laurejussy

[laurejussy]

The Joker

Ik ben ‘the Joker’ gaan kijken. Het is een film geproduceerd door Todd Phillips. De film is gebaseerd op de gelijknamige schurk uit de Batman-stripverhalen. Zoals in alle Batman-verhalen speelt het verhaal zich af in het fictieve Gotham City, maar zo fictief blijkt die stad niet te zijn. Arthur Fleck (Joaquin Phoenix), een beroepsclown met een aandoening die hem spontaan in een pijnlijke lach doet uitbarsten, opboksen tegen de dagelijkse pech en misbruiken die zijn mentale gezondheid ondermijnen. Voor Arthur lijkt er geen hoop, zelfs niet als mogelijke gast van een gevierde talkshowpresentator. Tot hij op een metrotrein spontaan reageert op de zoveelste mishandeling, de start van een transformatie in zijn nieuwe identiteit.

Fleck is een echt mens die denkt en voelt dat iedereen en alles tegen hem is. Als kijker leef je echt met hem mee. Hij wordt de ultieme antiheld omdat hij niet anders kan dan kiezen voor geweld als oplossing. Hij richt zijn haat vooral op de arrogante machtsfiguur van het verhaal. In Joker is dat de Donald Trump-achtige Thomas Wayne, vader van Bruce.

Joker is echter ook kritisch over de gezondheidszorg en het feit dat psychologen/psychiaters vaak empathie faken. Een maatschappij waar egoïsme en het individu centraal staat, is gedoemd om eenzame mensen en lone wolfs zoals Joker te creëren die hun wraak op een dag zullen nemen. Een samenleving waar niemand op den duur nog iets kan hebben van een ander. In de bus wordt Arthur Fleck door een vrouw aangemaand om vooral niet te spelen met haar kind dat ie net aan het lachen bracht. En het leven in een appartementsblok waar mensen wonen die het niet al te breed hebben, is behoorlijk anoniem.

De lach van Joaquin Phoenix in het begin van de prent blijft nog lang na de end credits hangen. Dat komt omdat die lach een combinatie van wanhoop, verdriet en lach in één is. Arthurs moeder Penny Fleck (Frances Conroy) noemt hem dan wel Happy, geen seconde heeft hij zich naar verluidt gelukkig gevoeld in zijn leven:

In de film komen we ook te weten hoe dat door een jeugdtrauma komt. Dat maakt de bijnaam van Joker – Happy – dan ook erg ironisch

Joker laat de toeschouwer naar huis gaan met het gevoel dat het gepermitteerd is om even een aantal mensen op te lijsten die je ooit gepest hebben, of je het leven zuur gemaakt hebben om die vervolgens neer te knallen. Todd Phillips slaagt er dus in om de kijkers begrip en zelfs sympathie te doen krijgen voor een moordenaar terwijl hij de uitdagingen van media, politiek en bij uitbreiding de maatschappij fijntjes naar voor schuift.

[laurejussy]

EXTRA: concert: Ninho

7 december ben ik samen met een paar vrienden naar een concert geweest van een Franse zanger: “ Ninho “. Hij is een Franse rapper. Meestal is dat dan harde muziek met veel scheldwoorden maar dit doet hij niet. Hij zingt over het dagelijks leven over alles en nog wat. Zijn teksten zijn zeer speciaal en ook meestal voor iemand geschreven. Dit was mijn eerste concert en ik had er zeker geen spijt van. Het was super tof en ook al kende ik niet alle liedjes, het was er altijd wel feest. Het volk was super actief en heel tof om tussen te staan. Ik zie al uit naar mijn volgende concert.

[laurejussy]

EXTRA: serie: « You »

Onlangs heb ik de serie « you » gekeken. De serie gaat over Joe Goldberg, de manager van een boekwinkel in de stad New York. Tijdens zijn werk ontmoet hij Guinevere Beck, waar hij meteen verliefd op wordt. Deze verliefdheid wordt al snel een obsessie en neemt vormen aan van stalking. Hij maakt gebruik van het internet om steeds meer over Beck te weten te komen, zo ook haar thuisadres. De obsessie neemt grote vormen aan en Goldberg zorgt er voor dat er niets meer tussen hem en Beck instaat.

Het is eigenlijk best een vreemde serie. Ik weet niet echt of ik hem heel tof vind maar ik wil wel altijd het gevolg weten van deze serie. Niet veel mensen hebben deze graag omdat het er vaak over gaat op het vlak van stalking. Je vraagt je soms echt af wie dat in godsnaam zou kunnen doen waardoor het soms niet echt realistisch is. Als je tegen iemand zegt dat je naar “You” kijkt komen er al snel vreemde gezichten en reacties zoals bijvoorbeeld “ dat is echt een vreemde serie “. Maar toch blijft het me boeien. Binnenkort komt het nieuwe seizoen, ik zie daar echt naar uit

[laurejussy]

EXTRA: Ali Gatie: « Its You »

Het liedje dat ik momenteel het liefst beluister is Its you van Ali Gatie. Dit is een recent nummer maar betekent veel voor mij. Eigenlijk herken ik mij gewoon in dit nummer. Het gaat over liefde. Dus dat hij op iemand verliefd wordt en niet wil dat zei zijn hart terugbreekt. Hij beschrijft hoe dat voelt als je hart gebroken is en dat dit bij hem op dit moment al is, dus wil hij niet dat het nog erger wordt. Ik zelf maak dit meestal ook mee maar niet alleen in de liefde maar ook gewoon in het dagelijks leven met iedereen rondom mij.

Naast de mooie tekst vind ik de stem van de zanger ook gewoon prachtig, ik zou er uren naar kunnen luisteren. Meestal ‘s ochtends voor ik naar school ga of ‘s avonds in mijn bed is dit echt een gepast lied. Als ik mij niet goed voel luister ik er ook graag naar.

[laurejussy]

Magritte museum

Op 20 november ben ik naar het Magritte museum geweest. In het begin had ik daar niet veel zin in omdat museums mij niet echt aanspreken maar toen ik daar was, was ik heel blij dit gezien te hebben. Magritte heeft hele mooie werken. Het is een Belgische kunstenaar die schilderde in de surrealistische stroming.  De meeste kennen alleen maar zijn bekenste werken zoals 'Ceci n'est pas une pipe', maar ik heb veel mooiere werken gezien dan deze.

Zoals 'Le domaine d'Arnheim'. Deze ontworp hij in 1962. Het is een indrukwekkende gebergte in de vorm van een adelaar ; de maan aan de hemel en het vogelnest met eiren op een stenen muur maken samen een mysterieuze en verlaten sfeer. De versie die in het museum hangt maakte hij voor zijn vrouw Georgette. Deze staat er ter vervanging van een schilderij dat hij enkele jaren voordien geschonken had, maar dan uiteindelijk verkocht.

Het schilderij 'De terugkeer' maakte hij in 1940. Je kan er een vogel of duif in waarnemen opgevuld met een hemel vol wolken. In de vogel is het dag en rond de vogel is het nacht. De vogel is dus een soort van opgelicht en men zegt dat de duif als symbool staat voor vrede, misschien heeft het daarmee iets te maken. Sinds dien kan men deze duif overal vinden. Deze staat in verschillende schilderijen van hem maar ook op kopjes en tassen of peper en zoutvat. Ook op een kaartspel. De Hemelvogel was lange tijd te zien op de wingtips van de vliegtuigen van Sabena.

Ik heb ook 'Het rijk der lichten' kunnen zien. Het behoort tot de bekendste werken van Magritte en er bestaan er vele versies van. Het museum dat ik bezocht bezit een versie uit 1961. In het schilderij worden er twee eigenlijk wel logische beelden samengevoegd die samen een onlogisch beeld vormen, hierdoor ontstaat er een verrassend effect. Magritte zei zelf : « Deze evocatie van dag en nacht lijkt me de kracht te hebben om ons te verrasssen en op te vrolijken. Ik noem deze kracht poëzie. »

Natuurlijk heb ik meer dan deze kunstwerken gezien maar deze vond ik echt wel de mooiste en indrukwekkenste. Ik kon er uren naar kijken en er gingen allemaal vragen door mijn hoofd. Je vraagt je af hoe de schilder op zo een ideëen komt bijvoorbeeld.

Dit museum is een echte aanrader voor iedereen en moet je zeker 1 keer gezien hebben.

#magritte #museum of fine arts #kunst #ceci n'est pas une pipe #surreality #schilderkunst