Tumgik
#ταράτσα
feggaroneira · 8 months
Text
Tumblr media
Έλα να πάμε καμιά εκδρομή πριν τελειώσει ο Αύγουστος και πάμε πίσω στην ρουτίνα μας…
108 notes · View notes
metwpikh · 2 years
Text
Tumblr media
647 notes · View notes
kstudiokonstadina · 4 months
Text
Redesign: Ταράτσα rooftoop cafe bar στη Φλώρινα | winter edition - πριν και μετά
Στη καρδιά της πόλης της Φλώρινας το ξενοδοχείο Lingos διαθέτει μια υπέροχη ταράτσα με πανοραμική θέα στην πόλη και το πανέμορφο δάσος που την περιβάλει. Ο χώρος έχριζε ανανέωσης ενόψει Χριστουγέννων και αλλαγή αισθητικής σύμφωνα με την επιθυμία των ιδιοκτητών, ώστε προσφέρουν στους επισκέπτες της πόλης, στους κατοίκους καθώς επίσης και στους διαμένοντες του ξενοδοχείου, έναν ιδιαίτερα όμορφο…
Tumblr media
View On WordPress
1 note · View note
astratv · 2 years
Text
Ηράκλειο: Νοικιάζουν σε τουρίστες ακόμα και... ταράτσα πολυκατοικίας
Ηράκλειο: Νοικιάζουν σε τουρίστες ακόμα και… ταράτσα πολυκατοικίας
Δείτε το βίντεο… Ένα απίστευτο περιστατικό έρχεται στο φως της δημοσιότητας και προκαλεί οργή. Συγκεκριμένα, τυχοδιώκτες στο Ηράκλειο της Κρήτης, προσπαθούν να βγάλουν από τη μύγα ξύγκι και νοικιάζουν ακόμα και ταράτσες. Ο Κ. Δερβιζιώτης σύμβουλος τουριστικών επιχειρήσεων μίλησε για τα έσοδα της χώρας από τον τουρισμό αλλά και το ανεξέλεγκτο θέμα των βραχυχρόνιων μισθώσεων. Όπως χαρακτηριστικά…
Tumblr media
View On WordPress
0 notes
allo-frouto · 7 months
Note
Αγαπημένο μέρος να αράξεις Σέρρες?
Στην πλατεία του χωριού μου.
1 note · View note
loulouditoudromou · 1 year
Text
Tumblr media
Σου λέω κλείσε το κινητό
και πάμε ν'αραξουμε ταράτσα.
Έχει ξαστεριά απόψε.
1K notes · View notes
nevriasmenos · 2 months
Text
Έλα πάμε στη ταράτσα
241 notes · View notes
xamenosstoskotadi · 1 month
Text
Έλα να κάνουμε σεξ στην ταράτσα....
157 notes · View notes
aidhmwn-sigh · 11 months
Text
Tumblr media
Δεν υπάρχουν ιδανικά πλασμένα για τον κόσμο μου.
Μαρεσει να αράζω σε μια ταράτσα με θέα όλη την Αθήνα.
Μια πιτσα, δυο μπυρες και τα φώτα απο καθε γωνία της πόλης να φωτίζουν την βραδιά.
Συζητήσεις για όλα τα φασματα της ζωής.
Όχι απλά μια καυλαντα.
Συζητήσεις ακόμα και για λεπτομέρειες που δεν μπορείς να φανταστείς την ώρα που ξεκινάς κατι τέτοιο.
Δυο χέρια να μου χαϊδεύουν τα μαλλιά όσο είμαι ξαπλωμένη στα πόδια του ανθρώπου που επιλέγω να ζησω κατι τέτοιο.
Να μιλάω για πράγματα που δεν ακούει κανείς, για όσα αγαπάω, για όσα με θυμώνουν, για όσα με πληγώνουν, να μην μιλάμε για δουλειά.
Να μιλάμε για την ζωή, για τους ανθρώπους, για τους έρωτες, τις φιλίες.
Και να γελάμε.. να γελάμε πολύ.
Και να κλαίμε και να κλαίμε ακόμα περισσότερο.
Και έπειτα να παίρνουμε τις κιθάρες μας και να γράφουμε στιχάκια που θα μείνουν εκεί, σε εκείνη την ταράτσα χαραγμένα.
Θέλω μονάχα τέτοιες στιγμές και ξέρω εγώ να ζησω!
223 notes · View notes
Text
Tumblr media
Έπεσε από την ταράτσα για να δει τους φίλους της και τώρα κρατάει μούτρα που δεν την αφήνουμε να ξανά πάει
81 notes · View notes
omnis888 · 1 year
Text
«Πάμε και όπου βγει»
Αν δεν το ξέρατε , έχω κάτι να μοιραστώ.
Ήμουν και εγώ στο τραίνο.
Ήμουν εκεί την ώρα που τα κορίτσια στο δεύτερο βαγόνι είχαν απλώσει το τιτσου στο τραπέζι
και μοιράζανε την τράπουλα.
Ήμουν στο παράθυρο την ώρα που ο πεντάχρονος φίλος μου κοίταγε τα δέντρα
και προσπαθούσε να μετρήσει από ποσα σπιτάκια θα περάσουμε.
Ήμουν δίπλα στον πιτσιρικα με τα ακουστικά ,
που έτρωγε το τελευταίο του χαρτζιλίκι στα φρούτα,
μπας και βγάλει την κοπέλα κάπου καλύτερα τώρα που γυρνάει.
Είδα παρέα με την κοπέλα στο τρίτο βαγόνι ,
όσο από την ταινία προλάβαμε.
Ίσως καλύτερα που δεν τελείωσε η ταινία,
το τέλος ήταν στενάχωρο πολύ.
Ήμουν πίσω από τον οδηγό ,
την ώρα που μιλούσε με την γυναίκα του και της έλεγε πως σε ένα διωρακι φτάνει.
Ήμουν ανάμεσα στα καθίσματα.
Άκουσα τα γέλια , τα κουτσομπολιά.
Ήμουν πίσω από τις οθόνες στα τελευταία τους μηνύματα.
Ήμουν εκεί και μετά.
Όταν μας βάλανε σε μαύρες σακούλες και μας γυρίσανε στην Θεσσαλονίκη για αναγνώριση.
Μα εμείς εκεί πηγαίναμε έτσι και αλλιώς,
σωστά ;
Δεν χάρηκε κανεις που μας είδε αυτή την φορά.
Δεν υπήρξαν γέλια ,
ούτε φασαρίες.
Δεν είδα αγκαλιές στον σταθμό.
Είδα μόνο φάρους.
Πολλούς φάρους.
Πολλές σειρήνες.
Ο κόσμος κλαιει και φωνάζει.
//
Και ο καιρός πέρασε.
Και μας βάλανε καρτελάκια με τιμή.
Μα δεν πειράζει σωστά ;
Πάμε και όπου βγει.
Μα τι να κάνουν και αυτοί.
Αχ πατρίδα μου ,
πάλι σταθηκες μικρή.
Και τώρα που το ξανά σκέφτομαι,
είδα και εσένα στο τραινο.
Σε είδα στην γωνία ,
μέσα στην φωτιά ,
να μας κοιτάς ,
χωρίς να καίγεσαι.
Και να ουρλιάζεις ,
χωρίς να ακούγεσαι.
Πόνεσες μόνη σου.
Και αν θυμηθείτε λίγο πιο καλα.
Ήσασταν και εσείς στο βαγόνι.
Καθίσατε όλοι δίπλα μου.
Ήσασταν φοιτητές ,
μεσήλικες ,
παππούδες,
και τα εγγόνια.
Ήσασταν εγώ,
τα παιδιά σας
και τα αδέρφια σας.
Μόνο οι μανάδες λείπανε.
Οι μάνες πάντα θα περιμένουν στον σταθμό.
Μα τώρα που το σκέφτομαι ,
οχι ,
εγώ δεν μπήκα στο βαγόνι.
Με πήρε ο ύπνος στον καναπέ ,
ή είχα παει για ποτό.
Μπορεί ακόμα και μα μουν σινεμά με την παρέα μου.
Ή να πίναμε μπυρες σε κάποια ταράτσα.
Αλλα αχ εαυτέ μου,
μια χάρη σου ζητω.
Για κάθε εγώ και για κάθε εσυ ,
που από τύχη περπατάει,
ας μην ξανά σπαταλήσουμε ούτε ένα λεπτό.
Ας μην ξεχάσουμε το τραινο.
Ας μας θυμίζει πάντα το κλισέ ,
πως η ζωή είναι μικρή.
Και πως πάντα θα υπάρχει κάποιος
που για μας θα αποφασίσει και θα πει
«Πάμε και όπου βγει».
Για αυτό ,
για κάθε έναν τέτοιον εκεί έξω ,
θα είμαστε απέναντι εμείς.
Και δεν θα απαντήσουμε με βία.
Γιατί αυτό θέλετε , αυτό ζητάτε.
Η δικια μας βία , θα είναι απλή.
Θα βρούμε μέσα στην μιζέρια σας τον τρόπο ,
να παλέψουμε για μια χαρούμενη ζωή.
Και από εδώ και στο εξής ,
ας το σκεφτεί πολύ
πριν κάποιος ξανά πει
ΠΑΜΕ ΚΑΙ ΟΠΟΥ ΒΓΕΙ.
-Omnis
128 notes · View notes
feggaroneira · 2 years
Text
2 χρόνια πριν όλα ήταν διαφορετικά.
Ίσως λίγο πιο σκοτεινά.
Ίσως λίγο πιο καραθληπτικα.
Τότε θυμάμαι να λέω στον εαυτό μου "αντέχεις".
Να μου το φωνάζω μέσα στο κεφάλι μου προσπαθώντας να ισορροπησω το σκοτάδι με το φως.
Ήμουν εγώ εναντίον εμένα.
"Ολα θα πάνε καλά"
"Αντέχεις".
"Μπορείς".
"Μην αφήνεις τις σκέψεις να σε καταστρέψουν".
Και ήταν και εκείνες οι στιγμές που όντως τις άφηνα και όντως με κατέστρεφαν.
Υπήρχαν μέρες που ήθελα να τα παρατήσω τελείως.
Ισως νόμιζα πως δεν έχει μείνει άλλη ελπίδα.
Είχα γράψει πολλές φορές εκείνο το ριμαδιασμενο γράμμα.
Ένα χαρτί που μέσα σε αυτά τα δύο χρόνια δεν έφτασε ποτέ στους παραλήπτες.
Ένα χαρτί που έκρυβε πόνο, μα και τόσο αγάπη προς αυτούς που θα το λάμβαναν.
Ένα χαρτί που τώρα λογικά θα είναι κάπου χιλιο τσαλακωμενο σε κανένα συρτάρι πίσω στο πατρικό.
Κάπου ασφαλές.
Θυμάμαι τον εαυτό μου να μου λέω χαρακτηριστικά "τι προσπαθείς; είσαι άχρηστη."
"Δεν αξίζεις"
Και οι σκέψεις γίνονταν όλο και πιο έντονες κι'ολο πιο επώδυνες.
Και ποιος δεν έχει κρύψει τον πόνο του πίσω από ένα μόνιμο χαμόγελο;
Τι κλόουν που είναι οι άνθρωποι.
Και εγώ είμαι μια από αυτούς.
Και σε όποιον προσπαθούσα να μιλήσω;
Κάνεις δεν με έπαιρνε στα σοβαρά.
Ή μάλλον με έπαιρναν οπότε τους έπιανε
Ετσι έμαθα με τον χρόνο να βασταω στα δικά μου πόδια.
Να μην στηρίζομαι σε κανέναν.
Δύσκολα ανοιγομαι.
Ίσως γιατί φοβάμαι.
Και πως να ανοιχτείς στις μέρες μας;
Ποιον μπορείς στα αλήθεια να εμπιστευτείς;
Και αν αναρωτιεστε τελικά τι έγινε με "εγω εναντίον εμένα", μάλλον τελικά έδειξα την δύναμη μου.
Γιατί ίσως επιτέλους μπορώ να φωνάξω πως ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΑ.
Γιατί πείσμωσα.
Γιατί ριζωσα την ελπίδα μέσα μου.
Γιατί πολέμησα εναντίον των σκέψεων μου.
Και κατάφερα να βγω από την λουπα.
Γιατί ξέρω πως αξίζω.
Αξίζω την ζωή.
Χωρίς όμως αυτόν τον αγώνα, δεν θα ήμουν αυτή που είμαι σήμερα.
Τώρα ξέρω πως θέλω να ζήσω στο έπακρο και ό,τι γίνει.
Γιατί τι είναι η ζωή χωρίς πόνο;
Χωρίς δυσκολίες, λίγο σκοτάδι ή λίγα δάκρυα;
Έτσι μαθαίνουμε να είμαστε δυνατοί.
Ωστόσο, κάνεις δεν νιώθει οκέι όλη την ώρα.
Ειναι ανθρώπινο.
Σημασία έχει να ξανά σηκώνεσαι με το κεφάλι ψηλά.
Γιατί μπορείς.
Μπορείς να τα καταφέρεις.
Αρκεί να το προσπαθήσεις.
Η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία.
//Υ.Γ: μην πάψεις ποτέ να ελπίζεις.//
_ig: @feggaroneira
15 notes · View notes
me8usmenhh · 9 months
Text
Θέλω να πέσω από την ταράτσα επειδή δεν πήγα arctic monkeys
43 notes · View notes
alalumin · 8 months
Text
Ειλικρινά λατρεύω την αντίθεση μεταξύ του Δημοσθένη Πολίτη και της Ντάλια. Είναι και οι δύο πολύ επιτυχημένοι Έλληνες αλλά εκεί τελειώνει, όσο και αν ο ένας επιμένει ότι μοιάζουνε.
Εκείνος είχε σχετικά καλό πατέρα ενώ ήταν άνθρωπος που έκανε αποτρόπαια πράγματα, ενώ στη Ντάλια ήταν ο πατέρας της που έπραξε έτσι. Ο ένας έχασε κάθε εμπιστοσύνη στους συνεργούς του για να φτάσει ψηλά ενώ εκείνη δε θέλει τίποτα πέρα από τους φίλους της. "Δε μπορείς ποτέ να έχεις αρκετά λεφτά, πάντα θες κι άλλα, κι άλλα" εναντίον η Ντάλια που κυριολεκτικά πέταξε τα λεφτά της από τη ταράτσα επειδή την έπνιγαν.
Επίσης honourable mention όταν την βλέπει με σγουρά μαλλιά και της λέει ότι τα προτιμούσε ίσια (θα την προτιμούσε αν έμοιαζε με την ιδέα του πλούτου που είχε στο μυαλό του, δηλαδή αν δεν ήταν αυτή που είναι)
38 notes · View notes
astratv · 2 years
Text
Μια ταράτσα στην «καυτή» Λάρισα κάνει την διαφορά! Μεξικάνικοι ρυθμοί στο «Καφενείον Η ΓΗ» και άσε την ψυχή να ταξιδέψει! (φωτο)
Μια ταράτσα στην «καυτή» Λάρισα κάνει την διαφορά! Μεξικάνικοι ρυθμοί στο «Καφενείον Η ΓΗ» και άσε την ψυχή να ταξιδέψει! (φωτο)
Το καλοκαίρι και η Λάρισα συναντήθηκαν πρώιμα φέτος, ο καύσωνας χτύπησε τις λαρισινές πόρτες πολύ νωρίς και οι Λαρισαίοι ψάχνουν απεγνωσμένα τρόπο να δροσίσουν τα βράδια τους. Το ραντεβού για τις παρέες και η διέξοδος είναι οι ταράτσες. Αυτό το «κύμα» που ξεσήκωσε ευχάριστα και την δική μας πόλη τα τελευταία χρόνια, αυτό το trend που στην πόλη μας βρίσκει την απόλυτη εφαρμογή, και μάλιστα έγινε…
Tumblr media
View On WordPress
0 notes
daimewdis · 2 years
Text
Tumblr media
Οι ευχές των αστεριών έχουν ξεβάψει και είναι η πειθώ που θα μας βλάψει.
Στην ταράτσα ξημερώματα, 5:58 πμ 9/10/22
-Δαιμεώδης
154 notes · View notes