#Carlo Grubacs | Explore Tumblr Posts and Blogs

pacingthroughouthemptiness · 5 years

Text

Ένα σχόλιο (μπορεί και δύο).

Σκέψη/απάντηση σε ανώνυμο που δέχτηκε το blog @astronauths, και αφού μου επέτρεψε.

Το αρχικό post είναι αυτό:

https://astronauths.tumblr.com/post/184832638667/%CF%83%CE%B5-%CF%84%CE%B9-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%86%CE%AD%CF%81%CE%BF%CF%85%CE%BD-%CE%BF-%CE%BA%CE%BF%CE%BC%CE%BC%CE%BF%CF%85%CE%BD%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82-%CE%BC%CE%B5-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%AF%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CE%B9

Ξεκινάω λέγοντας (προς το@ ανώνυμ@) ότι κανείς δεν μπορεί να σου δώσει μέσα από ένα post την απάντηση σε αυτό που ζητάς. Καλώς ή κακώς, όπως κάθε άλλη ιδεολογία, κουβαλάει πίσω τις ολόκληρες βιβλιοθήκες, τις οποίες πρέπει να ξεφυλλίσεις -τουλάχιστον- αν θες να βρεις την απάντηση ( που καλύπτει εσένα). Μία καλή αρχή είναι πέρα από το γκουγκλάρισμα (το οποίο χρησιμοποιώ αυτή τη στιγμή για να σου δώσω κάποιες πηγές) να ανοίξεις βιβλιοθήκες που έχουν άρθρα ή βιβλία ελεύθερα για κατέβασμα. Σου παραθέτω κάποιες στο τέλος της απάντησης.

Αντίστοιχα, όπως κάθε ιδεολογία, έχει κι αυτή τα “ιερά” της βιβλία. Και εξηγώ: Αν μιλάμε για την αναρχία ως ιδεολογία, αποκομμένη από την σημερινή κοινωνία ή από την κοινωνία που χρησιμοποιήθηκε ως πεδίο για την ανάπτυξη της (βλ. Σοβιετική Ένωση / Καταλονία / Γαλλία), τότε απαξιώνουμε όχι μόνο την κοινωνία αυτή, αλλά και το ίδιο το πρόταγμα της αναρχίας.

Οι σημερινές της εκφάνσεις -οπως και του μαρξισμού- στον δυτικό κόσμο, βασίζονται πάνω σε συγκεκριμέν@ συγγραφείς και τα γραπτά τους. Αυτό τα τελευταία χρόνια -ευτυχώς- αλλάζει καθώς έρχονται στο φως γραπτά που μέχρι τώρα κανείς δε μελετούσε, ή γράφονται βιβλία που αξίζει να διαβάσει κανείς (ενδεικτικά το Black Marxism - Cedric Robinson, αλλά και γραπτά των Silvia Federici, Elizabeth Povinelli, Sylvia Wynter, Fred Moten, W.E.B Du Bois, Gail Lewis, David Graeber, Mark Fisher etc.)

Και εδώ μία πρώτη σημείωση, ίσως προβοκατόρικη, μα δεν μπορώ να μην το παρατηρήσω: @ @astronauths μιλάει -ή έτσι δείχνει τουλάχιστον- από μία αρκετά λευκή/δυτική σκοπιά. Επίσης, παραλείπει σε όλο το κείμενο να αναφέρει τη γυναίκα, το γυναικείο σώμα, έννοιες φύλου και φυλής. Μία ακόμα σημαντική παράλειψη είναι η έλλειψη αναφοράς στον όρο “αναρχοσυνδικαλισμός”, ο οποίος ίσως (αν τον ψάξεις περαιτέρω) σε οδηγήσει σε πολύ ενδιαφέροντες πηγές ή/και συμπεράσματα. Παρόλα αυτά, επειδή γράφω απλά ένα post στο tumblr, και όχι άρθρο, θα κινηθώ σε παρόμοια επίπεδα.

Σχετικά με το κείμενο του @astronauths:

1) O κομμουνισμός και η αναρχία δεν επιδιώκουν το ίδιο. Γιατί όσο κι αν είναι βαρεμένη η ακαδημαϊκή κοινότητα, αν κάτι είναι το ίδιο, δεν θα είχαμε δύο τόσο διαφορετικές σχολές να το μελετάνε. Επίσης, ειδικά αν πάρουμε την κομμουνιστική εκδοχή Μαρξ & Έγκελς (ο δεύτερος μάλιστα δεν αναφέρεται καν στο κείμενο) τότε μπορούμε να πούμε πώς ένα άτομο που δηλώνει αναρχικό, μπορεί να ζήσει εντός κομμουνισμού πολύ καλύτερα από ότι εντός καπιταλισμού, και το αντίστοιχο. Ποια είναι όμως η βασική διαφορά των αναρχικών ρευμάτων ��ε τα κομμουνιστικά - μαρξιστικά;Η ύπαρξη κεντρικής δομής.Στην αναρχική θεωρία, δεν υπάρχει εξουσία. Υπάρχει ο σεβασμός στην ανθρώπινη ζωή, η κοινοκτημοσύνη (ή έλλειψη ιδιοκτησιακού καθεστώτος) και η αυτοδιάθεση των ατόμων.Στον κομμουνισμό, υπάρχει εξουσία, όπως αυτή διαρθρώνεται μέσα από διάφορα (ανάλογα τι θα διαβάσει κανείς) σχήματα τα οποία σε σύγκριση με την αναρχική θεώρηση, είναι εξουσιαστικά.

2) Αχ αυτή η καραμέλα της “κοινωνικής αναρχίας”... Ατομικισταί, αυτονομισταί, μηδενισταί και τα λοιπά συναφή είναι καλοδεχούμενα αλλά αυτό δε σημαίνει πώς νοείται αναρχία χωρίς κοινωνία. Ο όρος κοινωνική αναρχία έγινε τσι μοδός με το βιβλίο του Μάρει Μπούχτσιν “Κοινωνικός αναρχισμός ή lifestyle αναρχισμός, ένα αγεφύρωτο χάσμα - https://athens.indymedia.org/media/upload/2015/03/27/Murray_Bookchinkoinwnikosanarxismos.pdf “ όπου ο συγγραφέας κάνει κριτική -μεταξύ άλλων- και στις θεωρίες περί ατομικισμού.

3) Ο Προυντόν μιλάει για επανάσταση. Μιλάει για επανάσταση της κοινωνίας ενάντια στην εξουσία. Άρα προφανώς και υπάρχει παρεμβολή της εργατικής τάξης. Με όπλα.

4) Ο ελευθεριακός σοσιαλισμός (και όχι αντιεξουσιαστικός σοσιαλισμός) είναι ένα άλλο κεφάλαιο, που επιλέγω να μην ανοίξω. Όσο για τον Φουκώ, ο άνθρωπος δεν ήταν αναρχικός. Ούτε και δήλωνε αναρχικός, πόσο μάλλον ατομικιστής. Ο Φουκώ (που αποτελεί ιερό τοτέμ των ανθρωπιστικών επιστημών) έγραφε κριτική θεωρία. Δεν έβαλε -to the extent of my knowledge- καμία πολιτική ταμπέλα πάνω του. Η ανάλυση του για την εξουσία πάντως, διαμόρφωσε πολύ τις σύγχρονες αναρχικές θεωρήσεις. Για να μη κουράσω παραπάνω, ορίστε και σημαντικοί συγγραφείς του αναρχοκομμουνισμού: Joseph Déjacque, Peter Kropotkin, Mikhail Bakunin, Carlo Cafiero, Emilio Covelli, Errico Malatesta, Emma Goldman, Luigi Galleani, Ricardo Flores Magón, Alexander Berkman, Iosif Bleikhman, Buenaventura Durruti, Volin Sébastien Faure, Nestor Makhno, Murray Bookchin Albert Meltzer.

Από τις πιο σημαντικές προτάσεις στον αναρχικό χώρο σκέψης τις τελευταίες δεκαετίες είναι ο Μάρει Μπούκτσιν (ή Μπούχτσιν) και τα γραπτά του Οτσαλάν ( κούρδος ηγέτης ). Και οι δύο γράφουν για τον κομμουναλισμό (communalism) και τον ελευθεριακό κοινοτισμό (libertarian municipalism). Για τον πρώτο αξίζει να δεις το παράδειγμα του απελευθερωτικού αγώνα στο κουρδιστάν (προτείνεται αυτό: https://corporatewatch.org/wp-content/uploads/2017/09/Struggles-for-autonomy-in-Kurdistan.pdf ενώ για το δεύτερο μπορείς να ανατρέξεις μεταξύ άλλων στα γραπτά του Plan C, μίας μέτζο αναρχοκομμουνιστικής/σοσιαλιστικής ομάδα στην αγγλία. Πολλά γραπτά επίσης θα βρεις για την αυτοδιάθεση σε περιοχές όπου γίνονται απελευθερωτικοί αγώνες ή υπάρχουν αυτόνομες κοινότητες (βλ. Τσιάπας - μεξικό - Ζαπατίστας και παλαιστίνη (Αναρχικοί ενάντια στο τείχος), πέρα από το κουρδιστάν. Ακόμα, αν σε ενδιαφέρει και το πιο sci-fi κομμάτι μπορείς να κοιτάξεις το έργο της Ursula K. LeGuin.

Last but not least, μπορείς να βρεις τα γραπτά της Invisible Committee: The Coming Insurrection, To Our Friends, Now, όπως και τα γραπτά του Noam Chomsky, της Naomi Klein, site οπως το CrimThinc, It’sGoingDown, Tiqqun, Baedan, αλλά και άρθρα των Grubacic, Benjamin Zephanaiah, Jason McQuinn, Peter Gelderloos, Fredy Perlman και Akala.

Βέβαια, για όλα αυτά, και συ, και γω, και ο @ilios-erebus που το διάβασε αυτό που γράφω, και @ @astronauths μπορούμε πάντα να μπαίνουμε σε συλλογικότητες, σε ομάδες μελέτης και σχολιασμού κειμένων και σε συνελεύσεις που θεωρούμε ότι είτε μας εκφράζουν είτε μας αφορούν.Καταναλώστε υπεύθυνα, και να θυμάστε και τα δυο σας ότι ο Φουκώ δεν ήταν αναρχικός, και ότι ο φασισμός και κάθε ολοκληρωτικό πολίτευμα τσακίζονται στο δρόμο από ανθρώπους με ταξική συνείδηση.Κι αυτό εδώ μ’αγάπη συντροφική:https://soundcloud.com/unspecified-enemies/solventobject2_sylvia-wynter-upsetter

Βιβλιοθήκες (ενδεικτικά) :

https://theanarchistlibrary.org/special/index https://aaaaarg.fail https://www.jstor.org/ https://www.marxists.org https://archive.org

(αν κάποιο θέλει login ή πρόσκληση, feel free to contact me, όπως επίσης κι αν ψάχνεις κάποιο συγκεκριμένο άρθρο)

Σημειώσεις: Άλλα παρακλάδια (όχι λιγότερο σημαντικά αλλά που θεωρητικά εμπεριέχονται -και πρακτικά θα έπρεπε να περιέχονται στο διάλογο) είναι τα εξής: ΑναρχοφεμινισμόςΑναρχοπριμιτιβισμός (συχνά συνδέεται με την λεγόμενη “Πράσινη αναρχία” βλ. ALF & τα γραπτά του Unabomber, τα οποία by the way, χρησιμοποιούνται ευρέως και από φασίστες/εθνικοσοσιαλιστές κλπ).

Τα δε παρακάτω, είναι τρολοπαρακλάδια (in my most humble of opinions) και προσφέρονται για memes, αλλά don’t go down this rabbit-hole. Really.

Αναρχοκαπιταλισμός ( a.k.a AnCaps ) Αναρχοχριστιανισμός (έχουμε ή είχαμε και συλλογικότητα στην ελλάδα, τους “ΑΚΕΛΔΑΜΑ”) Ποσαδισμός (αυτό όντως έχει γέλιο, αν θες να κάψεις κύτταρα)

#personal #scriptings #reply #anarchy #communism #ancoms #ancom #anarchocommuni #malatesta #proudhon

46 notes · View notes