Κι αν δεν μπορώ να χαϊδέψω το δέρμα σου στον άνεμο τον θερινό. Κι αν δεν μπορώ να σε εισπνεύσω σαν το τσιγάρο στο στόμα σου. Κι αν δεν μπορώ να σε αγκαλιάσω σαν δάκρυ ζεστό που κυλάει απ' τα μάτια μου στο σώμα σου. Κι αν δεν μπορώ να σε δω να χαμογελάς σαν ήλιος πρωτομαγιάτικος. Ή ακόμα κι αν δεν μπορώ να απλώσω τα χέρια μου στο έρεβος τον μαλλιών σου, τότε εύχομαι κανείς και τίποτα να μην φτάσουν την ύπαρξή σου. Εύχομαι τίποτα πάνω σε αυτόν τον κόσμο να μην μπορεί να σε γευτεί και εγώ να εξαφανιστώ και να γίνω σκόνη στη ψυχή σου, σαν εγκαταλελειμένο σπίτι έτοιμο προς κατεδάφιση.