Tumgik
#adam grof
iwd-art · 1 month
Text
Tumblr media Tumblr media Tumblr media
Happy Valentines Day!! 🎉💕
These are for my amazing valentine @bloogers-boogers because i love them 🤭🫶🏼
93 notes · View notes
shirpowbra · 6 months
Text
Tumblr media
I wanna introduce you guys to simon petrikov-
169 notes · View notes
moondraah · 6 months
Text
Tumblr media
he has the charm of a wet cat
111 notes · View notes
boypussydilf · 7 months
Text
Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media
in retrospect idk why i wasnt Actively Expecting simon to be. the way that he is
118 notes · View notes
Text
Tumblr media
Some more miserable fucks joined the competition. We are so back.
43 notes · View notes
trasheatergames · 6 months
Text
I honestly do not care if it's narratively unfulfilling to the story, and makes Betty's sacrifice in the finale mean a whole lot less, I JUST WANT THEM TO BE HAPPY. No matter what. I DON'T WANT TO LEARN A LESSON, I JUST WANT PETRIGROF TO WORK OUT AND FOR THEM TO BE IN LOVE FOREVER.............
38 notes · View notes
vivixrocks · 6 months
Text
Tumblr media
That moment when you realize the story you’ve been developing for a few years during quarantine as a way to cope with depression and anxiety and trauma is literally just an accidental rip off of adventure time that you subconsciously did because adventure time was the best thing in my life as a kid and somehow had a large impact on me without me remembering it well despite that fact I was not that young of a child and my memory of my childhood is extremely strong for a few moments and that really concerns me. This does not mean i can remember all my childhood memories well. They are little spots in my memories that are from my childhood, other than that, my childhood does not exist.
14 notes · View notes
sevileviathan · 6 months
Text
Madam Red: Betty Grof
Tumblr media
Official Reference Sheet of Madam Red Aka Betty Grof
This is her look for the Villian AU where Betty realizes that Simon never thought about her and that she did everything for him
She is a fusion between herself and Golb but overpowering Golb using its own chaos with anger and madness
Basic/raw lore of Villain Betty:
Madam Red's Playlist:
(still in the works)
When I talk about Villian Betty, I will refer her as Madam Red Other Info: Madam Red is in a loving relationship with my OC Ashton in this universe
as it's shown before orignal Ashton is in love with current Simon
This AU is NOT a Betty x Simon story, this is about Betty becoming a bad guy and hunting her Simon down (this is not original Betty!) So there will be no shipping between Simon and Betty
I do understand and acknowledge that Simon and Betty were lovers but in this AU she does and no longer loves Simon!
the AU hashtag for this AU is called MadamGolbAU If you want to draw fanart use the hastag MadamGolbfanart For random art I do for the AU, Look into the Hashtag SEVIGolbArt
I may or may not make a new hashtag for the mini comic but I will do my best to just link the pages on each page post
Send me a DM for songs you think would fit Madam Red and don't be scared to ask me things about the AU! but I can't promise I'll say a lot since it might spoil!
Also be mindful that I am busy with commissions and personal art if you wish to support me and follow my other platforms, Links below!
New Ashton Lore:
☆ Bluesky | Instagram | SubscribeStar (NSFW) | Commissions | Ko-Fi
21 notes · View notes
arkfeather · 6 months
Text
I LOVE YOU TRAGIC COUPLES!!!! MARION AND ADAM WHEELER AND BETTY GROF AND SIMON PETRIKOV PLEASE STAND UP!!!! EVERYONE CLAP!!!!!
13 notes · View notes
architeuthis3 · 1 month
Video
youtube
“The transpersonal experiences revealing the Earth as an intelligent, conscious entity are corroborated by scientific evidence. Gregory Bateson, who created a brilliant synthesis of cybernetics, information and systems theory, the theory of evolution, anthropology, and psychology came to the conclusion that it was logically inevitable to assume that mental processes occurred at all levels in any system or natural phenomenon of sufficient complexity. He believed that mental processes are present in cells, organs, tissues, organisms, animal and human groups, eco-systems, and even the earth and universe as a whole.” - Stanislav Grof, The Holotropic Mind: The Three Levels of Human Consciousness and How They Shape Our Lives Stanislav Grof. Implications of Consciousness Research for Psychiatry, Psychology & Psychotherapy. 787@       787 paintings and drawings by adam sturch. thank you for watching.
3 notes · View notes
mentalnahigijena · 2 years
Photo
Tumblr media
STEFAN #PEROVIĆ #CUCA – #Istina (3.dio) Đe je pisalo „jugoslovenski“ Garašanin stavio - „srpski“ Adam Čartoriski je za svoj rad na slabljenju uticaja Rusije na Balkanu najpogodnijom smatrao Srbiju, u kojoj je srušena, u to vrijeme, ruskofilska vlada kneza Mihaila Obrenovića (1842. godine). Zbog toga Čartoriski nastoji i uspijeva uz pomoć saveznica da u Srbiji plasira svoje ideje. Smatrali su da bi jedino Srbija bila u stanju da oko sebe okupi sve Južne Slovene koji su se nalazili pod turskom i austrijskom vlašću Sljedeću školsku 1847/48. godinu Stefan je započeo upisujući VI razred, pošto mu je omogućeno da „preskoči“ peti razred. Njegov zemljak Pejović bio je u IV razredu i imao je odličan uspjeh, a Stefan „Perović bio je u Liceju i bio je svršio poeziju s ocenom 'prevashodnom'“. Poslije zvršetka posljednjeg, VI razreda gimnazije, Stefan je u ljeto 1848. Njegošu uputio pismo u kome ga moli da mu dozvoli da studira filozofiju i druge nauke u Beču. Njegoš je podržao njegovu odluku, uz uslov da se sa time saglasi srpski knjaz: „Predragi sestriću, Vidim iz tvoga pisma od 6. prošastoga avgusta da si ti rad poći u Beč slušati filosofiju i druge tebi nužne nauke, da si tu želju tvoju sredstvom g-na Matije Bana molebno predložio Njegovoj svjetlosti knjazu srpskome i da se on na nju saglašava. Što se mene tiče, ja ne samo što nijesam tome protivan, nego jošt i duševno želim da ti u višem svijetu, gdje se nauke u najboljem cvijetu nalaze, svoj um prosvijetliš i da se obrazuješ, pa zato i dajem ti punu vlast da svoju želju u djejstvije privesti možeš, s tim obače primječanijem ako knjaz srpski doista za dobro nalazi taj tvoj polazak u Beč i ako ti on po svom velikodušiju blagovoli odrediti platu da onamo možeš nauku svršivati.” Stefan zbog raznih okolnosti nije upisao filozofiju u Beču, ali je često boravio u tom gradu i u njemu kasnije provodio dane u izgnanstvu. „Međutim, ta njegova filozofija je bila Ana Marija Rihtman, Tereza Vogel, Helga Verner i druge diklice s kojima se upućivao na putovanja, provode, zabave” (I. Kalač, Izgnanik, str. 59). Matija Ban, Dubrovčanin, pisac i diplomata, bio je jedan od najvažnijih agenata u ostvarivanju ciljeva koje je postavio Garašanin. Bio je šef propagande i posebno je po Garašaninovim instrukcijama bio zadužen za Njegoša, a pod budnim okom držao je i Stefana. *** Ovo je prilika da rekapituliramo namjere i preduzete radnje oko realizacije planova iz Načertanija u odnosu na Crnu Goru. Uz Matiju Bana isplivaće još jedan broj imena onih, koji su djelujući kao agentura i pod formom prijateljstva i brige za Crnu Goru, imali uticaja ili određivali sudbinska kretanja Stefana Perovića Cuce i njegovih srodnika iz kuće Petrovića. Napomenuli smo da se dugo smatralo da je Ilija Garašanin autor Načertanija, koje je štampano 1906. godine u časopisu Delo. Priređivač, Milenko Vukićević, naslovio ga je kao Program spoljne politike Ilije Garašanina na koncu 1844. godine, čime je precizno odredio autora i vrijeme nastanka ovoga tajnoga dokumenta. Objavljivanje je izazvalo izuzetnu pozornost. Postavilo se pitanje autorstva djela i vjerodostojnosti dokumenta. Priređivač nije ponudio nikakav prateći tekst i objašnjenja, osim napomene da je riječ o „Uvodu po kome su dalja dejstvija sljedovala“. Kasnije je veći broj autora štampao i objašnjavao istorijat ovoga programa. Ipak, čini se da je prvo podrobnije istraživanje napravio Dragoslav Stranjaković, objavljujući ga pod naslovom Jugoslovenski i nacionalni državni program kneževine Srbije iz 1844. god., u Sremskim Karlovcima, 1931. Taj rad je poslužio kao ključ za rješenje zagonetke o čudnim odnosima nastalim kao rezultat sprovođenja Načertanija u djelo. Istorijski podaci pokazuju da je Ilija Garašanin, ministar unutrašnjih dela Srbije, 1844. dobio tekst Načertanija od poljskih emigranata. Poljski emigranti, na čijem je čelu bio grof Adam Čartoriski, nakon propasti ustanka protiv Rusije, u inostranstvu su osnovali tajnu organizaciju. Adam Čartoriski (1770 - 1861), rođen je u plemićkoj porodici. Bavio se književnim radom i naravno politikom. Učestvovao je u ratovima protiv Rusije, da bi poslije druge podjele Poljske stupio u rusku službu (1795), pa čak bio i ministar spoljnih poslova ruskog cara Aleksandra I. Nakon ustanka pobjegao je za London, a potom za Pariz, gdje je 1838. godine od bijele frakcije emigranata (aristokratije), izabran za nekrunisanog kralja Poljske ili pravno rečeno za ustavnog kralja Poljaka. Taj položaj ga tjera u veliku diplomatsko-političku akciju za obnovu poljske države. Moramo istaći da je Čartoriski pripadao masonskoj loži! Osnova njegova djelovanja bila je antiruska politika. Pored Francuske i Turske za svoje djelovanje protiv ruskog cara nastojao je pridobiti Južne Slovene. Adam Čartoriski je u „Hotelu Lamber” u Parizu osnovao diplomatski biro, koji je, u stvari, bio ministarstvo spoljnih poslova. Osnovao je mnoga predstavništva od kojih su najznačajnija bila ona u Carigradu i Vatikanu. Njegovi agenti nalazili su se na mnogim evropskim dvorovima, od sultana do pape. Njihovo djelovanje obilato je pomagano od zemalja domaćina - sve na istoj liniji potiskivanja Rusije. Za svoj rad na slabljenju uticaja Rusije na Balkanu najpogodnijom je smatrao Srbiju, u kojoj je srušena, u to vrijeme, ruskofilska vlada kneza Mihaila Obrenovića (1842. godine). Zbog toga Čartoriski nastoji i uspijeva uz pomoć saveznica da u Srbiji plasira svoje ideje. Smatrali su da bi jedino Srbija bila u stanju da oko sebe okupi sve Južne Slovene koji su se nalazili pod turskom i austrijskom vlašću. U tu svrhu pripremili su plan o ujedinjenju Južnih Slovena i u Carigradu, uz znanje Francuske, potpisali tajni ugovor sa srpskom vladom. Time rad na ujedinjenu svih Južnih Slovena nije više bio želja i namjera Srbije, već obaveza i dužnost predviđena u pismenom ugovoru potpisanom od bivšeg i budućeg kneževskog predstavnika i Ministra spoljnih poslova Avrama Petronijevića i bivšeg Ministra unutrašnjeg dela i narodnog tribuna Tome Vučića Perišića, kao najizrazitijih i najistaknutijih predstavnika i vođa ustavobraniteljskih u Srbiji. Sadržina Načertanija brižljivo je čuvana i za nju je znao mali broj ljudi, iako je ono predstavljalo osnov političkog djelovanja Srbije u drugoj polovini XIX i početkom XX vijeka, a kod pojedinih grupa i kasnije. Plan, čije je osnove sastavio Čartoriski, u Beograd je donio njihov agent František Franjo Zah i predao ga knezu Aleksandru Karađorđeviću i Garašaninu. Plan namijenjen južnoslovenskim zemljama, njihovoj unutrašnjoj organizaciji i spoljnjem djelovanju, poslužio je kao osnova Iliji Garašaninu za sastavljanje Načertanija, ili kako se kaže u Istoriji srpskog naroda, V-1, „prednacrt za Načertanije izradio je Zah, a Garašanin je odatle uzeo ono što je odgovaralo njegovim shvatanjima. Po Zahu je srpska spoljna politika morala biti jugoslovenska... Nasuprot Zahovom planu, Garašaninovo Načertanije nije jugoslovensko nego srpsko“. Formalno, Garašanin je u plan Načertanija unio neznatne izmjene. E, u tome je trik! Ima ona izreka: Đavo je u detaljima. Naoko sitne, stilske ili redaktorske intervencije, u potpunosti mijenjaju suštinu iskaza i značenja. Taj metod je, kao što ćemo kasnije viđeti, primjenjivan obilato u Crnoj Gori i davao pogubne rezultate. Na primjer, tamo đe je pisalo Jugoslavija ili jugoslovenski Garašanin je upisao srpski. Izbacio je i dio koji se odnosio na veze sa Hrvatskom. Garašaninove „male“ prepravke potpuno su izmijenile početnu ideju plana. S druge strane, mora se priznati da je bio vrlo uspješan i planirao je na duge staze. Garašanin je formirao Odjeljenje propagande i bacio se na realizaciju zadataka. Poslao je svoje agente po balkanskim zemljama, sa preciznim instrukcijama. Pod posebnom pažnjom i pretenzijama našla se Crna Gora. Sva sredstva su bila dozvoljena i na raspolaganju. Posebno je bacio mrežu na sve izvanjce koji su bili u Njegoševoj, a kasnije u Danilovoj i Nikolinoj službi. Uzimajući u obzir pretenzije na osnovu planova i posljedice svih dešavanja do današnjih dana, nesporno je da Garašanin jasno razlikuje Srbe i Crnogorce, ali je svojim agentima dao uputstva da govore kao o istom, ali na štetu Crnogoraca: „Tvrdite da su Srbi i Crnogorci isto i tako brišite crnogorsku posebnost.” Ta uputstva su sačuvana u njegovoj građi, pa je i o njima pisao Stranjaković, koji je pomno istraživao sve vezano za Načertanije i Odjeljenje propagande. Tako i u Načertaniju piše: „I Crnogorci (bi) ondaj rekli: Srbi nisu nama pomagali kad smo u nuždi bili, što je dokazateljstvo da nam nisu prijatelji, nego nas samo za sad upotrebiti žele“. Izuzetno vispren i vješt političar, Garašanin uz strateške dugoročne planove daje i neke ocjene, koje i danas mogu poslužiti za analizu savremenih političkih kretanja i odnosa, na prvom mjestu između Srbije i Rusije.
0 notes
joostjongepier · 2 years
Photo
Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media
Wat?   Morning (1884), Summer Night, Inger on the beach ((1894-96), Melancholy (1894-96), Four Stages of Life (1902), Evening on Karl Johan (1892), At the deadbed (1895) en Man and Woman (1898) door Edvard Munch
Waar?   Tentoonstelling Edvard Munch – Masteropieces from Bergen in de Courtauld Gallery, Londen
Wanneer?   8 augustus 2022
De tentoonstelling Edvard Munch – Masterpieces from Bergen toont een van de belangrijkste vroege collecties van Munchs werk. De verzameling werd bijeengebracht door de Noorse industrieel Rasmus Meyer (1858-1916) uit Bergen.
Eerst zien we Morning, schilderij van een jonge vrouw, waarschijnlijk een hulp in de huishouding. Een intiem moment tijdens het aankleden. De blouse is niet volledig dichtgeknoopt en er is een blote voet te zien. Munch was slechts twintig toen hij het werk schilderde. Het impressionistische werk werd gezien als veelbelovend, maar oogstte ook kritiek. De techniek zou te grof zijn en het onderwerp smakeloos.
Hoe anders van sfeer en techniek is Summer Night, Inger on the Beach, een portret van Munchs zus Inger. De impressionistische stijl is volledig verdwenen. Het subtiele avondlicht geeft het werk een bijzondere sfeer. De afgebeelde vrouw lijkt volledig in gedachten. Haar naar binnen gekeerde blik geeft het werk een haast meditatieve uitstraling. Dat geldt ook voor Melancholy. Ook hier zien we een persoon op het strand, namelijk Munchs vriend de schrijver Jappe Nilsson. De auteur wordt verteerd door melancholie na een vastgelopen liefdesaffaire. Munchs kleurgebruik en de haast wervelende ronde vormen waarmee hij de omgeving vorm geeft, creëren een hele eigen stijl.
Munch schilderde vaak de verschillende levensfasen. Dat is ook het geval in Four Stages of Life. Vier vrouwen op straat vertegenwoordigen de verschillende fasen: kindertijd, jeugd, rijpe leeftijd en ouderdom. De gezichten op het schilderij lijken haast maskers. Ook in Evening on Karl Johan is dat het geval. De hoofden hebben iets skelet-achtigs, wat Munch later ook zou toepassen bij De schreeuw.
De dood speelt vaak een grote rol in Munchs werk. At the deadbed toont Munchs zusje Sophie (15) op haar sterfbed. Zowel Munchs moeder als Sophie stierven toen Munch nog heel jong was. Hun dood heeft hem daarna altijd achtervolgd.
Ook de relatie tussen man en vrouw is een thema dat vaak terugkomt in Munchs oeuvre. Vooral de potentieel destructieve aard van romantische relaties fascineerde de schilder. Hij omschreef dit als: ‘de strijd tussen man en vrouw die liefde genoemd wordt’. In Man and Woman zien we een interactie tussen twee naakte mensen. De scène kan verwijzen naar Adam en Eva, maar gebrek aan detail maakt het werk universeler. De man zit, letterlijk, met de haren in het haar.
1 note · View note
thegreatescape · 3 years
Photo
Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media
adam deserves the world
5K notes · View notes
bytoffee · 3 years
Photo
Tumblr media Tumblr media
Simon and Betty travel through time and space in order to save ooo and be together again.
MYSTIC RITUALS and their Space Time Applications
161 notes · View notes
filmflits · 5 years
Photo
Tumblr media
Nieuwe Film Merchandise op https://filmflits.nl/star-wars-episode-viii-the-last-jedi/
Star Wars Episode VIII The Last Jedi
Tumblr media
FILMFLITS SCORE: 0.
EAN: 8717418563769
INFO: DVD | Engels
PRIJS: €9,99
Star Wars Episode VIII The Last Jedi Gegevens
Distributeur: Walt Disney Studios Home Entertainment
Label: Lucasfilm
Star Wars Episode VIII The Last Jedi Cast & Crew
Acteur(s): Daisy Ridley, Mark Hamill, Adam Driver, Carrie Fisher, John Boyega, Benicio Del Toro, Oscar Isaac, Laura Dern
Regisseur(s): Rian Johnson
Schrijver(s): Rian Johnson
Personage: Star Wars
Star Wars Episode VIII The Last Jedi Kijkwijzer
Advies: Angst, Geen discriminatie, Geen drugs en/of alcoholmisbruik, Geen grof taalgebruik, Geweld, Geen seks
Adviesleeftijd: Vanaf 12 jaar
Star Wars Episode VIII The Last Jedi Specificaties
Drager: DVD
Aantal stuks in verpakking: 1 disc
Speelduur: 150 minuten
Regiocode: 2
Taal: Engels
Ondertiteling: Frans, Nederlands
Beeldkleur: Color
Beeldformaat: 16:9
Audio: Dolby digital 5.1
Star Wars Episode VIII The Last Jedi Cijfers en feiten
Productiejaar: 2017
1 note · View note
kulabata · 2 years
Text
Mwalimu (2)
Het is een paar dagen later, Kees en ik bevinden ons weer op dezelfde weg richting Oboke. Na koffie op de veranda zijn we op pad gegaan om de beloofde lessen te geven op de nursery school. In het weekeinde is de weg ‘gerepareerd’ na het regenseizoen, oftewel volgestort met aarde. Die heeft zich opgehoopt waar de kuilen zaten, maar is nog niet ingehard, waardoor je af en toe een stap in de natte modder zet waar je dacht dat er vaste grond was. Mijn bergschoenen kleuren al snel hetzelfde lichtbruin als het wegdek. We vinden de zijstraat waar de nursery school zou moeten zitten en al snel zien we een groep kinderen van een jaar of vier spelend rond een gebouwtje, wat nauwelijks meer is dan vier incomplete, grof gemetselde muren met een golfplaten dakje erop. Is dit de, nota bene nieuwe, school? We kunnen het ons nauwelijks voorstellen, en zien in ieder geval niet echt een mogelijkheid om hier les te geven. We besluiten het onverharde, door grote bomen omgeven weggetje verder te volgen om te zien waar het naartoe leidt – misschien zit de school wat verderop, en anders zien we wel wat we tegenkomen. Het pad wordt steeds smaller naar mate we verder lopen, tot het punt dat we niet meer naast elkaar kunnen lopen. Even daarna houdt het zelfs helemaal op en staan we midden op iemands erf. Het is hier prachtig wonen op de flanken van Oboke, met het kopje als wachttoren bovenaan de heuvel en aan de andere kant een uitgestrekt uitzicht over het laagland. Het heeft wel wat weg van hoe renaissanceschilders het Paradijs van Adam en Eva afbeeldden. Verrassend toepasselijk, als je bedenkt dat ook volgens de wetenschap de eerste voorouders van de moderne mens in dit gebied zijn ontstaan. Moedwillig verdwalen is een van de beste dingen die je kunt doen op reis, en alleen zo kom je op dit soort plekken. Een school is er echter niet te bekennen.
We lopen terug over het paadje en worden dan aangesproken door een man die uit zijn huis komt lopen. Hij heet Festo en spreekt prima Engels, maar wil nog liever Swahili met ons praten. Hij wil heel graag dat we zijn huis van binnen komen bekijken, en wij zijn op avontuur, dus hoe kunnen we nou weigeren? Binnen staat een tafel, drie stoelen (precies genoeg), en in de ruimte erachter vormt een enkel bed het enige andere meubilair. Familiefoto’s zijn met grote spijkers direct in de kale betonnen muur gespijkerd. Er is geen elektriciteit. Voor Festo is het echter een baken van luxe, hij glundert van trots - helemaal als hij hoort dat de wageni (een wat dubbelzinnig woord dat in negatieve zin ‘vreemden’, maar in deze context ‘gasten’ betekent) in zijn woonkamer dokter en leraar zijn. Vervolgens moeten we natuurlijk ook zijn broer ontmoeten, dus gaan we op pad over de compound. Via kronkelende geitenpaadjes uitgesleten in het hoge gras bereiken we een klein hutje, waar een wat oudere versie van Festo uit tevoorschijn komt. Deze broer heeft maar een krukje, maar dat wordt graag afgestaan aan de wageni. Kees, als mwalimu de hoogste in sociale rang, neemt plaats op de kruk temidden van Festo, zijn broer, mij en Festo’s zoon, die net is komen aanlopen. Na een kwartiertje worden we weer bij de arm genomen, en trekken nog wat verder over de compound. Een derde broer wordt gesommeerd uit zijn huis te komen om de wageni te ontmoeten. Dat kost een paar minuten, maar dan sloft Zadock naar buiten, gekleed in een lila overhemd dat drie maten te groot voor hem is, een groezelige handdoek om de heupen, rode vissershoed op het hoofd en een paar afgetrapte slippers aan de voeten. Zadock is de mzee van het gezelschap, en zijn goedkeuring van de wageni op de compound lijkt de rest ook gelukkig te maken. Er wordt zoveel over koetjes en kalfjes gepraat, dat mijn Swahili met sprongen vooruit gaat.
Festo is het met ons eens dat het niet zoveel zin heeft om op de nursery school, dat inderdaad het gebouwtje blijkt te zijn wat we eerder hadden gezien, les te gaan geven, maar hij wil ons wel graag introduceren op de lokale middelbare school. Inmiddels hebben Kees en ik ons eraan overgegeven dat dit avontuur eruit bestaat dat we ons gewoon laten meevoeren, dus stemmen we toe. De middelbare school is wel een nette plek, dus moet Festo even naar huis om zijn polo te wisselen voor een overhemd, en schoenen aan te trekken. We wachten even bij zijn zoon, die nog het mooiste huis van allen blijkt te hebben. De vrouw des huizes komt gelijk weer met stoelen aanzetten, want je mag gasten blijkbaar niet laten staan. Ik zeg tegen de zoon dat ik de wit-grijs gespikkelde kip die over het erf scharrelt heel leuk vindt, waarop deze zonder een moment van twijfel aanbiedt om die voor het avondeten voor ons te slachten. Dat was niet de bedoeling, dus we bedanken hartelijk, maar beloven binnenkort een keer terug te komen met drankjes. Nadat Festo in overhemd weer verschenen is, trotseren we de modderige weg terug. Kees en ik verstappen ons meermaals in de modder en krijgen weer behoorlijk vuile schoenen. Dit is niet acceptabel, zeker niet als we naar de middelbare school gaan, dus halverwege maken we een uitstapje het erf van bibi en babu (opa en oma) op, waar onze schoenen -onder protest, dat kunnen we ook zelf- voor ons worden gewassen. Ik voel me nogal gelaten als Festo’s zoon met zijn blote handen en een emmertje water gehurkt mijn Timberlands aan het schoonpoetsen is, terwijl ik ze nota bene nog aan heb, maar mijn bezwaren worden weggewuifd. We zijn te gast, het is een kleine moeite (zo ziet het er niet uit), en bovendien moeten we op de school goed voor de dag komen.
Na een half uur kletsend de weg te hebben vervolgd, arriveren we bij Katuru Secondary School. In de losstaande lokalen wordt zo druk lesgegeven dat ik denk dat onze komst niet wordt opgemerkt, maar als we langs de ramen lopen, valt er binnen plots een diepe stilte. Op de binnenplaats loopt een jongeman in schooluniform die direct door Festo op pad wordt gestuurd: ‘Ga de headmaster halen, we hebben hier twee wageni uit Uholanzi die les komen geven op deze school! Vlug!’ De jongen gaat er op een drafje vandoor, en komt later melden dat de headmaster er nu niet is. ‘Ga hem dan maar bellen, en zeg dat hij moet komen!’ We wachten in een kantoortje waar een andere magistraat van de school kantoor houdt voor een muur volledig bedenkt met stapels tot de draad versleten schoolboeken. We zijn ‘very, very, very welcome’ en hij is heel blij dat we er zijn. Dat is ook ongeveer de strekking van het gesprek met de headmaster, die even later inderdaad arriveert. We kunnen nu niet direct lesgeven -wat we prima vinden, want we zijn al uren onderweg en hebben plannen voor vanmiddag- maar het zou fantastisch zijn als we volgende week terug komen. We krijgen dan een tijdsslot voor komende dinsdag van anderhalf uur tussen twee pauzes in. Kees gaat wiskunde geven, en ik biologie. De leerlingen zijn volgens de headmaster gek op gastsprekers, dus we zijn nogmaals very, very, very welcome.
Terug in Kabwana nemen we afscheid van Festo, nadat ik nog even zijn huiduitslag heb bekeken en advies heb gegeven voor behandeling. Recepten hoef ik er niet voor uit te schrijven, want niets gaat hier op recept - medicijnwinkels geven alles mee en het concept bijwerkingen is de meeste mensen vreemd. Ik geef mijn nummer voor als de klachten met de geadviseerde antibiotica niet over gaan, en sowieso om nog een keer af te spreken. Dan trachten Kees en ik bij mij thuis aan het werk te gaan, maar we zijn nog geen tien minuten binnen als hij wordt ontvoerd door Aguttu, de ziekenhuisadministrator. Aguttu in naast ziekenhuisadministrator en pastoor ook MC Ukweli, de waarheid, en als zodanig veel op feestjes te vinden. Aanstaande zaterdag is het dan eindelijk Shirati Day, en de verpleegkundestudenten gaan een optreden doen. Omdat Kees naast wis- en natuurkundedocent ook muzikant is, mag hij de muziek maken voor dit optreden en wordt door de producer van MC Ukweli meegenomen naar Obwere. Het wordt als voorstel gebracht, maar het is duidelijk dat de mogelijkheid om ‘nee’ te zeggen een puur theoretische is.
Ten slotte blijkt aan het eind van de dag dat de kip die ik vanochtend het leven heb gered, wordt gecompenseerd door een ander. Een familielid van Christian Obonyo Odika is op de ziekenhuiscompound verschenen met de beloofde kuku. In een boodschappentas ligt het beest met de pootjes samengebonden wat verdwaasd voor zich uit te staren. De gift van een kip is een grote eer, en teken dat de zorg zeer gewaardeerd werd. Een hennetje hadden we nog wel rond het huis kunnen houden voor de eieren, maar deze uit de kluiten gewassen haan kunnen we -ook met oog op onze nachtrust- niet houden. En cadeaus weigeren is een culturele doodszonde. Weer eens goed geconfronteerd met de hypocrisie van de vleeseter die zijn producten verpakt koopt zonder ooit het dier te hoeven zien dat daarvoor heeft moeten sterven, besluiten we wel te doen waar het cadeau voor bedoeld is. We steken de straat over en laten de haan bij Karl achter; die weet er wel raad mee. We eten hier (en thuis in Nederland overigens ook) al nagenoeg vegetarisch, maar ik denk dat ik na het beestje in de ogen te hebben gekeken, in de toekomst weer nog wat beter zal nadenken voordat ik ergens vlees koop. Overigens is dat voor de gemiddelde Tanzaniaan ondenkbaar - dieren worden meer gezien als een soort objecten, en elke kans om eiwitten binnen te krijgen moet benut worden. Sentimentele overwegingen over voedselproductie zijn niet uit te leggen, maar door de prijs ervan is vleesconsumptie zeker niet iets alledaags, en daar zouden veel Nederlanders nog wel een voorbeeld aan kunnen nemen. Het betekent dat onze vriend, die ruim groot genoeg is voor de slacht, hier hoe dan ook ten dode is opgeschreven. Laten we dan maar niet onbeleefd doen en er extra van genieten. Karl ziet het al voor zich: zondag kipshoarma.
0 notes