Soğuk,karanlık bir gece. Bu sefer yıldızlar karanlığa saklanmıs…
Utangaç yıldızlar, yaydıkları ışığın güzelliğini saklıyolardı
Bu gece yeni ay vardı
Karanlıkta ki yıldızları arıyorum,güzel ışıklı yıldızımı arıyorum…
Hep sustum,susuyorum. Galiba fazla ağır geliyor, eziliyorum. Bir enkazdaymış gibi hissettiriyor. Ama susmaktan hiç vazgeçemiyorsun o enkaz altında kalacağını bilsen de ...
`Kötü şeyler herkesin başına gelir. Önemli olan bundan sonrası. Ya oturup durmadan kendine acırsın ya da canının acımasına rağmen kalkarsın ve yola devam edersin.
"O kadar çok yorgunum ki, eskiden dimdik durup savaşacağım şeylere şimdi"tamam" diyorum. Kim ne derse desin , ne olursa olsun tamam. Ve bu tek bir kelimenin ne kadar ağır olduğunu izah edemiyorum. Ben eski ben'i çok özlüyorum .Ama bu yolun artık dönüşü yok biliyorum...
'Hicbir zaman içinde bulunamayacağimiz fotoğraflar , asla önünde durmayacağımiz binalar , adım atma ihtimalimizin dahi olmadığı merdivenler , binemeyecegimiz trenler, alamayacağımiz biletler , gidemeyeceğimiz şehirler , sokakta yürürken karşılaşma ihtimalimizin olmadığı insanlar , asla duyamayacağimiz cümleler , gelmeyecek günler, geçmeyecek yıllar...
Elimizdekilerin değerini kaybedince anlıyoruz. Birini kaybedince ne kadar çok sevdiğimizi daha iyi fark ediyoruz çoğu zaman. Sadece bir sevdiğimiz için de geçerli değil bu. Bir eşya, bir ev ya da yaşadığımız an bunun içine bir çok şeyi katabiliriz. Bunu herkes çok yaşar. En değerli anlarıdır mesela ama anlamaz o zaman. Sonradan fark eder ve üzülür. Ben çok yaşadım bu durumu. Bugün de ev konusunda yaşadım mesela. Çocukluğumun geçtiği eve misafirliğe gittim ben bugün. Kalabalığı sevdiğim tek yer o evdi. En mutlu zamanlarının geçtiği. Sevdiğim iki insan da o evde yaşadığı ama hayatlarını kaybettikleri için çok daha zordu. Onların olmadığı bi eve girmek çok zor oluyordu zaten. Ama evde bize dair eşyalar fotoğraflar hiçbir şey kalmayınca o ev bizim olmayınca çok daha kötü hissettim. Tüm gün anılar aklımdan dönüp durdu. Ben o evin değerini kaybedince daha iyi anladım. Yaşadığım her an öyle değerliymiş ki. Kim bilir şimdi nelerin değerini bilmiyorum,bilmiyoruz. Sıradan gelen anlar aslında bizim için çok önemli bir an olabiliyor. Yaşadığımız her anın kıymetini bilmeliyiz. Geriye sadece anılar kalıyor. Kimisi silinmeye yüz tutmuş anılar kimisi silinmiş anılar...
Evet gecenin bu yarısında yine aklımda ki düşünceler seni gösteriyor. Belki iyi yönde belki kötü yönde. Belkide seninle yapabilecegim şeyler. Mesafe engel mi bunları yapmaya? yoksa duygular mı engel bunu yaşamaya?