Willem Greve wins the Rolex Grand Prix inside The Flemish Masters.
The Rolex Grand Prix, the show’s height group, was the culmination of the Dutch Masters, the second Rolex Grand Slam of the calendar month. The Major, the last of the four shows in the Rolex Grand Slam of Show Jumping to honor the initiative’s ten-year anniversary, did so with a flattering festival on Saturday night looking back over the shows from the previous decade.
Fans were eager to see if Richard Vogel, the latest Rolex Grand Slam of Show Jumping life competitor, could win back-to-back Majors in his quest for the sport’s best prize, a task that would require a dramatic field of riders, including the latest European, World, and Olympic champions, who were all hoping to win this prestigious Rolex Grand Prix.
Martin Fuchs, the following to go, was the first to learn Louis Konickx’s extremely built program, and he was the winner of the CPKC ‘ International’ Grand Prix, presented by Rolex at the CSIO Spruce Meadows’ Masters ‘ Tournament. The most of any animal in the group, Leone Jei, is his support, who has jumped eight clears in the Rolex Grand Slam of Show Jumping Majors.
World No. 2 is the next addition to the main area. The flying Frenchman Julien Epaillard was another to pass the 14 mix program, keeping his hopes of becoming the first European horse to win a Major dead. 1 Henrik von Eckermann and King Edward ensured there would be a jump-off with a perfectly judged distinct round. Seven riders from seven different countries were in contention for the jump-off, including German rider Marcus Ehning and the” Dutch Horse of the Year” Harrie Smolders, who lit the residence crowd on fire. Only two more combinations of the remaining riders made it to the second circular, with some of the competition’s favorites like Steve Guerdat and Richard Vogel unwilling to join the special list of riders.
Fuchs set the pace with a distinct in 35.11 hours, but von Eckermann and King Edward immediately took the lead when they crossed the line in 33.74 seconds, making it clear that they were the leading pair in the world. Glows produced a very soft round, but the grief came when he was 0.92 seconds slower. The crowd roared back. Sweden’s victory appeared to be on the line, but French rider Willem Greve and his sea stallion, Highway TN N. O. P., with their perfectly vetted round, won in the final round. only 0.04 hours ahead of the other. Greve thus won his second Rolex Grand Slam of Show Jumping Major as well as a first for the Netherlands, making him the life candidate ahead of the CHIO Aachen in July.
The French horse stated:” I have to squeeze myself – it is amazing. Thoughts may adequately express how I feel. For his bravery and culture, I am so appreciative of my horse. The background here is amazing, and it honors me to be included in the list of winners. It means a lot to me to get in front of my home crowd. To win at The French Masters is a dream come true because I’ve been a part of it since I was a young child.
Major ten Rolex Grand Prix’s in Hertogenbosch- CSI5*, Piece of Table A’s Rolex Grand Slam of Show Jumping- Board A with Jump- Off 1m60
Rank Nr. Owner/breeder of the ride Horse – Breed Breed Color Born Sire Siredam Dam Siredam EUR RoundA Jump-Off Time 1 64 Willem Greve NED Team Nijhof vof / P. Verdellen paarden fok & opfok Bridge TN N. O. P. – KWPN Stallion Bay 2012 Eldorado v. Zeshoek Chellano Zelana V 330000 0 0 33.70 2 92 Henrik von Eckermann SWE Dufour Stables Ag, Henrik von Eckermann/ Wim Impens, King Edward – BWP Gelding Chestnut from 2010- Edward 28- Feo Koningin de Lauzelle 200000 0 0 33.74 3 87 Otto Boje Schoof, Harrie Smolders, and Harrie Smolders NED Spronken Leon Uricas van de Kattevenenen – HOLST Stallion Bay 2012 Uriko San Patrignano Cassini T- Cassina 150000 0 0 34.66 4 32 Martin Fuchs SUI Adolfo JURI / G. M. Van Mersbergen Leone Jei – KWPN Gelding– Grey 2012 Baltic VDL Corland Dara 100000 0 0 35.11 5 118 Molly Ohrstrom, Denis Lynch/Polfliet Eric, Sint Kruis Winkel, and Denis Lynch IRL Brooklyn Heights – BWP Gelding Chestnut 2009 Nabab de Reve For Pleasure Cordula de Laubry 60000 0 0 37.89 6 6 La Roque Baignard, Pieter Devos, BEL Devos Stables, and Top Stallions Corporation Toupie de la Roque – SF Mare Chestnut 2007 Kannan Nabab de Reve Walloon de Muze 45000 0 0 38.51 7 108 Marcus Ehning GER Nybor Pferde GmbH & Co. KG, Sportpferde Ehning GbR/ Claire &, Philippe Rizzoli Priam du Roset – CH Gelding Bay 2011 Plot Blue Tanael du Serein Ganaelle du Roset CH 30000 0 0 42.87 8 22 Gregory Wathelet BEL Perek Barake/Grey Wathelet ESH Gelding, Aliandro B. Ra, Rachel, Ace of Hearts, 2010 25000 0 8 36.30 9 14 Julien Epaillard FRA Sarl Exceptional Horses S. L., Perrine Cateline, Sylvain Pito/Sylvain Pitois, Perrine Cateline, Chestnut from 2013 Baloubet du Rouet, Diamant de Semilly, and Urgada de Kreisker are from Dubai du Cedre and SF Mare. 20000 0 8 36.60 10 121 Loewie Joppen NED Loewie Joppen, G Vanderhoijdonck / van der Kloet Havel van de Wolfsakker Z – ZANG Gelding Bay 2011 Hos d’O Bollvorm’S Libero H Nisinia van de Wolfsakker 20000 3 75.20
total results
Photo: Ashley Neuhof/Rolex Grand Slam | Press release Inside The French Masters 2024: Sunday, March 10th,
0 notes
Milk of Lime 'Dozen'
“The fly is marking a mundane and uninvited companion of our human life. Its sudden appearance evokes a strange sense of familiarity while carrying heavy symbolism for our fleeting existence. It is an animal on the fine line between revulsion and beauty. Portraying the black iridescent body of this seemingly profane insect repels and attracts the eye equally and is forgotten with one incidental gesture of our hand.” A huge thank you to everyone who was involved in the making of this show. Your support means the world to us
Models in order of appearance: Lotta, Lisa-Marie, Augustina, Frederik, Daria, Lea, Kingsley, Martin, Soleil, Vanessa, Jonathan, Lafayette, Jonte, Anna, Subin, Laura, Luca, Artyom, Thalo, Polina
Creative Direction: Julia Ballardt & Nico Verhaegen
Styling: Charlotte Buchal
Casting: Moritz Alte
Soundtrack: Adriaan De Roover
Camera operator: Leon Moss
Choreography & Runway: Rozalie Klimesova
MAKE-UP TEAM (Tools provided by ELLIS FAAS)
Lead: Jenneke Croubels
1st assistant: Maria Ovejero
Assistants: Naomzz, Samantha Pottmaier, Darja Crainiucenco, Eva Herbohn, Mai Anh
HAIR TEAM (Products: Balmain Hair Couture)
Lead: Sanne Schoofs 1st assistant: Robbe Vermaeten
Assistants: Evara Collin, Liesbeth Cobbaert, Sinan Salihovic, Eavan Derbyshire, Taiga
BACKSTAGE PHOTOGRAPHY Kaj Lehner, Oriane Verstraeten, Lucinde Wahlen, Theresa Huber, Saeeda Shabbir, Lewin Berninger, Kevin Duong, Hieronymus Ahrens & Eva Weinkötz
Ceramic Jewelry: 3sechzig
Floral Styling: Studio Linné
Special thanks to: Viktoria Ballardt Sanne Schoofs Robbe Vermaeten Jenneke Croubels Maria Ovejero Moritz Alte Charlotte Buchal Adriaan de Roover Michael Cashmore Thomas Maria Stoehr Pauline Moos Kaj Lehner Oriane Verstraeten Lucinde Wahlen Kerstin Geffert Sara Springer Eva Weinkötz Marie Giselbrecht Alexis Mersman Jana Heinemann Bavo Verhaegen Lauren Bouden Alex Weinkötz Julia Geissler aka 3sechzig Daniel Ohlhäuser Larissa Ballardt Annick Peeters Gery Verhaegen Amina Shabbir Manuela Garcia Daimy Van Caudenberg Jacob Griffith Moritz Schlesinger Nicklas Jendryke Eva Degols Lalo Gonzales Victoria Huisman Zoë Derks Kim Peers Frederik Lovric Liederley Sasha Yatsiuk Maurice Thys Nele Visschers Doron Beuns Magdalena Balkowski & the Zeiss Großplanetarium Team Andreas Baßler Thijs Faas & the Ellis Faas team Balmain Hair Couture Scott Lipinski Christiane Arp Stefan Brunner & the FCG team Elke Timmerman Jasmien Wynants Polina Gribanova Rozalie Klimesova Lisa-Marie Krakehl Emma Krakehl Pia Ulrich (…)
0 notes
Inspectie Op Een Verre Maanwereld
In haar hoogdagen zond de Moederwereld de mensheid naar alle uithoeken van de Melkweg, met als doel de ontdekking, terravorming en kolonisatie van nieuwe werelden. Men ontdekte al snel dat de mens het best kon leven op zogenaamde maanwerelden, en het was dan ook op die werelden dat de mens zich permanent begon te vestigen terwijl andere kolonies faalden.
In de late koloniale tijden had de Moederwereld officieel al 72 maanwerelden gekoloniseerd. Het merendeel van die kolonies waren nog in ontwikkeling en moesten rekenen op bijdragen van de Aarde, maar steeds meer kolonies begonnen autonoom te worden. De Moederwereld vermoedde dat haar kolonies weldra onafhankelijk zouden willen zijn en vreesde dat sommigen zich tegen de Aarde zouden keren.
Om een oog op alles te kunnen houden, zond de Moederwereld een golf van inspecteurs de ruimte in: Ambtenaren die moesten rapporteren over de stand van zaken op verre maanwerelden waar de Moederwereld anders geen weet van zou hebben. De inspecteurs moesten controleren of alles in de kolonie goed verliep, maar ook of de kolonisten zich hielden aan de grondwetten die de Moederwereld hen had opgelegd en of de kolonisten niet te veel afweken van de morele en ethische waarden van hun originele cultuur. Sommige inspecteurs kregen de machtiging om onaangekondigd kolonies te bezoeken en daar dan alles in te kijken, zelfs private zaken, zonder dat de kolonie hier een zeg op had. Informatie achterhouden voor een inspecteur was illegaal en strafbaar. De inspecties werden vaak gezien als extreme en overbodige machtsuitoefeningen.
Maar al snel bleek dat sommige kolonies toch hun redenen hadden om dingen voor de Moederwereld te verbergen. Zij probeerden de inspecteurs vaak om te kopen, en wanneer dat niet lukte werden de verstuurde rapporten van de inspecteurs onderschept op hun weg terug naar de Moederwereld. Andere inspecteurs verongelukten al op de maanwereld vooraleer zij hun rapporten konden opmaken.
1 : De reis naar Super Splash Alpha
Door een klein raampje tuurde Alexander naar de sterren. Hij kon er eindeloos naar blijven staren. Dit was geweldig. Hij had nooit gedacht dat hij dit zou mogen meemaken.
Iets stootte tegen zijn rug. Alexander schrok. Hij dacht dat hij alleen was in zijn cabine. En dat was hij ook. Het was zijn valies maar die tegen zijn rug was aangezweefd. Hij nam zijn valies, klom tot aan de kast en zette de valies er in vast met de voorziene riemen. Hij merkte een tekst op aan de binnenkant van de kast, maar hij kon het niet lezen omdat het ondersteboven stond. Of liever, omdat hij zelf ondersteboven hing. De cabine had natuurlijk geen onder of boven. Het was een kamer in een ruimteschip. Alexander had de ingang gezien als de onderkant van zijn cabine, maar degenen die de cabine ontworpen hadden daar anders over gedacht. Daarom waren alle teksten nu ondersteboven voor hem. Hij keerde zich voorzichtig om om het te lezen Het waren instructies voor de riemen in de kast, niets belangrijk. Alexander greep de kast vast, en zette zich af. Hij draaide nu om zijn as. Hij lachte. De cabine draaide om hem heen. Hij vroeg zich af wanneer hij zou stoppen met draaien.
Dan werd er op de deur van zijn cabine geklopt. Alexander greep snel naar de kast om te stoppen met draaien en bezeerde zich. Met wat geklungel klom Alexander al duizelend naar de deur. Hij deed open.
Hij had een persoon aan de andere kant verwacht maar in plaats daarvan zweefde er een bolvormige drone voor zijn deur.
“Goedemorgen ALEXANDER” zei de drone.
“Goedemorgen vreemde robot.” Zei Alexander enigszins geamuseerd. “Hoe heb jij op mijn deur geklopt? Je hebt geen armen.”
Een klep opende in de drone waaruit een metalen stang met een rubberen kop tevoorschijn kwam. De drone zwaaide er mee. Alexander zwaaide terug.
“Binnenkort komen we aan op Super Splash Alpha.” Liet de drone Alexander weten. “Je hebt een uur om te ontbijten. Daarna verzamelen alle reizigers op dek D voor de landing.”
“Waar ontbijt ik?” vroeg Alexander.
De drone produceerde een pijlvormige hologram die naar de andere kant van de gang wees.
“Volg deze gang, en ga dan naar rechts. Je zal zien dat er borden zijn. Als je verdwaald geraakt kan je altijd de weg vragen aan de andere ferry drones.”
“Is het eten goed?” vroeg Alexander.
“Men zegt van wel.” Zei de drone. “Smakelijk ALEXANDER.”
Het draaide zich om en zweefde al zoemend naar een volgende deur waar het opnieuw aanklopte.
Alexander ging terug naar binnen om zijn kaart te nemen, en kwam dan weer naar buiten. Hij sloot de deur af, zette zich af aan één van de netten aan de muur en gleed door de gang. Hij passeerde een vrouw in de gang die net ook uit haar cabine kwam. Alexander zwaaide al grijnzend naar haar terwijl hij langs haar zweefde. De vrouw hield haar neus op. Misschien vond ze plezier onfatsoenlijk. Alexander greep het net vast op het einde van de gang en draaide zo feilloos de gang naar rechts in. Hij zag een bord restaurant staan. Onder dat bord stond een kleiner bord dat wij bedienen enkel mensen! zei. Daar was het.
Hij kwam een grote ruimte binnen. Er waren overal stoelen met gespen waarin mensen zich konden vastzetten, maar geen tafels want dat had geen nut. Koorden en netten waren over de hele kamer gespannen zodat iedereen zich gemakkelijk kon voortbewegen.
Een serveerder zweefde aan de ingang van de ruimte en zei “Welkom in ons restaurant. Eet smakelijk!”
“Dank u.” Zei Alexander die de ruimte nog in zich aan het opnemen was.
“Eten kan u daar gaan halen bij de balie.” Zei de serveerder en hij wees. Tegen de muur van de ruimte stonden er een aantal automaten waaraan mensen eten aan het bestellen waren.
“Dank u!” zei Alexander weer en hij ging naar de balie.
Hij stak zijn kaart in één van de vrije machines en bekeek het menu. Hij besloot het bescheiden te houden. Gewoon wat broodjes. Maar dan zag hij dat er pannenkoeken waren. Daar had hij wel zin in. Maar de prijs… Ze kostten 250 Splash Credits en Alexander wou sparen voor in het park zelf. Hij dacht na.
“Die moet je echt nemen!” zei de jongen die aan het bestellen was op de machine naast hem. “Ik bestel ze elke keer. Met de rode confituur. Die is het beste!”
“Ik wil wel.” Zei Alexander. “Maar ze zijn duur en ik heb niet veel credits.”
De jongen tuurde naar Alexanders scherm. 2000 Splash Credits. Hij keek bedenkelijk en dan schoof hij op naar Alexander toe.
“Laat mij even.” Zei de jongen.
Hij nam Alexanders kaart er uit, stak de zijne er in en kocht de pannenkoeken.
“Wat doe je nu!” zei Alexander. “Je hoeft dat niet voor mij te betalen!”
De jongen wees naar het scherm, naar het totale krediet dat op zijn naam stond. 632 010. Alexanders mond viel open van verbazing.
“Ik heb credits genoeg vriend, dus laat mij maar trakteren. Je moet echt die pannenkoeken proeven.” Zei de jongen.
De jongen nam zijn kaart er weer uit en ging terug naar zijn machine om zijn eigen bestelling af te ronden.
“Ik weet niet waarom je ouders zo gierig zijn.” Zei hij.
“Mijn ouders zijn niet gierig. Maar ze zouden deze reis gewoon niet kunnen betalen.” Lachte Alexander.
“Echt?” vroeg de jongen. “Hoe ben je hier dan terecht gekomen?”
“O, ik heb de eerste prijs gewonnen in een wetenschapsquiz. Een week naar Super Splash Alpha!” Zei Alexander.
“Dat moet nogal een quiz geweest zijn.” Zei de jongen. “Jij bent dan heel slim?”
Dat wist Alexander niet. Was hij slim? Het was maar een jeugdwedstrijd geweest. De jongen stak zijn hand uit naar Alexander.
“Mijn naam is Fjodor. Fjodor van Semiut.”
Die naam kende Alexander, maar van waar? Hij schudde de hand.
“Mijn naam is Alexander De Ridder.” Zei Alexander.
Hij bleef Fjodor aankijken. Hij probeerde te herinneren vanwaar hij Fjodor kende.
“Ik ben de kroonprins van Lager Ernen.” Zei Fjodor dan om hem te helpen.
“De kroonprins?!” zei Alexander.
“Van Lager Ernen, op Beta.”
“Ik heb familie die in Lager Ernen woont!”
“Dan zal ik ooit hun koning zijn.” Zei Fjodor met een grijns. “Ik ben hier samen met mijn vader en mijn twee beste vrienden.”
Hij wees naar een groep van stoelen in de verte. Daar zat een trotse man, en twee gibberende tieners.
“We komen hier twee keer per jaar. Super Splash Alpha is echt geweldig!”
Gelijktijdig kwam een pakket met eten uit elk van de twee machines. Alexander bekeek het pakket. De pannenkoeken zaten in de verpakking. Fjodor nam zijn pakket onder de arm en zweefde weg. Alexander volgde. Fjodor stopte en keerde zich tot Alexander.
“Maar zeg.” Zei Fjodor. “Volg me wel niet.”
“Waarom niet?” vroeg Alexander.
Fjodor keek naar het tafeltje waar zijn vrienden zaten, en dan terug naar Alexander.
“Wel ja… Je bent wel leuk maar je kan niet bij ons zitten omdat…” probeerde Fjodor, maar dan zei hij het gewoon. “Omdat je arm bent.”
Alexander stond versteld.
“Je kan toch niet zomaar bij ons komen zitten?” Zei Fjodor met een lachje. “Ga ergens anders zitten.”
En dan ging hij verder. Alexander bleef zweven met zijn pannenkoeken.
Hij zette zich uiteindelijk alleen op een stoel aan de andere kant van de kamer, ver van Fjodor. De pannenkoeken hadden een geweldige smaak, maar Alexander proefde het niet.
Toen het uur bijna om was en de meesten het restaurant al verlaten hadden, zat Alexander er nog steeds met een halve flap pannenkoek die voor zich in de lucht zweefde.
“Doe een beetje voort.” Zei één van de serveersters die voorbij kwam gezweefd. “Als gasten niet op het juiste moment op dek D zijn, dan schakelen ze de drones in om hen met geweld naar daar te slepen.”
“Echt?” vroeg Alexander.
“Yep. Het moet wel. Al de gasten moeten vastgegespt worden in speciale zetels op dat dek. Anders is de landing levensgevaarlijk voor hen.”
“En jullie dan?” vroeg Alexander.
“Wij doen dat ook, maar dan op een ander dek.” Zei de vrouw met een knipoog.
Plots klonken er luide stemmen vanuit de ingang van het restaurant.
“Hey hey! Nee! Hier mag je niet binnen! Enkel mensen! Enkel mensen!”
Een vreemd geluid klonk. De meeste overgebleven gasten in het restaurant herkenden het en ze maakten zich onmiddellijk los om zich naar naar de uitgang aan de andere kant te bewegen. Alexander bleef zitten, hij begreep nog niet wat er aan de hand was. Er klonk nog een buitenaardse kreet. Mensen schreeuwden:
“Blijf buiten! Blijf buiten!”
“O nee!” zei de serveerster die tegen Alexander aan het praten was. “Een eilander!”
Een groot gedrocht kwam het restaurant binnengeklommen en Alexander schrok. Hij had nog nooit een buitenaards wezen gezien. Het personeel probeerde om het buiten te houden maar de naakte achtarmige reus duwde de mensen met gemak opzij. Eén van de personeelsleden werd zelfs weggeslingerd door de kamer, tot vlak naast Alexander waar hij in een net bleef hangen.
“Gaat het?” vroeg Alexander aan de man in het net.
“Godverdomme! Hoe komt die spin op dit dek?!” Was al dat de man zei, en dan kwam klom hij weer naar de drukte toe.
Het wezen slaakte nog een kreet. Het waren heel dierlijke geluiden. Het klonk een beetje als een heel kwade pinguïn. De mensen gaven het uiteindelijk op en het buitenaardse wezen klom nu ongehinderd tot aan de balie, waar het als een bezetene met zijn grote armen op de toetsen van de automaten begon te slaan. Alexander rilde. Wat een monster!
“Hé geleedpotige aap! Wij bedienen enkel mensen! Kan je dat niet lezen!” brulde iemand die net tevoorschijn kwam.
Het was ook een personeelslid, maar hij droeg een ander truitje. Hij was duidelijk de manager van het restaurant en hij was razend. Het beest negeerde hem volledig. Zijn aandacht rustte op de automaten.
“Haal eens één van die elektrische bedwingingsstokken!” zei de man tegen een serveerder, en dan riep hij verder:
“Eilanders zijn hier niet toegelaten! Heb je het bord niet gelezen?!”
“Dat bord is niet legaal.” Zei iemand anders.
Alexander keek op en zag dat een nieuwe man net het restaurant binnen kwam gezweefd. Een gast.
“Wat?!” Vroeg de manager.
“Dat bord is niet legaal.” Zei de man opnieuw.
“Excuseer?!” Zei de manager woest.
“Dat bord mag daar niet staan.” Verduidelijkte de man voor een derde keer. “Eilanders moeten bediend worden zoals mensen, zolang ze betalen.”
“Het zal wel zijn!” Riep de manager woedend, en hij zweefde naar de man toe. “Die beesten zijn onhygiënisch en ongemanierd! Dit is ons restaurant. Wij beslissen wie hier bedient mag worden en wie niet!”
“In tegendeel.” Zei de vreemde man. Hij stak zijn hand in zijn binnenzak, en nam er een klein kaartje uit. “Het is de Moederwereld die beslist wie u moet bedienen en wie niet.”
Hij gaf het kaartje aan de manager.
“Mijn naam is De Laer, hoogbevoegde overheidsinspecteur van maanwerelden en aanbehorenden.”
De manager bekeek het kaartje met een uitdrukking van pure angst op zijn gezicht.
“U bent een inspecteur?”
“Ja.” Zei De Laer.
“Een inspecteur van wat?” vroeg een ander personeelslid.
“Van maanwerelden en aanbehorenden.” Zei de inspecteur.
“Van bijna alles dus.” Voegde hij toe met een grijns.
Zijn hand ging opnieuw zijn binnenzak in en de manager keek verbaasd toe terwijl de inspecteur nog een tweede kaartje tevoorschijn toverde. De manager wou het kaartje aannemen, maar de inspecteur trok het weg van zijn hand.
“Ik hoef u maar één bewijs tonen, meneer.” Zei de inspecteur met een glimlach. “Dit is voor Sud, mijn collega.”
Dan gooide hij het tweede kaartje door de ruimte. De gewichtloze kaart zweefde helemaal tot aan het buitenaardse wezen die het opving met één van zijn viervingerige handen. Het was gewoon een kaartje met Splash Credits op, zoals het kaartje dat Alexander ook had. Sud, zo heette de eilander, bekeek het kaartje dat hij net ontvangen had. Dan keek hij naar de inspecteur. De inspecteur gaf hem een blik terug. Dan keek Sud naar de machine waarop hij had zitten timmeren en plots begreep hij het. Hij stak het kaartje in de automaat en begon allerlei dingen te bestellen.
“Mijn verontschuldigingen. Sud is een beetje enthousiast.” Zei de inspecteur.
Het personeel gaapte hem met open monden aan. De inspecteur nam van de pauze gebruik om zijn kaartje weer uit de handen van de manager te grijpen.
“Komt u ons restaurant inspecteren?” vroeg één van de personeelsleden.
“Nee hoor. Ik kom het park inspecteren. Maar dat bord is niet wettelijk. U haalt het beter weg.”
“Typisch.” Zei de serveerster die nog steeds naast Alexander zweefde. Ze hield haar stem stil zodat de rest het niet kon horen.
“De Moederwereld is dol op dit soort verassingsinspecties. Zo proberen ze hun kolonies in toom te houden. In plaats van dat de inspecteurs per sonde komen, gaan ze gewoon mee als gasten op het toeristenschip. Zo ziet niemand ze aankomen. De board van het pretpark zal niets vermoeden tot als plots die inspecteur in het pretpark staat. Dat heeft hij toegang tot alles en heeft niemand nog de tijd om snel dingen in orde te brengen of te verstoppen. In de voorbijen jaren heeft de Moederwereld al veel inspecteurs naar het pretpark gestuurd. Niemand weet waarom. Volgens mij zijn we te succesvol. Ze willen ons nekken.”
Alexander wist niet goed waarover ze het had. Hij staarde naar de eilander die nu terug kwam van de machines met zijn poten vol pakketten met eten.
“Had je echt zoveel honger?” vroeg de inspecteur aan het wezen.
Sud reageerde niet, en wachtte naast de inspecteur tot de inspecteur klaar was met het personeel te spreken. Alexander twijfelde er aan of het beest wel kon spreken en of het de mensen zelfs kon verstaan.
“Hoe werken de luchtsluizen van dit schip?” vroeg de inspecteur aan de manager.
“Meneer?” vroeg de manager.
“De luchtsluizen. Om dingen uit het schip te werpen.”
“Meneer, wij zijn het restaurant. Wij weten niet hoe de luchtsluizen werken.”
“Echt niet?” vroeg de inspecteur.
“Echt niet.”
“Nog nooit een mislukt gerecht de ruimte in moeten werpen?”
“Neen.”
“Nog nooit een vervelende klant de ruimte in moeten werpen?”
De manager reageerde niet op de vraag.
“Geen eilanders de ruimte in gegooid?” vroeg de inspecteur geamuseerd.
De manager was niet geamuseerd.
“Goed dan.” Zei De Laer. “Ik zal jullie niet veel langer ophouden. Kunnen jullie allemaal eens even naar deze foto kijken?”
Hij nam een papiertje uit zijn zak en het werd rondgedeeld.
“Dit is die ene man die vermist is gegaan, toch?” vroeg een serveerder.
“Ja.” Zei de inspecteur. “Hebben jullie hem gezien?”
Er werd unaniem met de hoofden geschud.
“Er komen veel mensen met dit schip.” zei de manager “We onthouden niet iedereens gezicht. Ik herken hem wel van het nieuws.”
“Doen jullie ook terugreizen? Of is dat voor een andere bemanning?”
“Die doen wij ook.”
“Dus jullie herinneren jullie niet dat deze man ooit aanwezig was op een terugreis naar Genora Beta?”
De manager viel even stil terwijl hij de vraag verwerkte.
“Meneer,” zei hij geïrriteerd. “wij herinneren ons ook niet dat deze man ooit aanwezig was op een heenreis. We herinneren ons gewoon deze man niet.”
De inspecteur staarde de manager even aan, en dan zei hij:
“Dat krijg je wanneer de robots iedereen bedienen. Toch bedankt voor de hulp. Sud en ik gaan eten.”
“Meneer, u moet weldra op dek D zijn. U heeft niet veel tijd meer om te eten.”
“Sud is een snelle eter.” Zei de inspecteur met een glimlach.
De serveerster naast Alexander schudde haar hoofd. Alexander besloot dat hij genoeg geluistervinkt had. Hij stopte het laatste stukje pannenkoek in zijn mond en ging dan terug naar zijn cabine om zijn tas te halen. Hij kwam nog op tijd aan in dek D waar het personeel hem vast zette in een speciale stoel met beugels.
“Zet je schrap voor de landing.” Zei de man die hem vastzette. “De pret begint pas echt in Super Splash Alpha.”
...
Hier, lees eens wat sciencefiction voor de afwisseling. Dit is belangrijk voor een gewichtige literatuur van een gezonde nerd. Stop nu met zeuren en eet je robots op.
Dit komt van een schrijfprojectje van me dat ik in het Engels aan het schrijven ben. Iets nieuws voor mij want ik schrijf meestal in het Nederlands. Om op gang te geraken had ik daarom het eerste hoofdstuk eerst een keertje in het Nederlands geschreven, en dat is wat dit is.
3 notes
·
View notes
Binnen staat de Top 2000 op, buiten wordt met regelmaat al vuurwerk afgeknald. Het is een mooie wisselende achtergrond bij het kerstdorp dat in de erker staat. Naast mij een kop thee, achter me de kerstboom en voor me een laptop. Mijn vingers bewegen zich sinds tijden over het toetsenbord om een blog te schrijven. Voor het eerst over dit toetsenbord, want op 11 juli had ik deze laptop nog niet eens. En zo is er wel meer dat ik toen nog niet had: een baan, een huis en een ex-vriend.
Het was een jaar met pieken en dalen, maar al met al kan ik toch wel stellen dat ik uit al wat negatief was, iets positiefs heb kunnen halen. Cliché, maar toch. Het was het jaar dat er een moeder van een vriendin overleed, maar ook het jaar dat drie koppels in onze vriendengroep hun bruiloft aankondigden. Het was een jaar dat ik nog steeds niet afgestudeerd ben, maar ik heb wel een baan als docent Spaans op een middelbare school weten te bemachtigen en inmiddels geef ik ook cursussen vanuit mijn eigen bedrijfje, dat ik ook dit jaar opgestart heb. Het was een jaar dat ik verliefd werd en een relatie kreeg die na twee maanden stukliep.
Scriptie:
Oké, even terug naar de maand mei. Ik kwam net terug in Londen en zat er volop in. Het voornemen was de scriptie af te hebben voor ik aan mijn zomerbaan bij de ANWB Alarmcentrale zou beginnen. Voor die zomerbaan had ik ook tijdelijk een kamer in onderhuur in Den Haag, zodat ik makkelijk naar werk kon gaan: 10 minuten fietsen in plaats van een uur met het OV. Al snel schoof de deadline op naar de verhuisdatum, een week nadat ik begonnen was met werken. Toen ook dat niet lukte, verschoof de deadline naar de daadwerkelijke deadline van de Universiteit van IJsland: 5 september. Maar het ging allemaal wat stroef aan mijn kant en de begeleiding zat ook op een laag pitje gedurende de zomervakantie. Als er iets is wat er dan níet moet gebeuren, is dat je verliefd wordt en alles om je heen vergeet. En precies dát gebeurde. Ook de laatste deadline werd niet gehaald, maar inmiddels heb ik een nieuwe begeleider toegewezen gekregen van de Universiteit van Sevilla en volg ik het reguliere afstudeerprogramma met een verdediging in de zomer van 2018.
Liefde
Eind juli, begin augustus kwam ik via een datingapp in contact met iemand die ik herkende als match van een andere datingapp, zo rond januari. Je moet weten: ik had het eerste halfjaar al twee potentiële dates versleten en al vele matches voorbij zien komen, dus toen het na de eerste date met D. ernaar uitzag dat het wel eens wat zou kunnen worden, ging de verliefdheidsmeter al snel omhoog. Drie keer is scheepsrecht, toch? Nog geen twee weken maar vele kort op elkaar volgende dates, vonden we het eigenlijk al tijd om ons uit te roepen als koppel. En die uitroep werd met veel enthousiasme door onze beider vrienden en familie ontvangen.
Begin september had hij al een reis naar Ibiza staan, maar omdat we 9 september precies een maand zouden hebben besloot ik als verrassing ook twee dagen naar Ibiza te komen. Het was een fantastische tijd: de eerste maand hebben we ontzettend genoten van het samenzijn en Ibiza voelde als kers op de taart en als een bevestiging dat het goed zat. Toch kwam daarna de sleur erin. Ik moest m’n ondergehuurde kamer uit en was dus meer bij D. thuis dan bij m’n ouders te vinden, ik was veel aan het werk en we hadden nauwelijks meer speciale uitjes. Begin oktober besloten we er een punt achter onze relatie te zetten, maar niet achter onze vriendschap. We zien elkaar nog steeds geregeld om naar de sportschool of de film te gaan.
Werk
In september ben ik begonnen als docent Spaans op de middelbare school in Amsterdam waar ik vijf jaar geleden ook stage gelopen heb. In principe had ik niet direct voor ogen om al als docent aan de slag te gaan dit jaar (want eerst die verdomde scriptie af), maar toen ik deze vacature zag vond ik dat ik wel móest reageren. Ik had stiekem wel verwacht dat ze me uit zouden nodigen voor een gesprek maar ik had niet gedacht dat ze me, gezien mijn weinige ervaring, een baan zouden aanbieden. In eerste instantie bleek dat ook niet het geval: ik zou alleen vijf weken bijna voltijds aan de slag kunnen voor vervanging van een mijn vroegere stagebegeleider. Omdat iets beter is dan niets en alle ervaring mooi meegenomen is, besloot ik het te doen. Ik zag mezelf al met een flinke dot geld op zak een reis naar Latijns-Amerika maken in november, tot ik twee weken later gebeld werd dat er toch ook twee klassen beschikbaar waren voor mij voor het hele jaar, hetzij op een andere vestiging. Daar werk ik nu twee tot drie dagen per week en heb ik het de afgelopen drie maanden ontzettend naar mijn zin gehad.
Ook is sinds dit najaar mijn eigen bedrijfje beter gaan lopen. Waar ik eerst alleen nog bijlessen gaf, geef ik inmiddels ook cursussen en dat zijn erg welkome euro’s extra bovenop mijn lerarensalarisje van twee dagen per week.
Huis
Toen mijn relatie met D. voorbij was, zag ik het echt niet zitten om weer volle bak bij mijn ouders te gaan wonen. Bovendien was Den Haag ook veel praktischer nu ik twee dagen in Amsterdam werkte. Als een gek ben ik op zoek gegaan naar een studiootje, maar dat bleek niet eenvoudig. Vaak werd drie keer de huur als maandinkomen gevraagd, en daar kwam ik met de twee klassen die ik lesgaf natuurlijk nooit aan. Ik zat al behoorlijk bij de pakken neer, tot ik op Kamernet een heel huis aangeboden zag staan voor een luttele 425 exclusief per maand. In de advertentie werd aangegeven dat het nogal gedateerd was en bij de bezichtiging bleek dat inderdaad zo te zijn. Maar ik zag mogelijkheden en hoewel de verhuurster eerst wat voorzichtig was met al mijn opknapplannen, kreeg ik na een paar dagen te horen dat ik het geworden was. Op 1 november kreeg ik de sleutel en we zijn zeker een goede drie maanden aan het klussen geweest. Bij dezen alvast de metamorfose van de woonkamer:
sdr
dav
dav
Fitness
En dan moest er tussen al die liefdesperikelen, drukte op het werkt en verhuis- en klusstress ook nog tijd zijn om naar de sportschool te gaan. Omdat ik tegen het begin van de zomer zo veel tijd in m’n scriptie stak en ik daarna druk was met mijn zomerbaantje bij de ANWB Alarmcentrale, was ik lang niet meer zo fanatiek als aan het begin van het jaar. Een geluk was dat D. ook een fanatiek fitnesser was, en nog steeds is. Onze eerste date was dan ook een sportdate en ook toen wij een relatie kregen zijn we bijna altijd samen gaan sporten, vijf a zes keer in de week. Als ik op de weegschaal kijk, zie ik nog niet veel verschil met begin dit jaar en heb ik bij lange na niet de 70 kilo gehaald die ik zo graag wilde aantikken. Als ik in de spiegel kijk, zie ik wél verschil, dus des te meer motivatie om ook in 2018 met nog een tandje erbij door te knallen.
Terugblog #2018 | Pieken en dalen Binnen staat de Top 2000 op, buiten wordt met regelmaat al vuurwerk afgeknald. Het is een mooie wisselende achtergrond bij het kerstdorp dat in de erker staat.
0 notes