İnsan yorganı kafasına kadar çekip ağlarken, kimsesiz olduğunu hissederken, kimse duymasın diye sessizce ağlarken, boğazındaki o düğümün acısıyla anlıyor kimim gerçek olduğunu, kiminse sözlerden ibaret olduğunu..
Bugün benim doğum günüm.. :)
Ve ben bugün herşeyin sahteliğini, kilometrelerce uzaktaki tek dostumun gerçek kardeşliğini gördüm. Yanı başımdaki ailem, ailem dediklerim beni unuttu bugün. Üstüne üstlük, beni başkalarıyla kıyasladılar! Evet, bugün! Evet, bugün ben ağladım! Evet, doğum günümde!
Ve ne oldu biliyor musunuz? Bu kız, kilometrelerce ötedeki kız, bana kendi elleriyle pasta yaptı. İki küçük kuzeni ile birlikte şarkı söyleyip doğum günümü kutladılar. Ve ben sadece gözümden yaşlar akarken güldüm. Birşey diyemedim teşekkür etmekten başka. O sırada ailem, 'çok değerlisin" diyen herkesin umrunda bile değildim. Bundan sonra da onlar umrumda olmayacaklar. Ben kendimi hiçbir zaman bu kadar değerli ve değersiz hissetmedim. Bundan sonra hayatımdaki beni mutlu eden iki kişi dışında kimseye yerim de yok zamanımda.. Herkesin doğum günü için uğraşan beni, doğum günümde kimse hatırlamadı. Aslında hep böyle olurdu da ben sindiremezdim. İnsandır unutur derdim. Peki sıla, sen hiç unuttun mu? Sende insandın? Yazın doğan çocukların doğum günü hep araya kaynar gidermiş. Öyle olsun, ihtiyacım yok. Herkesin gökyüzünde milyonlarca yıldızı var. Benim gökyüzümde iki büyük yıldızım var. İyiki varlar. Hiçbir insan, hayatı boyunca bu kadar değerli iki yıldıza sahip olamaz.
Siz benim en büyük şansımsınız... İyiki doğmadım derdim ama, iyiki doğdum ve sizi buldum. Teşekkür ederim 💗