- lisechancelLise Chancel
- koyoriinuhhhh...gatling cannon
- julia-geiserJulia Geiser
- tm9729Mizuki Tanaka
- dyrkwystpictures
For how hard it is
to understand the landscape
as you pass in a train
from here to there
and mutely it
watches you vanish
ΠΟΥ ΠΗΓΑΝ ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ, ιδέες βία καυσαέριο καυσαέριο βία ιδέες, κατεβαίνω την πατησίων με ένα χίπικο μπλουζάκι μουντζουρωμένο από ακρυλικά και κάρβουνο, αμήχανη και νευρική που πάλι δεν μπόρεσα τίποτα να σχεδιάσω, όποια γραμμή χάρασσα θύμιζε αίμα και χώμα, σαν αυτά που γεύτηκα τελευταία φορά στο στόμα σου, σαν αυτά που πουλιούνται και αγοράζονται στα βιβλιοπωλεία από λυπημένους ρομαντικούς που τρέμουν τις κυριακές, σκέφτομαι τις φορές που διάβηκα έτσι αμήχανη και νευρική την πατησίων, θυμάμαι μόνο νύχτες, όταν οι ασύρματοι ξερνούσαν έναν θόρυβο σαν ουρλιαχτό, θυμάμαι και ξημερώματα προς τη δουλειά, λίγο πριν σβήσουν οι φωτεινές επιγραφές των καταστημάτων, με τον ήχο των πρώτων κορναρισμάτων και χριστοπαναγιών στον βρεγμένο δρόμο, χαπάκια καφεΐνης και τη φίλη μου να απαγγέλλει αδέξια γώγου, κι αν σήμερα το μυαλό μου δεν ήταν τόσο κουρασμένο γεμάτο ίσκιους και ενοχές, θα σου μιλούσα για το πώς η λεωφόρος αυτή είναι στην πραγματικότητα γυναίκα, μια γυναίκα ξυπόλητη, δανεική κορδέλα κόκκινη μπλεγμένη στα μαλλιά της, με ομαδικούς τάφους μες στη μήτρα της να χωράμε όλοι, φλέβες συρματόπλεχτες στα καλώδια των τρόλεϊ γεμάτες ηλεκτρισμό και τρύπες, και από τις κόγχες των ματιών της ρέουμε ρέουμε ρέουμε ρέουμε ακατάπαυστα όλοι το ίδιο αμήχανοι, νευρικοί, αδέξιοι, βιαστικοί, ανάκατοι με πολιτικά φυλλάδια, στάσεις λεωφορείων, περιστέρια, γωνίες με ξερατά, φαγωμένες πολυκατοικίες, αίματα, σπέρματα, οχτάωρα, πατέρες, αυστηρώς κλειστά επισκεπτήρια- μα δεν θα μιλήσω, δεν θα σου μιλήσω, δεν μετράω πια τον χρόνο με την επέτειό σου, αλλά με τους λευκούς καμβάδες που στοιβάζονται στο πατάρι, κι ας ξέρω ότι έχουν περάσει τρία χρόνια, κι ας ξέρω πως υπόλοιποι δεν υπάρχουν, την επόμενη φορά θα ψάξω έναν άλλο δρόμο για το σπίτι και δεν θα μιλήσω, ελπίζω δηλαδή, ότι δεν θα ξέρω πια πώς να μιλήσω.
Μονοδένδρι, 2020/ Αρκετά ξενοδοχεία και souvenir shops, ελάχιστα καφενεία και στη μέση μια τουριστική πλατεία, παραδίπλα στέκουν ακόμη οι γωνιές οι γραφικές, οι ρημαγμένες, οι ανθρώπινες, οι εντελώς αγγελοπουλικές.
