Tumgik
#νοσταλγία
imnotyourbabe · 1 year
Text
Tumblr media
-Νομίζω κάπου διακρίνω χαλαζίες..
Tumblr media
114 notes · View notes
Text
Tumblr media
the boys that get it get it
18 notes · View notes
oneirataxiakh · 9 months
Text
Νιώθουμε μονίμως μια νοσταλγία.
Αυτό πρέπει να είναι αυτός ο κόμπος στο στέρνο.
Και πώς να μην την νιώθουμε;
Μεγαλώνουμε.
Και ωριμάζουμε.
Και όσο όμορφη και να είναι η εξέλιξη, η ενηλικίωση.
Καταλαβαίνουμε ότι ο κόσμος δεν θα είναι ποτέ όπως ήταν κάποτε.
Αλλάζει ο κόσμος και αναγκαζόμαστε να αλλάξουμε και εμείς.
Εγώ και εσύ.
Περνάμε μέσα του σαν τρένα χωρίς προορισμό.
Γρήγορα και ανεξέλεγκτα.
Και βλέπουμε τα ίδια τοπία.
Με διαφορετικό μάτι.
Μου λείπει η αθωότητα των ματιών μου όταν ήμουν παιδί.
Και παρόλο που είμαι ακόμη παιδί, ο χρόνος πήρε τα μάτια μου.
Και τα μεγάλωσε.
Αυτή είναι η νοσταλγία μας.
Αυτός είναι και ο πόνος στο στήθος.
Της συνειδητοποίησης ότι τίποτα δεν θα είναι όπως πρώτα.
30 notes · View notes
kvetch19 · 7 months
Text
Tumblr media
x
16 notes · View notes
tipsy--princess · 1 year
Text
Είχα να αγοράσω καπνό από τον Οκτώβριο
Η σύντομη ζωή ενός τσιγάρου°
Τα χέρια μου δεν τρέμουν πια, αρπάζουν πεινασμένα τον καπνό και στρίβουν με ανυπομονησία, η γλώσσα μου προετοιμάζεται να ανταμώσει ξανά με τον κακοποίητικο της εραστή
ο αναπτήρας θα του χαρίσει ζωή και θα συναντήσει τα λαίμαργα χείλη μου μέχρι να το θάψω στο κρύο τασάκι του μπαλκονιού μου, όπου ένα κομμάτι της θλίψης μου θα θαφτεί μαζί με αυτό. -τι γλυκιά ανακούφιση-
είχα να αγοράσω καπνό από τον Οκτώβριο, είναι παράδοξο το ποσό το σιχαίνομαι και το πόσο εξαρτημένη είμαι από αυτό, κάθε εισπνοή σαπίζει το είναι μου και κάθε εκπνοή εξατμίζει το αβάσταχτο βάρος της ύπαρξης μου.
13 notes · View notes
eimai6le · 2 years
Text
Tumblr media Tumblr media
"Η λύπη ομορφαίνει επειδή της μοιάζουμε"
47 notes · View notes
elisklava · 7 months
Text
Άσε με να κοιμηθώ μέχρι να τελειώσει ο χειμώνας
2 notes · View notes
katiousha · 1 year
Text
ΥΓ. Το μέρος που χαιρετηθήκαμε για πρώτη φορά, Έτυχε να είναι ακριβώς το ίδιο με αυτό που χαιρετηθήκαμε την τελευταία φορά.. Ένας πεζόδρομος έξω από έναν σταθμό του ηλεκτρικού.. Που ζήσαμε κι εμείς ‘οι χλιαροι’ κατι που να θυμίζει ταινία!..
10 notes · View notes
epestrefe · 1 year
Text
Tumblr media
Παλιό...
6 notes · View notes
Text
Tumblr media
Η θάλασσα είναι σαν τον έρωτα:
μπαίνεις και δεν ξέρεις αν θα βγεις.
Πόσοι δεν έφαγαν τα νιάτα τους –
μοιραίες βουτιές, θανατερές καταδύσεις,
γράμπες, πηγάδια, βράχια αθέατα,
ρουφήχτρες, καρχαρίες, μέδουσες.
Αλίμονο αν κόψουμε τα μπάνια
Μόνο και μόνο γιατί πνίγηκαν πεντέξι.
Αλίμονο αν προδώσουμε τη θάλασσα
Γιατί έχει τρόπους να μας καταπίνει.
Η θάλασσα είναι σαν τον έρωτα: χίλιοι τη χαίρονται – ένας την πληρώνει.
“Η Θάλασσα” (1962)
Ντίνος Χριστιανόπουλος
11 notes · View notes
Text
Tumblr media
πιουρ χαπινες
9 notes · View notes
itsindigomag · 3 months
Text
Για τις ηλιόλουστες μέρες του χειμώνα
Tumblr media
Ο ήλιος το χειμώνα είναι πιο όμορφος.
Δεν ξέρω αν απλά πυροδοτούν αναμνήσεις όπως κάτι βόλτες στην παραλία την περίοδο της εξεταστικής, ένα μεσημεροαπόγευμα που έβλεπα το Call Me by Your Name μαζί με μια φίλη, τις φωτεινές και κρύες μέρες που ο ήλιος έλουζε το φοιτητικό μας σπίτι
ενώ έκανα ότι διάβαζα αλλά στην πραγματικότητα έψαχνα πληροφορίες για το διάστημα και τα αστέρια και άκουγα τους διαστημικούς London Grammar, τον επόμενο χειμώνα στο εξωτερικό, πάλι με διάβασμα, πάλι με χασομέρι, με πολύ αισιόδοξες βλέψεις για το ποια θα γινόμουν που τις πυροδοτούσε η πιο λυπηρά αισιόδοξη ή αισιόδοξα λυπηρή μουσική, αυτή του Sufjan Stevens (που μπράβο στην όποια δύναμη εμπνεύστηκε αυτόν τον καλλιτέχνη).
Ίσως έχω μια αδύναμη θέση στο μυαλό μου γι' αυτές τις μέρες, γιατί η νοσταλγία για όλα αυτά με έχει καταλύσει. Είμαι πιο χαμένη από ποτέ και αυτές οι μέρες μου δίνουν λίγο φως και πολύ σκοτάδι, γιατί νιώθω ότι ως χαμένη τις χάνω κι αυτές και όλες τις νέες αναμνήσεις που θα μπορούσα να δημιουργώ μέσα τους. Αλλά ίσως κάπως έτσι να ένιωθα και τότε και απλά το μυαλό μου να παίζει παιχνίδια και να ωραιοποιεί το παρελθόν. Ίσως στο μέλλον, σε κάποιες άλλες ηλιόλουστες χειμερινές μέρες να κοιτάω πίσω στο τώρα και να με πιάνει νοσταλγία. Ίσως να εκτιμήσω το παρόν που τώρα υποτιμώ. Ή ίσως να το θυμάμαι ως η εποχή που ήμουν παράλυτη και στάσιμη και χαμένη. Η εποχή που άφηνα αυτές τις μέρες να φεύγουν έτσι. Ο ήλιος να ανεβαίνει και να κατεβαίνει κι εγώ εκεί, στο πουθενά.
Ίσως απλά να μου αρέσουν γιατί μπορώ να απολαμβάνω τον ήλιο χωρίς να υποφέρω απ' τον καύσωνα. Ο ήλιος τον χειμώνα έχει μια ψυχρή αισιοδοξία, δεν είναι ανεξέλεγκτος με την τάση να τα κάψει όλα όπως το καλοκαίρι. Ήλιος και ψύχρα μαζί, the best of both worlds. Ή ίσως να μου αρέσει ο συμβολισμός του καλοκαιριού μες στον χειμώνα, το φως μέσα στο σκοτάδι που όμως σβήνει γρήγορα γιατί οι μέρες είναι μικρές και δεν ξέρεις τι καιρός θα ξημερώσει την επόμενη. Θύμα του άστατου απρόβλεπτου καιρού μέσα κι έξω. Αλλά μετά ακούς τον Sufjan να τραγουδάει I made a lot of mistakes, I made a lot of mistakes... και λες "κι εγώ" και νιώθεις κάπως καλύτερα, γιατί και μέσα στα λάθη η ζωή είναι όμορφη. Αλλιώς δε θα υπήρχε ήλιος τον χειμώνα.
youtube
0 notes
voluptasino · 8 months
Text
Αποζητώ τη χαμένη αθωότητα...
Αναζητώ κάποιον να μου την επιστρέψει...
Κι όταν γίνει αυτό....
ΑΠΑΙΤΩ να μη τη καταστρέψει...
ΟΧΙ ΞΑΝΑ
1 note · View note
Text
Tumblr media
ΧΑΡΑ\ ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ : το χαμόγελο μου άνοιξε πλατιά και φάνηκε όλη μου η οδοντοστοιχία! Δεν ξέρω γιατί γέλασα ξέρω όμως πως νοστάλγησα εκείνη τη στιγμή στα 15.
0 notes
mousmoula · 1 year
Text
καταπληκτική μέρα σήμερα (τα μαλλιά μου είναι πάλι μωβ)
12 notes · View notes
ippokampos · 1 year
Text
Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media
Ζωή σαν παραμύθι
5 notes · View notes