".. geçenlerde yaşadığım bir şey, şunu öğretti bana: istese de çok uzağına gidemiyor insan.. Hangi trene binse, içindeki bir istasyona varıyor sonunda. Hangi rüzgara tutunsa kendine savruluyor. Hangi denize açılsa yine kendi kıyılarında buluyor kendini..."
Sûret sîretin aynasıdır. Buna gönülden inanıyorum. Kişinin yüreğinde ne olduğu, bir ayna aksi gibi sûretine nakşolur. Bu misal ile çirkin ya da güzel insan yoktur, çirkin veyahut güzel kalpler vardır...
kimi sevsem gitmiyor kimi sevsem gelmiyor hayat böyle kim kimi sevdiğini anladığında önce yavaş yavaş uzaklaşıyor sonra konuşmayı kesiyor ve sizi başta verdiği küçük umutlarla baş başa bırakıyor.gözler yalan söylemez çünkü gözler kalbi yansıtır kalpler hislerin beslendiği yerdir eğer hisler ölürse gözler söner..
Canıma kıyamayan insan öğretti bana acının ne olduğunu. En derinimde hissettim. Onun verdiği acıyı iliklerime kadar hissettim ve şunu aklıma kazıdım. "Bu dünya zalimlerle dolu kim iyi kim kötü bilemezsin. Herkesten herşeyi bekle çünkü herşeyi yapıyorlar"