#eigenwijs

[paardencoach]

Eigenwijs mens

Mijn coachee wilde graag naar haar moederlijn kijken. We overlegden of en hoe ik haar kon helpen om inzicht te krijgen in haar situatie. We zouden een generatie-opstelling doen. Gewoonlijk krijg ik een paar dagen voor een sessie energetisch al de nodige informatie en inzichten die me helpen om de sessie te begeleiden. 

Omdat ik de afgelopen dagen behoorlijk verkouden was, merkte ik dat ik het aan de ene kant moeilijk vond om in te voelen, maar aan de andere kant, als ik in voelde, ik meteen overweldigd werd door alle informatie die ik kreeg. Wat deze sessie betrof, realiseerde ik me een paar dagen ervoor, dat ik nog helemaal niets had gevoeld. Ik was verbaasd, maar dit was niet de eerste keer dat me dit overkwam, dus ik weet dat ik me geen zorgen hoef te maken. Het komt als het komt … en ja hoor! 

De dag voor de sessie, toen ik nog even contact had met mijn coachee over wat we de representanten wilden vertellen, kon ik ook vertellen dat ik een variatie op de open opstelling wilde doen (dat had ik die avond ervoor ‘bedacht’). Ik was vol vertrouwen: het zou goed gaan. 

De volgende ochtend, een uurtje voor ik naar mijn coachlocatie zou vertrekken, ging ik rustig zitten voor mijn meditatie. Ik ben gewend om dan een meditatie te doen, waarin ik dank voor de hulp van het universum en ik vraag om mijn coachee, representanten, de paarden en mijzelf te begeleiden en beschermen. Na afloop zat ik nog even rustig en visualiseerde ik de start van de sessie, zoals ik de afgelopen dagen al vaker had gedaan. En ineens realiseerde ik me dat ik de sessie al die tijd in de paddock aan de achterkant zag, terwijl ik de laatste tijd eigenlijk altijd in de paddock aan de voorkant coach! Ik probeerde de sessie in de paddock voor te situeren, maar ik voelde dat dit niet de bedoeling was. Ik vroeg het universum of de paddock voor of achter moest plaatsvinden. En ik zag weer de paddock achter. Maar ik vroeg toch nog even of het echt niet voor mocht? Antwoord dat ik hoorde: “eigenwijs mens!” Nou, dat was wel duidelijk!

Omdat we de sessie inderdaad aan de achterkant deden, waren Dora en Manno de coachpaarden die ons hielpen. En de sessie was prachtig! De paarden beschermden, schermden af, leidden, stuurden en steunden. Ze hadden een duidelijke rol, die ze met verve vervulden. Mijn coachee kreeg haar antwoord en er werd veel verdriet en pijn verlicht en opgelost. Ik dank het universum, de paarden en representanten voor hun hulp en liefde en mijn coachee voor haar vertrouwen.

#paardencoach #familieopstelling #eigenwijs

[eigenwijsblij]

Dat was het dan – terugblik op krap duizend artikelen

Er is een tijd van komen en een tijd van gaan. Mega-cliché, maar wel waar. De afgelopen jaren hebben we Eigenwijs Blij al stap voor stap afgebouwd. Minder auteurs. Minder artikelen per maand. Maar we zijn nu op het punt gekomen dat nog weer minder gelijk staat aan stoppen. Het is genoeg zo. Dit is het laatste artikel van Eigenwijs Blij. Lees verder: https://ift.tt/cnhfXFD

#eigenwijs #blij

[erikvelema]

Eigenwijs is lang niet wijs

View On WordPress

#bijbels perspectief #eigen wijs #eigenwijs #God is wijs #hopeloos #Jezus #leven naar eigen inzicht #onwijs #wijs

[adelebruss]

3 Laat een van de personages geconfronteerd worden met een vijandige, mythische god, eenvoorhistorisch monster of een griezelige sagen- of sprookjesfiguur.

Het gebeurt 's avonds laat, ik loop door de rustige straten als ik plotseling niets meer zie, alles wordt zwart. Ik weet niet waar ik ben of wat er gebeurt. Het is misselijkmakend. Ik kan je niet zeggen hoelang het duurt voor ik wakker word, het kan 1 uur zijn, maar ook 1 week. Ik open mijn ogen in het wit, niets interessants, ik draai me om en zie een figuur in de hoek naar me kijken, denk ik. "Wie ben jij? vraag ik, maar in mijn hoofd vraag ik me af of ik niet beter 'Wat ben je?' kan vragen. "Loki" antwoordt een norse stem, hij denkt waarschijnlijk dat hij zo eng is. "Ha, als in de bedrieger?" "Ja" antwoordt hij, nou ja hij is niet erg eigenwijs. Je zou denken dat hij zijn identiteit zou proberen te verbergen voor een gewone burger als ik. "Wie ben jij?" Vraagt hij me. "Karen- Karen Van de Made" stotter ik, ik vraag me af wat hij zal doen. "Mens?" "Ik ben bang van wel." "Heb jij me hier in gestopt?" "Ik ben bang van wel." Ik vraag me af waarom, maar ik heb dingen te doen, ik heb geen tijd om me met hem bezig te houden. Ik sta op en loop naar hem toe, ik leg een vinger op zijn borst. "Ik zweer bij God, ik heb mijn deel van bedriegers gehad en heb geen tijd voor nog een, ik heb de ergste weken van mijn leven gehad en ik kan hier niet mee omgaan, nu zal ik het eens vriendelijk vragen! Haal me hier uit." En zo plotseling als ik hierheen werd getransporteerd, lig ik weer in mijn bed, me afvragend of dit maar een droom was.

[doornrosa]

Op de middelbare school noemde mijn mentor me eigenwijs, maar mijn vader zegt altijd dat eigenwijs ook wijs is. Misschien lijk ik wel meer op mijn vader dan ik ooit zal durven toegeven. Van hem erf ik het talloos verhuizen en een hart dat altijd maar verlangt naar meer. Hij leerde me om deuren achter me dicht te trekken, maar net als mijn moeder draai ik ze op slot. Laat anderen maar denken dat ik wegren of dat ik op zoek ben naar iets. Ik heb het al lang gevonden in mezelf. En ik weet niet of mijn vader gelijk had, maar ik blijf gewoon eigenzinnig, eigengereid en eigenwijs.

#persoonlijk #woorden #schrijfsel

[dutchmultimedia]

Top 10 kleinste hondenrassen ter wereld

Kleinste hondenrassen ter wereld Hoewel ze misschien niet veel ruimte in beslag nemen, kunnen kleine honden gigantische persoonlijkheden hebben. Lees meer… Lees hier → meer over honden op deze website. Top 10 kleinste hondenrassen ter wereld 10. Pomeranian Pomeranian Dit levendige hondenras heeft een persoonlijkheid die veel groter is dan zijn kleine formaat. Pomeranians zijn eigenwijs en…

View On WordPress

[grietgeeraert]

[lolaumarova]

Spelregels Levensspel

Knuffel Elementen: kristal en vlinder Eigenschappen: speels en vrolijk Zwakte: onschuldig Figuur: dromer

Masker Elementen: diamant en vuur Eigenschappen: expressief en verleidelijk Zwakte: roekeloos Figuur: sluwe verleider Pantser Elementen: steen en bliksem Eigenschappen: moedig en onbegrensd Zwakte: dominant Figuur: vreesloze bevelhebber

Kroon Elementen: goud en iris Eigenschappen: doelgericht en direct Zwakte: eigenwijs Figuur: onbetwiste heerser

Introductie van het Levensspel: Welkom bij het Levensspel, een uniek avontuurlijk kaartspel dat is ontworpen om je te begeleiden op je levenspad en je te helpen bij het reguleren van je persoonlijke modus, vooral wanneer je zenuwstelsel hier moeite mee heeft. Deze kaarten vertegenwoordigen verschillende aspecten van jouw karakter en kunnen jouw aanpak van het leven vormgeven.

Spelregels

Spelers mogen twee kaarten per dag trekken, maar alleen als de eigenschappen van de kaart passen bij de situatie waarin ze zich bevinden.

Elke kaart kan in het echte leven worden ingezet, maar alleen als de situatie geschikt is voor de eigenschappen van die kaart. Bijvoorbeeld, de "Kaart van het Pantser" kan worden gebruikt wanneer moed en onbegrensde vastberadenheid nodig zijn.

Combinaties:

Sommige kaarten kunnen niet samen worden gebruikt.

Masker en Knuffel kunnen niet samen worden ingezet.

Knuffel en Pantser kunnen niet samen worden ingezet.

Kroon en Pantser botsen met elementen, maar versterken de eigenschappen.

Pantser en Masker versterken elementen, maar botsen met eigenschappen.

Bij conflicterende combinaties moet een levenskaart worden getrokken.

De levenskaart is 'hard' of 'zacht' naar keuze van de situatie.

De gekozen levenskaart versterkt één kaart en elimineert de andere, waardoor de eigenschappen van de versterkte kaart in de situatie worden ingezet.

Als een speler een kaart actief gebruikt op een moment dat de eigenschappen niet overeenkomen met de situatie, moet de speler een kleine tegenslag accepteren als gevolg van de zwakte van de kaart.

Durf jij de uitdaging aan te gaan en deze kaarten te gebruiken om je levenspad te beïnvloeden? Ontdek hoe deze kaarten jouw persoonlijke ontwikkeling kunnen sturen en hoe je met strategie en bewustzijn de ups en downs van het leven kunt navigeren. Succes met jouw reis door het Levensspel!

#design

[megakarina66-blog]

BAGGER UIT 2016.

[preachingdrummer]

Dat ene schaap

Stel dat iemand van jullie 100 schapen heeft en hij raakt er één van kwijt. Dan laat hij de 99 overgebleven schapen in de wildernis achter en gaat het weggelopen schaap zoeken. En hij blijft zoeken tot hij het vindt.’ Lukas 15:4 BB Als je zou kijken naar rendement en of het nu eigenlijk handig is om 99 schapen achter te laten om een eigenwijs, weggelopen en afgedwaald schaap te zoeken, zou je…

View On WordPress

[eigenwijsblij]

Planten voor bijen in het vroege voorjaar; bijenplanten februari, maart en april

Wil je hommels, solitaire bijen, vlinders en andere bestuivende insecten een handje helpen in je tuin? Er zijn veel planten die nectar en/of stuifmeel maken waarmee je dat kunt doen. In veel tuinen bloeit er veel tussen april en juli. Maar met name in het vroege voorjaar en de nazomer/herfst zijn bloeiende planten op veel plekken schaars. Terwijl bijen en vlinders juist dan vaak wel wat extra kunnen gebruiken. Onderstaande lijst tuinplanten voor bijen is speciaal gericht op het einde van de winter en het vroege voorjaar: bijenplanten voor in de tuin die bloeien in februari, maart en april. Lees verder: https://ift.tt/H9rWRmK

#eigenwijs #blij

[jurjenkvanderhoek]

EIGENGEREID BEELDEN VAN ZOLTIN PEETER HEEFT RUIMTE IN EEN BOEK

Hij is een vreemde eend in de bijt. Voor zover je de kunstenaar als eend kunt benoemen en de kunstwereld als bijt betitelen. Hij sloeg zelf dat wak in het harde vakgebied. Geboren in de oorlog als Peter Zwier, de zoon van kunstschilder Dick Zwier. Omdat hij niet de zoon van wil zijn, en de Zwier-werken niet verward worden, laat hij zich vanaf dat moment Zoltin Peeter noemen. Het is de tijd na de middelbare school, wanneer hij het kunstnijverheidsonderwijs gaat volgen. Maar voordien valt zijn talent al op, dat door zijn ouders is gestimuleerd. Peter is een geboren kunstenaar, voor de kunst in de wieg gelegd, het is zijn bestemming. De kunst is zijn leven.

Dus natuurlijk wint hij prijzen in tekenwedstrijden. De kenners zien een begaafde jongen in hem, die aan het begin staat van een belangrijke carrière. De kunstacademie maakte hij niet af. Peeter kan niet tegen de schoolse atmosfeer, de presentielijst, de toegepaste kunst. Het is 1963. Het is het begin van een eigenwijs pad in de kunst. Op eigen kracht gaat hij zichzelf het vak eigen maken. Ambachtelijke kennis had hij wel opgedaan aan de academie. Maar de techniek zet hij naar zijn eigen hand.

Zo is het formaat van de etsplaten, want hij is voor eerst en al een graficus, die passen op de pers te beperkt voor hem. Hij plakt verschillende zinkplaten aan elkaar, zodat het zijn horizon verbreedt en er lange rechthoekige afbeeldingen ontstaan. Toen al in een eigen beeldtaal, nauwelijks beïnvloedt door bestaande waarden en normen in de kunst. Peeter heeft er succes mee, maar het gaat hem te makkelijk af vindt hij. Men is lovend over het werk van dit jonge talent en het hangt meteen al in gerenommeerde musea. Hij wordt de hemel in geprezen bij wijze van spreken. Het benauwt hem. De jonge kunstenaar verlaat deze smeltkroes om voor een korte tijd zijn tent op te slaan bij de zuiderburen. Geldgebrek drijft hem terug Nederland in.

Zoltin experimenteert met licht en schaduw in wiskundige vormen. Eerst op papier, later in de ruimte. En weer zijn de kenners enthousiast. In 1976 verlaat hij voorgoed de drukke randstad om naar het stille Friesland te vertrekken. Eerst in een klein huis, later kan hij een grote boerderij op het platteland betrekken. In het Friese ontwikkelt de eigen beeldtaal, kristalliseert uit. Maar Peeter blijft zijn hele leven bezig een eigen grammatica te ontwikkelen. Hij probeert al experimenterend grip te krijgen op zijn werk, de beeldtaal vast te houden om er een verhaal mee te kunnen vertellen. Die taal krijgt gaandeweg minder woorden, het beschreven blad heeft steeds meer lege ruimte nodig om beter aan te spreken. Van de wilde hond die hij was in zijn beginjaren, heeft hij zichzelf getemd om als gedomesticeerd wezen ijle kunstwerken te maken. Zijn taal is verfijnd en spreekt met eren handvol letters duidelijk aan.

Het staat allemaal beschreven in het dikke boek ZOLTIN PEETER, tussen romantiek en modernisme. Zijn ganse biografie als kunstenaar. Door journalist Dirk van Ginkel, die nauwgezet het leven en werk van Zoltin Peeter belicht. Fotograaf Dolph Kessler, bij leven als testamentair executeur aangewezen door de kunstenaar, is initiatiefnemer van het boek. Zoltin Peeter liet zich ruim twee jaar geleden euthaniseren, nadat vier maanden daarvoor een ongeneeslijke keelkanker was gediagnosticeerd. Kessler zet Peeter in kunsthistorisch perspectief, terwijl dichter en schrijver Peter van Lier voor het boek een essay schrijft met als titel "het soortelijk gewicht van de verbeelding". Hij bekijkt een gene zijde in de biografie en zet Peeter neer als romantisch modernist. Verder is de dikke pil gevuld met een greep uit het omvangrijke oeuvre van de kunstenaar. Vanaf het prille begin tot het laatste werk voor het moment van zijn dood. In het boek is dat, naast de vele etsen, tekeningen en objecten, stijlvol gesymboliseerd in een krantenartikel over zijn deelname aan de vijfde Parijse Biënnale en de laatste tekening op zijn eigen rouwkaart.

En dan die vreemde eend. Zoltin Peeter koos zelf voor een plek buiten de kunstwereld. Met zijn uiterst persoonlijke werk, wars van stromingen maar wel onder invloed van heersende ismen. En met zijn woonplek buiten de randstad. Eerst al door van het westen naar het noorden te trekken. Van de omgeving waar je moet zijn om alles te beleven, naar een rustige plek ver weg van deze opgeblazen wereld. Hij interesseert zich niet langer voor het werk van vakgenoten, maar is vooral benieuwd naar wat er in zijn eigen atelier ontstaat. Van diverse reizen naar Noorwegen en IJsland komt hij terug met stapels tekeningen en de fascinatie voor stromend en dynamisch vallend water.

Ter plaatse maakt hij kleine schetsen in boekjes om een eerste indruk van de omgeving vast te leggen. "Tekenen is de snelste manier om een entree te vinden in een grote hoeveelheid materiaal. (...) Het tekenen is vooral belangrijk op het moment zelf, als een vorm van hardop denken." Deze kladvormen worden later of zelfs al tijdens de reis, opgezet in grotere tekeningen terwijl hij thuis in het atelier op metershoge vlakken een en ander verder uitwerkt. Zo groot als de man lang is, om de beeltenis nog te kunnen reiken binnen de kaders van het papier. Het zijn eigenaardige uitingen die van top tot teen de emotie van de maker verbeelden. In een beeldtaal die zijn weerga niet kent.

Het boek geeft een goed beeld van het werk, en in mindere mate maar toch vrijwel compleet van het leven van deze bijzondere eigengereide kunstenaar. Een lijvig naslagwerk waarin de lezer, of beter de kijker, stapsgewijs wordt ingevoerd in de geheimen van de abstracte uitingen van Zoltin Peeter. Want emotie is niet te beelden, niet anders dan op de manier die deze kunstenaar heeft gedaan. Daarom is het niet altijd even gemakkelijk het werk te doorgronden. Naast de etsen en tekeningen, die het grootste aandeel in de uitgave hebben, zijn er een groot aantal objecten en installaties in beeld gebracht. Objecten uit restmateriaal, maar even ijl en veelzeggend in uiting: minder is meer. Daarnaast zijn in het boek nog foto's uit de oude doos en momentopnames van atelier en werkruimte opgenomen. Het boek wil niet volledig zijn, maar geeft toch wel hoegenaamd een afgerond beeld. Wie het doorbladert kijkt in de geest van deze kunstenaar. Veel van de composities zijn echter verloren gegaan, omdat Zoltin de laatste weken voor zijn dood zelf een selectie heeft gemaakt uit zijn werk. De tekeningen en objecten die Peeter niet zo belangrijk vond om te bewaren gingen in de vuilcontainer. Uit de grote hoeveelheid aan werken die mochten behouden blijven heeft de samensteller van het boek nog een keuze gemaakt. Deze mogen dus als representatief voor het totale werk van Zoltin Peeter beschouwd worden.

Een twee maanden voor zijn sterven in mei 2019 mocht ik Zoltin samen met Han Steenbruggen van Museum Belvédère een morgen lang bezoeken. Om de audio van een interview vast te leggen, en om in en rondom de boerderij video-opnames te maken. Voor een korte film die ik later maakte over leven en werk van de kunstenaar in opdracht van het museum. In vogelvlucht door zijn leven, in eigen woorden door zijn werk. Relativerend met een snuf humor, maar ook de eigen plaats in de kunst wetend. Als buitenstaander, einzelgänger, kijkend naar de kunstwereld en de bobo’s daarin. Het is een persoonlijk werkstuk geworden. Ik kende Zoltin Peeter voordien niet anders dan van openingen voor tentoonstellingen, want interesseerde het werk van anderen hem in mindere mate een vernissage liet hij zich niet ontgaan. Een gedenkwaardig bezoek derhalve. Later sprak ik hem nog toen hij aanwijzingen gaf bij de inrichting van een kabinet van Museum Belvédère met zijn werk. Het bleek later één van zijn laatste openbare acties te zijn.

Ooit beschouwde ik onder de kop 'De boodschappenlijstjes van Zoltin Peeter' zijn werk in de tentoonstelling 'het oog dient te reizen' bij Galerie Hoogenbosch op dit weblog. Onder meer schreef ik het volgende: "Geven de tekeningen meer duidelijkheden prijs, dan is het mysterie verdwenen. Teveel werkelijkheid biedt houvast, waardoor het een emotioneel kijken in de weg staat. Dan kan de realiteit de kijker op het verkeerde been zetten, en struikel ik over de hoge drempel zo het wonderlijke atelier van Zoltin Peeter in. Als speler in een spel, pion op het bord. Peeter dobbelt en zet de lijnen uit, markeert het pad waarlangs ik mijn idee laat afdwalen. Voel warmte bij het doek als drager en een koude rilling bij werk op papier. De kunstenaar speelt met het tastbare gevoel en de voelbare emotie van zijn toeschouwer. En ik laat het toe, laat mezelf gaan in mijn kijken, mijn zien. Het is een belevenis!" En het boek ZOLTIN PEETER is een belevenis. Het stond al een jaar in mijn kast, maar er was telkens maar geen goede gelegenheid het te bespreken. Die is er nu wel bij de uitzending van de documentaire over deze kunstenaar dit laatste weekend van oktober op NPO2 en Omrop Fryslân. En op vijf plekken in Nederland zijn kleine verkooppunten van het werk van Zoltin ingericht. Het boek is dus actueel nu, uitgegeven door het ZP Fonds dat de nalatenschap van de kunstenaar beheert en de vreemde eend binnen de bijt houdt.

ZOLTIN PEETER, tussen romantiek en modernisme. Teksten van Dirk van Ginkel, Dolph Kessler en Peter van Lier. Uitgave Mauritsheech Publishers, 2020.

#zoltin peeter #dolph kessler #peter van lier #dirk van ginkel #boekbespreking

[mightymiep]

If you want to go far....

"If you want to go fast, go alone; but if you want to go far, go together." Een uitspraak die even pijnlijk als waar bleek te zijn tijdens etappe 17 van de Tour de France 2023.

Waar geweldenaar Tadej Pogacar koerst met zijn hart, wint Jonas Vingegaard zowel de tijdrit als de bergetappe van vandaag. Intrigerend voor een wielerfan als ik.

Eerst de vraag met welke renner ik me het meest identificeer. Dat is ontegenzeggelijk Tadej Pogacar, de man die vanuit oprechte vreugde op de fiets zit, tegenover een Jonas Vingegaard die op zeer wetenschappelijke wijze is klaargestoomd om een lange ronde als de Tour te rijden. Mijn sympathie ligt overigens in beide kampen: naast een emotioneel mens ben ik een aanhanger van de wetenschap, alleen al omdat ik zelf een wetenschappelijke studie heb afgerond. Ik kan geen genoeg krijgen van alle briljante vertalingen van de bewegingswetenschap naar de topsport, zowel in het schaatsen als het wielrennen.

Wat me aan het denken zette was de vraag welke strategie ik tot nu toe het meest heb gevolgd en welke de beste zou zijn. Zeker omdat ik, buiten het kijkgenot, geen enkele ervaringsdeskundigheid heb opgedaan wat betreft topsport. Dat laat ik graag aan familieleden over.

Wat ik wel herken is het dilemma tussen ‘going fast or going far’. Als impulsieve dame koos ik tot voor kort voor ‘going fast’. Passend bij mijn persoonlijkheid concludeerde ik al snel dat als ik iets goed wilde doen, ik het alleen moest doen. Eigenwijs als ik was dacht ik dat ik tot de beste resultaten kwam als ik zelf aan het roer stond. Vreemd genoeg werd ik meestal bevestigd in deze strategie. Al kostte het me veel kruim, ik kon ‘pieken’ wanneer dat nodig was en ik boekte daarmee de resultaten die ik wenste: cum laude afstuderen, ‘de beste zijn’ en alles wat daarop volgde. Super leuk en eervol, zolang het vol te houden is.

Toch kwam ik er al snel achter dat deze strategie weliswaar effectief is om op waarde geschat en aangenomen te worden door werkgevers en opdrachtgevers, maar dat dit minder goed werkt in het bestendigen en continueren van een langdurige loopbaan. Hoe veelbelovend ook: een werkgever is meer gebaat bij iemand die gedurende een langere periode constant ‘goed’ presteert dan bij iemand die de ene dag briljant is, om de volgende dagen ondermaats te presteren. Ik zocht de oorzaak van dit probleem bij mezelf. Wat veroorzaakte deze discontinuïteit in mijn presteren, en wat kon ik daar aan doen? Wat was er mis met mij?

In tegenstelling tot allerlei psychologische theorieën bleek het antwoord bijzonder simpel. Doordat ik in het verleden negatieve ervaringen had opgedaan in het samenwerken met anderen, was ik gaan geloven dat ‘going solo’ de enige weg was om mezelf te bewijzen. Ik begreep niet dat ‘mezelf bewijzen’ weliswaar een persoonlijk doel was, maar niet de weg om tot een optimale prestatie te komen. Integendeel. Op het moment dat ik me begaf in de juiste werk- en leeromgeving, bemerkte ik tot mijn vreugde dat ik veel van anderen kon leren. En dat ik door een goede samenwerking met anderen meer gedoseerd kon werken, waardoor ik ook op de langere termijn een waardevolle medewerker kon zijn binnen een organisatie. Met meer plezier en minder moeite.

Hoezeer ik Pogacar ook opnieuw een Tourzege gun, ik heb geleerd van Jonas Vingegaard, die weloverwogen met zijn team begreep dat de Tour geen sprint maar een marathon is. Een teamprestatie. Een les die mijn zus me jaren geleden al bijbracht. Het duurde gewoon even voordat het kwartje bij mij viel.

[joliendoms]

Klein, bedeesd feestbeest Vrij eigenwijs, maar vooral Het liefst dichtbij mij

[neske-de-wijzervrouw]

Onverantwoord, onethisch, kinky eigenwijs

View On WordPress

[grietgeeraert]