genwillfly

[genwillfly]

The loneliest day in my life

Its been a year since I last posted here. Well, almost a year. This is my last day. I am finally losing this battle. I am actually giving up. 

Same reasons.

If you are reading this and I am already gone. Do not shed any tear because this is all your fault. You chose not to hear or asked me what is actually wrong. I am fighting this over months now. I am tired and sick of everything. 

I tried to kill myself last Friday. I did not succeed.  

It hurts that I wanted to be hear but you always chooses somebody. Maybe I am not worth it. I am not that worth it. 

Kaya laging iba ang pinipili mo daddy.

Ngayon nag sysync in sakin ang lahat. Kaya mo ginagawa ang lahat ng yon dahil ayaw mong mapahiya ka sa lahat. I understand. Kung mamatayan ka ng anak eh ayaw mong maging dahil sa suicide. Akala ko ikaw ang kakampi ko. Sa lahat lahat ng mga away namin, never mo ko tinanong kung ano ang nangyari and now naiisip ko na ang lahat. U never liked me at okay lang yon.

-

I wish u listened to me, mama.

Sana tinanong mo muna ko kung what was the reason kaya ako nagalit. Baka kasi diba may nasabi rin siya na offensive sakin. 

“Alam mo ba mag pantay eh bobo ka sa math.” it was said by your favorite daughter.

Pasensya na kung nasigawan kita. Pagod na rin kasi ako na ako nalang ang laging masama. Na provoked lang naman ako. Pero kahit anong namang sabihin ko pag saming tatlo laging ako ang kulelat pero okay lang. 

-

Sa lahat lahat ng tao bakit ikaw pa, ella.

Wala akong masabi sayo dahil puro galit ang nararamdaman ko sa puso ko ngayon ella. Ikaw ang naging dahilan ng lahat. Araw araw kong sinisisi sarili ko kung bakit ako naging ganito pero kagabi, tinuldukan mo lahat ng pagiisip ko tuwing gabi. Oo hindi ako worth saving for gaya nga ng sabi mo, nanghahawa ako ng sakit ko. Kaya aalis ako. Aalis nako. Sobra mo sakin pinaramdam na invalidated ang feelings ko. Oo, bobo ako sa math. Bagsakin ang grade pero for once akala ko magaling ako sa ginagawa ko, makeup, pierce, lashes, driving pero bakit pag nanjan ka na lahat tinatanong mo kakayahan ko. I was offended. Pero dahil tinatak niyo sa isip ko na invalidated ang nararamdaman ko naging ganito ako. How does it feel na hindi ako nag excel sa mundo na ito? Does it give you satisfaction? I hope i does.

-

Thankyou for not choosing me nor being between the lines, gell.

I dont know what to say. You’ve been kind to me but most of the time cruel and insensitive. I knew right from the start that I do not belong nor feel belong in this family. You always have ella’s back but who does have mine? None. It hurts when you said “baka hindi na nakakahinga ng maayos si ate.” 

Sakin kelan ba may nagalala. Well as I’ve said. I knew it already. 

Feelings were invalidated.

This is all my fault. I know that for sure. 

My heart is full of anger right now. 

Y’all laughing together now while I am writing this. Nakakaya niyo maging masaya ng wala ako at alam niyong nasa weakest point ako ng buhay ko ulit, so I know that you all can manage everything.

If u ever see me dead please be reminded that I wanna wear my tutu dress that i wore nung debut ko, i wanna have longer hair hehe.

I do not know if it is possible but I do not want to see you all in my burial if you are planning to give me one. If you see my dead tonight, please wag niyo nako i-burol ng matagal and I only want there is our relatives. 

See you when I see u. 

May I find the happy ending that I’ve worked so hard for.

[genwillfly]

10-08-2019

I was fine. 

It felt so good. 

The old times as if I was still a little girl.

But then you’ve come to a realization that in reality that they did not truly understand you, they just bought you time. Its good to be back again darkness. You slowly appeared to my life again and I waved back. I was delighted for a little while. 

I guess I was wrong.

Ang galing galing ko magpayo sa iba. Ang galing ko mag motivate sa iba and little did I know, I am the one who needed it the most. Bakit ba pag ako ang nakakagawa ng mali sa iba, parang may batas na sila na pwede na nilang sabihin ang lahat ng mali sakin. Pag ako ang nagawan ng mali, pag nagreklamo ako kasalanan ko pa. I am all alone right now. I feel betrayed. Pag sila ang may kailangan sakin, isang tawag o text nanjan ako.

 I texted you sabi mo madami ka gagawin pero nakita ko my day mo kasama mo si Jim. Pwede mo naman sabihin sakin na may lakad ka. 

I can understand you. Wala na ba akong sariling buhay na pati instagram ko bubuksan mo pa din kahit wala na tayo? Oo hindi ako magagalit, mas okay na yon kesa dumagdag nanaman lahat ng masasakit na salita ko. 

Kahit ako ubos na ubos na sa sarili ko, aayusin pa din kita. Kahit yung sarili ko hindi ko maayos, uunahin pa din kita pero bakit ganto?

Gano ba kahirap ibigay sakin ang salitang sorry? May plaka bako sa noo na nakalagay sige saktan niyo to putangina pwedeng pwede. Tao pa din naman ako, humihinga pa pero bakit hirap na hirap kayo ibigay yung sorry?

Nung bata ako excited ako maging gantong edad kasi akala ko masaya. Akala ko lahat masaya. Masaya naman, pero hindi nga lang lahat totoo. Lahat naman ata tayo masaya diba? lahat tayo pinapakita yung masaya lang. Kahit kasi sa sarili natin hindi naman tayo nagiging totoo. Sa sobrang galing natin eh pati sarili natin naloloko natin. 

Sana bata ulit ako. Yung problema ko lang eh anong bibilin kong laruan. May mga kalaro na kahit hindi totoo eh at least hindi ko pa alam ang salitang peke. May mga batang nakakausap. Sana bata ulit ako na hindi ko na kailangan hanapan ang kendi ko ng kapares. Ngayong tumanda ako kendi at yosi ang nagiging sandalan ko sa pagpapalipas ng oras sa nakakapagod kong mundo. Yes we have our own battles. Sa iba mababaw ang nararamdaman ko, pero iba iba tayo, magkakaiba. Paguwi ko ay tulog ang nagiging kakampi ko, ang pumapawi ng mga luha ko. Tuwing ako ay gigising ako ay nagaalangan kung ano ba talaga ako dito. Tuwing tinitignan niyo kung humihinga pa ako, napapatawa niyo ko. Huli ko na ng maisip na baka talagang patay na ako. Baka anino nalang ng kahapon ang mga saya na naramdaman ko nung nakalipas na panahon. Hindi ko maitatanggi na ang sarap mabuhay. Masaya mabuhay, Gusto ko pa mabuhay. 

Kahit gano ka messed-up, disturbed o ano pa ako. Gusto ko tumulong sa kagaya ko. Walang kahit na sino ang deserved maramdaman ang kagaya nito. Hindi makatao. Para kang binigyan ng pagasa ng mundo pero putangina niloko ka lang niya. Sa bawat hithit ng sigarilyo, umaasa ka sa bawat buga mo ng mga usok ay sasabay din ang mga pagaalinlangan sa buhay mo. Sa bawat sisindihan mo ito ay umaasa kang ito na ang huli mo. Huli mong hantungan. 

[genwillfly]

06-24-19

It is currently 6:22pm right now. Ate potato balls, cheese burger with bk and the parents. Something came up. It is Ate’s problem. I felt guilty for a second. For the past few days that i didnt write my thoughts, it feels good. 

Took a shower early. Ate my favorite daing na bangus and a talbos for lunchie. Painted my nails red. It feels good. I feel better. 

I feel guilty because of the issue. I feel like sinayang ko lang lallo ang pera ni Ate for my debut when in fact mababaliwala naman lahat ng iyon. I dont know but it triggers me to stop pretending that everything is actually fine but it isn’t. I know for a fact that the next sunshine will rise but i wont be here to witness it. I have alot of what ifs right now. What if sinamahan ko siya nung nagpapasama iya to buy a hair clip? Will it be better? Masusukli ko ba yung ginawa niya for me? Yung mga ginawa ko na pananakit sakanya both physically and mentally? Will it be better? I remember that night that i took all my sleeping pills because i feel bad na akala ko umiiyak siya because im too much to handle. I wanna lessen her pain. I wanna lessen the burden of my family. It feels good to cry sometimes. It feels good to let out your true feelings instead of hiding it. Hiding it with the smiley face masks. I remember the day you took me out with bk. I feel bad for not liking the milk tea. I didnt think na it would be something na pag gagamitan ka na makabuluhan kesa saken. Knowing myself na this can be my last days, sana ginamit mo nalang sa mas long term yung pang debut ko and everything. I dont know pa din kung pano ireretrieve yung old tumblr ko but i might delete this page soon before anyone knows this. Nakakahiya, at ikakahiya ako pag nalaman nila ito dahil bakit dito ko pa idadaan ang thoughts ko. 

[genwillfly]

the only reason I'm still alive is because I don't want to hurt the people who love me.

[genwillfly]

A lot of suicidal people don't actually want to kill themselves but they simply don't want to exist. When youre in the moment you want to jump off the bridge but you don't want to hit the ground.

[genwillfly]

06-20-19

Today my sister woke me up. All of a sudden she took me out for a dinner and a milk tea sesh. I only got 2 hours of sleep, but it’s totally worth it. 

Nilibre nila ako ng chicken wings sa Putok Batok (i ate alot) and milktea!!! Papunta sa byahe, nagkwentuhan kami ni ate about sa chernobyl na series. I kinda spilled the kwento na hahaha (conyo) I don’t know if mukha ba kong masaya ngayon but i dont know, what I know is feeling ko nabuhay ulit ako. Feeling ko nangyayari lahat ng ito sa time na hindi pa magulo ang lahat. Ang saya, ang sarap. Nag Mrt kame papuntang shaw para sunduin si ate ella. I wonder kung ang mga tao bang nakakasalubong namin ay manhid na rin ba? Mga taong nakakasalubong natin na hindi naten alam kung baka may mabigat na problema. Naglalakad kami ni ate ye papuntang San Juan. Mamimiss ko ito. Lahat ng ito. Nasundo na namen si ate, pero di ko alam kung ano ang gagawin ko. Nahihiya, nagagalit hindi ko alam. Ang alam ko lang ay dapat sulitin ko na ito. Mga oras na kahit kelan hindi ko alam kung mangyayari at mangyayari ba ito ulit. I enjoyed. Hindi ko alam unti unti rin nawala ang mga bagahe sa loob ko. Hindi ko alam na ang simpleng pagkain at mga kapatid ko ang magtatanggal ng mga bagahe na yun. Kahit panandalian, naramdaman kong buhay ako. Buhay pako. Hindi ko alam kung dapat pa ba talaga kong maging masaya sa kung alam ko naman na nasa hangganan nako?  Hindi ko alam kung dapat ko pa  lokohin sarili ko na kaya ko pa. Ang hirap kasi magpaka-normal. Ang hirap bumalik sa dati. Ayokong matapos ang araw na ito. Ayoko bumalik ulit sa lungkot. Ayoko bumaik sa kawalan.  Alam mo yung pakiramdam na para akong nasa ferris wheel, pero ako ang na stuck sa baba. Hindi na ako umusad. Ito yung mga tao na iiwan ko. Ito ang mga tao na hahanap hanapin ko. Alam ko na kung mawawala ako, kakayanin nila. Ang hirap umalis ng hindi sila mahihirapan o malulungkot. I tried actiing normal as if okay na ako. Kunwari ay tuloy lang ako sa agos. What if ngayon ko iyon gawin? Masasayang alaala ang maiiwan ko. Baka pag pinagpabukas ko pa ay baka magbago ang ihip ng hangin. 

Uuwi ako ng may babauning masasayang alala. Hindi ko alam kung pano ako nakangiti ng totoo. Pagkauwi ko, chineck ko yung laptop. Chineck ko lahat ng pictures para sa debut ko. Iniisip ko kung pano kaya kung maabutan ko ito? Ito ang pangarap ng isang babae. Pinangarap. Paano kaya kung may chance pako marinig ang lahat ng mga mensahe galing sa mga malalapit kong kaibigan? Pano kaya kung may pagkakataon pa ako para buksan yung mga regalo na pinag effort-an ng mga kaibigan ko? Pano kaya kung kinaya ko pa? Malaking tanong sa aking pagiisip ang mga bagay na yan. Pano kung nandun pako para tignan si ate ella mag graduate. Pano kung andun pako para abutan si ate ye tuparin ang mga balak niyang gawin. Pano kung nandun pako para sa pagtanda nila mama at daddy. Paano kung kasama pako gagraduate ng mga kaklase na mga naging kaibigan ko? Ang saya isipin na ang lahat ng mga iyon mangyayari. Hindi ko alam kung dapat ba na makaramdam ako ng inggit, pero kung mangyari man ang mga iyon alam kong nakangiti ako sa mga oras na iyon.

[genwillfly]

06-19-19

Today i woke up not happy nor sad. I ate lunch, i made that chicken! Felt grumpy because of how my mom treated me. 

Sumabay ako palabas sa gate 1 kay white house. I felt something. Something dun sa bata na nasa likod whice is anak nila. Nainggit ako bigla. Nainggit ako na sana ganun din ako. Bata, walang inaalala. Sana ako parin yun. Sumakay ako sa van, bumaba ng GMA. Ewan ko ba ang lungkot lungkot ko, gusto ko ng makakausap bago man lang ako mawala, gusto ko man lang alisin lahat. Ayoko ng may bagahe. Lee texted me about Ella. Wala ako naramdaman, parang sanay na. Siguro nasaktan ako para sa sarili ko. Kasi akala ko ngayong araw magiging okay ako kahit sandali. Palala ng palala bawat araw. Disappointed ako sa nangyari. I planned killing myself today. Paguwi ko 1am exactly, para walang magigising at walang makakakita. But I did not. Pinili kong lumaban pa. Pero bakit sa mga paglaban ko parang lalong bumibigat? Wala akong makausap. Sir Arvin helped me a lot. He’s always checking me kung kamusta ako. I felt important, kahit sandali. May tao pa palang alam kong masasandalan ko. Papalapit ang oras ng paguwi ko. Nag-bus ako kanina sa Cubao.  Bumili ako organizer, ewan ko ba yun nalang ata nilo-look forward ko. Dumating ako sa bahay ng 8:45pm. Naupo ako, madilim, yakap ko si Toby. Hindi ko alam na tumutulo na pala mga luha ko. Umiiyak ako. Umiiyak ako ulit. Sa sobrang manhid ng pakiramdam ko, hindi ko alam na umiiyak na pala ako. Gabi gabi ako umiiyak. Hapong hapo na ako sa mundo. Wala ako mapagsabihan. Siguro talagang minalas lang talaga ako. Tinanggalan nila ako ng respeto sa sarili ko. Gusto ko lang naman ng tahimik. Gusto ko lang muna mapag-isa kasi lumalaban pako, pero bakit sa tuwing lalaban pako ang sakit sakit. Gusto ko lang ilabas yung lungkot ko, kaya umiyak ako. Pero bakit parang mali? Bakit sakin ni daddy sinisisi yung brao niya na masakit at paod siya sa trabaho. Siguro talagang ako nalang yung dapat mawala. Ako ang root cause. Ma, gustong gusto ko ng yakap mo. Pero bakit parang kalaban mo ko? Ma, masakit. Sobra na di ko na kaya. Ma alam ko naglagay ka ng password dahil sakin. Sorry ma. Ate ye, gusto ko mag-open sayo pero nahihiya ako na sabihin mo sakanila. Ate naririnig mo ko umiyak kanina kasi hindi ko na alam. Tulungan mo ko ate kasi ang bigat na ng lahat. Hindi mo naman kailangan isumbong na umiiyak ako, sana niyakap mo nalang ako. Hindi naman kasi laging sasabihin niyo ang lahat ng tungkol sakin. Ate ella, ikaw yung pinakamamimiss ko kung sakaling mawawala nako. Alam mo yung movie na hintayan ng langit? Ako si Gina Pareno at Ikaw si Eddie Garcia don. Ikaw yung hihintayin ko. Ate masama ba mag seek ng help sa friends ko? Oo, hindi ako kasama sa meeting nung new zealand, pero gusto ko naman makausap sila Fumar. Gusto ko lang ng may makakausap. Pero parang para sayo mali parin pala yon. Gusto ko naman maglabas. Hindi ko alam na magagawa mo pala na tumawag at magtext. Hindi ko alam na ganun pala talaga ako kawalang kwenta para tignan kung saan mapupunta ang mga pera niyo. Wag ka mag-alala ibabalik ko yung binigay na baon sakin. Last naman na yon. Alam kong hindi nako aabot sa pasukan. Alam ko kapasidad ng nararamdaman ko. Huli na yon pasensya. Nalala ko text saken ni daddy at mama. Isa akong hayop at bastos. Isa akong tamad. Pasensya kung naging hayop ako, kasi akala ko mas okay na iligtas ko sarili ko kesa makulong nanaman ako sa galit. Pasensya kung bastos ako, iniwas ko na kasi sarili ko kesa may masabi pa ako. Pasensya na rin kung tamad ako, mama ang hirap kasi bumangon. Paulit ulit ako nadadapa. Pasensya na rin kung hindi ako makatulog. Siguro oo, nagiisip. Iniisip ko kung pano kaya kung nandito pa din ako sa Bulacan? Mangyayari kaya lahat ng to? Kakampi ko pa rin kaya sila? Pag hindi nga ako nakakainom ng gamot, hindi ako makatulog. Akala ko totoo yung pag umiiyak ka? makakatulog ka? Hindi rin pala. Kasi ako umiiyak ako, nagiisip kung baka pag-gising ko may bago nanaman silang ibabato sakin. Natatakot kasi ako gumising na baka paggising ko tuluyan nako magisa. Tinanong man lang ba nila kung bakit hindi ako naniniwala sa panginoon nila? Kasi ang sabi sakanila pamilya ang tutulong? Pero bakit eto nararamdaman ko? Bakit ganun yung ginagawa nila? Siguro talagang minalas lang ako dahil hindi pa tanggap ang katulad ko sa Pilipinas. Kulang pa ang pagkakaintindi nila. 

[genwillfly]

15 minutes before...

Before I die, I told myself that I would eat what I want. So i told Ian to get me my favorite comfort food which is padthai. I parted the padthai so I could give my mom, I thought she’ll like it but instead she just put it aside. 

[genwillfly]

06-17-2019

Ma, sorry. Sorry for being lazy. Ang hirap bumangon. Kahit pagdilat ng mata ko mahirap para sakin. Pasensya kung laging madumi yung salamin dahil sakin. Ma hindi na dudumi yon haha. Ma gusto ko ng yakap. Ma nanghihina na ako. Ma parang gusto ko nalang kumawala na para hindi ka na maghirap. Pasensya na.

[genwillfly]

If I die today,

If you found me already dead. Do not rush me to the hospital. Instead, do this for me.

Hug me, i needed it the most. Please give me that hug i was longing when I was still alive.

Tell me that i was brave. 

Put me a nice clothes, and a light makeup.

Do not cry for me. I am not worth your tears.

Do not blame yourselves.

Hug daddy for me :(

And go, continue with your life.

[genwillfly]

To my last love,

Ian, thankyou for being the best. Pasensya na kung hindi na kita masasamahan sa gala mo. You deserve the best Ian. I love you so muchieeee. You will eventually grow into a very matured man that everyone will like. You will find someone who’s better than me. I know that for sure. Thankyou.

[genwillfly]

To my MH101 and sir Pats,

You all did amazing job my homies. You became a huge impact in my life. Thankyou for all the amazing stories and friendship. Goodluck in your career. Magiging lawyer at psychiatrist kayo. Pag naging psychiatrist kayo, dont forget that taking medicines will help your patients a lot. 

Sir Patani!!!!  I love you sir :( Thankyou sa pag-cheer up mo sakin palagi. You are one of the best people i met.

[genwillfly]

To my role model,

We’ve been through a lot. Thankyou for giving me good advices. Thankyou for telling other people the truth about me. I never imagined my sister to stabbed me behind but you did, and i still thank you for that. I hope that everything will be good for you. Please be a lawyer for me.

[genwillfly]

To the 4′11 but 5′6 in my heart,

Thankyou for letting me paint your face. Galit ako oo, pero hindi ibig sabihin non na ikaw ang naging dahilan. Galingan mo sa career mo bestie.

[genwillfly]

To the meizhen of my life,

Ma, thankyou sa pagpili mong buhayin ako sa mundo ginagalawan ko. Salamat sa mga masasarap na pagkain na niluto mo hehe. Salamat sa pakikinig mo sakin, naibsan ng konti ang mga gumugulo sa isip ko. Hindi ko alam sa totoo lang ang sasabihin ko sayo. Ma, naglalaba ka ngayon habang ginagawa ko itong mensahe ko sayo haha. Mababawasan na yang nilalaban mo ma. Pangako, kung san man ako mapupunta pagtapos neto, i-kukwento ko iyon sa mga makikita ko na kung gano kagaling may cross stitch ang mama ko. Ipagmamalaki kita kagaya ng pagmamalaki mo kila ate. Ma wag mo isipin na may tampo o galit ako sayo. Siguro talagang nasa point nako ng buhay ko na sumusuko na..

[genwillfly]

To the superhero of my life,

Daddy I know what you’ve done for me, for us. Sorry kung susuko nako. Pasensya na kung naduduwag nako. Wag mong sisisihin ang sarili mo sa nangyari o mangyayari sakin. You did your best for me. You did your best to guide and raise me. Hindi ito ang huli nateng pagkikita daddy. Alam kong hindi ako pupunta sa taas. Alam kong nasa ilalim mo lang ako, titignan kita. Pasensya kung mararamdaman mong nagkulang ka. Daddy alam naten na hindi. Pinagamot mo ako at lahat, binigay mo ang lahat. Daddy pwede ka ng magpahinga sa bahay. Hindi ka na mahihirapan pumasok para magtrabaho saken. Maraming salamat sa lahat daddy. Naalala mo nung nagusap tayo? Kung healthy ka ba para sakin? Daddy gustong gusto kong sabihin na oo, but pinili ko na sabihing hindi. Ayoko dumating sa point na makikita niyo akong sumuko na. Gusto ko magisa dahil ayoko i-damay kayo sa lahat ng nararamdaman ko. Masakit daddy sobrang sakit ayoko maranasan mo yon. Daddy mahal na mahal kita pasensya na kung di kinaya ng bunso mo ang buhay niya.

[genwillfly]

I see a lot of people on here complaining about the relationship you are in, sometimes even blaming the relationship for your depression. Just remember, no one is forcing you to be in a relationship that is not healthy. I've had depression and anxiety this past few months. I've been in multiple relationships, most of them are unhealthy. Despite how desperately lonely I was, I broke up with person after person because they didn't treat me the way I wanted to be treated. I'm happy to say that today I'm in a healthy relationship with someone I love. I wasted time, effort and a lot of pain to get here. I know in my heart that I wouldn't be with someone who loves me so much if I didn't left the people who didn't treat me right.