#Kim Ji-won | Explore Tumblr Posts and Blogs

kdramacrybaby · 7 months

Text

My favorite actresses

In no particular order

Kim Se-jeong

What I've watched: Busted, A Business Proposal, The Uncanny Counter

What I want to watch: School 2017, Today's Webtoon

Okay, so though I said it was in no particular order, Se-jeong is definitely my top pick. I just love her, both on- and off-screen. She can nail both a bubbly rom-com protagonist and a hard-core, ass-kicking action star. And off-screen, she's just so happy and excited about everything in variety shows. I'm definitely hoping for a lot more dramas to come from her in the future.

Han Hyo-joo

What I've watched: The Pirates; The Last Royal Treasure, W, Happiness

What I want to watch: Treadstone, Masquerade, Moving

This woman is just so goddamn cool in every role I've seen her in, as well as from what I can tell of her other roles. I'm not really sure what else to say tbh. She's amazing, end of sentence. I cannot wait to see her other projects as well, I'm sure they're fantastic.

Jang Na-ra

What I've watched: The Last Empress, Sell Your Haunted House

What I want to watch: V.I.P., Family; The Unbreakable Bond

The Last Empress was one of the first dramas I watched where I was like; "oh so that's what a kdrama can be" - and her role as Oh Sunny is still one of my favorite characters ever, even years later. Just for that alone, she gets a spot on this list. SYHH was fantastic as well, only adding to my point here.

Kim Ji-won

What I've watched: Arthdal Chronicles, Descendants of the Sun, The Heirs, Fight For My Way

What I want to watch: Queen of Tears

This is a case where she somehow just ended up in dramas I had planned to watch, without knowing she was in them. And in every one, she just stole the show. I don't know what it is about her, but she just stands out in the best ways. I was so sad when I found out she wouldn't continue as Tanya in Arthdal, as I just think she was perfect in that role.

Park Bo-young

What I've watched: Strong Girl Bong-soon, Doom At Your Service

What I want to watch: Abyss, Concrete Utopia

She was so heart-shatteringly amazing in Doom At Your Service that I just had to put her on this list. Though the others actors were fantastic as well, she just carried this entire drama on her back. And Bong-soon is just an iconic character all around. It took me a while to realize they were played by the same actress, she's that good.

#drama ranking #kim se-jeong #han hyo-joo #jang na-ra #kim ji-won #park bo-young #i want to do a 'fave female character' post as well someday #and while making this list i realized that it would just be all the same names mentioned 😂#oh well #gonna make it eventually anyway

18 notes · View notes

k-star-holic · 8 months

Photo

Arthdal Chronicles: The Sword of Aramoon Song Joong-ki Kim Ji-won - Lee Joon-gi Shin Se-kyung

#Arthdal Chronicles: The Sword of Aramoon #Lee Joon-gi #Arthdal #Aggo #Tanya #Riho Sayashi #Song Joong-ki #Kim Ji-won #Shin Se-kyung #No Strings Attached #Assassination #Jasin

3 notes · View notes

world-smitten · 2 years

Text

I’ve just started My Liberation Notes and I have A LOT of thoughts.

1) Park Hae Young writes embarassment as a constant. Not for comedy, not in grand dramatic gestures, but in just little incidents that chip away at her characters’ dignity. And it’s unending. The scene where Gi-jeong blabs about how much she hates dating single fathers in earshot of a single dad and his daughter, whose mother then stumbles in drunk. Mi-jeong’s work getting audibly passive-agressively criticised at work (and her and the other introverts getting lumped together on a table during lunch). Du-hwan’s rejection story. It was the same in Another Miss Oh and My Mister - constant humiliation was so embedded in the character writing that it made both shows extremely difficult to watch. I dropped Another Miss Oh (the show was loud and honest - too honest, I couldn’t stand it), and My Mister was an incredibly hard watch in places. It was as if simply being Dong-hoon (and being Oh Hae-young, for that matter) was a deeply embarassing experience, and I guess in that sense, his arc and the arcs of all the other characters is about regaining dignity, and the struggle that that journey takes. I don’t know if I’ll be able to finish MLN, because this kind of constant humiliation - a strange sense of awkwardness in one’s own skin, a sense of embarassment in your own state of being - strikes too close to home. But, if the show’s structure is anything like My Mister, then I’m guessing things will have to get much worse before they get any better.

2) I love the “after-work club” subplot - it’s an “after-school club”, but for adults, and you HAVE to join one, even though it makes no sense and the point of being an adult is supposedly more freedom. It’s so childish and insipid, but it keeps popping up because it’s been proven to “increase productivity” and heaven forbid you have other priorities besides work. The irony of an adult job handholding its employees through every social interaction.

3) Mi-jeong eating, getting a bit of food on the corner of her mouth, and her co-worker reaching over to wipe it off and call her cute loudly to the whole table while Mi-jeong smiles blandly - ouch. Ouch, ouch, ouch. Maybe I’m projecting too strongly onto this, but it really hit home. The well-meaning condescension from more extroverted people, who see you more as a cute thing than a real person (or at least, feeling like you’re just a cute thing to well-meaning extroverts). One thing that I do appreciate about Mi-jeong’s introversion is that she isn’t anti-social or even necessarily shy (introversion =/= shyness, which so many online folk can’t get). She’s well-liked amongst her colleagues - she’s just more reserved, more private, with less patience for office culture. She’s not superior to them - the desires for dating/connection that they flaunt loudly are desires she expresses quietly to herself (daydreaming about a future lover/soulmate to keep herself going - haven’t we all done that at least once?). I like to contrast that interaction with her co-worker to that moment she shares in the restaurant with Hyeon-ah. Besides being beautifully shot, it’s so nice to see Hyeon-ah reflect on herself whilst also uplifting Mi-jeong’s qualities - (paraphrased) “your words are worthwhile, because you don’t waste them, and I hope that you never change that about yourself.” And then, “I was like you in another life, and decided to live recklessly now. You were like me in another life, and decided to quietly now”. This is a more honest exchange between the two - there is no inherently better way of living/being, Mi-jeong’s reserve is not something that needs to be trained out of her (it’s also decidedly not “cute”, in the condescending sense of the word) and Hyeon-ah’s extroversion is not something to resent her for. I really like Hyeon-ah’s character - like the others, her life is also full of its little degradations, but she takes it on the chin and is unashamedly herself.

4) This is linked to no.3, but PHY seems to like two character types - those who quietly suffer through their solitude (Mi-jeong, Mr Gu, Tae-hoon, Dong-hoon, Ji-an) and those who wear their hearts recklessly on their sleeves and whose open vulnerability somehow makes them more lovable (Dong-hoon’s brothers, Hyeon-ah, Oh Hae-young). Interestingly, Chang-hee and Gi-jeong don’t fit into this neatly - they wear their hearts on their sleeves, but I haven’t warmed up to them yet. I’m still trying to figure out why.

5) Was Kim Ji-won always this good??

#i haven't written meta in a while #i hope this made sense and read nicely #park hae young is a reluctant fave of mine #i don't like how her work makes me feel #but i'm also afraid to look away #in case i miss a kernel of emotional truth #my liberation notes #k-drama #kim ji-won

46 notes · View notes

passionforfiction · 2 years

Text

My summer revisiting K-dramas

The summer might not be over yet, but my summer break is days from ending. I go back to work on Monday so I won't be able to binge watch k-dramas like I've done these couple of weeks. I've been revisiting dramas that I love and haven't seen in a while and it has felt like seeing a friend I hadn't seen in a long time. The stories, the ost, the combination just made my days quietly fun and watching them with my mom has been even more fun.

14 notes · View notes

littlemissstress · 2 years

Text

What do you think is going on with those two?

Nurse Ha to Dr. Song

From what I can tell...

They had a fight and First Lieutenant Yoon broke up with him.

But it was for his sake.

That's why First Lieutenant Yoon can't lose.

Because she is a good woman.

Dr. Song to Nurse Ha

From what I can tell...

Sergeant First Class Seo knows where First Lieutenant Yoon is hiding.

He wants to hold on to her but he doesn't.

For the sake of her pride, she's trying hard to hide.

Because Sergeant First Class Seo is a good man.

Nurse Ha to Dr. Song

Descendants of the Sun (태양의 후예) (2016)

Episode 14: That Movie We Missed

#descendants of the sun #dots #episode 14 #sergeant first class seo #seo dae-young #first lieutenant yoon #yoon myeong-joo #that movie we missed #good man #good woman #davichi #this love #kim ji-won #jin goo #Spotify

5 notes · View notes

korelist · 9 months

Text

MR. SUNSHINE // KDRAMA DİZİ YORUMU

UYARI : Yazılar genel olarak spoiler içerebilir. İçermeyedebilir.

İmdb puanı : 8,7 Benim puanım: 10

Drama: Mr. Sunshine (English title)

Hangul: 미스터 션샤인

Director: Lee Eung-Bok, Jung Ji-Hyun

Writer: Kim Eun-Sook

Date: 2018

Language: Korean

Country: South Korea

Cast: Lee Byung-Hun, Kim Tae-Ri, Yoo Yeon-Seok, Kim Min-Jung, Byun Yo-Han, Jin Goo, Kim Ji-Won, Lee Jung-Eun, Shin Jung-Keun, Jo Woo-Jin, Kim Kap-Soo, Lee Seung-Joon, Choi Moo-Sung, Lim Chul-Soo

2019 (55th) BaekSang Arts Awards - May 1, 2019

Best Actor (Lee Byung-Hun)

Son zamanlarda izlediğim diziler ile kıyaslanmayacak tek kelime ile mükemmel bir diziydi. Güney Kore’nin en başarılı senaristlerinden Kim Eun Sook’un kaleminden çıkan unutulmaz bir hikaye. Daha nasıl anlatayım ne diyeyim bilmiyorum. Kim Eun Sook dizileriyle birçok kez kendini kanıtlamış bir senarist. Secret Garden, Descendants of The Sun, Goblin, The King: Eternal Monarch gibi dizilere imza atmış. Ne kadar övülse az diye düşünüyorum.

Bu dizi için çekimler başladığında başrol oyuncusu Lee Byung-Hun için bir sürü olumsuz eleştiri varmış. Kendisi Kore dışında tanınan nadir oyunculardan olduğu için birçoğuna sanırım Kore dizisinde oynaması garip gelmiş. Ama rol tam anlamı ile onun için yazılmıştı. Ben yine pırıl pırıl bir kafayla bütün bu dedikoduları bilmeden 2018 dizisini 2022 de izledim. Mis gibide oldu. Zaten o zamanlar izleseymişim, bu kadar kore dizisi izleyemezmişim diye düşünüyorum. Bu diziden sonra uzun bir ara bir şey izlemeye elim gitmedi. Lee Byung-Hun’un da biraz dedikodusunu yapacak olursam, kendisi Song Joong Ki’nin eski eşi Song Hye Kyo ile bir süre beraber olduktan sonra yürütememiş, aşkı Lee Min Jung’da bulup evlenmiş. Daha sonrasında karısı ile birtakım olaylar yaşanmasından dolayı medyaya düşmüş. Bu tarz olaylarda Kore’de hemen linç yenildiği için uzunca bir süre sevilmemiş. Buna rağmen Oskar ödül töreni sunan ilk Koreli oyuncudur.

Başrolü 3 erkek 2 kadın gibi düşünüyor olabilirsiniz ama çok yanılıyorsunuz. Dizideki herkes başroldü. Yok abartmıyorum. Dizideki heeerkes başroldü. Dizi bittikten sonra kalitesiz bir yapım izleyemeyeceksiniz. Bir nevi sizin zevkinize de level atlatacak. İlerleyen günlerde zevkiniz tekrar körelebilir, panik yapmayın.

Köle bir ailede dünyaya gelen Choi (Lee Byung-Hun) 5-6 yaşlarındayken ailesinin öldürülmesine şahit olur ve kaçar. Bir şekilde çok küçük yaşta Amerika’ya gitmeyi başarır. Orada orduya katılır ve Amerikan askeri olarak ileriki yaşlarında ülkesine görev icabı gönderilir. Ama geldiği yer, küçükken kaçtığı yer değildir. Ülke dört bir yandan kuşatılmış, farklı milletlerin sömürgesi halinde yaşanmaktadır. Dizinin konusu aslında Joseon'un dört bir taraftan kuşatıldığı bir dönemde, bağımsızlık Ordusunu anlatıyor. Kıyısından köşesinden gerçek insanlara gerçek olaylara dayanan bu hikaye daha en başından üzücü bir hikaye olduğunu bas bas bağırıyordu.

Eugene Choi gelir gelmez bağımsızlık ordusunun bir ferdi olan Go Ae-Shin(Kim Tae-Ri) ile karşılaşır. Ae-Shin o sırada suratında bir maske elinde bir silah ile çatılarda koşuyordur. Bu karşılaşma onların kaderini de yazmış olur. O sırada sahneye benim favori karakterim giriş yapar. Gu Dong-Mae (Yoo Yeon-Seok) kasap dedikleri en alt tabaka bir aileye sahip olan bu genç adam. Aynı Choi gibi küçük yaşta ülkesinden kaçmak zorunda kalmış. Amerika değil de Japonya’ya sığınmış. Bir şekilde tekrar ülkesine dönmüş ama o da Ronin olarak dönmüş. Ronin’ler “sahibi olmayan samuray”lar bir nevi kiralık katiller. Aslında Kore’nin alt tabasından kaçıp Japonya’nın alt tabası olarak büyümüş. Kılıçları bellerinde, sokakta yürüdüklerinde herkesin çekildiği korkutucu tiplerden biri olmuş. Gong-Mae, Ae Shin’i küçüklüğünden hatırlamaktadır. Küçükken ona yardım ettiği için hem minnet duyar hem de “lütfettin” şeklinde bir öfke besler.

Go Ae-Shin aslında asil bir aileden gelmektedir. Bağımsızlık ordusunda olduğunu ailesi bilmediği için ikili bir hayat yaşamak zorundadır. Henüz kundaktayken işgalciler tarafından ailesi öldürülür. Onu dedesi büyütür ama asıl onun yanından hiç ayrılmayanlar hizmetindeki Ms. Haman(Lee Jung-Eun) ve Mr. Haengrang(Shin Jung-Keun) ‘dır. Lee Jung-Eun’a ekstra bayılırım. Aklınıza gelebilecek bütün güzel dizilerde kendisine denk gelebilirsiniz. Oh My Ghost , Weightlifting Fairy Kim Bok-Joo, Fight for My Way, Familiar Wife, When the Camellia Blooms , Law School, Hometown Cha-Cha-Cha, Soundtrack 1, Our Blues… diye oldukça uzun devam edebilirim. Ayrıca burada parantez açıyorum. Go Ae-Shin ailesi kalp kalp kalp. Babası Go Sang-Wan(Jin Goo), annesi ise Kim Hui-Jin(Kim Ji-Won)’dur. Bu çiftimiz “Descendants of the sun” dizisinde severek izlediğimiz ikinci çiftti. Kısacık, geçmişi gösterirken de olsa onları tekrar bir arada görmek şahaneydi. Konuk oyuncunun bile hakkını vermişler. Parantezi kapatıyorum. Soylu bir aileden geldikleri için kendileri gibi soylu başka bir ailenin oğlu ile Ae-Shin’i nişanlamışlardır. Nişanlısı Kim Hui-Seong(Byun Yo-Han) ise okumak için Japonya’ya gitmiş, 10 yılı aşkın bir süredir ise orada kalmış. Ailesinin ısrarları sonucu o da ülkesine geri döner.

Böylece sahne 3 erkek ile tamamlanır. Başta söylediğim 2. kadına gelirsek. Hem Amerika askerinin hem de Japon askerlerinin konaklamasına açık olan tarafsız bölge niteliğinde bir otel mevcut. Otelin sahibi ölünce dul kalan karısı Hina Kudo(Kim Min-Jung) işleri devralarak tek başına dev kadro olmuş. Aslında küçük yaşta babası tarafından zengin bir Japon iş adamına satılan bu güçlü kadın, aslen Koreli olduğu için kocası ölünce hem memleketine dönmüş hem de kocasının nüfusunu ve parasını kullanarak tarafsız bir alan yaratmış.

Başroldeki Kim Tae-Ri ile ona eşlik eden Lee Byung-Hun arasında 20 yaş fark olmasının izlerken sizi bir kere bile rahatsız etmeyeceğinin garantisini verebilirim. Çünkü dizi fiziksel temasın çok daha ötesinde aşklar anlatıyor. Hem bu kadar yalın hem de bu kadar çok katmanlı bir hikaye anlatmasına rağmen dizi çıktığı dönem çok fazla eleştirilmiş. Bir kısım yakışıklı Ronin’imiz nedeni ile Japonları sevdirmeye çalışılıyor demiş, kimileri Amerika sempatizanlığı yapılıyor demiş. Kimi de tarihi yanlış aktarıyorlar demiş. Ağzı olan konuşmuş. İnanın bütün bu dedikodular, karalamalar dizinin muhteşemliğinden hiçbir şey değiştirmemiş.

Görüntü yönetmeninden sahne dekora, sanat yönetmeninden ışıkçısına kadar herkes dörtdörtlük bir iş çıkarmış. Her bölümün sonunda izleyiciye bir sanat eseri hediye ettiler. Sahne durup müzik girdiği an, ekrandaki görsel şölen inanılmazdı. Her biri screenshot alınıp üzerine saatlerce konuşulabilir anlamlar içeriyordu. Aynı zamanda tablo gibiydiler. Duvarına assan sanat eseri olmadığını kimse söyleyemez. Sinematografisi enfesti. Abartıyormuşum gibi gelebilir ama istisnasız her bölüm mükemmel açılarla ve görsellikle çekilmişti.

3 farklı adamın imkansıza yakın aynı kızı sevmesi ve sizin bile aralarında seçim yapamamanız başarıyı tekrar tekar gözler önüne seriyordu. Ve biz bu 3 adamın bromans’ını izledik. Bence dizinin en güzel sahneleriydi. Üçlünün her seferinde aynı anda içmeye gitmeleri ve aynı masada buluşmaları, hesabın hep Eugene’e kitlenmesi. Dong Mae’nin diğer ikisini öldürmekle tehdit edip sürekli “sizi nasıl keseyim, yatay mı dikey mi” diye sorması. En az aşkları kadar imkansız olan arkadaşlıkları da çok güzeldi.

Konuk oyuncusundan ana kadrosuna kadar o kadar isminden bahsedemediğim kişi var ki… Her birini alkışlıyorum. Ciddi anlamda “bu da gereksiz olmuş” diyebileceğiniz tek bir oyuncu bile yoktu. Bütün karakterler tek tek hikayeye dahil edilmiş, dolu dolu yazılmıştı. Ayrıca bu kadar kaos bir dönemde, bu kadar çok sesli bir ortamı canlandırırken oyuncuların 3 dili de akıcı bir şekilde konuşmaları takdir edilesiydi. Tarih derslerini hiç sevmezdim ama bu dizi küçük bir tarih dersi olmasına rağmen dizinin bu yönünü bile sevdim. O dönem, inanların vatan sevgisi, birlik beraberlikleri, mücadeleleri belki de bu kadar mükemmel yapan şey gerçek olmalarıydı.

Sonuç olarak dizinin sizde çok uzun süre etki bırakacağını bilerek başlayın. Sulu gözlüyseniz daha yarısına gelmeden içiniz çıka çıka ağlayacağınızı, yok ben duygusal insan değilim diyorsanız son 4 bölümde hüngür şakır ağlayacağınızı bilerek başlayın. Bütün karakterlere aşık olacağınızı, kötüleri gördükçe katil iç güdülerinizin bedeninizden çıkmaya çalışacağını bilin.

Tek kelimeyle bir baş yapıt bence. 10 üzerinden 10.

OST:

Baek Ji Young, Richard Yongjae O'Neill - See You Again

Kim Yuna - Days Without Tears

Raven Melus

BAŞKA NELER VAR ?

FOTOĞRAFLAR

0 notes