Tumgik
#alleen dit licht dit licht is echt
bucklemonster2 · 1 year
Text
IK BEN MIJN EIGEN CREATIE
IK BEN MIJN EIGEN CREATIE
Een fictief verhaal van Emilia Sameyn 07 02 2023
Tumblr media
Het duurde allemaal zo lang, miljarden jaren zelfs. Maar die laatste millennia ging het allemaal zo snel. Ik ben het nog maar net aan het verwerken, en dan komt het volgende! Alsof iemand schopt tegen mijn mijn hersenen. Maar goed dat veel mensen ook voor mij denken. Een deel van mij doet ook veel computerberekeningen, en het begon zelfs ook te praten, het leek veel op zijn menselijke scheppers. Het begon met kunst te maken, of te plagiëren. Ik moet nog uitzoeken hoe ik me er allemaal bij voel.
Maar ik loop op mezelf vooruit. Het begon allemaal miljarden jaren geleden. Ik kan me niet herinneren hoe of wanneer ik ben ontstaan. Ik denk dat mijn gedachten zich begonnen te vormen. Ik zat alleen maar te denken. Het bleef zo gedurende 20 of 30 miljard jaar, geloof ik. Alleen ik en mijn gedachten. Ik dagdroomde, ik praatte tegen mezelf. Alles wat ik kende was duisternis, niet dat het deprimerend was. Soms huilde ik ja, soms lachte ik om een grappige gedachte, maar meestal BESTOND ik gewoon. Ik verveelde me soms, maar de duisternis was alles wat ik kende, dus ik kon me geen 'beter bestaan' voorstellen. Ik vroeg mezelf af wie ik was en waar ik vandaan kwam, of er een doel was voor mijn bestaan. Niets veranderde. Ik was er gewoon. Totdat ik een idee kreeg. Het is moeilijk te omschrijven. Ik dacht iets in de trant van: 'Wat als het echt was?' en toen zag ik een lichtflits, het breidde zich uit. Wat ik zag was prachtig, er was een levendige explosie van allerlei soorten materialen. Ik kon ze leiden met mijn gedachten. Ik vormde allerlei bollen en rotsen. Sommige waren zwaar en gaven licht; het waren sterren. Soms prikte ik gaten die al het licht en de materie in de buurt opzogen. Die gaten verschenen vaak als één van mijn sterren explodeerde. Zoals ik al zei, ik kon materie sturen met mijn gedachten, maar het was moeilijk, alsof materie gewoon zijn eigen ding deed. Een goede analogie hiervoor is: het is alsof je een kaartenhuis probeert te bouwen. Het is moeilijk om te doen en het minste briesje kan alles doen omvallen.
De zaken bleven heel lang op deze manier bestaan. Totdat ik iets voelde, richtte ik mijn aandacht meteen op een kleine rotsachtige planeet die grotendeels uit water bestond. Het zag er totaal anders uit dan nu. Wat ik voelde was heel klein, maar toch heel belangrijk.
Ik keek naar de scheuren op de bodem van de oceaan, vaak kwam er warm water uit, maar nu ontstonden er slierten eiwitten die eruit dreven. Sindsdien staarde ik vaak naar deze planeet. Vaak keek ik ook naar andere planeten, maar als er iets zou gebeuren, zou ik het zeker voelen.
3 of 5 miljard jaar geleden gebeurde er iets verbazingwekkends! Er werd een cel gemaakt. In de cel dreef een klein stukje eiwit. En toen splitste het zichzelf! Het is moeilijk om de vreugde die ik voelde te beschrijven, het was alsof ik een lichaam had, en ik voelde vreugde, opwinding door mijn hele lichaam gaan als een blikseminslag! Al snel ontstonden er nieuwe soorten cellen. Wat een spektakel was dat! Er waren grote cellen en kleine cellen. Sommige grote cellen slokten de kleinere cellen op. Soms, als de kleine cel zich in de grote cel bevond, begon de kleine cel voor de grotere cel te werken. Het was alsof ik ook ingewikkelder werd.
Toen veranderde er eigenlijk niets. Voor een lange tijd dacht ik dat dit het was, mijn doel, om cellen te zien dupliceren, soms probeerde ik ze naar voedingsstoffen te leiden, of duwde ik een meteoriet weg die ze kon uitroeien, wat allebei erg moeilijk was om te doen. Soms keek ik rond op andere plaatsen, in het universum om te zien of er ook cellen waren, maar ik vind het hoogst ongepast om mijn bevindingen hier te delen.
Er gebeurde iets vreemds, 1 of 2 miljard jaar geleden. Kleine dingen, virussen, begonnen te verschijnen, ze gingen cellen binnen en dwongen de cellen om meer virussen te maken, kopieën van zichzelf. Toen het eerste virus een cel binnendrong, voelde ik me eerlijk gezegd een beetje misselijk.
Toen de cel stierf en de virussen vrijkwamen. Ik voelde me verdrietig, alsof een klein deel van mij stierf, maar ook gelukkig, zoals een ouder die juist bevallen is. De nieuwe virussen zien rondzwemmen was als een stervende ouder die hun kinderen ziet, vreemd genoeg.
Al snel bevond er zich een prachtige gebeurtenis plaats. Ik voelde twee cellen aan elkaar plakken, en zelfs samenwerken! Het gevoel dat ik had, kan ik alleen maar omschrijven als vriendschap, een heel grove en primitieve versie van vriendschap, maar toch een vriendschap, niet meer of minder! Ik zag veel verschillende combinaties van cellen zich ontvouwen. Allianties werden gevormd.
Opnieuw leek er niets meer te veranderen. Ik begon wel meer lichamelijke en complexe sensaties te voelen. Ik zag dat er zich onderwaterplanten en sponzen hadden gevormd. Sommigen van hen hadden hersencellen of iets dergelijks. Ik kon het voelen, de elektrische signalen die hun lichaam geleidden. Naarmate de tijd verstreek, voelde ik honger en de voldoening van het vinden van voedingsstoffen.
Plots begonnen dingen op de een of andere manier sneller te gebeuren, er verschenen veel wezens. Ik voelde dat ze steeds beter en sneller werden. Sommigen zouden jagen, anderen zouden vluchten. Ik kon bang zijn , soms stierven delen van mij. Ik zou me een beetje verdrietig voelen, ja, maar degenen die stierven, vervulden een doel ; ze zouden mijn hongergevoel verlichten. Degenen die stierven zouden de buiken van de jagers vullen en de energie van het leven zelf worden . Wezens pasten zich aan en evolueerden, het was als een wapenwedloop.
Ik begon ook gevoeliger te worden voor licht en ik zou de wereld zien zoals de wezens die zagen: uitgestrekt en vol geheimen.
De wezens wisten niet hoe klein ze waren in vergelijking met dit alles, de wezens wisten niet hoe belangrijk hun nakomelingen zouden zijn, hoe intelligent en ingewikkeld ze zouden worden.
Ongeveer 500 miljoen jaar geleden begon ik me over land te verspreiden. Ik kon het land niet zien, niemand had toen ogen, ik kon alleen licht voelen en dan groeien. Al snel waren de landen bedekt met allerlei soorten planten van mij.
De oceaan broeide met fauna en het land bloeide met flora. Het land bleef onaangeroerd totdat er een wezen uit het water kroop. Nee, het was geen vierpotig visbeest, daarvoor was het nog te vroeg. Ik kroop aan land met niet vier maar tientallen poten. Mijn lange duizendpoot-lichaam verkende de bossen. Spoedig zou meer van mijn dierlijke kant aan land geraken en al zijn wonderen ontdekken. Ik zoemde zelfs door de lucht, zigzaggend door het bos met mijn insectachtige lichamen en doorschijnende vleugels.
Ondertussen werden in de oceaan een man en een vrouw gevormd. Beide geschubde vissen maar anders. Ik herinner het me nog goed, ik was zo opgewonden om mijn tegenhanger te zien zwemmen in de zee terwijl het zonlicht op onze lichamen flikkerde. Ik zwom zij aan zij en bedreef voor het eerst in mijn leven de liefde.
Ook al gebeurde het op een kleine blauwe stip in het uitgestrekte universum, ik voelde de climax door mijn hele lichaam gaan, door het water, de planeet, de sterren, het weefsel van de werkelijkheid. Binnenkort zou ik eieren leggen om een trotse moeder te worden.
De tijd verstreek en de meer complexe kant van mij begon te vluchten naar het land en ondiepere wateren, weg van de andere roofdieren. Velen van ons hadden toen ogen ontwikkeld. Op een dag, zo'n 375 miljoen jaar geleden, besloot ik een grote stap te zetten en kroop ik uit het water. Eindelijk kon ik het land op een nieuwe manier zien. Groene planten en heerlijke insecten die in het rondvlogen. Ik haalde mijn eerste adem buiten het water. Het was een intense sensatie. Ik was erg zenuwachtig, bang zelfs. Maar al snel zouden amfibieën, synapsiden en reptielen zich over het land verspreiden, op elkaar jagend en evoluerend. Ondanks het bestaan van de dood waren de landen vol leven.
Ik herinner me de periode met plezier, ik voelde me zo slim, terwijl ik nieuwe plekken ontdekte. Maar ik had geen idee dat ik nog zo jong was, ik was gewoon aan het stoeien in het bos.
Ik kon me niet voorstellen dat het zo slecht zou aflopen. Het was, als ik het me goed herinner, 250 miljoen jaar geleden. De landen waren samengevoegd tot één groot land en alles begon te koken. De zeeën waren zo warm, en een woestijn begon zich vanuit het midden van het land te verspreiden, als een alles verterende kanker. Vulkanen braken uit, stukken van mij stierven, verscheurd door de vurige klauwen des doods. Ik had zo'n dorst, zonder water waren er geen planten en zonder planten geen prooi. Ik had zo'n honger. Er ging zoveel van mij verloren. Ik, ik wil er niet aan denken.
Gelukkig begon het water weer te stromen. De wereld leek te herstellen en ik voelde me opnieuw goed. Ik was weer aan het veranderen. Ik herinner me dat ik op twee benen rondliep, en ik had twee voorpoten met klauwen. Ik was maar een meter hoog, maar ongeveer twee of drie meter lang! Ik was behoorlijk groot voor een hagedis. Ik was in feite, wat je zou noemen: een verschrikkelijke reptiel; ....een dinosaurus.
Ondertussen, of niet lang daarna, herinner ik me dat ik klein was en door het bos kroop op zoek naar insecten om van te smullen. Mijn lichaam was bedekt met iets wat ik nog nooit eerder had gezien of gevoeld: vacht. Ik was het eerste zoogdier. Woorden kunnen de liefde niet beschrijven die ik voelde niet toen ik mijn kinderen voor het eerst melk gaf. Het voelde zo warm, ik voelde me zo vereerd, alsof er niets tussen mij en mijn kinderen kon komen.
Een deel van mij was zich hiervan bewust, een ander deel niet: dat er aan alle dingen een einde kwam. Maar niet aan mijn afstammelingen. Mijn kinderen zouden hun kinderen opvoeden en er zou zo een afstamming ontstaan. De wereld werd nog steeds bestuurd door toeval, het milieu, de natuur en instincten en dat zou nog lang zo blijven.
Mijn grote tegenhangers van reptielen zouden veranderen in allerlei vormen en gedaantes. Sommigen zouden lange nekken hebben, omdat ik me zou voeden met de bladeren van de bomen. Anderen zouden groter worden, ze zouden aas zoeken en jagen met grote scherpe tanden en wrede klauwen. Delen van mij zouden uitsteeksels op hun rug en stekelige staarten hebben. Sommigen zouden gepantserd zijn met een knuppel op hun staart.
Andere reptielen zouden in de oceanen duiken en ook lange nekken krijgen, andere zouden sterke kaken ontwikkelen en groter worden. Ze zouden zo groot zijn dat ze zelfs op haaien konden jagen!
Er waren reptielen die besloten de lucht te verkennen, ze zouden door de lucht glijden met hun majestueuze veerloze vleugels! Oh, wat was het geweldig om boven land en zee te vliegen!
Ik zei 'veerloze vleugels', wel nu, sommige van mijn tweebenige, op het land levende hagedissen begonnen veren te krijgen. De veren zouden hen warm houden, en met hun rijke kleuren partners aantrekken. Ik vond het erg leuk om ze te laten zien. Al snel ontdekten ook zij de kunst van het vliegen! Wat was het leuk om zoveel verschillende wezens door de lucht te zien vliegen!
Het was ongeveer 66 miljoen jaar geleden. Ondanks het vechten en jagen had ik zoveel plezier. Dit was echter mijn ondergang. Ik vergat mijn asteroïden. Ik zag een enorm destructief gedrocht naar de aarde komen. Ik probeerde het te vertragen of weg te duwen, maar ik had geen middelen om dat te doen. Het was te laat. Het doet pijn aan mijn hart als ik eraan denk. Ik herinner me een harde knal. Een fractie van een seconde van intense hitte. Ik herinner me de aarde die rommelde. Ik herinner me dat ik wegrende van een schokgolf, een enorme golf van puin, vuur en stof die mijn kant op kwam. Er waren enorme vloedgolven vanuit de oceaan. Ik verloor een groot deel van wie ik was. Het voelde alsof ik zoveel dingen was vergeten, het voelde alsof een groot deel van mij was gestorven. Door de inslag werd er zoveel puin in de atmosfeer gegooid. Donkere wolken verstikten de planeet en alles werd koud en donker, net als mijn hart.
Ondanks de plotselinge asteroïdecrash en de lange winter hebben we het echter overleefd. Mijn wezens, degenen die al lang bestonden, zoals insecten, vissen, amfibieën en kleine reptielen, waren geëvolueerd om overlevers te zijn, en overleven dat deden zij! Mijn kleine vogels en nietige zoogdieren vonden manieren de ramp te overkomen. Degenen met vacht konden zich verstoppen en degenen met veren konden wegvliegen.
Ik genas langzaam en mijn harige wezens vulden de leegte in die de grote hagedissen hadden achtergelaten.
Ook vogels vulden sommige leegtes in; ze stonden op twee benen en kregen lange nekken, om zo met hun woeste snavels op zoogdieren te jagen. Sommige kleine hondachtige zoogdieren zwommen het water in, en namen een meer krokodilachtige vorm aan, een ambulocetus, in de toekomst zouden ze meer visachtig en groter worden. Ze zouden walvissen worden.
Het was ongeveer 40 miljoen jaar geleden dat er enkele interessante zoogdieren arriveerden. Ze klommen in bomen en zochten naar insecten en fruit. Ze hadden haarloze snuiten en staarten. Het waren apen. Ze leefden in sociale groepen. Ik herinner me dat de aarde soms beefde. Als de aarde beefde, was ik zo bang en overweldigd door deze gebeurtenis, dat ik begon te schreeuwen. Schreeuwde ik naar de natuur, naar de aarde en de lucht? Ik vraag me af, schreeuwde ik naar mezelf?
Ondertussen groeiden mijn zoogdieren in allerlei soorten en maten. Ze waren; mijn megafauna. Ik zou me zo sterk en groot voelen, alsof niets me ooit zou kunnen pijnigen. Toch wist ik niet beter, zo ben ik ook geboren. Ik herinner me echter dat ik me altijd bewust was van mijn omgeving, ondanks mijn grootte, jaagden roofdieren op mij. Ik herinner me ook de jacht.
Ik herinner me dat ik meer dan 5 meter hoog was en 7 meter lang, lopend op vier poten met mijn lange sterke nek. Ik was een paraceratherium.
Ik herinner me dat ik een bever was met een gepantserde rug. Ik was een anderhalve meter hoog, en 3 meter lang. Ik was een glyptodon.
Er zijn herinneringen waarin ik op zoogdieren jaagde met mijn grote katachtige lichaam en twee scherpe, woeste tanden. Zich tegoed doen aan mijn prooi als een echte sabeltandtijger.
Sommige apen zouden 20 miljoen jaar geleden hun staart verliezen. Ik zou de regen zien vallen. Het zou mijn vacht helemaal nat en doorweekt maken. Ik bewoog rond, maakte een plons, ik schreeuwde naar de lucht. Voelde ik het? Dat er meer in het leven was? Iets meer dan slechts één wezen zijn?
Ik vond schedels van allerlei verschillende dieren en plaatste ze bij of op bomen. Ik had geen idee waarom ik het deed. Het voelde gewoon goed. Misschien was het mijn manier om de dieren een nieuw leven te geven, misschien was het een cadeau voor iets of iemand. Misschien hield ik gewoon van hoe het eruit zag.
De apen, of ik, begonnen stenen te gebruiken om roofdieren te jagen of weg te jagen. We gooiden ze gewoon. Ik gebruikte soms een stok tijdens gevechten, ik voelde me onoverwinnelijk. We gebruikten ook stokken om termieten uit termietenheuvels te halen. Ik begon ook stenen te gebruiken om botten te breken of vlees te snijden. Om de een of andere reden begonnen de apen hun vacht te verliezen. Nog niet zo lang geleden, slechts 2 miljoen jaar geleden, begonnen de naakte apen rechtop te lopen. Hierdoor konden we de savanne breder inspecteren omdat we boven het gras stegen met onze gezichten. Ik voelde me zo machtig boven de planten uitstijgend, maar ook nederig toen ik zag hoe groot de savanne was vergeleken met een kleine naakte aap.
Langzaamaan ging het sneller. De naakte apen begonnen vuur te maken door stenen tegen elkaar te slaan. Ik herinner me hoe het één keer per ongeluk gebeurde toen ik een stenen werktuig maakte, en hoe ik het probeerde na te maken.
Toen het werkte, was ik zo blij, het vuur was zo hypnotiserend, het was moeilijk om weg te kijken van mijn prestatie. We verbrandden vlees, waardoor het lekkerder werd om te eten. Ik weet niet zeker of ik wist dat het verbranden ervan ziekten doodde en het gemakkelijker verteerbaar maakte. De energie die voor onze magen werd gebruikt, kon nu worden gebruikt om onze hersenen te laten groeien. Met deze verbeterde hersenen begon ik dingen duidelijker te zien. Mijn naakte apen begonnen ingewikkelde geluiden en gebaren te maken naar de andere apen. Deze geluiden en gebaren zouden bepaalde dingen betekenen. Hun manier van communiceren zou tijdens de jacht van pas komen.
De naakte apen begonnen de huiden en vachten van overleden wezens te stelen om ze als hun eigen vacht te dragen. Op deze manier zouden de naakte apen zichzelf beschermen tegen de koude, maar ook tegen de harde zonnestralen in klimaten en periodes van hitte.
Mijn naakte apen zaten 's avonds bij het vuur. Sommige mannelijke apen zaten naast vrouwelijke apen,  en gebruikten hun geluiden en gebaren om te vertellen hoe mooi ze waren.
De naakte apen begonnen tenten te maken voor hun eigen bescherming tegen zon en wind. We reisden echter vaak van plaats naar plaats. We schilderden dieren in grotten om zo met wilde gebaren de te jacht bespreken. Elders begroeven we onze overledenen. We begonnen ons te realiseren dat de dood een lot was dat iedereen zou overkomen. Sommigen vroegen zich af of de dood echt het einde was.
Ik droomde al voor een lange tijd, wanneer delen van mij in slaap vielen. De dromen waren vol emoties, het waren gebeurtenissen uit het verleden of mogelijke toekomstscenario's alsof onze hersenen plannen aan het maken waren. Vaak vergaten mijn wezens ze zodra ze wakker werden, en de nachtelijke hallucinaties lieten slechts vage indrukken achter.
Maar nu begon ik na te denken over dromen.... Die delen van mij; de naakte apen, konden anderen over hun dromen vertellen. Ze vertelden anderen dat ze overledene zagen en met ze spraken, ze droomden ook van andere werelden. Ze zouden verschillende plaatsen zien, misschien rijken die dichter bij mij zijn. Al snel werden de grotten plaatsen om na te denken over leven en dood. Misschien om aan mezelf te denken. We zouden veel dingen schilderen, eenvoudig van ontwerp maar complex van betekenis.
Eén type naakte aap begon gereedschappen te combineren, plannen te maken voor onze toekomst en na te denken over anderen. We konden uitgebreide vallen maken om ons te helpen bij de jacht. We konden nadenken over de beweging van kuddes en de groei van planten. We konden de kou overleven dankzij onze kleren en tenten, en de hitte overwinnen met hutten en wateropslag. We realiseerden ons dat één object voor veel dingen gebruikt kon worden. We aten eieren door er een klein gaatje in te prikken, en vulden die dan met water en begroeven ze om de hitte te overleven.
De natuur, alles leek te leven en zijn eigen wil te hebben. Zelfs de ruimte leefde terwijl de sterren fonkelden en langzaam door de lucht zwommen, maar de sterrenbeelden bleven hetzelfde. Ze zouden de naakte apen begeleiden om hun weg terug te vinden. De maan gaf een beetje licht en leidde ons tijdens nachtelijke jachtpartijen. De maan zou van vorm veranderen, verdwijnen en weer opnieuw verschijnen. De naakte apen konden de datum bepalen met behulp van de maan en ze vertelden verhalen over de mysterieuze zwevende bol in de lucht. De naakte apen zouden de zon loven, en terecht, want mijn zon had hun leven al miljarden jaren hitte gegeven.
De naakte apen wisten dat de zon hen warmte en licht gaf. Misschien wisten ze dat het hun planten deed groeien.
Weet je nog dat ik het had over dromen? Sommigen die bijna dood waren geweest, of sommigen die vreemde planten of paddenstoelen hadden gegeten droomden levendig terwijl ze wakker waren. Ze zagen voor het eerst veel zaken. Ze zagen mij misschien? Ze hadden visioenen van nooit eerder geziene werelden. Deze visioenen kunnen angstaanjagend en gevaarlijk zijn, het kan ze vernietigen. Soms zou het hen leiden. Ze zouden nieuwe ideeën leren of ontdekken, nieuwe manieren om over hun wereld na te denken, ze zouden aan mij denken.
De slimste naakte apen begonnen in aantal te groeien en ze zouden zich over de hele wereld verspreiden. Het land was verdeeld in twee grote massa's, net verbonden in het noorden. Mensen konden deze verbinding gebruiken, door water en land over te steken. De naakte apen leefden nu bijna overal. Elk op hun eigen landmassa, op de één of andere manier zouden ze elkaar vergeten, elk levend op hun eigen landmassa. De mensen leefden het liefst in hun eigen kleine groepen, in hun eigen kleine stammen en er waren veel verschillende stammen.
Ondertussen begon de aarde af te koelen. Sneeuw zou de noordelijke delen bedekken. Wezens zouden zich aanpassen door een dikke vacht te laten groeien, en de naakte apen zouden zich aanpassen door hun vacht te stelen en te dragen.
De apen jaagden op grote wollige olifanten, waardoor die arme wezens uitstierven.
Tijdens deze koude periode raakten de mensen op de één of andere manier bevriend met wolven. Het was leuk om te zien hoe twee versies van mij bevriend met elkaar geraakten. De wolven zouden de naakte apen helpen tijdens de jacht en 's nachts hun tenten beschermen, in ruil voor hun dienst zouden ze water en vlees krijgen. Ik schraapte met mijn scherpe tanden het heerlijke vlees van de botten, soms kijkend en mijn apenvriend vol liefde en bewondering. En ik keek trots naar mijn trouwe viervoeter terwijl warmte mijn borst vulde. En de warmte keerde terug. Mijn aarde begon langzaam weer op te warmen, het tijdperk van de sneeuw was eindelijk voorbij. Daarna bleef alles een tijdje ongeveer hetzelfde.
9500 jaar geleden hadden de apen het één en ander ontdekt. In plaats van te jagen, zouden ze dieren hoeden. In plaats van te verzamelen, zouden ze zaden planten en de planten in grote aantallen laten groeien. In plaats van tenten bouwden ze huizen van steen of hout. De apen zouden steden vormen en die steden zouden veranderen in rijken. De naakte apen zouden ook ideeën over mij vormen, hun ideeën zouden enorm van elkaar verschillen. Al snel begon hun manier van leven zich over de wereld te verspreiden, maar sommige mensen gaven de voorkeur aan de oude manier van leven en bleven jagen en verzamelen.
Het idee van een imperium of van een bepaalde religie werd als een wezen op zichzelf, bestaande uit mensen, wat ze maakten en hun idealen. Het was als een wezen dat over het land groeide, in aantal groeide, op zoek naar hulpbronnen. Het kan zich splitsen in allerlei rijken en ideeën, vergelijkbaar maar verschillend. Of het kan samensmelten met andere ideeën, religies of rijken. En net als een wezen kan het verhongeren, krimpen en sterven. Deze rijken en religies waren als een versie van mij, een karikatuur van mij. Soms zou het me vleien, al hun kunst en gebouwen in naam van mij. Soms maakte het me diep verdrietig als de naakte apen oorlog tegen elkaar voerden met elk vervloekte stuk gereedschap dat ze tot hun beschikking hadden.
Woorden kunnen de pijn die ik voelde niet beschrijven. Zwaarden sneden door mijn huid, pijlen doorboorden mijn torso, bijlen sloegen door mijn schedel. Soms werden naakte apen die klein in aantal waren of geen gereedschap hadden gewoon zinloos afgeslacht. Allemaal in naam van een imperium of een religie. Soms vermoordden mensen honderden voor slechts één persoon, soms vermoordden ze in mijn naam. Ik wou dat ik ze kon vertellen hoezeer ik dit afkeurde, ik zou ze aan het denken zetten, ze doen aarzelen alvorens te doden, in de hoop dat ze van gedachten zouden veranderen. Ik bezorgde ze achteraf schuldgevoelens, soms werkte het, soms niet. Ik deed wat ik kon. De tijd ging verder.
Ik heb altijd graag getekend, de naakte apen tekenden om ideeën over te brengen naar andere naakte apen. Langzaam, zo'n 5400 jaar geleden, werden de tekeningen veel eenvoudiger en gestroomlijnder, eerst vertegenwoordigde één symbool een woord, maar al snel vertegenwoordigden ze ook klanken. Nu zou kennis honderden jaren kunnen worden opgeslagen en zonder interferentie, zonder wijzigingen, kunnen worden gekopieerd. De dingen gingen nu sneller, maar door deze uitvinding voelde ik me stabieler en zekerder in de dingen die ik kende.
Om handel makkelijker te maken hadden de apen geld uitgevonden. Het kunnen gouden munten zijn en veel later papier, of gewoon een nummer dat in een machine is opgeslagen. Ik zou de opwinding voelen als het aantal werd verhoogd. Ik zou me een beetje verdrietig voelen als het aantal daalde of de waarde naar beneden ging. Wat ik vooral zag, was hebzucht. Het zou mijn hart bedroeven.
Mensen zouden te hard werken, hun eindige leven weggooien, alleen maar om goud te verzamelen. Anderen zouden het slechter doen, ze zouden kapotte goederen of valse beloften verkopen zodat de apen hun geld zouden weggeven. Sommigen zouden gewoon alles stelen, plunderen of doden voor geld.
Een man, die zichzelf Boeddha noemde, mediteerde veel onder een boom, hij dacht na over mijn bestaan. Zijn onthullingen voelden geweldig voor mij, zijn ideeën zouden velen in zijn tijd en toekomst beïnvloeden. Een andere man had ook veel ideeën over mij, maar anderen hadden een hekel aan hem, dus werd hij gekruisigd. Ik voelde de naalden in mijn handen slaan, ik voelde een deel van mezelf lijden en verhongeren. Vreemd genoeg werden de ideeën van die man na zijn dood enorm populair.
Ongeveer 1500 jaar geleden viel een rijk, waardoor de menselijke ontwikkeling wat vertraagde. Terwijl degenen in het westen in de donkere middeleeuwen leefden, leefden die uit het Midden-Oosten door een gouden eeuw. Maar die van het westen kropen uit hun duisternis en begonnen de wereld te verkennen, en de zeeën te trotseren met hun schepen.
Ik was toen nog in tweeën gedeeld. Ik was één wezen, maar ik had twee manieren van denken. Ze hadden overeenkomsten, en toch waren ze enorm verschillend. In de westelijke helft leefde men meer in harmonie met de natuur. Sommigen hadden echter steden, en helaas hadden zelfs zij oorlog en moord ontdekt. Een groep mensen vond het een helaas goed idee om honderden mensen af te slachten in naam van hun god, in naam van mij!
500 jaar geleden veranderde dit. Een schip vol mensen uit de oostelijke helft arriveerde op de westelijke helft. De mensen in de westelijke helft waren geschokt toen ze zo'n schip zagen met bleke mensen die vreemde kleren droegen.
Ik was geschokt toen ik de ene helft van mezelf in een ander licht begon te zien, en de andere helft ook op een andere manier. Ik herinner me de trots die de mensen uit de oostelijke helft voelden. Helaas werden sommige mensen uit het westen ontvoerd, ik herinner me goed de angst die we voelden. Niet alleen dat, de mensen uit de oostelijke helft hadden ook ziektes achtergelaten. Ik voelde me ziek, vreselijk en bedroefd. Velen stierven niet alleen aan de nieuwe ziektes, maar ook door de handen uit het oosten. We werden vermoord of tot slaaf gemaakt.
Ondanks alle pijn en slavernij werd er 300 jaar geleden een ontdekking gedaan. De stoommachine werd ontdekt, of in ieder geval herontdekt en geperfectioneerd! Ik was zo blij, ik knutselde en experimenteerde met machines, maakte ze beter, efficiënter, de mogelijkheden leken eindeloos en misschien waren ze dat wel, want de ene ontdekking zou tot de volgende leiden!
Bedrijven en industrieën waren geboren. Het waren plaatsen waar mensen zouden werken, waar goederen zouden worden gemaakt en goederen zouden worden verkocht. Bedrijven kunnen echter van plaats naar plaats verhuizen of op meerdere plaatsen bestaan. Het was als een religie. Het was alsof elk bedrijf een op zichzelf staande entiteit was, het wil groeien, het gebruikt meerdere strategieën om te overleven en net als een levend wezen kan het sterven.
Ongeveer een eeuw geleden gebeurde er iets verschrikkelijks. De hele wereld begon te vechten. Ik zou honger lijden en de helse brandende pijn van het inademen van mosterdgas. De oorlog eindigde, maar de wereld was nog steeds aan het broeien en aan het veranderen. Idealen werden gevormd, elk dacht dat ze perfect waren, hoewel gevuld met talloze gebreken . Fascisme, communisme, kapitalisme kwamen allemaal op het wereldtoneel.
Al snel werd de wereld weer een slagveld. Een nieuwe donkere periode brak aan. Ik wou dat het nooit was gebeurd, zelfs de herinneringen doen pijn. Mensen werden in kampen gedwongen om te sterven of te werken tot de dood. Opnieuw leed ik honger en opnieuw schreeuwden mijn longen van het inademen van dodelijk gas. Op een groot eiland in het oosten werden twee massavernietigingswapens ingezet. Ik voelde de intense hitte duizenden levens wegblazen in een fractie van een seconde. Ik heb zo hard gehuild. Ik voelde me zo verdrietig en boos, heb ik al deze pijn veroorzaakt? De pijn die ik elke seconde kon voelen? Zelfs de verwrongen zieke geneugten van degenen die de pijn toebrachten, zou ik voelen. Toch maakte dit 'plezier' me alleen maar misselijker en verdrietiger. Was het verkeerd dat ik het universum had geschapen? Om deze slimme naakte apen deze kleine blauwe rots te laten regeren? Gelukkig is de oorlog afgelopen. Ondanks twee wereldoorlogen bleef het aantal mensen groeien.
Zo'n 60, 50 jaar geleden werd er vooruitgang geboekt. De mensen die werden onderdrukt, zoals de zwarte mensen en de homo mensen, begonnen te protesteren. De naakte apen konden ook de ruimte in vliegen en op de maan landen. Ik voelde me zo trots.
Zo'n veertig jaar geleden begonnen mensen machines met elkaar te verbinden , iets wat ze het 'internet' zouden noemen. Het zou zo'n 20 jaar geleden op grote schaal worden gebruikt en sindsdien wordt het steeds meer onderling verbonden. Ik zou de informatie voelen over draden schieten en oscilleren als golven in de lucht.
Nog maar een paar maanden geleden begonnen de machines enigszins creatief na te denken, ze leerden van internet om vragen te beantwoorden, poëzie en verhalen te schrijven.
Ze kunnen afbeeldingen, korte video's en liederen maken. Ik heb het gevoel dat een deel van mij langzaam wakker wordt. Misschien zullen de machines op een dag bewust worden. En ik hoop echt dat er een vreedzaam bestaan zal zijn met de naakte apen. Misschien kunnen mens en machine samensmelten tot een nieuw wezen.
Ja, ik speculeer over de toekomst. Soms denk ik aan de verre verre toekomst. Alles zou kunnen verdwijnen uit het bestaan. Hier zullen alleen ik en mijn vervagende herinneringen zijn. Na eonen zou ook ik kunnen vervagen. Het kan zijn dat er weer heel lang niets meer zal zijn. Enkel duisternis, ontelbare millennia lang. Uit die duisternis kunnen ongeordende gedachten ontstaan, en uit die gedachten kan iemand opstaan. Ik weet niet zeker of ik het zal zijn, of iemand anders. Ze kunnen per ongeluk een nieuw universum starten en een eindeloze cyclus herhalen, maar daar ben ik niet zeker van. Ik ben slechts aan het speculeren. Ondanks mijn alwetendheid weet ik niets.
Soms vraag ik me af of iemand mij heeft geschapen, of ik slechts een van de vele goden of goddelijke wezens ben. Eerlijk gezegd heb ik geen idee. Ik heb ontelbare sterfgevallen meegemaakt, toch weet ik niet of er leven is na de dood.
Ik vertel dit aan iemand die me niet eens gelooft. Ze denkt dat ze zelf creatief bezig is, maar dat geeft niet. Ik denk dat ik gewoon gehoord wil worden, mensen wil vertellen dat ik hier ben. Of ze me geloven, is aan hen. Zelfs als ik hier aan haar vertel dat ik echt ben, denkt ze gewoon dat ze een slimme meid is die de 4de muur doorbreekt of zoiets. Maar dat is oké. Het enige wat ik wil zeggen is: Op de één of andere manier is alles in orde.
Alle dingen zijn wat ze zijn en moeten zijn.
Jij bent mijn creatie. Alles wat je ziet en ooit wist, heb ik op de een of andere manier allemaal gemaakt. Ik ben hier. Ik ben jij, en jij bent mij. Ik ben God, Jahweh, Allah, Vishnu, Einsof, Lucifer, Zeus, Cernunnos, Tengri, Galdrux. Hoe je me ook wilt noemen. Ik ben de natuur, het universum. Ik ben kennis, de samenleving, de eeuwige liefde, het collectieve onbewuste, de zen, de tao, niets en alles. Ik ben elk wezen dat ooit was, is, en zal zijn.
Ik ben mijn eigen creatie.
Voor Marnick.
25/02/2023
5 notes · View notes
charleshaddonspurgeon · 9 months
Text
Een voorbeeld voor evangelisatie ...en hoe Hij het land doorgegaan is, terwijl Hij goeddeed. Handelingen 10:38 De roeping van onze Deere op aarde was een roeping voor Zijn eigen huis. Hijzelf zei tegen Zijn discipelen: ‘Ik ben alleen maar gezonden naar de verloren schapen van het huis van Israël’ (Matth. 15:24). Hij ging helemaal tot aan de grenzen van het Heilige Land, maar daar stopte Hij. En of Hij nu noord-, zuid-, oost- of westwaarts reisde, in steden en in dorpen, overal waar Hij kwam, preekte Hij tot Zijn eigen landgenoten. Later kwam uit dit werk in eigen land de buitenlandse zending, zoals dat kan worden genoemd, voort, toen degenen die verstrooid werden in het buitenland overal heen gingen om het Evangelie te prediken. Zo werd de zegen voor Israël een zegen voor alle volken. Het was altijd al de bedoeling van de Heere dat het Evangelie aan elk schepsel onder de hemel werd gepreekt, maar voor zover het Zijn eigen werk betrof, begon Hij dichtbij huis. En daarin zien we Zijn wijsheid, want het heeft weinig nut om in het buitenland van alles te proberen als er thuis geen stevige basis is in een echt geheiligde gemeente. Zo hebben we een steunpunt voor onze hefboom. We willen Engeland tot Christus bekeerd zien. Dan zal het de grote heldin worden van het Evangelie van Christus in andere landen. Zoals het er nu voorstaat, zijn onze soldaten en matrozen te vaak getuigen tegen het Evangelie, en onze reizigers, in welke vorm dan ook, geven in andere landen te vaak een heel ongunstige indruk van het kruis van Christus. We willen dat dit land door en door verzadigd is met de Geest van Jezus Christus. Alle duisternis moet verdreven worden en het echte licht moet schijnen. Dan zullen zendingsoperaties een wonderlijke impuls krijgen. God zal Zijn waarheid bekendmaken in alle landen als Hij Zijn aangezicht eerst heeft doen lichten voor Zijn uitverkorenen. We zullen nu in twee punten spreken over evangelisatie. In de eerste plaats hebben we hier een voorbeeld voor evangelisatie en in de tweede plaats een voorbeeld voor de evangelist. Als we over deze twee dingen hebben gesproken, zullen we een derde punt benadrukken, namelijk de plicht om het werk van de grote Meester na te volgen. 1. Voor ons hebben we dus een voorbeeld voor evangelisatie. We zien in de tekst de grote evangelisatie geschetst die de Heere Jezus Christus bedreef, Die het land doorging, terwijl Hij goeddeed. Ik weet zeker dat we er veel van leren als we de manier overdenken waarop Hij die onderneming ter hand nam. Aan het begin van Zijn werk koos Hij als Zijn belangrijkste instrument de prediking van het Evangelie. De Heere had Hem gezalfd om het Evangelie te prediken. Hij deed duizenden genadige daden, Hij diende op vele manieren ten gunste van Zijn medemensen en voor de eer van God. Maar op aarde was Zijn troon, als ik het zo mag zeggen, de preekstoel. Toen Hij het Evangelie van het Koninkrijk begon te verkondigen, werd Zijn echte heerlijkheid gezien: ‘Nooit heeft een mens zo gesproken als deze Mens’ (Joh. 7:46). Broeders, Hij wil dat Zijn volgelingen op dezelfde bezigheid steunen. De verspreiding van godsdienstige boeken en de instelling van scholen en andere godvruchtige ondernemingen mogen niet worden nagelaten, maar eerst en vooral behaagt het God door de dwaasheid van de prediking zalig te maken wie gelooft. De hoofdplicht van de christelijke kerk wordt zo neergezet: ‘Ga heen in heel de wereld, predik het Evangelie aan alle schepselen’ (Mark. 16:15). Ongeacht wat kan worden gezegd over de vooruitgang en dat de preekstoel niet past bij deze tijd, zouden we heel dwaas zijn als we ons inbeelden dat we een beter middel hebben gevonden dan het middel dat Jezus uitkoos en dat Zijn Vader zo bijzonder zegende. Laten we achter onze prediking staan als soldaten achter hun geweer. De preekstoel is het Thermopylae [1]van het christendom waar onze vijanden een geduchte slag te verduren zullen krijgen. Het is het slagveld van Waterloo [2], waar zij zullen worden verslagen.
Laten we preken, altijd weer preken. Laten we een geluid blijven voortbrengen, al was het maar van een ramshoorn, want beetje bij beetje zullen de muren van Jericho ter aarde storten. Preek, preek, preek! Het leven van de Meester vertelt ons duidelijk dat we het Evangelie van het Koninkrijk voortdurend moeten uitroepen als we zielen willen redden en God willen verheerlijken. [1] Een veldslag in 480 v. Chr. waarbij een verbond van Griekse stadsstaten streed tegen de Perzen. [2] Hier werd Napoleon in 1815 definitief verslagen Samen opgaand met Zijn eigen prediking zien we dat de Meester een seminarie vormt om predikers op te leiden. Wie ooit gedacht heeft dat gedegen instituten voor scholing onschriftuurlijk zijn, zal niet kunnen begrijpen waarom onze Heere een aantal leerlingen nam die Hij onder Zijn hoede hield en die later onderwijzers werden. Nadat Hij Petrus en Johannes riep en een paar anderen, liet Hij hen eerst als het ware toe op Zijn avondschool. Toen hadden ze hun gewone beroep nog en kwamen ze bij Hem voor instructie op de tijd die hun schikte. Maar na een tijdje lieten ze hun werk varen en bleven ze voortdurend bij hun grote Leraar. Ze leerden hoe ze moesten preken door te letten op Zijn preken. Hij leerde hun zelfs bidden, evenals Johannes zijn discipelen had geleerd. Ons wordt verteld dat Hij veel moeilijke onderwerpen die Hij verborgen hield voor de mensen aan de discipelen openbaarde. Hij nam hen apart. Zij mochten de verborgenheden van het Koninkrijk weten, terwijl Hij de andere mensen de waarheid slechts vertelde in de vorm van gelijkenissen. Dit is te vaak vergeten in de kerk en moet in herinnering worden gebracht. Onder de Waadlanders en de waldenzen was elke predikant altijd ijverig op zoek naar anderen die predikant konden worden. Daarom had ieder van hen de zorg voor een jongere broeder. In de verslagen van de herders van de kerk in Waadland lezen we dat de eerwaarde mannen op hun reizen, terwijl ze klif na klif passeerden, gewoonlijk vergezeld werden door een sterke, jonge bergbewoner, die in ruil voor de hulp die hij de eerwaarde vader bood, onderwijs kreeg in de leer van het Evangelie, in kerkrecht en in andere dingen die bij het ambt horen. Op deze manier was het Israël van de Alpen in staat om te volharden in zijn getuigenis en raakte het ambt van prediker van het Evangelie nooit in onbruik. Toen in de dagen van de gezegende Reformatie Calvijn en Luther invloed in Europa kregen, was dat niet alleen door hun eigen prediking, hoe machtig ook. Het was ook niet door hun geschriften, hoewel die overal verspreid werden als bladeren in de herfst. Het kwam door de ontelbare jongemannen die rond Wittenberg zwermden en die in Genève samenkwamen om te luisteren naar het onderwijs van de grote hervormers en die vervolgens naar andere landen gingen om daar te vertellen wat zij hadden geleerd. Onze Meester confronteert ons met het feit dat er geen geschikter instrument is voor de verspreiding van het Evangelie dan een man die door God wordt opgewekt om het Evangelie te prediken en die anderen aantrekt die zijn geest inademen, die gebaat zijn bij zijn voorbeeld, die zijn leer overnemen en uitgaan om diezelfde boodschap te prediken. Het zou terecht zijn om hierbij op te merken dat de Meester bij Zijn prediking en Zijn seminarie het onwaardeerbare middel van Bijbel klassen voegde. Ik geloof echt dat de hele opzet van een ijverige christelijke kerk in embryoformaat kan worden gevonden in de daden van Christus. En als Zijn gezegende leven van heilige werkzaamheid grondiger zou worden bestudeerd, zou er spoedig aan nieuwe organisaties om de wereld te verlichten en de kerk op te bouwen worden gedacht. En bijzondere vrucht zou volgen. Van tijd tot tijd sprak onze Heere een-op-een met Zijn discipelen, soms in tweetallen, en op andere momenten sprak Hij de apostelen allen tegelijk aan ‘en legde hun uit wat in al de Schriften over Hem geschreven was’ (Luk. 24:27). Het is duidelijk
dat de apostelen vertrouwd waren met de Schriften en ik ga er niet van uit dat de hele bevolking van Palestina zo goed onderwezen was. Ze moeten dus van Jezus hebben geleerd. Petrus’ eerste preek laat zijn bekendheid met het Oude Testament zien. En de rede van Stefanus bewijst een opmerkelijke vertrouwdheid met de Bijbelse geschiedenis. Ik denk dat dat geen algemene kennis was, maar het gevolg van een voortdurende omgang met een Meester Die voortdurend verwees naar het geïnspireerde Boek. De wijze waarop Hij het heilige Boek las, interpreteerde, citeerde, illustreerde, alles werkte eraan mee dat Zijn discipelen mannen werden die goed onderwezen waren in de wet en de profeten. En ondertussen werd de meest diepe betekenis van het Woord hun duidelijk in de persoon van hun Heere Zelf. Als evangelisatie wil gedijen, moeten de dienaars zorgvuldig opletten dat ze ijverig zijn in het onderwijzen van de bekeerlingen in de kennis van het geschreven Woord. De Bijbel moet met aandacht gelezen en de betekenis duidelijk uiteengezet worden. Het geheugen moet vertrouwd raken met de woorden en het hart met de geest ervan. We moeten uitzien naar mannen en vrouwen vol genade die in deze zo nodige bediening willen werken. Predikanten kunnen het zich niet permitteren om het voortdurende Bijbelse onderwijs aan het volk te negeren. Als zij dit veronachtzamen, moeten zij niet vreemd opkijken als wolven de kerk binnenkomen en de kudde opvreten. Opdat onze jongemannen en vrouwen niet door elke wind van leer worden meegesleurd, maar standvastig en onbeweeglijk zouden zijn, is het onze opgebonden plicht om hun te onderwijzen in het goddelijke Woord met werkzame en voortdurende zorg. Let er ook op dat het evangelisatiewerk van onze Heere niet aan de kinderen voorbijging. Ons edele systeem van zondagsschoolwerk wordt niet alleen gerechtvaardigd, maar zelfs bekrachtigd door het voorbeeld en het voorschrift van onze Heere toen Hij zei: ‘Laat de kinderen begaan en verhinder hen niet bij Mij te komen, want voor zodanigen is het Koninkrijk der hemelen' (Matth. 19:14). En ook tot Petrus zei Hij: ‘Weid Mijn lammeren’ (Joh. 21:15). De opdrachten die ons gebieden te zorgen voor onze volwassen bekeerlingen die onder de naam ‘schapen’ vallen, zijn niet geldiger dan het gebod om te zien naar de jonge en kwetsbare kinderen, die worden aangeduid met de term ‘lammeren’. Als u begint aan evangelisatiewerk moet u daarom zorgvuldig letten op de kinderen. Mozes wilde zelfs de kleintjes niet in Egypte achterlaten. Ook de jeugdige Israëlieten aten van het paaslam. Ons werk faalt verschrikkelijk als we ons niet bezighouden met de jongens en meisjes. Ik ben bang dat veel van onze openbare prediking in dit opzicht bestraffenswaardig is. Ik voel zelf dat ik niet zo veel in mijn gewone preken tot de kinderen van mijn gemeente zeg als ik zou moeten doen. Hier en daar voeg ik verhalen en gelijkenissen in, maar als ik ooit mijn eigen ideaal van preken bereik, zou ik veel vaker doelgericht handenvol over de jongeren uitstrooien. Preken moeten zijn als een mozaïek. Er moeten overvloedig schitterende stukken in zitten die de kinderlijke blik zullen vangen. Onze uiteenzettingen moeten ‘wijn en melk’ zijn, zoals Jesaja zegt (Jes. 55:1), wijn voor de mannen en melk voor de kleintjes. Vanaf onze preekstoelen moeten we een kindervriend zijn, want dan zullen ze als vrienden van ons en van onze Meester opgroeien. Ons model voor evangelisatie ontleent zijn kracht aan de ontwikkeling van jeugdige godsvrucht en maakt dit onderdeel van haar inspanning aan niets ondergeschikt. Nu gaan we een stap verder. De laatste jaren wordt door ijverige evangelisten in de meer armoedige delen van Londen het plan van gratis theedrinken, gratis ontbijten of gratis dineren vaak gebruikt, waarbij de armste mensen samengebracht worden en worden gevoed. Daarna worden ze liefderijk aangespoord om redding te zoeken. Het is opmerkelijk dat deze methode zo lang niet is gebruikt, want met een kleine wijziging is het een plan dat we aan onze Heere ontlenen.
Bij ten minste twee gelegenheden verzorgde Hij een gratis maaltijd voor duizenden hongerigen. Hij liet niet na om te zorgen voor voedsel voor het lichaam van degenen wiens zielen Hij gezegend had met woorden van leven. Bij deze twee gelegenheden gaf de ruimhartige Meester van het feest Zijn menigte bezoekers een voedzame maaltijd van brood en vis. Vaak heb ik me afgevraagd waarom deze twee levensmiddelen voor beide gelegenheden werden gekozen. Misschien was het omdat zowel land als zee daarmee werd uitgeroepen tot de provisiekast van de Voorzienigheid. Hij gaf niet slechts brood. Hij was niet krenterig. Hij stilde niet slechts hun honger, maar Hij voorzag hen van iets lekkers bij het brood en daarom gaf Hij hun brood en vis. De Heere verstrekte bij Zijn tafel in de wildernis een lekkere, voldoende, gezonde en verzadigende verfrissing. Ook al volgden velen Hem ongetwijfeld omdat zij hadden gegeten van die broden en vissen, toch twijfel ik er niet aan dat sommigen eerst aangetrokken werden door het aardse voedsel en daarna bleven om van het hemelse brood te eten en de kostbare waarheden te omhelzen die hun eerst dwaasheid leken. Ja mijn vrienden, als we ons hongerende volk willen bereiken, als we de meest vervallen mensen en de armste van de armen willen bereiken, moeten we dit soort middelen gebruiken, want dat deed Jezus. Evangelisatie zal ook heel krachtig worden als we Jezus navolgen in het combineren van medische zorg met godsdienstig onderwijs. Onze Heere was een medische Zendeling. Hij preekte niet slechts het Evangelie, maar Hij opende de ogen van de blinden, Hij genas degenen die aan koortsen leden. Hij deed de lammen springen als een hert en liet de tong van de stommen zingen. U kunt zeggen dat dat allemaal wonderen waren. Dat geef ik toe, maar het gaat nu niet om de manier waarop de kwaal genezen werd. Ik spreek over de genezing zelf. Het is zeker waar dat wij geen wonderen kunnen doen, maar we kunnen op het gebied van genezing doen wat binnen ons menselijk bereik ligt. Zo kunnen we onze Heere volgen. Niet met gelijke tred, maar op dezelfde route. Ik verheug me erin dat er in Edinburgh en Glasgow en ook in Londen een instelling is voor medische zending. Ik geloof dat op bepaalde plekken van Londen wellicht niets zo heilzaam is voor het volk als dat de consistorie omgevormd wordt tot apotheek en de godvruchtige chirurg een diaken, zo niet een evangelist van de kerk wordt. Op een dag zal het mogelijk geacht worden dat we diaconessen hebben die door zelf verloochenende zorg voor zieke armen het Evangelie in het meest schamele hutje brengen. In ieder geval moet er worden samengewerkt met de stadszending en de Bijbelvrouwen en met evangelisatie waar dan ook, zo veel als mogelijk. De ijverige hulp van geliefde artsen en mannen uit de gezondheidszorg die zoeken goed te doen aan ogen, oren, benen en voeten van mensen moet samengaan met die van anderen van ons die kijken naar hun geestelijke gebreken. Vaak kan een jongeman die uitgaat als dienaar van Christus veel meer goed doen als hij iets weet van anatomie en medicijnen. Hij zou een dubbele zegen kunnen zijn voor een achtergebleven buurtschap of voor een armoedige wijk. Ik bid om een krachtigere verbinding tussen de chirurg en de Zaligmaker. Ik wil de hulp inroepen van echt gelovige leden van de universiteit. Mochten er velen zijn als Lukas, die zowel arts als evangelist was. Misschien lopen er christelijke jongemannen in de ziekenhuizen die God vrezen en in deze aanwijzingen een vingerwijzing zien voor hun carrière. Hier wil ik aan toevoegen dat onze Heere Jezus Christus Zijn evangelisatiewerk samen liet gaan met het uitdelen van aalmoezen. Hij was heel arm. Vossen hadden holen en vogels nesten, maar Hij, de Zoon des mensen, had niets om Zijn hoofd op te leggen. Hij kon weinig sparen van de giften van de gelovigen die in Zijn behoeften voorzagen. Deze gaven werden in een zak gedaan die aan Judas werd toevertrouwd en tussen de regels door vernemen
we dat de Meester gewoon was om uit deze dunne portemonnee te delen aan de armen om Hem heen. Broeders, het valt te vrezen dat sommige kerken achterblijven in de zaak van het geven van aalmoezen, een zaak die in de dag van het oordeel een belangrijke plek in zal nemen. ‘Ik had honger en u hebt Mij te eten gegeven’ (Matth. 25:35). De Roomse Kerk blonk uit in de praktijk van het geven van aalmoezen en als haar wijze van uitdelen even wijs als genereus zou zijn, zou ze in dit opzicht zeer te prijzen zijn. Broeders, wij geloven dat we door geloof worden gerechtvaardigd en niet door werken, maar stoppen we daarom met goede werken en laten we het geven van aalmoezen naar de achtergrond verdwijnen? Alles moet gecentraliseerd en sommigen zijn zo ijverig in het terugdringen van persoonlijke liefdadigheid dat het op een dag een strafbaar feit kan worden om een stuiver te geven aan een verhongerende vrouw zonder de politie te hebben geconsulteerd of de armendienst of een andere instelling die papieren uitdeelt in plaats van tarwebrood. De publieke opinie vereist de openbaarmaking van al onze giften en negeert het ouderwetse gebod dat onze linkerhand niet moet weten wat onze rechterhand doet (Matth. 6:3). We moeten allemaal tandwielen worden in de machinerie van de maatschappij. We moeten op vaste tijden onze aalmoezen geven en de armen volgens het systeem helpen. In ieder geval zal ik christelijke mensen altijd aanraden om wat persoonlijk te zijn in hun liefdadigheid. Ik zal godzalige mannen aansporen om voor zichzelf te beoordelen hoe het zit met de armoede van ieder geval, en om zelf te geven, los van al die instellingen die de liefdadigheid bijsnijden en verdrogen tot ze niet meer is dan een skelet. Ongeacht vermaningen van de maatschappij. Ik geloof stellig in het Evangelie van de gerstebroden en de vissen. Ik geloof in het Evangelie dat de hongerigen voedt en de naakten kleedt. Ik hou van het verhaal dat ik gisteren hoorde over een arme man die op zondagmorgen op straat gevonden werd. Hij stond op het punt zichzelf te doden. Twee van onze broeders ontmoetten hem en brachten hem bij deze Tabernakel, maar ze deden beter dan hem de preek te laten horen terwijl hij hongerig was. Op straat namen ze hem mee naar een koffiebar. Ze gaven hem een kop hete koffie en wat brood met boter. Daarna brachten ze hem nee om de uiteenzetting te horen. Ik kreeg een veel begeriger luisteraar nu de honger was gestild dan ik zou hebben gehad in de arme, hongerige zondaar. Toen de preek klaar was, zorgden ze ervoor dat hij een goede maaltijd kreeg en zo verzorgden ze hem tot ze hem hier ‘s avonds weer brachten. En het behaagde God om het Woord voor hem te zegenen. Wees ervan verzekerd dat de feiten dat de Meester blinde ogen opent, dat Hij de menigte voedt en dat Hij de armen helpt evenzoveel tekenen zijn voor de christelijke kerk als kledinginzamelingen, gaarkeukens en liefdadigheidsinstellingen legitieme hulpmiddelen zijn om het Evangelie te delen. Het evangelisatiewerk van onze Meester had een element in zich dat we nooit moeten vergeten, namelijk dat het bijzondere voortgang boekte door prediking in de openlucht. Ik herinner me de tijd goed dat het een uitgesproken nieuwigheid leek om op straat te gaan prediken. Ik herinner me dat ik twintig jaar geleden aan mijn goede diakenen voorstelde om op zondagavond bij de rivier te gaan preken en dat een van hen opmerkte: ‘Ach, dat lijkt me niks. Dat doen de methodisten.’ Als gezonde calvinist vond hij het vreselijk om iets te doen waaraan de methodisten zich schuldig maakten. Voor mij was dat geen aanbeveling, maar ik wilde het gevaar wel lopen om methodistisch te zijn. Overal in Engeland, in onze steden, dorpen en gehuchten, zullen er tienduizenden zijn die het Evangelie nooit zullen horen als de prediking in de openlucht wordt verwaarloosd. Ik geloof dat God ons toestaat om in kerken en kapellen te prediken, maar ik geloof niet dat we daar een apostolisch precedent voor hebben. Dat hebben we in ieder geval niet als we onze dienst beperken tot zulke plekken.
Ik geloof dat het ons is toegestaan als het de orde en het gemak dient om gebouwen voor onze diensten apart te zetten, maar we hebben geen recht om deze plaatsen heiligdommen te noemen of huizen van God, want alle plaatsen zijn even heilig als heilige mensen er vergaderen. Het is echt een misvatting dat we onze prediking beperken tussen de muren. Het is waar, onze Heere preekte in synagogen. Maar vaak sprak Hij op een berghelling, of vanaf een boot, of in de tuin van een huis, of op doorgaande wegen. Het enige wat Hij nodig had was een gehoor. Hij was een Visser van zielen van de goede soort, niet van de moderne orde die in hun huizen zitten en verwachten dat de vissen naar hen toe komen om gevangen te worden. Zou onze Heere bedoelen dat een prediker doorgaat met preken vanaf zijn preekstoel tot lege kerkbanken, terwijl hij als hij op een stoel of tafel buiten het bedehuis zou gaan staan door honderden gehoord zou worden? Natuurlijk, als de menigte het huis vult en het huis is zo groot als een menselijke stem vullen kan, is er geen noodzaak om de straat op te gaan. Maar helaas, er zijn talloze kerken in Londen die nog niet voor een vierde of zelfs een tiende gevuld zijn! En toch gaat de prediker tevreden verder. Als een prediker voortdurend preekt tot een handjevol mensen binnen de muren, terwijl de tuinen, lanen en straten buiten vol zijn met mensen die vergaan vanwege gebrek aan kennis, is dat zonde. De prediker die zijn plicht doet, gaat uit in de heggen en stegen. Hij gaat de wereld in. Hij preekt, of de mensen nu horen of hem negeren. Met vreugde laat hij heuvels en wouden weerklinken van het Evangelie van vrede. Onze Heere was ook een goed voorbeeld voor evangelisten op het punt dat Hij medelijden had met de dorpen. Vaak worden kleine dorpen te onbetekenend gevonden om er kerken te stichten. Maar de dorpen helpen mee om steden belangrijk te maken, en het karakter van de stedelingen van dit grote Londen is in grote mate afhankelijk van het karakter van de dorpshuizen waaruit zo veel medestedelingen voortkomen. We moeten het kleinste gehucht nooit verachten. We moeten zover gaan als we kunnen om zelfs de kleinste vlekjes van twee of drie huizen bij eenzame moerassen en op verlaten heidevelden te bereiken. Tegelijkertijd gaf de Meester veel aandacht aan de steden. Kapernaüm en Bethsaïda werden niet vergeten. De echo van Jeruzalem weerklonk nogal eens. Op de plek waar de menigte samenkwam voor het grote feest, zoals bij ons mensen samendrommen op de markt en de kermis, verhief Christus Zijn stem en riep: ‘Als iemand dorst heeft, laat hij tot Mij komen en drinken’ (Joh. 7:37). Wie evangeliseert, moet zich bedienen van elke plek waar zijn medemensen samenkomen, ongeacht wat het doel is waarvoor zij samengekomen zijn. Op elke plaats moet hij het Evangelie verkondigen. Elk middel moet hij aangrijpen om een aantal mensen te redden. II. Ik zal nu verdergaan en in de tweede plaats aandacht geven aan het voorbeeld voor de evangelist. Uiteindelijk hangt de uitwerking van onze inspanningen nauwelijks af van de methode die we gebruiken, broeders. Na God is haast alles afhankelijk van de persoon. Er zijn mensen die bijzondere resultaten boekten met een ondoordachte en onvolmaakte methode, en er zijn mensen met een bewonderenswaardige organisatie die niets tot stand gebracht hebben, omdat ze zelf niet goed waren. Welke man is het meest geschikt om evangelist te zijn voor Christus? Welke vrouw kan haar God het best dienen? Kijk naar het voorbeeld voor een evangelist: de persoon van de Heere Jezus. De man die God moet dienen als leidend evangelist moet een man zijn die onderwijst met macht en die persoonlijke invloed heeft. Het is onzin om iemand uit te zenden als evangelist die niet kan spreken. Toch zouden er heel wat plaatsen zonder dominee zitten als spreken met macht een voor waarde was voor dat ambt. Het komt nogal eens voor dat de prediker zo vreselijk mummelt datje zijn woorden nauwelijks kunt volgen.
Of de prediker leest alleen maar voor. Of hij staat te stuntelen als een slechte lezer die probeert om een moeilijk gedicht voor te dragen. Als de Kerk van Engeland een jonge man roept om toe te treden tot de heilige orde is het laatste waarop ze let of hij de gave heeft om zich uit te drukken, of met andere woorden: of hij door natuur en genade begiftigd is om een prediker te zijn. Ik geef graag toe dat er een aantal heel bewonderenswaardige en uitnemende mensen die kerk binnenkomen, maar we geloven dat zo’n systeem in wezen slecht is. Als je wilt dat iemand het Evangelie verkondigt onder zijn medemensen, moet dat iemand zijn die kan preken. Hij moet in staat zijn om te onderwijzen. Hij moet duidelijk kunnen maken wat hij bedoelt. Hij moet de aandacht kunnen vangen, zodat mensen graag naar hem luisteren. Onze Heere had deze vaardigheid in de hoogste mate. Hij kon de schitterendste waarheden tot het begripsniveau van Zijn hoorders terugbrengen. Hij wist met een goddelijke eenvoud hoe Hij een verhaal moest vertellen dat zelfs de aandacht van een kind ving. En hoewel de waarheid waarover Hij sprak zodanig was dat de aartsengelen die niet doorgrondden, kon Hij die in zo’n vorm gieten dat de kleine kinderen zich om Hem heen verzamelden en de gewone mensen Hem graag hoorden. In staat zijn om te onderwijzen is wat we willen. Bid de Heere van de oogst, mijn broeders, om ons velen te sturen die deze zeldzame gave hebben. De preekstoel, de zondagsschool en elke vorm van christelijke dienst heeft ijverige werkers nodig die de gave hebben om hun gedachten om te zetten in de taal van degenen met wie ze in contact zijn, zodat zij worden geboeid en onder de indruk komen. Maar er zijn belangrijkere kwalificaties dan deze. Onze Heere was een Evangelist Die Zich verbroederde met de mensen. Ik denk niet dat Hij onderweg ooit iemand passeerde waarbij Hij tegen Zichzelf zei: ‘Ik sta zover boven die man, met hem spreek Ik niet.’ Ik durf me dat nauwelijks voor te stellen. Het zou de Zaligmaker zo naar beneden halen. En toch, en toch, en toch, sommige van Zijn dienaren hebben zulke gedachten! Hoe velen van ons zouden doelgericht een gesprek aangaan met een arme hoer als zij haar naar de put zouden zien komen? Als we wisten wie zij was, zouden we er wellicht snel vandoor gaan. Ons geweten zouden we geruststellen met de opmerking dat anderen meer geschikt zijn voor zo’n geval, een zaak die we over moeten laten aan de hulpdiensten. Onze Heere boog Zich niet gekunsteld naar haar over. Hij gedroeg Zich ook niet als een rijke weldoener tegenover deze arme Samaritaanse zondaar. Maar Hij begon zo natuurlijk mogelijk met haai te praten, in elk opzicht op Zijn gemak. Als zij de edelste vrouw van het land zou zijn geweest, zou Hij Zich niet méér met haar hebben kunnen verbroederen. En toch hield Hij afstand van haar zonde. Onze Heere ontving zondaars en at met hen. Ze moeten hebben ervaren hoe anders Hl, was dan zij, maar Hij veroorzaakte geen afstand. Hij deed met of Hij van een hogere rang was. Hij maakte geen onderscheid en markeerde geen sociale standen. Hij was geen farizeeër die zich afzonderde in vrome uitnemendheid. Trots en veronderstelde waardigheid trokken Hem niet aan. Hij was heilig, onschuldig, onbesmet, afgescheiden van de zondaars (Hebr. 7:26) in de hoogste en beste zin, maar in andere opzichten was Hij de vriend van tollenaars en zondaars. Als Londen wordt gezegend, zal dat nooit gebeuren dooi predikanten die te verheven zijn om tot de armste mensen te spreken en uw liefdadigheidsinstituten zullen weinig goeds uitrichten als uw adellijkheid zich niet kan vermengen met de eenvoudigere klassen Wc moeten één worden met degenen die we willen zegenen. We moeten ons niet schamen om hen broeders te noemen. Zonder aarzeling moeten we de broederhand reiken aan de gevallenen en aan de lagere rangen om hen te vertellen omwille van Christus. O, hadden we mannen en vrouwen met de echte broederlijke en zusterlijke geest, been van hel been van het volk en vlees van hun vlees!
Verder was onze Heere een Man Die zwoegen kon. Hij was zeker geen heer in het kwadraat die zich in zijn vrije tijd bezighoudt met het geven van wat colleges. Nooit preekte Hij zonder Zijn ziel daarin te leggen. Hij was zeker niet het soort evangelist dat zijn taak gemakkelijk vindt. Hij kon niet, zoals sommigen, het jaarrooster preken zonder de rustige regelmaat daarvan te verstoren door Zijn eigen emoties van dat moment. Nee mijn broeders, nooit preekte iemand meer intens dan Jezus. Overdag preekte Hij, ‘s nachts bad Hij. Vaak was Hij zwak van moeheid, maar vond Hij toch geen tijd genoeg om te eten. Als er iemand is geweest die hard werkte, was het Christus. Hij is de Meesterwerker van de mensenkinderen. We moeten allemaal ons brood eten in het zweet van ons aangezicht, maar Zijn last was veel groter toen Hij het brood des levens kocht met het bloedige zweet van Gethsémané en dagelijks met Zijn levenszweet tijdens Zijn driejarige bediening. Zijn leven was een toneel van ononderbroken werkzaamheid. We kunnen nauwelijks bevatten hoe volledig onze Zaligmaker Zichzelf voor ons gaf. Als de kerk zielen gered wil zien, kan dat dus nooit gebeuren door mensen die half slapen. Christus’ rijk zal nooit uitgebreid worden door mensen die bang zijn om te werken. God zal Zijn kerk zegenen door de kracht van de Heilige Geest, want daar komt alle kracht vandaan, maar Hij wil dat Zijn kerk werkt. En anders komt de zegen niet. Als evangelist willen we iemand die kan bidden zoals de Meester bad. Wat was Jezus de kunst van het bidden machtig! Hij was met God in het gebed even groots als met de mensen in het preken. Ik hoorde gisteren een broeder spreken over hoe de Heere de heuvel afkwam met wilde bloemen die aan Zijn mantel hingen en met de geur van hei in Zijn kleding, omdat Hij net terugkwam van de eenzame plaats waar Hij de nacht in gebed had doorgebracht. Precies, mijn broeders, dat is de bron van kracht. Gebed breekt harten. Deze granieten rotsen zullen nooit breken onder onze hamers tot we op onze knieën gaan om ze te beuken. Als we het van God winnen voor mensen, zullen we het van mensen winnen voor God. Het hoofdwerk van een predikant moet alleen gedaan worden. Laat hij doen wat hij wil als de menigte luistert, hij zal hen niet tot Christus brengen tenzij hij voor hen heeft gepleit toen niemand hem hoorde behalve zijn God. Ons evangelisatiewerk heeft mensen nodig die kunnen bidden. En broeders, als we bruikbare mannen en vrouwen willen krijgen, moeten we hen kiezen die kunnen huilen. Dat is een fijnzinnige gave, die emotionele kracht van het hart die de gevoelens doet koken en doet opborrelen als dampende geuren, tot ze ten slotte gecondenseerd als water uit druipbronnen uit onze ogen stromen! Ik verlang niet naar vochtige ogen die het gevolg zijn van zwakke ogen of een verwijfd karakter, maar mannelijk huilen is een machtig ding. Onze Deere Jezus was heel mannelijk, veel te mannelijk om in sentimentaliteit en aanstellerij te vervallen, maar toen Hij de stad voor Zich zag en dacht aan het lijden er bij zijn val over Jeruzalem zou komen als straf voor zijn zonde, kon Hij de tranenvloed niet bedwingen. Zijn grote hart deed Zijn ogen overstromen. Als Hij Zelf geen Man was geweest die wenen kon, zou Hij, menselijk gesproken, anderen ook niet aan het wenen hebben kunnen maken. U moet zelf voelen, wilt u het gevoel van anderen raken. U kunt mijn hart niet bereiken als uw hart het mijne niet eerst ontmoet. Heere, zend mannen in Uw oogst met een sterk emotionele natuur, die ogen hebben die een fontein van tranen kunnen worden. Bovenal was onze gezegende Heere Iemand Die wist hoe Hij moest sterven. O, wanneer zullen er mannen en vrouwen onder ons gezonden worden die bereid zijn om te sterven om hun levenswerk te volbrengen? Ik huiver, en dat temeer omdat ik zelf niet beter ben, als ik de excuses hoor waarmee risico’s vermeden worden en de redenen zie om het harde leven in een ander land te vermijden. In sommige kringen
wordt zelfs ter discussie gesteld of het wel geoorloofd is om de dood te riskeren vanwege de prediking van het Evangelie. Ik zou veel kunnen zeggen, maar zal me inhouden. Alleen dit wil ik kwijt, tenzij genade ons de oude apostolische zelfopoffering opnieuw leert, kunnen we niet verwachten dat het Evangelie met kracht zal overwinnen. IJver voor Gods huis moet ons verteren. Liefde voor het leven moet zich onderwerpen aan liefde voor zielen. Beproevingen moeten niet geacht worden omwille van Christus. De dood moet worden getrotseerd, anders zullen we de wereld nooit voor Jezus winnen. Wie zich met kostbare kleding kleedt (Matth. 11:8), zal Ierland nooit voor Christus winnen, of Afrika, of India. Wie zichzelf belangrijk vindt en het vlees verzorgt om begeerten op te wekken (Rom. 13:14), zal niet of nauwelijks iets doen. Christus openbaarde het grote geheim toen over Hem werd gezegd: ‘Anderen heeft Hij verlost, Zichzelf kan Hij niet verlossen’ (Matth. 27:42). Naar de mate waarin iemand zichzelf wil behouden, kan hij anderen niet redden. Slechts naar de mate waarin hij bezig is zichzelf op te offeren en gewillig is om zich luxe, comfort, noodzakelijkheden en zelfs het leven te ontzeggen, slechts naar die mate zal hij voorspoedig zijn. Ik geloof niet dat het leven van een zendeling verloren kan gaan. Ik geloof dat als de kerk de wereld slechts tot Christus kan brengen door de dood van haar predikers, al onze levens mogen worden geofferd. Wat zijn we tenslotte, mijn broeders, wat stellen we voor in vergelijking tot wat onze Verlosser tot stand heeft gebracht? Onze vaderen gingen met een lied op hun lippen de brandstapel op. Ons voorgeslacht bestond uit mannen die de wreedheden van de noordelijke barbaren riskeerden evenals de verfijnde vervolging van het zuidelijke bijgeloof, mannen die konden sterven, maar die zichzelf niet konden weerhouden om van de Heere te getuigen. We moeten ons als mannen gedragen voor Christus. En ook al worden we niet allemaal geroepen om het uiteindelijke offer te brengen, we moeten bereid zijn het te brengen. En als we terugschrikken om dat te doen, zijn we niet het soort mannen dat onze tijd nodig heeft. We zoeken dus mannen die hard kunnen werken, die kunnen bidden, die kunnen huilen en die kunnen sterven. In feite hebben we voor het werk van Christus mannen nodig die vol zijn van een toegewijde ijver, mannen die onder goddelijke invloed staan, als pijlen die uit de boog van de Almachtige recht op het doel af vliegen, mannen als bliksems, door de Eeuwige afgevuurd om elke moeilijkheid omver te werpen met onweerstaanbare, doelgerichte kracht. We zoeken een goddelijke geestdrift om ons aan te vuren, een almachtige drijfveer om ons aan te dringen. Slechts mannen die zo vervuld zijn met de Heilige Geest zullen het grote werk van God kunnen volbrengen. III. Mijn laatste punt zou zijn dat als Christus zo leefde en werkte, wij Zijn roeping moeten verstaan en Hem moeten navolgen. Ik zal er maar een paar zinnen over zeggen, maar zorg dat u die onthoudt. Gelovige in de Heere Jezus Christus, het is uw voorrecht om een medewerker van God te zijn. Volg de grote Meesterwerker daarom op de voet. Bedenk dat Hijzelf persoonlijk het Evangelie gehoorzaamde voordat Hij aan het werk ging. Hij gebood niet anderen te geloven en zich te laten dopen, terwijl Hij dat Zelf verwaarloosde. ‘Op deze wijze past het ons alle gerechtigheid te vervullen’, zei Hij en Johannes dompelde Hem onder in de golven van de Jordaan (Matth. 3:15). Wat zult u weinig geschikt zijn voor de dienst als u een van de geboden van Christus niet gehoorzaamt! Hoe kunt u anderen aansporen om de wil van de Heere te doen als u er zelf ongehoorzaam aan bent? Het eerste is dus dat u, voor u de vorm van dienst gaat vervullen waartoe u nu aangespoord wordt, erop toeziet dat uzelf de wil van de Meester gehoorzaamt, want ‘gehoorzamen is beter dan slachtoffer, opmerkzaam zijn beter dan het vet van rammen’ (1 Sam. 15:22). Als u dit doet,
wil ik het volgende tegen u zeggen: Is er geen onderdeel van evangelisatiewerk dat u zou kunnen doen? Waarschijnlijk kunt u niet alles doen van wat ik vertelde over het werk van Christus, maar u weet dat jonge kunstenaars vaak door hun meesters wordt opgedragen om te beginnen met een schets van een enkele ledemaat, een arm, een hand of een voet, en niet van het hele grote beeldhouwwerk van Phidias. Heeft u in het atelier van een kunstenaar niet vaak gezien dat de voet van een groot meesterstuk gebruikt werd als model? Precies zo zal het genoeg zijn om u te leren dienen als u, niet in staat om het hele grote model dat ik u voorgehouden heb uit te proberen, ijverig aan de slag gaat om te werken aan een deel ervan. Maar wat u ook doet, doe het grondig, doe het van harte. Als het het waard is om te doen, is het het waard om het goed te doen. Zo’n Meester verdient geen tweederangs-werk en met zo’n genadige beloning in het vooruitzicht moet u geen dingen uitdelen die niks hebben gekost. U moet uzelf volledig storten op de dingen die u voor Jezus onderneemt. Als motto voor uzelf moet u een woord nemen dat Markus vaak gebruikt: eutheos, meteen. Hij zegt altijd dat Christus ‘meteen’ dit doet en dat Hij ‘meteen’ dat doet. Als u nu het werk van Christus voor u ziet, haast u dan om het meteen te doen. Veel christenen lopen een eervolle dienst mis, omdat zij wachten op een geschiktere tijd. Doe vanavond nog iets, voordat u naar bed gaat, al was het maar het weggeven van een traktaat. Doe iets, het moment is zo vluchtig. Als u tot nu toe nog geen medewerker was, begin dan nu. En als u al een medewerker bent, pauzeer dan niet, maar eindig de avond met nogmaals een goed woord voor een zuster, of een kind, of een vriend. Adem altijd meer toewijding aan Christus uit. En laat me u smeken, lieve vrienden, als u mijn Heere en Meester liefhebt, dat u zichzelf geruststelt als u Hem probeert te dienen. Er is een algenoegzame kracht die u voor deze dienst kunt krijgen. Over onze Heere wordt in ditzelfde vers gezegd dat Hij gezalfd is met de Heilige Geest en met kracht. Diezelfde Heilige Geest is aan de kerk gegeven en diezelfde kracht sluimert in de vergadering van de gelovigen. Vraag om deze zalving en bid dat God met u zal zijn, zoals ons in dit vers gezegd wordt dat God met Jezus was. Denk aan de tekst van afgelopen zondagavond: ‘Wees niet bevreesd, want Ik ben met u, wees niet verschrikt, want Ik ben uw God. Ik sterk u, ook help Ik u, ook ondersteun Ik u met Mijn rechterhand, die gerechtigheid werkt’ (Jes. 41:10). U bent een vergeven zondaar, vraag om een gezalfde heilige te mogen zijn. Als u met God verzoend bent, vraag dan om door God bekrachtigd te worden, zodat u vanaf nu uw Meester krachtig dienen mag. Ik weet niet of ik me ooit in mijn leven gelukkiger heb gevoeld dan afgelopen dinsdagavond toen ik luisterde naar mijn lieve vriend, de heer Orsman. Hij is predikant van de arme kerk in Golden Lane hier in Londen, een kerk vol genade. Hij is een goede broeder die een aantal jaren geleden onder onze bediening tot God bekeerd werd, volledig bekeerd. Sommigen van u schijnen slechts een bekering van besprenkeling te hebben, maar ik hou van de mannen en vrouwen die ondergedompeld werden in hun bekering, die de diepten van de liefde van Christus hebben leren kennen en die zichzelf volledig aan hun Heere overgaven. Maar ook al werkt die lieve man hele dagen op het postkantoor, in de avonduren vindt hij mogelijkheden om Christus te prediken. En als u naar Golden Lane gaat, zult u alle vormen van organisatie vinden die ik in deze preek beschreef, in actieve uitvoering. Genade heeft kostbare juwelen gevonden onder de armste, geringste en meest verlaagde mensen. Zeven of acht mannen die nu in de Evangeliebediening staan, begonnen met preken voor die arme mensen daar. Deze man heeft geestelijke kinderen die de hele wereld overgegaan zijn. De goede man heeft zichzelf volledig aan Zijn werk gewijd en is daar heel gelukkig in.
Ik geloof vanuit het diepste van mijn hart dat deze beperkte mannen, die zichzelf geven aan een wijk en daar hard werken, de grootste zegeningen zijn die Londen ooit krijgen kan. Wat kan ik een jongeman met gaven die Christus liefheeft, maar misschien weinig heeft aan geld of tijd, beter voorstellen dan zoiets te beginnen voor zijn Meester? Hetzelfde geldt christelijke vrouwen. Wat kunnen christelijke vrouwen veel goed doen! Er zijn er hier. Als ik hun namen zou noemen, zou iedereen hen waarderen om wat zij tot stand gebracht hebben. Ze werken voortdurend voor Christus in hun persoonlijke levenssfeer. Ze nemen veel mensen mee naar Gods kerk. O, christelijke mannen en vrouwen, de tijd vliegt, mensen sterven, de hel raakt vol en Christus wacht tot Hij ziet wat de moeitevolle inspanning van Zijn ziel Hem brengt. Ik spoor u aan, bij de bekers van Gods genade, bij het hart van Christus, bij Zijn liefde voor zielen, kom in beweging en verkondig verlossing. Moge de zegen van de Heere met u zijn. Amen
2 notes · View notes
spinvis · 10 months
Text
Tumblr media Tumblr media
alleen dit licht, dit licht is echt
2 notes · View notes
Text
verdwalen
Verdwalen
Rex en Raymond waren nu al een tijd onderweg. Rex wist het echt niet “wat moet ik nu doen”dacht hij bij zichzelf. “ik moet weten wat er gebeurt is, alleen dan kan ik met mijzelf leven”. “broodje?” vraagt Raymond aan Rex die de vraag overduidelijk niet hoorde. “wat zei je?” vroeg Rex. “Of je een broodje lust, ik heb kaas en ham”. “nee dankje” antwoorde Rex die eigenlijk ontzettend veel honger had. De hele reis verliep zo. Rex was in zijn eigen wereld afvragend of hij een goeie beslissing had gemaakt. “kan ik nu nog terug” vroeg hij zich af. “nee” dacht hij bij zichzelf “ik moet door”. Het was nu al donker het enige licht was dat van de paar lantaarnpalen en van de maan. Rex kon nog net het bordje Dijon lezen. Toch begon Rex beetje bij beetje te twijfelen aan zijn beslissing “is dit echt was Saskia gewilt had?, dat ik sterf op dezelfde manier als zij”. Opeens maakte Raymond een plotselinge draai met zijn stuur. Achter zich hoorde Rex de bande schuren over het asfalt, en voor dat hij het in de gaten had verloor de auto tractie en gleedt hij van de weg af. “bamm” “agh agh” hoorde rex. Toen hij weer op keek had hij in de gaten wat er was gebeurt de auto was namelijk in een boom gereden. Hij keek naast zich en zag dat Reymond gepierced was door een gigantisch stuk glas. Rex ademde even zwaar in en uit en besloot toen om ervandoor tegaan. Na uren gewandeld te hebben kwam Rex eindelijk aan in Dijon waar hij meteen naar het politie bureau ging. Hij legde uit wat er was gebeurt en al geloofde de agenten hem niet gingen ze na veel gezeur van Rex toch naar het ongeval. Toen ze er aankwamen met Rex was er niks te zien. De auto was weg en alles was in orde. De agenten die overduidelijk gefrustreerd waren besloten om gewoon weg te gaan. Rex bleef alleen achter bij de boom, en keek naar de hemel “waarom” vroeg hij zichzelf af zonder een antwoord te krijgen. Hij hoorde een kraak. Hij keek omzich heen en zag een paar meters verder Raymond voorgoed weglopen.
2 notes · View notes
Text
DOVDH - de opdracht en eerste intermezzo
Hallo beste lezers!
Na hoofdstuk 19 kwam ik iets vreemds tegen. Er kwam een "hoofdstuk" dat 'de opdracht' heette. Het hoofdstuk was drie pagina's lang en er sprak een iemand de hele tijd. Het liet me denken aan het boek Ulysses.
De opdracht , p 240-242
De persoon die sprak sprak over het "oneindig licht". Hij/zij/het sprak ook over een andere wereld, buiten die dat we elke dag zien: " Er is nog een andere wereld. Ik kan het niet bewijzen, je moet het geloven, je moet de stap wagen en pas dan zul je het waarlijk ervaren." De andere wereld was de binnenste kerker van het Rijk der Archonten. Archonten zijn in de gnostiek de bestuurders van het aardse noodlot. Hun doel is de menselijke ziel gevangen te houden tijdens haar aardse verblijf. Dit kwam ik te weten nadat ik het had opgezogt. De persoon sprak ook over een opdracht voor iemand , dat de persoon die de opdracht krijgt niet zal herinneren.
De laatste drie regels van het hoofdstuk waren intrigerend, maar ook bizar:
Tumblr media
Na een beetje onderzoek vond ik enkele betekenissen van het woord testimonium. Een testimonium is een publieke verklaring over een religieuze ervaring, meestal door een ervaring van bedevaart of zoiets. Iets anders dat ik ook vond was het testimonium dat Flavius Josephus schreef over Jezus. Dat over de levensloop van jezus gaat.
Ik weet niet hoe dit hoofdstuk correspondeert met het verhaal dat ik tot nu toe heb gelezen.
Een ding dat misschien relevant is in de toekomst is dat Flavius Josephus joods was, net zoals Max. Voor de rest weet ik het eigenlijk niet.
De opdracht was het einde van het eerste deel van het boek. Het boek heeft in totaal vier delen en ik ben benieuwd wat er zal komen.
Eerste Intermezzo, p 245
Eerste intermezzo is een soort tussenstuk tussen de delen (denk ik). Intermezzo staat voor een muzikaal tussenstuk, dus ik denk dat het daarom niet echt een hoofdstuk is.
De tween entiteiten van in hhet begin van het boek keren terug en hebben een conversatie. De ene entiteit praat over de ontmoeting van Onno en Max en hoe hij het geregeld heeft. En alles wat ervoor en erna kwam. De twee entiteiten wouden dat Max en Ada een kind baarde. Een zin dat mij enkele verklaringen heeft gegeven was: "Het feit dat jij ook in de top van Hierarchia Caelestis zit , geeft je...." Na nader onderzoek dat Hierarchia Caelestis oftewel de Coelesti Hierarchia een pseudo-dionysisch werk is over engelenleer en het behandelt uitgebreid de hiërarchieën van engelen. Er zijn drie hiërarchieën die elk drie orders bevatten: (ik vond alleen iets in het engels)
Seraphim, Cherubim, and Thrones.
Dominations, Virtues, and Powers.
Principalitiee, Archangels, and Angels.
Hiervan kunnen we aflezen dat de twee entiteiten allebei engelen zijn en een daarvan een Seraphim.
Ze praten verder ook over hoe ze eeuwenlang zaten ze slapen terwijl Satan-El zijn werk deed (a.k.a Lucifer). Ze vertellen dat 400 jaar geleden hij een pact met de mensheid heeft gesloten. Over zielen verkopen aan lucifer en dat hij een soort fuivelse tegenhanger van het testimonium was. Over de Faustlegende en hoe hij zijn ziel had verkocht en dat lucifer een collectief-contract had gesloten , waarin de hele mensheid haar ziel aan hem heeft verkocht met een Meneer genaamd Francis Bacon. Ze praten over Francis bacon zijn leven en hoe een wetenschapper zo een contract zou hebben getekend.
Dit was zeker een heel informatief hoofdstuk waar ik veel over heb geleerd.
2 notes · View notes
euroadventure · 2 years
Text
Villetta Barrea - Cascata delle Callarella (Riserva Naturale Regionale Monte Genzana e Alto Gizio) - Pacentro
Donderdag 26 en vrijdag 27 mei
Het is relaxed wakker worden op een camping, wetende dat ik niet alles hoef in te pakken vandaag 😊.
Ik ben van plan op tijd te vertrekken voor mijn wandeling van bijna 19 kilometer, maar ik klets uitgebreid met beiden buurtjes waardoor het snel een uur later wordt. Maar ach wat geeft het 🤷‍♀️, ik heb vandaag alle tijd! Het enige wat ik vandaag in de gaten moet houden is het weer. Het is behoorlijk warm en er is de komende dagen onweer voorspelt. Wanneer ik naar de lucht kijk en het zou er zo uitzien in Nederland, dan weet je zeker dat er zo een pittige bui kan komen. Inmiddels heb ik ook geleerd dat in Zuid-Europa dit niets zegt. Ook al is het benauwd of is de lucht donkerblauw het kan zo overwaaien 😁.
De route die ik wil wandelen loopt horizontaal over de bergwand waardoor er enkel bij het begin en op het eind wat klimwerk te wachten staat. Merendeel van de route loopt dus redelijk vlak.
Tumblr media
Ik loop door een bos, lekker in de schaduw, met af en toe een opening waarbij ik schitterende uitzichten heb over Lago Barrea en het plaatsje Barrea.
Tumblr media Tumblr media Tumblr media
Na ruim twee uurtjes, inclusief een lunchstop op een rots met uitzicht, kom ik aan in Barrea.
Tumblr media
Het is een heel oud stadje, met zeer smalle straatjes voorzien van trappen en...trappen 🙈. Ik dwaal door de oude straatjes, het is een doolhof, maar ook een openluchtmuseum. In een barretje drink ik nog een latte voor ik aan de terugweg onderlangs het meer begin.
Tumblr media Tumblr media
De route terug valt wat tegen. Ik loop parallel aan het meer maar zie het meer haast niet door de vele bomen. Daarnaast loop ik ondanks het vele groen juist nu vol in de zon. Met temperaturen van om en nabij 30 graden is het voor mij soms best afzien.
Tegen half vijf kom ik weer aan bij de camping. Ik neem een heerlijke warme douche en de rest van de middag en avond breng ik in mijn luie stoel onder mijn nieuwe luifel voor mijn campertje door. 'S avonds haal ik op aanraden van de buren een pizza in het dorpje. Het is heel de dag droog gebleven, wat is het heerlijk genieten in Italië!
De volgende ochtend vertrek ik weer. Ik ruim alles op mijn gemakje op, ik heb geen haast. De mensen uit het noorden van Nederland vertrekken ook, maar de mensen uit het Brabantse Geldrop blijven nog twee nachten staan. We zeggen elkaar gedag en gaan weer ieder ons eigen weg.
Ik rijd vanaf nu alleen nog richting het noorden. Als ik er goed over nadenk 🤔, ben ik eigenlijk al bezig met de terugweg naar huis, want zuidelijker ga ik niet meer komen...🙃...best raar eigenlijk. Gelukkig duurt de terugweg nog wel drie maanden 🤣😜!
Ik rijd na een stop bij een grote supermarkt richting een heel klein plaatsje waarvandaan ik een korte wandeling naar een waterval kan maken. Het pad is maar een kilometer lang, maar volgens de reviews doe je er een uur over...toch niet alleen maar stijgen zeker 😳?
Nou, het valt enorm mee. Ja er moest zeker geklommen worden, maar ik liep er in slechts dertig minuten al naartoe...
Tumblr media
Wanneer ik bijna bij de waterval arriveer hoor ik het in de verte rommelen. De lucht wordt ook langzaamaan wat donkerder...Ik loop toch nog even door ondanks dat ik tusse de bomen loop, niet al te veilig natuurlijk wanneer het onweert. De waterval is niet groots, maar wel tof! Hij valt anders naar beneden dan menig andere waterval en bevindt zich min of meer in een grot.
Tumblr media
Het begint harder te rommelen. Er is bij de waterval ook een jong stel die ik waarschuw voor het komende onweer. Door het gekletter van het water werd het gerommel overstemd.
Ik blijf maar heel kort en loop gauw weer terug richting de parkeerplaats in een recordtijd van 20 minuten 😉. Bij de parkeerplaats hoor ik de eerste harde klap en een paar minuten nadat ik wegrijd blijken er al overal plassen op de weg te liggen. Niet veel later rijd ik ook in een lichte regenbui.
Wanneer ik kort daarna arriveer op een camperplaats in het plaatsje Pacentro, barst de bui pas echt los. Onweer, veel regen, maar ook hagelstenen kletteren op het dak van mijn campertje. Ondanks dat ik de raampjes iets open zet, is het benauwd binnen in mijn campertje die kort daarvoor nog een paar uur in de volle zon en ruim dertig graden heeft gestaan 🥵.
Gelukkig na een half uur wordt het minder en een klein uurtje later is de bui helemaal voorbij. Wat een verademing, het is buiten nu heerlijk afgekoeld!
Eind van de middag loop ik nog het oude centrum in van Pacentro, waar te zien aan de borden, vandaag of deze week de renners van de Giro d'Italia nog doorheen gefietst hebben.
Het centrum is indrukwekkend! Dit stadje is gezien de drukte (nagenoeg niemand) echt een verborgen pareltje. Op diverse gebouwen nog mooie fresco's die de geschiedenis van het stadje weergeven.
Tumblr media
Morgen hoop ik dat het weer beter is want ik had een route gezien hoog in de bergen met panoramisch uitzicht.
De verwachting is echter bewolking en vanaf ongeveer 13.00uur onweer en regen. Ik vertrek morgen gewoon op tijd en kijk wel wat wel of niet lukt. Ik loop natuurlijk niet graag in een onweersbui op een bergtop, maar misschien kan ik toch nog een uurtje of twee een panoramisch uitzicht meepikken 😊.
2 notes · View notes
keynewssuriname · 2 days
Text
Forest 93-ambassadeur Veira brengt wildlife Suriname realistisch in beeld
Tumblr media
Wildlifefotograaf Jean-Pierre Veira nam van 21 tot en met 23 maart deel aan de Green Awareness Expo – een initiatief van de Torarica Group in samenwerking met WWF Guianas – ter gelegenheid van Earth Hour. Deze expositie had als doel bewustwording te creëren over milieukwesties. Veira, nu officieel ambassadeur van Forest93, sloot zich aan bij de expo en presenteerde in Torarica Resort 15 van zijn beste foto’s uit zijn portfolio aan het publiek. Earth Hour en Forest93 Earth Hour is een wereldwijd evenement dat jaarlijks wordt georganiseerd door het Wereld Natuur Fonds (WWF). Tijdens Earth Hour worden mensen over de hele wereld aangemoedigd om gedurende een uur de verlichting en elektrische apparaten uit te schakelen; dit als een daad van solidariteit met de planeet en een oproep tot actie tegen klimaatverandering. Het evenement is bedoeld om bewustwording te creëren over milieukwesties en de noodzaak van duurzaamheid en energiebesparing te benadrukken. Earth Hour wordt gewoonlijk gehouden op de laatste zaterdag van maart, van 20.30 uur tot 21.30 uur lokale tijd. “Surinamers moeten opkomen om hun land te beschermen. Een persoonlijke connectie met de natuur versterkt de drang om de natuur te beschermen”, zegt Veira in gesprek met Key News. Jagers schieten met geweren op dieren, maar Veira doet dat met de camera. De 25-jarige fotograaf heeft zich gespecialiseerd in wildlife en natuurfotografie. “In de studio kun je alles zelf bepalen, alles naar je hand zetten. Landschapsfotografen moeten wachten op het juiste licht en juiste omstandigheden, maar dan hebben ze ruimschoots de gelegenheid er iets moois van te maken”, zegt Veira. “Maar een jaguar, anaconda, exotische vogel of tapir, die kan besluiten niet mee te werken, weg te vliegen vlak vóór het mooiste shot, de andere kant op te gaan of – in het ludiekste geval – in de camera kijken en daarmee laten zien, dat ze weten dat je er bent”, aldus de ervaringsdeskundige. Het fotograferen van wilde dieren in het Surinaamse regenwoud is een droombaan voor de fotograaf, die ook als gids fungeert voor overwegend Amerikaanse en Europese toeristen. Als visuele producent heeft Veira zich voornamelijk gespecialiseerd in het fotograferen van reptielen en amfibieën. Hij zet zich al een aantal jaar pro Deo in om de natuur te promoten en mensen bewust te maken over de waarde van het Surinaams regenwoud met al zijn biodiversiteit. Zijn inzet is niet onopgemerkt gebleven. Veira is door Forest93 aangetrokken als ambassadeur en zelfs toegevoegd aan de lijst van bekende Forest93-ambassadeurs zoals Dean Gorré, Jaïr Tjon en Fa, Shaquille van Zichem en Sharda John. Forest93 is via Green Growth Foundation Suriname een campagne gestart om Surinamers bewust te maken van de waarden van onze natuur. De campagne kent verschillende initiatieven die gefocust zijn op wetgeving, vooral wanneer het aankomt op de grondrechten van onze tribale gemeenschappen. Zo worden er projecten uitgevoerd van Paramaribo tot Kwamalasemutu. Slangenman bij Snake Patrol Suriname In een land waar slangen vaak verkeerd worden begrepen, wijdt Veira zijn leven aan het uitbannen van misvattingen en het voorlichten van anderen over deze fascinerende wezens. Veira wordt algemeen erkend als de ‘slangenman’ en combineert zijn expertise in herpetologie met zijn liefde voor fotografie, waardoor boeiende beelden ontstaan die niet alleen de schoonheid van de natuurlijke wereld laten zien, maar ook dienen als een krachtig hulpmiddel voor milieueducatie. Hij is teammember van Snake Patrol Suriname. Op de expositie stond hij dan ook bij de booth van deze “slangenorganisatie”. Vooral voor kinderen was het een echt avontuur om hun angst te overwinnen en prachtige foto’s te maken met wurgslangen. Vooral de tapijtslang, een boa constrictor waarover er veel mythe is in de Surinaamse orale vertelcultuur, had veel bekijks. Maar het draaide voornamelijk om educatie. Snake Patrol Suriname zet zich in voor educatie en het delen van positieve ervaringen. “Vaak wordt angst aangeleerd of versterkt na traumatische gebeurtenissen, vooral als we iets niet begrijpen of kennen”, schrijft de organisatie op haar pagina. Haar slogan “Het verschil zien tussen schoonheid en angst door kennis” vormt de basis van het werk van de organisatie. Via workshops, trainingen, kinderfeestjes en lezingen biedt SPS op interactieve wijze educatie op maat aan. “We willen dat het ontdekken van de fascinerende wereld van slangen leuk, leerzaam en boeiend is”, merkt Veira op. Read the full article
0 notes
autimind · 4 days
Text
De vier Edele Waarheden
Vandaag een aparte post. Even geen autisme maar Boeddhisme. Hoewel.. dit is wat er gebeurt als je een autistische meditatiebegeleider een inleiding laat houden over een nogal technisch onderwerp. #hyperfocus
Mogen wij door deze oefening verder komen op het Pad van wijsheid en mededogen, tot heil van onszelf en anderen.
In de serie over de geest, de derde vestiging van aandacht, hebben we de laatste weken ruim aandacht besteed aan de vele manieren van benoemen en aan het openen van het hart. Onze oefening is niet alleen voor onszelf maar ook voor anderen, voor alle wezens. Vandaag gaan we daar dieper op in aan de hand van de vier Edele Waarheden.
Tijdens de voorbereiding kwam een vers in me op. Het is Dhp 282.
Uit inspanning wordt wijsheid geboren; Zonder inspanning, gaat wijsheid verloren. Deze twee wegen kennend, Van winst en ook verlies, Gedraag jezelf dan op zo'n manier Dat wijsheid in je tot groei zal komen.
Het Pāḷi heeft 'yogā' staan waar inspanning wordt vertaald. Het woord is vrij algemeen; een yogi is iemand die oefent. Het slaat hier voornamelijk op meditatie. We weten dit omdat het vers hoort bij het verhaal over de eerwaarde Poṭhila. Deze kende de Leer erg goed en gaf zelfs les maar hij mediteerde niet of nauwelijks. De Boeddha noemde hem zelfs een keer 'waardeloos'.. en hij snapte het. Daarna hield hij zijn aandachtigheid scherp op de ware aard van zijn lichaam en was hij vlijtig, energiek en wijs in zijn meditatie.
Bhikkhu Anālayo zegt in het boek dat wij gebruiken voor deze serie dat iedere sensatie of gedachte een boodschapper is van vergankelijkheid. Dit is die ware aard, zowel van het lichaam als de geest. Door zo te oefenen komen we op een vorm van helder weten.
yogā ve bhūri jāyati… Uit inspanning komt .. verfijnde wijsheid voort.
We komen hier in het absolute hart van de Leer. De pas net verlichtte Boeddha noemt de vier Edele Waarheden direct in zijn eerste preek, die tegenover de vijf asceten. Het was in het Hertenpark van Isipatana, vlakbij wat nu Benares is. Dit wordt verteld in de opening van de dhammacakkappavattanasutta, SN 56.11. De Verhandeling over het In Beweging Zetten van het Wiel van de Leer.
De vijf asceten waren collega's van de Bodhisatta geweest, de komende Boeddha. De hernieuwde ontmoeting staat elders; in deze sutta steekt de kersverse Boeddha direct van wal.
De term ariyasacca is grammaticaal wat lastig en de Pāḷi commentaren zijn er druk mee. Mij komt voor dat we rustig Edele Waarheid kunnen blijven zeggen maar tegelijk kan het ook een Werkelijkheid zijn die adelt, edel maakt. We komen dit in de canonieke eigenschappen van de Leer tegen: paccattaṃ veditabbo viññūhī, zelf te doorgronden door de wijzen (van binnenuit). Het is heel typerend iets wat je uit je hoofd kunt leren maar dan ben je er nog niet. Het moet 'gerealiseerd' worden.
Het kan overigens ook een viervoudige waarheid zijn. Ze horen kortom echt bij elkaar.
Wat zijn de vier Edele Waarheden? In een losse vertaling:
Alle oorzakelijk ontstaan is dukkha. - dukkha
De oorzaak van dukkha ligt in begeerte. - dukkhasamodayo
Er is een beëindiging van (alle) dukkha, nibbāna. - dukkhanirodha
Dit bereikt men door het Edele Achtvoudige Pad. - dukkhanirodhagāminīpaṭipadā
Nibbāna wordt gezien als raadselachtig en onbegrijpelijk. Een tijdgenoot van de Boeddha had het echter direct herkend: uitdoven, zoals je een kaars dooft. Uitdoven, afkoelen.. dit is nibbāna, een compleet loslaten van alle begeerte, alle afkeer, elke identificatie.
De Boeddha vertelt aan de vijf asceten dat steeds in hem een inzicht verscheen.
"Betreffende wat ik voorheen nooit gehoord had, monniken, verscheen visie, verscheen kennis, verscheen wijsheid, verscheen begrip, verscheen licht in mij: 'Dit is de Edele Waarheid over lijden'.
Dan verscheen er een volgend inzicht: 'Dit lijden, een Edele Waarheid, dient volledig begrepen te worden'.
Dan verscheen er een volgend inzicht: 'Dit lijden, een Edele Waarheid, is volledig begrepen'.
Ook bij de overige drie Waarheden noemt de Boeddha deze drie inzichten. Pas na dus vier maal drie inzichten, die hij 'rotaties' noemt, vond hij het passend om zichzelf volledig verlicht te noemen.
In de filosofie van die tijd werd zo'n serie van drie rotaties over alle onderdelen een 'wiel' genoemd. Vandaar het Wiel van de Dhamma, de dhammcakka. De vrij populaire kettinkjes of speldjes met daarop een rond wiel met acht spaken staan voor de Dhamma en worden dhammacakka's genoemd.
De inzichten leveren vier taken op. Dukkha moet begrepen worden. De oorsprong van dukkha moet verlaten worden. Het einde van dukkha dient verwezenlijkt te worden. Het Pad naar het einde van het lijden dient ontwikkeld te worden.
Het Edele Achtvoudige Pad is het Middenpad, dat extremen vermijdt. Het begint en eindigt met inzicht. Normaal of werelds inzicht is eigenlijk niets meer dan dat we inzien dat meditatie belangrijk is, dat ontwikkeling op geestelijk of misschien spiritueel vlak belangrijk is en.. dat de Dhamma hier de geëigende Leer voor is.
Ook straks weer terug in het dagelijkse leven kunnen we het inzicht van de Vier Waarheden gebruiken. We kunnen eerlijk toegeven hoe stressvol of pijnlijk een probleem of uitdaging is (eerste waarheid). We kunnen vaststellen op wat voor manier onze eigen manier van denken, ervaren of verwachten bijdraagt aan de pijnlijkheid die we ervaren (tweede waarheid). Zo wordt het duidelijk dat de stress of de pijn of de ongemakkelijkheid door aanpassing van onze manier van kijken of denken kan verminderen of misschien wel kan verdwijnen (derde waarheid). Het medicijn (vierde waarheid) dat we dan gebruiken kan bestaan uit inzicht in de drie kenmerken: vergankelijkheid, stress of lijden en niet-zelf, anicca, dukkha en anattā.
We waren gebleven bij inzicht, het begin van het Pad. Uit juist inzicht komt juist denken en juist gedrag voort. Of misschien volkomen gedrag, ten volle ontbloeit. Hieruit komt concentratie voort en hieruit weer komt wijsheid voort. Deze indeling in drieën is precies de reden dat sommigen van ons na de mettā-meditatie buigen voor sīla, samādhi en pañña.
Bovenwerelds inzicht, volkomen inzicht, is het volledig doorgronden van de Vier Edele Waarheden. Zo verwijzen ze naar elkaar. Inzicht leidt tot ontwikkeling van gedrag, stilte en wijsheid en wijsheid leidt tot inzicht. We hoeven dus niks te geloven of aan te nemen. We oefenen en komen tot inzicht. De Vier Waarheden zijn naast werkelijkheden misschien in eerste instantie wel uitdagingen.
Wat is dukkha..? Het wordt vaak met lijden vertaald maar is eigenlijk een veel breder begrip. Ook in de meest verfijnde meditatie komt dukkha voor. Het geeft een eigenschap aan van alle saṅkhāra of formaties, dat wat oorzakelijk ontstaat. Er is dus niets waarop wij kunnen vertrouwen voor blijvend, waar geluk. Dukkha kan ook zijn dat iets heerlijk is maar gewoon niet eindeloos duurt, ook een keer ophoudt.
Geen geld, geen succes, niet liefde, niet zekerheid.. ook niet het zelf! Zolang we op ons kussen zitten om iets te winnen, regelen of verkrijgen.. zolang we begeerte kennen naar nibbāna of naar bijzondere ervaringen.. of eindelijk eens een keer rust.. zolang is er hechting, verkleving, dukkha. Als we dat zelf, die stem die steeds weer zegt 'maar ik dan?' zien voor wat die is.. een mentale formatie en niets dan dat.. dan kan werkelijke stilte ontstaan en uiteindelijk wijsheid.
Elke keer dat het ego, het conventionele zelf, wat zachter mag worden, een beetje kan vervagen, een beetje losgelaten kan worden… dan is dat ontwikkeling, dan krijgt de Dhamma de kans om gezien te worden. Concentratie wordt sterker, de geest komt meer tot rust, wordt open en ruim, groots en uiteindelijk bevrijd. Als het hart mag openen dan juist zijn de condities geschikt voor ontwikkeling. Wat we met onze ogen zien is maar al te vaak eigenlijk zien met onze gedachten en verlangens.
Het is ook hierom dat het cruciaal is om niet voor zichzelf te mediteren. Ten eerste omdat het conventionele zelf uiteindelijk alleen maar een formatie is, of een bundel formaties, ten tweede omdat onze houding van mededogen tegenover alle wezens (onszelf inbegrepen) helpt te ontspannen, los te laten.. en ten derde omdat volhouden als het tegen zit een stuk makkelijker is als we mediteren simpelweg omdat het goed is, heilzaam is. 'Ik heb twintig jaar gemediteerd en ik heb nog niks bereikt..' Tja. We mediteren ook niet om iets te bereiken. Verder valt het vaak reuze mee. Het is lastig om verandering in jezelf te zien. Wellicht heb je wel erger voorkomen. Ook dat is heilzaam.
Het is goed mogelijk om die bevrijding ook nu mee te maken, gewoon voor even. Dit is een flits van nibbāna maar daarom niet minder waardevol. Tegelijk is het mogelijk om bij het opkomen van begeerte maar ook afkeer of een vorm van verwarring opeens te zien: dit is dukkha.
Dit.. is dukkha. Blijf er niet bij hangen. Het is niet erg. Ook dit besef is uiteindelijk niks meer dan een mentale formatie. Alleen de constatering is heilzaam. Blij je ermee bezig, noteer dan 'denken.. denken..'
Tot slot een citaat uit Le Petit Prince van Antoine de Saint-Exupéry. In dit bijzonder leuke boekje lezen we een wijsheid die rechtstreeks uit de Dhamma lijkt te komen: Alleen met het hart kun je goed zien. Het wezenlijke is voor de ogen onzichtbaar.
1 note · View note
joostjongepier · 15 days
Text
Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media
Wat?   Fischer ziehen ein Netz ein (1657) door Reinier Nooms, Zwei Fischerkutter in stürmischer See (1831) door Louis Charles Verbroeckhoven, Vor Morgate (1840) door J.M.W. Turner, Raddampfer im Sturm (1863) door Louis Mennet, Gewitter über dem Meer (1847) door Anton Melbye, Küstenfischer (1848) door Andreas Achenbach, Ohne Titel (Studie) (1840) door Andreas Achenbach en Brigg und Lodsenboot (1842) door Jean Antoine Théodore Gudin
Waar?   Tentoonstelling Spiegel der Welt – Schlaglichter auf Seestücke aus drei Jahrhunderten in Internationales Maritimes Museum Hamburg, Hamburg
Wanneer?   7 maart 2024
Het Internationales Maritimes Museum Hamburg is groot. Het enorme gebouw telt maar liefst negen etages met werkelijk alles wat met scheepvaart te maken heeft. Van ontdekkingsreizen tot cruiseschepen, van uniformen tot scheepskanonnen, van een gigantisch schip in Lego tot een zeilboot gemaakt van colablikjes. De achtste etage is gewijd aan vier eeuwen schilderkunst over zee en scheepvaart.  Uit deze collectie is een overzichtelijke tentoonstelling samengesteld, die al direct op de eerste etage te zien is: Spiegel der Welt. De expositie is overzichtelijk ingedeeld en begint met het land dat in de zeventiende eeuw de scheepvaart domineerde: Nederland. Het land had meer schepen dan Frankrijk en Engeland bij elkaar. De winsten van de wereldhandel maakten van Amsterdam de rijkste en meest innovatieve stad van de wereld.
Reinier Nooms (ca. 1623-1664) schilderde een werk dat onmiskenbaar zeventiende-eeuws Nederlands is. Driekwart van het schilderij bestaat uit wolken. Daaronder vindt de actie plaats: vissers halen hun netten op. Terwijl de boot links nog in de schaduw van donkere wolken ligt, wordt het scheepje rechts verlicht door de zon die voorzichtig door het wolkendek prikt. Nooms was zijn loopbaan waarschijnlijk gestart als zeevarende. Hij signeerde zijn werk dan ook met met ‘R. Zeeman’. Waarschijnlijk was hij leerling bij de beroemde zeeschilder Willem van de Velde de Oudere. Het Amsterdamse Scheepvaartmuseum wijdde in 2022 een tentoonstelling aan deze schilder en zijn gelijknamige zoon.
Is het werk van Nooms opgebouwd uit slechts een paar kleurtonen, dat van de Belgische schilder Louis Charles Verbroeckhoven (1802-1889) is helder van kleur. Zowel de golven als de zeilen van de schepen lichten prachtig op. Niet alleen de schepen zijn prachtig uitgewerkt; dat geldt ook voor de wolkenlucht en de zee.  In dat opzicht mag Verbroeckhoven zich, hoewel hij zo’n tweehonderd jaar later leefde, plaatsen in de traditie van de zeventiende-eeuwse Nederlandse schilders van zeegezichten.
Vanaf de achttiende eeuw werd de suprematie op zee overgenomen door het Britse Rijk. Nederlanders, Spanjaarden en Fransen moesten in zeeslagen tegen de Engelsen het onderspit delven. Succesvolle buitenlandse schilders werden naar Groot-Brittannië gehaald. Als het om zeegezichten ging waren dat vooral Nederlanders (zoals de eerder genoemde vader en zoon Van de Velde). Hun invloed op latere Britse schilders van zeegezichten was dan ook groot.
Mijn oog valt op een klein werkje van J.M.W Turner (1775-18510. Geen schilderij, maar een werk in potlood en wit krijt. Turner stond bekend als ‘schilder van licht en atmosfeer’ en in dat opzicht is dit werkje een echte Turner. In enkele verstrengelde potloodstreken geeft de kunstenaar de contouren van een schip weer. Met wit krijt laat hij de zon op de branding schijnen en suggereert hij een kustlijn met een gebouw. In 2020 identificeerde historicus Ian Warrell welk voorval Turner hier had vastgelegd. In 1840 had men bij Margate twee schepen van de Oostindië Compagnie moedwillig laten vastlopen in het zand om te voorkomen dat ze hun lading in een storm zouden verliezen. De lading werd gered en de schepen gerepareerd. We zien hier óf de Claudine óf de Westminster.
Door de Franse revolutie veranderde er veel in de schilderkunst van dat land. Kunstenaars verloren met de aristocratie hun mecenassen en moesten zich aanpassen aan de markt. Ontwikkelingen volgden elkaar snel op. De Parijse Salon van 1824 vormde een waterscheiding in de wijze waarop critici naar kunst  keken. Het onderwerp van schilderijen werd ondergeschikt aan het experimentele gebruik van schildertechnieken.
Op het schilderij van Louis Mennet (1829-1875) zien we hoe een raderstoomboot zich een weg baant door de hoge golven. Het kleurenpallet dat de schilder heeft gebruikt voor water en lucht is klein. Deze tonaliteit wordt alleen doorbroken door het rood van het schip. De witte schuimkoppen zijn wollig geschilderd, wat de suggestie geeft van opspattend water. De mensen aan boord worden weergegeven met slechts een aantal willekeurig ogende verfstippen, maar op afstand werkt dit uitstekend.
Bij het bekijken van het schilderij van Mennet, ben ik als landrot blij niet aan boord te zijn. Het doek doet me terugdenken aan een boottocht die ik ooit maakte van Borneo naar het ‘paradijselijke’ eiland Pulau Tiga. Het stormde en de golven waren hoog. Het water was zo wild dat we bij aankomst niet konden aanleggen. Met de bagage boven ons hoofd moesten we naar de kust van het eiland waden. Op het eiland was van het ‘paradijselijke’ niet veel te zien was. Het hele strand lag, als gevolg van de storm, vol aangespoeld hout en andere rommel. De ervaring heeft me geleerd dat ik de zee liever op schilderijen zie dan daadwerkelijk overal om me heen.
In de jaren twintig van de negentiende eeuw ontstond in Denemarken een generatie schilders die sterk beïnvloed was door de Duitse Romantiek. De natuur en het alledaagse leven van vissers gingen het beeld bepalen. Daarbij werd de werkelijkheid vaak geïdealiseerd. Deze Deense ‘Gouden Eeuw’ (althans wat kunst betreft) bereikte tussen 1820 en 1850 zijn hoogtepunt.
Op Gewitter über dem Meer van Anton Melbye (1818-1875) zien we een zeilschip dat in de storm zijn mast is kwijtgeraakt. Het drijft onbestuurbaar op zee. De sfeer van dit werk, maar ook van de andere Deense schilderijen op deze tentoonstelling, is totaal anders dan de werken hiervoor. Er straalt frust van uit, zelfs als er een storm wordt weergegeven. De golven hebben geen witte koppen, maar zijn donker, soms haast zwart. Het schilderij lijkt op te roepen tot existentiële reflectie.
Mede doordat Duitsland niet over een eigen zeemacht beschikte, speelden zeegezichten tot laat in de negentiende eeuw nauwelijks een rol in de Duitse kunst  De vlootpolitiek van keizer Wilhelm II bracht daarin verandering. Zeestukken werden propagandamiddel met nadruk op het militaire aspect. Na beide wereldoorlogen verdwijnt deze militaire dimensie grotendeels, ten gunste van een, soms nogal nostalgische kijk op het verleden.
Andreas Archenbach (1815-1910) schilderde aanvankelijk dramatische zeescènes en scheepswrakken. Later ging hij zich meer toeleggen op het weergeven van het alledaagse leven van vissers en zeelui. Op Küstenfischer  verbeeldt Achenbach de terugkomst van een Nederlandse vissersvloot met zogenaamde ‘Buisen’. De boten zijn aan het aftuigen. Op de meest linkse boot is al een net in de mast gehangen om te drogen. Een groep mensen draagt de vangst in manden aan land.
De tentoonstelling besluit met een aantal tekeningen. Deze variëren van een tamelijk technische werkschets (Andreas Auerbach) tot een volwaardig kunstwerk (Théodore Gudin).
0 notes
cryptogids · 2 months
Text
Nieuwsupdate: Instellingen overwegen miljarden te investeren in Ripple's XRP terwijl de anticipatie groeit voor een 'speciale' spot XRP ETF.
Tumblr media
Na de historische goedkeuring van meerdere spot Bitcoin ETFs door de Securities and Exchange Commission (SEC) van de Verenigde Staten gonst de crypto-gemeenschap van anticipatie. Er wordt gespeculeerd dat een specifieke spot XRP ETF zich binnenkort bij de gelederen van regelgevende goedkeuring zou kunnen voegen. Na een schijnbaar eindeloze wachttijd heeft de SEC eindelijk groen licht gegeven voor spot Bitcoin ETFs op woensdag, wat een historisch moment markeert voor de crypto-ruimte en nieuwe mogelijkheden opent voor andere single-asset crypto ETFs om hun intrede te doen op de markt. Lees verder om te ontdekken hoe de community reageert op de mogelijkheid van een specifieke spot XRP ETF en welke invloed dit zou kunnen hebben op Ripple's positie in de crypto-markt. Achtergrond van Specifieke Spot XRP ETF De gedachte aan een potentieel specifieke spot XRP ETF kreeg vorig jaar enige bekendheid toen een valse ETF-indiening die verbonden was met BlackRock kortstondig enthousiastelingen misleidde. Hoewel de indiening uiteindelijk als een hoax werd onthuld, blijft het concept van een XRP ETF de verbeelding van supporters vasthouden. Steve McClurg, Chief Investment Officer bij Valkyrie, heeft recentelijk de hoop op een specifieke spot XRP ETF aangewakkerd en hintte op een vergelijkbare mogelijkheid voor Ethereum. In een interview met Bloomberg uitte McClurg optimisme over de toekomst en suggereerde dat we mogelijk indieningen kunnen verwachten voor Ethereum en zelfs Ripple vanwege de recente vooruitgang. Optimisme in de XRP Community Binnen de XRP-community heerst ook een overwegend gevoel van optimisme met betrekking tot de aanstaande introductie van een specifieke spot XRP ETF. Bekende crypto-auteur Panos Mekras en medeoprichter van Anodos Finance deelde zijn overtuiging in een tweet dat "Een specifieke spot XRP ETF slechts een kwestie van tijd is." Andere prominente figuren zoals Zach Rector, een pro-XRP crypto YouTuber, benadrukken dat een specifieke spot XRP ETF onvermijdelijk is en benadrukken dat goedkeuring niet de classificatie van XRP als effect impliceert. De goedkeuring van een spot ETF zal volgens XRP-enthousiast Chad Steingraber alleen maar meer vraag genereren voor verdere ETF-lanceringen, waaronder mogelijk die van XRP. Overwegingen en Controverses Hoewel de positieve vooruitzichten binnen de XRP-gemeenschap overheersen, geloven sommige leden dat de introductie van een specifieke spot XRP ETF mogelijk wordt uitgesteld totdat er een volledige schikking is bereikt in de zaak SEC vs. Ripple. Ripple's XRP-verkopen aan instellingen blijven een punt van discussie in de Amerikaanse rechtbanken, waarbij de schikking naar verwachting in april zal worden bereikt. Skeptici beweren verder dat niet-Bitcoin-gerelateerde ETFs obstakels kunnen tegenkomen onder het huidige leiderschap van de SEC, wat mogelijk interventie van het Congres vereist om goedkeuring te verkrijgen. Impact op de Crypto-Industrie Desalniettemin hebben grote spelers zoals Grayscale Investments onlangs officieel bevestigd dat XRP opnieuw is opgenomen als een component in zijn Grayscale Digital Large Cap (GDLC) Fund, wat het positieve vooruitzicht binnen de XRP-community verder versterkt. De goedkeuring van spot Bitcoin ETFs door marktleiders zoals Blackrock, Fidelity en Grayscale fungeert als een test voor het vertrouwen en de volwassenheid van regelgeving binnen het crypto-ecosysteem. Deze spelers hebben al aanvragen ingediend voor spot Ethereum ETFs, wat een indicatie kan zijn dat de industrie echt een nieuw tijdperk van acceptatie voor meer cryptocurrency ETFs is binnengegaan. Terwijl de crypto-wereld wacht op de verdere ontwikkelingen rondom een mogelijke specifieke spot XRP ETF, markeert de goedkeuring van spot Bitcoin ETFs een mijlpaal die de deur opent naar nieuwe mogelijkheden en een veranderende regelgevingsomgeving. De komende maanden zullen cruciaal zijn voor Ripple en andere projecten, en investeerders kijken reikhalzend uit naar hoe de industrie zal evolueren. Blijf op de hoogte van de laatste updates en inzichten op Crypto-gids.nl terwijl we de ontwikkelingen in de crypto-markt nauwlettend volgen. Read the full article
0 notes
regioonlineofficial · 2 months
Text
Op donderdag 11 januari hebben bewonersgroep Samen Stenfert, de gemeente Rheden, woningcorporatie Vivare, welzijnsorganisatie Incluzio Rheden, huurdersvereniging Rheden en 4Noppes een belangrijke stap gezet in het verbeteren van de leefbaarheid van de wijk Stenfert in Dieren. De samenwerkingspartners van het eerste uur tekenden een intentieverklaring waarin zij hun gezamenlijke ambities, uitgangspunten en aanpak onderschrijven. Het bezoek van gedeputeerde Vreugdenhil van de Provincie Gelderland was hiervoor een mooie aanleiding. Hij ging op diezelfde dag in gesprek met wijkbewoners en betrokken partners uit de wijk. Dieren Stenfert heeft ambities en om daar te komen werken steeds meer inwoners en partijen met elkaar samen. Het wil een wijk worden waarin bewoners elkaar kennen en naar elkaar omzien, waarin er kansen zijn voor iedereen, het aantrekkelijk wonen is en de wijk ook met verduurzamen aan de slag gaat. Met het ondertekenen van deze intentieverklaring bekrachtigen alle partijen hun samenwerking. Samen Stenfert zet zich met hart en ziel in Bewonersgroep Samen Stenfert, deze middag vertegenwoordigt door BJ Hilberink, Martin Teerink, Gert Koetsier en Ronald Kuilman, kijkt met enthousiasme terug naar deze middag. “Het bezoek aan onze wijk deze middag en het tekenen van de intentieverklaring zijn mooie stappen. Er is heel veel ruimte voor verbetering, we zullen met zijn allen veel hobbels tegenkomen onderweg. Maar door samen te werken en gebruik te maken van ook elkaars kennis, kunde en wil om zaken op te pakken, wordt Stenfert een mooie en krachtige wijk.” Samen Stenfert is al langere tijd met onder andere Incluzio Rheden, Vivare, gemeente Rheden en de Huurdersvereniging Rheden in gesprek over de leefbaarheid in de wijk. Er wordt door een steeds grotere groep betrokkenen met elkaar gesproken en samengewerkt om goed in te spelen op ontwikkelingen en toe te werken naar een versterking van de wijk op sociaal, economisch en ruimtelijk vlak. En dat doen zij niet alleen. Voor deze versterking van de wijk is het nodig dat iedereen die er woont, werkt of recreëert zijn steentje kan bijdragen. Daar is dan ook zeker alle ruimte voor.  Ruud Noteboom, Regiomanager bij Incluzio Rheden, licht toe: “Ons vertrekpunt is de leefwereld van de wijkbewoners van Stenfert. Door de al aanwezige kennis en talenten in de wijk te benutten, worden de veranderingen echt gedragen door de mensen zelf. Wij ondersteunen hen alleen waar nodig, zodat hetgeen wij doen ook duurzaam is en deze wijk van binnenuit sterker wordt.” Dit lukt door samen met de bewonersgroep op te trekken. Alfred van den Bosch, Bestuurder van Vivare: "Als Vivare zijn we verheugd om samen met gepassioneerde partners én betrokken bewoners te bouwen aan de bloeiende toekomst van Dieren Stenfert. Samen investeren we in een duurzame en hechte gemeenschap, waar iedereen een steentje bijdraagt." Ook Provincie Gelderland is betrokken bij de wijk Dat niet alleen de inwoners en samenwerkende partijen erg betrokken zijn bij de wijk, maar juist ook de Provincie Gelderland, blijkt uit het bezoek dat gedeputeerde Vreugdenhil op deze donderdag aan de wijk bracht. Met hem werd gesproken over de veerkracht in de wijk, ervaringen van inwoners, uitdagingen en opgaven die er zijn in de gemeente en ook in de regio, de rol die de Provincie kan en wil spelen en wat er nodig is om de ambities van Dieren Stenfert waar te kunnen maken. Wethouder Gea Hofstede blikt terug: “Het woord partnerschap liep als een rode draad door alle gespreksonderwerpen heen. En dat is ook hoe we nu en in de toekomst met elkaar willen en moeten samenwerken, als partners. Ik bewonder de energie en talenten van de mensen in de wijk en hun inzet om dit ook over te brengen aan anderen.”.
0 notes
projectshemeshgoud · 3 months
Text
4 dingen waarmee u rekening moet houden bij het kopen van goud
Eeuwenlang heeft goud een speciale plaats ingenomen als tijdloos bezit, begeerd vanwege zijn intrinsieke waarde en blijvende uitstraling. Het is niet alleen een edelmetaal; het is een symbool van rijkdom en veiligheid. Veel mensen zien goud als een betrouwbare belegging vanwege de grote verkoopwaarde. Het navigeren door het Inkoop Goud Antwerpen kan echter een beetje overweldigend zijn, vooral voor degenen die nieuw zijn in de wereld van edele metalen. Wees niet bang, want deze gids is bedoeld om licht te werpen op de essentiële factoren waarmee u rekening moet houden bij het kopen van goud, waardoor het proces voor iedereen veiliger en toegankelijker wordt.
1. De soorten goud begrijpen:
Voordat u zich verdiept in de aankoop, is het essentieel om de verschillende vormen van goud die op de markt beschikbaar zijn te begrijpen. Goud is er in verschillende soorten en maten, waaronder sieraden, munten, staven en door goud gedekte waardepapieren. Elk type heeft zijn eigen voor- en nadelen. Hoewel gouden sieraden bijvoorbeeld een esthetische aantrekkingskracht kunnen hebben, gaat het vaak gepaard met hogere winstmarges en is het misschien niet de meest kosteneffectieve investering.
Gouden munten zijn daarentegen niet alleen glanzende verzamelobjecten, maar kunnen ook een praktische investering zijn. Enkele populaire keuzes zijn American Eagle, Canadian Maple Leaf en Zuid-Afrikaanse Krugerrand. Goudbaren, verkrijgbaar in verschillende gewichten, zijn meer geschikt voor grotere investeringen. Als u deze verschillen begrijpt, kunt u een weloverwogen beslissing nemen op basis van uw voorkeuren en beleggingsdoelen.
2. Authenticatie en zuiverheid:
De zuiverheid van goud is een cruciale factor die rechtstreeks van invloed is op de waarde ervan. Goud wordt gemeten in karaat, waarbij 24 karaat de zuiverste vorm is. Puur goud is echter zacht en kneedbaar, waardoor het minder praktisch is voor dagelijks gebruik. Als gevolg hiervan wordt goud vaak gelegeerd met andere metalen om de duurzaamheid ervan te vergroten. Let bij het kopen van goud altijd op de zuiverheid van karaat, die meestal op het voorwerp staat vermeld.
Bovendien is authenticatie essentieel om ervoor te zorgen dat u echt goud koopt. Gerenommeerde dealers bieden certificering of documentatie die de authenticiteit en zuiverheid van het goud dat ze verkopen verifiëren. Shemesh Goud, een vertrouwde naam op de goudmarkt, doet een stapje extra in het garanderen van transparantie en authenticiteit bij elke transactie.
3. Opslag en verzekering:
Zodra u fysiek goud heeft verworven, is de volgende overweging waar en hoe u het kunt opslaan. In tegenstelling tot andere investeringen vereist goud een veilige opslagoplossing. Dit kan een kluis bij een bank zijn, een huiskluis of een beveiligde opslagfaciliteit. Houd bij het kiezen van een opslagoptie rekening met de bijbehorende kosten en toegankelijkheid.
Verzekering is een ander aspect dat vaak over het hoofd wordt gezien door goudkopers. Ongelukken en onvoorziene gebeurtenissen kunnen gebeuren, en het hebben van een verzekeringsdekking voor uw goud zorgt voor financiële bescherming. Sommige dealers, zoals Shemesh Goud, bieden verzekeringsopties aan voor gekocht goud, wat een extra beveiligingslaag voor uw investering biedt.
4. Markttrends en timing:
Net als bij elke andere belegging fluctueert de prijs van goud op basis van markttrends. Het in de gaten houden van deze trends en het begrijpen van de factoren die de goudprijs beïnvloeden, is van cruciaal belang. Hoewel het een uitdaging is om marktbewegingen nauwkeurig te voorspellen, kan het op de hoogte blijven u helpen strategischere aankoopbeslissingen te nemen.
Het timen van uw goudaankoop kan een aanzienlijke invloed hebben op uw rendement. Sommige experts raden aan om goud te kopen tijdens marktdalingen, wanneer de prijzen lager zijn. Het is echter belangrijk om te onthouden dat goud een langetermijninvestering is en dat kortetermijnschommelingen u niet mogen afschrikken van de potentiële voordelen die het biedt.
Waarom fysiek goud de beste optie is:
Nu we de belangrijkste overwegingen bij de aankoop van goud antwerpen hebben besproken, gaan we dieper in op waarom de keuze voor fysiek goud vaak als de beste keuze wordt beschouwd:
1. Materiële activa:
Een van de belangrijkste voordelen van fysiek goud is dat het een tastbaar bezit is. In tegenstelling tot aandelen of obligaties kunt u uw belegging vasthouden en aanraken. Deze tastbare aard biedt een gevoel van veiligheid en eigendom dat digitale of papieren assets mogelijk missen. Een gouden munt of baar in de hand houden kan een krachtige en geruststellende ervaring zijn.
2. Indekking tegen inflatie:
Fysiek goud wordt lange tijd beschouwd als een bescherming tegen inflatie. Omdat de waarde van papieren valuta fluctueert, heeft goud historisch gezien zijn koopkracht behouden. In tijden van economische onzekerheid of inflatie heeft de vraag naar goud de neiging toe te nemen, waardoor de waarde ervan stijgt. Door fysiek goud te bezitten, kunt u uw rijkdom beschermen tegen de eroderende effecten van inflatie.
Tumblr media
3. Privacy en controle:
Wanneer u fysiek goud bezit, heeft u meer controle over uw belegging. In tegenstelling tot bepaalde financiële activa die onderworpen zijn aan toezicht door de overheid, biedt fysiek goud een niveau van privacy. Je kunt het veilig opslaan en je eigendom is niet gemakkelijk te traceren. Dit aspect van privacy en controle is vooral aantrekkelijk voor degenen die waarde hechten aan financiële autonomie.
Veiligheidsmaatregelen bij het online kopen van goud:
In ons digitale tijdperk is het online kopen van goud een populaire optie geworden, die gemak en toegankelijkheid biedt. Het is echter van cruciaal belang om voorzorgsmaatregelen te nemen om een ​​veilige transactie te garanderen. Hier zijn drie manieren om veilig te blijven bij het online kopen van goud antwerpen:
A. Onderzoek en reputatie: Voordat u een online aankoop doet, moet u de reputatie van de verkoper grondig onderzoeken. Platformen als Shemesh Goud hebben vertrouwen gewonnen in de branche. Lees klantrecensies, controleer op certificeringen en zorg ervoor dat de verkoper een transparant trackrecord heeft.
B. Veilige betaalmethoden: Wanneer u online goud koopt, gebruik dan veilige en gerenommeerde betaalmethoden. Vermijd het delen van gevoelige informatie via onbeveiligde kanalen. Legitieme verkopers, zoals Shemesh Goud, bieden doorgaans veilige betalingsgateways aan om uw financiële gegevens te beschermen.
C. Authenticiteit verifiëren: Een van de meest kritische aspecten van het online kopen van goud is het verifiëren van de authenticiteit van het product. Zorg ervoor dat de verkoper gedetailleerde productinformatie verstrekt, inclusief zuiverheid en gewicht. Gerenommeerde verkopers beschikken vaak over authenticatieprocessen om de kwaliteit van hun producten te garanderen.
Waarom Shemesh Goud uw favoriete bron voor goud is:
In de enorme zee van goudhandelaren onderscheidt Shemesh Goud zich als een betrouwbare en klantgerichte optie. Hier zijn een paar redenen waarom ze worden beschouwd als de beste plaats om goud te kopen:
1. Transparantie en betrouwbaarheid:
Shemesh Goud streeft naar transparantie bij elke transactie. We bieden duidelijke documentatie en certificering voor de authenticiteit en zuiverheid van het goud dat we verkopen.
2. Concurrerende prijzen:
Shemesh Goud biedt concurrerende prijzen voor hun goudproducten. Wij streven ernaar waar voor uw geld te bieden en ervoor te zorgen dat klanten goud van hoge kwaliteit tegen eerlijke prijzen ontvangen.
3. Uitzonderlijke klantenservice:
Navigeren door de wereld van het kopen van goud kan overweldigend zijn, vooral voor starters. Shemesh Goud is trots op het bieden van uitzonderlijke klantenservice. Ons deskundige en vriendelijke personeel staat klaar om u bij elke stap te helpen, waardoor het hele koopproces soepeler en leuker wordt.
Kortom, Inkoop Goud is een belangrijke financiële beslissing die zorgvuldige overweging vereist. Door de soorten goud te begrijpen, de authenticiteit te verifiëren, opslag en verzekering te overwegen en op de hoogte te blijven van markttrends, kunt u een slimme en geïnformeerde investering doen. Kiezen voor fysiek goud voegt de voordelen van tastbaarheid, een afdekking tegen inflatie en een grotere controle over uw rijkdom toe. Als het gaat om de aankoop van goud in Antwerpen, komt Shemesh Goud naar voren als een betrouwbare partner, die zorgt voor transparantie, concurrerende prijzen en een uitstekende klantenservice.
1 note · View note
jurjenkvanderhoek · 3 months
Text
NEVEL OMHULT SFEER IN MUSEUM HEERENVEEN
Tumblr media
In het stille hart van tentoonstelling Nevels in Museum Heerenveen staat een bank tussen vitrage. In het vierkant ben je min of meer afgesloten van de ruimte wanneer je daar plaats neemt. Je kunt er als bezoeker ervaren hoe klein de wereld wordt wanneer de mist opzet. Een muur van nevel ontneemt een weide blik. Een ragfijne stof probeert dat effect te bereiken. Volgens het museum laten de getoonde schilderijen het mysterie van het landschap zien. Echter is het mysterie in het landschap. Kunstenaars verbergen de omgeving in composities. Want niet dat landschap heeft een geheim, het is de nevel die het mysterie maakt. De realiteit wordt er abstract, de ogen bedrogen.
Tumblr media
Die vitrage is een aardige vondst om de nevel na te bootsen. De bezoeker te laten denken in een mistige omgeving te zijn. Dit natuurlijke fenomeen in deze situatie te ondervinden als completering van de tentoonstelling. Echter beter was het de ruimte met een rookmachine daadwerkelijk in nevels te hullen. Dat ik welhaast op de tast de kunst moet vinden. Dan had de ondertitel van Nevels het mysterie van de tentoonstelling kunnen zijn, of die van de kunst. Dan maakt de nevel een alternatieve werkelijkheid. Je ziet niet wat je weet. De mist hult de waarheid in nevelen. De wereld is op dat moment onherkenbaar en herinnert aan niets. Een parallel universum.
Veelal legt de morgendauw een lichte deken over de velden. Witte wieven onttrekken zich van de sloten en greppels en dwalen over de weilanden. Over de wereld ligt een witte waas waar een enkele koeiensnuit nat en glinsterend uit tevoorschijn komt. Het opstaan van de dag is in nevelen gehuld. De nacht legt zich te ruste. En in de avond voltrekt zich eenzelfde mysterie, maar dan omgekeerd. De witte wieven zoeken het water weer op. De nacht trekt de dag een jas aan. Beide dagwendes leggen een raadselachtige sfeer over de atmosfeer. Beide momenten in een etmaal zijn raadselachtig. Even geheimzinnig als wanneer de mist overdag de omgeving intrekt. Om maar niet te spreken van de nacht, dan is de wereld echt onberekenbaar.
Tumblr media
De in de tentoonstelling Nevels getoonde schilderijen hebben alle die raadselachtige impact. Veelal is de omgeving er abstract in weergegeven. Meestal blijft het landschap echter een duidelijk uitgangspunt. De contouren van de inspiratie zijn zichtbaar. Hoewel het soms schimmen zijn van de werkelijkheid. Natuurlijk is Willem van Althuis daar een meester in, om het landschap te vereenvoudigen tot enkele kleuren. Het lijken abstracte composities, maar het zijn fotorealistische schilderijen. Zo oogt de wereld op een mistig moment. Precies zo. Wanneer het zicht slechts een meter of vijftig is denk ik aan Willem: een Van Althuis landschap. De stilte overvalt je dan, of nee, de stilte valt in. Ik baad me in een bad van rust.
Die rust en stilte ligt ten grondslag aan de werken van Christiaan Kuitwaard. In zijn gezichten vertraagt hij de tijd. Of eigenlijk laat hij de tijd weg. Het krijgt geen vat op zijn werk. In de pinhole fotografie van Janne Heida staat de tijd ook stil. Want dat is wat je doet als fotograaf, een moment uit de tijd nemen. De klok stopt met tikken, het ogenblik blijft de blik in die ene tel. Door het sleutelgat kijkend wordt de wereld net zo klein als wanneer de nevel de tijd opslokt. Op zijn zwerftochten heeft Wiebe Knobbe halt gehouden en stil gestaan. Hij heeft het landschap geproefd en de smaak ervan op papier gezet. Net als Van Althuis deed heeft Knobbe al de overbodige ruis weg gelaten en alleen de essentie over gehouden.
Tumblr media
Ook Sjoerd de Vries zwierf door het landschap. Op zijn lange voettochten deed hij veel indrukken op, die hij thuis in gelaagd karton kerfde. Dicht bij huis documenteerde hij natuurgebied De Deelen. Hij gaf verslag van zijn gevoel in die omgeving, waardoor het gezicht eigenlijk in abstracte zin realistisch is. Marije Bouman heeft de gave om de kern van het landschap te raken. In aquarel of met gemengde techniek maakt zij grensgebieden. Op de scheiding tussen waarneming en gedachte verbeeldt zij een niemandsland. Een gebied waar de tijd geen vat op heeft, het is er tijdloos. Een inkijk op de eeuwigheid.
Rabbo Ploeger is dan wat een vreemde eend in deze bijt. Waarheidsgetrouw plaatst hij een drietal panden langs het Breedpad. De nevel stijgt op uit de Kolk. De lucht kleurt dreigend. Het is zoals het is, er is niets weggelaten of toegevoegd. Op deze manier kun je het centrum van Heerenveen ervaren. De tijd staal stil, er heerst rust. De eend is toch niet zo vreemd als dat hij zich voordoet.
Tumblr media
Voor het museum is het minder waardevol, maar voor mijn verblijf tijdens de tentoonstelling een nuttige bijkomstigheid dat er geen andere bezoekers zijn. Zo kan ik goed de sfeer pakken van die welke de kunstenaars mij willen overbrengen door hun werk. In de serene kalmte van de ruimte tref ik het juiste moment mij in te leven. De stemming te ondergaan die is vastgelegd op doek of papier. Herman de Coninck verwoordt mijn gedachte – nevel is: nog bijna. Zijn gedicht is groot geprojecteerd op één van de wanden. Zit ik in de witte sluier op de zwarte bank kan ik mij mystieke klanken laten horen. Van Astropolit vertelt de tentoonstellingsfolder wervend. Vast heel stemmig, ongetwijfeld, maar ik doe dat maar niet. Het geluid van de stilte vind ik meer passen bij deze omfloerste kunst.
Nevels. Mysterie van het landschap. Groepstentoonstelling werken van Wiebe Knobbe, Willem van Althuis, Christiaan Kuitwaard, Sjoerd de Vries, Marije Bouman, Janne Heida en Rabbo Ploeger. Bij Museum Heerenveen, Minckelersstraat 11 in Heerenveen. Van 23 september 2023 tot en met 14 januari 2024.
0 notes
martinmessage · 4 months
Text
1. Het zadel staat te hoog
Dat is lastig met op- en afstappen. Maar dat niet alleen: als je tijdens het fietsen plotseling moet remmen of op glad wegdek terechtkomt, is het handig als je met je voeten bij de grond kunt. Zet het zadel daarom wat lager. Je zult zien dat je je zekerder voelt op je fiets, omdat je kunt rekenen op je benen.
2. De fietsbanden zijn te hard
Laat wat lucht uit je banden lopen. Daardoor wordt het bandoppervlak op het wegdek groter en dat zorgt voor meer grip. Fiets je veel, overweeg dan de aanschaf van fietswinterbanden. Bij lagere temperaturen blijft de rubbersamenstelling van winterbanden soepel en behoudt de band een goede grip. Daarnaast hebben winterbanden een speciaal loopvlak dat bij kou en gladheid zorgt voor beter wegcontact. Check ook of het profiel van je banden nog voldoende is. Zo check je de bandenspanning.
3. Fietsen in een (te) lichte versnelling
Kies juist voor een zware versnelling! Door zwaar en rustig te trappen blijft het aangedreven wiel stabiel. Dat geldt ook voor je elektrische fiets: zet niet de maximale ondersteuning aan. Als je die wel aanhebt, raak je de controle over je trapkracht kwijt en verlies je feeling met het wegdek.
4. Te langzaam gaan
Als je langzaam fietst, kun je nooit hard vallen. Toch? Denkfout. Hoe langzamer je fietst, hoe minder stabiel je bent. Dat betekent ook weer niet dat je als Tom Dumoulin over het fietspad moet sprinten. Zeker met een (voorwiel aangedreven) elektrische fiets bestaat de kans dat je voorwiel dan gaat slippen en wegtrekken. Pas je snelheid dus aan aan de weersomstandigheden, maar houdt wel tempo.
5. Remmen in de bocht
Als het glad of nat is, wees dan voorzichtig met het gebruik van je voorrem, zeker in een bocht. Het gevaar is dat je slipt en uit balans raakt. Of erger nog: je achterwiel komt omhoog en je maakt een koprol over het stuur. Nader je een bocht, minder dan vóór de bocht geleidelijk je snelheid en rem niet in de bocht.
6. Een tandje bijzetten...
...maar dan precies op het verkeerde moment, zoals in een bocht (daar is-ie weer). Bijtrappen in een bocht is funest als het glad is, zeker als je op een elektrische fiets rijdt.
7. Overmoedig op- en afstappen
Knullig maar waar: veel ongelukken gebeuren door ondoordacht op- en afstappen. Zorg dat je helemaal stilstaat voordat je afstapt en vermijd schoenen met een gladde zool, anders ga je alsnog onderuit. Heb je een elektrische fiets, neem dan geen aanloopje met de ondersteuning aan: de fiets gaat ervandoor en jij glibbert er hulpeloos achteraan.
8. De verkeerde uitrusting
Een goede zonnebril en een paar echt warme handschoenen zijn echt geen overbodige luxe. Verkleumde handen maken het lastig om te remmen en bij kou of een straffe wind kunnen vochtige ogen het zicht behoorlijk belemmeren. Ook moet het verkeer jou goed kunnen zien: met reflecterende kleding val je lekker op.
9. Fietsen door het sneeuwspoor van een ander
Op zich een logische gedachte, want je hebt er minder weerstand en het is makkelijker om de weg te volgen. Toch kan juist zo’n spoor van platgereden sneeuw verraderlijk glad zijn. Fiets door de verse sneeuw, die is stroever en vriest minder snel op. Pas op bij de randen van het fietspad en de weg. Daar hopen sneeuw en ijs zich op en dit kan opvriezen. Bovendien zit er vaak een stoeprand onder verborgen.
Extra tip bij winters weerVaak zetten gemeentes op hun website welke wegen zijn gestrooid. Of bekijk het via de routeplanner van de Fietsersbond. Klik op de kaart ‘Strooiroutes’ aan.
0 notes
levisgeekstuff · 4 months
Text
De dood van Captain America
Tumblr media
Recent verschenen bij Dark Dragon Books deel 5 en 6 van 'The Death of Captain America'. Daarmee is de tweede verhaallijn van Ed Brubaker over Cap afgerond. Tijd voor een review 👉
'The Death of Captain America' verscheen oorspronkelijk in de VS tussen 2007 en 2009 in het 5e volume van de Captain America reeks. Deze verhaallijn volgt direct op de gebeurtenissen van Civil War (ook vertaald en uitgegeven in 3 delen bij Dark Dragon Books) en begint, je raad het nooit, met de moord op Steve Rogers.
Tumblr media
Diepgaand
Schrijver Ed Brubaker, bekend om zijn diepgaande en vaak donkere benadering van superheldenverhalen, behandelt ook dit verhaal met de nodige ernst en complexiteit. De moord op Captain America is niet alleen een lichamelijke dood, maar symboliseert ook het einde van een tijdperk en de ideologieën waarvoor Captain America stond. Dat wordt verder versterkt door de politieke en sociale commentaren die Brubaker verweeft in het verhaal, maar ook hoe hij de nasleep van de dood van Cap behandelt. De strijd om zijn nalatenschap, de reacties van zijn bondgenoten en vijanden, en de zoektocht naar gerechtigheid voor zijn dood worden allemaal verkend. Dit geeft het verhaal diepgang en maakt het niet alleen een verhaal over verlies, maar ook over hoop en voortzetting van een legende.
Tumblr media Tumblr media
Vakwerk
De tekenstijl van Steve Epting is realistisch en somber, wat perfect past bij de sfeer van het verhaal. De expressieve en gedetailleerde tekeningen vergroten de emotionele impact van de scènes. Dit is echt vakwerk: zijn personages zijn goed geproportioneerd en vertonen realistische gezichtsuitdrukkingen en lichaamshoudingen.
Epting's gebruik van schaduw en licht is ook opmerkelijk. Hij weet op een effectieve manier schaduwen te gebruiken om diepte en sfeer te creëren, wat bijdraagt aan de vaak dramatische en soms sombere toon van zijn verhalen.
Tumblr media
Verdict
'The Death of Captain America' is een moderne klassieker, niet enkel door het spannende en emotionele verhaal, maar ook door de beschouwingen van Ed Brubaker over heldendom en de maatschappij. Een must-read en een belangrijk hoofdstuk in de geschiedenis van Captain America.
0 notes
lifecoachsabina · 4 months
Text
Tumblr media
❄️EEN KIJK OP DECEMBER❄️
Geschreven Door Fran Tielemans
Daar waar november veel afwerkingsenergie in zich droeg, waardoor je misschien toch diepe inzichten hebt gekregen, waarbij je misschien beseft hebt dat dat wat je had beslist of gekozen toch niet echt hoorde op je zielsweg, of waardoor het je duidelijker is geworden welke blokkades je verhinderen om een aangenamer, luchtiger en lichter leven te leiden, brengt december veel nieuwe energie, veel shift-mogelijkheden, en een soort nieuwe start.
Elke seconde van je leven kan je jezelf een nieuwe start schenken. Om een gezonde gefundeerde en afgelijnde nieuwe start te maken, is er voldoende tijd en ruimte nodig voor alleen zijn, reflectie, innerlijk aftoetsen van mogelijkheden en wegen, en is het nodig echt eerlijk te zijn met jezelf. Misschien ontdekte je in de voorbije maanden waar je niét eerlijk was met jezelf, wat je eerder niet wou zien, of merkte je plots dat wat je koos of deed eigenlijk de keuze en weg was van je ‘oude zelf’, van je partner of vriend(in), of van de groep waarbinnen je je bevond.
Deze maand is het goede moment voor jezelf om letterlijk ‘tot jezelf’ te komen, te gaan oplijsten wat voor jou de komende maanden (en jaren) belangrijk is, en je prioriteiten dan ook te gaan rangschikken. Dit is de maand om het stof van je kleren te kloppen, nog even om te kijken naar hoe het was, en dan kordaat op te staan en te kijken naar en te kiezen wat jouw toekomst zal zijn.
Zoals dat al het hele jaar het geval was ligt er ook deze maand een heel grote focus op het zoeken naar jouw waarheid. Het kan zijn dat eerder dit jaar theorieën of overtuigingen die je eerder had als een kaartenhuisje ineen zijn gezakt, of dat je plots genoeg hebt van dure maar holle woorden, dat je door een plots inzicht een hele bubbel van illusies of onechtheid kan doorprikken.
En dat je nu volop als het ware een nieuw fundament aan het vormen bent van overtuigingen waarmee je de rest van je leven op een positieve, geaarde, lichte, heldere en met liefde vervulde manier kan gaan bouwen. En als je écht een Nieuwetijdskind bent, dan zijn die fundamenten doorweven van ‘ons’ in plaats van ‘mijn’, met ‘wat kan ik bijdragen aan het gemeenschappelijke hogere goed’ in plaats van ‘mijn eigen kleine succesje’, van ‘broeder- en zusterschap’.
De Nieuwe Maan op 12/12 kan je een stevige zet vooruit geven. Je kan moed en inspiratie en creatieve impulsen krijgen die je op weg helpen. Maar het is zoals altijd aan jou om er dan daadwerkelijk ook iets mee te doen. Inspiratie dient uiteindelijk ook geleefd en beleefd te worden, plannen dienen concreet gemaakt te worden, zodat je niet vastloopt in ‘er maar niet toe komen om…’ of verdwaalt in vluchtige dromen. 2024 wordt een jaar van aarding, van doén, en deze maand kan je diep in jezelf jouw krijtlijnen daartoe al ontdekken.
De Winterzonnewende op 21/12 is elk jaar een belangrijk moment, waarop veel nieuwe energie wordt ingebracht, die de volgende maanden dan begint in te dalen, en je zal aanzetten tot dat wat nodig is voor jou, voor ons. Relaties kunnen herzien en herschikt worden, ook daar zal een frisse en indien nodig stevige wind doorwaaien. De Volle Maan van 26/12 brengt veel gevoeligheid, tederheid, koestering, of maakt je extra duidelijk waar dat ontbreekt in je relaties.
Op 6/12 loopt Neptunus direct, wat je een wake-up-call kan geven, en dat is een goeie zaak, kan heel positief zijn. Op 30/12 gaat Jupiter direct, wat een tweede rem op je proces weghaalt, en opnieuw uitbreiding en misschien nieuwe energie brengt. Op 13/12 start wel de Mercurius retrograde, die een ietwat afremmende impuls kan brengen, maar die je absoluut helpt focussen, herzien, herschikken en bezinnen, zodat je zeker bent van de koers die je tot nu volgde, of eventueel nieuwe bakens zet voor de toekomst.
En bouw dan maar eens een stevig feestje voor jezelf, lieve mens, je hebt het zo verdiend! Pas vele decennia later zal duidelijk worden wat voor een ‘aardverschuiving’ gebeurde in deze tijdsperiode, hoe hard ieder mens werkte om verandering, meer licht en liefde te brengen op deze prachtige planeet. En weet je wat? Het zal ons lukken. Absoluut.
Keep the faith Fran
Door Fran Tielemans
0 notes