nef3l-blog

[nef3l-blog]

#10

Εάν κοιτάξετε την έννοια του  τοπίου με βάση τα ιστορικά γεγονότα, συνειδητοποιείτε ότι τις περισσότερες φορές που βρισκόμαστε στη Γη ως είδος, αυτό που έχει πέσει στην αντίληψη μας είναι το τοπίο, όχι εικόνες κτιρίων και αυτοκινήτων και φώτα δρόμου.

Bill Viola

#10 ΠΟΛΗ & ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ #ΞΑΝΑΒΡΙΣΚΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ

[nef3l-blog]

#9

Τα παντα γύρω μας βρίσκονται σε συνεχή κίνηση. Από τα κύτταρα ενός οργανισμού εως τα ουράνια σώματα όπως οι πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος, οι γαλαξίες ακόμα και το σύμπαν. Και η κίνηση σημαίνει εξέλιξη. Η στασιμότητα είναι βαρετή. Ετσι και η αρχιτεκτονικη με το πέρας των αιωνων μεταλλάσσεται  και εξελίσσεται αλλα ταυτοχρονα και ανακυκλωνεται. Αρχισε να είναι απλη μετα γινεται πιο συνθετη και πλεον εχει μια ταση να απλοποιειται παλι και να μην εχει πολλα διακοσμητικά.

Ταυτοχρονα και οι ανθρωποι πρεπει να κινουνται. Να μην μενουν στασιμοι και να προσπαθουν παντα να γινουν καλυτεροι. Και αναλογα με τις επιλογες και τις διαδρομες που επιλεγει αλλαζει και ισως στο τελος να καταληξει τελειως διαφορετικος από την αρχη.

“Consciousness is only possible through change; change is only possible through movement.”  ― Aldous Huxley, The Art of Seeing

#9 ΣΩΜΑ ΕΝ ΚΙΝΗΣΕΙ

[nef3l-blog]

#8 ""...dichterisch wohnet der Mensch..."" Όταν γεμάτος κόπο ο βίος του, μπορεί ένας άνθρωπος να υψώσει το βλέμμα του και να πει έτσι θέλω κι εγώ; Ναι. Όσο η φιλοφροσύνη ,η Αγνή, διαρκεί στην καρδιά, δεν είναι ατελέσφορη η αναμέτρηση του ανθρώπου με τη θεότητα. Είναι άγνωστος άραγε ο θεός; Είναι φανερός όπως ο ουρανός; Μάλλον αυτό πιστεύω. Είναι το μέτρο του ανθρώπου. Εντελώς επάξια, αλλά ποιητικά κατοικεί ο άνθρωπος πάνω σ' αυτήν τη γη. Όμως η σκιά της έναστρης νύχτας, αν θα μπορούσα έτσι να το πω, δεν είναι καθαρότερη από τον άνθρωπο, αυτή την εικόνα της θεότητας. Υπάρχει, άραγε, ένα μέτρο πάνω στη γη; Δεν υπάρχει κανένα.

Martin Heidegger

#8 #Η ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΣΥΝΔΕΣΗΣ ΙΙΙ #ΠΟΙΗΤΙΚΑ ΚΑΤΟΙΚΕΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ

[nef3l-blog]

#7

Τι είναι η κατοικία για κάθε άνθρωπο? Είναι απλα τέσσερις τοιχοί που προσφέρουν προστασιία ή είναι ένα μέρος που σου είναι οικείο και σε γεμίζει με ασφάλεια και ζεστασία? Και αν είναι το δευτερο τότε τι δικαίωμα έχει ο αρχιτέκτονας να εξαναγκάζει τους ανθρώπους να βρίσκονται σε χωρους που έχουν σχεδιαστεί σύμφωνα με τα δικα του στανταρ και το δικο του γούστο? Λένε πως η αρχιτεκτινική είναι μια μορφή τεχνης η οποία όμως κατοικείται, αλλα κανένας από τους άλλους καλλίτεχνες δεν καθιστά αναγκαίο να ζεις μέσα στο εργο και ουτε αυτό τελικα δεν καθοριζει την ζωη σου…

#7 Η ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΣΥΝΔΕΣΗΣ ΙΙ #Η ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΤΟΥ ΧΩΡΟΥ

[nef3l-blog]

#6

Ο άνθρωπος ανέκαθεν ήταν συνδεδεμένος με την φύση. Από όταν ξεκίνησε να υπάρχει σε αυτόν τον πλανήτη την χρησιμοποιεί και προσπαθεί να την δαμάσει. Προσπαθούς,ε όταν δεν είχε τα μέσα, να την ερμηνεύσει χρησιμοποιώντας διαφορες θεότητες. Το περιβάλλον δινει ζωη στον ανθρωπο και ο ανθρωπος το εκμεταλλεύεται. Τα τελευταια χρονια όμως τουλαχιστον στην αρχιτεκτονικη δίνεται μεγαλύτερη σημασία στο περιβάλλον και οι αρχιτεκτονες προσπαθουν να διατηρήσουν μια ισορροπία μεταξυ του ελεύθερου και του οικοδομημένου χώρου. Πλεον το κενο προσθετει στα εργα και δεν χρειαζεται να καλυφθει. Οσο περνανε τα χρονια ο ανθρωπος ερχεται και παλι σε αρμονια με την φυση όπως ηταν καποτε και σιγα σιγα ισως καταφερει παλι να συνυπαρξει μαζι της…

#6 #ΣΥΝΔΕΣΕΙΣ Ι #ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗ ΤΟΠΟΓΡΑΦΙΑ

[nef3l-blog]

#5

Το κουτι αποτελει ένα οριο και για μερικους μια φυλακη. Γενικα ο ανθρωπος περναει την ζωη του προσπαθωντας να κανει το αντισυμβατικο και να ξεπερασει τα ορια του. Η ελευθερια που συνανταει καποιος όταν πλεον εχει καταφερει να ανοιξει το μυαλο του και να βγει από το δικό του κουτί το οποίο θα μπορούσε κανεις να πει οτί λειτουργεί σαν μία προσωπική φυλακή είναι μοναδική. Αλλα ακόμα και όταν βγαινεις από το δικό σου κουτί βρίσκεσαι αντιμέτωπος με τα κουτιά που έχει δημιουργήσει η κοινωνία για σένα. Πώς είναι άραγε το να είσαι πραγματικά ελεύθερος? Είναι όταν δεν ύπαρχει τίποτα που να σε κρατάει πραγματικά κάτω? Κανένας συναισθηματικός δεσμός? Είναι όταν πλέον εχεις βρει την δική σου αληθεια? Και αν τελικά ο χώρος έξω από το κουτί είναι μοναχικός? Θες πραγματικά να αφησεις την φυλακη σου και να ρισκάρεις να με��νεις μονος σου…? Θες πραγματικά να ελευθερωθεις?

#5 ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΚΟΥΤΙ

[nef3l-blog]

16/04/2018

Κενό και Δοκιμές

Πλήρες-Κενό, σχέση μεταξύ τους

Αφαίρεση

Σχέση έργου και φόντου

Μερικά στηρίζονται πιο πολύ στο τι φαίνεται από πίσω, δηλαδή πιο πολύ στα κενά παρά στα πλήρη.

Ισορροπία, Ying-Yang

Το κενό και το πλήρες αλληλοσυμπληρώνονται και αλληλοεπιδρούν μεταξύ τους

[nef3l-blog]

16/04/2018

Κενό και Δοκιμές

[nef3l-blog]

26/03/2018

Πτυχώσεις

Μέσα από γραμμές βγαίνουν σχήματα, μορφές

Ορίζονται χώροι

Όρια του μέσα και του έξω

Ελευθερία, βγαίνεις από το χαρτί

Τα πάντα γύρω μας έχουν όρια, περικλείονται από κάτι

Παντού υπάρχει αλληλεπίδραση του εξωτερικού και του εσωτερικού χώρου

Δάσος/Αράχνη/Μορφή/Σχήματα/Ήχος/Μουσική/Επιφάνειες/Χώρος/Καθαρό-Βρώμικο/Μικρόκοσμος-Μακρόκοσμος/Σύμπαν/Ησυχία-Φασαρία/Γραμμές-Καμπύλες/Εσωτερικό-Εξωτερικο/Σκουλικότρυπα/Περίγραμμα

[nef3l-blog]

Πτυχώσεις 26/03/2018

[nef3l-blog]

16/03/2018

1.       «Ο χειραφετημένος θεατής»

Συνδυασμός της τότε ιστορίας με το τώρα.

Ένα ιστορικό κτίριο με δική του ταυτότητα και δικό του συμβολισμό και χαρακτήρα αλλοτριώνεται και γίνεται αντικείμενο συζήτησης και διαφωνίας μεταξύ ανθρώπων.

Αποτελεί μορφή τέχνης ή βανδαλισμού?

Περνάει ένα μήνυμα, αλλά που μπαίνει όριο στον τρόπο που περνάνε τα μηνύματα και στην ελευθερία έκφρασης του κόσμου ( π.χ. στις πορείες, κατά την διάρκεια των οποίων καταστρέφουν ξένες περιουσίες, σπάνε βιτρίνες και καίνε κάδους με σκοπό να περάσουν κάποια μηνύματα)? Μέχρι ποιο σημείο ο καλλιτέχνης έχει ελευθερία έκφρασης και δικαίωμα στον «βανδαλισμό»? Ποιος κρίνει τα όρια σε αυτή την περίπτωση και με ποιο κριτήριο?

Τι είναι τέχνη, πώς ορίζεται και κατά πόσο υπακούει σε κανόνες?

Το έργο αυτό καθαυτό αντικατοπτρίζει την σύγχυση της εποχής και την σύγχυση του καλλιτέχνη μέσα από τα γεγονότα που βιώνει.

Δεν είναι απαραίτητα καλό ούτε απαραίτητα κακό, απλά υπάρχει.

[nef3l-blog]

Ο χειραφετημένος θεατής