Tumgik
#παλια πολη
mikrofwno · 3 months
Text
Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι
Η πόλη που αρνείται να πέσει για ύπνο. Έτσι θυμούνται οι επισκέπτες της την Θεσσαλονίκη. Όλα εκείνα που έγραψαν την ιστορία της είναι σίγουρα χαραγμένα στα στέκια και στις συνήθειες όλων εμάς που διαμένουμε εδώ. Και άλλων που πέρασαν και έχτισαν την νυχτερινή αλλά και κοινωνική ζωή της στις παλιότερες εποχές της. Εποχές, που η Θεσσαλονίκη αποδέχτηκε πρόσφυγες και διαμόρφωσε έναν μοναδικό…
Tumblr media
View On WordPress
0 notes
dinhomeproducts · 2 years
Photo
Tumblr media
O'Paris has arrived. July 17, 2022 (at Ναυπλιο Παλια Πολη) https://www.instagram.com/p/CgWn4X_MtHw/?igshid=NGJjMDIxMWI=
0 notes
snuffmeout · 4 years
Text
Tumblr media
Στης Ξάνθης μέσα τα στενά...
17 notes · View notes
poihths-dromou · 6 years
Photo
Tumblr media
14 notes · View notes
Text
Tumblr media
Πειτε στο φόβο πως τα λέμε μετά..
Novel 729 κάπου στα Καστρα
217 notes · View notes
otituxei · 4 years
Text
Tumblr media
•Αθήνα, Παλαιό Φάληρο•
Ουρανός και πολυκατοικίες
10 notes · View notes
ambiguous-ora · 5 years
Text
Άνω Πόλη
Tumblr media
29 notes · View notes
gamietaiodias · 2 years
Text
Δεν μπορουσα να μην βλεπω τα στορι σου ηταν ο μονος τροπος να μαθω που εισαι καποιες στιγμες. Πολλες φορες ζηλευα μονος μου με τον ποιον μπορει να εισαι, ηθελα να ειμαι εγω αυτος διπλα σου, οπως μου ειπες καποτε και εσυ το ιδιο.Ειδα φωτογραφια σου (στην οποια το χαμογελο σου ηταν τοσο ερωτικο και ησουν στην πολη σου)
Εκεινη την νυχτα βασανιστηκα αλλα δεν αντεξα σου εστειλα 3 το βραδυ. Δεν ηταν τυχαια ωρα ηταν η ωρα που σχολουσα παλια και εσυ με περιμενες με ενα ανοιχτο τσατ να τα πουμε και επειτα τα βγαζαμε ολα στην καμερα, ειχαμε δικο μας κωδικα.
Σκέφτηκα πως θα κοιμάσαι η θα είσαι με άλλον όμως εσύ μου απάντησες τα επόμενα λεπτά. Σου ζητησα να έρθω σου καιειπα πως θα ειμαι εκει το πρωι, με ρώτησες αν είμαι σίγουρος σου απαντησα "ερχομαι" σαν να εμενες 10 λεπτα μακρια μου.
Ακομα θυμαμαι το χαδι σου και την αγκαλια που ετρεμες επανω μου.
3 notes · View notes
stkone · 4 years
Note
Λοιπον πριν 4 χρονια μετακομισα και υπηρξε ενας εφηβικος ερωτας με ενα συμμαθητη μου. Βασικα δεν υπηρξε. Εγιναν διαφορα , εκαιγαν οι ματιες μας για δυο χρονια κτλπ.. αλλα επειδη το παιδι ειχε την ατυχια να ερωτευτει εμενα και εγω ημουν οτι πιο ανασφαλες και αγχωδη και βαλε και λιγο εγωισμο.. ε και δεν υπηρξαμε ποτε. Τελος παντων πριν 2 χρονια ξαναμετακομισα. Πατερας στρατιωτικος τι να πεις.. και νιωθω ακομα πραγματα για αυτον. Δε μιλησαμε ποτε.. και νομιζω το χρειαζομαι.. δε ξερω. Δε με (1) 🥀
|συμπαθει ιδιαιτερα πλεον. Γιατι εφυγα και δε του μιλησα ουτε τοτε. Και αυτος προσπαθησε αρκετα εκεινα τα δυο χρονια να με πλησιασει. Και οπως ειπα ειχε την ατυχια να ερωτευτει εμενα και εχασε το χρονο του και την ενεργεια του.. Του ειχα στειλει αιτημα στο φβ λιγους μηνες αφου μετακομισα και δε το αποδεχτηκε. Και τον ειδα μετα απο ενα χρονο τυχαια το καλοκαιρι και γυρισε το κεφαλι του απο την αλλη οταν με ειδε.. Τι διαολο να κανω; Θα ξαναπαω καπου τελη Φεβρουαριου λογικα στην παλια μου πολη και θελω τοσο πολυ να του μιλησω αυτη τη φορα και να του εξηγησω για τοτε. Αλλα δε ξερω ακριβως τι να του πω και ξερω οτι αν εχω την τυχ�� να τον πετυχω καπου θα ξεχασω πως αναπνεουν ξερω γω , πως θα του μιλησω και ολας; αν δεχτει να με ακουσει βεβαια | Μην του δώσεις την επιλογή να σ’αποφυγει, εστω και για πέντε λεπτά πρέπει οι ανασφάλειες να κανουν στην ακρη και να πας με αέρα νικητη.
50 notes · View notes
georvsd · 5 years
Note
Έδωσα πανελλήνιες φέτος, έκανα μηχανογραφικό και λογικά περνάω τεχνών στην Κέρκυρα. Που πιστεύεις είναι το καλύτερο σημείο για να ψάξω σπίτι; Προφανως δεν θα ψάξω πριν βγουν τα αποτελέσματα απλά αν σου το στείλω τότε όπως είναι λογικό δεν μπορείς να τα απαντάς κατευθείαν και εγώ θα πάω από την πρώτη μέρα να ψάξω.
κοιτα πρωτα παλια πολη,μετα λεωφ αλεξανδρας,μετα μαντουκι,μετα γαριτσα,μετα κανονι.
104 notes · View notes
Text
Μην κανεις χαρτινα ονειρα...
Περιμενω, περιμενεις, περιμενουμε
Για εκεινη τη μερα
Που δε θα χρειαζεται να ξαναπουμε ποτε αντιο
Παρα μονο για τη δουλεια ή για τη σχολη
Ή αν βγουμε μια βολτα
Τη μερα που δε θα χρειαζεται να ξανασκεφτουμε το ποτε θα βαλουμε αδεια για να κατεβεις ή να ανεβω, ποιο δρομολογιο βολευει να επιλεξουμε να ταξιδεψουμε, με κτελ ή με τρενο, ποιο βγαινει πιο οικονομικα, δε θα μας νοιαζει.
Τη μερα που δε θα χρειαζεται να φτιαξουμε βαλιτσες για 3 μερες, 4 μερες, 7 μερες, 2 βδομαδες. Αλλα η βαλιτσα να εχει ολα τα ρουχα μεσα. Να τα βαλουμε επειτα στην ντουλαπα και τη βαλιτσα στην αποθηκη. Οχι παλι στα ραφια της αμαξοστοιχιας 600.
Τη μερα που δε θα χρειαζεται να αγχωνομαστε για το αν θα προλαβουμε να παμε σε ολα τα μερη που βρηκαμε καπου, και να δοκιμασουμε νεα φαγητα, ή αν θα προλαβουμε να παμε βολτα καπου εκτος απο την Παραλια, τον Πειραια, την Αθηνα ή την παλια πολη της Ξανθης. Γιατι να αγχωθουμε; θα εχουμε οσο χρονο θελουμε να τα κανουμε ολα.
Τη μερα που δε θα χρειαζεται να μας ξαναπερασει απ το μυαλο το πως θα κοιμηθουμε και παλι μονοι, ή το πως θα αντεξουμε 1 μηνα, 2 μηνες, 4 μηνες υπομονη μεχρι να ξανακοιμηθουμε αγκαλια.
Τη μερα που δε θα πρεπει να βρισκουμε χρονο να κανουμε βιντεοκλησεις, να μην πηγαινουμε βολτες με φιλους και φιλες, για να μιλησουμε.
Τη μερα που θα λεμε μου λειπεις, απο συνηθεια, ακομα και αν απλα θα ειμαστε σχολη ή δουλεια και μετα παλι μαζι.
Τη μερα που θα ξεστομισουμε με δακρυα στα ματια οτι τα καταφεραμε.
... Σκιζονται ευκολα
97 notes · View notes
leipshh · 5 years
Text
Ευκολα κρινεται
Δυσκολα νιωθετε
Οτι αφησες μισο, οτι εμεινε μισο
Τα λαθη μου μετρω...
Ξαφνου μπροστα κενο
Περιεργα βραδυα ωρες που δεν εισαι εδω
Και γω ακομα εδω
Το αντιο που παντα σιχαινομουν να πω
Δεν θελω να χωρεψουμε γαμω
Εμαθα να συγχωρω, μα οχι να ξεχνω.
Παντα με κοροιδευανε γιατι φοραγα τα ρουχα μου αναποδα,
Δεν με ενοιαξαν ποτε τα ακριβα εμενα ματια μου
Μα οι ανθρωποι και αυτοι ειναι ρουχα
Εχουν την καλη και την αναποδη πλευρα
Μα επελεξα να εχω την ετικετα μου μπροστα
Οταν στα ματια με κοιταν.
Ποσο ηλιθιοι ειμαστε πες μου τελικα,
Κανουμε ονειρα με προφανες τελος καθε φορα
Ερωτευομαστε τα λαθος ατομα ξανα και ξανα
Αφου το παραμυθι ητανε τελειο οπως παλια
Και εμαθα να προσποιουμε οτι δεν με πειραζει
Αφου στην πραγματικοτητα με σκοτωνε με ναζι
Σου χαρισα το αυριο και συ κοιτουσες χθες
Εδω εχασα εμενα οχι εσενα τι μου λες
Δεν υπαρχουν ερωτες με την πρωτη ματια μωρο μου
Χαθηκες εμπρος μου ολα ηταν θεμα χρονου
Εδω που σκοτωσαν μπροστα μου οτι αγαπουσα
Εδω που σε πουλανε ανθρωποι για λιγα γουστα
Ολοι δινεται αγαπη
Αλλα η αγαπη σας γαμιεται
Δεν γαμιεται, παραμενω ο μοναδικος μαλακας που επιμενω
Καλυτερα απωθημενο απο συνηθισμενο
Οτι αφησες μισο, οτι εμεινε μισο
Τα λαθη μου μετρω...
Ξαφνου μπροστα κενο
Περιεργα βραδυα ωρες που δεν εισαι εδω
Και γω ακομα εδω
Σωστες στιγμες σε λαθος καιρο
Λαθος ατομα σε χωρο κοινο
Μιλησε μου για τρικυμιες
Τα ποιο μεγαλα λογια κρυφτηκαν σε τρεις τελειες...
Στο χρονο καταραμενος τριγυρναω
Αλαφιασμενος σε μυριζω παντου παραμιλαω
Ποναω, γιατι γαμω σε ειδα και μου θυμισες τον λογο που παλι μονος μου προχωραω.
Παραξενα η πολη, Αθηνα νιωθω ξενος
Και ταυτοχρονα οικειος
Σε χιλιαδες προσωπα αναμεσα
Στα βρωμικα στενα της περιπλανιεμαι σαν φαντασμα
Κανω μια σταση να παρω λιγο οξυγονο μα αναθεμα, ακομα και δω το δικο σου αρωμα γαμωτο πια κουραστηκα
Να εθιζομαι σε κατι εχω μονο για να νιωθω πληρης
Κι απελπιζομαι
Σαββατο βραδυ μαζι
Κυριακη πρωι τι?
Κιαν η αγαπη υπερισχυει
Η επομενη μερα θα μας εβρισκε μαζι
Μα παλι λειπεις
Και παντα θα λειπεις
Ξερεις μην ανυσηχεις για μενα το εχω συνηθισει...
Εξω βρεχει
Ολοι λενε στεναχωρος ο καιρος
Μα εγω χαμογελαω γιατι με εμενα κανει κεφι
Για ευχη της θα γινομουν αστερι που πεφτει
Μα αποψε θα ηθελα να εισαι διπλα μου
Και οχι πισω μου
Στα αληθεια οπως και να εχει
45 notes · View notes
theorthodoxway · 5 years
Photo
Tumblr media
..Muhardeh και Al-Suqaylabiyah ..Δυο Ελληνοορθοδοξες πολεις της Συριας..Ειναι οι μεγαλυτερες αμιγως χριστιανικες πολεις στη Μεση Ανατολη..Κατοικουνται απο περιπου 50000 κατοικους ..Εδω και τρεις ημερες βρισκονται κατω από εντονη επιθεση της ΑλΝοσρα και των ριζοσπαστικων ισλαμικων ενοπλων ομαδων..Ειναι πολυ κακη η κατασταση και εχει κοπει η τροφοδοσια..Με βομβες αυτοκινητα προσπαθουν να εισελθουν στις πολεις. Η ρωσικη βαση είναι 40 χλμ μακρια,.ακομα δεν εχουν στειλει βοηθεια και οι αμερικανικες δυναμεις εχουν αποσυρθει..Tις πολεις υπερασπιζεται μονο ο συριακος και ο τοπικος χριστιανικος στρατος.Οι ανδρες ειναι σκληροι και γεματοι πιστη στο Θεο και τον αγωνα.Οι Ναοι τους προστατευονται σθεναρα..[1 και 2.>ο Προφητης Ηλιας στο Al-Suqaylabiyah και η πολη...3 4 5> Muhardeh ο Αγιος Γεωργιος ,τα παιδια κρατουν εικονες στις κηδειες νεων,, και η παλια Ρωμαικη Γεφυρα ]..Οι προσευχες μας για τις αδελφες και τους αδελφους μας που κινδυνευουν απο το 2013 που γινονται συνεχως επιθεσεις και διωγμοι.... https://www.instagram.com/p/BuE3LpSgODv/?utm_source=ig_tumblr_share&igshid=fc1fgxetmeft
2 notes · View notes
Text
Tumblr media
Στιγμές που αποτυπωνεις στο μυαλο
-Άνω Πόλη, Θεσσαλονίκη//31-03-2019
72 notes · View notes
Text
Βλέπω όλα τα καλά παιδάκια που γράφουν τις ιστορίες τους για το πως ξεκίνησαν να ακούν Sol και WNC ε και ζήλεψα λίγο η αλήθεια είναι.So εδώ θα γραψω τη δικιά μου.
Ημουν απο μικρή απο εκείνα τα παιδάκια που δεν ήταν τοσο παιδια της ηλικίας τους,παντα πήγαινα λιγο πιο μπροστα, οχι σε ολα βεβαια.Σε γενικές γραμμες μου αρεσε αυτο,σε καποιες περιπτωσεις όμως ήταν δυσκολο.
Ηταν λοιπόν 24 Ιουνίου του 2014 και εγώ σαν παιδάκι της 5ης δημοτικού που ήμουν(ναι όντως 5η δημοτικού)απολάμβα τις καλοκαιρινές διακοπες.Ξερετε αυτα τα κλασικά που κανουμε ολοι το καλοκαιρι. Θαλασσα,βολτα στην πολη,αραγμα στην ταράτσα και λοιπαα.Στα γενεθλια μου η μαμα μου μου ειχε παρει ενα τάμπλετ το οποιο χρησιμοποιούσα κυριως για να ακουω μουσικη αλλα νταξ ειχα και ask.fm και εμπαινα και στο tumblr της ξαδέρφης μου,αφου ηθελα γενικά να γνωρίζω ατομα και μου αρεσε η ολη φαση του tumblr.Τωρα σχετικα με τη μουσικη που ειναι και το βασικότερο,ακουγα θυμάμαι πολυ 12ο πίθηκο και ακομα μερικες φορες,αλλα παντα υπηρχε κατι που δεν μου αρεσε,σαν κατι να μην με αφηνε να ευχαριστηθώ τη μουσικη κ τον καλλιτέχνη που τοσο εκτιμούσα.Αποφάσισα να μπω youtube να δω τι παιζει γενικότερα με τη μουσική στην ελλαδα.Ειμαι τυπος που ακουει ολα τα ειδη μουσικής γιατι διαλέγω τα τραγούδια και οχι το ειδος των τραγουδιών.
Καπως εγινε λοιπον και επεσα πανω στο "Ξεραμένο αίμα" του Σολ.Νομιζω ήταν και σχετικα καινουριο αφου δεν ειχε περασει πολύς καιρός απο την κυκλοφορία του.Με θυμαμαι να το ακουω ολη μερα για κανα μηνα ασταμάτητα.Εγω και το 11 χρονο τοτε μυαλο μου ειχαμε παρει αποφαση οτι θα μέναμε κολλημένοι με τον καλλιτέχνη αυτου του κομματιού για καιροο.Ωπ,ο καλλιτέχνης.Solmeister ειπαμε ε?Τι ψαγμένο όνομα ηταν αυτο,και απο που έβγαινε τελος πάντων?Δεν ηξερα.Αυτο που ηξερα σιγουρα ομως ήταν πως το Solmeister σαν όνομα τα σπαει.Ξεκίνησα να τον ακουω φανατικά κανα μηνα μετα,αφου ειδα οτι εκτος απ το ονομα του τυπά που τα σπαει,τα σπάνε και τα κομματια του.Περναει ο καιρός,εγω κλασικά ακουγα καθημερινα οτι και να έβγαζε ο Σολ.Πεφτω πάνω στο Υλαγιαλη 2 και το μαθαίνω απέξω απ την πρωτη φορα που το ακουσα.Να μην τα πολυλογώ μετα ερχονται το χίλιες και μια νύχτες,το soundtrack της πολης,το αλλιώς,τα παιδια με τα αισθήματα,η ζαχαροζυμωμενη,το τριαντάφυλλο,το κολαση,το "σκόνη" τα οποια ηταν τα τραγούδια που με εκαναν να συνειδητοποιησω οτι είχα βρει που άνηκε η καρδια μου οσον αφορα τη μουσικη.Φτάνουμε λοιπον στο CKND το οποιο με βοήθησε να ξεπεράσω καποια απ τα πιο σοβαρα προβλήματα που ειχα,τα οποια εκαναν κύκλους στο κεφαλι μου για πολυ καιρο.
Και Φτάνουμε στο σημερα,Μανώλη Σολιδακη ή solmeister(που για εμενα προσωπικά το ίδιο ειναι και τα δυο).Αν και δεν ειμαι τοσο παλια οσο αλλα παιδια,αν και δεν ερχομουν στα λαιβ σου λογω της ηλικίας μου και του κάλλου που ειχαν στον εγκέφαλο οι γονεις μου και αν και δεν εχω κανει κατι τοσο ουαου οσο αλλοι φαν σου ωστε να με μαθεις,ειμαι τοσο γαμημένα πολυ περήφανη,που το μυαλο μου ωρίμασε ακούγοντας τα τραγούδια σου και οχι το κήρυγμα κάποιου πιθανού μαλακα για το πως πρεπει να συμπεριφέρομαι ή να νιωθω.Σ'ευχαριστώ που μου κρατούσες και που μου κρατάς συντροφιά ολα αυτα τα χρόνια στις καλύτερες και στις χειρότερες μου μερες.Δεν περιμένω να το δεις,να απαντήσεις ή κατι αλλο.Απλα τα εσώψυχα μου βγάζω,και λεω μια ιστορια που θα θυμαμαι πάντα.Είσαι ο πρωτος άνθρωπος που αγάπησα και δεν με εχει απογοητεύσει ποτε.Και τωρα μπορώ και ξερω με σιγουριά πως οταν λεω οτι σε αγαπαω δεν εννοω μονο τη μουσικη σου,αλλα και εσενα.Γιατι μας εχεις δειξει τι άνθρωπος εισαι.Εστω και σε ενα μικρο βαθμο.Εισαι οτι καλύτερο για μενα, και ειμαι χαρούμενη που μπορω να λέγομαι solmate ή τσουλάκι ή οτι αλλο θα βγει για να μπορούμε να χαρακτηριζομαστε ως φαν σου.Αν και θεωρω πως ολοι μαζι ειμαστε μια μεγαλη οικογένεια.Αλλωστε αυτο νομιζω πιστεύεις και συ.
Τωρα οσο για το WNC ειναι κατι εντελως καινουριο στη ζωη μου γιατι αν και ηξερα πως υπηρχε ξεκίνησα να το ακουω φετος και νομιζω εθιζομαι και μαυτοο σιγα σιγαα.Αν και ιδιαίτερη αδυναμια εχω στον Dpans στον μπλειζζ και φυσικα στη μαρσαραα.
Ενα μεγαλο ευχαριστω λοιπον καταρχάς σε σενα @solmeister13 ,τσουλε της καρδιάς μουυ μπαμπαΣολ ή οπως αλλιως θεςς για οτι μου έχεις προσφερει αυτα τα 4 χρονια μεσω των κομματιών σου.
Επίσης ευχαριστώ όλο το WNC που ειναι το δεύτερο γκρουπ που μου έχει παρει τα μυαλααα μετα τους p!atd.(πιστέψτε με για να μου παρει τα μυαλα κατι πρεπει να το θεωρήσω υπερβολικά σημαντικό αρα ναιι ειναι κατιιι ξεχωριστό για μένα)
@marseaux
@blz1phoenix
@dpans
@sikonebrando
Και οι λοιποιιι που για καποιο λογο δε σας βρίσκει η αναζητηση μουυ.
(Για τυχόν ορθογραφικά λάθη ή σε περίπτωση που δεν καταλαβαίνετε κατι θα ειναι καθαρα επειδη οπως το εγραψα το ανέβασα αμέσως διοτι δεν ηθελα να το πειράξωω)
Ααα και κατι τελευταίο..
Μη σταματήσετε ποτε να αγαπάτε οπως αγαπούσατε στα 16.@solmeister13
8 notes · View notes
ffolie-a-deux · 6 years
Quote
ενα ατελειωτο κρυφτο παντα οταν ετρεχα στον δρομο ειχα την φοβια πως θα σκονταψω και θα πεσω Μα ο φοβος του να με βρει ειναι πλεον μεγαλυτερος Στριβω σε σοκακια και πηδαω ταρατσες κρυβομαι πισω απο καλωδια ρευματος στους δρομους μπλεκομαι αναμεσα σε κλαδια και κατω απο τα πηγουνια των περαστικων στη πολη Το να παραπατησω σε καποιο χαλικι δεν αποτελει πια επιλογη Οσο και αν τα ποδια μου φωναζουν απελπισμενα , με το που χαμηλωσω ταχυτητα μικραινει η αποσταση μας και ερχεται στα ρουθουνια μου  Σαν μια ασθενεια που περασα παλια και εχει μινει μια στρωση σκονης της στο εσωτερικο του δερματος μου,το σωμα μου την αναγνωριζει αμεσως. Νιωθω τους μυες μου να υποχωρουν,σαν εθισμενη σε αυτη παρακαλαν να αφεθω στη βαρυτητα και τρεχω μεσα στη θολη εικονα που κινειται γυρω μου βιαστηκα Αναρωτιεμαι αν ποτε ξεμεινω απο ανασες και τρεχω Τις περισσοτερες ωρες το σωμα μου μουδιασμενο δεν νιωθει πια κουραση Μα στις ανηφορες το μυαλο μου ουρλιαζει Τα ματια μου ετοιμα να εκραγουν γυρναν προς τον ουρανο Παρακαλανε για μια στιγμη αναπνοης Και ολοι αυτοι που περπατανε ξεκουραστα διπλα μου αναρωτιεμαι αν με βλεπουν σαν μια αφηρημενη γραμμηπου περναει φευγαλαια και χανεται, οπως εγω Οσο και αν γραψω για το προβλημα στο οποιο εχω βαλει τον εαυτο μου, την αμφισβητηση οσων πιστευω,δεν καταφερνω να βρω λυση. Και αν η απουσια της ειναι και αυτη πλανη? Αν με πιασει πα'ολο που τρεχω με μανια, τυληξει τα χερια της γυρω μου ��αι γελασει συμπονετικα στο αυτι μου. Σαν παιδι που κρυβεται απο τους γονεις του στο ιδιο προφανες σημειο και εκεινοι υποδυονται πως το ψαχνουν μεχρι να κουραστουν απο τις ανοησιες του εχει ερθει η ωρα να το βαλουν για υπνο. Η καλπικη κρυψωνα μου μηπως διαλυθει στην ατμοσφαιρα. Πως θα πιστεψω ξανα πως μπορω να κρυφτω Πως θα ζησω με την συνειδητοποιηση πως ειμαι ορατη,πως ολα ειναι διαφανα και με προδιδουν Προς τα που θα τρεξω οταν θα χω μαθει πως ολοι οι δρομοι οδηγουν σε αυτην
1 note · View note