geletterderotzooi

[geletterderotzooi]

ik wil nog steeds voor een fractie van een seconde, jou als eerste bellen om je dingen te vertellen

#friend breakup #dutch #nederlands #selfmade #poetry

[geletterderotzooi]

“Het vallen is niet moeilijk.” zei ze.

“Het vallen doet soms zo goed.”

zuchtend ging ze verder;

“het terug naar boven klimmen. het opnieuw beginnen.

dat is een werk. dat vraagt veel. “

Maar veel is niet onmogelijk. Je bent zo sterk, zei ik stommelend. wetende hoe nutteloos en leeg mijn woorden klonken.

“Dat weet ik”, zei ze.

“Ik ben sterk, maar telkens uit dezelfde put klauteren. Dat… dat is pijn.”

onze tranen vloeiden samen, en de rest van de avond zaten we in stilte naast elkaar.

#poetry #dutch #nederlands #selfmade #gedicht #trauma #gedachten #ptsd

[geletterderotzooi]

alles is terug. de pijn van vroeger.

en als ik vroeger zeg, gaat me eerder om een pijn die vroeger is begonnen, maar eerlijk gezegd nooit is gestopt.

maar het is intenser.

ik had zo hard gewerkt. het was er, maar sluimerend. een beetje dof.

nu snijdt het weer. de pijn is helemaal terug.

alsof gister ik elke seconde van de dag, vieze blikken en berichtjes krijg. alsof ze gister nog zeiden dat ik mezelf iets moest aandoen.

het voelt alsof hij gister nog tussen mijn benen zat.

alsof gister ik mijn kindje heb moeten doorspoelen tussen de koele muren van de school toilettes.

het is hier en ik kan niet meer. ik kan dit niet nog eens.

het is anders en dat weet ik. ik ben ouder, ik ben wijzer, ik heb betere en diepere connecties. ik heb de liefde van mijn leven elke dag naast me.

het is anders en toch voel ik me hetzelfde,

en daardoor voel ik me verdomme zo schuldig.

Ik kan niet opgeven. ik mag niet en ik wil niet.

maar het vechten doet zo veel pijn.

want de pijn is terug…. en dit keer intenser.

#poetry #dutch #nederlands #selfmade #gedicht #trauma #gedachten #ptsd

[geletterderotzooi]

liefste (ex) vriendinnen,

wat hou ik van jullie. wat ben ik dankbaar voor alle gouden herinneringen. de jaren gevuld met een gevoel van thuis komen als ik jullie zag.

een gekozen familie. dat waren jullie. en misschien ben ik fout om in verleden tijd te spreken, want familie ben je voor altijd. enkel, sinds kort, van op een afstand.

ik hou van jullie, jullie ook van mij?

daar zit mijn pijn.

kan het dat jullie me graag zien als jullie elke keer mij zo hard aan pakken om emotioneel te reageren?

kan het dat jullie me graag zien als jullie me af breken om alles te willen benoemen en uitspreken?

kan het dat jullie me graag zien als jullie telkens opnieuw een bepaald beeld van me aannemen al vorens jullie eventjes mijn waarheid aanhoren?

kan het dat jullie me graag zien als jullie nonchalant samen zitten met diegene die me zo veel pijn heeft gedaan?

kan het dan? is de liefde dan echt?

kan het dat jullie me graag zien als het zo eenvoudig is om me volledig te verwijderen uit jullie leven alsof ik er nooit was?

ik ben niet makkelijk. ik ben fel, ik ben veel, ik ben vermoeiend. het spijt me.

maar ik was er. wanneer niemand er was. wanneer niemand het snapte. ik luisterde. ik gaf kansen. ik vergaf en ging verder. ik heb aan mezelf gewerkt en blijven werken. ik wilde een betere vriendin zijn. maar het was niet genoeg.

ik ben boos, ik ben gebroken, ik ben aan het vechten tegen een zelfhaat die me volledig aan het verscheuren is. maar wat ik altijd zal blijven voelen en wat ik nooit zal laten wegglippen is hoe graag ik jullie zag en zal blijven zien. al hoopte ik dat die liefde wederzijds was.

ik ga rouwen om jullie verlies, maar de pijn die jullie me gaven was te groot en te veel.

en als ik jullie moet geloven, heb ik hetzelfde jaar jullie te gedaan. het zal me eeuwig spijten als dat de waarheid is.

maar ik ben goed en ik doe goed. niemand heeft het recht me te doen geloven dat mijn bestaan fout is. ook niet de mensen dat ik zo graag zie.

met een glimlach gevuld met herinneringen en een traan gevuld met overlopende pijn, zeg ik dag.

[geletterderotzooi]

ik ben aan het wandelen in een bos.

Donker en alleen. Ik ben de weg kwijt en het het gevoel dat ik deze boom al 4 keer voorbij ben gewandeld.

Ik heb al vaak gedacht me naast een boom te leggen, mijn ogen toe te doen en op te geven, maar zo ben ik niet.

Ik val, ik huil, ik kruip, ik breek, … maar ik ga vooruit.

Opeens daar een lichtje.

Ik loop. Wetende dat mijn leven hier wel degelijk van af hangt.

Daar is het. Mijn persoonlijke hemel op aarde.

Warmte, zachtheid, liefde en begrip… veiligheid.

Ik zie het donkere bos nog, het is slechts enkele meters verwijderd, hoe ver ik ook probeer te komen met mijn veiligheid in de hand, het blijft slechts ettelijke meters verwijderd.

En daar heb je het dan.

De ruk wind. Alsof een stale hand me wegduwt.

Terug in het bos. Ik glij over het gladde pad en ik kan niet stoppen met glijden.

Ik val dieper en dieper en ik heb de daver op mijn lijf.

Nee, alsjeblieft. Niet nog eens. Dat kan ik niet.

Maar het universum lijkt niet te luisteren.

Ik snik en hap naar adem. Bang voor wat gaat komen, terug komen.

Maar een ding is anders. Ik merk plots een klein zweethandje in de mijne.

Mijn veiligheid heb ik bij. Mijn rust en liefde.

dus nu begin ik aan de wandeling, terwijl ik soms nog een misstap zet en terug naar beneden totter.

Ik ben bang, uitgeput.

Ik was immers nog niet volledig op mijn krachten na de eerste keer van jaren in het donkere bos te dwalen.

Maar ze is er bij.

Eerste stap is gezet.

#poetry #poem #dutch #nederlands #selfmade #ptsd #trauma #gedicht #gedachten

[geletterderotzooi]

wat ik niet wist is dat terug gaan naar een donkere plek erger is dan in een donkere plek te blijven.

je vergeet sneller dan verwacht hoe eenzaam het is. hoe veel pijn het doet om gewoon door te gaan.

hoe snel de slapeloosheid terug keert.

hoe diep het snijdt om terug te zijn bij af.

hoe niemand echt wilt zien hoe slecht het is want ze zijn bang om terug te gaan naar van waar je komt.

de tintelingen in je handen en lippen omdat je lichaam weigert voldoende te ademen omdat de paniek een continuüm is.

ik ben bang

#poetry #poem #dutch #nederlands #pijn #trauma

[geletterderotzooi]

[geletterderotzooi]

ik voel mezelf breken. elke keer weer. als ik er terug aan denk.

~ mijn dagboek

[geletterderotzooi]

i’m trying.

god knows i’m trying.

i’m crying on the inside. i’m suffocating trying to hold my breath. i’m holding the horror of my past inside, just so i can smile enough that i can make myself believe i’m fine. while all i want to do is scream, and throw up, and let the tears out. i want to share my pain. i want it out. i want to push it out. i want to push him out.

but i can’t. it’s still in me. he is still in me.

so i’m trying.

god knows i’m trying.

#sad #pain #poem #lonely #ptsdlife #ptsdsurvivor #sa survivor

[geletterderotzooi]

elke dag geraak ik meer uitgehold door de psychologische moord van 2.755 dagen geleden.

[geletterderotzooi]

#poetry #poem #dutch #nederlands #selfmade #pain #sad #zelfgemaakt #pijn #droevig #trauma #gedachten

[geletterderotzooi]

nooit was ik bang van de dood. de eeuwige slaap. het leek me vredig en mocht komen wanneer het nodig was.

maar sinds jij er bent. dat ene licht. wil ik geloven in voor altijd. wil ik eeuwig leven met jou aan mijn zij.

ik voel me veilig, geliefd en mooi. warm en genegen en elke avond ik naast jou wegzweef, droom ik van een volgende dag. een minuut zonder jou, is als een minuut niet geademd.

zie me graag, vandaag, morgen en in dat wat hierna gaat komen

#poetry #poem #dutch #nederlands #selfmade #gedicht #liefde

[geletterderotzooi]

alles is stijf en mijn kaken zijn klem.

mijn ogen voelen waterig en en als ik in mijn gezicht wrijf, herken ik het niet.

klaar maken voor een nieuwe dag, die net hetzelfde start.

mezelf trekken uit de pijn want zo hoort het niet.

mezelf trekken uit het verleden, want dat is nu niet meer.

hoe lang nog? want ik trek het niet.

[geletterderotzooi]

ogen.

ze spreken, ze luisteren.

ze waren er voor mij om 3u ‘s nachts om me eindelijk zo ver te krijgen om te praten over de nacht in 2015 waarin mijn leven brak.

ze zijn er voor mij, als ik moet ademen doorheen de pijn en trauma’s dat geweven zitten in elke cel van mijn lijf.

ogen.

ze lachen, ze huilen.

ze tonen een volmaakte sprankel van genot wanneer ik in haar ogen kijken. ik voel de liefde over me heen vallen als een warm dekentje.

ze laten pijn stelselmatig uit je lijf lopen. soms in de vorm van tranen. om niet te imploderen van de pijn.

ogen.

ze voelen.

prachtige vrouwen zijn al op mijn pad gekomen die me leiden door het leven. met alle hartverscheurende emoties, breuken en verwarring van dien.

ze geven me een veiligheid. “je bent niet alleen” fluisteren ze. “ik ben er voor je” omarmen ze. “het spijt me van je pijn. hier, ik help je dragen” maken ze me duidelijk op de meest zachte manier dat maar mogelijk is.

ogen, wat ben ik ze dankbaar.

#poetry #poem #dutch #nederlands #selfmade #gedicht #zelfgemaakt #trauma #actually ptsd

[geletterderotzooi]

al wat ik nodig had waren 2 zachten handen en al wat ik kreeg was een linkerhand dat me verstikte en een rechter dat me sloeg

[geletterderotzooi]

de dingen die ik niet uitspreek?

ze verscheuren me van binnenuit.

#poetry #poem #dutch #nederlands #selfmade #pain #trauma #ptsd #actually ptsd

[geletterderotzooi]

de afgelopen zes maanden ben ik mezelf een beetje verloren. stelselmatig maar zeker ben ik mezelf in een rol beginnen manoeuvreren waarin er geen ruimte was om te voelen, stil te vallen, te breken.

ik ben mezelf vergeten.

maar het stopt natuurlijk niet. de barstjes die begonnen te helen zijn terug beginnen scheuren.

dat is wat er met een wonde gebeurd dat je niet blijft verzorgen. het begin terug te ontsteken. de pijn wordt groter dan het voordien was.

zo begin ik weer eens zijn handen te voelen. zijn hand rond mijn hals en zijn penis in mijn mond. de vuist die ik kreeg op mijn hoofd en de ruk aan mijn haren.

de tranen die rollen over mijn kaken en hoe ik met alle kracht in mezelf wilde roepen maar geen klank kon creëren.

hoe hij abrupt mijn kleren kapot trekt en op me kruipt. alsof ik van hem was en niets of niemand meer van mezelf.

ik denk er aan zonder stoppen. wat je die nacht hebt gedaan. ik voel het terug. de nachten van zweten breken weer aan. ik moet huilen, maar het lukt me niet.

ik spreek altijd over hoe hij iets van me gestolen hebt maar nooit dat hij me hebt vergiftig met een sluipende dood. een cocktail van zelfhaat en pijn, verdriet en onmacht, een eenzaamheid die nooit verzadigd geraakt.

ik wilde hem van me afduwen. zo graag. maar ik kon het niet. ik dacht dat ik ging sterven en soms kan ik het niet ontkennen dat ik een vorm van spijt ervaar dat dat niet gebeurd is.

ik voel zware donkerte doorheen me razen en soms voel ik me een silhouetten van wie ik had kunnen zijn.

ik voel me vernield en besmeurd.

ik haat je

#poetry #poem #dutch #nederlands #selfmade #gedicht #pain #sad #poezie #thoughts #droevig #verdriet #trauma #actually ptsd #sa survivor