#Rudolf van der Ven | Explore Tumblr Posts and Blogs

rotterdamvanalles · 4 years

Text

De 10 Foto's Met Een Lang Verhaal Staan in een blog, op Tumblr. 86

Metrostation Zuidplein aan de Gooilandsingel met een restaurant en de Spaarbank op het metroplein, juni 1970.

Zuidplein is een belangrijk metrostation van de Rotterdamse metro in Rotterdam-Zuid. Het station grenst aan het gelijknamige winkelcentrum. Zowel Rotterdam Ahoy als het Ikazia Ziekenhuis liggen op loopafstand.

Het station is geopend op 9 februari 1968 en vormde toen het eindpunt van de eerste metrolijn van Nederland (Centraal Station - Zuidplein). In 1970 werd deze lijn naar station Slinge doorgetrokken.

De Gooilandsingel is vernoemd naar het Gooiland of het Gooi.

De foto is gemaakt door de Fototechnische Dienst Rotterdam en komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt van Wikipedia en uit het Stadsarchief Rotterdam.

De bouw van de Korte Lijnbaan met op de achtergrond het stadhuis, 1952-1953.

De Korte Lijnbaan heette van 1951 tot 1952 Crispijnlaan. Zij ligt in het verlengde van het Stadhuisplein en loopt naar de Karel Doormanstraat. Op 23 augustus 1666 werd door Jean Hennequin, koopman te Rotterdam, aan de Vroedschap het verzoek gericht om voor de bouw van een overdekte lijnbaan (touwslagerij), waar 's zomers en 's winters gewerkt zou kunnen worden, een stuk land van het Gasthuis te mogen overnemen. Door het Gasthuis werd op 14 maart 1667 voor dit doel afgestaan een stuk land achter de molen 'de Witte Leeuw' en lopende van de Coolscheweg of Binnenweg tot de Kruiskade. Het meest westelijke gedeelte daarvan maakte de koper tot een lijnbaan. In 1845 is het laatste gedeelte van die lijnbaan verkocht; het daarbij behorende garenpakhuis werd ingericht als woonruimte. Reeds in 1671 werd op deze plaats een laan aangelegd, die bekend stond als Lijnbaanslaan. later werd deze laan omgedoopt tot Lijnbaanstraat.

De Lijnbaan is een verkeersvrije winkelstraat in het centrum van Rotterdam, en is genoemd naar de touwslagerij die hier was gelegen tussen 1667 en 1845. De moderne winkelstraat geniet nationale bekendheid. Het is een lange open passage alleen voor voetgangers met aan twee zijden winkels. De Lijnbaan was de eerste winkelpromenade in Nederland, en de eerste autovrije winkelpromenade van de wereld.

De fotograaf is Lex de Herder en de foto komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt eveneens uit het Stadsarchief Rotterdam en van Wikipedia.

Gezicht in de Christiaan de Wetstraat met op de achtergrond de Sint Franciscuskerk aan de Paul Krügerstraat, hoek Afrikaanderplein, 1943.

Christiaan Rudolf de Wet (Leeuwkop, Smithfield, 7 oktober 1854 – Klipfontein, Dewetsdorp, 3 februari 1922) was een Zuid-Afrikaans politicus en een Boerengeneraal tijdens de Tweede Boerenoorlog.

Christiaan is opgegroeid op zijn vaders boerderij, Nieuwejaarsfontein, nabij Dewetsdorp. Op negentienjarige leeftijd trad hij in het huwelijk met Cornelia Margaretha Kruger. Zij kregen samen 16 kinderen.

De Wet was vijfenveertig toen in 1899 de Tweede Boerenoorlog uitbrak. Op 2 oktober 1899 zijn De Wet en zijn oudste zoon, Jabobus (Kotie), als burger opgeroepen tot het Heilbron commando. De Wet, zijn drie zonen Izak, Christiaan en Jacobus sloten zich als vrijwilliger aan en dienden onder commandant Lukas Steenkamp. Zijn broer Piet de Wet stapte tijdens de oorlog over naar de Britten.

Toen in maart en april van 1900 het offensief van De Wet van stapel liep, luidde het een herleving in de Boerenstrijd in. Hij is een legende geworden met zijn guerrilla-aanvallen in het zuidoosten van het land. De Wet voelde zich echter beledigd toen hij wat meekreeg van de Britse propaganda, zij noemde De Wet slechts een 'guerrilla'. Het doet De Wet geen recht aan om hem een guerrilla te noemen omdat zij veel meer deden dan slechts 'verskyn en verdwyn' acties. De Wet en zijn commando's verdedigden ook dorpen en steden, zoals Bloemfontein (hoewel vergeefs). Daarnaast nam De Wet zo veel krijgsgevangenen dat het aantal gevangenen dat hij meenam soms groter was dan zijn eigen aantal Boeren. Ook namen De Wet en zijn mannen gehele dorpen in zoals Dewetsdorp (vernoemd naar zijn vader) op 19 november 1900.

De prentbriefkaart komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt van Wikipedia.

Gezicht op de Vijverhofstraat bij de kruising met de Teilingerstraat, 1935.

Deze straat lag vroeger deels ter plaatse van buitenplaats 'Vijverhof'. De dichter Dirk Smits noemt in 1750 in 'De Rottestroom' deze buitenplaats 'het Temple dezer dagen, een Edens Eden'. De buitenplaats 'Vijverhof' was namelijk op 7 maart 1744 eigendom geworden van Egbert Edens (+1753). Het laatste huis op de buitenplaats was omstreeks 1830 als zomerverblijf gebouwd voor het echtpaar J.F. van Oordt-Gobius. Later werd het zowel 's zomers als 's winters bewoond. De familie Van der Ven bewoonde het huis van 1877 tot 1902. Daarna werd het buiten, nadat het woonhuis nog enige jaren in gebruik was geweest bij de R.K. Volksbond, in verschillende percelen verkocht voor f. 150.000,-. In 1907 werd het afgebroken.

Het Hofpleinlijnviaduct (ook wel de De Hofbogen) is een 1,9 kilometer lang buiten gebruik gesteld spoorwegviaduct in Rotterdam-Noord. Op 1 oktober 1908 werd het in gebruik genomen als onderdeel van de eerste elektrische spoorlijn van Nederland, de Hofpleinlijn van Rotterdam Hofplein naar Scheveningen. Tot 16 augustus 2010 reed RandstadRail over het viaduct.

Het Hofpleinlijnviaduct is de eerste grote constructie van gewapend beton in Nederland en werd gebouwd tussen 1904 en 1908. Het viaduct telt 189 bogen die oorspronkelijk open zouden blijven, maar al in 1909 was een goed deel van de ruimtes onder de bogen als bedrijfsruimte verhuurd. In de jaren dertig waren er zelfs plannen om noodwoningen te maken onder de bogen. Nog steeds zijn de meeste bogen in gebruik als opslagruimte en dergelijke. Halverwege het viaduct ligt het opgeheven station Rotterdam Bergweg.

De prentbriefkaart komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt eveneens uit het Stadsarchief Rotterdam en van Wikipedia.

Café Pretoria op de hoek van de Wigstraat en Brede Hilledijk, 1929.

De naam Wigstraat is op 14-06-1929 benoemd door het college van burgemeester en wethouders. Deze straatnaam ligt in Feijenoord. Het bouwblok hier ter plaatse heeft de vorm van een wig.

De benaming 'hille' komt in oorkonden betreffende Holland, Zeeland, Voorne en Putten in het bijzonder voor als door water omringde buitendijkse gronden. De benaming 'hille' komt behalve in de betekenis van hoogte en duin ook voor als eiland. Op 17 maart 1447 werden de hillen van Katendrecht door de heer van Gaesbeek en Putten aan Jacob Pot en zijn echtgenote in leen uitgegeven. Op 20 februari 1525 werden de uitergorzen, genaamd de Hille, aan de oostzijde van Charlois 'met alle slikken, aanwassen, visscherijen, vogelarijen, jaerschot, nat ende drooge dijcken enz.' door de uitgevers van Charlois verhuurd. Deze Hillepolder, waarvan de grondverkaveling op 23 augustus 1529 plaats vond, was 240 morgen groot en kreeg toen een sluis en een sluisvliet.

De Brede Hilledijk beschermde de polder aan de Maaszijde, de Hilledijk aan de zijde van het Zwanegat, de Groene Hilledijk scheidde de Hillepolder van Karnemelksland. De twee wegen, later als Korte- en Langeweg bekend, worden eveneens in 1529 genoemd. De Langeweg heet sinds 1895 Lange Hilleweg, terwijl op de plaats van de Korteweg of Korte Hilleweg thans de Paul Krugerstraat ligt. Vroeger was er ook een Smalle Hilledijk; deze vormt thans een onderdeel van de Brede Hilledijk. Deze Smalle Hilledijk kwam in 1895 in de plaats van de Vildersteeg. Bij besluit van B&W op 30 september 2010 is de Brede Hilledijk verlengd in noordelijke richting.

De fotograaf is Frans van Dijk en de foto komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt eveneens uit het Stadsarchief Rotterdam.

Het Oude Tramhuisje aan het Weena op transport met een Verhagen-kraanwagen, 15 juni 1961. De liftschacht is van het in aanbouw zijnde Hilton Hotel.

Na dagenlange voorbereidingen is vanmorgen de firma J. Verhagen op het Weena met de centrale post van de RET aan de wandel gegaan. Over vetsleden schoof zij het 45 ton zware gebouwtje in de richting van het Kruisplein, waar het een nieuwe standplaats zal krijgen. Dit was de derde maal dat de firma Verhagen het gebouwtje verhuisde. Lang geleden bracht zij het van het Beursstation naar de Coolsingel en weer later van de Coolsingel naar het Weena. Het ziet er echter naar uit dat met de standplaats Kruisplein aan de merkwaardige reizen van de centrale post wel een eind gekomen zal zijn. Want zo langzamerhand wordt het bouwseltje toch wel echt heel oud.

Het huisje staat tegenwoordig op het Hermesplantsoen en heeft een lange geschiedenis achter de rug. Lees verder op https://www.rijnmond.nl/nieuws/107975/Het-Oude-Tramhuis

De fotograaf is Ary Groeneveld en de foto komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt via delpher.nl uit het Vrije Volk van 15 juni 1961 en van rijnmond.nl

Gezicht op Station Beurs aan het Beursplein, 1908-1912.

Station Rotterdam Blaak is een ondergronds trein- en metrostation in het centrum van Rotterdam, aan het einde van de Binnenrotte bij de Blaak.

Het eerste station op deze plaats heette oorspronkelijk Rotterdam Beurs, genoemd naar het nabijgelegen beursgebouw De Beurs. Het station werd in 1877 geopend en was onderdeel van het Luchtspoor. Vanwege de verhoogde ligging van het spoor kreeg het stationsgebouw een verdieping meer dan toentertijd gebruikelijk, zodat de eerste verdieping op gelijke hoogte lag met het perron. Het station kreeg als eerste Nederlandse station een overkapping van smeedijzer in plaats van gietijzer.

Het stationsgebouw werd in 1940 verwoest bij het bombardement op Rotterdam, het viaduct met de overkapping bleef wel behouden. Omdat ook het beursgebouw De Beurs was verwoest en de handelaren in 1941 het nieuwgebouwde Beurs aan de Coolsingel betrokken, kreeg het station in 1945 de naam Rotterdam Blaak. In 1952 werd besloten een nieuw ontvangstgebouw te plaatsen. Dit station van architect Sybold van Ravesteyn werd geopend in 1953 maar deed niet lang dienst, in 1972 werd het gesloopt voor de aanleg van de metrolijn. De overkapping bleef wel bestaan en werd uiteindelijk in 1993 gesloopt.

De foto komt uit de fotocollectie van het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt van Wikipedia.

De Oranjeboomstraat met links de bierbrouwerij d´Oranjeboom, 6 april 1972.

Brouwerij d’Oranjeboom dateerde van de zeventiende eeuw. Ze ontstaat in 1671 door samenvoeging van de brouwerijen ‘De Dissel’ en ‘van den Oranjeboom’. Het bedrijf was gevestigd aan de Coolvest. In 1885 betrekt de brouwerij een modern bedrijfspand op Feijenoord. Dat is voor het stadsbestuur reden om de straat bij de brouwerij Oranjeboomstraat te noemen. Het oude bedrijfspand aan de Coolvest blijft nog een tijdje in gebruik als opslagplaats en mouterij. Later zal de vermaarde dancing en café-restaurant Pschorr zich op deze plek vestigen.

Rondom de bierbrouwerij en andere bedrijven op Feijenoord ontwikkelde zich een arbeiderswijk. D’Oranjeboom groeide enorm en telde omstreeks 1900 meer dan 200 werknemers. Daarmee was ze een van de grootste brouwerijen van het land. Het bedrijf exporteerde zijn producten over de hele wereld.

Eind jaren zestig gaat d’Oranjeboom samen met de Drie Hoefijzers in Breda. De merknaam Oranjeboom wordt ingeruild voor Skol dat voor buitenlanders beter in het gehoor ligt, maar voor de eigen gebruiker niet erg aanslaat. In 1987 maakt Allied Breweries Nederland n.v. te Breda bekend dat bij het concern vele arbeidsplaatsen moesten verdwijnen en dat de Rotterdamse brouwerij op de nominatie stond gesloten te worden. Het protest van de werknemers in 1987 zou niet baten en in 1990 werd de brouwerij gesloten. De hele bierproductie werd naar Breda verplaatst en de bedrijfsgebouwen op Feijenoord werden gesloopt.

De fotograaf is Lex de Herder en de foto komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt uit het Stadsarchief Rotterdam.

De Burgerzaal van het stadhuis aan de Coolsingel in 1958.

De Burgerzaal is de grote zaal op de eerste verdieping. Over de volle lengte heeft het een ondiep maar breed balkon aan de Coolsingel. De zaal wordt gebruikt voor officiële ontvangsten, boekpresentaties, prijsuitreikingen, culturele bijeenkomsten en recepties na huwelijksvoltrekkingen in de naastgelegen trouwzaal. Er bevindt zich een orgel uit 1920 en de zaal is gedecoreerd met wandschilderingen van Johan Thorn Prikker. Zijn semi-monochrome allegorische doeken op de lange wand met voorstellingen als "Dijkdoorbraak" en "Brand" werden aanvankelijk te sinister en modern gevonden. Een deel werd daarom opgeslagen en is pas na de oorlog aangebracht. Ook de kleurrijke wandschildering op het hoofdeind, een collage van wapenborden van geannexeerde randgemeenten en vlaggen van bevriende naties, gegroepeerd rond de gouden letters SPQR, werd met vertraging voltooid.

De foto is gemaakt door de Fototechnische Dienst Rotterdam en komt uit het Stadsarchief Rotterdam.

Gezicht op de Boompjes en een deel van de spoorbrug in 1939.

Is vernoemd naar de dubbele rij lindenbomen die in 1615 werden geplant.

In mei 1613 werden 117 erven langs de muur en de wallen tussen de Leuvehaven en de Oudehaven door de stad voor scheepswerven uitgegeven. Het eerste huis werd daar in 1614 gebouwd en in het daaropvolgende jaar werd een dubbele rij lindebomen geplant. Toen er huizen werden gebouwd is de noordelijkste rij bomen gerooid. In 1619 is de kade bestraat. Het oostelijk gedeelte van de Boompjes werd vroeger Koperroodkade genoemd naar de lading van de schepen die hier aanlegden. Ter gelegenheid van de geboorte van de zoon van Keizer Napoleon in 1811 werd de Boompjes verdoopt in Quai Napolon of Napoleons Kaay. Deze naam is maar korte tijd van kracht geweest. De Boompjes vormen thans een onderdeel van de Maasboulevard. De lage laad- en loskade langs het water ontving de naam Boompjeskade

De fotograaf is J. van der Kamp en de foto en informatie komen uit het Stadsarchief Rotterdam.

1 note · View note