Ἂν μοῦ χάριζαν ὅλη τὴν αἰωνιότητα χωρὶς ἐσένα,θὰ προτιμοῦσα μιὰ μικρὴ στιγμὴ πλάι σου. Θὰ θυμᾶμαι πάντα τὰ μάτια σου, φλογερὰ καὶ μεγάλα, σὰ δύο νύχτες ἔρωτα, μὲς στὸν ἐμφύλιο πόλεμο.
Τάσος Λειβαδίτης
653 notes
·
View notes
Σου γράφω πάλι από ανάγκη λοιπόν, δανεικός στίχος ολοδικο μου συναίσθημα
Πάνε μήνες που φύγαμε για άλλες Ιθάκες κι εγώ ακόμη ταξιδεύω στα πελάγη
Δεν μου λείπουν οι στιγμές μας πια ούτε μας νοσταλγώ αγάπη μου, η θάλασσα με ηρεμεί
Κι όταν με τρομάζουν τα κύματα κρύβομαι στο κατάρτι
Μόνο όταν έρχονται οι φλύαροι μνηστήρες νιώθω έντονα την απουσία σου
Εκείνη τη στιγμή μονάχα εμφανίζεσαι για να μου υπενθυμίσεις πως δεν θα ερωτευτώ ξανά
Κι έπειτα χάνεσαι και πάλι στις θάλασσες για να βρεις την Καλυψώ σου
Μα πώς ξεχάσαμε ότι μία είναι η Ιθάκη;
218 notes
·
View notes
ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΤΟΜΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΔΕΙ/ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΧΑΡΡΥ ΠΟΤΤΕΡ;;;; ΠΑΜΕ ΚΑΛΑ;;;;; (ηρεμα το λεω)
79 notes
·
View notes
Γιατί ξεκαθάρισαν έτσι,
πώς το γκρίζο
αναλύθηκε σε μαύρο και άσπρο,
γιατί ξεπρόβαλαν ξεκάθαρα
τα βουνά πίσω από την ομίχλη,
οι τοίχοι, τα τείχη, οι φράχτες,
τα κάγκελα, τα σίδερα, οι λέξεις
πώς υψώθηκαν τόσο ωμά, τόσο ψηλά,
γιατί σταματήσαμε να μιλάμε με μουσική,
πώς τα φιλιά απέκτησαν το χρώμα σβησμένου ήλιου,
γιατί το μόνο που μας ενώνει είναι οι αριθμοί;
Ίσως επειδή μέτρησα τους φίλους
και στο δωμάτιο υπήρχε η ραγισμένη γυάλα
με το διψασμένο χρυσόψαρο.
Ίσως επειδή μεγαλώσαμε,
γεράσαμε, στα είκοσι δυο μας χρόνια
14 notes
·
View notes
Μία απλή συνήθεια
Συνήθισα ξέρεις.
Όσο περνάει ο καιρός προσαρμόζομαι, αλήθεια σου λέω.
Έμαθα πως να βάζω πλυντήριο μόνο μου, έμαθα τον δρόμο για την αγαπημένη μου πλατεία.
Συνήθισα ξέρεις.
Ναι μαμά ένα ένα σιγά-σιγά τα μαθαίνω, αλήθεια σου λέω.
Όταν κάνω μπάνιο ξέρω ότι πρέπει να λυγίσω το χέρι μου γιατί το ταβάνι στο καινούργιο μου μπάνιο είναι πολύ χαμηλό ξέρεις, και έτσι πλέον δεν χτυπάω το χέρι μου όπως το πρώτο βράδυ.
Συνήθισα ξέρεις.
Πεινάω εδώ και βδομάδες.
Μα δεν μπορώ να με σταματήσω, και δεν θέλω.
Δεν μπορώ να με σηκώσω από το κρεβάτι, και έτσι μένω παρατημένο εκεί σαν πτώμα, το δέρμα μου κάτασπρο και το είναι μου αδυνατισμένο.
Ο μόνος λόγος που σηκώνομαι είναι για να βάλω φαι στην γατούλα μου ξέρεις.
Καίει το στόμα μου από τα τσιγάρα, έχω χάσει το μέτρημα.
Ναι είναι πολύ ωραίο να είσαι μόνος σου.
Έχετε όλοι δίκιο.
Είναι πολύ ωραίο να μην έχω κανέναν να με νοιάζεται.
Είναι μια απλή συνήθεια να θυμάμαι κάθε μέρα πως δεν υπάρχει κάποιος να με αγαπήσει.
Και πως δεν με αγαπάω καλά καλά εγώ.
Κάποιος να με ξυπνήσει και να μου πει να προσπαθήσω.
Κάποιος να μου αρπάξει το 10ο τσιγάρο από τα χείλη μου και να μου πει να σταματήσω.
Κάποιος να με πάρει αγκαλιά καθώς πέφτω στην μπανιέρα και κάθομαι εκεί με το καυτό νερό να τρυπάει το δέρμα μου. Να με βγάλει έξω και να με τυλίξει με μια πετσέτα.
Είναι μια απλή συνήθεια να μην σταματάει το αίμα, και να μην βρίσκω έναν γαμημενο λόγο για να μην το κάνω να κυλήσει παραπάνω εδώ και τώρα.
Μια τηλεόραση που είναι πάντα κλειστή γιατί δεν αντέχω την βαβούρα και ένας νεροχύτης γεμάτος πιάτα άπλυτα.
Νόμιζα ήμουν εδώ μερικές μέρες μονάχα μα ο πατέρας μου μου είπε ότι έχουν περάσει 3 μήνες.
Είναι μια απλή συνήθεια του λέω.
Να μην καταλαβαίνω τι γίνεται τριγύρω μου.
Να σαπίζω.
Και να μην με νοιάζει.
Καθώς οι τριγύρω μου να θεωρούν δεδομένα τα άτομα που τους αγαπάνε.
Είναι μια απλή συνήθεια να πιάνω τα μαχαίρια και να τα σφίγγω στα χέρια μου.
Και να προσπαθώ να με ηρεμήσω μόνο μου.
Γιατί κανέναν δεν έχω.
Και εγώ το διάλεξα.
Τι μέρα είναι σήμερα είπαμε; Ποια χρονιά;
Μια απλή συνήθεια λέω είναι.
Το να μην θέλω να ζω πια.
36 notes
·
View notes
Ἔλα νὰ ἀνταλλάξουμε κορμὶ καὶ μοναξιά.
Νὰ σοῦ δώσω ἀπόγνωση, νὰ μὴν εἶσαι ζῷο,
νὰ μοῦ δώσεις δύναμη, νὰ μὴν εἶμαι ράκος.
Νὰ σοῦ δώσω συντριβή, νὰ μὴν εἶσαι μοῦτρο,
νὰ μοῦ δώσεις χόβολη, νὰ μὴν ξεπαγιάσω.
Κι ὕστερα νὰ πέσω μὲ κατάνυξη στὰ πόδια σου,
γιὰ νὰ μάθεις πιὰ νὰ μὴν κλωτσᾶς.
Ντίνος Χριστιανόπουλος - Κατάνυξη
177 notes
·
View notes