Mijn interview met Meander Magazine is vandaag geplaatst! Klik!
7 notes
·
View notes
De top 100-bundel van De Gedichtenwedstrijd (met daarin 2 gedichten van mij) is weer verkrijgbaar via deze link!
4 notes
·
View notes
Zondag mocht ik de eerste prijs van De Gedichtenwedstrijd in ontvangst nemen! Proficiat aan medewinnaars Pim Torn en Leen Raats!
1 note
·
View note
Hobbytelescoop
Of ik ooit een vallende ster heb gezien. Nee, zeg ik, denkend
aan de keer dat je ineenzakte tegen de badkamerdeur, als een hoopje
kleren dat gedachteloos was neergegooid. Ik draai om je heen
als een elektron, je treedt buiten je oevers zoals toen
we geitenhersenen zagen liggen in een Franse supermarkt
en je je afvroeg waar geiten over dromen. Ik lees je handen
als een boek, ook zo kun je bidden: met je blote vuisten
opgeheven als vlaggen in de wind, strijdbanieren
in een oorlog die jij alleen kent. Vormen van de oude dingen
hebben groeven in je huid gesleten, als rivieren
die hun baan in het landschap kerven. Verlangen houdt niet op
aan het eind van de wereld, vroeger dachten ze dat je eraf zou vallen
als je maar ver genoeg ging. Je hebt het geprobeerd, maar de aarde bleek
toch onontkoombaar. Er zit een stukje hemel in je dat naar huis wil,
je tuurt door je hobbytelescoop om het gat tussen de sterren te ontdekken.
24 notes
·
View notes
Hutspot
Je bent precies een bus te laat, schraapt de bloesem
van je ongekreukte lichaam dat nog nooit heeft hoeven buigen.
Vroeger was iemand een vriendje als je bij hem thuis
had afgesproken, nu weet ik niet goed wat we zijn.
Je probeert mijn vouwen weg te strijken, brandt me
met je warme handen. Ik doe zo veel ijsklontjes in je glas
dat er nauwelijks cola bij past, je slikt er per ongeluk eentje in
en voelt hem door je slokdarm naar beneden glijden.
Nu weet je wat ongemak is, misschien dat je nu
de woorden doorbijt die al weken op je tong liggen
te wachten. Je trekt me naar je toe en we dansen langzaam
door de kamer, ik kijk recht in de inkeping boven je borstbeen.
Het doet me denken aan het juskuiltje dat mijn vader in de hutspot
maakte. Ik voel de neiging om je plat te prakken zodat je sneller
afkoelt, nee te zeggen nog voor de vraag geklonken heeft.
18 notes
·
View notes
Miserere mei
De wereld dringt zich aan je op, je wordt verstikt
door neonreclames en mammoetrotondes
net als de zeemeerminnen waar je vroeger mee speelde,
hun staarten veranderden van kleur als je ze onder water hield.
Altijd bleven ze lachen. Je leest in een tijdschrift vijf manieren
om het klooster in jezelf te ontdekken, probeert in een golfslagbad
te leren altijd te blijven staan. Trekt soep van een broccolistronk
en ziet het leven eruit wegvloeien, koopt stenen beeldjes van konijnen
om iets te kunnen aaien. Ze blijven altijd koud en hard. Hoe ver
moet je nog naar binnen tot je een god vindt die je wil vergeven?
Je bent ergens rond je nieren blijven steken, bang om een zenuw
te raken. Zoekt bij de kringloopwinkel oude truien waarin mensen
zijn liefgehad.
9 notes
·
View notes
Plot hole
Hoe de fanfare oefent in de verte terwijl ik de vliegen tel
die mijn plafondlamp heeft verslonden, dat ik bang ben voor de hel
die me altijd op de hielen zit. Hoe ik niet durf te kijken
naar de holle naald waardoor mijn bloed naar buiten stroomt,
eindelijk daglicht ziet, dan in een buisje met antistollingsmiddel
wacht tot de gevangen vitaminen worden geteld.
Zo heb ik mijn ribben overtrokken met een bleke huid,
ben begonnen met ademhalen. Schreef schriften vol
gedichten om mijn geest fysiek te maken. Zo ben ik
uit nood geboren, een verzinsel van de auteur
om een gat in de verhaallijn dicht te stoppen.
Ik sta hier al jaren met mijn vinger in een dijk
te twijfelen.
4 notes
·
View notes
Bestel mijn bundel 'Het einde van de roltrap' nu voor €5 op lipari.nl :)
0 notes
Mens
Waarom ben je mens geworden, erin gerold als in een werkveld
dat niet met je opleiding klopt of juist bewust een lichaam gekozen,
hersenen uitgezocht om in te wonen, je geest door de juiste neuronen
laten filteren? Je waagt een kans op kraskaartengeluk, husselt
scrabbleletters door elkaar tot er een antwoord uit komt.
Leert vioolspelen om te wennen aan je vingers, om iets
voort te brengen dat ook buiten jou bestaat. Zeg eens,
ben je tevreden of zou je willen ruilen, liever een ander
aantal chromosomen, een zwaluw zijn die naar de tropen trekt?
Je probeert het en slaat je vleugels uit, vliegt over de Sahara
naar het zuiden, zo hoog dat niemand je kan horen
schreeuwen. Weet eindelijk waarvoor je bent bedoeld.
3 notes
·
View notes
Ik mocht weer in de top 100 van De Gedichtenwedstrijd staan dit jaar! Bestel de bundel 'Niets eeuwig dan het ogenblik' hier.
1 note
·
View note
Cum laude
Voor alles is een laatste keer, we drukken zoenen
op het raam met paarse lippenstift en glijden
door het raam naar buiten. Nu zijn we ouder,
het is al bijna tijd voor schooltassen, brugklasagenda’s
en het wegvallen van alles dat we kennen, alles
waarmee we gevochten hebben totdat het ons eigen werd.
We balanceren al bijna op een touw boven het water
bij wijze van introductie en voor je het weet schenken we
plastic bekers bier in elkaars kragen leeg. Zijn al bijna cum laude,
veelbelovende potjes hoop, voor een goedkeurende blik
in de supermarkt te koop. Ergens tussen de corvee
en de proefwerkweek is iets in ons gesneuveld, noem het
de belofte van iets beters. Gelukkig gaat het met ons
altijd goed, poseren we vrolijk voor klassenfoto’s en kopen we
broodjes met eiersalade in de kantine om de lokale economie
te stimuleren. Kruipen we niet meer huilend onder tafels weg,
maar komen we vrijwillig met de fiets. Rennen we rondjes
op het sportveld voor de kinderen in Afrika, door oma’s
gesponsord, allemaal in hetzelfde polyester shirt.
Zo voelt het dus om ergens bij te horen, in een fotolijstje
vast te zitten met dertig anderen, elke dag een stukje kind
in te leveren.
1 note
·
View note
Ergens
Je kunt alleen maar weg zijn met een voertuig, alleen
blijven met genoeg weckpotten om te preserveren
wat je nog van vroeger weet. De ramen
vol roofvogelstickers plakken om slachtoffers
te voorkomen, je ogen sluiten voor voorbijgaande rollators.
Door de vloer dreunt europop, het is oorlog
ergens en buiten sneeuwt het stuifmeel uit de bomen.
De lente kruipt door de plinten naar binnen, we dansen
in het rond als restjes in een magnetron. We mogen weer
dicht bij elkaar, we hamsteren hooikoortstabletten
en slapen op veldbedden met onze handen vast.
Als je geboortegrond in stukken breekt, de vijand
je vindt onder je bed, in dromen waarmee je diamant
kunt snijden, blijf je wakker tot de zon terugkomt.
Je klemt een weckpot onder je arm en vlucht
de nacht in, biddend tot de god van je ouders.
3 notes
·
View notes
Ik mocht met een gedicht bijdragen aan de bundel 'Eindeloos - Gedichten over groei' van Stichting UitJeErvaring. Bestel de bundel hier!
0 notes
Waterbed
De dakkapel die is stukgewaaid, steekt als een kroon
boven de huizen uit. De vogels maken een buiging
als ze langsvliegen. Ik kluts een eitje en zie hoe de kleur
zich door het doorzichtige verspreidt, zoals een druppel verdriet
oplost in een warme lentedag. Ik meet met de lakmoesproef
de kans dat er iets uit zal komen, stop de hoeken van de dag weg
in de randen van het waterbed. Steek mijn hand uit het kapotte raam,
voel haar landen in een andere dimensie. Als het koffiezetapparaat
de laatste druppel uitzweet, ben ik alweer vergeten wie er getroost
moest worden. Ik filter mijn gedachten tot er een richting uitkomt,
update mijn navigatiesysteem, maar blijk op het verkeerde werelddeel
te wonen. Als ik slaap, droom ik dat ik wakker ben, mijn hersenen
blijven zich bedriegen. Ik zwem rond onder de dekens, doe alsof
ik scholen vissen tegenkom die ik kan volgen.
6 notes
·
View notes
Leeftijd
Vouw je binnenkind op en stop het weg, ga maar
dansen en houd je beker cola vast als bier. Teken
cirkels om je vrienden heen op foto’s waarop je lachend
in het oneindige zwart van de lens kijkt, alsof je ze vast
wilt houden tot je oud genoeg bent om alleen te zijn.
Staar naar de meisjes uit de eindexamenklas
die hun haar over hun schouders gooien als munten
in een wensfontein. Fantaseer over hoe je hun hand
vasthoudt, ze heen een weer wiegt op langzame liedjes.
Probeer de pijn in je voeten te negeren en loop af en toe
met je pumps in je hand naar buiten alsof je gaat roken.
Merk op hoe stil de koude lucht is die in je longen brandt,
draai aan het bandje om je pols waarop je leeftijd is gedrukt
en tel er vijf bij op om te voelen hoe het staat. Val in slaap
in de auto die je ophaalt, hoor de club nog bonzen in je oren.
Droom van het schoppen tegen een baarmoederwand,
het zachte groeien van een vrouw die haar huid afwerpt
en door de trillingen in de vloer naar buiten komt.
6 notes
·
View notes
Koraalriffen
Hoe de mens in jou op leegte stuit
wanneer je mij voorzichtig openmaakt,
er niemand in me blijkt te wonen
en het ondanks alles toch weer januari is
geworden, de grond weer elke ochtend
met een laagje suiker is bedekt
hoe de koraalriffen sneller vergaan
dan ik, hoe er nu in Australië
mensen wakker zijn en het water daar
omgekeerd door de gootsteen wervelt
dat je me dichtnaait en zegt
dat mijn binnenkant niet is meegegroeid
met mijn huls, dat ik met één val
in stukken zou kunnen breken
en dat ik voorzichtig moet zijn
met waar ik loop, en ik zeg
dat is wat ik hoop
5 notes
·
View notes
Vloeipapier
Ik heb een bed nu, ik heb bleke voeten
die kleven aan het linoleum, twee vochtige plekken
markeren op de aarde. Ik heb een hoofd
dat soms kapotgaat, niet buiten de lijntjes
durft te denken, zichzelf met kluisters
in het gareel houdt. Ik kan niet slapen,
trap de deur als een tegenstander
stuk. Dool door de gang op zoek naar iets
om op te hopen. Ik heb mijn eigen vleugels
afgeknipt, ze liggen in vloeipapier gewikkeld
in een doos. Ik bewaar ze, maar ik weet
dat ik nooit meer uit één stuk zal bestaan.
5 notes
·
View notes