Tumgik
#εφηβεία
oneiromaxitria · 1 year
Text
Φοβόμουν τόσο ακραία μην σε χάσω,
που τελικά ήμουν εγώ εκείνη που έφυγα.
121 notes · View notes
Text
Tumblr media
-τιρκουαζ
Ρενα-Ρωσση Ζαιρη.
78 notes · View notes
lovergurls-world · 7 months
Text
Έχω περάσει όλη την εφηβική μου ηλικία μέσα στη θλίψη με την εντύπωση ότι δεν θα ένιωθα ποτέ ξανά πραγματικά χαρούμενη. Θέλω τουλάχιστον στην ενήλικη ζωή μου να είμαι χαρούμενη. Το δικαιούμαι και το αξιζω.
3 notes · View notes
lytrwsh · 2 years
Text
Ο χρόνος τελειώνει και φοβάμαι ότι δεν θα βρει κανένας από τους δύο το κουράγιο να μιλήσει. Δεν θα υπάρξει άλλη ευκαιρία. Από την πρώτη στιγμή η εξέλιξη ήταν καταδικασμένη.
🎬: Fallen Angels του Wong Kar-wai
Tumblr media
59 notes · View notes
romantiko-bolero · 2 years
Text
« Κορίτσι "Τέλειο" »
*Χαρουμενη φαινοτανε γελοντας περπατουσε
Τριγυρνούσε με χαρα και τους παντες βοηθουσε
Τους φιλους της αγαπουσε σαν οικογενεια γενικα
Ομως εκεινη ποιος την ρωτησε εαν ητανε καλα?
*Δεν σκευτοτανε πριν πραξει, πολυ απερισκεψια
Οι φιλοι της συμφεροντολογοι, δεν χαναν ευκαιρία
Δεν ηξερε πως να αντιδρασει αφεθηκε στην μοιρα
Που ναξερε οτι αυτη, επιφιλασει μόνο πικρα
*Το παρελθον της σκοτεινο, προσπαθουσε να το ξεχασει
Δεν μηλουσε ποτε γιαυτο, δεν ηθελε να το ξεσκεπασει
Κιομως την ετρωγε πολύ, το αιμα της ρουφουσε
Μεσα της καιγοταν με οργη, απεξω ξεφυσουσε
*Με παραγοντες πολλους, τον εαυτο της καταστρέφει
Αλκοολ και τσιγαρα κακο σεκεινη κανει
Βρέθηκε σε απογνωση, ξερει ότι ειναι χαραγμενη
Μα είναι συνηθισμένη στην αυτόκαταστροφή, παντα ετσι πράττει
*Το ενα λαθος μετα απο το αλλο κανει
Δεν θελει κανεις να την δει σαυτο το χαλι
Θελει να προβαλει πως ειναι ατελεις
ωστε να μην χρειαστεί να την "ανεχτεις"
6 notes · View notes
baby-mag · 4 months
Link
0 notes
skatepunkanthi · 1 year
Text
Πως θα καταλάβετε αν το παιδί σας πάσχει από κάποια ψυχική ασθένεια
Παίρνω το θάρρος, μετά από πολύ σκέψη, να δημοσιοποιήσω σε αυτό το άρθρο ένα ψυχολογικό πρόβλημα που με ‘’στιγμάτισε’’ στην εφηβεία, με σκοπό τα συμπτώματα της ψυχικής μου ασθένειας να συμβάλουν στην κατανόηση των ψυχικών διαταραχών που μπορεί να πάσχει ένας έφηβος. Ονομάζομαι Ανθή, είμαι 38 ετών και είμαι απόφοιτη του τμήματος Τεχνολογίας Γεωπονίας του Τεχνολογικού Εκπαιδευτικού Ιδρύματος…
Tumblr media
View On WordPress
0 notes
solmeister13 · 1 year
Note
Πολύ ωραία το κομμάτι και από σκηνοθετική άποψη και από μοντάζ και από όλα γενικά η ποιότητα όπως πάντα υπέροχη. Απλά δεν ξέρω κάτι δεν μου κάθεται καλά ίσως απλά η αλλαγή να ήταν απότομη η ίσως απλά να μην μου ταιριάζει εμένα αυτή η θεματολογία. Πως να στο πω νιώθω ότι έχεις χαθεί λίγο δεν ξέρω καταλαβαίνω απόλυτα και σέβομαι την ανάγκη σου να βγάλεις έναν τέτοιο δίσκο και δεν έχω αντίρρηση απλά αυτό νιώθω ότι έχεις χαθεί λίγο σαν το σπαθί των 30 να σε έκοψε τελικά δεν ξέρω ξανά λέω ίσως απλά εμένα δεν μου ταιριάζει αυτό το era αλλά μου έχουν λείψει τα παλιά ποιήματα και ξέρω πως δεν είσαι ο ίδιος με τότε και πως και τότε σου έλεγαν το ίδιο για τα ακόμα πιο παλιά σου κομμάτια αλλά δεν ξέρω βλέπω το πώς ήταν τότε και ζηλεύω πραγματικά όποιον πρόλαβε να ζήσει την εποχή που πρώτο βγήκε το νύχτες πρεμιέρας το cknd το χβ το τλσκ γιατί δεν ήμουν εκεί τοτε και βλέποντας αποσπάσματα από τα τότε λάιβ νιώσω πως κάτι έχει αλλάξει βέβαια το ότι κάθε φορέα που ανεβαίνεις στην σκηνή δίνεις πάντα την ψυχή σου αλλά μου φαίνεται πως κάτι λείπει σαν η ζωντάνια να έφυγε η απλά μεγάλωσες και καλός η κακός όλοι μεγαλώνουμε και είναι κάτι που δεν μπορούμε να το αποφύγουμε αλλά νιώθω πως έχεις παραδωθεί λίγο σε αυτό και η επανάσταση έχει σβήσει. Ίσως να το έχεις καταλάβει και εσύ δεν ξέρω απλά μου φαίνεται πως όσο περνάει ο καιρός τα κομμάτια που βγαίνουν δεν έχουν το ίδιο βάθος με τα παλιά και δεν θέλω να σου γκρινιάξω γι'αυτό γιατί ξέρω πως το έχουν κάνει δεκάδες πριν από εμένα η μπορεί να το έχω κάνει και εγώ απλά ξέρεις δεν πρόλαβα να ζησω αυτές τις εποχές και βλέποντας και ακούγοντας όλα αυτά για το πώς ήταν νιώθω λίγο μαλακας που δεν ήμουν εκεί τοτε αλλά ναι. Αυτό που θέλω να σου πω είναι ότι καταλαβαίνω δεν μπορείς να είσαι για πάντα 16 25 και οποιαδήποτε άλλη ηλικία που έγραψες όλα αυτά τα κομμάτια απλα νιώθω πως χάνεται η μαγιά στην όλη φάση σαν να βγαίνουν όλα λίγο ρομποτικά και το συναίσθημα ναι μεν να υπάρχει άλλα να είναι απειροελάχιστο. Νιώθω πως μέσα σε ένα χρόνο κάτι άλλαξε ίσως απλά να λέω μαλακίες και τίποτα να μην ισχύει και με τους δίσκους για τα φοιτητικά χρόνια να πάρω και εγώ λίγο το βαιμπ σαν τότε που είχε πρώτο βγεί το νύχτες πρεμιέρας και όλοι οι επόμενοι δίσκοι. Απλα νιώθω πως όσο περνάνε οι μέρες κάτι σε τρώει και ξανά λέω εγώ μπορεί να λέω μαλακίες και απλά να μην μου αρέσει το νέο era αλλά νιώθω πως τελικά η ενηλικίωση κέρδισε δεν ξέρω αν είναι καλό η κακό η μάλλον για τον καθένα αυτό είναι διαφορετικό απλά ξέρεις το παρατήρησα και ήθελα να πω την γνώμη μου φυσικό χωρίς πρόθεση να γκρινιάξω η απλά να σου πω βγάλε δεύτερο cknd η κάτι τέτοιο γιατί ξέρω πως δεν γίνεται απλά κάπως μου φαίνεται πως χάθηκε η μαγεία αυτό νομίζω κατάλαβες τι θέλω να πω αλλά ναι α και δεν λέω πως τα κομμάτια δεν είναι καλά η α ο Σολ ξεπουλήθηκε η τίποτα τέτοιο μια χαρά τραγούδια είναι έχουν την φάση τους απλά αυτό νιώθω ότι χάσαμε λίγο το συναίσθημα
Λίγα σημεία στίξης θα τα εκτιμούσα γιατί δε μπορώ να σου απαντήσω εύκολα όταν θέτεις τόσα πράγματα σα λεκτικό καταρράκτη.
Δε βγαίνει τίποτα ρομποτικά, όλα κινούνται με βάση την καρδούλα και την πνευματική μου κατάσταση. Δε θα έπαιρνα δύο χρόνια σιωπής από το ΤΛΣΚ εάν τα έβγαζα ρομποτικά τα πράγματα. Κάνω την παύση μου, αφομοιώνω όσα ζω και τα καταγράφω.
Στο κείμενο βρίσκεις και χάνεις το νόημα μόνος 2-3 φορές. Ξέρεις ότι τα πράγματα που λες τα έχουν πει κι άλλοι σε κάθε νέο βήμα, αλλά μετά νιώθεις πως αυτή τη φορά είναι αλλιώς. Για να σου δώσω λίγο τη δική μου οπτική γωνία· δεν είναι.
Το να παίρνεις ρίσκα στη δημιουργία σου είναι ακριβώς αυτό που λέει η λέξη: ρίσκο. Αν ήθελα να βγάλω το CKND άλλες 150 φορές, θα μπορούσα να το κάνω. Έχω και στην άκρη μισοτελειωμένα κομμάτια και μπορώ να παίξω πέντε pop punk κιθάρες και να πω μέσα εφηβεία, προαύλιο και λύκειο, αλλά δε θα είναι ειλικρινές. Εκεί θα ήταν ρομποτικό. Έγραψα μεγάλα κομμάτια για την εφηβεία και όσον αφορά τα lives επειδή τα αναφέρεις μέσα, τα τιμώ και τα ροκάρω σα να μην υπάρχει αύριο. Αλλά το κάλυψα το θέμα, είπα όσα ήθελα να πω.
Πλέον δεν τη νοσταλγώ το ίδιο, πιο πολύ νοσταλγώ τις μέρες που έγραφα το CKND, παρά τα πράγματα που νοσταλγούσα γράφοντας το.
Πλέον με πονάνε άλλες πληγές και μιλάω γι' αυτές με τον τρόπο που θεωρώ πως τους αρμόζει και δεν ντρέπομαι. Τα λέω έξω απ' τα δόντια και ίσως δε σου κάθεται καλά πως o Sol σου λέει για Xanax, αλλά εμένα αυτές είναι οι ιστορίες μου στο τώρα και όπως πάντα τις διηγούμαι για όσους είναι εκεί να τις ακούσουν.
Δεν αλλάζω το παρελθόν, δεν παύω να το θαυμάζω, μα δε ζω εκεί. Κάνω αυτό που έκανα πάντα.
Κοιτάζω πίσω, αλλά προχωρώ μπροστά.
98 notes · View notes
justforbooks · 3 months
Text
Tumblr media
Θυμηθείτε κάτι από την εφηβεία σας που αν το πείτε σε σημερινό έφηβο, μάλλον δε θα έχει ιδέα για τι πράγμα μιλάτε.
-TDK εξηντάρα, ενενηντάρα.
-Ουουου ένα σωρό… Decadence, Μετροπόλ (σουβλάκια), SOS, Quinta, ποδοσφαιράκια, Paesano!
-Λουκέτο τηλεφώνου
-Atari…
-Ο δρόμος μπροστά στην Ακρόπολη με αυτοκίνητα και στις 2 κατευθύνσεις
-Γιάννης Πετρίδης στο ράδιο 4-5.
-Λεύκωμα
-Με ένα πεντοχίλιαρο πήγαινα σινεμά, για καφέ, στα Goody’s και μου έμενε και χαρτζηλίκι!
-Το παιχνίδι τάκα τάκα…
-Όταν τους λέω για βίντεο και βιντεοταινίες με κοιτάνε με απορία.
-Σταθερό τηλέφωνο με λουκετάκι στο μηδέν για να μην παίρνουν υπεραστικά!
-Έτρεχα απ’το σχολείο γρήγορα σπίτι γιατί περίμενα τηλεφώνημα από το τότε μεγαλύτερο αγόρι μου.
-Αν η σχέση σου δε σου είχε γράψει κασέτα με μπαλάντες, δε σε ήθελε αρκετά.
-Είχα κασέτα πάντα έτοιμη για εγγραφή όταν άκουγα ράδιο.
-LimeWire . . . ’nuff said!
-ΥΕΝΕΔ
-Gauloises άφιλτρα
-Ακούγαμε μουσική με MP3 και βλέπαμε Πάττυ 🤣
-Μπούμπλε Μπούμπλε
-Βινύλιο
-Ποιος σκότωσε τον ΤΖΕΙ-ΑΡ ;
-Lancôme juice tube lip gloss σε όλες τις αποχρώσεις 😪
-Η αμερικάνικη βάση με τον ραδιοφωνικό σταθμό και τα αμερικάνικα μπαράκια στην γλυφάδα
-Εσείς να βγείτε από τη γραμμή. Κάλεσα πρώτος και δεν έχω άλλο τάλιρο.
-Πάρε το μηδέν δεν σε ακούω καλά !
-Τσιγκολελέτα… Τσίγκος: υποδιαίρεση εθνικού νομίσματος από φτηνό κράμα, λελέτα: βρεφική αλλοίωση της λέξης βιολέτα… Ψευδολέξη , που συμπληρώνει ιαμβικά και καταληκτικά το παιδικό τραγούδι παιχνιδιού “ένα φράγκο η βιολέτα” … Παιδικό περισσότερο ή πρωτο-εφηβικό, αλλά ποιο απο τα νέα παιδιά γνωρίζει τι είναι ή πώς παίζεται ;
-Μολύβι και κασέτα.
-Τα περιοδικά Μανίνα, Σούπερ Κατερίνα, Αγόρι, Μπλεκ, Τιραμόλα, Σεραφίνο
-Walkman, Viewmaster, Μουσικόραμα
-Κούλα μ’ ακούς; Πολύ κωλόπαιδο ο Κυριάκος !
-Αναπάντητη κλήση
-Ατρόμητοι στην ΕΡΤ1, λευκώματα με αυτοκολλητάκια, υπέρυθρες στα κινητά
-Pen pal
-Club Αυτοκίνηση στο Μαρούσι
-Maria Magdalena, SANDRA και Fresh , COOL AND THE GANG
-Χαμογελαστοί ντεντέκτιβς, η Βιονική Γυναίκα, Αστυνομικίνα, ο Άγιος, Χαβάη 5-0, Miami Vice, The Dukes, MacGyver, Το αστυνικό τημήμα της Hill Street, Benny Hill Show, Fame, Ιππότης της Ασφάλτου, Δυναστεία, Ντάλλας, Ατίθασα Νιάτα και βέβαια οι Άγγελοι του Τσάρλι!
-Το περιοδικό Metalhammer
-"Μια Φορά και Ένα Καιρό Ήταν ο Άνθρωπος", αγαπημένη σειρά κινουμένων σχεδίων εκπαιδευτικού χαρακτήρα
-Εκπαιδευτική τηλεόραση
-Ο παραμυθάς (Νίκος Πιλάβιος) ήταν η πιο δημοφιλής παιδική εκπομπή της τηλεόρασης από το 1978 έως το 1983. Ήρωάς της ήταν ένας παππούς ο οποίος ήξερε να λέει όμορφες ιστορίες που δεν ήταν άλλες από τις περιπέτειες τις οποίες ζούσε ο ίδιος, κάθε φορά που φορούσε ένα μαγικό γιλέκο.
-Duran Duran
-Μακριά γαιδούρα
-Floppy disc
-Chernobyl 1986
-Τα ισότοπα του Ιωδίου και του Καισίου μαζί με τις μονάδες μέτρησης της ραδιενέργειας
-Diskman
-Teletubbies
-New kids on the Block
-MSN πριν το Facebook!
-Αυτοσχέδια φυσοκάλαμα από κομμάτια πλαστικού σωλήνα που σουφρώναμε στα γύρω γιαπιά. Στην ιδανική περίπτωση, άγουρες ελιές εν είδει πυρομαχικών.
-Ότι το κινητό δεν είχε ίντερνετ. Αν έπεφτε απο το μπαλκόνι δεν υπήρχε πρόβλημα, συναρμολογούσες τα κομμάτια και όλα καλά! Επίσης το φορτίζαμε μια φορά την εβδομάδα και αν.
-Τις σχολικές ποδιές για τα κορίτσια και τα Γυμνάσια-Λύκεια που χωρίζονταν σε Αρένων και Θηλέων.
-Σχολείο μία εβδομάδα πρωί μία εβδομάδα απόγευμα
-Πολυτονικό σύστημα
-Καράφλιασα, Μας κούφανες, Φρικάρω
-Smells like teen spirit
-Βλέπαμε Κάντυ Κάντυ και Τόλμη και Γοητεία τα καλά τα επεισόδια με την Καρολάιν και το Ριτζ
-Μπανάκι Μανάκι
-Δεν υπήρχαν κινητά. Δεν υπήρχε ίντερνετ. Και ένιωσα πραγματικό ενθουσιασμό όταν μου έφεραν την πρώτη εγκυκλοπαίδεια. Έπρεπε να βρεις την πληροφορία διαβάζοντας.
-Ράδιο – πειρατές
-Στο χωράφι με το κάρο . . .
_Παιχνίδια στο δρόμο, στις αλάνες, στις πλατείες, βόλτες με τα ποδήλατα, μπάλα, κρυφτό, κυνηγητό . . .
-Μπόζο γαριδάκια 🤡
-Τα Hambo
-Ότι έπαιρνα να ζητήσω ραντεβού από μία κοπέλα στο σταθερό και το σήκωνε ο πατέρας της.
-Κέρμα σε τηλέφωνο στο περίπτερο
-Τα πολύωρα party στη Βαρυμπόμπη και στο Αλεποχώρι.
-Σταθερό τηλέφωνο με δίσκο (ενώ βέβαια υπήρχαν τηλέφωνα με κουμπιά). Υπάρχουν βίντεο στο YouTube με παιδιά που αδυνατούν να καταλάβουν πως λειτουργούσε η συσκευή !
-Video Club παντού σε κάθε γειτονιά
-Τα πρώτα Internet café
-Πρόγραμμα σχολείου. Δευτέρα, Τρίτη Τετάρτη πρωί, Πέμπτη Παρασκευή απόγευμα και το ανάποδο, Δευτέρα, Τρίτη Τετάρτη απόγευμα, Πέμπτη Παρασκευή πρωί !
-Velosolex
-Αθήνα χωρίς μετρό.
-Ραδιοκασετόφωνο (και κασέτες, φυσικά)
-Jeronimo Groovy (τα βράδια που έπαιρναν τηλέφωνο)
-Citroën DS (βάτραχος)
-Subbuteo
-Pac-Man
-Venue! Τίποτα άλλο..
-Τηλεφωνικός θάλαμος του ΟΤΕ με πόρτα ακορντεόν…
-C 50 Honda
-Η κόρη μου ξεφυλλίζοντας οικογενειακά άλμπουμ: Παλιά γιατί εκτυπώνατε όλες τις φωτογραφίες?
-“Κόλλησε η βελόνα”. Έκφραση την οποία χρησιμοποιώ κατά κόρον μέχρι που με ρώτησε η 11χρονη κόρη μου τι εννοώ μ’αυτό
-Δισκάδικα στην πλατεία Κάνιγγος
-"Ο κήπος με τα αγάλματα" είναι το πρώτο παιδικό σίριαλ παραγωγής ΕΡΤ. Από τα δημοφιλέστερα παιδικά προγράμματα της δεκαετίας του '80.
-Αφιερώσεις στο ραδιόφωνο
-Κασέτες, δισκέτες, tamagochi, koosh balls (ή κουσμανία), αυτοί οι αρωματικοί δίσκοι-μπρελόκ από το body shop, αλάνα, φιδάκι στο κινητό, αναπάντητες κλήσεις, πρόσοψη κινητού, ύπνο απ’τις 9 . . .
-Έξι ημέρες σχολείο ( να σχολάς στο εξάωρο Σάββατο στις 19.00 και Δευτέρα να είσαι πρωί ) μέχρι το 1980. Ποδιά και κορδέλα για τα κορίτσια.
-Σταθερό τηλέφωνο εξαψήφιο.
-”Πειρατικά” αυτοκίνητα , αντί για ταξί.
-Χωματόδρομοι στη Νέα Σμύρνη, Νέο Κόσμο, Άγιο Δημήτριο (Μπραχάμι), μέχρι το 1990.
-Μπόλεκ και Λόλεκ!
-Το κλειδί σε πολλά σπίτια ήταν κάτω από το πατάκι. Για τους ιδιαίτερα προσεκτικούς κάτω από τη γλάστρα.
-Ταρατατά
-Ασπρόμαυρη τηλεόραση
-“Ο τσομπανάκος”, στο κλείσιμο του προγράμματος της ΕΡΑ, και κατόπιν, ο Εθνικός Ύμνος
-Τρόικα, Number One, Chicago, Rocket, Marengata, Τρινιτά, Τρελή Πατούσα, πάντοτε φλοκάκια αντί για ρέστα.
-Έχουμε άλλες ασφάλειες 16άρες/25άρες;
-Κουνούπι (το καλαμάκι με τον έλικα)
-Ροζ Πάνθηρας, Επιθεωρητής ΣαΪνης, Ποπάϊ, Γούντι ο Τρυποκάρυδος, Σπορτ Μπίλι, Μάγια η Μέλισσα, Χάϊντι
-Αυτός Αυτή και τα Μυστήρια (Moonlighting), 1985-'89
-The Muppet Show
-The Love Boat, Kojak (Telly Savalas), Hawaii 5-0, Combat, Alf, CHiPs
-Χυμός Ροδάκινου που μοιραζόταν δωρεάν στους μαθητές του Δημοτικού
-Τα περιοδικά Ράδιο-Τηλεόραση, Τρίποντο, 4Τροχοί, Πτήση, Pixel, Ποπ&Ροκ, Ταχυδρόμος, Ένα, Πάνθεον, Φαντάζιο, Επίκαιρα
-Πολυκατάστημα Μινιόν και Κατράντζος Σπορ
-Σοκολατάκα Τζοκόντα
-Ακάκιε τα μακαρόνια να είναι ΜΙΣΚΟ
-Φουντούνια, Πιτσίνια, Δρακουλίνια, Πακοτίνια, Γαριδάκια, Φοφίκο, Tsakiris Chips, Pizza Mexicana, Extra Τυρογαριδάκια, Τι και Τι
Daily inspiration. Discover more photos at Just for Books…?
12 notes · View notes
maniamch · 5 months
Text
Βαρέθηκα.
Μου λείπει να νιώσω ένα έντονο συναίσθημα.
Αυτόν τον κόμπο στο στομάχι όταν κοιτάς τον άλλο να γελάει.
Αυτή την ζάλη όταν σε πλησιάζει αργά και σε φιλάει.
Τα πυροτεχνήματα όταν κάνετε σεξ.
Έναν άνθρωπο που να είναι το σπιτι σου.
Έναν άνθρωπο που νιώθεις ασφάλεια.
Έναν άνθρωπο που είναι εκεί να γεμίζει με «γκλίτερ» τις σκοτεινές σου μέρες.
Έναν άνθρωπο που αγαπάει τις πληγές σου και τις προσέχει, μέχρι να βρεις την δύναμη να τις επουλώσεις.
Έχω βαρεθεί τα χλιαρά πράγματα.
Χλιαρά αστεία.
Χλιαρό φαγητό.
Χλιαρή δουλεια.
Χλιαρές αγκαλιές.
Χλιαρό σεξ.
Χλιαρά αισθήματα.
Χλιαρά όνειρα.
Χλιαρή ζωή.
Έχω βαρεθεί να μην αισθάνομαι.
Σίγουρα, περισσότερο έχω βαρεθεί το να απογοητεύομαι.
Γιατί ο κόσμος σταμάτησε να αισθάνεται;
Γιατί σταματήσαμε να δίνουμε το είναι μας;
Γιατί σταματήσαμε να είμαστε αφοσιωμένοι;
Αφοσιωμένοι στους στόχους μας.
Αφοσιωμένοι σε αυτο που αγαπάμε.
Αφοσιωμένοι στους φίλους μας.
Αφοσιωμένοι στον άνθρωπο που μας ανεβάζει τους παλμούς.
Αφοσιωμένοι στα όνειρα μας.
Γιατί τα εφήμερα εχουν κατακλύσει το σύμπαν;
Εφήμερη δουλεια.
Εφήμερες συνήθειες.
Εφήμερες παρέες.
Εφήμερα αισθήματα.
Εφήμερα όνειρα.
Εφήμερη ζωή.
Γιατί όλα γίνανε εντελώς μια «εικόνα»;
Ένα βράδυ.
Μια ψεύτικη στιγμή.
Μια φοτοσοπαρισμενη φωτογραφία στα social.
Ένα διαβάστηκε.
Ένα like.
Ένα πήδημα σε κάποιες τουαλέτες.
Ένα sexting με δυο καλότραβηγμένες φωτογραφίες.
Σίγουρα δεν είναι η ζωή που ονειρευόμουν όταν ήμουν μικρή.
Σίγουρα στα 10 και στα 12 που έμπαινα στην εφηβεία, δεν φανταζόμουν αυτά τα ανιαρά πράγματα για τα 25 μου.
Και είμαι σίγουρη ούτε κι εσύ!
Μήπως να το αλλάξουμε;
~mch
13 notes · View notes
oneiromaxitria · 1 year
Text
Είναι παράξενο γιατί έφυγες.
Αλλά θυμάμαι ακόμα το λόγο που σε ερωτεύτηκα.
Ηρεμουσες τις φωνές στο κεφάλι μου και έβαζες όλους μου τους δαίμονες σε τάξη,
απλά κοιτώντας με.
Ακούγοντας μόνο τη φωνή σου.
Γύρνα.
44 notes · View notes
Text
Ξέρετε τι θέλω; Θέλω κάποιον να έρθει μαζί μου διακοπές για 3-4 μέρες. Να τη βγάλουμε απόγευμα στη θάλασσα, βράδυ με μπύρες σε κάποια πλατεία και ξημέρωμα σε ένα μπαλκόνι να βλέπουμε την ανατολή. Με το που βγει ο ήλιος να πέφτουμε για ύπνο αγκαλιά και να ξυπνάμε μεσημέρι. Να ακούμε μουσική που ακούγαμε στην εφηβεία μας και να πίνουμε καφέ. Γελώντας. Νοσταλγόντας. Κάνοντας όνειρα.
3 μέρες ρε παιδιά... Και μετά αφήστε με να κλαίω στη γωνιτσα μου στην Αθήνα. Έναν εθελοντή ζητάω. Πολλά θέλω;
187 notes · View notes
lum1nous-darkness · 1 year
Text
Κρίση
9 μαθήματα για πτυχίο, ίσως και κάτι παραπάνω
3 προβλήματα μέχρι την ψυχική ηρεμία.
(σίγουρα κάτι παραπάνω)
Αμετάκλητα πλέον πιο κοντά στα 30 από ότι στα 20.
Μια εφηβεία μέσα στην μιζέρια και τις αναστολές,
χτισμένη πάνω στα μνήματα του Αλέξη και του Παύλου
.
Και τώρα, σαν από μηχανής Θεός κατόπιν εορτής,
να προσπαθώ να λύσω κόμπους που έγιναν συμπλέγματα
και ιδιοτροπίες που κατέληξαν εμμονές.
Κι όλοι να λένε "κάνεις δεν χάνεται"
ενώ εγώ έχω χαθεί ήδη 3-4 φορές.
.
Αλίμονο καρδιά μου αν περιμέναμε την μέση ηλικία
για να βιώσουμε την κρίση,
εμείς, που στην κρίση γεννήθηκαμε.
26 notes · View notes
thanosskillet · 26 days
Note
Πως θα σου φαινόταν αν μια κοπέλα σου έλεγε οτι δεν έχει εμπειρίες στα 25 της όχι γιατί δεν ήθελε απλά δεν ετυχε
Άμα το ήθελε πολύ με κάποιο τρόπο θα το έκανε craft μία η άλλη, τίποτα δεν γίνεται τυχαία.
Κατά την ταπεινή μου άποψη, αυτό είναι δείγμα αυτοσεβασμού και αυτογνωσίας, στο τέλος της ημέρας καλύτερα για εκείνη που θα παίξει συνειδητά το παιχνίδι ως ενήλικη, αντί να ανοίξει 100 πληγές στην εφηβεία της όπου θα προσπαθεί να κλείσει ως ενήλικη.
Λιγότερη εμπειρία, αλλά θα νιώσει μεγαλύτερη ολοκλήρωση όταν βρει αυτό που ψάχνει και αφοσιωθεί εκεί.
2 notes · View notes
orgismenh · 1 year
Text
εγώ νιώθω ότι περνάω δεύτερη εφηβεία απλά εχω crush τον Μιχάλη Λεβεντογιάννη αντί για τον Harry Styles.
43 notes · View notes
mplenefelwma · 11 months
Text
Συμβιβασμός.
Συμβιβάζεσαι, μια ζωή συμβιβάζεσαι.
Σε θυμάμαι από μικρή, συμβιβάστηκες και έδωσες το αγαπημένο σου παιχνίδι.
Στο χωριό, κάθε απόγευμα συμβιβαζόσουν να παίξεις τα παιχνίδια που άλλοι ήθελαν.
Σε θυμάμαι, εκείνη την μέρα στην εφηβεία που οι επιλογές ξεφύτρωναν στο μυαλό σου μια μια αλλά εσύ τελικά συμβιβάστηκες.
Και καθώς μεγαλώνες, συνειδητοποίησες ότι ίσως συμβιβάστηκες τόσο πολύ που πλέον δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια.
Ίσως στα μάτια των άλλων να φαινοσουν πάντα καλή, καθώς οι άνθρωποι βολεύονται, βολεύονται να γνωρίζουν ότι θα γίνει πάντα το δικό τους, ότι θα ακούν συνεχώς "ναι" και θα έχουν έναν άνθρωπο που θα τους κάνει όλα τα χατίρια.
Όλοι οι άνθρωποι βολεύονται, ακόμα και εσύ.
Όμως το πρόβλημα είναι ότι εσύ δεν κατάλαβες ότι έκανες κακό στον εαυτό σου και ξέρεις γιατί;
Διότι δεν έμαθες ποτέ να παίρνεις πρωτοβουλίες, έπνιγες τις ιδέες σου μια ζωή, κρατούσες τις λέξεις στην φυλακή της ψυχής σου και δεν τις άφηνες να ξεγλιστρισουν από το στόμα σου σαν κύματα.
Έμαθες να φοβάσαι να πεις όχι, έμαθες να πνιγεσαι στις ίδιες σου τις λέξεις.
Και καθώς μεγαλώνες, σε τρομάζε όλο και περισσότερο η πιθανότητα για το πόσες φορές ακόμα θα συμβιβαστείς μελλοντικά.
Μεγαλώνεις, η ζωή προχωράει, ο χρόνος τελειώνει και εσύ το μόνο που έχεις κάνει είναι να συμβιβαστείς με την ίδια σου την ζωή, όχι να την αποδεχτείς όμως.
Η ζωή προχωράει και εμείς αντί να την ζούμε συμβιβαζόμαστε.
6 notes · View notes