O an ikimizi cam fanustaki turuncu balıklara benzettim. Küçücük bir okyanusa sığamayacak bir büyüklüğe sahip olan, iki yaralı kalp.
✷ ·
˚ * .
* * ⋆ .
· ⋆ ˚ ˚ ✦
⋆ · *
⋆ ✧ · ✧ ✵
· ✵
2 notes
·
View notes
“Kaç kilo kaldın sen balık? Üç mü, üç buçuk mu?”
“Dört.” dedim gülerek. Birkaç adım atıp dövme koltuğuna yatırdı beni.
“Sen dört kilo olsan, üç buçuğu kalbin gelirdi.” dedi yine beni doğru yerden yakalayıp.
“Hâlâ... Çok ağır değil mi?”
“Benimle birlikte, o da eriyor Özgür. Gitgide... Acılarımla birlikte eriyip sana karışıyoruz.”
14 notes
·
View notes
Denize karşı bir bankta, omzuna başımı yaslayıp, sesinden şiirler dinlemek gibi çocukça isteklerim oldu. Bağışla...
18 notes
·
View notes
Seninle ben, bu kadar uzaktık işte ben cam fanusun içinde kendi dünyamda yaşıyordum sen ise denizde. Ben o kadar korkak olmuşum ki fanusumdan çıkarsam ölürüm diye düşünüyorum sen ise denizdeki ihtişamından ayrılamıyorsun. Bizden her türlü olmazmış. Ben bu denizde boğulurum..
4 notes
·
View notes
Ben bu denizin içinde yüzemiyorum.
11 notes
·
View notes
Bütün yorgunluğum kendimedir.
Bütün yenilmişliğim de.. ✨
2 notes
·
View notes