#Bistra

[jacksdollhouse]

Bistra, on the wall

#doll #dollcore #porcelain doll #my friend bistra

[babolat85]

MY FAVOURITE EUROVISION ENTRIES: DAY 9 - Bosnia & Herzegovina

I miss Bosnia & Herzegovina in the contest, they sent some real stinkers, but also some amazing songs. I really do like the Balkan region when it comes to music.  Today we go back to 2009 with Regina. Loving the staging and the drums. Close to my favourite from B&H would have to be their best ever finish with Hari Mata Hari - Lejla

PREVIOUS COUNTRIES:

Albania

Andorra

Armenia

Australia

Austria

Azerbaijan

Belarus

Belgium

#eurovision #bosnia and herzegovina #esc #regina #bistra voda #2009 #moscow

[gospocki]

treba ti neko

da te nasmijava

ljubi ruku povremeno

pomalo (slatko) gnjavi

gleda u oči dok ozbiljno zauzeto priča

da planira (sve) sa tobom

da posvjećuje knjige sa posvetama

da prati tvoje frustracije

da te umiri u trenu

stasom i pogledom

i onom tišinom i pauzama između vaših očiju

da te natjera da ga želiš samo osmjehom

da ti piše stihove romanse po koži, blagim dodirima uz kratka odmicanja

da staloženo podnosi tvoje atake i smiruje te svojom bojom glasa

koristeći samo razum

kao štit protiv tebe

da bude tvoja tvrđava od drugih

da bude dvorac prostrani gđi(ci)

da bude glas tišine duši

zelenilo prirode očima

bistra rijeka tvom licu

klima Mediterana tvom raspoloženju

slavuj ušima tvojim

krv srcu tvom

teolog dosadnim minutima tvojim

inženjer za krhke segmente tvoje

slova i suze u dnevniku tvom

mjesečeva svjetlost u tmini gustoj

da ti bude ambis sreće

da ti bude kao odmor radniku

i da postoji (uopšte)

#gospodinmangup1001

[zvetenze]

View from the Galičnik road

Galičnik, Macedonia

Galičnik is a village in the Reka region of western Macedonia. It sits 1400 meters above sea level and below Bistra Mountain and Lake Mavrovo nearby to the north. The village was first noted in the 10th century and is famous for the fortress-like stone dwellings and its masons and craftsmen. In 1975 it was designated as an important cultural site. The inhabitants (ethnic Miyaks) still raise cattle and sheep and also work as masons and craftsmen. The Reka region borders Albania and is named for the Radika river valley and its mountain tributaries. (photo 1991)

#Macedonia #architecture #house

[svemir-u-glavi]

Znate ono kada ostavite mutnu vodu da odstoji, ne dirate je, ne mesate ruke u nju, samo je jednostano pustite. I onda nakon odredjenog vremena se vratite i vidite da se mulj spustio na dno, i da je voda postala bistra.

Tako je i u zivotu. Trenutno se osecam kao da su moje emocije voda koja stalno talasa. Ali je sada nekim cudom mirna. Nema mulja, nema talasa, nema ruku da pomute sve, i moram da priznam da je ovo najlepse kako sam se osecala do sada. Mirno. Spokojno. Kao da me nista ne muci. Kao da sam srecna u svom zivotu. Prvi put posle ne pamtim koliko.

Samo se plasim da ce taj mir kratko trajati. Da ce neko doci i pomutiti sve ono sto se godinama talozilo i skupljalo na dno. Da ce pomutiti vodu koja se godinama trudila da postane bistra kakva je sada.

Zelim da se osecam ovako sto duze. Ovako mirno, ovako spokojno, ovako bistro. Ne trebaju mi ruke koje ce pomutiti tu vodu, mada te iste ruke su cesto one koje ce nas pomilovati, ohrabriti, poljubiti. Ali jedino mi je bitno da nema ruku koje ce pomutiti moju vodu. Moju bistru vodu.

Sa tvojeg izvora moja se dusa napila

zedna tvojih godina, i sada mamurna

pita gdje je utjeha

gdje je mladost nestala

#ljubavna poezija #poezija #balkan citati #balkan quotes #balkan #tekst o ljubavi #balkan tekst #tekstovi #zivotni citati #art

[prospercz]

Den 37

Je půlnoc. Už tam snad brzy budeme. Všude kolem je tma jako v pytli. Cestu mi osvětluje jen moje slabé světlo z čelovky. Fouká tak silný protivítr, že mám pocit, jako bych se zastavil na místě. Matně vidím obrysy větrných mlýnů rozesetých všude po údolí. Blikají červenými světýlky. V dálce je slyšel vytí kojotů, které jsme navečer viděli běhat po pláních okolo. Už tam snad budeme.

Ráno mě budí ruch ze silnice a teplo. Slunce už se opírá do mého stanu, jenž jsem si postavil vedle malého bistra, ke kterému jsme včera večer dostopovali. Stejně jsem si moc nepřispal. Moje vnitřní hodiny jsou neochvějně nastaveny na budíček v pět hodin. Aspoň ale nemusím nikam chvátat.

Pomalu vstávám, snídám ovoce a kombuchu z obchodu a vytahuji knížku. Dneska určitě dokončím čtvrtý díl Harryho. Mám až do pěti večer čas. Odpočívám a snažím se dohnat věci, na které není přes normální den moc času.

Napustil jsem si kýbl s vodou a hledám v karimatce další díru, která mi ji každou noc vypouští. Projedu švy kolem dokola a nemůžu nic najít. Divný. Pak mě ještě napadne zkusit nalít vodu do malých drážek, které můj typ karimatky má. No a hle. Našel jsem. Našel jsem ne jednu, ale rovnou čtyři!!! To se může opravdu stát jen mně. Vypadá to jako nějaká chyba z výroby.

No, nedá se nic dělat. Záplatu tam dát nemůžu, je to v blbém místě. Jdu zkusit obchod, jestli mají aspoň vteřinové lepidlo, že bych to trochu zapatlal. Podařilo se. Snad to chvilku vydrží. Zároveň jsem napsal do společnosti, že tohle není normální. Doufám, že mi pošlou novou. Měli by…Nevím proč, ale vždycky když pracuju s vteřinovým lepidlem, tak si přilepím i něco jiného. Takže dneska to byl prst ke kraťasům. Dolů to nejde, tak mají nový neodolatelný lepidlový nádech.

Odpo dostopujeme zpět do Hikertown a v pět vyrážíme zdolat obávaný Aquaduct. Obávaný je proto, že přes den se tam člověk usmaží. Teď už je příjemněji, ale stejně to není nic moc, šlapat po rovině po štěrkové a pak prašné silnici. V sedm si uděláme pauzu na večeři. Zapadne slunce a v devět už je tma. Na cestu nám svítí aspoň trochu hvězdy.

Abych řekl pravdu, první část nočního dobrodružství jsem si já, a společně se mnou i všichni ostatní, docela užíval. Byl příjemný chládek a dělali jsme zase něco nového. Zastavili nás nějací místňáci a obdařili nás pivkama. Prý jsou tu jen jednou v měsíci, tak to máme dost štěstí. Taky máme každý na sobě takovou tu plastovou tyčku, která když se naláme, tak svítí. Jedna holka to sehnala včera ve městě. Je to celkem sranda, jak každý ve tmě září jinou barvou.

Postupem času ale přichází víc a víc únava. Už to není sranda. Všichni vyhlížíme konec. Je to úmorné. Ten vítr tomu taky vůbec nepomáhá. Do quiltu se dostanu až těžce po půlnoci. Zítřejší vstávání bude utrpení.

[gastrogdansk]

Rodzaje restauracji

Restauracja to miejsce, w którym ludzie płacą za siedzenie i jedzenie, które jest gotowane i podawane w lokalu. Ten rodzaj działalności jest bardzo popularny na całym świecie i generuje ogromne ilości działalności gospodarczej. Istnieje wiele różnych rodzajów restauracji, o różnych stylach i modelach obsługi. Najbardziej prestiżowe restauracje mają zazwyczaj wysokie ceny, a jedzenie jest przygotowywane i prezentowane klientom w artystyczny sposób.

Słowo restauracja pochodzi od francuskiego słowa oznaczającego "restauratora" i zostało ukute w XVIII wieku, kiedy to restauracje wykorzystały rosnące poczucie kultury gastronomicznej w Europie. Koncepcja restauracji istnieje jednak znacznie dłużej, a starożytni Sumerowie pozostawili zapiski o publicznych lokalach gastronomicznych.

Puby są ważną częścią branży restauracyjnej i mogą oferować wszystko, od tradycyjnej angielskiej kuchni po dania o globalnym wpływie. Coraz częściej koncentrują się również na wysokiej jakości żywności i odchodzą od wizerunku miejsca, które oferuje tylko napoje.

Bistra to styl restauracji o ograniczonym zakresie usług, który wywodzi się z Francji. Menu jest często inspirowane kuchnią francuską, ale może również obejmować inne kuchnie. Bistra mają zazwyczaj wyższe ceny niż kawiarnie.

Restauracje stale się zmieniają i ewoluują, a nowe trendy i oczekiwania klientów napędzają ciągły rozwój. Nowe technologie również zmieniają sposób działania i funkcjonowania restauracji. Na przykład, coraz powszechniejsze staje się wykorzystywanie chatbotów do odpowiadania na pytania klientów.

[lale-i-knjige]

Mnogo toga bih imao i želio da napišem, ali ne znam kako? Misao mi je bistra i duboka, ali riječ je mehka i plitka, pa nikako da iskažem ono što bih želio.

Rešad Kadić, Bašeskijin posljednji zapis

[vellhighbandi]

writeeeee

*picks up boriya bistra jhola jhapata and walks off*

#to sharma ka jawab suno #humesha sahi disha

[nordic-hedge-witch]

Ring, klocka, ring i bistra nyårsnatten mot fascismens norrskenssky och markens tö; det gamla valåret lägger sig nu för att dö... Ring själaringning över Tidö-land och vatten!

Ring in det nya och ring ut det gamla i årets första, skälvande minut. Ring lögnens makt från Rosenbad ut, och ring in sanningens till oss som med elräkningen famla.

Ring våra tankar ut ur sorgens häkten, och ring tillbaka medmänskligheten till sargad barm. Ring hatet ut emellan rik och arm och ring försoning in till Sveriges alla firanden och släkten.

Ring ut medan vi fortsätter att räkna ner Tidölagets dagar och lögner byggt av falukorvar som gör en depressiv. Ring in ett ädlare, ett högre liv med bättre syften, och inga angiveri-lagar

Ring, klocka, ring... gör Sverige till ett land som inte bara gynnar den rike; det dagas, släktet fram i styrka går! Ring ut, ring ut detta krigens år, ring in den tusenåra freden och göm en flykting om du bor i Svea rike!

Med vänliga hälsningar, Ledarredaktionen

#It's very easy to forget that Aftonbladet is actually labelled as a socialist newspaper #and then today they posted this #and it somehow made me a little emotional because today's sweden isn't the sweden i grew up with #and it probably will never be again #but at least there are still people who are willing to believe #swepol #swedish politics #Here's hoping that 2023 is a truly awful year for fascists

[zeitenklaenge]

🗓🎧|🍒🦋: «Bistra Voda», Regina - 2009 - 🇭🇷 [🦋] || 🎶💭🧳 by 🦋

#zeitenklänge #zvuki

[onefiercemadam]

Sinoć mi se šetalo u večernjim satima

Namjerno sam preskočila stanicu

Proljetna svježa bistra noć

Uličnu lampu ukrasila je procvjetala trešnja

Slušam samo šarmantni saksofon

Ponijet ću taj mir sa sobom

[gaymer-hag-stan]

Alright, which was the best Eurovision and why was it 2009??

Like, I don't know what magic force worked behind the scenes that year but it's like all of Europe (and friends) collectively said "This year let's not send something that sucks"

#Eurovision Song Contest #ESC #Eurovision #Norway #Iceland #Azerbaijan #Turkey #United Kingdom #Estonia #Greece #France #Bosnia and Herzegovina #Armenia #Alexander Rybak #Yohanna #AySel #Arash #Hadise #Jade Ewen #Urban Symphony #Sakis Rouvas #Patricia Kaas #Regina #Inga and Anush #Fairytale #Is It True? #Always #Düm Tek Tek #It's My Time #Rändajad

[zvetenze]

Ambar (barn) and outbuildings

Izvor, Macedonia

Izvor is a village in the Kičevo municipality of western Macedonia, located in the Treska valley south of Bistra mountain. This small hay-drying structure has a stone enclosed space, upper level and clay-tiled roof. A upper level wooden frame with diagonal bracing is clad with thin wooden strips spaced to allow air circulation for the interior and to support the drying hay. (photo 1991)

#Macedonia #architecture #outbuilding

[gdziejemy]

Smakowite Podróże: Top 16 Restauracji w Warszawie

Warszawa, stolica Polski, zachwyca nie tylko swoją historią i kulturą, ale także bogactwem kulinarnej sceny. "Smakowite Podróże: Top 16 Restauracji w Warszawie" to przewodnik dla tych, którzy pragną doświadczyć najwyższej jakości kuchni w tym dynamicznym mieście.

W tej książce znajdziesz zestawienie szesnastu najlepszych restauracji, które wyróżniają się nie tylko wyjątkowymi smakami, ale także atmosferą i profesjonalną obsługą. Od eleganckich lokali serwujących dania kuchni międzynarodowej po tradycyjne polskie bistra, każde miejsce zostało starannie wybrane ze względu na swoją wyjątkowość i jakość usług.

Autorzy "Smakowitych Podróży" nie tylko przedstawiają menu i atmosferę każdej restauracji, Najlepsze Restauracje Warszawa ale także dzielą się swoimi osobistymi doświadczeniami i rekomendacjami. Ich pasja do kulinariów sprawia, że ta książka staje się nie tylko przewodnikiem, ale także inspiracją dla wszystkich poszukujących nowych smaków i doznań kulinarnej podróży.

Praktyczne informacje, takie jak adresy, godziny otwarcia i ceny, ułatwiają czytelnikowi planowanie wizyty w tych wyjątkowych restauracjach. Niezależnie od tego, czy jesteś turystą odwiedzającym Warszawę po raz pierwszy, czy mieszkańcem szukającym nowych kulinarnej przygody, ten przewodnik zapewni Ci niezapomniane doświadczenia smakowe.

"Smakowite Podróże: Top 16 Restauracji w Warszawie" to nie tylko lista adresów, ale prawdziwa podróż po światku kulinarnych doznań. Dla każdego, kto ceni sobie dobrą kuchnię i poszukuje wyjątkowych gastronomicznych doznań, ta książka będzie niezastąpionym towarzyszem.

[pop-culture-diary]

Sing, Sing... czyli jazz w piwnicy

"Dziewczyny jazzu" Teatr Syrena

Scenariusz i reżyseria: Iza Natasza Czapska

Kierownictwo muzyczne: Tomasz Filipczak

Reżyseria światła: Gustaw Trzciński

Kostiumy: Paulina Huczyńska

Przestrzeń: Zuzanna Miladinović

Występują: Monika Mariotti, Justyna Gajczak, Izabela Perez

Tekst pisany na podstawie spektaklu z 27 lutego 2024

Na wstępie chciałabym zaznaczyć, że to nie będzie typowa recenzja, bo i „Dziewczyny jazzu nie są typowym spektaklem. To druga odsłona projektu „Mikromusical” realizowanego przez Teatr Syrena. To przeniesienie na polski grunt praktyki prosto ze Stanów Zjednoczonych, gdzie sztuka teatralna prezentowana jest widowni, by ocenić jej potencjał.

Bohaterkami „Dziewczyn jazzu” są trzy wspaniałe kobiety, które trafiły do powojennej Warszawy z różnych stron świata: Carmen Moreno (Monika Mariotti), Jeanne Johnstone (Justyna Gajczak) i Elizabeth Charles (Izabela Perez). Panie spotykają się w kawiarni i tam zastaje je zakaz słuchania jazzu wydany przez partię. To nie pierwszy raz, gdy Teatr Syrena bierze na tapet postaci historyczne, a poprzednie produkcje napełniają mnie optymizmem co do przyszłości i tego spektaklu. Jednakże, choć to bardzo ciekawy okres, nie jestem pewna czy da się na tym zbudować pełnoprawny musical. Bo niestety na ten moment „Dziewczyny jazzu” są po prostu za krótkie i zbyt pośpiesznie przebiegają po życiorysach swych nietypowych bohaterek.

To powiedziawszy, wszystkie panie zostały zagrane przez bardzo charyzmatyczne aktorki, które świetnie sobie poradziły zarówno aktorsko jak i muzycznie. Mam jednak wrażenie, że dano im za mało do zrobienia. Sztuce wyszłoby na dobre zagłębienie się w historię każdej z bohaterek i bardziej szczegółowe pokazanie relacji między nimi.

Jeśli chodzi o muzykę, to w spektaklu wykorzystano jazzowe klasyki z tego okresu, piosenki, które bohaterki z pewnością znały i śpiewały. To świetny sposób na stworzenie atmosfery i przeniesienie Bistra Syrena do lat czterdziestych. Cała sala świetnie się bawiła słuchając brawurowych, pełnych energii wykonań. Tyle tylko, że na atmosferze i dobrej zabawie wkład piosenek się kończy. Nie popychają fabuły do przodu i gdyby ich nie było narracja zbytnio by nie ucierpiała. Mam nadzieję, że przed oficjalną premierą powstaną oryginalne utwory, które powiedziałyby nam więcej o bohaterkach, jednocześnie zachowując jazzowy styl. W całym spektaklu najwięcej dowiedzieliśmy się o postaciach z narracji prowadzonej w ojczystym języku każdej z nich, z napisami wyświetlanymi na ekranie. W pełnoprawnym musicalu te momenty byłyby piosenkami i ich brak dało się odczuć.

 „Dziewczyny jazzu” to spektakl mocno osadzony w realiach wczesnego PRLu, co ma swoje odbicie w kostiumach i scenografii. Bohaterki i muzycy wyglądają jak wyjęte z podręcznika do historii, a połamane płyty winylowe zalegając na scenie sprawiają, że widz całkowicie rozumie ich irytację, gdy zdają sobie sprawę jakie bezpośrednie konsekwencje ma dla nich rządowy zakaz.

Bardzo mi się za to podobało zastosowanie uderzeń młotkiem jako przerywnika. Otóż przedstawiciel władz jest cały czas obecny na scenie, a jego jedynym zadaniem jest uderzanie młotkiem w płyty gramofonowe w kluczowych momentach spektaklu, całkowicie zmieniając wydźwięk sceny, wyrywając postaci i widownię z zamyślenia i przypominając im o wiecznym nadzorze jaki ma nad nimi państwo.

Jak na mój gust „Dziewczyny jazzu” świetnie pasują do Bistra Syrena. Aktorki wchodząc na scenę witają się z widownią jak ze starymi znajomymi, co tworzy niepowtarzalną atmosfer w połączeniu z ich interakcjami z akompaniującymi im muzykami. Całokształt daje widzom poczucie, że na to kilkadziesiąt minut cofnęli się w czasie i sami uczestniczyli w zakazanej sesji słuchania jazzu.

Ciężko jest oceniać „Dziewczyny jazzu” jeśli ma się świadomość jak krótko trwały prace i że to de facto nie ostateczna wersja musicalu. Jestem pełna podziwu dla całego zespołu kreatywnego odpowiedzialnego za ten projekt, wszyscy wykonali kawał świetnej roboty i to w tak krótkim czasie. Stworzyli spektakl rozrywkowy, ale i pełen prawdziwych emocji. Nie jestem pewna jak dokładnie Teatr Syrena zamierza ocenić reakcje publiczności, ale moim zdaniem „Dziewczyny jazzu” to sztuka z potencjałem i na pewno będę obserwować dalsze prace nad tym tytułem.

Ale to tylko moja opinia, a ja nie jestem obiektywna.

#recenzja #musical #teatr syrena #dziewczyny jazzu