#EdwardHall | Explore Tumblr Posts and Blogs

abitterlifethroughcinema · 3 years

Text

THE St. Jordi BCN Film Festival ’21 FILM REVIEWS, VOL. II: What’s Fine…and not!

by Lucas Avram Cavazos

YOUR #VOSE take on upcoming international cinema premiering in Catalonia & Spain soon!

Hotel Coppelia by Jose Maria Cabral ###-1/2

As I screened Hotel Coppelia at this year’s festival, I was rather taken aback by how little I knew about the history behind the Dominican Republic and the US involvement/engagement/disruption of the island country. It is 1965 as the film commences and the ladies of the bordello and hotel, Coppelia, attend to their clientele with razor sharp precision and beguiling ways that aim to keep a roaring crowd coming back to fill the coffers, run by the icy and fierce bish, Judith (Lumi Lizardo). While the film mostly follows young server/performer Gloria, played with mild perfection by actress Nashla Bogaert, it’s the intermingling of the ladies at the brothel that aids in building an emotional response to the characters rather quickly. And when the US army invades the coastal town and ensconce themselves within the confines of the hotel to “fight the communists,” we see yet another heinous example of why so many despise the guise with which the US army lies with it appearance of helping by taking with force. This, incidentally, is exactly how every modern power on Earth has taken their stance to get to whatever they perceive they are. Hotel Coppelia, and a new student I’m teaching, has made my new history study a waltz around this incredible island, rumoured to be where Columbus actually landed as his furthest Northern reach. Lovely and necessary film…

Where to watch: TBA

Penguin Bloom by Glendyn Ivin ###-1/2

Not knowing what to expect with an Aussie film with the word ‘penguin’ in it, I was mostly moved to screen it because who doesn’t dig Naomi Watts? But what a lovely if heartbreaking tale of truth turned celluloid treasure with this unexpected, wee gem of a film. Oscar-nominated actress Watts plays Sam Bloom, a mum vacationing with her family in Thailand when a terrible accident leaves her paralysed from the waist down. Feeling like a burden to her husband (Andrew Lincoln) and her kids, when one of them rescues a little magpie chick and the parents decide the kiddos can keep it, what ends up happening is a bond between the depressed, defeated mother and the little bird with a broken limb. You can probably imagine what happens but the easy nature of this true tale leaves you feeling grateful, happy with perhaps a few tears of joy rolling down your lovely cheeks.

Where to watch: will be in local cinemas 10/9/21

Wild Mountain Thyme by John Patrick Shanley ##

I really can’t begin to explain how much I couldn’t believe I was watching Emily Blunt cop to an attempt at an Irish accent in this blasé, Nicholas Sparks-style romance. Starring Blunt and Christian Grey-typecast character actor Jamie Dornan, this film tells the story of the selling-off of an Irish family’s farm to a wealthy US-American nephew (read: the asshole and he is Jon Hamm...yum yum) instead of the family’s son (Dornan). What I also found most odd was watching Christopher Walken try and feign being an Irish patriarch. Could we not cull together Colm Meaney or Brendan Gleeson or ANY wonderful Irish actor above 65 to play this role? At one point around the middle juncture of the film, I actually found myself counting cliches of too many modern romance dramedies, and I eventually became perplexed as to how this was greenlit in the first place for production and why Blunt and Dornan would have signed up for this trite shite…absolutely no idea.

Where to watch: in local cinemas 23/07/21

Blithe Spirit by Edward Hall ##

Part of the comedy lineup at this year’s BCN Film Festival, Blithe Spirit is based upon the like-titled 1941 comical play by Noel Coward. Screening the film on a smaller room at Cines Verdi BCN, I really did find it strange that top actors’ actors like Judi Dench and Isla Fisher would sign up for what turned out to be a sad sap of a film. Telling the story of Charles (Dan Stevens) who’s a wealthy writer embroiled in a bad case of writer’s block who takes his wife (Fisher) to see a medium (Dench), whose performance goes madly awry and so Charles decides to commission the older medium to perform a session in his home, but this seems to summon Charles ex-wife (played beyond annoyingly so by Leslie Mann). Jokes that fail, overacting and weak scripting made this particular comedy a dud on arrival.

Where to watch: in local cinemas on 22/10/21

Last Call by Steven Bernstein ##

This film marks a moment when an accomplished cinematographer finally brings a long-desired project to fruition and onto screens. Director Bernstein has been working behind the scenes for over 35 years on innumerable movies, but he actually released an unfinished draft of this film entitled Dominion and also starring Rhys Ifans and John Malkovich back in 2016. With Last Call, a full-length feature film starring the aforementioned actors come together to tell the story of the final hours of Welsh poet Dylan Thomas’ final day. It’s a grim day where he downs eighteen shots, chats up a myriad of people, who may or may not be there, and that is until the seizure that eventually brought about his death. What Bernstein serves up however is a choppy story with certain scenes that throw continuity to the wind, but you can tell the director is a true fan of the poet and desired to create a testament to the man for whose name ‘Bob Dylan’ was transformed from Robert Zimmerman. Alas, no wannabe deep conversations or great actors can save this MEH! piece…sorry!

Where to watch: TBA

2 notes · View notes

boblizarraga · 7 years

Photo

Face of FEAR. Richard Conte, who has a most unusual grave marker. #richardconte #twilightzone #perchancetodream #edwardhall #characteractor #fear #fright #nightmare

#twilightzone #fright #edwardhall #nightmare #perchancetodream #characteractor #fear #richardconte

0 notes

persoonlijkeruimte-blog-blog · 10 years

Text

Sociaal Experiment

Sociaal experiment: slapen op de schouders van vreemden

Op 31 oktober jongstleden ging onderstaande foto van Redditgebruiker ‘Braffination‘ viraal. Hij viel in slaap in de metro op de schouder van een vreemde. Deze man, die Isaac bleek te heten, liet hem voor meer dan een half uur onverstoord op zijn schouder slapen.

Bron: imgur.com

Dat bracht de makers van het filmpje hieronder op een idee. Zij wilden kijken hoeveel mensen dit zouden toelaten. Met een verborgen camera op zak filmden ze Meir Kalmanson die de schouders van vreemden uitzocht om een lekker tukkie te draaien. En wat blijkt? Eigenlijk zijn de meeste mensen best coulant.

Ik vind het heerlijk hoe mensen soms provocerend bezig zijn. Deze man doet goed onderzoek voor mij. Iets wat ik niet durf, durft hij wel. Misschien is dit voor hem wel een soort van grappig ding terwijl hier heel veel mensen zo ongemakkelijk door voelen. Zijn persoonlijke ruimte kan hij dus wel verzetten om in een andermans intieme ruimte te gaan begeven. De reacties wie de mensen geven zijn ook erg verschillend. De een kan er om lachen terwijl de ander helemaal zich niet comfortabel voelt. Zoals je kunt zien op de foto's en het filmpje word de persoonlijke ruimte van de persoon die mee doet in het experiment betrokken. Zon simpel experiment kan al zo veel basis eigenschappen van de mens vast leggen via de theorieën van Edward Hall. Dus hierbij komt ook het ongemakkelijke wat je bij Marina Abramovic ziet ook opnieuw terug. Want blijkbaar vind men het niet prettig wanneer men zo dicht in de intieme ruimte komt. Waarom dit experiment in de metro gebeurd is omdat men ondanks dat we zo dicht op elkaar zitten toch wel erg op onze persoonlijke ruimtes gesteld zijn. Door actie reactie met het publiek die toekijkt zijn de proefpersonen in kwestie ook minder genijgt om boos of kwaad te worden. De toeschouwer kijkt namelijk naar een soort van "performance" en zou daardoor ook niet zo snel kwaad worden.

#persoonlijkeruimte #experiment #durf #edwardhall

0 notes

persoonlijkeruimte-blog-blog · 10 years

Photo

Week 4

Deze week was het tijd om stappen te gaan ondernemen in het zoeken naar ontwerpers die met persoonlijke ruimte bezig waren. Ik heb de tip gekregen om naar Marina Abramovic te kijken. Een documentaire over een vrouw die mij enorm heeft geïnspireerd op het vlak persoonlijke ruimte.

De manier van haar manier van werken deed mij heel erg veel. Dit omdat zij naast dat zij hele heftige performances doet, het voor mij ook heel erg persoonlijk werd. Voornamelijk met het project "Artist is Present" en het project waarbij er twee naakte mensen in een deur post staan geheel naakt en dat de toeschouwer hier zich moet langs manoeuvreren.

Ook kwamen er verschillende woorden naar boven tijdens de besprekingen. En wil ik mij deze week voornamelijk gaan focussen op de Queeer theorie.

Mijn vraag word dan ook wat zijn normen en waarden in het dagelijks leven. Niet alleen hier in Europa maar ook in Azië en andere landen. De reden waarom ik dit wil weten is omdat het meeste wat mij interesseert is hoe het bij iedereen persoonlijk werkt die ruimtes die wij zelf creëren. Het gaat mij om de normen en waarden van de persoonlijke ruimtes per persoon. Hoe is deze en hoe subjectief is deze? en hoe kun je deze meten? Het gaat mij niet om de normen en waarden die mensen persoonlijk hebben maar om hoe wij zelf als persoon ruimtes creëren. Heeft dit te maken met de normen en waarden waarmee wij zijn opgegroeid?

Persoonlijke ruimtes: Welke soorten zijn er?

Volgens cultureel antropoloog Edward Hall (deed uitgebreid onderzoek naar de persoonlijke ruimte van de mens) kun je de ruimte om je heen verdelen in vier zones. Van binnen naar buiten gaat het achtereenvolgens om de intieme, de persoonlijke, de sociale en de publieke ruimte. Mensen markeren de grenzen van deze zones door steeds andere zintuigen te gebruiken, dan wel dezelfde zintuigen anders te gebruiken."De intieme ruimte is voor vechten en vrijen, van elkaar pijn doen tot liefdevol vasthouden, strelen en kussen. We zouden elkaars huid en speeksel kunnen proeven. We kunnen elkaar ruiken, elkaars lichaamswarmte, huid en hartslag voelen en de geluiden van elkaars ingewanden horen. Fluisteren volstaat. Doordat we zo dichtbij elkaar zijn, zien we elkaar vertekend en is het onmogelijk elkaar in één oogopslag helemaal te zien. Wel zien we poriën, de bloedvaatjes in het oogwit en het groter en kleiner worden van de pupillen: we zien elkaar in de poppetjes van de ogen (pupilla is ook Latijn voor poppetje). Als iemand anders dan een naaste deze ruimte binnendringt, is dat een daad van agressie, een schending van jouw integriteit. Er zijn echter uitzonderingen. Zo zijn er de onderhoudsmonteurs van ons lichaam: de tandartsen, medici en fysiotherapeuten. Waar openhartchirurgie – een wel heel extreme vorm van intimiteit – onder volledige narcose pleegt te geschieden, zet je bij mildere bemoeienissen van zulk volk zelf je zintuigen op een wat lager pitje. Je vermijdt hun blik, kijkt ergens anders naar of sluit zelfs je ogen. Je denkt aan niets in het bijzonder en probeert de ander zo min mogelijk te horen, te ruiken en te voelen. Ongeveer zoals je dat ook in een overvolle tram of bus doet, behalve dat je daar vaak ook je lichaam gespannen houdt, om zo het gevoel van de aanraking met anderen te overstemmen. Er zijn echter ook plezierige onderhoudsbeurten. Zo gaan veel mensen graag naar de kapper, schoonheidsspecialist of masseur en gaat het hen zelfs expliciet om de plezierige prikkels van die fysieke nabijheid.", aldus Edward Hall.

Wat ik hieruit voor mijzelf heb gehaald is dat ik nu weet hoe het met de persoonlijke ruimtes werkt en hoe ze in elkaar steken. iets wat voor mij heel erg noodzakelijk was. Omdat ik anders niet kan weten wat nu voor mij precies de persoonlijke ruimte inhoud.

http://www.psyblog.nl/2011/06/14/get-out-of-my-zone/

Is het het territorium afbakenen of heeft dit alle te maken met normen en waarden van hier?

Het plaatje die ik hierbij heb uitgekozen heeft alles te maken voor mij met ruimte. Door het vele witruimte die er te zien is en alleen de twee armen en de ruimte er tussen. Het alles zegt voor mij verlangen van de twee armen naar elkaar en de ruimte die er tussen zit.

#territorium #Edwardhall #persoonlijke ruimte

0 notes