nevizade

[nevizade]

Gözlerinin ışığı çalındıysa zifir siyahına

Boynun kavuşmak istiyorsa yağlı urganına

Ve sehpan hazırsa tekme atanına

Bilirim ki kavuştun gölgesiz diyara..

-nevizâde

[nevizade]

nerdesin?

Meçhuldeyim

[nevizade]

adım attığım heryerde

yüreğimin gölgesisin ardımda

bazen demli çayımın dumanı

bazen sahil kenarında,burnuma ilişen denizin kokusu

sen yüreğimin çıkmazlığında,

vicdansın,merhametsin,şefkatsin

o ötelerdeki bacası dumanlı evimsin benim

belki erişemem sevinçlerine

katılamam hüzünlerine

belki karışmaz bir daha nefesin nefesime

imkansızların şahıdır artık

sırtını dönmüş o küskün gözlerin

inci gülüşüne hasret bu ömrümde

namımdır sana sevdam.

-nevizâde

#galatakulesi #sevda

[nevizade]

Ta ki tükeninceye dek!

[nevizade]

Ve ay tüm ihtişamıyla yeniden karşıladığında bizi; sen yine harmanı acı olan kahveni yudumlayacaksın ben ise en keyifli tütünümü sarıp gözlerine yeniden karışma şerefine nail olacağım.

-nevizâde

[nevizade]

طوبا

#Youtube

[nevizade]

bana bahşedilmiş iki zümrütten ikincisi

biri kollarımda,

diğeri ebed müddet ruhumla...

[nevizade]

yanıyorsam ateşim sensin

bugünüm de yarınım da sensin

çorak arazide tohumdum ben

güneşinle hayat veren sensin

yüreğimdeki yansıma sensin

yuvam sensin,kalpte ki sensin

içimdeki çağlayanların adı sensin

kirpiğimde duran sevincin yaşı sensin

yüzüme vuran zümrüt ışığı sensin

gönlün nerde diye sorarsan

gönlüm tüm eksikliğini bulduğu gönlündedir yar

ben kağıtsam kader kalemim sensin

-nevizâde

[nevizade]

İstemem her kulağa fısıldadığın efsunlu sözlerini,

bize gün yüzüne çıkmamış tozlu kelimeler gerek..

-nevizâde

[nevizade]

yeşil bir güneş doğuyor yuvama

her yanım ışıl ışıl

her yanım huzur

yeniden doğuyorum zümrüt bakışlarında

kana kana içiyorum nefesini,sesini

belki iklimin kardelen soğuğu

ama yüreğin nergis gibi sıcak ve ürkek

sesin kurtuluş çağrısı

ölümsüzlüğe geçit kapısı

-nevizâde

[nevizade]

Bağırda, sönmeyen ateş bırakan felaket ne söylesem ne hissetsem eksik kalacak biliyorum. Ama bu facia bu bedende ne hissettirdi diye sorarsam kendime korku ve endişe dışında pür acizlik diyebilirim.Bu sorunun karşısına hangi duygumu oturtsam hepsi yarım ve tamamlanmamış kalacak gibi hissediyorum.Deprem bölgesinde olan birkaç fotoğraftan bahsedeceğim; tam olarak toz olmamış, sağa doğru yatmış bir yapının uzaktan çekilmiş olduğu birkaç fotoğraftan. Yeşil renkli koltuk takımı, üzerinde yıkık tavan parçaları. Bir başka fotoğraf; genç bir kızın odası, sevdiği insanların fayda yahut zarar düşüncesi gütmeden hevesle astığı, bazısının kendini yere bıraktığı posterleri. Öbür oda, çocuk odası; barbie etiketli bir çocuk odası. Oyuncaklar için planlanmış birkaç düzenleyici, çocuk yahut çocuk kahkahasına dair zerre iz yok. Ve son fotoğraf, sanırım “işte hayat” dediğim o fotoğraf ise şuydu; bir buzdolabı, içerisi neredeyse boş denilecek kadar az, ne derler; ‘tam takır, kuru bakır’. Kuvvetle ihtimal, yarın alışveriş yapılacak. Kim bilir belki evin sahibi maaş gününü bekliyor, belki emekli, belki yardım? Dolabın iç kısmında yemek tenceresi, çok yapmış bölgenin can insanı, hep öyle değil midir zaten? Bir tabak, bir kaşık ve çatal fazladır hep soframızda. Ekşime olmazsa yarın öğlende yenilebilecek o günün taze sıcak yemeği, düşünüyorum; hiç aklından geçmiş midir ki gece vakti yakalanacağı deprem? Sanmam, kim yarın yiyeceği bugünün yemeğini buzdolabına koyarken düşünür ki ölümü? Kim yakıştırır ki ölüm meleğini bir evlat yanına, anneye babaya? İçi gider, yüreği sızlar, bir başka olur ya insan; öyle işte. Bu duyguyu acizlik olarak adlandırmam mübalağa durmaz diye umuyorum; elden ne gelir? Şimdilik geriye kalan insanlar ve kendim için yeni bir buzdolabı aldım, adını mecburi bir istikametle ‘metanet’ koydum. İçine şimdilik alabildiğince yetim çocuk kahkahası, eli eşinin mezar taşına değmiş birkaç yurdum insanı sığdırabileceğim. Geriye kalan insanlar ve kendim için yeni bir yemek pişireceğim, üstelik yeteri kadar, yarına bırakmadan ve oldukça lezzetli. Ve şimdilik geriye kalan insanlar ve kendim için bir iman ateşi yakacağım, adını sevgi ve kurtuluş koyacağım, biliyorum ki; hakkını verebilirsem bu ateş bizleri ruh enkazımızdan kurtaracak o ateştir ve umuyorum ki; bu ağzımdan ateş diye çıkan dava aşkı; nice milletin gördüğü ibrahim peygamberin gül bahçesi olacak.

-nevizâde

[nevizade]

bu basit bir dokunuş değil yüreğime,

bu;

kayıtsız ve şartsız

topyekün istila!

-nevizâde

[nevizade]

kokun uçuşuyor geçtiğim sokakta

işte o aynı his;

nefes kadar yakın

mağlup bir kalp kadar uzak.

-nevizâde

[nevizade]

düşmanım artık tamah etmeyen toprağa

çekiç işlemeyen betona

düşmanım artık kanamışları doyurmayan suya

burdayım diyemeyen feryada

düşmanım ben ısıtmayan yorgana

kartopu dolacak avuçlara,

beton dolduranlara

artık siz uçurun güvercinleri

bu çağ silik bir kolyedir boynumda

-nevizâde

Kaybettiklerimize...

[nevizade]

uçtuk ve konduk kuş misali dilber bahçesine

elbet sevdik,sevildik

tattık,tadıldık

ve gördük ki!

asıl huzur beşerin bedeninden geçmezmiş

aslolan huzur; arştan kutlu bir ağıza dökülen

altı bin iki yüz otuz altı inendeymiş

-nevizâde

[nevizade]

mağrur bir ses haykırıyor

duyar mı ki derdimi

bu ucu bucağı olmayan sağır kalabalık

tutar mı ki elimi

bu cevval gecede soğuk kalem

dönmez mi ki gözlerime

meçhule giden uykularım

peki insan ölümü neden özler?

dilsiz bir gölgeyi neden unutamaz?

en çok da bu zamanda özlüyor insan

ayın ışığıyla odama doluştuğu gecede

babamın gölgesini seyretmeyi

ne hoştur değil mi babam

gölgelerimizin kavuşması

ay hazır pencerem hazır

gölgeni kavuştur bize babam

-nevizâde

[nevizade]

#Youtube