augustthirteenism - Tumblr blog

augustthirteenism · 2 years

Text

📂 KUYA’S BFF EP 10 ALTERNATE ENDING : HABANG BUHAY | MASTERLIST

📣 JAEMIN NA. light angst, fluff(?), smut, kuya’s bestfriend!au, childhood friend!au

✍ written in taglish | ⚠ profanities, mentions pregnancy/solo parenting, unprotected sex (ibalot ang dapat ibalot) | 📅 posted on july 27th, 2022 | 🔞 minors, do not interact!

🎧 LISTEN: ikaw pa rin ang pipiliin ko by cup of joe | mananatili by cup of joe | himala by ace banzuelo

PAKIRAMDAM NI JAEMIN NA TALO NA SIYA, KAYA NAMAN UMIKOT AT NAGLAKAD SIYA PALAYO SA'YO.

“y/n, kilala mo ba ‘yun? may lalaki kasing nakatitig sa’yo kanina tapos ang gwapo!” tili ng kaibigan mong si lea, “siguro kung ‘di ka nakahawak dito kay mark, siguradong sigurado ko lalapitan ka nun!”

lumingon ka naman sa paligid mo, “wala namang nakatingin sakin?”

“kanina nga kasi ‘teh,” tawa ng kaibigan mo, “eto kasing si mark, kung maka-gatekeep, kala mo naman talaga”

“hey, don’t be like that, lea! i’m just looking after the four months preggo lady here” sabi ni mark, “alam mo, hindi ka nga mukhang buntis eh. paano, lagi kang may suot na malaking bag na tinatago ‘yang baby bump mo”

“malamang, protection ‘yan ano ka ba”

ilang buwan na ang nakalipas simula nung nag umpisa kang magintern dito sa paris, hindi madaling ipagsabay ang pagbubuntis mo at pagiintern. inexpect mo na ngang papauwiin ka sa pilipinas the moment you told your bosses and your school eh, pero pinilit ka nilang ituloy itong internship mo dahil sayang nga naman daw. it was heartbreaking for you to break this news to your family through a video call, kaya hindi nagdalawang isip ang parents at kuya mo na puntahan ka sa paris, isang buwan pagkatapos mong sabihin na buntis ka. ‘dun na rin nabuo ang desisyon mo na ‘wag munang sabihin kay jaemin na ang huling gabi na nagtalik kayo, ay nakabuo. as jeno would joke, dapat ikaw ang magbibigay ng souvenir kay jaemin, pero mukhang si jaemin ang nagbigay ng souvenir. disappointed pero agad nilang tinanggap ang balita na buntis ka, graduating ka naman na at may naghihintay na trabaho sa’yo sa maliit na business ng parents mo in case kailangan mo ng trabaho pagbalik ng bansa.

siguro kaya ka rin umiiyak tuwing gabi kay jeno dahil sa hormones, mag-isa ka lang sa paris at wala pa ang ama ng bata sa tabi mo. tinanong ka pa nga ni jeno kung gusto mo bang sabihin kay jaemin, pero ang sabi mo, hindi ka pa handa— saka na lang siguro. kinakabahan at natatakot ka kasi sa magiging reaction ni jaemin kapag sinabi mo sa kanya na nagdadalang tao ka, hindi ka sigurado kung magagalit ba ito o matutuwa. kating-kati ka rin naman sabihin kay jaemin, ang totoo nyan, palagi kang nakabantay sa social media accounts niya gamit ang dummy account mo. tinitignan mo lang kung anong ginagawa niya sa buhay. mukhang nawiwili siyang magpakulay ng buhok dahil color white na may shades of purple ang buhok niya ngayon.

day-off niyo ngayon sa internship, kaya naisipan niyong mag-gala gala sa paris. may nadiscover kasing bagong kainan si lea at si sungchan kaya agad nila kayong inaya ni mark. sobrang helpful nilang tatlo sa pagbubuntis mo, minsan sinasamahan ka pa ni lea at sungchan sa apartment mo dahil natatakot kang mag-isa tapos si mark naman ang lagi mong taga-alalay tuwing lumalabas kayo at nasa trabaho.

minsan iniisip mo ang oa netong mga naging kaibigan mo sa internship simula nung sinabi mong buntis ka, akala nila isa kang porcelain na sobrang fragile kaya bawat galaw mo ay minomonitor nila.

“y/n, may tanong ako, curious lang ako pero kung ‘di ka comfy, ‘wag mong sagutin ah” sabi ni lea habang ngumunguya ng pastry, “may balak ka bang sabihin sa tatay ng anak mo na buntis ka?”

sabi na eh. isip mo, ilang buwan na kasi nilang tinatanong ‘yan sa’yo pero hindi mo laging sinasagot. pero ngayon, handa ka nang sagutin sila. “oo naman, pero… hindi kasi kami in good terms nung tatay kaya, hindi ko rin alam kung paano ‘ko sasabihin” nahihiya mong sabi, instinctively, ang kamay mo ay napunta sa baby bump mo. “hindi ko kasi alam kung anong magiging reaction niya eh”

“mahal ka ba nung tatay?” tanong ni sungchan, agad naman siyang binatukan ni lea.

“...sabi niya”

“mahal mo ba ‘yung tatay?”

“sobra pa sa sobra” amin mo, “ang totoo nyan, pinipigilan niya kong umalis nung gabi ng flight ko… pero wala eh, makulit akong tao, tumuloy ako kasi akala ko kaya ko na wala siya. lagi din naman kaming gumagamit ng protection pero, mukhang nakalagpas ‘tong baby ko”

nginitian ka ng tatlo mong kaibigan, “andito lang kami, y/n. kahit matapos ‘tong internship natin at umuwi na tayo, lagi lang kaming nasa tabi mo.” sabi ni mark, “gusto mo kunin mo pa kaming ninong at ninang eh”

and mark, sungchan and lea kept their promises until your baby girl was born, they stood by your side. you graduated but never posted anything dahil malaki na ang baby bump mo nung grumaduate ka, kaya nagtataka si jaemin, halos dalawang taon na ang lumipas simula nung umalis ka pero wala siyang balitang nasasagap sa'yo. kahit si jeno ang laging sagot sakanya ay mabuti naman daw ang kalagayan mo. hindi ka rin masyadong pinopost ni jeno, tila naglaho ka sa mundo dahil ni isang bakas mo, wala siyang mahanap.

“kuya, please, please, please don’t give jaein anything sweet and pakainin mo siya ng gulay na hinanda ko.” sabi mo sa kapatid mo habang inaayos ang gamit ng isang taong gulang mong anak, “kapag naparami siya sa sweets, ikaw ang magdudusa. hindi 'yan makakatulog sa sobrang active”

“eto naman, marunong akong mag-alaga ng bata ‘no! hindi ko papakainin ng sweets ‘to, promise” sabi ni jeno habang buhat-buhat si jaein, “we will visit the zoo, di ‘ba jaein?”

“ZOO!!”

ngumiti ka naman sa excitement ng anak mo, saktong sakto pagtapos mong mag-ayos ng gamit. pag tingin mo sa orasan, ilang minuto na lang at kailangan mo na umalis. lumapit ka sa kapatid mo at humalik sa pisngi ng anak mo, “jae, be good to tito ah? don’t be makulit sa zoo. babalik si mommy mamaya,” sabi mo sa kanya at humalik ulit sa pisngi nito. “bye baby, bye kuya, ate ria, paki-update ako from time to time ah”

tumago si ria, “‘wag kang mag-alala, ako talaga magbabantay dito kay jaein.”

dahil sa hindi inaasahang pagkakataon, ang dapat mong day-off ay naudlot dahil kailangan ka sa opisina. parang hindi sila makakafunction kung wala ka kaya naman wala kang choice kundi iwan si jaein sa kapatid mo. tuwang tuwa naman si jeno dahil after ilang months, ngayon lang ulit sila magbobonding netong pamangkin niya dahil busy kayo pareho sa trabaho at most of the time, iniiwan mo sa daycare center si jaein o di kaya sa mga magulang niyo. jaein is really fond of jeno, bukod sa tatay mo, si jeno na rin kasi ang naging father figure ng bata. nanganak ka na’t lahat lahat, hindi mo pa rin sinasabi kay jaemin na nabuntis ka niya.

gabi-gabi mong iniisip, kung sinabi mong buntis ka kay jaemin, siguro may chance na magkasama kayo ngayon, pero tangina, ang taas kasi ng pride mo at talagang pinanindigan mo na hindi sabihin sa kanya. tuwing tinatanong ka nga ni jeno kung kailan mo balak ipakilala is jaein sa ama, lagi mong sinasabi na saka nalang. saka na? kelan ‘yun? kapag may iba na si jaemin? isip mo, hindi naman kasi ganun kadali ‘yung gusto nilang mangyari na agad-agad mo lang sasabihin kay jaemin eh. those things take time.

kahit anong pilit mong kalimutan si jaemin, hindi mo talaga siya makalimutan dahil kamukhang kamukha ng anak niyo si jaemin. kung anong itsura ni jaemin nung bata pa siya, ganung ganun ang itsura ng anak niyo. naiisip mo nga na parang ang unfair dahil ikaw ang nagdala sa batang ‘to ng siyam na buwan tapos kamukhang kamukha lang ng tatay. tulad ni jaemin, duwag ka rin.

“kuya jaejae, i think abi wants to go there oh! sa may mga bunnies!” sabi ni adi, hawak hawak nito ang kamay ng bunsong kapatid na buhat ni jaemin. nung nasa paris kasi si jaemin, nalaman nila na buntis pala ang tita niya at nasundan pa si adi. kasalukuyan silang nasa zoo dahil si jaemin ang nakatoka na magbantay sa dalawang pinsan habang nagpapahinga ang mga magulang nila. “abi, look, bunnies!”

tuwang tuwa ang batang karga ni jaemin habang pinapanood ang mga kuneho na tumatalon at kumakain ng kung anu-ano. sa hindi kalayuan, may karga ring bata si jeno. tinuro ni ria si jaemin kay jeno, medyo nagpanic sila kaya nagtangkang umalis pero biglang umiyak si jaein. “bunbun!” iyak ng bata, onti pa lang ang tao sa zoo kaya naman napatingin si jaemin at ang mga pinsan niya. “bunbun!”

“sshh, jaein, babalikan natin sila later. babalik tayo sa mga bunbun, pero hindi ngayon, ‘dun muna tayo sa mga oink oink” sabi ni jeno, pero hindi tumigil sa pag-iyak ang bata. “oink oink muna, baby ah? ‘dun muna tayo, mas masaya ‘dun kasi color pink sila!”

“bunbun!”

“jeno?” tawag ni jaemin, lumapit ang magpipinsan sa kanila kaya naman napadasal nalang si jeno sa utak niya na sana ay hindi mamukhaan ni jaemin ang bata. “pre, kayo pala.”

jeno lets out a nervous laugh, “kami nga, kumusta tol?” tanong nito, medyo may katagalan na rin kasi simula nung huli nilang kita. “anak mo?”

“pinsan lang, galing silang paris kaya pinapasyal ko muna” sagot ni jaemin, “anak mo?”

“a-ah, ano… um” nauutal na sagot ni jeno, kung andito ka, malamang nasapok mo na ‘tong kapatid mo dahil sobrang obvious niya. “ano… pamangkin”

“huh? may pamangkin ka?” wala namang anak si y/n, di ‘ba? isip ni jaemin.

buti nalang at mabilis mag-isip si ria, kaya naman siya na ang sumagot. “pamangkin ko, baby ng kapatid ko, jaemin” sagot nito at kinuha si jaein sa pagkakabuhat ni jeno, “alis na kami, jaemin ah? dun muna kami sa mga baboy”

“bunbun!” iyak ulit ng bata, “bunbun!”

napakamot ulo si jeno, “bakit ba kita pinakain ng ice cream… tama nga nanay mo.” sabi nito, “sige na, jaemin. una na kami ah,” naglakad palayo si jeno at si ria, napabuntong hininga ang kapatid mo dahil muntik na sila ‘dun. babalik nalang sila mamaya kapag sigurado na sila na wala na si jaemin ‘dun dahil wala naman sila sa lugar para sabihin ang totoo. they don’t have the right to tell jaemin the truth especially dahil hindi mo ito authorized. mas maganda na siguro na sa’yo mismo manggaling ang totoo. “muntik na tayo ‘dun, babe”

“sa tingin mo, dapat ba natin sabihin natin kay y/n?” tanong ni ria, “i mean, baka pag nalaman niya na nagkaharap na si jaein at jaemin, gumawa na siya ng desisyon.”

“baka magalit si y/n satin” sagot ni jeno, “hindi naman masamang idea ‘yan pero… bahala na”

sa kabilang banda, hindi ka rin mapakali sa trabaho. parang may mali talaga pero hindi mo malaman kung ano ‘yun, kaya kada-breaktime mo, tumatawag ka kay ria at tinatanong kung anong ginagawa ni jaein. nagpapanic ka kasi na hindi mo malaman and you are in constant need to see your daughter. sinabi ni jeno kanina na nagtantrums nga daw itong anak mo dahil hindi siya nakakita ng bunnies— favorite niya kasi ito pero agad namang sinabi ni jeno na tumigil ang bata nung bumalik sila para sa mga bunbun. pagbalik mo naman sa bahay ni jeno at ria, nadatnan mong tulog na ang bata kaya tinulungan ka ni jeno na bitbitin ito pabalik sa kotse mo.

“ingat ah, bakit kasi ayaw mong dito nalang matulog?”

“kuya, marami pa nga akong gagawin bukas.” sagot mo at sinarado ang belt ng car seat ni jaein, “magpapa-laundry ako, magg-grocery ako, may checkup pa pati si jaein bukas sa pedia.”

“okay, pero kung kailangan mo ng tulong, tawagan mo si ria. may pasok na kasi ‘ko bukas kaya—”

“yes, kuya. i know the drill na” sabi mo, sinarado mo ang pinto ng kotse mo at yumakap kay jeno. “thank you for spending the day with jaein, hindi ko na talaga alam kung anong gagawin ko kung wala kayo ni ate.”

niyakap ka pabalik ni jeno at hinaplos ang buhok mo, “andito lang kami palagi, sila mama rin.” sabi ni jeno, “y/n, may sasabihin pala ‘ko.” bumitaw ka sa yakap at tinignan ang kapatid mo, “um… kanina kasi, di ‘ba sabi ko sa’yo nagtantrums si jaein sa zoo?” tumango ka, hinihintay na ituloy ng kapatid mo ang sasabihin. “nakita siya ni jaemin, hindi namin sinabi na anak mo siya pero tinatanong niya kung kaninong anak siya.”

nakatitig ka lang sa kapatid mo, biglang bumilis ang tibok ng puso mo. ayan na, aware na si jaemin sa existence ni jaein. isip mo, “...hindi pa ‘ko ready kuya” malungkot mong sabi, “hindi ko alam, natatakot ako. hindi ko alam kung anong sasabihin niya”

“y/n… i hate to be the one to say this pero, it’s long overdue. magdadalawang taon na si jaein, hanggang ngayon hindi pa rin siya kilala ng tatay niya.” sabi ni jeno, “bunso, i think it’s time. ipakilala mo na siya, deserve ni jaein makilala ang tatay niya dahil tinago mo na nga siya nung pinagbubuntis mo siya. you are aware na jaemin should also be responsible for her di ‘ba?”

“hindi kasi ganun kadali eh…” naiiyak ka na kasi alam mong tama ang kapatid mo, “pero for the sake of jaein, kakayanin ko naman siguro?”

jeno softly smiled, “ikaw pa, strong ka eh”

hindi ka nakatulog kagabi kakaisip sa sinabi ng kuya mo, to the point where you asked for jaemin’s new number and texted him kung pwede bang magkita kayong dalawa. pumayag naman siyang kitain ka sa isang restaurant, maybe it really is time for jaein to meet her father, magt-two years old na ang bata at ang first word pa nito ay dada imbes na mama. andaming tumatakbo sa isip mo, paano kung hindi pala tanggap ni jaemin si jaein? paano kung ayaw pala niya sa bata? paano kung sinabi mo sa kanya pero hindi niya pala kayang maging ama para sa anak niyo? naiinis ka minsan sa kung paano tumakbo ang isip mo dahil hindi nakakatulong sa sitwasyon mo ang pagooverthink mo.

pagkatapos mong i-drop off ang mga marurumi niyong damit ni jaein sa laundry shop, agad kayong pumunta sa restaurant kung saan sinabi ni jaemin nakikitain ka niya— kayo. hindi pa niya alam na ngayon mo sasabihin na may anak kayo dahil mas maganda sigurong sabihin sa kanya na nabuntis ka niya personally at hindi sa tawag lang. nararamdaman mo ang kabog ng dibdib mo habang hinihintay siyang dumating.

“mama” tawag ni jaein sa’yo, tumingin ka naman sa anak mo at pinakita ang stuffed toy niyang rabbit, “bunbun!”

“yes anak, bunbun” ngiti mo, hinaplos mo ang ulo nito at hinayaan siyang maglaro sa tabi mo habang hinihintay mo si jaemin. lalo kang kinabahan nung natanaw mo na siya sa di kalayuan, “jaein, be good ah” bilin mo sa anak mo nung pumasok si jaemin sa loob ng restaurant at hinahanap ka. ngumiti naman ito nung kawayan mo at naglakad papunta sa’yo. medyo natatabunan kasi ang bata ng mataas na upuan kaya hindi niya agad nakita na may kasama kang bata. “hi”

medyo nawala ang ngiti ni jaemin nung makita niya ang batang naglalaro sa tabi mo pagkatayo niya sa gilid ng lamesa, pinaupo mo siya at tumawag kayo ng waiter. pagkatapos nitong kunin ang mga order niyo, nakatingin lang si jaemin sa’yo na parang atat na atat sa explanation mo. “siya ‘yung hawak ni jeno kahapon…” sabi ni jaemin habang tinitignan ang bata, “anak mo?”

“anak mo rin” sabi mo, napabuntong hininga ka dahil ilang taon mong pinaghandaan ‘tong moment na ‘to tapos ito na— nasa labas na ang totoo. “jaemin, nabuntis ako nung huli nating… alam mo na. it probably slipped on my mind na nago-ovulation ako nung araw na umalis ako and… ito na.” pagtatapat mo, “meet jaein lee— lee kasi nung pinanganak ko siya, hindi mo naman alam and natatakot akong ipagamit ang apelyido mo sa kanya dahil hindi ko naman alam kung anong magiging reaction mo. i’m sorry for keeping her away from you, i was scared and…”

hindi nakatingin sa’yo si jaemin, nakatingin siya sa batang busy maglaro at manood sa ipad na nasa harap niya. ineexamine niya ang mukha nito at halatang halata mong anak niya niya dahil kamukhang kamukha niya— ang labi, ang mata, ang ilong. all of jaein’s facial features screams the na bloodline. napangiti si jaemin, parang naluluha pa nga. hinawakan mo ang kamay niyang nasa taas ng lamesa at sinabing, “i will understand naman kung ayaw mong tanggapin si jaein. gusto ko lang malaman mo na may anak ka nga sakin, it feels so wrong kasi na itatago ko forever sa’yo ang bata kaya kita tinext kagabi para makipagkita.” sabi mo pero hindi ka nakakatanggap ng kahit na anong salita kay jaemin. busy siyang panoorin ang anak. “jaemin, magsalita ka naman”

“baby” sabi nito, after all these years, jaemin na still knows how to make your heart race. you’re feeling the same feeling like you did the first time he called you by that endearment. “baby, mahal na mahal kita” hinawakan ni jaemin ang kamay mo at inilapit ito sa labi niya bago halikan, “c-can i hold her?” tanong ni jaemin, agad ka namang tumango at kinausap si jaein. narealize ni jaemin na napalaki mong maayos ang bata dahil kahit kuhain mo ang gadget ay hindi siya umiyak, kundi ngumiti pa. tumayo si jaemin para kuhain ang bata mula sa braso mo, naiiyak siya ngayon na hindi niya malaman. “hi jaein… i’m your dada”

inaasahan mong iiyak si jaein dahil madalas ay ayaw nitong nagpapakalong sa mga taong hindi niya kilala, pero mukhang may lukso ng dugo ang bata at tinitigan si jaemin. “dada?”

“yes baby, i’m dada…” sabi ni jaemin at humalik sa pisngi ng anak, “alam kong matagal na proseso pa para makilala mo ako at makilala kita, pero anak, mahal na mahal na agad kita— gusto ko lang sabihin ‘yun sa’yo, kahit hindi mo pa ako naiintindihan”

naalala mo nung pinagbubuntis mo palang si jaein, napanaginipan mo si jaemin. hindi mo pa alam kung ano ang kasarian ng magiging anak mo nun, pero halos gabi-gabi nakikita mo sa panaginip mo si jaemin na may bitbit na bata, ngayon na nakikita mo na talaga sa dalawa mong mata, hindi ka makapaniwala. ang sarap sa pakiramdam, nakakataba ng puso.

the two people you love the most in the universe have finally met.

nagising ka dahil nararamdaman mong may humahalik at bumubulong sa leeg mo, binuksan mo ang isang mata mo para tignan ang orasan— 8:03 a.m., July 27. nag-leave ka sa trabaho dahil anniversary niyo ni jaemin, 5th wedding anniversary at 6th anniversary simula nung maging kayo mismo. sobrang bilis ng panahon, jaein is already 7 and is thriving sa school, nawiwiling mag-aral at makipag-socialize sa mga kaklase niya. hindi ka makapaniwala na pitong taon na simula nung pinakilala mo si jaein sa tatay niya, the two created an inseparable bond right away.

“happy anniversary, baby” bulong ni jaemin sa tenga mo, napangiti ka naman kahit nakapikit at umikot para yakapin siya. “6 years na, tapos limang taon na tayong kasal… i always knew we’d find ourselves back and end up with each other after we first ended things”

“happy anniversary, jaem” sabi mo, binaon mo ang sarili mo sa leeg ng asawa. gustong gusto mo pa matulog dahil maaga pa naman. “si jaein?”

“hinatid ko na sa school, hindi na kita ginising kasi mukhang masarap tulog mo eh” sagot nito, naramdaman mong inalis ni jaemin ang ulo mo sa leeg niya at hinalikan ka sa labi ng dahan-dahan, “baby, we’re alone na… can we…?”

“nahihiya ka pa as if hindi mo ‘ko tinitira dati sa likod ni kuya” asar mo

“baby naman, iba na kasi ngayon… mag-asawa na tayo oh tapos anniversary pa natin” he pouted, tumawa ka naman at hinalikan ito sa labi, hinayaan mong siya na ang magtuloy ng kung anong inumpisahan niya kanina. “i’ll do most of the work, baby… higa ka lang dyan, misis” kinilig ka naman dahil tinawag ka niyang misis— ilang taon na ang nakalipas pero alam pa rin ni jaemin kung paano ka pakikiligin. itinaas ni jaemin hanggang dibdib mo ang suot mong maluwag na t-shirt, hinalikan niya ang dibdib mo bago ulit halikan ang mga labi mo habang binababa niya ang boxers niya at sinunod ang panty mo. “napaka-ganda mo, misis ko” sabi nito at unti-unting pinasok ang ari niya sa butas mo. napaungol ka at dumiin ang ulo mo sa unan, sa sobrang busy niyong dalawa sa trabaho, may katagalan na rin nung huling beses kayong nagtalik.

pinapanood ni jaemin ang mukha mo kung paano ka umungol, kung paano niya patirikin ang mga mata mo, kung paano ka niya dinadala sa langit sa tuwing tumatama sa kadulu-duluhan mo ang tite niya. pinapanood niya kung paano tumalbog ang suso mo kada bayo, napapakagat labi siya sa nakikita niya kaya hindi niya maiwasang hindi ito hawakan at pisilin. bumabagal, bumibilis ang pagbayo ni jaemin kaya nararamdaman mong malapit ka na. lalo mong binuka ang mga hita mo kaya naman napangiti si jaemin, binaba niya ang sarili niya at hinalikan ka sa labi.

“y/n, tangina… malapit na ‘ko” bulong ni jaemin sa leeg mo bago ito kagatin at mag-iwan ng marka, “fuck, baby… don’t clench…” he begged, pero hindi mo maiwasan dahil malapit ka na.

“jaemin…!” naramdaman mo ang mainit niyang tamod sa loob mo, agad na nilabas ni jaemin ang sarili niya at tinignan, andami niya palang nilabas— agad siyang nagsuot ng boxers at kumuha ng tissue sa side table niya bago ibalik ang panty mo at ibaba ang suot mong tshirt. tatayo ka na sana pero pinigilan ka ni jaemin, “bakit nanaman? gusto mo round 2?”

natawa si jaemin sa sinabi mo, “bakit gusto mo ba?” ngisi nito, “pinagluto kasi kita ng pagkain, breakfast in bed para sa misis kong napakaganda— ‘wag kang tatayo, baby. dyan ka lang!”

lumabas ang asawa mo pansamantala at bumalik na may bitbit na maliit na lamesa, may lamang pagkain at juice. ‘di mo na idedeny, mas magaling talaga magluto ang asawa mo kesa sa’yo kasi kahit ikaw mas gusto mo ang luto niya kesa sa sarili mong luto. habang kumakain, nagkukwentuhan kayo ni jaemin. parang hindi kayo nauubusan ng kwento dahil simula mga memorya niyo nung mga bata kayo ay pinaguusapan niyo. natapos ang umaga niyong mag-asawa na nagtatawanan at pinapakilig ang isa’t isa, inaya mo si jaemin na sunduin niyo si jaein sa school para kumain sa labas pero sabi niya, bago kayo dumiretso sa eskwelahan ng bata, may dadaanan muna siya.

“may surprise ako sa’yo mahal,” sabi nito at inabutan ka ng blindfold. “suot mo”

“baby, di ‘ba sabi ‘ko sa’yo no gifts or surprises na?” sabi mo, pero sinunod mo si jaemin na isuot ang blindfold. naramdaman mong gumalaw ang kotse, nagmaneho siya ng ilang minuto bago tumigil. “hoy lalaki! saan mo ‘ko dinala ha?”

“surprise nga mahal eh” sagot nito at bumaba, ilang segundo pa ay bumukas ang pintuan sa tabi mo. “hawak ka sakin, gagabayan kita bumaba” sabi nito, naramdaman mong hawakan niya ang bewang mo at ginabayan kang lumabas ng kotse. inayos ni jaemin ang pwesto mo saka tinanggal ang blindfold.

“ano bang—” nanlaki ang mata mo nang makita mo ang bahay sa harap mo, “ano… anong meron?”

“i thought it’s time for us to move into a bigger place kasi lumalaki na si jaein. it’s much better kung lalaki siya sa bahay mismo at hindi sa condo,” sabi ni jaemin, “i bought it as a foreclosure and ako na rin mismo ang nagdesign. it took one year to finish it sa construction and hide it as a secret to you kasi—”

naputol ang sinabi ni jaemin dahil sinunggaban mo siya ng halik at yakap, ramdam na ramdam ni jaemin kung gaano ka kasaya ngayon kaya niyakap ka niya pabalik. “jaemin na, nakakainis ka” sabi mo.

“happy anniversary, mahal ko” ngiti ni jaemin, “do you like it?”

“like it? i love it! siraulo na ata ako pag sinabi kong hindi ko gusto!” tawa mo, “nakakainis ka, dapat mamaya ko pa sasabihin eh, pero deserve mo rin naman malaman…” sabi mo, bumalik ka sa kotse at kinuha ang bag mo, naglabas ng maliit na envelope at inabot kay jaemin. nagtaka naman siya at agad itong binuksan, bumukas ang bibig niya at nanlaki ang mga mata. “2 months pregnant na ‘ko, and we really do need a bigger place kasi magiging apat na tayo, mahal”

lumuhod si jaemin sa harap mo at hinarap sa tyan mong natatabunan ng damit, “bunso, you made mommy and daddy’s anniversary extra special.” sabi niya, humalik si sa tyan mo, “mahal na mahal ko kayong tatlo… sobra pa sa sobra.” muling tumayo si jaemin at hinarap ka, hindi maiwasang hindi ka halikan sa labi.

“y/n na, kahit ilang taon pa ang lumipas, ikaw pa rin ang pipiliin ko”

174 notes · View notes