Tumgik
ongerijmd · 11 months
Text
Mijn interview met Meander Magazine is vandaag geplaatst! Klik!
7 notes · View notes
ongerijmd · 1 year
Text
Tumblr media
De top 100-bundel van De Gedichtenwedstrijd (met daarin 2 gedichten van mij) is weer verkrijgbaar via deze link!
4 notes · View notes
ongerijmd · 1 year
Text
Tumblr media
Zondag mocht ik de eerste prijs van De Gedichtenwedstrijd in ontvangst nemen! Proficiat aan medewinnaars Pim Torn en Leen Raats!
1 note · View note
ongerijmd · 2 years
Text
Hobbytelescoop
Of ik ooit een vallende ster heb gezien. Nee, zeg ik, denkend aan de keer dat je ineenzakte tegen de badkamerdeur, als een hoopje kleren dat gedachteloos was neergegooid. Ik draai om je heen als een elektron, je treedt buiten je oevers zoals toen we geitenhersenen zagen liggen in een Franse supermarkt en je je afvroeg waar geiten over dromen. Ik lees je handen als een boek, ook zo kun je bidden: met je blote vuisten opgeheven als vlaggen in de wind, strijdbanieren in een oorlog die jij alleen kent. Vormen van de oude dingen hebben groeven in je huid gesleten, als rivieren die hun baan in het landschap kerven. Verlangen houdt niet op aan het eind van de wereld, vroeger dachten ze dat je eraf zou vallen als je maar ver genoeg ging. Je hebt het geprobeerd, maar de aarde bleek toch onontkoombaar. Er zit een stukje hemel in je dat naar huis wil, je tuurt door je hobbytelescoop om het gat tussen de sterren te ontdekken.
24 notes · View notes
ongerijmd · 2 years
Text
Hutspot
Je bent precies een bus te laat, schraapt de bloesem van je ongekreukte lichaam dat nog nooit heeft hoeven buigen. Vroeger was iemand een vriendje als je bij hem thuis had afgesproken, nu weet ik niet goed wat we zijn. Je probeert mijn vouwen weg te strijken, brandt me met je warme handen. Ik doe zo veel ijsklontjes in je glas dat er nauwelijks cola bij past, je slikt er per ongeluk eentje in en voelt hem door je slokdarm naar beneden glijden. Nu weet je wat ongemak is, misschien dat je nu de woorden doorbijt die al weken op je tong liggen te wachten. Je trekt me naar je toe en we dansen langzaam door de kamer, ik kijk recht in de inkeping boven je borstbeen. Het doet me denken aan het juskuiltje dat mijn vader in de hutspot maakte. Ik voel de neiging om je plat te prakken zodat je sneller afkoelt, nee te zeggen nog voor de vraag geklonken heeft.
18 notes · View notes
ongerijmd · 2 years
Text
Miserere mei
De wereld dringt zich aan je op, je wordt verstikt door neonreclames en mammoetrotondes net als de zeemeerminnen waar je vroeger mee speelde, hun staarten veranderden van kleur als je ze onder water hield. Altijd bleven ze lachen. Je leest in een tijdschrift vijf manieren om het klooster in jezelf te ontdekken, probeert in een golfslagbad te leren altijd te blijven staan. Trekt soep van een broccolistronk en ziet het leven eruit wegvloeien, koopt stenen beeldjes van konijnen om iets te kunnen aaien. Ze blijven altijd koud en hard. Hoe ver moet je nog naar binnen tot je een god vindt die je wil vergeven? Je bent ergens rond je nieren blijven steken, bang om een zenuw te raken. Zoekt bij de kringloopwinkel oude truien waarin mensen zijn liefgehad.
9 notes · View notes
ongerijmd · 2 years
Text
Plot hole
Hoe de fanfare oefent in de verte terwijl ik de vliegen tel die mijn plafondlamp heeft verslonden, dat ik bang ben voor de hel die me altijd op de hielen zit. Hoe ik niet durf te kijken naar de holle naald waardoor mijn bloed naar buiten stroomt, eindelijk daglicht ziet, dan in een buisje met antistollingsmiddel wacht tot de gevangen vitaminen worden geteld. Zo heb ik mijn ribben overtrokken met een bleke huid, ben begonnen met ademhalen. Schreef schriften vol gedichten om mijn geest fysiek te maken. Zo ben ik uit nood geboren, een verzinsel van de auteur om een gat in de verhaallijn dicht te stoppen. Ik sta hier al jaren met mijn vinger in een dijk te twijfelen.
4 notes · View notes
ongerijmd · 2 years
Text
Bestel mijn bundel 'Het einde van de roltrap' nu voor €5 op lipari.nl :)
Tumblr media
0 notes
ongerijmd · 2 years
Text
Mens
Waarom ben je mens geworden, erin gerold als in een werkveld dat niet met je opleiding klopt of juist bewust een lichaam gekozen, hersenen uitgezocht om in te wonen, je geest door de juiste neuronen laten filteren? Je waagt een kans op kraskaartengeluk, husselt scrabbleletters door elkaar tot er een antwoord uit komt. Leert vioolspelen om te wennen aan je vingers, om iets voort te brengen dat ook buiten jou bestaat. Zeg eens, ben je tevreden of zou je willen ruilen, liever een ander aantal chromosomen, een zwaluw zijn die naar de tropen trekt? Je probeert het en slaat je vleugels uit, vliegt over de Sahara naar het zuiden, zo hoog dat niemand je kan horen schreeuwen. Weet eindelijk waarvoor je bent bedoeld.
3 notes · View notes
ongerijmd · 2 years
Text
Ik mocht weer in de top 100 van De Gedichtenwedstrijd staan dit jaar! Bestel de bundel 'Niets eeuwig dan het ogenblik' hier.
Tumblr media
1 note · View note
ongerijmd · 2 years
Text
Cum laude
Voor alles is een laatste keer, we drukken zoenen op het raam met paarse lippenstift en glijden door het raam naar buiten. Nu zijn we ouder, het is al bijna tijd voor schooltassen, brugklasagenda’s en het wegvallen van alles dat we kennen, alles waarmee we gevochten hebben totdat het ons eigen werd. We balanceren al bijna op een touw boven het water bij wijze van introductie en voor je het weet schenken we plastic bekers bier in elkaars kragen leeg. Zijn al bijna cum laude, veelbelovende potjes hoop, voor een goedkeurende blik in de supermarkt te koop. Ergens tussen de corvee en de proefwerkweek is iets in ons gesneuveld, noem het de belofte van iets beters. Gelukkig gaat het met ons altijd goed, poseren we vrolijk voor klassenfoto’s en kopen we broodjes met eiersalade in de kantine om de lokale economie te stimuleren. Kruipen we niet meer huilend onder tafels weg, maar komen we vrijwillig met de fiets. Rennen we rondjes op het sportveld voor de kinderen in Afrika, door oma’s gesponsord, allemaal in hetzelfde polyester shirt. Zo voelt het dus om ergens bij te horen, in een fotolijstje vast te zitten met dertig anderen, elke dag een stukje kind in te leveren.
1 note · View note
ongerijmd · 2 years
Text
Ergens
Je kunt alleen maar weg zijn met een voertuig, alleen blijven met genoeg weckpotten om te preserveren wat je nog van vroeger weet. De ramen vol roofvogelstickers plakken om slachtoffers te voorkomen, je ogen sluiten voor voorbijgaande rollators. Door de vloer dreunt europop, het is oorlog ergens en buiten sneeuwt het stuifmeel uit de bomen. De lente kruipt door de plinten naar binnen, we dansen in het rond als restjes in een magnetron. We mogen weer dicht bij elkaar, we hamsteren hooikoortstabletten en slapen op veldbedden met onze handen vast. Als je geboortegrond in stukken breekt, de vijand je vindt onder je bed, in dromen waarmee je diamant kunt snijden, blijf je wakker tot de zon terugkomt. Je klemt een weckpot onder je arm en vlucht de nacht in, biddend tot de god van je ouders.
3 notes · View notes
ongerijmd · 2 years
Text
Ik mocht met een gedicht bijdragen aan de bundel 'Eindeloos - Gedichten over groei' van Stichting UitJeErvaring. Bestel de bundel hier!
0 notes
ongerijmd · 2 years
Text
Waterbed
De dakkapel die is stukgewaaid, steekt als een kroon boven de huizen uit. De vogels maken een buiging als ze langsvliegen. Ik kluts een eitje en zie hoe de kleur zich door het doorzichtige verspreidt, zoals een druppel verdriet oplost in een warme lentedag. Ik meet met de lakmoesproef
de kans dat er iets uit zal komen, stop de hoeken van de dag weg in de randen van het waterbed. Steek mijn hand uit het kapotte raam, voel haar landen in een andere dimensie. Als het koffiezetapparaat de laatste druppel uitzweet, ben ik alweer vergeten wie er getroost moest worden. Ik filter mijn gedachten tot er een richting uitkomt,
update mijn navigatiesysteem, maar blijk op het verkeerde werelddeel te wonen. Als ik slaap, droom ik dat ik wakker ben, mijn hersenen blijven zich bedriegen. Ik zwem rond onder de dekens, doe alsof ik scholen vissen tegenkom die ik kan volgen.
6 notes · View notes
ongerijmd · 2 years
Text
Leeftijd
Vouw je binnenkind op en stop het weg, ga maar dansen en houd je beker cola vast als bier. Teken cirkels om je vrienden heen op foto’s waarop je lachend in het oneindige zwart van de lens kijkt, alsof je ze vast wilt houden tot je oud genoeg bent om alleen te zijn. Staar naar de meisjes uit de eindexamenklas die hun haar over hun schouders gooien als munten in een wensfontein. Fantaseer over hoe je hun hand vasthoudt, ze heen een weer wiegt op langzame liedjes. Probeer de pijn in je voeten te negeren en loop af en toe met je pumps in je hand naar buiten alsof je gaat roken. Merk op hoe stil de koude lucht is die in je longen brandt, draai aan het bandje om je pols waarop je leeftijd is gedrukt en tel er vijf bij op om te voelen hoe het staat. Val in slaap in de auto die je ophaalt, hoor de club nog bonzen in je oren. Droom van het schoppen tegen een baarmoederwand, het zachte groeien van een vrouw die haar huid afwerpt en door de trillingen in de vloer naar buiten komt.
6 notes · View notes
ongerijmd · 2 years
Text
Koraalriffen
Hoe de mens in jou op leegte stuit wanneer je mij voorzichtig openmaakt, er niemand in me blijkt te wonen en het ondanks alles toch weer januari is geworden, de grond weer elke ochtend met een laagje suiker is bedekt hoe de koraalriffen sneller vergaan dan ik, hoe er nu in Australië mensen wakker zijn en het water daar omgekeerd door de gootsteen wervelt dat je me dichtnaait en zegt dat mijn binnenkant niet is meegegroeid met mijn huls, dat ik met één val in stukken zou kunnen breken en dat ik voorzichtig moet zijn met waar ik loop, en ik zeg dat is wat ik hoop
5 notes · View notes
ongerijmd · 2 years
Text
Vloeipapier
Ik heb een bed nu, ik heb bleke voeten die kleven aan het linoleum, twee vochtige plekken markeren op de aarde. Ik heb een hoofd dat soms kapotgaat, niet buiten de lijntjes durft te denken, zichzelf met kluisters in het gareel houdt. Ik kan niet slapen, trap de deur als een tegenstander stuk. Dool door de gang op zoek naar iets om op te hopen. Ik heb mijn eigen vleugels afgeknipt, ze liggen in vloeipapier gewikkeld in een doos. Ik bewaar ze, maar ik weet dat ik nooit meer uit één stuk zal bestaan.
5 notes · View notes