Hayatınızdaki insanların kıymetini bilin..Sarılın, öpün koklayın..Bir daha goremiceksiniz belki o kapıdan son çıkışıdir.. Hayat bu ne olacağımız belli değil . .. Aman deyip geçmemek lazım..Son pişmanlığın da faydasi da olmuyor sonra..
Bazen insan ölmek ister, daha ne kadar devam edecek bozulsun bu düzen der gibi. Ben de ölmeyi diledim, hâlâ da diliyorum. Böyle yaşamak gerçekten zor. Hayat renksiz, tek olayım okul ile ev arası tramvaya binmek. Geceleri sevmiyorum, uzun ve zor geliyor. Keşke güneş hiç batmasa, ama benim güneşim çok uzun zaman önce battı. Artık kalbimden onu atmaya başlıyorum. Gerçekten hissediyorum bunu, azalıyor acım. Ben hep yazmak istemişimdir, notlara yazmak sarmıyordu. Buraya yazmak eğlenceliymiş. Bugün sıkıcı bi gündü, her zamanki gibi. Ama geçiyor işte. Umarım yarın ölürüm.
Bugün de gelmedin, ben saatlerce telefon başında bekledim ama sen yine gelmedin. Yanlış anlama biriciğim, isyan etmiyorum veya yorulmuyorum. Senin için yaptığım hiçbir şey için isyan edemem böyle bir hakkım yok.. Ama seni çok özledim, sesini, gözlerini… Bunları yazarken ağladığımdan şüphen olmasın canımın içi. Evet, ağlamamı istemezsin ama aklıma son konuşmamız geldi biriciğim. İkimizin de haberi yok senin gideceğinden, ikimiz de mutluyuz ve konuşuyoruz. Sen sesimi taklit ediyorsun. Her ne kadar sana kızsam da hoşuma gitmiyor değildi.. Sesin, çok güzeldi. Aklımdan çıkmıyor bana seslenişin, sana isminle seslendiğimdeki kızışın.. Seni seviyorum canımın içi..🤍