πήγαινε με πίσω σε εκείνο το βράδυ που βρηκα σε εσενα όλα όσα έψαχνα κι εσυ σε εμένα ο,τι ποτε δεν είχες
ίσως ήταν λίγο το κρασί, λίγο η μουρμούρα του κόσμου γύρω μας, λίγο τα μάτια σου που τελείως απροσδόκητα είχαν καρφωθει επάνω μου
θα μπορούσα να προσθέσω εκατοντάδες «ισως ηταν» ακόμη όμως η ουσία είναι πως όλα αυτά συνέθεσαν την τελεια νυχτα
τη νυχτα που ακόμα επισκέπτομαι ��αι βρίσκω καταφύγιο μέσα της
για λίγα λεπτά μόνο στο υπόσχομαι,
ψάχνω ακόμα αυτή τη ζεστασιά, τον ρομαντισμό, την αίσθηση πως η καρδιά μου πάει να φύγει από το σώμα μου
Δεν θα σε ξεπεράσω ποτε πλήρως, το έχω αποδεχτεί αυτό πλέον
Η καρδιά μου θα αναπηδά για πάντα στο άκουσμα η στο θέαμα σου
Δεν σε περιμένω όμως πια
και δεν οριοθετω την κατάσταση μας
ξέρω πως εμείς δεν θα χαθούμε γιατί άλλωστε εσύ είσαι εσυ και εγώ είμαι εγώ
θα ψάχνουμε η μια την άλλη στις στάσεις των λεωφορείων, σε τυχαία σοκάκια, σε ξένες ματιές
ώσπου μια μέρα να τα ξαναπούμε και ίσως τότε να είσαι έτοιμη κι εγώ να μην κομπλαρω τόσο όταν με κοιτάς
11 notes
·
View notes
Ότι σπάσει δεν ξανακολλάει...
Πόσες φορές μπορεί να έχεις ακούσει αυτήν την έκφραση. Πολλές. Πόσες ομως πειστηκες ότι όντως ισχυει;
Προσωπικά ποτέ, έχω δική μου ερμηνεία και γι'αυτό. Έχουμε την σχέση στο μυαλό μας σαν καθρέφτη που υποτίθεται με την απιστία ή ότι άλλο σπάει και προφανώς είναι για πέταμα. Γιατί να κάτσεις να κολλήσεις τα κομμάτια αφού θα φαίνονται οι ρωγμές; Αυτό δεν λένε ολοι; Ε λοιπόν δεν είναι έτσι, ο καθρέφτης της σχέσης πάντα θα έχει ρωγμές. Ως άνθρωποι δεν είμαστε τέλειοι ή ίδιοι. Πώς μπορούμε λοιπόν να έχουμε την τέλεια σχέση ή όπως θελω να λέω τον τέλειο άθραυστο καθρέφτη;
Ο καθρέφτης της σχέσης πάντα έχει ρωγμές, αποφασίζεις λοιπόν να τον πετάξεις όταν δεν μπορείς να καθρεφτίζεσαι πια σε αυτες τις ρωγμές οχι μόλις δημιουργηθούν. Προσπαθήστε πριν γεμίσετε τον κάδο. Προσπαθήστε για τις τέλειες ατέλειες...
18 notes
·
View notes
3 Σεπτεμβρίου, 20:46
Καθυστερημένη,κακομαθημένη και τοξική, έτσι με έκανες να σε βλέπω :αυτό ήταν το τελευταίο σου μηνυμα
Μια νευριασμενη ματια μέσα από το παράθυρο του αυτοκινήτου : αυτό ήταν το τελευταίο σου βλεμμα
Ένα βιαστικό σαγαπω όταν με άφησες σπίτι: αυτό ήταν το τελευταίο μας σαγαπω
Ποσο λυπηρό που 4 χρόνια τελείωσαν τόσο γρήγορα και άσχημα…
14 notes
·
View notes
«Και κάπου εδώ χωρίζουν οι δρόμοι μας»
Ίσως αυτή η βόλτα, αυτή η βόλτα η οποία ζητούσα απεγνωσμένα να συμβεί τόσα χρόνια και η οποία κατάφερε να συμβεί τώρα
Αυτή η βόλτα, ήταν εκείνη η οποία διέλυσε τα πάντα.
Και μετά από αυτήν το χάος
Σαν να μην έγινε τίποτα, σαν να μην ψάχναμε λίγες μέρες πριν τρόπους να δούμε ο ένας τον άλλον
και ας ξέραμε ότι ήταν λάθος
Σαν να προσποιήθηκαμε ότι όλο αυτό ήταν κάτι επιφανειακό
Σαν να μην νιώθαμε τίποτα δυνατό
Σαν να μην το θέλαμε.
Και έπρεπε να ήμουν υποψιασμένη ότι ήταν πολύ καλό για να κρατήσει
Και πως μετά από αυτό όλα θα συνεχιζόντουσαν και μάλισταθα ήταν ακόμα ποιο έντονα
Ωστόσο,αντί αυτού
Βρέθηκα για αλλη μια φορά πληγωμένη
να σε ψάχνω στα στενά και στην πολυκατοικία που καθίσαμε,
Να ακούω την φωνή σου στην ησυχία
και αλλη μια φορά που όλες οι συζητήσεις μας έρχονται στο μυαλό μου χωρίς να τις καλέσω.
Άλλη μια φορά που με βρίσκω να κλαίω γιατί μου λείπεις
Και άλλη μια φορά που έλπιζα σε κάτι το παραπάνω,που όσο κράτησε με έκανε ποιο χαρούμενη από ποτέ
Και ας ήσουν η θλίψη μου
Και ας είμαι συντρίμμια
Με έκανες να ανθίζω και ας πέθαινα
Ίσως όμως ο θάνατος θα ήταν λιγότερο επώδυνος, ίσως κάπως έτσι θα σε έβγαζα από το κεφάλι μου και δεν θα ξαναγύρναγες
Σαν μια ανάμνηση γλυκιά και καλή, χωρίς πόνους κλάματα, νοσταλγίες και γιατί.
Και ας πονάω
Και ας έχω γράψει σελίδες ολόκληρες για σένα,τις οποίες δεν θα διαβάσεις ποτέ, και ας μην είσαι ποτέ εκεί για να ακούσεις αυτά που λέω για σένα, και ας μην με καταλάβεις ποτέ.
Και καπου τώρα έφτασε η στιγμή να σε αφησω ξανά,
Να φύγω για να εξιλεωθώ από τον πόνο που προκάλεσες
Να ξαναμαζεψω τα κομμάτια μου, ενα ένα με υπομονή και να μου τα ξανακολλησουν άνθρωποι που μ αγαπάνε και με κάνουν χαρούμενη.
Και ίσως ξαναβρεθούμε,
Κάπου στο μέλλον στα γνωστά «τυχαία» σοκάκια μας.
Μέχρι τότε όμως, θα σταματήσω να είμαι στην ζωή σου,
Μηνύματα μου δεν θα βρεις, την φωνή μου δεν θα ακούς,
Και που ξέρεις;
Ίσως τότε θα είναι επιτέλους η κατάλληλη στιγμή,
Μέχρι τότε όμως, να με σκέφτεσαι που και που
Ως το κορίτσι που πάντα ποθούσες κρυφά, και εκείνη το ίδιο.
Και κάπου εδώ χωρίζουν οι δρόμοι μας.
Υ.Γ
Μακάρι τον καπνό και τα χαρτάκια που σου είχα πάρει τότε, να ήταν τα τελευταία που κάπνισες
9 notes
·
View notes
Μέσα στο κλαμπ.. Ανάμεσα στο ποτό, την μουσική και την ατμόσφαιρα γενικότερα να ακούω τη φωνή του να μου λέει "θέλω να ξέρεις ότι μου αρέσεις πολύ, όπου κι αν είσαι, όπως κι αν είσαι,ό,τι κι αν είσαι.. Μου αρέσεις για αυτό που είσαι. Σε έχω ερωτευτεί." Κι ειλικρινά ευτυχώς που με κρατούσε στην αγκαλιά του γιατί οριακά μου κοπήκαν τα γόνατα με αυτή τη συναισθηματικά φορτισμένη δήλωση. Ό,τι πιο όμορφο μου έχουν πει. Ο έρωτας μου.
4 notes
·
View notes