Tumgik
#ύμνος στη μαρία νεφέλη
promnesia · 7 years
Photo
Tumblr media
698 notes · View notes
theatrinos · 5 years
Text
Πρόγραμμα Πειραιώς 260 - Σύγχρονο ελληνικό θέατρο
Tumblr media
Για το συνολικό Πρόγραμμα Πειραιώς 260, πατήστε εδώ
Για το Πρόγραμμα Επιδαύρου 2019, πατήστε εδώ
Για το Πρόγραμμα Ηρωδείου 2019, πατήστε εδώ
Σύγχρονο ελληνικό θέατρο
Όλες οι παραστάσεις θα έχουν υπέρτιτλους στα αγγλικά και στα ελληνικά για τους κωφούς
Νέες οπτικές της ελληνικής ταυτότητας
31 Μαΐου - 4 Ιουνίου
ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 Δ
Θάνος Σαμαράς
Χρύσιππος του Δημήτρη Δημητριάδη
Tumblr media
Μετά από μια υποδειγματική προσέγγιση του Ευαγγελισμού της Κασσάνδρας, που κέρδισε κοινό και κριτικούς, ο Θάνος Σαμαράς αναλαμβάνει τη σκηνοθεσία και τη συνολική σκηνική προσέγγιση ενός ακόμα αιρετικού έργου τού διεθνώς αναγνωρισμένου Δημήτρη Δημητριάδη, που παρουσιάζεται για πρώτη φορά στη σκηνή, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών.
Εμπνευσμένος από τον μύθο του καθηλωτικά όμορφου νέου, γιου του Πέλοπα και της νύμφης Αξιόπης, που ερωτεύτηκε παράφορα και απήγαγε ο δάσκαλός του, Λάιος, ο Χρύσιππος του Δημητριάδη συμπυκνώνει ως φιγούρα τον έρωτα στην απόλυτη, πέρα από κάθε εξιδανίκευση, μορφή του. «Ο Χρύσιππος, όπως λέει ο συγγραφέας, είναι η σκηνική εγκατάσταση μιας μοιραίας συνάντησης για την ανθρώπινη συνθήκη: η συνάντηση με το απόλυτο κάλλος».
Τοποθετημένος από τον συγγραφέα σ’ ένα αστικό σαλόνι, ο μύθος, στη σύγχρονη αυτή μεταγραφή ρίχνει ένα σκληρό φως στις πιο μύχιες πτυχές των οικογενειακών δεσμών, ιδιαίτερα στη σχέση μάνας - γιου, των πιο ιδιωτικών ανθρώπινων σχέσεων, απογυμνώνοντας κάθε στερεότυπο και κοινωνική σύμβαση από το περιεχόμενό του. Πέρα, όμως, από την κοινωνικά ανατρεπτική του διάσταση και τις σαφείς ψυχαναλυτικές του προεκτάσεις, το έργο δίνει αφορμές φιλοσοφικού στοχασμού για την ίδια τη φύση του έρωτα ανεξαρτήτως φύλων και ρόλων. Αυτή η διάσταση ενδιαφέρει κυρίως τον Θάνο Σαμαρά. «Δεν ερωτευόμαστε τους άλλους. Αλλά αυτό, σε αυτούς, που μας λείπει. Αντικείμενο του έρωτα είναι η αθανασία μέσω του έρωτα», σημειώνει.
Σκηνοθεσία – Κίνηση – Σκηνικά – Κοστούμια – Φωτισμοί – Ηχητικός σχεδιασμός Θάνος Σαμαράς • Βοηθός σκηνογραφίας Ζώης Οικονόμου • Βοηθός ενδυματολογίας Κωνσταντίνα Μαρδίκη • Βοηθός φωτισμού Βαγγέλης Μουντρίχας • Animator Αφροδίτη Μπιτζούνη • Εκτέλεση παραγωγής Κατερίνα Μπερδέκα • Οργάνωση παραγωγής Μαριάνθη Μπαϊρακτάρη – Πάνος Σβολάκης Παίζουν Ράνια Οικονομίδου, Νικόλας Μίχας, Μιχαήλ Ταμπακάκης, Σοφία Κόκκαλη, Θανάσης Δόβρης, Γιάννης Σιαμσιάρης, Αγγελική Στελλάτου, Γιώργος Μπινιάρης
  18 - 21 Ιουνίου
ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 Η
Γιώργος Παπαγεωργίου
Γιαννούλα η κουλουρού
Tumblr media
Η πραγματική ιστορία της Γιαννούλας της κουλουρούς, που γεννήθηκε το 1868 στην Άνω Πόλη της Πάτρας, γίνεται παράσταση σε σκηνοθεσία του ευρηματικού σκηνοθέτη και ηθοποιού Γιώργου Παπαγεωργίου, που ανέθεσε τη συγγραφή ενός πρωτότυπου θεατρικού έργου μ’ αυτό το θέμα στη Θεοδώρα Καπράλου.
Η Γιαννούλα, ένα κορίτσι που πουλούσε κουλούρια στους δρόμους της Πάτρας, ζούσε με τον καημό να παντρευτεί. Η ελαφριά νοητική της υστέρηση την έκανε, όμως, περίγελο στην τοπική κοινωνία. Καθώς όλο και περισσότεροι συμμετείχαν στα «δρώμενα» που στήνονταν για τους εικονικούς γάμους της με διάφορους υποψήφιους «γαμπρούς», οι φάρσες σε βάρος της απέκτησαν διαστάσεις μαζικής διαπόμπευσης. Δέκα χιλιάδες άτομα υπολογίστηκε ότι βρίσκονταν στην οδό Αγίου Νικολάου και την παραλία συνοδεύοντας τη Γιαννούλα στην τελευταία τέτοια φάρσα που στήθηκε σε βάρος της. Μετά από αυτήν, η Γιαννούλα κατέρρευσε. Πέθανε φτωχή και μόνη στην Κατοχή. Ωστόσο, η θλιβερή ιστορία της έγινε αστικός μύθος.
Η παράσταση θα επιχειρήσει να ζωντανέψει αυτόν τον μύθο με όχημα την αφήγηση, μέσω των ηθοποιών, με ζωντανή μουσική επί σκηνής, σε πρωτότυπη σύνθεση Ματούλας Ζαμάνη, και ακολουθώντας τους «δρόμους» του πατρινού καρναβαλιού,  καθώς η «Γιαννούλα η κουλουρού» αποτελεί μέχρι και σήμερα τη βάση ενός παραδοσιακού δρώμενου της πατρινής Αποκριάς.
Σκηνοθεσία Γιώργος Παπαγεωργίου • Κείμενο Θεοδώρα Καπράλου • Μουσική Ματούλα Ζαμάνη • Σκηνογράφος Ευαγγελία Θεριανού • Επιμέλεια κίνησης Μαρίζα Τσίγκα • Σχεδιασμός φωτισμών Αλέκος Αναστασίου • Βοηθός σκηνοθέτη Δημήτρης Καλακίδης • Φωτογραφίες Δομνίκη Μητροπούλου • Παραγωγή Goo Theater Company • Παίζουν Έλενα Τοπαλίδου, Μιχάλης Συριόπουλος, Κίμωνας Κουρής, Αθανασία Κουρκάκη
  20 - 23 Ιουνίου
ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 Ε
Βάσω Καμαράτου – Κώστας Κουτσολέλος
Καλοκαιρινά μπάνια
Καλοκαίρι. Κάνει φοβερή ζέστη. Έχουν φύγει όλοι και έχουν κλείσει τα περισσότερα μαγαζιά. Ούτε τσιγάρα δεν μπορεί να βρει κανείς. Δυο άνθρωποι έχουν ξεμείνει σ’ ένα μικρό διαμέρισμα στην Αθήνα. Κατάμονοι και ιδρωμένοι. Καπνίζουν και μιλάνε, μιλάνε, μιλάνε συνέχεια, για να μην τρελαθούν, για να περάσει κουτσά στραβά κι αυτή η μέρα, κι αυτό το καλοκαίρι. Μένουν εδώ αντίθετα στο ρεύμα, δεν πάνε σε νησί. Το νησί τους είναι αυτή η πόλη, αυτό το διαμέρισμα, αυτές οι κουβέντες που λέει ο ένας στον άλλον κάθε μέρα. Δυο άνθρωποι συζητούν επί σκηνής, τίποτε άλλο.
Η Βάσω Καμαράτου και ο Κώστας Κουτσολέλος, δυο ηθοποιοί - δραματουργοί που έχουν ξεχωρίσει τα τελευταία χρόνια στην αθηναϊκή σκηνή για την ευρηματικότητα και την αυθεντικότητά τους, δεν διαλέγουν ένα σπουδαίο θεατρικό κείμενο, αλλά αυτές τις απλές, ανόητες κουβέντες που κάνουμε εμείς οι άνθρωποι για να περνάει η ώρα.
Σκηνοθεσία – Κείμενο – Ερμηνεία Βάσω Καμαράτου – Κώστας Κουτσολέλος • Σκηνογραφία – Κοστούμια Ελένη Στρούλια • Φωτισμοί Τάσος Παλαιορούτας
 11 - 15 Ιουλίου
ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 Ε
Μάνος Καρατζογιάννης
Ξένες πόρτες του Μάνου Ελευθερίου
Tumblr media
Οι Ξένες πόρτες είναι ένα αδημοσίευτο κείμενο που ηχογράφησε και απομαγνητοφώνησε ο Μάνος Ελευθερίου και, πέντε χρόνια πριν φύγει από τη ζωή, το εμπιστεύτηκε στη Νένα Μεντή. Πρόκειται για ένα οδοιπορικό στη Σύρο από τις αρχές του 20ού αιώνα κι έπειτα, μέσα από τη διήγηση της γιαγιάς του Ευαγγελίας Διγενή. Στη σπαρακτική αυτή διήγηση ζωντανεύουν τα βασικά μοτίβα του έργου του μεγάλου ποιητή και στιχουργού, όπως η σκληρότητα της επαρχίας, η κοινωνική αδικία, η μελαγχολία και ο φόβος του θανάτου. Γι’ αυτό και την παράσταση διατρέχουν χαρακτηριστικές μελωδίες και ποιήματα που έχουν συνδεθεί με τον Μάνο Ελευθερίου και την ιδιαίτερη πατρίδα του. Οι Ξένες πόρτες, ένα κείμενο βαθιά προσωπικό για τον μεγάλο δημιουργό, εκφράζουν ίσως εντέλει το συλλογικό ασυνείδητο ενός ολόκληρου λαού.
Τη σκηνοθεσία, τη δραματουργική επεξεργασία και την πρωτότυπη μουσική της παράστασης υπογράφουν αντίστοιχα ο Μάνος Καρατζογιάννης, ο Θανάσης Νιάρχος και ο Γιώργος Ανδρέου, στενοί συνεργάτες του Μάνου Ελευθερίου.
Σκηνοθεσία Μάνος Καρατζογιάννης • Δραματουργική συνεργασία Θανάσης Νιάρχος • Πρωτότυπη μουσική σύνθεση Γιώργος Ανδρέου • Φωτισμοί Αλέξανδρος Αλεξάνδρου • Σκηνικά Γιάννης Αρβανίτης • Κοστούμια Βασιλική Σύρμα • Ερμηνεία Νένα Μεντή
  16 - 17 Ιουλίου
ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 Η
Εν δυνάμει – Ελένη Ευθυμίου
Ερωτευμένα άλογα
Τι είναι ο έρωτας; Πώς τον βιώνουμε; Έχουμε όλοι δικαίωμα σ’ αυτόν; Τελευταίο μέρος της τριλογίας Το Άλλο το Κανονικό, η οποία προέκυψε από την ανάγκη των νέων καλλιτεχνών, με και χωρίς αναπηρία, της κολεκτίβας Εν δυνάμει να μοιραστούν ανοιχτά προσωπικές ιστορίες και να ερευνήσουν οικουμενικές πτυχές της ανθρώπινης ιδιαιτερότητας, τα Ερωτευμένα άλογα, σε σκηνοθεσία Ελένης Ευθυμίου, είναι μια παράσταση για τον έρωτα, αυτή την «αναπηρία» που εξουσιάζει, τορπιλίζει, δυναμιτίζει, τρελαίνει, φλέγει. Μια παράσταση-ύμνος στην πηγαία ζωτικότητα, στη γενετήσια ορμή, σε όλες τις αισθήσεις που έχουν περιχαρακωθεί από μια αυστηρά ορθολογιστική αντίληψη της ζωής. Μια παράσταση που ξεπερνά τους κοινωνικούς φραγμούς και παραμερίζει εμπόδια για να μιλήσει για το ά-λογο, το ένστικτο, το απαγορευμένο, τη φαντασία, την ψυχή που τελικά επιμένει στην αναζήτηση του ολοκληρωτικού και αμφίδρομου έρωτα.
Σύλληψη – Καλλιτεχνική διεύθυνση Ελένη Δημοπούλου • Σκηνοθεσία Ελένη Ευθυμίου • Έρευνα – Συγγραφή κειμένου Ελένη Ευθυμίου & Ομάδα Εν δυνάμει • Δραματουργική επεξεργασία Σοφία Ευτυχιάδου • Σκηνικά – Κοστούμια Ευαγγελία Κιρκινέ • Συνεργάτης σκηνογράφος Richard Anthony • Σχεδιασμός φωτισμών Richard Anthony – Βαγγέλης Μαρούλης • Χορογραφία – Διδασκαλία κίνησης Τάσος Παπαδόπουλος • Καλλιτεχνική συνεργάτιδα Βιτόρια Κωτσάλου • Οπτικό περιβάλλον – Βίντεο Δημήτρης Ζάχος • Διεύθυνση φωτογραφίας βίντεο Ορέστης Ψωμόπουλος • Μουσική Ελένη Ευθυμίου – Οδυσσέας Γκάλλιος • Σχεδιασμός ήχου – Ενορχήστρωση Οδυσσέας Γκάλλιος • Οργάνωση παραγωγής Φωτεινή Τσακίρη • Μετάφραση στα αγγλικά Έλλη Μαρμαρά • Κατασκευή σκηνικών Παναγιώτης Μακρής – Δημήτρης Κουρδής • Βοηθός σκηνοθέτη Βαγγέλης Κοσμίδης • Βοηθός σκηνογράφου – ενδυματολόγου Σοφία Πατσινακίδου • Ειδικές σκηνογραφικές & ενδυματολογικές κατασκευές Μάριος-Λέανδρος Μπαστέας • Φωτογραφίες παράστασης Δημήτρης Χονδροπήδας • Παίζουν Κλειώ Αντωνοπούλου, Νοεμή Βασιλειάδου, Χρύσα Γκούμα, Μαρία Δαχλύθρα, Μαργαρίτα Καϊναδά, Άννα Καλίντσεβα, Ευαγγελίνα Καρυοφύλλη, Ευαγγελία Κεφάλα, Θεανώ Κόντα, Βαγγέλης Κοσμίδης, Ηλίας Κουγιουμτζής, Γιώτα Κουιτζόγλου, Νίκος Κυπαρίσσης, Άγγελος Κωνσταντίνου, Λωξάνδρα Λούκας, Δημήτρης Λύρας, Γιώργος-Ζήσης Μπιλιώνης, Σοφία Μπλέτσου, Θάνος Νανάσης, Μιχάλης Ντολόπουλος, Θεανώ Παπαβασιλείου, Χάρις Σερδάρη, Χρήστος Σιούμης, Αθηνά Σωτήρογλου, Δέσποινα Τριανταφυλλίδου, Νεφέλη Τσίντζου, Δανάη Τσορλίνη, Αλέξανδρος Χάτσιος • Πιάνο Γιώργος Χωλόπουλος
Στα βίντεο της παράστασης συμμετέχουν η Ρούλα Αλαβέρα και ο Παναγιώτης Παπαϊωάννου. Στην παράσταση ακούγεται το κείμενο Η σύμβαση της Γιώτας Τεμπρίδου. Περιλαμβάνονται σκηνές γυμνού. Επιθυμητή η γονική συναίνεση για άτομα κάτω των 14 ετών.
Eυρωπαϊκό ρεπερτόριο
30 Μαΐου - 2 Ιουνίου
ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 Ε
C. for Circus
Μεταμορφώσεις του Οβίδιου
Ο Οβίδιος, στις Μεταμορφώσεις, περιγράφει τη δημιουργία του κόσμου από τις απαρχές του: τη φύση, το αναπόδραστο της ερωτικής έλξης, τον πόθο και τον πόνο, τον δόλο έως και τη στιγμή της αποκτήνωσης. Το κοινό σε όλα αυτά είναι η λύση που δίνει ο ίδιος ο ποιητής για να διατηρηθεί η ισορροπία: η μεταμόρφωση. Γεγονός αναπάντεχο, θαυμαστό, που συμβαίνει στο πιο κρίσιμο σημείο, τη στιγμή, δηλαδή, που τα πράγματα έχουν φτάσει στο μη περαιτέρω. Όταν τίποτα απολύτως δεν μπορεί πια να συνεχίσει όπως πριν. Τη στιγμή ακριβώς που η βαθύτερη, ακατανίκητη ανάγκη για συνέχεια επιβάλλει μια ψυχική αλλαγή.
Ιστορικά, ο άνθρωπος χρησιμοποιεί τη μεταμόρφωση για να εξηγήσει αυτό που δεν καταλαβαίνει, αυτό που δεν χωράει ο νους του, το μη αναστρέψιμο. Αυτό κάνει κι ο Οβίδιος, κατορθώνοντας, ταυτόχρονα, να μεταμορφώσει τις ενοχές και τη βία σε ομορφιά. Η επιβολή της δύναμης, καταλύτης των περισσότερων ιστοριών, είναι συνήθως ανδρικό ή θεϊκό προνόμιο. Είτε με τη μορφή της ζήλιας, είτε με τη μορφή του πόθου, είτε με τη μορφή της εκδίκησης, είτε με τη μορφή της βίας, έχει ως θύμα τον αδύναμο − συχνά τη γυναίκα. Ο Οβίδιος, επεμβαίνοντας με ποιητικό τρόπο στον χρόνο, δίνει τη λύση και μεταμορφώνει τα θύματα σε δέντρα, πουλιά ή  ζώα και, εντέλει, σε αιώνια σύμβολα.
Άργε στην πραγματική ζωή, εν απουσία ποίησης, συντελούνται μεταμορφώσεις; Ένα θύμα βίας μένει θύμα βίας στην αιωνιότητα; Με ποια μορφή; Υπάρχουν σήμερα άνθρωποι που έγιναν αρκούδες ή αστέρια; Η ομάδα C. for Circus, έπειτα από δέκα χρόνια κοινής πορείας, έχει διαμορφώσει τη δική της σκηνική ταυτότητα με κύριο στοιχείο τη διαρκή παρουσία επί σκηνής όλων των ηθοποιών, οι οποίοι παίζουν ζωντανά μουσική που συνθέτουν οι ίδιοι. Στόχος της παραμένει η από κοινού διαμόρφωση του σκηνικού αποτελέσματος, με τη σύνθεση του προσωπικού υλικού που καταθέτει ο κάθε ερμηνευτής. Στο παρόν εγχείρημα αποπειράται να εξελίξει τον τρόπο δουλειάς της στην κίνηση και να προσεγγίσει τον ποιητικό λόγο του Οβίδιου μέσα από τη χορικότητα
Σκηνοθεσία Ειρήνη Μακρή – Παύλος Παυλίδης • Δραματουργική επεξεργασία Ελίνα Μαντίδη • Μουσική C. for Circus • Μουσική επιμέλεια Βαλέρια Δημητριάδου • Βοηθός σκηνοθέτριας Κατερίνα Αδαμάρα • Σχεδιασμός φωτισμών Σεσίλια Τσελεπίδη • Επιμέλεια κίνησης Δρόσος Σκότης • Σκηνικά –Κοστούμια Τζίνα Ηλιοπούλου – Λίνα Σταυροπούλου • Επικοινωνία Ελεάννα Γεωργίου • Φωτογραφία Σπύρος Χατζηαγγελάκης • Παίζουν (με αλφαβητική σειρά) Παναγιώτης Γαβρέλας, Βαλέρια Δημητριάδου, Δημήτρης Κίτσος, Μαρία-Ελισάβετ Κοτίνη, Χρύσα Κοτταράκου, Ειρήνη Μακρή, Νικόλας Παπαδομιχελάκης, Παύλος Παυλίδης, Νατάσα Ρουστάνη, Αθηνά Σακαλή, Σπύρος Χατζηαγγελάκης
7 - 10 Ιουνίου
ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 Ε
Έλενα Καρακούλη
Himmelweg του Χουάν Μαγιόργκα
Έχοντας εργαστεί ως δραματολόγος στο Εθνικό Θέατρο (2008-2013), με δύο σκηνοθεσίες που ξεχώρισε η κριτική στο ενεργητικό της (H γυναίκα από τα παλιά του Ρόλαντ Σίμελπφενιχ το 2015, και Φοβάσαι; του Άνταμ Σέιντελ το 2016), η Έλενα Καρακούλη σκηνοθετεί για το Φεστιβάλ Αθηνών το έργο Χίμμελβεγκ (Ο δρόμος για τον ουρανό) του πολυβραβευμένου σύγχρονου ισπανού δραματουργού Χουάν Μαγιόργκα. Το έργο αυτό, ιδιαίτερα επίκαιρο σήμερα, χρησιμοποιεί ως πρώτη ύλη ένα πραγματικό ιστορικό γεγονός από την εποχή του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου.
Σ’ ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης Εβραίων κοντά στην Πράγα στήνεται ένα παιχνίδι εντυπώσεων. Η ναζιστική κυβέρνηση του Βερολίνου επιβάλλει σε επιλεγμένους κρατούμενους να δημιουργήσουν μια πλαστή εικόνα αξιοπρεπούς διαβίωσης, για χάρη της κοινής γνώμης. Εκπρόσωποι του Ερυθρού Σταυρού, θορυβημένοι  από τις φήμες για τις συνθήκες που επικρατούν στα στρατόπεδα, επισκέπτονται το Τερεζίν, ένα ιδιόμορφο γκέτο στο οποίο τα πάντα φαίνονται να λειτουργούν «κανονικά». Επιστρέφοντας από το στρατόπεδο θα καταθέσουν την εικόνα που αποκόμισαν για τη σίτιση, την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και τη διαμονή των κρατουμένων. Το έργο, ωστόσο, δεν είναι μια απλή ιστορική αναπαράσταση των γεγονότων. Η αναφορά στο Ολοκαύτωμα είναι πολύ έντονη, αλλά πιο έντονες ακόμα είναι οι νύξεις για το σήμερα. Αυτό που μας αφορά είναι η διαδικασία, η  κατασκευή του ψεύδους. Η σύλληψη ενός σχεδίου εξαπάτησης. Η τελειότητα του μηχανισμού. Η ευκολία ή η τάση του ανθρώπου να ενδίδει σε αυτό που φαίνεται κανονικό. Πώς εθελοτυφλούμε και γιατί; Επίσης, οι μορφές της εξέγερσης και της υποταγής. Και, κυρίως, τα όνειρα και οι εφιάλτες των ανθρώπων, τόσο αυτών που εξουσιάζουν όσο και των θυμάτων τους.
Μετάφραση Μαρία Χατζηεμμανουήλ • Σκηνοθεσία Έλενα Καρακούλη • Εικαστική σύλληψη - επιμέλεια Εύα Νάθενα • Συνεργάτιδα σκηνογράφος - ενδυματολόγος Εβελίνα Δαρζέντα • Κίνηση Φαίδρα Σούτου • Βίντεο Άγγελος Παπαδόπουλος • Φωτισμοί Nίκος Βλασόπουλος • Επιμέλεια έκθεσης φουαγιέ Αλέγια Παπαγεωργίου • Εκτέλεση παραγωγής Μανόλης Σάρδης • Παίζουν Νίκος Ψαρράς, Δημήτρης Παπανικολάου, Θανάσης Δήμου, Ηλίας Ανδρέου, Έλλη Παπανικολάου
2 - 5 Ιουλίου
ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 Ε
Βασίλης Μαυρογεωργίου
Κόντρα στην ελευθερία του Εστέβα Σολέρ
Το Κόντρα στην ελευθερία είναι το πρώτο έργο της νέας τριλογίας του καταλανού Εστέβα Σολέρ με τίτλο Τριλογία της επανάστασης, που περιλαμβάνει επίσης τα έργα Κόντρα στην ισότητα και Κόντρα στην αδελφοσύνη (τις τρεις αρχές της Γαλλικής Επανάστασης του 1789). Στο Κόντρα στην ελευθερία, επτά μονόπρακτα καταπιάνονται με θέματα όπως η προσφυγική κρίση, η κρίση στον γάμο, η «διαστροφή» της ανάγνωσης βιβλίων, η παιδοφιλία, η κοινωνική κρίση την οποία προκάλεσε η αντίστοιχη οικονομική των τελευταίων χρόνων, η «ζωή» στο Φέισμπουκ και η γνωστή −γυναικεία κυρίως− ατάκα «δεν έχω τίποτα να φορέσω».
Ο Βασίλης Μαυρογεωργίου, αγαπημένο παιδί της ελληνικής σκηνής, επέλεξε το έργο για τον ανατρεπτικό τρόπο γραφής του, που παραπέμπει σ’ ένα σύγχρονο θέατρο του παραλόγου. Μέσα από την προσέγγισή του εστιάζει στη μοναξιά και την ερήμωση των χαρακτήρων, στην αίσθηση ότι η ανθρωπότητα αποχαιρετά τον παλιό κόσμο.
Η πρώτη τριλογία των Κόντρα του Σολέρ (Κόντρα στην πρόοδο, Κόντρα στον έρωτα, Κόντρα στη δημοκρατία), που αποτελούν την Τριλογία της αγανάκτησης, έχει μεταφραστεί σε 16 γλώσσες και διαγράφει ήδη μια επιτυχημένη διεθνή πορεία.
Κείμενο Εστέβα Σολέρ • Μετάφραση Μαρία Χατζηεμμανουήλ • Σκηνοθεσία Βασίλης Μαυρογεωργίου • Σκηνικά Θάλεια Μέλισσα • Κοστούμια Ιφιγένεια Νταουντάκη • Φωτισμοί Στέλλα Κάλτσου • Μουσική Γιώργος Φουντούκος • Διεύθυνση παραγωγής Σεραφείμ Ράδης • Βοηθός σκηνοθέτη Καλή Βοϊκλή • Παίζουν Κάτια Γέρου, Γιώργος Παπανδρέου, Νίκος Νίκας, Σεραφείμ Ράδης, κ.ά.
13 - 14 Ιουνίου
ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 Δ
Ορχήστρα των Μικρών Πραγμάτων – Χρήστος Θεοδωρίδης
Η τραγωδία του βασιλιά Ριχάρδου Γ΄ του Γουίλλιαμ Σαίξπηρ
Tumblr media
Τον Αύγουστο του 2012, κάτω από ένα ένα πάρκινγκ στο Λέστερ, μετά από τις επίμονες έρευνες των αρχαιολόγων βρέθηκε, στριμωγμένος σε λίγα εκατοστά, ο σκελετός του πιο παρεξηγημένου βασιλιά της Αγγλίας, του Ριχάρδου Γ΄. Ο τελευταίος βασιλιάς που πέθανε σε μάχη μπορούσε επιτέλους να ταφεί με τις πρέπουσες τιμές, 527 χρόνια μετά τον θάνατό του. Ο τρόπος που είχε «ταφεί» ανταποκρίνεται κατά πολύ στην ιδέα που είχε ο κόσμος γι’ αυτόν όσο ζούσε. Ανήθικος, άπληστος, ανέντιμος, εξουσιομανής, ένα μίασμα στον καιρό του. Η εσωτερική του ασχήμια ταίριαζε εξαιρετικά με την όψη του. Παραμορφωμένος, καμπούρης, αποκρουστικός, ασουλούπωτος. Όλα αυτά βασισμένα σε ιστορικά τεκμήρια.
Μετά τον Άμλετ του Γουίλλιαμ Σαίξπηρ, το 2014-15, και τη Σφαγή των Παρισίων του Κρίστοφερ Μάρλοου που κέρδισε το κοινό του Φεστιβάλ το 2016 και επαναλήφθηκε το 2017, η Ορχήστρα των Μικρών Πραγμάτων, από τις πιο αξιόλογες ομάδες της ελληνικής σκηνής, επιχειρεί να συμπληρώσει αυτήν την ελισαβετιανή τριλογία με όχημα τη νέα ελληνική μετάφραση του Ριχάρδου Γ΄ από την Ιζαμπέλα Κωνσταντινίδου. Η κυρίως έρευνα της Ορχήστρας των Μικρών Πραγμάτων επικεντρώνεται στη συνομιλία λόγου, κίνησης και μουσικής. Η σκηνοθεσία αναζητά την ποίηση του Σαίξπηρ σε διάλογο με το ωμό συμβάν, την ανεπάρκεια της γλώσσας σε αντίθεση με το αναπόδραστο της πράξης.
Μετάφραση – Δραματουργία Ιζαμπέλα Κωνσταντινίδου • Σκηνοθεσία – Δραματουργία Χρήστος Θεοδωρίδης • Χορογραφία Ξένια Θεμελή • Σκηνικά –Κοστούμια Τίνα Τζόκα • Μουσική Βασίλης Ντοκάκης • Ανάλυση κειμένου – Ιστορική έρευνα Παύλος Σούλης • Σχεδιασμός φωτισμού Τάσος Παλαιορούτας • Βοηθός σκηνοθέτη Χαρά Τζόκα • Βοηθός χορογράφου Νικολέτα Κουτίτσα • Γραφίστας Νώντας Παπουτσής • Φωτογράφος Αναστασία Γιαννάκη • Οργάνωση – Εκτέλεση παραγωγής Άννα Τιαγκουνίδου – Ζωή Κωνσταντάτου • Παίζουν Τζωρτζίνα Δαλιάνη, Ξένια Θεμελή, Γιώργος Κισσανδράκης, Νίκος Λεκάκης, Άλκης Μπακογιάννης, Κατερίνα Πατσιάνη, Τατιάνα-Άννα Πίττα, Βασίλης Σαφός, Γιώργος Χριστοδούλου
Ημερίδα
Σε συνεργασία με την Ελληνική Ένωση Κριτικών Θεάτρου
και Παραστατικών Τεχνών (ΕΛ.Ε.Κ.ΘΕ.Π.ΤΕ.)
 6 Ιουλίου
ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 Ε
Οι κριτικοί, το θέατρο και η νέα αγορά: η ανατομία μιας αβέβαιης σχέσης
Το Φεστιβάλ Αθηνών σε συνεργασία με την Ελληνική Ένωση Κριτικών Θεάτρου και Παραστατικών Τεχνών (ΕΛ.Ε.Κ.ΘΕ.Π.ΤΕ.) διοργανώνει ημερίδα αφιερωμένη στη σύγχρονη θεατρική κριτική, τα προβλήματα, τις προοπτικές, τα αδιέξοδά της και τις σχέσεις της με τη νέα θεατρική αγορά.
Ζούμε σε μια εποχή που έθνη, ταυτότητες, θρησκείες, σύνορα και βεβαίως οι τέχνες δοκιμάζουν τα όριά τους, τις αντοχές τους και τις ανοχές τους. Σχεδόν τίποτα δεν δείχνει να κ��νείται με βάση τις παλιές σταθερές. Όλα λειτουργούν στη σφαίρα της σχετικότητας. Έτσι και στο θέατρο και στην κριτική κανείς πια δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα τι χαρακτηρίζει μια καλή κριτική ή μια καλή παράσταση. Χωρίς κάποιο σταθερό σημείο αναφοράς, όλα είναι ανοικτά προς συζήτηση (και ενδεχόμενη αμφισβήτηση). Εξάλλου, κανείς δεν μπορεί να προβλέψει με σιγουριά πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα σ’ έναν κόσμο που διαρκώς συσκοτίζει κάθε έννοια του «πραγματικού». Παράλληλα, κοντά στον γιγαντισμό του αριθμού των παραστάσεων παρατηρούμε κι έναν αντίστοιχο γιγαντισμό στον αριθμό των κριτικών. Εύλογο και το ερώτημα: Tι υποδηλώνει αυτή η «αδέσποτη κριτική χιονοθύελλα»; Μήπως κάποια μορφή «εκδημοκρατισμού» του κριτικού λόγου, όπου όλοι δικαιούνται να εκφέρουν γνώμη; Και αν όντως αυτό συμβαίνει, η φωνή των πολλών βοηθά να ανέβει ο ποιοτικός πήχης του θεάτρου; Όταν όλοι δηλώνουν κριτικοί, ποιος είναι τελικά ο κριτικός;
Όπως, κατ’ αναλογίαν, και στο θέατρο: Όταν όλοι δηλώνουν ηθοποιοί (ή θιασάρχες ή παραγωγοί), ποιος είναι ο ηθοποιός (ή ο θιασάρχης ή ο παραγωγός); Ανάμεσα στις εκατοντάδες παραγωγές, πώς διαχωρίζει κανείς την ήρα από το στάρι; Πώς διαμορφώνεται, εντέλει, ο διάλογος ανάμεσα στην κοινότητα των κριτικών και την κοινότητα των καλλιτεχνών, σε μια ιστορική στιγμή κατά την οποία έχουμε πολλαπλάσιους κριτικούς και καλλιτέχνες σε σχέση με το παρελθόν;
Αυτά τα θέματα θα απασχολήσουν την ημερίδα, όπως και η απουσία σοβαρών θεατρικών εντύπων που να φιλοξενούν εξίσου σοβαρές κριτικές. Δεν επιδιώκουμε οριστικές απαντήσεις. Θέλουμε, όμως, να δούμε τις προκλήσεις που μας περιμένουν, σε μια αλληλοεξαρτώμενη σχέση, κριτικούς και καλλιτέχνες.
0 notes