#...طعم گيلاس

[muhammadgiovanni]

Abbas Kiarostami’s “Taste of Cherry” ( …طعم گيلاس ) May 16, 1997.

#Abbas Kiarostami #Taste of Cherry #...طعم گيلاس #1997 #Film #Iranian Cinema #Cannes Film Festival #Cannes #Palme d'Or

[m--bloop]

“It was still dark. I threw the rope over a tree but it didn't catch hold. I tried once, twice but to no avail. So then I climbed the tree and tied the rope on tight. Then I felt something soft under my hand. Mulberries. Deliciously sweet mulberries. I ate one. It was succulent, then a second and third. Suddenly, I noticed that the sun was rising over the mountaintop... What sun, what scenery, what greenery! All of a sudden, I heard children heading off to school. They stopped to look at me. They asked me to shake the tree. The mulberries fell and they ate. I felt happy.”

Taste of Cherry (...طعم گيلاس) dir. Abbas Kiarostami, 1997

#taste of cherry #...طعم گيلاس #abbas kiarostami #homayoun ershadi #cinematography #movies #film stills #j #dailyworldcinema #cw suicide

[moviesiveseenandwanttoremember]

Abbas Kiarostami’s “...طعم گيلاس” (Taste of Cherry) May 16, 1997.

#Abbas Kiarostami #...طعم گيلاس #Taste of Cherry #1997 #Nineties #Foreign #🇮🇷 #Existential #Drama #Stills

[andrzejklimowski]

Taste of Cherry (1997) dir. Abbas Kiarostami

طعم گيلاس...

US One-sheet poster

#taste of cherry #طعم گيلاس... #abbas kiarostami #american #artist unknown

[pipesjournal]

دمي نو مجموعه فعال در زمينه ي توليد و عرضه انواع قهوه، دانه قهوه، پودر قهوه، کپسول قهوه و انواع دمنوش است که  از سال 1373 در بازار تهران در زمينه زعفران و فروش دمنوش هاي گياهي آغاز به کار کرده و از سال 1399 کادر خود را توسعه داده و برند دمي نو را پايه گذاري کرده. با بيش از چهار سال سابقه خدمت به مشتريان در زمينه فروش دمنوش و قهوه و لوازم جانبي را دارا ميباشد و برند دمي نو را به ثبت رسانده است. 

سايت دمي نو به نشاني https://damyno.com فروشگاه آنلاين قهوه است که انواع محصولات مانند کپسول قهوه، قهوه، پودر قهوه، قهوه فوري و لوازم دم آوري قهوه، امکان استعلام قيمت پودر قهوه به صورت عمده و بسته اي را براي متقاضيان عزيز فراهم کرده است. جهت اطلاع از روش خريد و قيمت پودر قهوه کافي است که وارد فروشگاه دمي نو شده و از طريق مشاهده انواع پودر قهوه، از قيمت پودر قهوه در مدل ها و برندهاي مختلف باخبر شويد.

دانه قهوه

قهوه داراي انواع مختلفي از دانه‌ها است که به تنوع طعم و مزه متنوع خود معروف هستند. هر نوع دانه قهوه داراي خصوصيات و طعم‌هاي منحصر به فردي است که بسته به سليقه هر فرد مي‌توانند انتخاب شوند. اين تنوع در دانه‌هاي قهوه در دنياي مدرن به اهميت بيشتري پيدا کرده است و توليدکنندگان قهوه از اين تنوع در توليد محصولات خود بهره مي‌برند. دانه‌هاي قهوه عمدتاً به دو نوع عربيکا و روبوستا تقسيم مي‌شوند.

قهوه يکي از نوشيدني‌هاي باستاني و محبوب در جهان است و تاريخچه ي مصرف آن به حدود 1200 سال پيش بازمي‌گردد. اين نوشيدني در بيش از 70 کشور دنيا توليد و مصرف مي‌شود. علاقه به قهوه در سال‌هاي اخير نيز در کشورهاي مختلف افزايش يافته است.اگر شما از دوستداران قهوه هستيد و به عنوان يک قهوه‌خور حرفه‌اي شناخته مي‌شويد، احتمالاً پيش آمده است که به انواع مختلف قهوه‌ها و ويژگي‌هاي آن‌ها علاقه‌مند باشيد.

دانه قهوه به عنوان بذر يا تخم گياه قهوه شناخته مي‌شود که درون ميوه قرمز يا بنفش رنگي به نام گيلاس قهوه قرار دارد. بعد از کاشت اين ميوه و کندن پوست آن، دانه قهوه در داخل آن مشاهده مي‌شود که شباهت زيادي به دانه لوبيا دارد.اين دانه‌ها پس از خشک شدن و تفت داد��، براي تهيه نوشيدني قهوه مورد استفاده قرار مي‌گيرند.در ادامه قصد داريم تا درباره نوع دانه قهوه و ويژگي‌هاي آن‌ها اطلاعات مختلفي را با شما در ميان بگذاريم.

انواع مختلف دانه قهوه

دانه‌هاي قهوه انواع مختلفي دارند و دو نوع شناخته‌شده تر و متداول‌تر آنها به نام عربيکا (Arabica) و روبوستا (Robusta) هستند. اين دو نوع قهوه به طور عام مصرف بيشتري دارند و قسمت عمده‌اي از توليد قهوه در دنيا را تشکيل مي‌دهند. علاوه بر عربيکا و روبوستا، دو نوع ديگر از دانه‌هاي قهوه به نام لبريکا (Liberica) و اکسلسا (Excelsa) نيز وجود دارند. اين چهار نوع دانه قهوه با خصوصيات و طعم‌هاي منحصر به فرد خود شناخته مي‌شوند و در توليد محصولات قهوه مورد استفاده قرار مي‌گيرند. هر يک از اين نوع‌ها داراي ويژگي‌ها و مزاياي خاصي براي توليد قهوه‌هاي مختلف هستند و به تنوع طعم قهوه‌هاي جهاني کمک مي‌کنند.

دانه قهوه عربيکا

دانه‌هاي عربيکا (Arabica) به عنوان محبوب‌ترين نوع دانه‌هاي قهوه در جهان شناخته مي‌شوند و تقريباً 60? از توليد قهوه جهاني را تشکيل مي‌دهند. اين دانه‌ها براي رشد مناسب به محيط‌هايي با سايه، آب و ارتفاع زياد نياز دارند. به همين علت، قيمت آنها نسبت به دانه‌هاي ديگر بالاتر است.گياهان عربيکا بيشتر در مناطق مرتفع کشت مي‌شوند و به ارتفاع‌هاي حداقل 2000 فوت (حدود 600 متر) نياز دارند.اين گياهان نسبت به بيماري‌هاي گياهي حساس‌تر هستند.

گياهان عربيکا نسبت به گياهان ديگر کم‌تر رشد مي‌کنند و به ارتفاع 8 تا 15 فوت مي‌رسند.بسياري از برندهاي معروف صنعت قهوه تبليغ مي‌کنند که از 100? دانه‌هاي عربيکا در توليد قهوه‌هاي خود استفاده مي‌کنند. دليل اين انتخاب اين است که دانه‌هاي قهوه عربيکا به عنوان نوعي با کيفيت تر و مرغوب‌تر محسوب مي‌شوند. دانه‌هاي عربيکا به دليل عطر و طعم صاف خالص و طعم‌هاي ميوه‌اي آن در سراسر دنيا مشهور هستند. عربيکا معمولاً بسته به نوع رست و منطقه توليد داراي اسيديته (ترشي) بيشتري هستند.

دانه قهوه روبوستا

دانه‌هاي قهوه Robusta يکي ديگر از نوع‌هاي محبوب دانه‌هاي قهوه هستند. ويژگي بارز اين نوع قهوه، تلخي و کافئين بالاي آن است. دانه‌هاي قهوه Robusta بزرگتر و گردتر از دانه‌هاي عربيکا هستند. درخت قهوه Robusta هم از لحاظ اندازه بزرگتر است و به ارتفاع 15 تا 20 فوت مي‌رسد. ميوه اين نوع قهوه نسبت به بيماري‌هاي گياهي و آفات مقاوم‌تر است و در ارتفاعات پايين‌تر کشت مي‌شود.

اگر شما به دنبال کافئين بالاتر و تلخي بيشتر در قهوه هستيد، دانه‌هاي قهوه Robusta بهترين انتخاب براي شما مي‌باشند. اين نوع قهوه به دليل کافئين بيشتر، مي‌تواند به افزايش هوشياري و تمرکز کمک کند. همچنين، تأثير بيشتري بر روي چربي سوزي دارد و ممکن است بهبود عملکرد فيزيکي بدن را تسريع کند. در هنگام خريد اين نوع قهوه، مهم است که از نوع مرغوب آن اطمينان حاصل کنيد و اطلاعات کاشت آن را با دقت بررسي کنيد.

دانه قهوه لبريکا

دانه‌هاي قهوه Liberica به دليل رايحه شيرين گل و مشخصات عطر و طعم دودآميز و جسورانه‌اي که دارند، ارزشمند هستند. اين نوع دانه‌هاي قهوه اغلب با ساير انواع مخلوط مي‌شوند تا براي قهوه بدن و پيچيدگي طعمي ايجاد کنند. در اواخر دهه 1800 و به دنبال يک بيماري قارچي به نام "زنگ قهوه" که بسياري از محصولات عربيکا را تخريب کرد، کشت دانه‌هاي قهوه Liberica آغاز شد. فيليپين نيز يکي از اولين کشورهايي بود که اين نوع خاص قهوه را پرورش مي‌داد. پس از استقلال فيليپين از سلطه آمريکا، کشت دانه‌هاي قهوه Liberica در اين منطقه کاهش يافت. اما به مرور زمان، کشت اين نوع دانه‌هاي قهوه عربيکا جايگاه خود را باز پس گرفت.

گيلاسهاي دانه‌هاي قهوه Liberica بسيار بزرگتر از گياه‌هاي عربيکا يا روبوستا هستند و شکل نامنظمي دارند. از نظر اندازه و شکل ظاهري، به گياه‌هاي دانه‌هاي قهوه روبوستا نزديک‌تر هستند. اين نوع دانه‌هاي قهوه تحمل حرارت و رطوبت بالا را دارند و در ارتفاعات کم نيز به خوبي عملکرد مي‌کنند. توليد اصلي اين نوع دانه‌هاي قهوه اکنون در کشورهايي مانند اندونزي، مالزي و فيليپين انجام مي‌شود و تقريباً 2% از توليد جهاني قهوه را ��شکيل مي‌دهد. بيشتر از 95% توليد قهوه در مالزي به دانه‌هاي قهوه Liberica اختصاص دارد. با اين حال، اين نوع دانه‌هاي قهوه معمولاً در بازارهاي آمريکاي شمالي و اروپا يافت نمي‌شوند.

اکسلسا

دانه‌هاي قهوه Excelsa يکي از چهار نوع عمده دانه‌هاي قهوه هستند. اين گياه به عنوان يک نوع قهوه جداگانه محسوب مي‌شد. اين نوع دانه‌هاي قهوه تقريباً به طور کامل در مناطق جنوب شرقي آسيا رشد مي‌کنند. شکل ظاهري آن‌ها تا حدودي شبيه به لوبياي Liberica با بيضي‌هاي کشيده است.

اين دانه‌ها در گياهان بزرگ قهوه به ارتفاعات متوسط 20 تا 30 فوت رشد مي‌کنند. طعم دانه‌هاي Excelsa يادآور طعم‌هاي ميوه‌اي و عطري مشابه چوب مي‌باشد. همچنين از نظر آروما (رايحه) و کافئين سبک‌تر هستند. به طور کلي مي‌توان Excelsa را يک گونه از ليبريکا در نظر گرفت.

چه نوع دانه هاي قهوه اي را بايد انتخاب کنيد؟

در انتخاب دانه‌هاي قهوه، ويژگي‌هاي شخصيتان و ذائقه‌تان بسيار مهم است. انواع مختلف دانه‌هاي قهوه مانند عربيکا، روبوستا، ليبريکا و اکسلسا، ويژگي‌هاي متفاوتي دارند. اگر بهترين عطر و طعم را مي‌خواهيد، دانه‌هاي عربيکا را انتخاب کنيد. اگر ترجيح مي‌دهيد قهوه با کافئين بالا و طعم تلخي داشته باشد، روبوستا بهترين گزينه خواهد بود.

همچنين، اگر دنبال تجربه طعمي متفاوت و غيرمعمول هستيد دانه‌هاي ليبريکا و اکسلسا گزينه ي مناسب تري براي شما هستند. اگرچه نسبت به ساير دانه هاي قهوه کميابتر مي باشند. دنياي قهوه پر از پيچيدگي‌هاست و انتخاب مناسب وابسته به ذائقه و علاقه‌هاي شماست، و ممکن است يک ترکيب از اين انواع دانه‌ها با خواسته‌هاي مختلف شما همخواني داشته باشد.

خريد دانه قهوه

براي خريد دانه قهوه از سايت دمي نو به عنوان فروشگاه تخصصي انواع قهوه، پودر قهوه، دانه قهوه، کپسول قهوه و لوازم دم آوري قهوه ميتوانيد وارد فروشگاه دمي نو شده و با ثبت سفارش خود، انواع قهوه را به صورت بسته اي يا عمده از سراسر ايران با بهترين قيمت و ارسال فوري سفارش دهيد.

قيمت دانه قهوه

دانه قهوه بر اساس برند، نوع و طعم موجود در آن قيمت هاي متفاوتي دارند.سايت دمي نو به عنوان سايت فروشگاهي قهوه، انواع دانه هاي قهوه را با قيمت هاي مناسب به فروش ميرساند. جهت اطلاع از قيمت انواع دانه هاي قهوه کافيست که وارد بخش فروشگاه سايت دمي نو شده و با استعلام قيمت، از قيمت انواع دانه هاي قهوه با خبر شويد.

#قهوه #coffe

[lostgoonie1980]

258. Gosto de Cereja (طعم گيلاس / Taste of Cherry, 1997), dir. Abbas Kiarostami

[earlysummer1951]

TASTE OF CHERRY ‘طعم گيلاس‎, Ta’m-e gīlās’ (1997) dir. Abbas Kiarostami

#taste of cherry #طعم گيلاس #ta'm-e gīlās #1997 #abbas kiarostami #film stills #screencaps #criterion #death #sunset #sunrise #hope #nature #iranian film

[shiningwizard]

Taste of Cherry (Abbas Kiarostami, 1997)

Face death, the end, severance. See life, process, connection. Wake to creation. There’s something to his encounters being with a Kurd, an Afghan and a Turk i’m sure. Iran in the middle, determining, ignoring, absorbing. This man in the middle. Ever get this apprehensive feeling choosing to watch something because you’re certain it’ll impact deep and you never feel ready? That’s me and Kiarostami which is why i’ve seen hardly anything of his. That and he came to prominence in the west at a time where world cinema™ cultural thirst and approbation was at its worst, so he seemed more for feckless, aesthete, older arthouse cinema audiences who want and glean nothing deeper from movies than tourist images and base comfort. Oops.

#طعم گيلاس #taste of cherry #last movie i saw #A-

[asinglemanpdf]

Taste of Cherry, Abbas Kiarostami, 1997

#Taste of Cherry #طعم گيلاس #Abbas Kiarostami #1997 #film

[despondencytendencies]

And you wouldn't understand.

It's not because you don't understand

But you can't feel what I feel.

You can sympathize, understand, show compassion.

But feel my pain? No.

You suffer and so do I.

I understand you.

You comprehend my pain but you can't feel it.

طعم گيلاس

— Taste Of Cherry, dir. Abbas Kiarostami

#quote #pain #suffering #suicide #empathy #movie #movie quote #taste of cherry #طعم گيلاس #film #abbas kiarostami

[m--bloop]

Taste of Cherry (…طعم گيلاس) dir. Abbas Kiarostami, 1997

#taste of cherry #…طعم گيلاس #abbas kiarostami #filming #dailyworldcinema #j

[moviesiveseenandwanttoremember]

Abbas Kiarostami’s “...طعم گيلاس” (Taste of Cherry) May 16, 1997.

#Wow it premiered at Cannes on this date in 1997 #Total coincidence #Abbas Kiarostami #...طعم گيلاس #Taste of Cherry #1997 #Nineties #Foreign #🇮🇷 #Existential #Drama #4/5

[gypsyy96]

#طعم گيلاس #tests of cherry #طعم الكرز #عباس کیارستمی #Abbas Kiarostami #همايون إرشادي #Homayoun Ershadi #فيلم #mything

[whileiamdying]

Blu-ray Review: Abbas Kiarostam’s Taste of Cherry on the Criterion Collection

Criterion gives new life to Kiarostami’s lovely, understated rumination on existential quandaries.

By Budd Wilkins on July 24, 2020

“There is but one truly serious philosophical question,” writes Albert Camus in The Myth of Sisyphus, “and that is suicide.” Faced with what Camus terms “the unreasonable silence of the world,” and believing that life is inherently meaningless, why should an individual choose to go on? This is the conundrum that confronts Mr. Badii (Homayoun Erhadi), the protagonist of Taste of Cherry, Abbas Kiarostami’s understated and evocative account of a man’s existential despair. Because Mr. Badii never reveals his reasons for contemplating suicide, the audience is left guessing. Backstory in this case would only reduce Mr. Badii to the status of a specific character who finds himself immersed in a particular set of circumstances. Absent that, he can serve more easily as an archetype, a kind of Iranian everyman.

For the first 20 minutes or so, we have no idea what Mr. Badii might be after. From the passenger seat of his Range Rover, we watch him drive from Tehran into the desolate outskirts of the city, which appear to consist of one enormous construction project. The occasional long shot situates the vehicle amid the arid landscape. Along the way, Mr. Badii pauses from time to time to converse with some laborers. His terse inquiries elicit mostly friendly yet noncommittal responses, except for one man who threatens to smash his face in. This aggressive reaction seems to suggest that he thinks Mr. Badii might be cruising for a male lover. But, as it turns out, all he wants is for someone to make sure that he’s gone through with the act of suicide and, if so, to toss “20 spadefuls of earth” over him.

Much of the film is taken up with conversations between Mr. Badii and three potential participants in his suicide pact. Each of their positions—soldier, seminarian, museum employee—represents a pillar of society, yet each of them is an ethnic outsider: a Kurd, an Afghan, and a Turk, respectively. It’s canny how Kiarostami indicates the ways in which a person can be bound up in the social fabric and still stand apart from it, but the disparity between Mr. Badii and his interlocutors is also economic: Though he speaks of friendship and receiving the gift of assistance, his primary persuader remains a large sum of money.

Where the soldier merely flees in fright, and the seminarian flatly refuses owing to religious prohibitions, the elderly taxidermist, Mr. Bagheri (Abdolrahman Bagheri), hesitantly agrees. And yet he hopes to use the very act of storytelling as a way to persuade Mr. Badii against his rash intention. The tale concerns his own futile attempt to hang himself from a tree branch. The unexpected appearance of mulberries on the tree—a sumptuous goad to the all-too-human senses—distracts him from his stated purpose. Though mute (at least according to Camus), the world has presence; it appeals to the observant eye. So it comes as no surprise that, near the end of the film, there are several long shots of Mr. Badii sitting on a bench or a hilltop, gazing out at the city and all of creation in the distance.

Significantly, Mr. Bagheri soon takes over the navigation of the Range Rover, which, until then, has been seen endlessly meandering in circles around the open grave that awaits Mr. Badii. The older man promises to take him along “a longer road, but better and more beautiful.” It’s hard not to see this as a touching metaphor for life itself. The vehicle soon passes from harsh earthen wasteland to lovely rolling hills spotted with trees in bloom. Curiously, some of the trees are green, some speckled with autumnal hues—a subtle reminder of the ways that life and death interpenetrate each other in cyclical fashion.

The last minutes of the film are its most remarkable. And they’re all about transitions. We see Mr. Badii in his grave. The screen goes black. Then, in clearly degraded camcorder footage, we’re presented with the making of an earlier scene. The actor Erhadi passes Kiarostami a cigarette. We’re behind the scenes, in another realm, with The Taste of Cherry having passed over from film to video, from fiction to the fact of its making, from death to life—or is it afterlife? We’ve also passed from silence to song. A film that hitherto had absolutely no score erupts into Louis Armstrong’s instrumental rendition of “Saint James Infirmary,” a blues number about looking coolly at death while celebrating life. That’s Taste of Cherry for you. To quote the lyrics of Cab Calloway’s rendition of the song: “We raise Hallelujah as we go along.”

Image/Sound

Criterion’s 4K restoration of Taste of Cherry is a vast improvement over 1999’s DVD edition, which was non-anamorphic and as such not enhanced for widescreen televisions. The image here is sharper, with far greater density and clarity on the textures of clothing and close-ups on faces, which are, after all, so integral to the film. Colors, from dun earth tones to the intense greens and yellows of the foliage, are vibrant and densely saturated. Grain levels are suitably cinematic. The LPCM mono track clearly delivers the dialogue and lends some depth to ambient industrial sounds and half-overheard conversations.

Extras

Criterion’s Blu-ray upgrade of Taste of Cherry includes a handful of welcome supplements, including the 1997 on-camera interview with Abbas Kiarostami that was the sole extra of note on the DVD. In it, the filmmaker discusses accepting the dictates of censorship as a series of challenges, preferring films that lull you to sleep over ones that nail you to your seat, extols the importance of the imagination in both cinema and life, briefly comments (breaking into English for the moment) on Quentin Tarantino as cinephile and filmmaker, and admits extracting his life philosophy from his frequent work with children.

Project is a 40-minute “sketch film” for Taste of Cherry, in which Kiarostami and his son, Bahman, rehearse a number of its scenes, intercut with footage from the finished film. In a new interview, Iranian film scholar Hamid Naficy talks about the influence of Kiarostami’s early work in advertising and documentary filmmaking on his later narrative films. In a brief but cogent episode of “Observations on Film Art” from the Criterion Channel, critic and historian Kristin Thompson highlights the importance of landscape in Kiarostami’s cinema and explicates his quite distinctive technique for generating narrative suspense. The illustrated foldout booklet includes a perceptive reading of the film from critic A.S. Hamrah, which, among other things, intriguingly compares Taste of Cherry to Barbara Loden’s Wanda.

Overall

A superlative Blu-ray upgrade from the Criterion Collection gives new life to Abbas Kiarostami’s lovely, understated rumination on existential quandaries.

Cast: Homayoun Ershadi, Abdolrahman Bagheri, Afshin Khorshid Bakhtiari, Safar Ali Moradi, Mir Hossein Noori Director: Abbas Kiarostami Screenwriter: Abbas Kiarostami Distributor: The Criterion Collection Running Time: 99 min Rating: NR Year: 1997 Release Date: July 21, 2020 Buy: Video

#Criterion Collection #Abbas Kiarostami #عباس کیارستمی #Taste of Cherry #طعم گيلاس

[gregor-samsung]

Taste of Cherry (Persian: طعم گيلاس...‎‎, Ta’m-e gīlās...)

[Abbas Kiarostami - 1997]

#Taste of Cherry #1997 #Kiarostami #Abbas Kiarostami #Ta’m-e gīlās... #طعم گيلاس...‎‎ #Persian #Persian movies #Persian movie #iran #Iranian cinema #Iranian cinema #Iranian movies #optimism #life

[yeterinceiyilesmistim]

Yaşam ve Ölüm Arasında

Rızasızca getirildiğimiz bu hayattan, rızamız ile çekilebilmek, yani intihar kavramı üzerinde dönüp duran birbirinden nefis iki film ile karşınızdayım. 

İntihar edebilecek kadar umutsuz ve çaresiz olmak ne demektir, nasıl bir histir beni çok etkileyen bir mevzudur.  Bundan yıllar önce birisi vardı, adı Mehmet Pişkin, intihar videosunu internete yükleyip öyle son vermişti hayatına, ben o videoyu öldüğü gün izlemiş ve hem etkilenmiş hem de çok üzülmüştüm, aradan onca zaman geçti, hala zaman zaman açar izler ve aynı duyguları yaşarım. Düşünmeden edemiyorum, başka türlü olamaz mıydı, belki de o video da tıpkı bu filmdeki gibi bir yardım çığlığıydı, çünkü ne gerek var ki, birazdan zaten ölüp gideceksin, bu zahmete neden değsin. Filmimizdeki karakter de kafaya ölmeyi koymuş, mezarını kazmış; ama saatlerce, öldükten sonra üzerine toprak atma işini üstlenecek bir adamı arıyor, halbuki bunun ne anlamı var, öldükten sonra üstüne toprak atılsa ne olur, atılmasa ne olur? İşte asıl anlam burada ortaya çıkıyor, evet, ölmeye karar vermiş bir adam var karşımızda, ama aslında o küçük bir işaretin peşinde, onu bu kararından döndürebilecek ufak bir umut arıyor, ve nitekim, benim kanaatimce, o şeyi buluyor, filmin sonu açık bırakılmış çünkü.

Burada anlattığım iki film de diyalogları, sinematografisi, göstergebilimsel anlamları ve daha pek çok alanda, çokça malzeme veriyor, oldukça da doyurucu malzemeler bunlar, ama ben, daha çok ikisinin de yaşattığı duygu, verdiği mesaj ile ilgileniyorum.

Evet “Kirazın Tadı” intihar üzerine belki, ama bana daha çok yaşamın bir güzellemesi gibi geliyor. Hayatın tüm anlamsızlığına karşılık bir dutun tadı için, bir kez daha kiraz yiyebilmek için bile yaşamaya değer ve her zaman değecektir diyor. İnternette de filmle ilgili çok güzel analiz ve okumalar mevcut, iki tanesini şöyle ekleyeyim, meraklısına.

https://www.gazeteduvar.com.tr/sinema/2020/04/04/daha-fazla-kirazin-tadi/

https://dergipark.org.tr/tr/download/article-file/667258

Kiraz’ın Tadı ile karşılaştırınca bambaşka kültürden, bambaşka bir hayat hikayesi, üstelik bir gerçek hayat hikayesi; ama ilk film ile aynı yerlerime dokunan muhteşem bir film bu da. Burada filmdeki karakterimiz ilk filmdekinin geldiği yerin de ötesine geçmiş bir yerdedir, onun için yaşamak diye bir şey mümkün değildir ve hiçbir ışık, hiçbir umut kalmamıştır; belki de başından beri o umut hiç olmamıştır. Bu nedenle ilk filmden farklı olarak karakterimizin attığı çığlık yaşamak için değil, tam tersi ölmek içindir.  Yaşamak bir haksa, ölmek de bir hak mıdır? Kendi hayatını, kendi başına bitirebilmekten bile aciz olan, böyle bir şey için bile, bir başkasının yardımına muhtaç olan bir insanın, yaşaması ne anlama gelir? İlk filmden başka sorular ile bizi başka cevaplara ulaştırıyor olsa da bu film, baş karakterimizin mahkemeye katılabilmek için bir şekilde çıktığı yolculuktan, dışarıyı, hayatı, izlediği sahne gözümün önünden gitmiyor. Öyle bir sahne ki, buram buram yaşama sevinci, yaşama isteğiyle insanın içini dolduran, hiçbir şey olmasa bile, şu manzarayı görmek için bile yaşanır dedirtecek türden, bu hissi verebildiği için yönetmene ekstra bir hayranlık da duydum. Diğer bir yandan karakterimiz öyle bir halde ki bu  seyahat bile kararını etkileyemiyor. Çünkü “Hayat çok güzel!” diye düşündüğünüz daha o anda öyle bir şey oluyor ki, “Bu hayat çekilmez!” diyorsunuz, bu kısır döngünün verdiği bıkkınlık sonunda seyircinin hüzünlü belki ama yine de filmden mutlu ayrılmasını sağlıyor.

Kendi yaşam mücadelemin tam da ortasında izlediğim bu iki film, içinde bulunduğum duygu durumu sebebiyle de beni fazlaca etkilemiş olabilir belki; ama yine de görülmesi ve üzerine düşünülmesi gereken, iki muhteşem ve ödüllü film bırakıyorum size. Kirazın tadını bir kez daha alabilmek uğruna yaşamak mı, yoksa kirazın tadına rağmen ölmek mi?

#kirazıntadı #abbaskiyarüstemi #طعم گيلاس #hümayunerşadi #abdülrahmanbakiri #içimdekideniz #maradentro #alejandro amenábar #javierbardem #izlenesi