Tumgik
#θυμός
dyskolosanthrwpos · 2 months
Text
Tumblr media
- Κλαίνε όσοι στο βάθος ακόμα ελπίζουν -
300 notes · View notes
psychotiko-epeisodio · 10 months
Text
Θες να κάνουμε τον λογαριασμό λοιπόν;
Κάτσε να στα πω.
Τολμάς και έχεις παράπονο εσύ;Τολμάς να μοιράζεις την ευθύνη,εσύ;
Θυμήσου αγαπητέ μου, θυμήσου λίγο.Ποια ήταν μαζί σου έναν ολόκληρο χειμώνα,όταν περνούσες ανγχος και κατάθλιψη.Ποια σε φρόντιζε,ποια ξεριζωνε κομμάτια δικά της,μην τυχόν και στερηθείς εσύ και πάθεις τιποτα.
Θυμήσου το πόσα άντεξα.Απο την αρχή μέχρι σήμερα.Ποσα υπεμεινα γιατί με είχες πείσει πως αξιζες έστω τα μισά από όλα αυτά.Καθε γαμημενο βράδυ με έπαιρνε ο ύπνος στο κρεβάτι δίπλα σου με δάκρυα στα μάτια και εσύ γκρινιαζες γιατί σου χαλούσα τον ύπνο.
Συγκρινομουν με κάθε κοπέλα που κοιτούσες στον δρόμο,με κάθε κοπέλα που είχε έρθει πριν από εμένα στην ζωή σου.Και αναρωτιομουν...Μήπως έκανα εγώ κάποιο λάθος;Μήπως εγώ δεν το χειρίζομαι σωστά;
Με εξαπατησες.Κοιμομουν στο κρεβάτι δίπλα σου όταν εσύ μιλούσες στο κινητό με άλλες για να βρεις την χαμένη σου αποδοχή.Και στο συνγχωρεσα και αυτό.Θυμασαι;Μου ζήτησες συγγνώμη.Και την δέχτηκα.
Και έγινες χειρότερος μετά.Θυμασαι που εξαφανιζοσουν,χωρίς να σηκώσεις τηλέφωνα;Που με έκανες να σε ψάχνω σαν τρελή και μετά με κατηγορουσες για την συμπεριφορά μου.Το γυρναγες όλο πάνω μου,χωρίς να πεις ποτέ σου συγγνώμη.
Τότε έφυγα;Θυμάσαι;Εξαφανιστηκα και σου ζήτησα να μην με ξαναενοχλησεις.Και με ενοχλησες και με δάκρυα στα μάτια μου μιλούσες για το πόσο δύσκολα περνάς ζητοντας μου να δείξω κατανόηση.Και μου έδωσες μια υπόσχεση.Θυμασαι;Πως δεν θα με αφηνες στιγμή ξανά να αναρωτηθώ,αν είμαι αρκετή.
Και την δέχτηκα λοιπόν...Πρώτη φορά σε έβλεπα να είσαι τόσο ειλικρινής (η έτσι εδειχνες),μαζί μου.Αλλα είχα ξεχάσει κιόλας,ότι ήταν η πρώτη φορά που έκοψα εγώ τα δεσμά και μάλλον αυτό είχε τσουξει.
Και πέρασε ο καιρός,και μου χτυπούσε συνέχεια το γεγονός πως μου φέρεσαι καλύτερα από πριν,λες και μου έκανες χάρη.Οταν κοντεύεις να με χάσεις,έκανες τα πανδηνα να μην συμβεί.Και μπερδευομουν.
Συμβιβαστηκα,υποχωρησα,δεχτηκα,σε αποδέχτηκα για αυτό που είσαι όταν ήθελες να αλλάξεις κάθε τι πάνω μου.Περιμενα να ακούσω έναν καλό λόγο από εσένα,μια όμορφη λέξη,να μου δώσεις ένα φιλί,να με πάρεις μια αγκαλιά και δεν έκανες τίποτα από αυτά.Μου συμπεριφεροσουν λες και είμαι ένα άψυχο ον μέσα στο σπίτι και με έκανες να ντρέπομαι για αυτό που είμαι και για όσα νιώθω για εσένα.
Και ήρθε ο καιρός που όλα όσα έλεγες ότι θα κάνεις,χρειάστηκε να σε δω να τα κάνεις.Και τότε,σαν δειλός και χειριστικος που είσαι,βρήκες τον τρόπο να τα γυρίσεις εκεί που θέλεις.Φυσικα και θα ήμουν εγώ εκείνη που παρεξήγησε τα λεγόμενα σου.
Άρχισα να πιστεύω πως έχω χάσει τα λογικά μου.Πως γίνεται έλεγα τόσο καιρό να είμαι με αυτόν τον άνθρωπο;Άρχισα να γκρινιάζω,να κλαιω,να παραπονιέμαι.Με λίγα λόγια,αδειασα.Αδειασα και τότε έφυγες αφού δεν είχες τίποτα άλλο να πάρεις από εμένα.Με άφησες χωρίς καμία καλή δικαιολογία,ένα γιατί.
Μου γύρισες την πλάτη,με βλέπεις και δεν μου λες ούτε γεια.Με έχεις κάνει να μετανιώσω κάθε συναίσθημα που ένιωσα για εσένα,κάθε στιγμή που σου δόθηκα,κάθε γαμημενη υποχώρηση που έκανα,με έκανες να μετανιώσω που σε έβαλα στην ζωή μου.
Με πλήγωσες,μου άφησες τραύμα,άρχισα να τα βάζω με τον αυτό μου.Και δεν με άφησες ποτέ να σου πω την δική μου εκδοχή.Με εστησες στον τοίχο και ξεκίνησες να με πυροβολας με ευθύνες.Με κατηγορησες για την δική σου συμπεριφορά και είναι αστείο αν σκεφτείς πως όσα έκανα όλο αυτό το διάστημα,δεν εκτιμηθηκαν ποτέ.Και σου είπα,ήταν ότι πιο όμορφο είχα.
Παρόλα αυτά,θα έρθει ο καιρός που θα τα πούμε.Δικος σου είναι αυτός ο θυμός όχι ο δικός μου.Δεν πίστευα ποτέ πως είσαι τόσο δειλός που δεν θα ερχόσουν καν να μου πεις ότι ήδη είχες προχωρήσει την ζωή σου πριν το τελειώσεις μαζί μου.Ντρεπομαι για εσένα,με έκανες να σε μισώ,να εύχομαι να βιώσεις έστω τον μισό από τον πόνο που μου προκάλεσες.Και θα έρθει η στιγμή,γιατί ρόδα είναι και γυρίζει.
30 notes · View notes
kwnstantiina · 1 year
Text
Τίτλοι τέλους
Αυτό ήταν. Τελείωσε η παράσταση μας. Κράτησε πολύ πιστεύω, κάτι που δεν θα έπρεπε. Εγώ το επέτρεψα και το πήγα και δεύτερη σεζόν. Βλέπεις,δίνοντας χρόνο και χώρο στα πράγματα,βλέπεις πιο σφαιρικά τις καταστάσεις. Όμως, στην δική μας ιστορία, το τέλος ήταν ήδη γραμμένο.
Κρίμα που πίστεψα πως θα μπορούσα να το αλλάξω, πως έχω μαγικές ιδιότητες και θα σου έδειχνα μέσα από τα συναισθήματα μου τον «σωστό» δρόμο.
Όταν έρχεται ο απολογισμός, προσπαθείς να είσαι αντικειμενικός,να μην βάζεις το συναίσθημα μπροστά και τις πίκρες που ένιωσες. Αλλά όταν έχεις μόνο πίκρες,τι μπορείς περισσότερο να πεις;
Στην προκειμένη περίπτωση φταίω μόνο εγώ, που είμαι αφελής, ευαίσθητη, ευκολόπιστη και συναισθηματική. Σου έδωσα όλο μου τον κόσμο, μοιράστηκα μαζί σου σκέψεις,συναισθήματα, ιδέες, όνειρα και το σημαντικότερο ήμουν δίπλα σου, χωρίς να μου το ζητήσεις, οποία ώρα και στιγμή.
Δεν με νοιάζει που δεν έκανες το ίδιο και εσυ, και ας προσποιουσουν συνεχώς, σε αυτό έμεινες σταθερός. Με πονάει η απανθρωπιά, ο σεβασμός που δεν έδειξες πρώτα στον εαυτό σου και μετά σε εμένα, κοροϊδεύοντας με συνεχώς και σε κάθε ευκαιρία.
Εσυ είσαι ο δειλός, ο ψεύτης και ο ανασφαλής. Εσυ που δεν μπόρεσες να με αντιμετωπίσεις κατάματα και να μου πεις την μοναδική αλήθεια, πως δεν με θες ή πως δεν βρισκόμαστε στο ίδιο επίπεδο ή πως δεν ψάχνουμε το ίδιο. Παρόλα αυτά, εσυ συνέχιζες το παιχνιδάκι σου, την ασχολία σου, την είχες «αράξει» με το δεδομένο σου και πέρναγες τον χρόνο σου.
Στεναχωριέμαι όταν τα γράφω όλα αυτά, όταν συνειδητοποιώ το πως με έβλεπες. Εγώ,βλέπεις, κρατιόμουν από αυτή την πουτανα την ελπίδα και παραμύθιαζα τον εαυτό μου, πως περνας διάφορες φάσεις και πως εκτιμάς όσο κάνω εγώ για εσένα. Και πάταγες εκεί, επί πτωμάτων, για να βγεις εσυ άθικτος. Συγχαρητήρια, τα κατάφερες! Έδειξες ποσο λίγο αξίζεις.
Πλέον όμως, και ο ερωτευμένος ή ο αφελής άμα θες, ξυπνάει και αυτός, αντιλαμβάνεται τα πράγματα διαφορετικά. Κριμα τον χρόνο που σπατάλησα, αυτό μετανιώνω πιο πολύ από όλα, γιατί δεν γυρνάει πίσω και πίστεψε με άμα μπορούσα θα τον γύρναγα.
Έπρεπε να σε είχα παρατήσει αμέσως, με το που είδα το ποσο συναισθηματικά κενός είσαι και πως δεν έχεις χώρο στην καρδιά σου πέρα από το απέραντο εγώ σου.
Όμως εγώ, σαν υποφαινομενη μητέρα Τερέζα, προσπαθούσα και προσπαθούσα, για να φτάσω στο σήμερα, μετανιωμένη, απογοητευμένη και στεναχωρημένη να ζητώ τον χρόνο μου πίσω, προσπαθώντας μόνη μου να μαζέψω τα κομμάτια μου.
Δεν μου φτάνουν οι λέξεις για να περιγράψω το πως αισθάνομαι και το ποσο λίγος ήσουν. Όχι μόνο φέρθηκες κατώτατος των περιστάσεων αλλά έβγαλες την ουρά σου απέξω, δημιουργώντας μου απίστευτες ενοχές και ανασφάλειες.
Προσπάθησα να διορθώσω τα πράγματα,αναλαμβάνοντας τις ευθύνες που μου είχες καταλογίσει και τότε έπεσα στην παγίδα σου, έγινα υποχείριό σου.
Τέλος όμως αυτά. Όσο γρήγορα με εσβησες εσυ, αλλά τοσο θα το κάνω και εγώ και ας άργησα. Δεν με νοιάζει εάν ακούγεται εγωιστικό, μικροπρεπές ή παιδιάστικο αλλά κάποια πράγματα είναι αναγκαία να γίνονται.
Χάνω τον εαυτό μου, μερα με την μερα. Δεν αντέχω άλλο, να παλεύω μόνη μου για τελειωμένες καταστάσεις και να κουβαλάω στην πλάτη μου όλο αυτό το φορτίο.
Τα παρατάω. Τέλος.
Τελικά όταν ραγίζει το γυαλί, πραγματικά δεν ξανά κολλάει. Δεν μπορείς να κανεις απολύτως τίποτα, όταν ο άλλος δεν είναι έτοιμος να δεχτεί είτε εσένα είτε όσο του «προσφέρεις».
Ε άντε και γαμησου λοιπόν. Καιρό το κρατάω μέσα μου, να μην στο πω ή να μην παρεξηγηθείς αλλά χεστηκα πια.
Σε ένοιαξε εσένα ποτε πως είμαι εγώ; Τι κάνω; Άμα είμαι καλα; Έπιασες ποτε το τηλέφωνο να στείλεις ένα μήνυμα ή να κανεις μια κλήση; Ποτε. Κοίταγες μόνο να καλυφθεί το εγώ σου και να επιβεβαιωθεί η ωραιοπάθεια σου.
44 notes · View notes
chaos-inside-me · 8 months
Text
Χθες, άνοιξα τη τηλεόραση μετά από σχεδόν ένα μήνα.Καλύτερα να μη το χα κάνει.Ολοι μιλούσανε για τις φωτιές, λέγοντας απλά ο,τι λένε κάθε χρόνο "πύρινη κόλαση", "η πύρινη λαίλαπα" κ.α. Πως γίνεται κάθε χρόνο να ισχύει αυτό: κάθε πέρσι και καλύτερα.. Αυτή τη στιγμή καίγονται εκτάσεις δασικών περιοχών, καίγονται ζώα, καίγεται φυσική ομορφιά, καίγεται το μέρος, που περνούσες με το αυτοκίνητο και χαζευες τα δέντρα και αυτο είναι κάτι που με εξοργίζει. Ξέροντας, ότι όσο περνάει ο καιρός θα σταματήσω να τα βλέπω. Θα τα κάψουν όλα. Με αφορμή αυτό λοιπόν, έπιασα ένα χαρτί και έβγαλα πάνω του, τον θυμό μου για το ανθρώπινο είδος.
Tumblr media Tumblr media
Όταν τα έλη δεν θα υπάρχουν κι όταν τα δάση πια καούν, το ρίγος κι η νοσταλγία θα σας ακολουθούν. Οι στάχτες και τα φαντάσματα αυτών θα σας χτυπούν, θα φωναζουν ότι δεν σας συγχωρούν. Ο καιρός θα πέρνα, μα ομορφιά δεν θα υπάρχει πουθενά. Η στάχτη θα συνεχίσει να χτυπά… Εσυ άνθρωπε. Εσύ δεν θα απαλλαχθείς ποτέ ακόμα κι αν το κουφάρι σου στα καμμένα αφήσεις, η κατάρα θα περάσει και στα παιδιά και στα εγγόνια σου. Όμως εσένα, πρωτεργάτη της καταστροφής, αφού κατασπαράξει το κουφάρι σου, δε θα αφήσει ποτέ ήρεμη τη ψυχή σου. Οι γενιές θα περνάν…. Περιπλανόμενοι άδιοι άνθρωποι σε ένα κρανίου τόπο, να βλέπουνε τα ερείπια ενός αρχαίου μεγαλιου, που τους είναι αγνωστο. Νοσταλγόντας πράγματά που αιώνες πριν έπαψαν να υπαρχουν. Ξέροντας όμως, οτι η κατάρα αυτής, μέχρι το τέλος των χρόνων θα χτυπά ακόμα και τον τελευταίο από αυτούς.
chaos-inside-me
4 notes · View notes
skouratapragmata · 2 years
Text
Όλα μου τα χρόνια συμβιβαζομουν με το να είμαι η τελευταία επιλογή...πλέον δεν συμβιβάζομαι να είμαι ούτε η δεύτερη...
Μ.Ε.
26 notes · View notes
Text
Tumblr media
ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ: Πάντα θα βρίσκομαι ανάμεσα σε δυο. Να πρέπει να τους ικανοποιήσω όλους, να τα κάνω όλα τελεια. Πραγματικά προσπαθώ αλλά δεν τα καταφέρνω. Εμένα όμως ποιος θα με σκεφτεί ;
2 notes · View notes
romios-gr · 2 months
Text
Tumblr media
«Γιατί ὁ Θεὸς κατέστρεψε τὰ Σόδομα;», ρωτᾶτε. Μὰ δὲν σᾶς κατέστη σαφὲς ἀπὸ τὴν ἴδια τὴ Γραφὴ τοῦ Θεοῦ; «Εἶπε δὲ Κύριος· κραυγὴ Σοδόμων καὶ Γομόρρας πεπλήθυνται πρὸς με, καὶ αἱ ἁμαρτίαι αὐτῶν μεγάλαι σφόδρα» (Γεν. 18, 20). Καὶ ὅτι ἡ ἁμαρτία Σοδόμων ἦταν ὄντως πολὺ μεγάλη καὶ σφοδρή, φαίνεται καὶ ἀπὸ τὸ ὅτι δὲν εἶχαν βρεθεῖ οὔτε δέκα δίκαιοι. Διότι στὴν ἐρώτηση τοῦ δίκαιου Ἀβραάμ, ἐὰν θὰ καταστρέψ... Περισσότερα εδώ: https://romios.gr/agios-nikolaos-velimirovits-o-thymos-toy-theoy-den-epese-mono-sta-sodoma-alla-mporei-na-pesei-kai-se-christianikes-poleis-paromoies-me-ta-sodoma/
0 notes
graceandpeacejoanne · 9 months
Text
Revelation 14: Fallen, Fallen is Babylon
Technically I should have translated “it” as “she,” but I did not. Because even more technically, in English, a city is not a female. It is a very large cluster of buildings organized as an entity. Babylon is not a woman. #Babylon #FallenFallen #Rev14
Then another second angel followed, saying: “Fallen, fallen, is Babylon the Great, which has given to all the peoples a drink out of the wine of the wrath of its porneia.” Revelation 14:8 πορνεία | porneia Often translated “fornication,” this koine Greek noun provides the root word for “pornography.” A brief survey of Greek lexicons comes up with the following…
Tumblr media
View On WordPress
1 note · View note
orthodoxiaonline · 1 year
Text
παπα Γιώργης Δορμπαράκης: Ο θυμός και η οργή δεν έχουν θέση στη ζωή του Χριστιανού
παπα Γιώργης Δορμπαράκης: Ο θυμός και η οργή δεν έχουν θέση στη ζωή του Χριστιανού
Μία σειρά προτροπῶν γιά τό τί δέν πρέπει νά κάνει ὁ χριστιανός ἀκοῦμε στό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα ἀπό τήν πρός Κολασσαεῖς ἐπιστολή τοῦ ἀποστόλου Παύλου. Μία σειρά ἀπό ῾μή᾽ καί ῾δέν πρέπει᾽, πού ἄν δέν τά δεῖ κανείς μέσα στό πλαίσιο πού τά θέτει ὁ ἀπόστολος, ἀσφαλῶς καί μπορεῖ νά τά παρεξηγήσει. Continue reading Untitled
Tumblr media
View On WordPress
0 notes
loulouditouheimona · 1 month
Text
Σύμφωνα με τον Φρόιντ. Θυμός και σεξ πάνε μαζί..
108 notes · View notes
dyskolosanthrwpos · 8 months
Text
Tumblr media
Και αναζητώ την ευτυχία
Στο ίδιο μέρος που την έχασα
175 notes · View notes
lenoulla · 3 months
Text
Κόκκινες πεταλούδες
Γεια…
Ναι, εγω είμαι πάλι…
Χτυπάω μανιωδώς τα δάχτυλα μου στην οθόνη γράφοντας λέξεις και αποτυπώνοντας σκέψεις…
Νιώθω ότι δεν τα καταφέρνω τόσο καλά
Δυσκολεύομαι να αποτυπώσω ακριβώς τα συναισθήματα που έχω μέσα μου και οι λέξεις είναι τόσο φτωχές που τα αδικούν
Νιώθω σαν το χρώμα κόκκινο
Εντυπωσιακό θα έλεγε κανεις
Δύσκολα περνα απαρατήρητο όπως το κασκόλ που φοράω γύρω από τον λαιμο μου τις κρύες μέρες του χειμώνα
Όπως ο θυμός που νιώθει κανεις όταν κάτι πάει στραβα
Όπως ο έρωτας ….
Εκείνος που σε κάνει να βουρκώνεις όταν βλέπεις τον αγαπημένο σου να σε περιμένει στον σταθμό μετά από μερικές βδομαδες που ήσασταν χωριστά
Εκείνος που δεν σε αφήνει να κλείσεις ματι τη νυχτα πριν από το ταξίδι
Εκείνος που δεν σε αφήνει να τον βγάλεις από το μυαλό σου κάθε μερα που περνάει
Εκείνος που νιώθεις σαν μια θάλασσα να σε πνιγεί με μανια και να μη σε αφήνει να πάρεις ανάσα κάθε φορά που τον φιλάς
Μα πως να περιγράψεις τον πνιγμό με λέξεις…
Κι όμως αυτό νιώθω
Νιώθω κόκκινη
Νιώθω λαχανιασμένη
Νιώθω έναν κόμπο να ανεβοκατεβαίνει από τη καρδιά στο στομάχι και τούμπαλιν
Βέβαια μπορεί να είναι πεταλούδες
Δεν ξερω
Νιώθω έρωτα
Νιώθω ερωτευμένη
36 notes · View notes
psychotiko-epeisodio · 2 months
Text
Συνήθως τσακωνομασταν .
Εκείνος με τα αισχρολογα του γινόταν επιτέλους ειλικρινής,
Και εγώ ενώ τον αγαπούσα τόσο πολύ,
αν μ'ακουγε κάποιος εκείνη την στιγμή θα έλεγε πως τον μισώ.
Δεν μισούσα εκείνον όμως.
Μισούσα τον τρόπο που μου φεροταν.
Και ας σχετίζονται κάπως αυτά τα δύο,εγώ προσπαθούσα να τα διαχωρίζω στο κεφάλι μου.
Κατευναζα λίγο τον πόνο έτσι.
Εκείνη την μέρα όμως ,κάτι είχε αλλάξει.
Καθόταν στην γωνιά του καναπέ και κάπνιζε ,
Και εγώ από την άλλη κοιτούσα το κινητό.
Εκείνος πια δεν θύμωνε.
Εγώ πια δεν είχα προσδοκίες.
"Τελικά,απλά δεν ήμουν ποτέ ερωτευμένος μαζί σου.Ας γίνει ήρεμα και ήσυχα.Δεν θέλω άλλους τσακωμούς".
Είπε,καθώς έσβηνε το τσιγάρο του στο τασάκι.
Και εγώ όντως δεν έβγαλα μιλιά.
Γιατί αν απαντούσα θα του έλεγα ότι αυτο με πόνεσε περισσότερο,
από όλα τα αισχρά που μου έχει πει.
Η αλήθεια πάντα πονάει πιο πολύ.
Ο θυμός, σήμαινε πως υπήρχε κάποιο συναίσθημα.
Το κενό όμως,
Η σιωπή,
Αυτο σήμαινε πως δεν υπήρχε τίποτα πια.
21 notes · View notes
thearchaicsmile · 6 months
Text
Ancient Greek Word of the Day
ῤᾴθυμος | rathumos (ῥᾶ, 'easily, lightly' + θυμός, 'heart, spirit') — light-hearted, down to earth, someone with a cheerful or carefree nature
13 notes · View notes
v1ckymult1fand0m · 7 months
Text
Η Πεντάδα ως τα πέντε στάδια της απώλειας:
Άρνηση: Ο Σπύρος. Όταν γίνεται το οτιδήποτε, αρνείται να το πιστέψει και όταν πέθαναν οι γονείς του, σταδιακά ξέχασα τα πάντα για την ζωή του μαζί τους, σαν να αρνιόταν ο εγκέφαλος του ότι είχε ποτέ του γονείς
Θυμός: Η Αγγέλα. Προφανής απάντηση, είναι πολύ οξύθυμη και έχει την τάση να διώχνει βίαια τους ανθρώπους όταν δεν είναι στις καλές τις (χαρακτηριστικό παράδειγμα η σκηνή στο επεισόδιο 12). Πέρα από αυτό έχει πει η ίδια ότι αυτόν τον οξύθυμο χαρακτήρα της τον απέκτησε αφού έχασε τον πατέρα της, πιθανότατα λόγω της απώλειας.
Διαπραγμάτευση: Ζουμπουλία. Βλέπουμε απ'το πρώτο επεισόδιο πως νιώθει κάπως ενοχή για τον θάνατο του Χαράλαμπου, ή τουλάχιστον που δεν κατάφερε να κάνει τους υπεύθυνους να πληρώσουν. Επίσης συχνά αντιδρά στα σχέδια με το "Και αν..".
Κατάθλιψη: Ντάλια. Επίσης αρκετά εύκολο, έχει φανεί να έχει τάσεις κατάθλιψης και έχει ειπωθεί ότι μετά τον θάνατο του πατέρα του Αλέξη και μετά τον θάνατο όλης της οικογένειας της έπεσε σε βαριά κατάθλιψη και απομόνωση.
Αποδοχή: Φώτης. Είναι ο πιο γρήγορος στο να αποδεχτεί τα δεδομένα και φαίνεται να είναι αυτός ο οποίος έχει επηρεαστεί το λιγότερο από το δυστύχημα στην ενήλικη ζωή του.
10 notes · View notes
atzatzoukalia · 6 months
Text
απορώ πως γίνεται να υπάρχει τόσος θυμός μεσα στο 1,63
9 notes · View notes