#ερωτικές επιστολές

[kastoriafm]

Πέτρος Φιλιππίδης: Πασίγνωστες Ελληνίδες ηθοποιοί του έστελναν ερωtικές επιστολές

Στο «φως» έρχονται άγνωστες ερωtικές επιστολές που έστελναν πασίγνωστες Ελληνίδες ηθοποιοί στον Πέτρο Φιλιππίδη. Οι ερωτικές επιστολές που έστελναν θα αναγνωστούν στο δικαστήριο κατά τη διάρκεια της δίκης του Πέτρου Φιλιππίδη, ο οποίος κατηγορείται για έναν βιασμό και δύο απόπειρες βιασμού. Συγκεκριμένα πρόκειται για επιστολές δύο ηθοποιών που έστειλαν στον Πέτρο Φιλιππίδη πριν ξεσπάσει το […]

The post Πέτρος Φιλιππίδης: Πασίγνωστες Ελληνίδες ηθοποιοί του έστελναν ερωtικές επιστολές appeared first on Kastoria Fm 9.15.

from Kastoria Fm 9.15 https://kastoriafm.gr/%cf%80%ce%ad%cf%84%cf%81%ce%bf%cf%82-%cf%86%ce%b9%ce%bb%ce%b9%cf%80%cf%80%ce%af%ce%b4%ce%b7%cf%82-%cf%80%ce%b1%cf%83%ce%af%ce%b3%ce%bd%cf%89%cf%83%cf%84%ce%b5%cf%82-%ce%b5%ce%bb%ce%bb%ce%b7%ce%bd/?utm_source=rss&utm_medium=rss&utm_campaign=%25cf%2580%25ce%25ad%25cf%2584%25cf%2581%25ce%25bf%25cf%2582-%25cf%2586%25ce%25b9%25ce%25bb%25ce%25b9%25cf%2580%25cf%2580%25ce%25af%25ce%25b4%25ce%25b7%25cf%2582-%25cf%2580%25ce%25b1%25cf%2583%25ce%25af%25ce%25b3%25ce%25bd%25cf%2589%25cf%2583%25cf%2584%25ce%25b5%25cf%2582-%25ce%25b5%25ce%25bb%25ce%25bb%25ce%25b7%25ce%25bd

[astratv]

Πέτρος Φιλιππίδης: Πασίγνωστες Ελληνίδες ηθοποιοί του έστελναν ερωτικές επιστολές

Τι έγραφαν στις επιστολές Στο «φως» έρχονται άγνωστες ερωτικές επιστολές που έστελναν πασίγνωστες Ελληνίδες ηθοποιοί στον Πέτρο Φιλιππίδη. Οι ερωτικές επιστολές που έστελναν θα αναγνωστούν στο δικαστήριο κατά τη διάρκεια της δίκης του Πέτρου Φιλιππίδη, ο οποίος κατηγορείται για έναν βιασμό και δύο απόπειρες βιασμού. Συγκεκριμένα πρόκειται για επιστολές δύο ηθοποιών που έστειλαν στον Πέτρο…

View On WordPress

#πέτρος φιλιππίδης

[iwasgivenwings]

Ερωτική επιστολή Γιώργου Σεφέρη στη Μαρώ

[Αθήνα] Κυριακή πρωί. [29 Σεπτεμβρίου 1940]

Μόλις τώρα πήρα το πρωινό μου και διάβασα το γράμμα σου. Ανάσανα που ξέρω πως έρχεσαι την Παρασκευή. Δεν ξέρεις πώς σε περιμένω. Γιατί αυτές τις τελευταίες μέρες σ’ έχω φριχτά επιθυμήσει. Τί τα θέλεις, σε στερήθηκα όλο το καλοκαίρι γιατί ήσουν μακριά και γιατί ίσως, μ’ όλες αυτές τις ανόητες ιστορίες, κι όταν ήσουν ακόμα κοντά μου, δεν σε είχα όπως θα το ήθελα. - Όλο μου το σώμα πονεί από επιθυμία. Σκέπτομαι πως μπορεί να σε κρατήσω γυμνή απάνω μου και όλα χάνουνται, όπου και να βρίσκομαι, ό,τι και να κάνω. Είναι αστείο κάποτε να βλέπω τον εαυτό μου σαν έναν υπνοβάτη ή σαν έναν τυφλό που σε ψάχνει με τις παλάμες απλωμένες και με τα μάτια κλειστά. Είμαι ελεεινά καυλωμένος, χρυσό, και δε σκέπτομαι τίποτε άλλο παρά πώς να σε γαμήσω ατέλειωτα μια ολόκληρη νύχτα.

Και δεν μπορώ να σου γράψω αλλιώς.

ΓΙΩΡΓΟΣ

[ΥΓ.] Γράψε μου δυο λόγια μόλις λάβεις το γράμμα. Και μη ξεχνάς να γράφεις σωστά τη διεύθυνσή μου.

#Γιώργος Σεφέρης #ερωτικές επιστολές #Μαρώ Σεφέρη #έλληνες ποιητές #ποίηση #george seferis #poetry #love poem #love letters #letters #γράμματα #ερωτικά γράμματα #ερωτικό

[thanosskillet]

Με αφορμή τα γενέθλια του Σεφέρη: "Σε κοίταζα με όλο το φως και το σκοτάδι που έχω", "Πού είναι ο τόπος και η γύμνια σου ως τη μέση, θεέ μου, κι η πιο ακριβή μου θέση και της ψυχής σου ο τρόπος!", "Σου είπα ένα σωρό πράγματα αλλ�� εκείνο που ήθελα να πω και με έκανε να μουτζουρωσω τόσο το χαρτί δεν το είπα: είναι σκληρή η ζωή χωρίς εσένα κι άδικη", "Κι αν σου γράφω έτσι που σου γράφω, δεν είναι για να με καταλάβεις, αλλά για να με νιώσεις λίγο πιο κοντά σου"

"Μου λείπεις. Σε πήρε το τρένο και σε πάει όλο και πιο μακριά. Μια βραδιά χαμένη, αφού δεν είσαι κοντά μου", "Δεν ξέρω τίποτε άλλο παρά πως ξύπνησα καίγοντας και δεν ήσουν πλάι μου. Και είναι μεγάλη κόλαση αυτό και μου είναι αδιάφορα όλα τα άλλα", "Θα 'θελα τρεις μέρες κοντά σου χωρίς λέξη. Λέξη", "Και μαζί να ήμασταν από το πρωι ως το βράδυ δεν θα έφτανε. Θα έπρεπε να καταπιεί ο ένας τον άλλον", "Αν μπορώ να σου δώσω μια μικρή χαρά πρέπει να σου τη δώσω αμέσως. Μακάρι κάθε μέρα να μπορούσα"

«Δεν έχω τίποτα άλλο να σου δώσω τώρα, παρά αυτές τις ανόητες λέξεις. Και πάλι, δε θα σου τις έγραφα, αν δε με παρακινούσε η ελπίδα πως κάποτε, έστω και για μια στιγμή, όταν σου κρατήσω το χέρι, δυο άνθρωποι, μέσα σ αυτόν τον ψόφιο κόσμο που μας τριγυρίζει, θα μπορέσουν να νιώσουν ότι ανασαίνουν επιτέλους, έξω απ’ όλα -κάποτε, όταν αυτά που λέμε τώρα πάρουν μια ανθρώπινη υπόσταση και πάψουν να τριγυρνούν σα φαντάσματα»

"Είμαι βαρύς από ένα σωρό συναισθήματα που δε θέλω να ξεσπάσουν. Μία μέρα, αργότερα -ποιος ξέρει αν μας είναι γραφτή λίγη γαλήνη ακόμη- θα είμαι κοντά σου, θα κλείσω τα μάτια και θα τα αφήσω να βγουν… φαίνεται σήμερα σ’ αγαπώ σιωπηλά". Τα παραπάνω προέρχονται από τα γράμματά του στη γυναίκα του, Μάρω και αποτελούν για μένα από τις ωραιότερες, βαθύτερες και λιτές ερωτικές επιστολές που γράφτηκαν ποτέ. Ίσως για αυτό και μου θυμίζουν εσένα.

<3 <3 <3

#greek poetry

[justforbooks]

Η Σιμόν ντε Μποβουάρ θεωρείται µία από τις πιο επιδραστικές διανοούµενες του 20ού αιώνα. Ως σύµβολο της απελευθέρωσης των γυναικών, ενέπνευσε αλλά και σκανδάλισε τη γενιά της µέσα από τις αντισυµβατικές σχέσεις της. Ως φιλόσοφος και συγγραφέας, κέρδισε σηµαντικά λογοτεχνικά βραβεία και άλλαξε τον τρόπο µε τον οποίο αντιµετωπίζουµε τα έµφυλα ζητήµατα µε το βιβλίο της Το δεύτερο φύλο. Παρά τις επιτυχίες της, όμως, αναρωτιόταν µήπως υποτιµούσε τον εαυτό της.

Αν κα�� η σχέση της µε τον Ζαν-Πολ Σαρτρ έχει καταγραφεί στις θρυλικές ερωτικές σχέσεις του προηγούµενου αιώνα, για την Μποβουάρ είχε το κόστος της: για δεκαετίες ολόκληρες έμεινε στη σκιά του υπαρξιστή φιλοσόφου. Τα τελευταία χρόνια έχουν έρθει στο φως ηµερολόγια και επιστολές που αποκαλύπτουν την ευρηµατικότητα της δικής της φιλοσοφίας αλλά και τη θέση των υπόλοιπων εραστών στη ζωή της.

Αυτή η πρωτοποριακή βιογραφία αντλεί υλικό από αδηµοσίευτες πηγές για να αφηγηθεί τη συναρπαστική ιστορία του πώς η Σιμόν έγινε η Μποβουάρ, η γυναίκα που ακόµα και σήµερα προκαλεί και µας εµπνέει.

Daily inspiration. Discover more photos at http://justforbooks.tumblr.com

#JUST FOR BOOKS

[idontgiveafuckk]

Δεν σου ζητώ να με φιλήσεις, ούτε να ζητήσεις συγνώμη όταν πιστεύω ότι έχεις κάνει λάθος.

Ούτε ακόμη θα σου ζητήσω να με αγκαλιάσεις όταν το χρειάζομαι περισσότερο.

Δεν σου ζητάω να μου λες πόσο όμορφη είμαι, ακόμη και εάν είναι ψέμα, ούτε να μου γράφεις κάτι όμορφο.

Δεν θα σου ζητήσω ούτε να μου τηλεφωνήσεις και να μου πεις πώς πήγε η μέρα σου, ούτε να μου πεις ότι σου λείπω.

Δεν θα σου ζητήσω να με ευχαριστήσεις για όσα κάνω για εσένα, ούτε να με φροντίσεις όταν η ψυχή μου είναι στα κάτω της

και φυσικά, δεν θα σου ζητήσω να με υποστηρίξεις στις αποφάσεις μου.

Ακόμη, δεν θα σου ζητήσω να με ακούσεις όταν έχω χίλιες ιστορίες να σου πω.

Δεν θα σου ζητήσω να κάνεις τίποτε, ούτε ακόμη να είσαι στο πλευρό μου για πάντα...

Γιατί εάν πρέπει να σου το ζητήσω, δεν το θέλω πλέον.

.

Οι ερωτικές επιστολές της Φρίντα Κάλο στον Ντιέγκο Ριβέρα

[iliaskrousos]

10 ερωτικές επιστολές στις 10 Αυγούστου

#beloved #iliaskrousos #Ηλίας Κρούσος #η ζωή του ποιητή #η ποίηση δεν έχει πεθάνει #poetlife #poetryisnotdead #love letters

[sense-ualism]

(Αποσπάσματα από ερωτικές επιστολές της Frida Kahlo στον Diego Rivera

“Δεν θα σου ζητήσω τίποτα, γιατί αν πρέπει να σου το ζητήσω, δεν το θέλω πλέον…”

H αλήθεια είναι, και είναι μεγάλη, πως εγώ δεν θα ήθελα ούτε να μιλάω, ούτε να κοιμάμαι ούτε να ακούω, ούτε να αγαπάω.

Μόνο να νιώθω εγκλωβισμένη, χωρίς να φοβάμαι το αίμα, χωρίς χρόνο ούτε μαγεία, μέσα στο δικό σου φόβο και μέσα στη φοβερή σου αναστάτωση και μέσα στον ίδιο το χτύπο της καρδιάς σου.

Όλη αυτή η τρέλα, αν σου την είχα ζητήσει, το ξέρω πως για την ησυχία σου θα ήταν σκέτη σύγχυση.

Σου ζητάω βιαιότητα χωρίς νόημα και εσύ μου δίνεις τη χάρη σου, το φως και τη ζεστασιά σου.

Θα ήθελα να σε ζωγραφίσω αλλά δεν υπάρχουν χρώματα και ας τα έχω τόσα πολλά μέσα στη σύγχυσή μου, στο τόσο συγκεκριμένο σχήμα της μεγάλης μου αγάπης…”

“Δεν σου ζητώ να με φιλήσεις, ούτε να ζητήσεις συγνώμη όταν πιστεύω ότι έχεις κάνει λάθος.

Ούτε ακόμη θα σου ζητήσω να με αγκαλιάσεις όταν το χρειάζομαι περισσότερο.

Δεν σου ζητάω να μου λες πόσο όμορφη είμαι, ακόμη και εάν είναι ψέμα, ούτε να μου γράφεις κάτι όμορφο.

Δεν θα σου ζητήσω ούτε να μου τηλεφωνήσεις και να μου πεις πώς πήγε η μέρα σου, ούτε να μου πεις ότι σου λείπω.

Δεν θα σου ζητήσω να με ευχαριστήσεις για όσα κάνω για εσένα, ούτε να με φροντίσεις όταν η ψυχή μου είναι στα κάτω της και φυσικά, δεν θα σου ζητήσω να με υποστηρίξεις στις αποφάσεις μου.

Ακόμη, δεν θα σου ζητήσω να με ακούσεις όταν έχω χίλιες ιστορίες να σου πω.

Δεν θα σου ζητήσω να κάνεις τίποτε, ούτε ακόμη να είσαι στο πλευρό μου για πάντα….

Γιατί εάν πρέπει να σου το ζητήσω, δεν το θέλω πλέον…”

“Θα ήθελα να σε ζωγραφίσω, αλλά δεν υπάρχουν χρώματα, επειδή υπάρχουν τόσα πολλά μέσα στη σύγχυσή μου, στην απτή μορφή της μεγάλης αγάπης μου”

“Δεν είναι αγάπη, ευαισθησία, είναι η ίδια η ζωή, η ζωή μου, που βρήκα όταν την είδα στα χέρια σου, στο στόμα σου στο στήθος σου. Έχω τη γεύση των αμυγδάλων από τα χείλη σου στο στόμα μου”

[northein]

δεν σε φωνάζω• μα αν με θελήσεις ποτέ, ξέρεις πού είμαι• σε περιμένω πάντα και σ’ αγαπώ σαν Μήδεια, είσαι το μόνο δίλημμα που ζει μέσα μου με φρικτή ένταση• τ’ άλλα όλα πέθαναν, η αγάπη σου τα σκότωσε! Μη με φοβηθείς• αγαπώ άγρια, μα αγαπώ με φοβερή tendresse

Από τις ερωτικές επιστολές της Πηνελόπης Δέλτα στον Ίωνα Δραγούμη

[filiahistoriae]

http://notesmuthoikaielpida.blogspot.com/2016/05/blog-post_19.html

Βρισκόμαστε στην εποχή της θρησκευτικής μεταρρύθμισης, με την προτεσταντική επανάσταση να εξαπλώνεται στην Ευρώπη. Οι αυθαιρεσίες της εκκλησίας (πώληση συγχωροχαρτιών, παρεκτροπές όπως η καθαγίαση των λειψάνων και των κειμηλίων), η δυσαρέσκεια εναντίον της παπικής φορολογίας, η επιθυμία δήμευσης της περιουσίας της καθολικής εκκλησίας, η σύγκρουση 2 θεολογικών ρευμάτων ( ακινάτης εναντίον αυγουστίνου- αριστοτελικός χριστιανισμός - χριστιανικός πλατωνισμός), η άνοδος των απόλυτων μοναρχίων που είχαν ως αποτέλεσμα την άνοδο του καπιταλισμού και την ανάπτυξη της εθνικής συνείδησης, όλα αυτά άνοιξαν τον δρόμο για να μπει η ευρώπη σε μια νέα σελίδα.

Στην γερμανία εκδηλώθηκε με τον λουθηρανισμό, στην Ελβενία με ον Καλβινισμό , στην Αγγλία πάλι, εμφανίστηκε με μια πολύ ενδιαφέρουσα αφορμή.

Ο βασιλιάς Ερρίκος ο  Η’, ήταν παντρεμένος με την Αικατερίνη της Αραγόνας και είχε μια ασθενική κόρη, την Μαρία. Ηταν όμως ερωτευμένος με την κυρία επι των τιμών Αννα Μπολένα.  Το ειδύλλιο της Άννας Μπoλέϋν με τον Ερρίκο ξεκίνησε την εποχή που εκείνος ήταν ακόμη παντρεμένος με την Αικατερίνη. Σε αντίθεση με την μεγαλύτερη αδελφή της Μαρία Μπολέυν, η οποία είχε ερωτική σχέση με τον βασιλιά Ερρίκο παλαιότερα, η Άννα αρνήθηκε να γίνει ερωμένη του και απαίτησε να την παντρευτεί, λέγοντας ότι προτιμά να χάσει τη ζωή της παρά την τιμή της. Μάλιστα έφυγε από την Αυλή και πήγε στο Κεντ. Είναι γεγονός ότι ο Ερρίκος εντυπωσιάστηκε από τη συμπεριφορά της και ένιωσε γι' αυτήν ισχυρά συναισθήματα, καθώς είναι η μόνη γυναίκα στην οποία έγραψε ερωτικές επιστολές, δεκαεφτά στον αριθμό. Όμως ο λόγος που τελικά παντρεύτηκε την Άννα δεν ήταν μόνο ο έρωτάς του γι' αυτήν, αλλά και το ότι η πρώτη σύζυγός του είχε φτάσει σε ηλικία που δεν μπορούσε να κάνει πια παιδιά και δεν του είχε χαρίσει τον αρσενικό διάδοχο που τόσο επιθυμούσε.

Ετσι, ζήτησε από τον πάπα Κλήμη Ζ’ να τον παντρέψει αλλά αυτός κωλυσιεργούσε. Ετσι, ο Ερρίκος Ζ΄΄ανακήρυξε τον εαυτό του επικεφαλή της Εκκλησίας της Αγγλίας. Ακολούθησε η δήμευση της περιουσίας της Αγγλίας, επιτράπηκε στους ιερείς να παντρεύονται, η λειτουργία πια δεν γίνεται στα λατινικά αλλά στα αγγλικά, καταργήθηκαν οι εικόνες. Λέγεται οτι στην καθιέρωση αυτή της προτεσταντικής θρησκευτικής πολιτικής τον επηρρέασε η ίδια η Αννα μπολένα.  Επίσης συνετέλεσε στο να πέσει σε δυσμένεια ο Καρδινάλιος Γουόλσεϊ και αργότερα να γίνει αρχιεπίσκοπος του Καντέρμπουρυ ο ιερέας της οικογένειάς της, ο Τόμας Κράνμερ. Παράλληλα υποστήριξε την άνοδο του Τόμας Κρόμγουελ, που έγινε ο νέος έμπιστος σύμβουλος του Ερρίκου.Σπουδαίο ρόλο έπαιξε και στην οργάνωση διεθνούς συνδιάσκεψης στο Καλαί το 1532. Εκεί ο Ερρίκος ήλπιζε να εξασφαλίσει τη συγκατάθεση της Γαλλίας στον καινούργιο του γάμο, όπως και έγινε.

  Μόλις ο Ερρίκος επέστρεψε από το Καλαί στην Αγγλία, στο Ντόβερ, παντρεύτηκε μυστικά με την Άννα, αρχίζοντας τη σεξουαλική τους σχέση μετά από 7 χρόνια αναμονής. Μέσα σε λίγους μήνες η Άννα έμεινε έγκυος κι έγινε ένας δεύτερος γάμος στο Λονδίνο στις 25 Ιανουαρίου 1533. Στις 23 Μαΐου 1533 ο Τόμας Κράνμερ χαρακτήρισε άκυρο το γάμο του Ερρίκου με την Αικατερίνη της Αραγωνίας και πέντε μέρες μετά κήρυξε έγκυρο το γάμο του με την Άννα Μπόλεϋνν. Στις 7 Σεπτεμβρίου 1533 γεννήθηκε στο Παλάτι της Πλακεντίας στο Γκρίνουιτς η κόρη τους, Ελισάβετ, μετέπειτα Βασίλισσα της Αγγλίας.Τη γέννηση της Ελισάβετ δεν ακολούθησε καμία γέννηση αγοριού. Αντίθετα, η βασίλισσα Άννα είχε τουλάχιστον δύο αποβολές, την πρώτη το 1534 και τη δεύτερη στις αρχές του 1536. Η δεύτερη αποβολή ακολουθήθηκε σύντομα από την πτώση της βασίλισσας, η οποία συνελήφθη στις 2 Μαΐου 1536, φυλακίστηκε και δικάστηκε από δικαστήριο ευγενών οι οποίοι και την καταδίκασαν ομόφωνα σε θάνατο δι΄ αποκεφαλισμού. Εκτελέστηκε στον Πύργο του Λονδίνου στις 19 Μαΐου 1536 με την κατηγορία της προδοσίας, της αιμομιξίας με το μικρότερο αδερφό της Γεώργιο Μπολέυν, της μαγείας, αλλά και της απόπειρας δηλητηρίασης του Ερρίκου Φιτζρόυ, νόθου γιου του συζύγου της από τη λαίδη Ελίζαμπεθ Μπλαντ. Μαζί της αποκεφαλίστηκε και ο αδελφός της, Γεώργιος Μπολέυν.

Το αν η Άννα Μπολέυν υπήρξε πράγματι ένοχη παραμένει ακόμα και σήμερα σκοτεινό. Οι ιστορικοί διαφωνούν πάνω στο λόγο που η Άννα εξέπεσε, αλλά είναι σε γενικές γραμμές μάλλον αποδεκτό πως ήταν αθώα για τις συγκεκριμένες κατηγορίες για τις οποίες καταδικάστηκε και πως ο θάνατός της ενορχηστρώθηκε από τους πολιτικούς της αντιπάλους.Το παράδοξο είναι ότι η Άννα, η οποία εμφάνισε υστερική συμπεριφορά πριν τη σύλληψή της, στις τελευταίες της στιγμές ήταν ιδιαίτερα ψύχραιμη και ευδιάθετη. Μάλιστα έκανε σχόλια για το ότι είχε "πολύ λεπτό λαιμό" και ο εκτελεστής δεν θα δυσκολευόταν να την αποκεφαλίσει. Πριν την εκτέλεσή της έβγαλε ένα μικρό λόγο υπέρ του συζύγου της, λέγοντας ότι ήταν πάντα πολύ καλός μαζί της, αλλά και ορκίστηκε ότι ήταν αθώα για όσα την κατηγορούσαν. Στο μεταξύ, ο Ερρίκος είχε ήδη ξεκινήσει σχέσεις με την Τζέην Σέυμουρ, κυρία επί των τιμών της Άννας Μπόλεϋν, την οποία αρραβωνιάστηκε την επόμενη μέρα μετά την εκτέλεσή της, ενώ δέκα μέρες μετά, στις 30 Μαΐου, την παντρεύτηκε.

Αργότερα, ανέβηκε στο θρόνο η κόρη του ερρίκου Ζ’ η Μαρία, θέλοντας να επανακαθιερώσει τον καθολικισμό. Το θρησκευτικό πρόβλημα λύθηκε από την ετεροθαλή αδελφή της Ελισσάβετ η οποία ακολούθησε μετριοπαθή πολική. Το 1570 επιτεύχθηκε συμβιβασμός, η εκκλησία έγινε προτεσταντική αλλά ορισμένα άρθρα της πίστης αφέθηκαν αόριστα προκειμένου να ικανοποιούνται οι οπαδοί της καθολικής εκκλησίας.

#αννα μπολένα #ιστορία #αγγλία #θρησκευτική μεταρρύθμιση

[astratv]

Ουκρανία: Ερωτικές επιστολές και ταυτότητες «δείχνουν» τις ρωσικές μονάδες που τρομοκράτησαν την Μπούκα

Ουκρανία: Ερωτικές επιστολές και ταυτότητες «δείχνουν» τις ρωσικές μονάδες που τρομοκράτησαν την Μπούκα

Στο τέλος Μαρτίου, όταν οι ρωσικές δυνάμεις αποχώρησαν από την Μπούκα, ένα προάστιο κοντά στο Κίεβο, άφησαν πίσω τους «αναμνηστικά» της φονικής κατοχής τους. Πτώματα έμειναν διασκορπισμένα στους δρόμους. Γραφικά σπίτια μετατράπηκαν σε χαλάσματα. Ένα χωράφι κοντά στην εκκλησία της κωμόπολης έγινε μαζικός τάφος. Τώρα, καθώς οι ουκρανικές και οι διεθνείς εισαγγελικές αρχές ξεκινούν το έργο της…

View On WordPress

#Μπούκα #ΟΥΚΡΑΝΙΑ&039; #Ρωσία

[matrix24news]

Ερωτικές επιστολές του Λέοναρντ Κοέν στην Μαριάν πουλήθηκαν 1,2 εκ. δολάρια! http://bit.ly/2F98LmO

#IFTTT #Matrix24Matrix24

[ideastudios]

Τουρκία: Στο φως οι ερωτικές επιστολές της Χιουρέμ στον Σουλεϊμάν τον Μεγαλοπρεπή http://bit.ly/2GKsyL2

#IFTTT #Blogger ανατολική ακτή #Ιστορία #Τουρκία #anatakti #idea studio

[justforbooks]

Σαν σήμερα το 1941 πεθαίνει ο Ιρλανδός συγγραφέας του Οδυσσέα

Η μοίρα των καινοτόμων είναι η περιπέτεια. Όχι μονάχα να ζούνε περιπέτειες αλλά να τις προκαλούν. Αναστατώνουν τα πάντα και τους πάντες γύρω τους, ακόμα κι αν δεν το επιδιώκουν. Αλλάζουν το τοπίο της τέχνης τους. Μεταβάλλουν δραστικά τον τρόπο με τον οποίο βλέπουμε τα πράγματα. Συνθέτουν ανήκουστες μελωδίες με τις λέξεις, με τα χρώματα, με τις νότες, ακόμα και με το πώς ανάβουν το τσιγάρο τους ή αγγίζουν την αγαπημένη τους. Είναι αυτοί που ανατρέπουν τους κανόνες του παιχνιδιού και επιβάλλουν αναίμακτα τους δικούς τους. Είναι αυτοί που μετά το πέρασμά τους από τούτον τον πλανήτη τίποτα πια δεν είναι όπως ήταν πριν. Είναι αυτοί που παράγουν νέα κριτήρια.

Τέτοιος άνθρωπος, τέτοιος καινοτόμος ήταν ο Τζέιμς Τζόυς. Πάντα Ιρλανδός, μα και πάντα εξόριστος. Πάντα Δουβλινέζος και Παριζιάνος, μα και πάντα Ευρωπαίος, παγκόσμιος, πέρα από τα όρια του χώρου και, μέσα από το πολυσχιδές έργο του, πέρα από τα όρια του χρόνου. Ο Τζόυς μπόρεσε να κάνει κέντρο του κόσμου μια μικρή κάμαρα, και τον ίδιο του τον μεγαλοφυή εαυτό. Κι από κει, βραδυφλεγώς, να αναστατώσει το σύμπαν, να κατακρημνίσει συμπαγείς πεποιθήσεις και στέρεες βεβαιότητες. Κάθε του βιβλίο ήταν κάτι πέρα και πάνω από τυπωμένες σελίδες, κάτι πέρα και πάνω από λογοτεχνία: ήταν ανάσα, βρυχηθμός, σπασμός, ουρλιαχτό, ψίθυρος, εξέγερση, μουσική των κορμιών, κλείσιμο αμετάκλητο ενός κύκλου και υπαινιγμός για το άνοιγμα χιλίων άλλων. «Αυτή η ξέφρενη Σύνοψη των πιο δελεαστικών παιχνιδιών, αυτή η Ποιητική τέχνη σε δέκα χιλιάδες μαθήματα, δεν είναι δημιουργία της τέχνης αλλά αυτοψία του πτώματός της», έγραψε εύστοχα και ανησυχητικά κάποιος θεωρητικός για το περιλάλητο Finnegans Wake. Δεν είναι καθόλου λίγο να καταφέρνεις να συμπυκνώσεις όλο το νόημα, όλο το μεγαλείο και όλη την τραγωδία της Μοντέρνας Τέχνης σε ένα μυθιστόρημα! Καθόλου λίγο!

Το Δουβλίνο είναι πια ο Τζόυς, είναι το «Δουβλίνο του Τζέιμς Τζόυς», όπως το Παρίσι είναι το Παρίσι του Ζακ Πρεβέρ. Απαθανάτισε την πόλη όπου είδε, τις 2 Φεβρουαρίου του 1882, το πρώτο φως, όπου περιπλανιόταν ατέρμονες ώρες ρουφώντας το παγερό φως πάνω στη θάλασσα, στην άμμο, στα φουσκωμένα κύματα, παίζοντας ακατάπαυστα με τους λεκτικούς αντικατοπτρισμούς που χόρευαν στο μυαλό του από την εφηβεία και σ’ όλη του τη ζωή. Ταλαιπωρημένος από τους Ιησουίτες του Κολεγίου Κλόνγκουζ Γουντ, όπου τον έστειλε ο πατέρας του για να τον προικίσει με την καλύτερη παιδεία, ο Τζόυς θα τους χαρακτηρίσει « ένα τάγμα άκαρδων ανθρώπων που φέρουν το όνομα του Ιησού κατ’ αντίφρασιν», θα αποφασίσει να αμαρτήσει με μια γυναίκα που θα εκστασιαζόταν μαζί του μέσα στην αμαρτία, θα θελήσει να γίνει ένας περιπλανώμενος τροβαδούρος, ένας ανέστιος ποιητής της ζωής, ένας μεθοδικά ανέμελος παρίας. Το κύριο μέλημά του ήταν να δουλεύει ξανά και ξανά τις συλλαβές μέχρι να μοιάσουν με «αναρίθμητα πολύχρωμα πρίσματα». Ο Ερρίκος Ίψεν και, φυσικά, ο Βάρδος, ο Ουίλλιαμ Σαίξπηρ, μαζί με το σύνθημα «Μακριά απ’ το να σε λυπούνται» θα γίνουν οι στύλοι για το γαϊτανάκι των περιπετειών του Τζόυς, θα γίνουν οι προσηλώσεις και τα σημεία αναφοράς του. Η πνευματική νάρκη που άπλωναν τα εκκλησιαστικά δόγματα του ήταν απεχθής. Ήθελε να γνωρίσει τον κόσμο με σάρκα και οστά, και μετά να τον μετατρέψει σε ένα πολυκύμαντο, βουερό, παλλόμενο έργο τέχνης.

Όπως τόσοι άλλοι λάτρεις των λέξεων και της ζωής, έτσι και ο Τζόυς θα ονειρευτεί το Παρίσι, ναι, κυριολεκτικά, το είδε στον ύπνο του και ήταν «ένα φως μέσα στο δάσος του κόσμου για τους εραστές». Και φυσικά θα πάει στο Παρίσι. Και θα γίνει εκεί ο βαθύτερος εαυτός του. Ο ίδιος του ο μύθος με σάρκα και οστά. Το γαλάζιο θα γίνει το αγαπημένο του χρώμα, θα έχει γι’ αυτόν μαγικές ιδιότητες φυλαχτού. Θα κάνει παρέα με γλεντζέδες φοιτητές, γλεντζές κι ο ίδιος, και θα φωτογραφίζεται μιμούμενος τις πόζες του Αρθούρου Ρεμπώ, σαν άσωτος μποέμ μ’ ένα μακρύ παλτό και αγέρωχο βλέμμα. Είναι ήδη ένας ανυπότακτος, ένας μοναδικός. Στο Πορτραίτο του καλλιτέχνη σε νεαρά ηλικία, ο Τζόυς θα συνοψίσει , με την πάντα συγκλονιστική λιτότητα των ανθρώπων που ξέρουν τι λένε και τι κάνουν, που λένε αυτό που κάνουν και κάνουν αυτό που λένε, το πιστεύω του, το non serviam, το ου δουλεύσω, δεν θα υποταχτώ: «Δεν θα υπηρετήσω κάτι στο οποίο δεν πιστεύω πια, είτε αυτό λέγεται σπίτι μου είτε πατρίδα μου είτε εκκλησία. Θα προσπαθήσω να εκφράσω τον εαυτό μου με κάποιον τρόπο ζωής ή τέχνης όσο μπορώ πιο ελεύθερα και πιο ολοκληρωμένα, χρησιμοποιώντας για άμυνά μου τα μόνα όπλα που επιτρέπω στον εαυτό μου – σιωπή, εξορία, πονηρία».

Συνεπής στα λόγια του ήρωά του, ο Τζόυς θα ζήσει εκτός πατρίδας, εκτός εκκλησίας, εκτός οικογένειας, και, κατά πολλές έννοιες, εκτός λογοτεχνίας. Θα καταπιεί τόμους ολόκληρους, θα ελιχθεί στο αχανές ορυχείο της μυθιστοριογραφίας και της ποίησης, θαρρείς για να απορρίψει εντέλει τους πάντες και τα πάντα και να γίνει ο ίδιος ένα έργο τέχνης, ελισσόμενος ανάμεσα στα κολοσσιαία αριστουργήματα χωρίς να γίνει υποτακτικός τους, όπως ακριβώς ελισσόταν στα μπαρ όπου ήταν πασίγνωστος, «ένας υπεροπτικός νεαρός», όπως γράφει όμορφα η Έντνα Ο’ Μπράιεν, «με τριμμένα ρούχα, λαστιχένια παπούτσια και ναυτικό καπέλο, ικανός να ξεγλιστράει και να προσποιείται, να συζητάει για τον Ευκλείδη, τον Ακινάτη και τη Νέλλυ την Πουτάνα και να προειδοποιεί τους εχθρούς του ότι θα τους κουρελιάσει με τους σατιρικούς του στίχους». Είναι καλό να υπενθυμίζουμε ότι, παρ’ όλα όσα λένε, στην  επιστήμη της εξέγερσης η συνείδηση έρχεται πάντα πολύ νωρίς, κι ότι ο Τζόυς από πολύ νεαρός είχε κατασταλάξει σε θέσεις που άλλοι χρειάζονται δεκαετίες για να υιοθετήσουν όταν πια είναι πολύ αργά. Πίστευε, και το έλεγε μεγαλόφωνα, μεθυσμένος από ιρλανδέζικο ουίσκι και σιγουριά, ότι το ταλέντο του θα καίγεται πάντα με την «αρραγή έκσταση μιας ακατέργαστης πολύτιμης πέτρας», ότι η βία και ο πόθος είναι η αναπνοή της λογοτεχνίας, ότι αν κιοτέψεις έστω και μια στιγμή στη ζωή ή στην τέχνη είναι αναπόφευκτη η ολέθρια ολίσθηση στο βδέλυγμα των βδελυγμάτων: στη μετριότητα!

Θα γνωρίσει τη Νόρα Μπάρνακλ, και θα την ερωτευτεί παράφορα, αδιαφορώντας όπως κάθε γνήσιος άντρας αν αξίζει ή όχι τις περιποιήσεις, τις ικεσίες, τις καντάδες, τους καβγάδες, τον πόνο που συνοδεύουν κάθε τρελό έρωτα – καίτοι το «τρελός» όταν μιλάμε για τον Έρωτα είναι ένας φαιδρός πλεονασμός: κάθε έρωτας είναι τρελός ειδεμή πρόκειται για ανώδυνο και άτονο, για άχρωμο και άοσμο προσκοπισμό! Η κρίσιμη συνάντησή τους στις 16 Ιουνίου του 1904, πριν από ακριβώς έναν αιώνα, θα αναχθεί – και ιδού η ακαταμάχητη δύναμη του ερωτευμένου άντρα – όχι μονάχα σε μία από τις πλέον εμβληματικές ημερομηνίες της λογοτεχνίας αλλά και σε παγκόσμια γιορτή: ο Τζόυς την έκανε πρωταγωνίστρια στο αριστούργημά του, τον Οδυσσέα και έκτοτε όλος ο κόσμος ονομάζει «Μπλούμζντεη», «Μέρα του Μπλουμ», τη 16η Ιουνίου, και στο Δουβλίνο συρρέουν κάθε χρόνο πλήθη για να την τιμήσουν! Πρόκειται για μια από τις ευγενέστερες εκδικήσεις της λογοτεχνίας και του έρωτα το να ξεφαντώνει κάθε χρόνο μια πόλη γεμάτη προσκυνητές από όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης επειδή ένας συγγραφέας αντάμωσε με την αγαπημένη του!

O πλάνης Τζόυς θα ζήσει στην Τεργέστη, διδάσκοντας και διαβάζοντας, πίνοντας και γράφοντας, όπως έκανε σχεδόν σε όλη του τη ζωή, κι εκεί θα γεννηθεί ο γιος του, ο Τζόρτζιο και η θυγατέρα του, η Λουτσία. Θα συνθέσει τους περίφημους Δουβλινέζους, θα μετακομίσει στη Ρώμη, θα εργαστεί ως τραπεζικός υπάλληλος, θα επιστρέψει στην Τεργέστη, θα δανείζεται διαρκώς, πνιγμένος πάντα στα χρέη, και θα έχει τη φαεινή, πλην παταγωδώς αποτυχημένη ιδέα, να γίνει εισαγωγέας πυροτεχνημάτων και πράκτορας υφασμάτων!

Ενώ θα μένει προσηλωμένος στη Νόρα, ο ρομαντικός Τζέιμς Τζόυς δεν έμεινε αλώβητος από τα βέλη του έρωτα (ποιος μένει, άλλωστε; Μονάχα οι δειλοί!) Θα ξετρελαθεί με την Γερτρούδη Κέμπφερ, μια νεαρή γιατρό και συνάμα ασθενή – έπασχε από φυματίωση και βαθιά μελαγχολία. Θα παρασυρθεί σε αφροσύνες για τα μάτια αντιλόπης και τη χαρούμενη τραγουδιστή φωνή της Αμαλίας Πόππερ, μιας φοιτήτριάς του. Θα σαγηνευτεί από την αριστοκρατική ομορφιά της Μάρθας Φλάισμαν, θα την βομβαρδίζει με παθιασμένες ερωτικές επιστολές προτού καν μάθει το όνομά της – τις άφηνε ο ίδιος στο διαμέρισμά της και μετά στεκόταν έξω στο δρόμο  και την απολάμβανε την ώρα που εκείνη διάβαζε τις πυρωμένες και απρεπείς ικεσίες του. Η Φλάισμαν θα απαθανατιστεί,  θα γίνει η Ναυσικά του στον Οδυσσέα, υπέρτατη τιμή για μια γυναίκα που διάβαζε άψυχα μυθιστορήματα, που άλλαζε διάθεση ανάλογα με το φεγγάρι, που κύριο μέλημά  της ήταν η ενδυματολογία. Κι ανάμεσα στη Νόρα και τους έρωτές του, ανάμεσα στους κανονιοβολισμούς του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου και την καταφυγή του στη Ζυρίχη και στην ουδετερότητα της Ελβετίας,  ο Τζόυς θ’ αρχίσει να συνθέτει τον Οδυσσέα, έχοντας πια την οικονομική υποστήριξη της διορατικής ευεργέτισσάς του, της εύπορης Χάριετ Σω Γουήβερ. Θα τον ολοκληρώσει στο Παρίσι όπου εγκαταστάθηκε το 1920 και έμελλε να μείνει άλλα είκοσι χρόνια, έως λίγους μήνες πριν από τον θάνατό του. Αυτό το συγκλονιστικό βιβλίο, κάτι πέραν του μυθιστορήματος, κάτι σχεδόν πέραν της λογοτεχνίας, όπως και ό,τι άλλο θέλησε να συνθέσει ο Τζόυς, είναι συνάμα ιερουργία και βεβήλωση, είναι τραγούδι και ουρλιαχτό, είναι φιλοσοφική πραγματεία και πονεμένες αναμνήσεις, είναι εκ βαθέων εξομολόγηση και πείραμα, οχετός και ψαλμωδία. Στις 2 Φεβρουαρίου του 1922, την ημέρα των τεσσαρακοστών γενεθλίων του, εκδίδεται στο Παρίσι ο Οδυσσέας, από τον εκδοτικό οίκο Shakespeare & Co, της Αμερικανίδας Σύλβια Μπητς. Η έκρηξη έχει συντελεστεί, και η ιστορία της λογοτεχνίας παίρνει άλλη τροπή. Φυσικά, στις πουριτανικές Ηνωμένες Πολιτείες, το βιβλίο απαγορεύεται ως «πορνογράφημα», και θα χρειαστεί να κυλήσουν δύο ολόκληρες δεκαετίες ώσπου ο περίφημος πια δικαστής Γούλζυ με μιαν ακόμα πιο περίφημη αγόρευση αποφασίσει την ανάκληση της απαγόρευσης. Στο ρόλο άριστου λογοτεχνικού κριτικού, ο Γούλζυ θα μιλήσει  για «την οθόνη της συνείδησης με τις διαρκώς μεταλλασσόμενες καλειδοσκοπικές της εντυπώσεις, για πλαστουργημένα παλίμψηστα όχι μόνο της ζωής όπως την παρατηρεί καθένας γύρω του, αλλά και της ζώνης του λυκόφωτος, με τα ιζήματα από προηγούμενες αποτυπώσεις όπου κυριαρχεί το ασυνείδητο».

Στον Οδυσσέα οι λέξεις είναι ζωντανές, συνδυάζονται μαγικά, στροβιλίζονται, πάλλονται, σκιρτούν. Ο Σάμιουελ Μπέκετ επεσήμανε ότι, φέρ’ ειπείν , όταν μιλάει ο Τζόυς για μια χοροεσπερίδα, οι λέξεις δεν περιγράφουν το χορό αλλά χορεύουν οι ίδιες, κι αυτό είναι επίτευγμα του ποιητή, είναι απόλυτος σεβασμός αλλά και απέραντη μουσική ευαισθησία προς την πρώτη ύλη σου, τις λέξεις. Ο ίδιος ο Τζόυς, σε μιαν επιστολή του, χαρακτηρίζει τη γραφή του, το στυλ του, «ένα μουδιασμένο, στουμπωμένο, πατικωμένο, γοργονοειδές, μαρμελαδιαστό, νανουριστικό γράψιμο με κάτι από λιβάνι, μαριολατρεία, αυνανισμό, μύδια βραστά, την παλέτα ενός ζωγράφου, παπαρδέλες, κτλ, κτλ». Καινοτόμος δίχως χιούμορ είναι κάτι σαν εσπρέσο ντεκαφεϊνέ! Αλλά οι κακοήθεις και οι εξουσιαστές δεν έχουν χιούμορ, καθώς φαίνεται. Μετά την έκρηξη που προκάλεσε αυτός ο κυκεώνας των λέξεων, αυτός ο ορυμαγδός των συγκινήσεων, θα αρχίσει και η καταλαλιά: ο Τζόυς θα χαρακτηριστεί, ούτε λίγο ούτε πολύ, μισάνθρωπος, κοκαϊνομανής, υποχονδριακός κολεγιόπαις που τον τρώνε τα σπυριά του (αυτό από την Βιρτζίνια Γουλφ!), δευτέρας διαλογής (της ιδίας!!!), κόλακας και με το αζημίωτο συνοδός δουκισσών, μπολσεβίκος προπαγανδιστής, κατάσκοπος στην υπηρεσία της Αυστρίας, ενώ κάποιος παράφρων γραφειοκράτης θα πει ότι το κείμενο του Οδυσσέα ήταν ένας κώδικας για να επικοινωνεί ο Τζόυς με τη βρετανική Ιντέλιτζενς Σέρβις! Πολλοί συνάδελφοί του θα επιτεθούν στο στυλ του, θα το καταγγείλουν ως πεποιημένο, εξεζητημένο, αναληθοφανές. Αλλά όπως σημειώνει η Έντνα Ο’ Μπράιεν, «Από το σχεδόν υπό πολιορκία φυλάκιό του, ο Τζόυς είπε ότι η δεν είχε σημασία αν η τεχνική του ήταν αληθοφανής ή όχι, σημασία είχε ότι του χρησίμευσε ως γέφυρα για να περάσουν από κάτω τα δεκαοκτώ επεισόδια του Οδυσσέα. Τα στρατεύματά του είχαν περάσει, και οι αντίπαλοί του μπορούσαν να τινάξουν τη γέφυρα στον αέρα. Δεν τον ένοιαζε πια».

Παγερά αδιάφορος, ο Τζόυς θα προσηλωθεί στη συγγραφή του περιβόητου Finnegans Wake, διακηρύσσοντας σκασμένος στα γέλια ότι καταπιάνεται με ένα έργο που θα κάνει τους φιλολόγους να σπαζοκεφαλιάζουν τους επόμενους δύο αιώνες. Το έργο αυτό, ένα λεκτικό επίτευγμα άνευ προηγουμένου,  το έφτιαξε από το τίποτα εντελώς, με κεραυνούς και αστροπελέκια, δουλεύοντας εξαντλητικά επί δεκαέξι ολόκληρα χρόνια, δημιουργώντας μια νέα γλώσσα στο χωνευτήρι του μυαλού του, πλάθοντας έναν κυκεώνα από «λεξισκουπίδια», από «γλωσσομολυβδοπελεκήματα» όπως έλεγε ο ίδιος μια λεκτική ροή των όπως έρχονται λέξεων, και γελώντας βροντερά μες στα άγρια χαράματα, καθώς ήξερε πολύ καλά ότι πετυχαίνει να σπάσει το φράγμα ανάμεσα στο συνειδητό και το ασυνείδητο, να φέρει στο πεδίο της εγρήγορσης αυτό που άλλοι κάνουν στον ύπνο τους.

Το 1939, θα εκδοθεί το Finnegans Wake, αυτός ο μεγαλειώδης θρίαμβος της λογοτεχνίας και της ίδιας της ζωής. Την ίδια χρονιά, ο Σάμιουελ Μπέκετ θα τον βοηθήσει να μαζέψει τα χαρτιά και τα μολύβια του, και να εξοριστεί για μιαν ακόμα φορά. Οι ναζί εισέβαλαν στη Γαλλία, το Παρίσι έπεσε, και ο Ιρλανδός βρέθηκε και πάλι στη Ζυρίχη. Ο Τζόυς, σχεδόν τυφλός, με κλονισμένη την υγεία, θα καταρρεύσει στις 13 Ιανουαρίου του 1941, τρεις εβδομάδες πριν κλείσει τα πενήντα εννιά του χρόνια. Στη λιτή κηδεία του, ο τενόρος Μαξ Μιελί τραγούδησε την άρια «Addioterraaddiocielo» του Μοντεβέρντι. Ένα Βρετανός υπουργός είπε ότι η Ιρλανδία θα εκδικείται εις το διηνεκές την Αγγλία γεννώντας μεγαλοφυείς συγγραφείς που παράγουν λογοτεχνικά αριστουργήματα. Πιο μεστή και πιο… τζοϋσική, η Νόρα Τζόυς, μούσα αλλά και θύμα της ασύγκριτης πένας του Τζέιμς Τζόυς, θα του επιφυλάξει τον καλύτερο, και τόσο ζηλευτό, επιτάφιο: «Ο καημένος μου ο Τζιμ», θα γράψει στην αδελφή της, «ήταν σπουδαίος άνθρωπος».

Daily inspiration. Discover more photos at http://justforbooks.tumblr.com

#JUST FOR BOOKS

[news1greece1-blog]

Στη Γερμανία η πιο… ρομαντική βελανιδιά -Πώς ενώνει μοναχικές ψυχές

Στη Γερμανία η πιο… ρομαντική βελανιδιά -Πώς ενώνει μοναχικές ψυχές

Οι ερωτικές επιστολές και το ρομάντζο του 1890

Ένα κρύο απόγευμα, βαθιά στο δάσος Dodauer της Βόρειας Γερμανίας, 100 χιλιόμετρα βορειοανατολικά του Αμβούργου, ένας ταχυδρόμος με μια φωτεινή κίτρινη στολή περπατούσε μόνος του μέσα στο δάσος. Όταν έφτασε σε ένα ξέφωτο, έψαξε μέσα στην τσάντα του και στη συνέχεια ανέβηκε σιγά-σιγά μια ξύλινη σκάλα ύψους 3 μέτρων για να παραδώσει ένα πορφυρό φάκελο…

View On WordPress

[maxmaggr]

Frantz Kafka: Ο συγγραφέας που αποτύπωσε τις σκοτεινές σκέψεις των ανθρώπων

O Frantz Kafka είναι ένας από τους σημαντικότερους λογοτέχνες του περασμένου αιώνα. Το έργο του συνδέθηκε με την αγωνία και το άγχος του σύγχρονου ανθρώπου και ο όρος «καφκικός» έγινε συνώνυμος του σκοτεινού, του δυσοίωνου και του εφιαλτικού. Άνθρωπος με προβλήματα δέσμευσης και αμετανόητος γόης, αθλητής, υποχόνδριος και χορτοφάγος, άθρησκος Εβραίος, σοσιαλιστής, πιστός σε στέρεες φιλίες - αν και κατά βάση μοναχικός -, ερωτευμένος με τη ζωή και στοιχειωμένος από το θάνατο, ο Kafka αποτέλεσε ένα μυστήριο για τον εαυτό του, αλλά και για τους άλλους.    Γέννηση και οικογένεια Ο Frantz Kafka γεννήθηκε στις 3 Ιουλίου 1883 στην Πράγα, πρωτεύουσα της Βοημίας. Κατάγονταν από μια ευκατάστατη οικογένεια Εβραίων εμπόρων και ήταν ο πρώτος από συνολικά έξι παιδιά. Το οικογενειακό όνομα Κάφκα θα πρέπει να επιλέχθηκε από τους μακρινούς προγόνους τους, κατά τα τέλη του 18oυ αιώνα, όταν αναγκάστηκαν από τη νομοθεσία να εγκαταλείψουν τα εβραϊκά πατρώνυμά τους. Στα τσέχικα, το όνομα Κάφκα (kavka) σημαίνει κάργια, που αποτέλεσε και το έμβλημα που χρησιμοποιούσε ο πατέρας του στις επαγγελματικές του επιστολές. Ο ίδιος ο Frantz Kafka συνέταξε σε ηλικία τριάντα έξι ετών μία επιστολή προς τον πατέρα του, όπου τον περιγράφει ως «έναν πραγματικό Κάφκα σε δυναμικότητα, υγεία, όρεξη, ένταση της φωνής, ομιλητικότητα, αυτοϊκανοποίηση, υπεροχή έναντι του κόσμου, επιμονή, ευστροφία, ανθρωπογνωσία, σε μια κάποια συγκεκριμένη γενναιοδωρία, με όλα επίσης φυσικά τα συνοδευτικά τούτων των προτερημάτων, σφάλματα και αδυναμίες». Στην ίδια επιστολή αναφέρεται επίσης στην αδιαφορία του πατέρα του και την ευθύνη του για τη διαμόρφωση του χαρακτήρα του. Γενικά, οι σχέσεις του με την οικογένειά του ήταν ιδιαίτερες. Ο πατέρας του, Herman Kafka, ήταν ένας αυστηρός και συντηρητικός άνθρωπος που ποτέ δεν ενέκρινε τις επιλογές του γιού του. Ο ίδιος άλλωστε ο Kafka, στα εκτενή του «Ημερολόγια», που καλύπτουν μια περίοδο 13 ετών (1910-1923), αποδίδει τα προβλήματα στην προσωπική και ερωτική του ζωή στην ταραγμένη σχέση με τον αυταρχικό του πατέρα: «Υπέφερα πολύ με τις σκέψεις μου», σημειώνει κάπου με νόημα. H μητέρα του, Julie Löwy, αν και πιο τρυφερή και γλυκιά, δεν καταλάβαινε το νεαρό Κάφκα και δε συμμερίζονταν τις καλλιτεχνικές ανησυχίες του. Σπουδές

Ο  Kafka φοίτησε ως το 1893 στο γερμανικό δημοτικό σχολείο αρρένων (Deutsche Knabenschule), όπου υπήρξε επιμελής και υποδειγματικός μαθητής. Αργότερα, συνέχισε τις σπουδές του στο Γερμανικό Γυμνάσιο (Altstädter Deutsches Gymnasium), το οποίο είχε παράδοση στην εκπαίδευση μελλοντικών κρατικών λειτουργών ή δικηγόρων, και όπου ο Kafka διακρίθηκε και πάλι για την επιμέλειά του, πραγματοποιώντας παράλληλα λιγοστές φιλίες, όπως με το φιλόσοφο Hugo Bergman και τον ιστορικό της τέχνης Oscar Pollak. Τα προσωπικά ενδιαφέροντά του ήταν κυρίως λογοτεχνικά. Μετά το τρίτο έτος του γυμνασίου, το πρόγραμμα σπουδών του ήταν αφιερωμένο στα αρχαία ελληνικά και στα λατινικά, αλλά παράλληλα ήρθε σε επαφή και με τη γερμανική λογοτεχνία. Μετά την αποφοίτηση του, γράφτηκε στο Πανεπιστήμιο της Πράγας μαζί με τον Hugo Bergman, με σκοπό να σπουδάσει χημεία, έπειτα όμως από μόλις δύο εβδομάδες αποφάσισε να αφιερωθεί στα νομικά. Η ακαδημα��κή αυτή αλλαγή ευχαρίστησε πολύ το δεσποτικό πατέρα του, ο οποίος του επέτρεψε να παρακολουθήσει μαθήματα τέχνης και λογοτεχνίας ταυτοχρόνως με τις σπουδές του. Έτσι, παρακολουθούσε τις παραδόσεις γερμανικής λογοτεχνίας, ενώ προσχώρησε και στην Αίθουσα Αναγνώσεων και Ομιλιών Γερμανών Φοιτητών (Lese und Redehalle der Deutschen Studenten), μία λέσχη φοιτητών που διοργάνωνε λογοτεχνικές εκδηλώσεις, αναγνώσεις και άλλες δραστηριότητες. Στο τέλος του πρώτου έτους σπουδών του, γνώρισε τον Max Brod, φοιτητή στο πανεπιστήμιο, ο οποίος έμελλε να γίνει ένας από τους στενότερους φίλους του μέχρι το τέλος της ζωής του. Το 1906 θα βρει τον Κafka με το πτυχίο νομικής ανά χείρας, με το νεαρό ασκούμενο δικηγόρο να κάνει την πρακτική του σε δικηγορικό γραφείο για ένα χρόνο. Η ζωή μετά τις σπουδές Το 1907 ξεκίνησε να εργάζεται στην ιταλική ασφαλιστική εταιρεία Assicurazioni Generali. Το απαιτητικό ωράριο, αλλά και το μονότονο εργασιακό περιβάλλον τον έκαναν να δυσανασχετεί, καθώς δε μπορούσε να αφιερωθεί στο συγγραφικό του έργο. Παρ' όλα αυτά, υπήρξε υποδειγματικός υπάλληλος στο σύντομο διάστημα που έμεινε εκεί. Το 1908 θα υποβάλει την παραίτηση του και λίγο αργότερα προσελήφθη στην ημικρατική ασφαλιστική Arbeiter Unfall Versicherungs Anstalt (Ασφαλιστική Εταιρεία Εργατικών Ατυχημάτων), όπου παρέμεινε μέχρι το 1922. Η εργασία του αφορούσε την πρόληψη βιομηχανικών ατυχημάτων και μεταξύ άλλων συνέτασσε έγγραφα σχετικά με την πολιτική της εταιρείας ή τη δημόσια εκπροσώπησή της, επιθεωρούσε εργοστάσια και αντιπροσώπευε την εταιρεία σε δικαστήρια. Η ενασχόληση του Frantz Kafka με το στείρο κόσμο της γραφειοκρατείας αντανακλάται άμεσα στο έργο του, όπου συχνά οι ήρωες του είναι άνθρωποι που δε μπορούν να ξεφύγουν από τα ανούσια γρανάζια της. Προσωπικές σχέσεις

O Frantz Kafka και η Felicia Bauer. Αν και όσοι γνώριζαν τον Frantz Kafka, έκαναν λόγο για μια χαρισματική προσωπικότητα με βάθος, χιούμορ και γοητεία, ο ίδιος δε συμμερίζονταν αυτή τη γνώμη για τον εαυτό του. Οι αυτοκαταστροφικές του τάσεις επηρέαζαν τη σχέση του με τους άλλους, είτε επρόκειτο για τις ελάχιστες φιλικές σχέσεις που κατάφερε να διατηρήσει, είτε για τις ερωτικές του σχέσεις, που διέπονταν από το φόβο του να δοθεί σε έναν άνθρωπο ολοκληρωτικά. Η προσωπική του ζωή ήταν βουτηγμένη στο περίπλοκο των σκέψεών του και την ατολμία που ένιωθε να αφιερωθεί πλήρως στη γραφή. Το 1912 στο σπίτι του Max Brod γνωρίζει την Felicia Bauer, τη σημαντικότερη ίσως γυναίκα της ζωής του. Ο Kafka την ερωτεύεται αμέσως και οι δυο τους ξεκινούν να αλληλογραφούν. Μετά από επτά μήνες επικοινωνίας μέσω επιστολών, τη συνάντησε για δεύτερη φορά στο Βερολίνο και το 1913 με ένα μακροσκελές γράμμα της έκανε πρόταση γάμου, αν και η μέχρι τότε αλληλογραφία τους φανερώνει τη μεγάλη διστακτικότητά του για ένα μελλοντικό γάμο. Παράλληλα, ο Kafka αλληλογραφούσε με μια φίλη της Bauer, με την οποία φαίνεται να είχε συνδεθεί συναισθηματικά και της εξέφραζε το δισταγμό του να προχωρήσει τη σχέση του με την Felicia. Η αλληλογραφία αυτή αποτέλεσε λίγο αργότερα την αιτία μίας σύγκρουσής του με τη Bauer και της προσωρινής διάλυσης του αρραβώνα τους. Η περίοδος που ακολούθησε, υπήρξε αρκετά παραγωγική για τον Kafka. Το καλοκαίρι του 1914 σημείωσε σημαντική πρόοδο στη συγγραφή της Δίκης, ενώ μέσα στους επόμενους μήνες ολοκλήρωσε και τα διηγήματα Σωφρονιστική Αποικία (In der Strafkolonie) και Προ του Νόμου (Vor dem Gesetz). Εκτιμάται πως οι τελευταίοι πέντε μήνες του έτους συνέθεσαν τη δεύτερη σημαντικότερη συγγραφική του περίοδο. Ο επόμενος χρόνος και οι αρχές του 1916 συνοδεύτηκαν από αρκετά προβλήματα στην υγεία του, με ισχυρούς πονοκεφάλους και αϋπνίες, που τον οδήγησαν και στην αίτηση παρατεταμένης άδειας από την ασφαλιστική εταιρεία για λόγους υγείας. Το 1916 αρραβωνιάζεται εν τέλει και επίσημα την Felicia Bauer, αλλά ο αρραβώνας διαλύεται οριστικά ένα χρόνο αργότερα, λόγω της επιδείνωσης της κατάστασης της υγείας του. Το 1920 ο Kafka προήχθη σε γραμματέα της ασφαλιστικής εταιρείας, ωστόσο η κακή πορεία της υγείας του, τον οδήγησε στην απόφαση να πάρει μία αναρρωτική άδεια στα τέλη του επόμενου μήνα. Η άδειά του διήρκησε περίπου δύο μήνες, διάστημα κατά το οποίο επισκέφτηκε την Ιταλία. Εκεί, γνώρισε την Milena Jesenska. Η αλληλογραφία του μαζί της προσφέρεται για συγκρίσεις με εκείνη που είχε αναπτύξει με τη Felicia Bauer, αν και είναι σημαντικά συντομότερη. Το γεγονός πως η Milena ήταν παντρεμένη και δίσταζε να εγκαταλείψει το σύζυγό της για ένα νέο γάμο με τον Kafka, συντέλεσαν στη διάλυση της σχέσης τους, η οποία συντηρούνταν κυρίως με την αλληλογραφία. To 1922  - ανήμπρορος να εργαστεί πλέον - παραιτείται οριστικά και μετακομίζει στο σπίτι της αδελφής του, λίγο έξω από την Πράγα. Ένα χρόνο αργότερα, θα γνωρίσει την τελευταία σύντροφο της ζωής του, Dora Diamant, που έμεινε μαζί του ως το τέλος. Στις 3 Ιουλίου το 1924 ο Frantz Kafka άφησε την τελευταία του πνοή. Η συνεισφορά του Kafka στη Λογοτεχνία

Το τελευταίο διάστημα της ζωής του, αν και ταλαιπωρούνταν από φυματίωση, υπήρξε ιδιαίτερα παραγωγικό για τον Kafka λογοτεχνικά. Η παραμονή του στην εξοχή τον έκανε εξαιρετικά δημιουργικό και τον βοήθησε να ολοκληρώσει πολλά από τα έργα του. Ο ίδιος βέβαια στη διαθήκη του άφησε επιστολή στο φίλο του Max Brod να κάψει μετά το θάνατό του οτιδήποτε είχε γράψει, όσο ήταν εν ζωή. Από γράμματα και ημερολόγια ως και διηγήματα. Ευτυχώς για την παγκόσμια λογοτεχνία, ο Brod επέλεξε να αγνοήσει την επιθυμία του και έτσι ο συγγραφικός κόσμος είναι πολύ πλουσιότερος, χάρη στη συνεισφορά του Frantz Kafka. Ο Kafka με το έργο του κάνει ανατομία της ακατάβλητης υπαρξιακής αγωνίας που στοιχειώνει τις καθημερινές σκέψεις και τα μύχια συναισθήματα του ανθρώπου. Οι άκαμπτοι κι ανάλγητοι κρατικοί μηχανισμοί και οι εφιαλτικά περίπλοκες κοινωνικές δομές, στον ιστό των οποίων ο άνθρωπος ταλαντεύεται ανήμπορος και φιμωμένος, συστέλλουν και διαστέλλουν τα όρια της συνείδησής του, εξορίζοντάς τον στις πιο απομακρυσμένες περιοχές της, εκεί όπου, γυμνωμένος από την ευπρέπεια, έρχεται αντιμέτωπος με τον ανελέητο και απροσάρμοστο βαθύτερο εαυτό του. Όπως άλλωστε είπε και ο ίδιος: Ο αληθινός δρόμος περνάει πάνω από ένα ακροβατικό σχοινί που δεν είναι τεντωμένο ψηλά, αλλά λίγο πάνω από το έδαφος. Φαίνεται πως σκοπός του είναι περισσότερο να σε κάνει να σκοντάφτεις πάρα να περπατάς. Ακολουθεί ένα βίντεο με τη ζωή του Frantz Kafka. https://www.youtube.com/watch?v=g4LyzhkDNBM Πηγές https://en.wikipedia.org/wiki/Franz_Kafka Read the full article

#Κάφκα #Συγγραφείς #ΦραντςΚάφκα