#Kaf dağının ardındaki prenses

[perdesizkelimeler]

sessizlik sestir duyamamak engel değildir.

#alıntı #edebiyat #edebi yazılar #replik #film #yazar #kaf dağının ardındaki prenses #müzik #bazı yollar yalnız yürünür #hemsaye

[parcalaryokolus]

Çok eski zamanlarda küçük bir köyde güzel bir prenses yaşarmış. Bu prenses kendini sürekli yalnız hissederken uzak diyarlardan, kaf dağının ardından bir mektup almış. O mektupta prensesin artık yalnız olmadığı yazıyormuş. Prenses buna inanmamış ama kaf dağının ardındaki gizemli şövalye ile mektuplaşmaya başlamış. Yavaş yavaş gerçekten yalnız olmadığını hissetmeye başlamış. Günlerden bir gün şöyle düşünmüş: “bana iyi gelen kişi kaf dağının ardındaysa o kaf dağı aşılmalı. Ben iyi olduğum insanın yanında olmalıyım.” Bu şekilde kaf dağının ardına gitmeye karar vermiş bu güzel prenses.

Uzun yollar aşmış, büyük zorluklar atlatmış, ölümlerden dönmüş ve sonunda kaf dağına ulaşmış haftalar sonunda.

Kaf dağının ardına geçmek için bir kapı varmış, o kapının önünde de bir bekçi. Bekçi prensese şöyle demiş: “sana mektup yazan şövalye bu kapının ardında bir evde. Şövalyene kavuşmak için bu kapıyı geçmen gerekiyor. Sana tek bir seçim hakkı sunuyoruz: ya bu kapıdan geçip aileni bir daha görmeyeceksin ya da şu ana kadar aştığın yolları geri dönecek ve şövalyenden haber alamayacaksın.” Prenses düşünmüş ve kararını vermiş. “Ben,” demiş bekçiye, “şövalyem bana mektup yazana kadar ailemin yanında yalnızdım. Şövalye bana arkadaş oldu, dost oldu. Yanımda olmadan yanımda hissettiğim birisi benim gerçek ailemdir. Ben bu kapıdan geçmek istiyorum, ne olursa olsun…” Bekçi bu sözler üzerine kapıyı açmış ve prenses kaf dağının ardına geçmiş.

Kaf dağının ardını geçer geçmez yemyeşil güzel bir köy görmüş. Bu köy şövalyenin ona anlattığı köymüş. Prenses kapı kapı dolaşmaya başlamış ve sonunda çaldığı bir kapıyı şövalye açmış. Şövalye prensesinin onu bulmasına hem sevinmiş hem şaşırmış. Ona “Neden ailenden vazgeçtin ve beni seçtin?” diye sormuş. Prensesin gözleri dolmuş ama ağlamamış. “Çünkü,” demiş; “ben kalabalıklar içinde yalnızlık çekerken sen beni yalnızlığımdan kurtardın. Sen benim derdime çare oldun. Ve çünkü… prenseslerin yeri şövalyelerinin yanıdır.” O an birbirlerine bir söz vermişler ne olursa olsun beraber olacaklarına dair. Prenses şövalyesinin elini tutmuş ve o eller kenetlenmiş. Bir daha hiç ayrılmamış. Çünkü sözler tutulmak için varmış. Bir ömür birbirlerinden güç alarak mutlu mesut yaşamışlar.

-💫

Ama bu çok güzel bir yazı olmuş öncelikle çok hoş olmuş.Ben kendime çok benzettim bu yazıyı bu yüzden de çok sevdim.Teşekkür ederimmm🙂☺😊

#siyahkadın #anonim

[yildizlarinsonsuzlugukadar]

Çok eski zamanlarda küçük bir köyde güzel bir prenses yaşarmış. Bu prenses kendini sürekli yalnız hissederken uzak diyarlardan, kaf dağının ardından bir mektup almış. O mektupta prensesin artık yalnız olmadığı yazıyormuş. Prenses buna inanmamış ama kaf dağının ardındaki gizemli şövalye ile mektuplaşmaya başlamış. Yavaş yavaş gerçekten yalnız olmadığını hissetmeye başlamış. Günlerden bir gün şöyle düşünmüş: “bana iyi gelen kişi kaf dağının ardındaysa o kaf dağı aşılmalı. Ben iyi olduğum insanın yanında olmalıyım.” Bu şekilde kaf dağının ardına gitmeye karar vermiş bu güzel prenses.

Uzun yollar aşmış, büyük zorluklar atlatmış, ölümlerden dönmüş ve sonunda kaf dağına ulaşmış haftalar sonunda.

Kaf dağının ardına geçmek için bir kapı varmış, o kapının önünde de bir bekçi. Bekçi prensese şöyle demiş: “sana mektup yazan şövalye bu kapının ardında bir evde. Şövalyene kavuşmak için bu kapıyı geçmen gerekiyor. Sana tek bir seçim hakkı sunuyoruz: ya bu kapıdan geçip aileni bir daha görmeyeceksin ya da şu ana kadar aştığın yolları geri dönecek ve şövalyenden haber alamayacaksın.” Prenses düşünmüş ve kararını vermiş. “Ben,” demiş bekçiye, “şövalyem bana mektup yazana kadar ailemin yanında yalnızdım. Şövalye bana arkadaş oldu, dost oldu. Yanımda olmadan yanımda hissettiğim birisi benim gerçek ailemdir. Ben bu kapıdan geçmek istiyorum, ne olursa olsun…” Bekçi bu sözler üzerine kapıyı açmış ve prenses kaf dağının ardına geçmiş.

Kaf dağının ardını geçer geçmez yemyeşil güzel bir köy görmüş. Bu köy şövalyenin ona anlattığı köymüş. Prenses kapı kapı dolaşmaya başlamış ve sonunda çaldığı bir kapıyı şövalye açmış. Şövalye prensesinin onu bulmasına hem sevinmiş hem şaşırmış. Ona “Neden ailenden vazgeçtin ve beni seçtin?” diye sormuş. Prensesin gözleri dolmuş ama ağlamamış. “Çünkü,” demiş; “ben kalabalıklar içinde yalnızlık çekerken sen beni yalnızlığımdan kurtardın. Sen benim derdime çare oldun. Ve çünkü… prenseslerin yeri şövalyelerinin yanıdır.” O an birbirlerine bir söz vermişler ne olursa olsun beraber olacaklarına dair. Prenses şövalyesinin elini tutmuş ve o eller kenetlenmiş. Bir daha hiç ayrılmamış. Çünkü sözler tutulmak için varmış. Bir ömür birbirlerinden güç alarak mutlu mesut yaşamışlar.

-💫

Vay bee prenses gibi prenses şövalye gibi şövalye helal

1510

[hayatveolumarzusu]

Çok eski zamanlarda küçük bir köyde güzel bir prenses yaşarmış. Bu prenses kendini sürekli yalnız hissederken uzak diyarlardan, kaf dağının ardından bir mektup almış. O mektupta prensesin artık yalnız olmadığı yazıyormuş. Prenses buna inanmamış ama kaf dağının ardındaki gizemli şövalye ile mektuplaşmaya başlamış. Yavaş yavaş gerçekten yalnız olmadığını hissetmeye başlamış. Günlerden bir gün şöyle düşünmüş: “bana iyi gelen kişi kaf dağının ardındaysa o kaf dağı aşılmalı. Ben iyi olduğum insanın yanında olmalıyım.” Bu şekilde kaf dağının ardına gitmeye karar vermiş bu güzel prenses.

Uzun yollar aşmış, büyük zorluklar atlatmış, ölümlerden dönmüş ve sonunda kaf dağına ulaşmış haftalar sonunda.

Kaf dağının ardına geçmek için bir kapı varmış, o kapının önünde de bir bekçi. Bekçi prensese şöyle demiş: “sana mektup yazan şövalye bu kapının ardında bir evde. Şövalyene kavuşmak için bu kapıyı geçmen gerekiyor. Sana tek bir seçim hakkı sunuyoruz: ya bu kapıdan geçip aileni bir daha görmeyeceksin ya da şu ana kadar aştığın yolları geri dönecek ve şövalyenden haber alamayacaksın.” Prenses düşünmüş ve kararını vermiş. “Ben,” demiş bekçiye, “şövalyem bana mektup yazana kadar ailemin yanında yalnızdım. Şövalye bana arkadaş oldu, dost oldu. Yanımda olmadan yanımda hissettiğim birisi benim gerçek ailemdir. Ben bu kapıdan geçmek istiyorum, ne olursa olsun…” Bekçi bu sözler üzerine kapıyı açmış ve prenses kaf dağının ardına geçmiş.

Kaf dağının ardını geçer geçmez yemyeşil güzel bir köy görmüş. Bu köy şövalyenin ona anlattığı köymüş. Prenses kapı kapı dolaşmaya başlamış ve sonunda çaldığı bir kapıyı şövalye açmış. Şövalye prensesinin onu bulmasına hem sevinmiş hem şaşırmış. Ona “Neden ailenden vazgeçtin ve beni seçtin?” diye sormuş. Prensesin gözleri dolmuş ama ağlamamış. “Çünkü,” demiş; “ben kalabalıklar içinde yalnızlık çekerken sen beni yalnızlığımdan kurtardın. Sen benim derdime çare oldun. Ve çünkü… prenseslerin yeri şövalyelerinin yanıdır.” O an birbirlerine bir söz vermişler ne olursa olsun beraber olacaklarına dair. Prenses şövalyesinin elini tutmuş ve o eller kenetlenmiş. Bir daha hiç ayrılmamış. Çünkü sözler tutulmak için varmış. Bir ömür birbirlerinden güç alarak mutlu mesut yaşamışlar.

-💫

Ailemsin değerli prensesim... Beni sensiz bırakma olur mu?

Senin tenini hissedene kadar ölmeme izin verme...

[1lonely-queenn]

Çok eski zamanlarda küçük bir köyde güzel bir prenses yaşarmış. Bu prenses kendini sürekli yalnız hissederken uzak diyarlardan, kaf dağının ardından bir mektup almış. O mektupta prensesin artık yalnız olmadığı yazıyormuş. Prenses buna inanmamış ama kaf dağının ardındaki gizemli şövalye ile mektuplaşmaya başlamış. Yavaş yavaş gerçekten yalnız olmadığını hissetmeye başlamış. Günlerden bir gün şöyle düşünmüş: “bana iyi gelen kişi kaf dağının ardındaysa o kaf dağı aşılmalı. Ben iyi olduğum insanın yanında olmalıyım.” Bu şekilde kaf dağının ardına gitmeye karar vermiş bu güzel prenses.

Uzun yollar aşmış, büyük zorluklar atlatmış, ölümlerden dönmüş ve sonunda kaf dağına ulaşmış haftalar sonunda.

Kaf dağının ardına geçmek için bir kapı varmış, o kapının önünde de bir bekçi. Bekçi prensese şöyle demiş: “sana mektup yazan şövalye bu kapının ardında bir evde. Şövalyene kavuşmak için bu kapıyı geçmen gerekiyor. Sana tek bir seçim hakkı sunuyoruz: ya bu kapıdan geçip aileni bir daha görmeyeceksin ya da şu ana kadar aştığın yolları geri dönecek ve şövalyenden haber alamayacaksın.” Prenses düşünmüş ve kararını vermiş. “Ben,” demiş bekçiye, “şövalyem bana mektup yazana kadar ailemin yanında yalnızdım. Şövalye bana arkadaş oldu, dost oldu. Yanımda olmadan yanımda hissettiğim birisi benim gerçek ailemdir. Ben bu kapıdan geçmek istiyorum, ne olursa olsun…” Bekçi bu sözler üzerine kapıyı açmış ve prenses kaf dağının ardına geçmiş.

Kaf dağının ardını geçer geçmez yemyeşil güzel bir köy görmüş. Bu köy şövalyenin ona anlattığı köymüş. Prenses kapı kapı dolaşmaya başlamış ve sonunda çaldığı bir kapıyı şövalye açmış. Şövalye prensesinin onu bulmasına hem sevinmiş hem şaşırmış. Ona “Neden ailenden vazgeçtin ve beni seçtin?” diye sormuş. Prensesin gözleri dolmuş ama ağlamamış. “Çünkü,” demiş; “ben kalabalıklar içinde yalnızlık çekerken sen beni yalnızlığımdan kurtardın. Sen benim derdime çare oldun. Ve çünkü… prenseslerin yeri şövalyelerinin yanıdır.” O an birbirlerine bir söz vermişler ne olursa olsun beraber olacaklarına dair. Prenses şövalyesinin elini tutmuş ve o eller kenetlenmiş. Bir daha hiç ayrılmamış. Çünkü sözler tutulmak için varmış. Bir ömür birbirlerinden güç alarak mutlu mesut yaşamışlar.

-💫

Aayyy çoook güzeell teşekkür ediyorummm🌼🤍

[perdesizkelimeler]

benim koşarak gittiğim yollarda da bana yürüyerek gelen insanlara tahammülüm yok

#alıntı #edebiyat #edebi yazılar #replik #film #kaf dağının ardındaki prenses #yazar #müzik #bazı yollar yalnız yürünür #hemsaye

[perdesizkelimeler]

Ansızın aklına geleyim sızlasın için... Cemal Süreyya geldi yine benim yazma saatim. Gözlerimin doluşudur kanıtım. Yazıyorum çünkü içinde kalan zehir ancak insanı zehirler bu yüzden haykırmalıdır insan bildiği şekilde... Zaten her gün haykırmıyormuş gibi bu gün bir ayrı akıyor gözyaşlarım. Onlar da artık isyan ediyor kalbime aklıma yaptıklarıma yapamad��klarıma ama en çok yapabilecekken yapmadığım hatalara. Evet hatalara eğer yeterince hata yapmış olsaydım büyürdüm. Böyle çocuk gibi ağlamazdım. Bu akan on dokuzuncu yaş yirmiye ilerliyor. Ama aklım beşinci yaşımda haykırırken akmıştı o onun tuzlu tadı hala dilimde. Neden diye sormayı bıraktım kader kadar oluyor her şey. Öyle yüksekleri felan da istemiyorum. Büyüyen yanlarım da oldu ama insanlara daha az güveniyorum kırılmamak için ve kimseden de sevgi dilenmiyorum. bir şeylere aşırı heyecanlandığımda belli etmiyorum. Her sevdiğimi herkese söylemiyorum. Sevgi silahmış... Bu yüzden sevgilerim sevdiklerime. Yaşam yükü mü beni buraya getiren? güçsüzlüğüm mü beni bu kadar inciten? çocukluğum mu insanlara hala umutla bakan?sanırım burası bitiş kelimem kalmadı. fesleğenler gibi kokun gelincikler gibi asil bir duruşunuz. siyah güller gibi tek bir toprağınız olsun.

#cemal süreya #alıntı #edebiyat #edebi yazılar #replik #film #kaf dağının ardındaki prenses #yazar #müzik #bazı yollar yalnız yürünür #hemsaye #cemalsureyya

[perdesizkelimeler]

Bir yanım devlet devirir bir yanım kendine yenilir.

#alıntı #edebiyat #edebi yazılar #replik #film #kaf dağının ardındaki prenses #müzik #yazar #bazı yollar yalnız yürünür #hemsaye

[perdesizkelimeler]

ağladım da geldim bayım. insanlara tabi ki de göz yaşımı göstermedim. kendi kendime ağladım. bir sürü dua ettim. üstümdeki şeyin kolları ıslandı ama yine de devam ettim. şimdi nasıl mıyım? duygularım akmış gibi. ne sinir ne öfke ne bir sevgi ne de bir varlık. yok gibiyim zaten öyle çok da var gibi bir hayatım olmadığı için önemli bir detay değil bence bu durum. bayım ben artık yaşamak için sebepler bulamıyorum. yirmi yıldır yuvarlana yuvarlana geldim bir şekilde ama artık öyle gerçekler var ki beni boğuyor. aldığım çantanın parası sofradaki varlığım okulumun parası. ruhum artık dayanmıyor. kalbim beni bırakalı ise uzun zaman oldu. aklı gelgit içerisinde. kendimi bulamıyorum. ama bir şey var ki şu anlattıklarımı yanına koy şükür sebebi olur. annem beni sevmiyor. gözlerimin dolmasına sebep olan bu cümle kalbimde herhangi bir etki yapmayacak kadar alışıldık. aklım ise tepkisiz. annem beni sevmiyor. sevmek için de bir sebebi yok ben başarısızım çirkininim hiç bir güzel yönüm yok bunlarına bana o öğretti. ağzını açarak gülme çirkinsin. yılanın başı sensin senin okulun borç. sen kimsin ki. bir de karşıma geçip benim sana yaptıklarımı kimse yapmaz deyişi evet anne kimse beni senin kadar sevgisiz bırakamazdı. keşke karşı komşunun kızı senin kızın olsaydı gerçi onun annesi onu bırakmaz o güzel başarılı ben senin başına gelmiş bir felaketim

#edebiyat #edebi yazılar #film #yazar #müzik #bazı yollar yalnız yürünür #kaf dağının ardındaki prenses #alıntı #replik #hemsaye

[perdesizkelimeler]

Neydi o bilindik söz ''Belirsizlik yorar. '' Şu an ben bu cümle de nefes alıyorum. Çok istediğim bir bölüm var geliyor ama şehrimde değil. Hayat şartları beni çok korkutuyor. Ailemden ayrı kalmak istemiyorum ve tabi ki de onlara yük olmak istemiyorum. Bu düşünceler ile uyuyup bu düşünceler ile uyanmak mahvediyor psikolojimi. çünkü sığamıyorum ne aklımın içine ne kalbimin kalın duvarlarına ne de içinde bulunduğum bu dünyaya. Üstümde kara bulutlar da var ama hani bir yandan da güneşi görebiliyorum. Çok büyük dileklerim de var ama küçükleri ile de mutlu olmayı bilirim ben.

#alıntı #edebiyat #edebi yazılar #replik #film #kaf dağının ardındaki prenses #yazar #müzik #bazı yollar yalnız yürünür #hemsaye

[perdesizkelimeler]

Sorarlarsa, "Bitti" dersin "Ben vazgeçtim, o gitti" dersin. "Çok ağladı, üzülmedim. Arkasından ittim" dersin Ferhat GÖÇER - Sorarlarsa

#ferhat göçer #sorarlarsa #alıntı #edebiyat #edebi yazılar #replik #film #kaf dağının ardındaki prenses #yazar #müzik #bazı yollar yalnız yürünür #hemsaye

[perdesizkelimeler]

Ruhum kirli reçete renkli...

#renkli reçete #doğan duru #müzik #bazı yollar yalnız yürünür #kaf dağının ardındaki prenses #alıntı #film

[perdesizkelimeler]

Durdum ve duydum kalbimin sesini. İnsanların fısıltılarını bile duyan ben kendi kalbinin sesini duyamamışım. Kendine sağır olduktan sonra dünyayı duysan en olur ki? Dedim kendime...

sen de kendi hikayenin esas karakterisin kendini duy olur mu?

#vera #sürgün #yalnızlık bir yankıdır #edebiyat #güne not #yazılarım #edebi yazılar #edebi sözler #söz yazarı #günün yazısı #kaf dağının ardındaki prenses #yazar #blog yazısı #benim yazım #blog yazıları #benim postum

[perdesizkelimeler]

Her şey üstüne üstüne geliyorsa, belki de sen ters gidiyorsundur.

Karşıma çıkmadı bu söz ben aradım ve buldum. Öyle ya bazen arayıp da bulmalıyız bazı şeyleri nedensiz yorgunluklarım birikti heybemde bir de içimde kara bulutlar var. Yağmur yağsa geçecek gibi bir toprak kokusu saracak etrafı esir kaldığım o zindandan çıkacağım. Boğuluyorum bayım yok oluyorum.

#edebiyat #edebi yazılar #yazılarım #yazar #kısa yazı #söz yazarı #günün yazısı #yazı #yazarsözleri #yazılı postlar #güzel yazılar #blog yazısı #benim yazım #tumblr yazılı post #köşe yazısı #anlamlı yazılar #kaf dağının ardındaki prenses

[perdesizkelimeler]

Öyle bir uzaklaşmışım ki kendimden artık hiçbir yerdeyim. İşin kötüsü bulamıyorum kulağımı okşayan sessin dediği gibi ‘’İki koca deniz geçip geldiğim yer de nesi?’’ Ben neredeyim, ne yapıyorum, ne yapmalıyım bilmiyorum ama bilmek istiyorum ben yaşamak istiyorum kendimi düzene feda etmek istemiyorum. Ben kendimi iyileştirmek istiyorum. Ben kendimi bulmak istiyorum, ben bir şeyler bırakarak bu dünyaya veda etmek istiyorum. Öyleyse şimdi dursun zaman bana beni kendime getirinceye kadar akmasın. Sırtımda koca koca yükler başlıyorum adım atmaya durmayan bu zaman inat. Başarımı istediğim gelecek hem de zaman akarken gelecek ve ben yaşayacağım. Ruhum mu hasta iyileşecek şurada kısacık hayatlar yaşıyoruz ben bu hayata güzellikler bırakacağım ben bana umut vereceğim.

#edebiyat #edebi yazılar #yazar #söz yazarı #yazılarım #yazı #günün yazısı #motivasyon #umut #hemsaye #Kaf dağının ardındaki prenses

[perdesizkelimeler]

‘’Bazen yanlış tren doğru istasyona götürür. ‘’ Diyor bir Hint atasözü. Ben sanırım trene binmeye korkuyorum ama binmeliyim öyle değil mi? En azından denemiş olarak ayrılmayım trenden. İstasyonda doğru treni bekleyerek zaman kaybetmemeliyim. En fazla felaketime kollarımı açarım.

#Kaf dağının ardındaki prenses #edebiyat #edebi yazılar #başlamak #atasözü #atasözleri #denemek #kaybetmek #istasyon #tren #yazılarım #yazı #günün yazısı #güne bir not bırak #söz yazarı