#imahens
Text
Zafra's first attempt of poetry, lol ang galing ng paggamit ng simpleng syntax sa simpleng temang bagay, para makabuo ng imahen na humukuhay sa alaala.
10 notes
·
View notes
Text
Literary Period After EDSA1986 - Present
The year 1986 marks a new beginning of a new scene for Filipino writers and artists. It saw the downfall of late President Ferdinand Marcos when he placed the Philippines under martial rule last September 21,1972. This action does not only oppress the writers' right to free expression but also created conditions that made collaboration and cooperation convenient choices for artists' struggling for recognition and survival. Furthermore, the growth of underground writing was created both in urban and in the countryside.
The popular "Edsa Revolution" (EDSA, a highway in Metro Manila that runs north to south from Caloocan to Baclaran) has paved the way for the flight of the dictator and his family to Hawaii, USA on February 24,1986. The revolt established the presidency of Corazon Aquino, which marked the "restoration" of a pre-Martial Law society. However, the Philippines did not recover that easily. The years that followed "Edsa" was a wild "roller-coaster" ride for many Filipinos. The unease times was caused by natural disasters that left the economic plans in shambles.
Militancy and belligerence best describes writing under the Martial Law regime. With the overthrow of the enemy in 1986, however, the literary activity showed certain disorientation manifesting itself in a proliferation of concerns taken up by individual writers and groups.
Creative writing centers after Edsa maybe grouped into two. Academic institutions where Creative Writing is part of the curricular offerings, and students majoring in Literature are able to come in contact with elder creative writers/critics/professors belonged to the first group. Such academic institutions includes the Silliman University; the University of the Philippines; the Ateneo de Manila University; De la Salle University; and last but not the least, San Carlos University in Cebu.
The second group is composed of writers' organizations that periodically sponsor symposia on writing and/or set up workshops for its members and other interested parties. UMPIL (Unyon ng mga Manunulat ng Pilipino), PANULAT (Pambansang Unyon ng mga Manunulat), Panday-Lipi, GAT (Galian sa Arte at Tula), KATHA, LIRA (Linangan sa Imahen, Retorika at Anyo), GUMIL (Gunglo Dagiti Mannurat nga Ilokano), LUDABI (Lubas sa Dagang Binisaya) and P.E.N.
Writers get to hear about new developments in writing and derive enthusiasm for their craft through these twin centers. The two "unyon" function as umbrellas under which writers belonging to a diversity of organizations socialize with fellow writers.
Award giving bodies, annual competitions and publications provide the incentives for writers to keep producing. These actions perform the important service of keeping the writers in the public consciousness, making it possible for commentators and audiences to identify significant established writers and give attention to emerging new talents.
The National Commission on Culture and the Arts (NCCA), a post-EDSA state sponsored institution, was created by the law in 1992, superseding the Presidential Commission on Culture and the Arts which was established in 1987. The said institution has a Committee on Literary Arts which funds workshops, conferences, publications and a variety of projects geared towards the production of a "national literature". The committee has the aim of developing writing that is multi-lingual, multi-cultural, and truly national.
Non-governmental organizations have helped hand in hand with some institutions in giving recognition to writers from specific sectors in the society. These NGO's includes the Amado V. Hernandez Foundation; the GAPAS foundation, and the KAIBIGAN.
Campus publications are another group of outlet that is of importance as a source of non-traditional, experimental writing. These campus publications could either be a weekly student newspapers, quarterly magazines, or annual literary journals. The University of the Philippines has the Collegian; The Diliman Review; and The Literary Apprentice. Silliman University has Sands and Coral; Ateneo de Manila University issues Heights and Philippine Studies; De la Salle University has Malate, Likha, and Malay to offer; University of Santo Tomas publishes The Varsitarian.
Overall, the character of the Philippine literary scene after "EDSA" maybe pinpointed be referring to the theories that inform literary production, to the products issuing from the publishers, to the dominant concerns demonstrated by the writers' output, and to the direction towards which literary studies are tending.
1. There is in the academe an emerging critical orientation that draws its concerns and insights from literary theorizing current in England and the United States.
2. Post-EDSA publishing has been marked by adventurousness, a willingness to gamble on "non-traditional" projects.
3. The declining prestige of the New Criticism, whose rigorous aesthetic norms has previously functioned as a Procrustean bed on which Filipino authors and their works were measured, has opened a gap in the critical evaluation of literary works.
4. The fourth and final characteristic of post-EDSA writing is the development thrust towards the retrieval and the recuperation of writing in Philippine languages other than Tagalog.
Reference: Angelfire.lycos.com
https://www.angelfire.com › litera1
Literary Periods - After EDSA
2 notes
·
View notes
Text
Ang blog na ito ay naglalaman ng mga pagsusuri sa mga tula ni Jose Corazon de Jesus na tinalakay sa kurso ng GED117 Great Books. Ang mga tula na binigyang pansin ay "Manggagawa", "Puso, Ano ka?", "Isang Punong Kahoy", "Pag-ibig", "Ang Tren" at "Ang Buhay ng Tao".
Maraming aral at kaalaman ang maaaring matutunan sa mga tula ni Jose Corazon de Jesus, dahil sa bawat tula nito ay mayroong mga mahalagang ideya at imahen na nagpapahayag ng mga paksa.
Sa tulang "Manggagawa", tinatalakay dito ang kabayanihan ng mga manggagawa at ang kanilang kahalagahan sa bansa at ekonomiya. Ang tula ay nagpapakita ng dedikasyon at pagpapakahirap ng mga manggagawa at ang luksong idinulot kapag sila'y nawala.
Sa tulang "Puso, Ano ka?", ang puso ay inihahambing ni Jose Corazon de Jesus sa tatlong bagay; kampana, relo at tinapay. Ang tula ay nagtuturo sa atin kung paano ang puso ay nakakapagtiis ng hirap, nagpapahayag ng damdamin at nag-aadjust sa kalungkutan at sakit.
Sa tulang "Isang Punong Kahoy", ang buhay ng tao ay may simula at wakas, kung saan darating tayo sa puntong kailangan nating magpaalam sa ating mahal sa buhay. Kaya't habang nabubuhay, dapat matutunan nating mahalaga ang mga bagay-bagay para walang pagsisisi sa huli.
Sa tulang "Pag-ibig", ang pag-ibig ay hindi isang laro. Ang pag-ibig ay nagpapatibay sa harap ng mga pagsubok at problema. Ang tula ay nagpapakita rin ng mga magagandang at masasakit na aspeto ng pag-ibig.
Sa tulang "Ang Tren", ang buhay ay isang paglalakbay, mayroong mga mahal sa buhay na iilang, mayroong ibang mga taong mapapalapit sa atin sa paglalakbay at mayroong ibang mga taong mababakas sa ating buhay.
Sa tulang "Ang Buhay ng Tao", ipinapakita nito ang masamang realidad ng mundo kung saan ang mga malapit sa atin ay maaaring maging kalaban. Ang pag-unlad ay nangangailangan ng pagbabago sa sariling ugali at pananaw.
1 note
·
View note
Text
hindi na ako muling yuyuko sa imahen ng mga nagdulot ng paghihirap sa buhay ko—hindi sa diyos, at mas lalong hindi sa gaya kong tao.
limot ko na kung paano paiiralin ang puso.
— alas tres y media, sa pureza.
0 notes
Text
"The A Team" ni Ed Sheeran: Isang Melodiyang Salamin sa Pakikibaka ng Lipunan sa Pilipinas
Introduksyon:
Sa larangan ng musika na lumalampas sa karaniwang libangan, lumutang ang "The A Team" ni Ed Sheeran bilang isang nakatatakot na tugtugin na hindi lamang nagkukwento ng pakikibaka ng isang tao sa adiksyon at kawalan ng tahanan kundi isang mabigat na salamin na sumasalamin sa mga isyu ng lipunan. Sa blog post na ito, tuklasin natin ang nakakaantig na mga liriko ng "The A Team" at itambal ito sa mga umiiral na paksa ng lipunan na kinakaharap ng marami sa Pilipinas.
The A Team: Isang Kwento ng Pakikibaka:
Nag-umpisa gamit ang mabulaklak na imahen, inilarawan ang "white lips, pale face, breathing in the snowflakes." ang "The A Team" ni Ed Sheeran. Ang mga nakatatakot na larawan na ito agad na naglulubog sa tagapakinig sa malupit na katotohanan ng adiksyon sa droga at nagpapahayag pa ng kahalagahan ng mga sangkap na kasangkot ang paggamit ng "Class A Team".
Kaugnay sa Kahirapan sa Pilipinas:
Nakikipaglaban sa malalang isyu ang Pilipinas ng kahirapan, at kaugnay sa mga pakikibaka ng maraming Pilipino ang "The A Team". Sa mga lugar sa kalunsuran at kanayunan, maraming indibidwal ang natutuhog sa lambat ng mga suliraning pang-ekonomiya, kung saan ang pagtakas ay tila mahirap, katulad ng ipinapakita ng kantang ito.
Libre ang Pinakamasamang Bagay :
Sa pag-unlad ng kantang ito, umaatungal sa katotohanan ng lipunan ang mga linya na "The worst things in life come free to us". Sa Pilipinas, ang mga pangunahing serbisyong tulad ng pangangalaga sa kalusugan at edukasyon ay kung minsan ay hindi abot-kamay ng mga nasa kahirapan, na kasalukuyang nahaharap sa damdaming ang "worst things" ay madaling makamtan.
Panlilibak ng Lipunan:
Nagpapakita ng damdamin ng panlilibak ng lipunan ang paulit-ulit na "And they scream, 'The worst things in life come free to us'". Nag-uugma sa pakikibaka ng mga nasa laylayan ng lipunan sa Pilipinas na kadalasang hinaharap ang sistemikong pagpapabaya, nakikipaglaban laban sa likod ng malamig na reaksyon ng lipunan.
Class A Team: Isang Pagitan sa Kahirapan:
Hindi lamang tumutukoy sa kalubhaan ng droga ang terminong "Class A Team" kundi nakatutok ito sa pagitan sa antas ng kabuhayan. Sa Pilipinas, malinaw ang pagkakabaha-bahagi nito, na mayroong mga agwat sa access sa mga pinagkukunan, edukasyon, at oportunidad.
Pagwawakas:
Hindi lamang isang kanta ang "The A Team" ni Ed Sheeran; isang kwento rin ito na nag-uukit ng pakikibaka ng mga taong kinakaharap ang adiksyon at kawalan ng tahanan. Tiningnan ito sa pamamagitan ng pangmalas ng Pilipinas,nagiging isang makahulugang awit ang kantang ito para sa mga nasa laylayan, nagbibigay ng tingin sa mga paksa ng lipunan na nangangailangan ng atensyon at empatiya.
0 notes
Text
Likha Mula sa Pagdurusa
Maaaring dumaan na sa social media feed ng karamihan ang balita ukol sa nangyayaring trahedya sa Gaza, Palestine. Nakikita ang mga statistika ukol sa mga libo-libong namamatay araw-araw pati na ang mga bidyo kung saan nagmamakaawa ang mga Palestino na pakinggan sila ng mga tao sa iba’t ibang panig ng mundo. Sa kabila ng pagdurusa na ito, hindi maitatanggi na bahagi ng ating katauhan ang paggawa ng kagandahan kahit na mula sa lubos na pagkawasak.
Isinulat ni Khaled Juma ang tulang ito na pumapatungkol sa mga nasawi na Palestino, lalo na ang kabataang Palestino, dahil sa karahasan ng puwersang militar galing sa Israel. Nagustuhan ko na maikli lamang ang akda ngunit nagawa pa rin nitong dalhin ang matinding kalungkutan at pangungulila para sa mga batang nakapaligid noon sa may-akda na may taglay na ingay, katigasan ng ulo, at kakulitan. Inilalarawan ng tulang ito kung gaano natin makaligtaan ang mga maliliit na bagay na lumiliwanag ng ating buhay. Kung kailan nawala na ang tawa ng mga bata, doon lamang natin nararamdaman kung gaano ito kahalaga.
Ngayon, mas maraming mga bata ang namatay sa Gaza noong nakaraang buwan kaysa sa lahat ng iba pang mga salungatan sa ibang panig ng mundo ngayong taon, ayon sa organisasyong Save the Children (Times Editorial Board, 2023). Dahil sa napakaraming impormasyon at statistika na ating nakikita ukol sa mga namatay at nawasak dahil sa patuloy na pag-atake, minsan hindi talaga natin nakikita ang pangyayari sa mas makataong perspektibo. Hindi nakukunan ng mga statistika lamang ang hinanakit na nararamdaman araw-araw ng mga Palestino. Isang magandang halimbawa ng literaturang nagsisilbi bilang repleksiyon ng lipunan na humuhugis sa lubos na emosyon at pagdurusa ng isang kolektibong pagkakakilanlan ng mga Palestino ang tulang ito. Sa loob ng 60 na salita, lalo na ang huling lima na ganap na pumukaw ng aking atensiyon, ibinuhos ni Juma ang hindi kailanman maaaring ipahayag gamit ang mga statistika lamang at pinakita ang ganap na pagkasira ng kinabukasan sa mata ng isang ordinaryong mamamayan.
Ipinapahayag ng akda ang pagpatay ng lahing Palestino bilang pangunahing mensahe nito ukol sa kasalukuyang pangyayari sa lipunan. Araw-araw, mayroon akong bagong nakikita na video o imahen na nauukol sa pagdadalamhati na pinagdadaanan ng mga Palestino. Ngunit, nakakadismaya ang reaksiyon ng ibang mga Pilipino na debotong Katoliko dahil pinapanigan ng iilan sa kanila ang Israel. Kadalasan hindi nalalaman ng mga tao dahil sa iba’t ibang mga salik ang konteksto ng kasaysayan na naging pundasyon sa sitwasyon ngayon. Kasali na dito ang bulag na pananampalataya na nagiging hadlang sa kritikal na pag-iisip ng mga mamamayan.
Bilang isang bansang itinuturing “holy land” ng karamihan ng mga Pilipinong Kristiyano, hindi madali isipin na sila ang nasa likod ng pagdurusa ng libo-libong mga tao. Madalas nakakalimutan na hindi katumbas ng Israel na tinutukoy ng Bibliya ang Israel ng modernong panahon, dahil ang bansang Israel ngayon ay nilikha lamang ng Katatagan ng mga Nagkakaisang Bansa noong 1947. Nararapat na ang mga Palestino ang tumitira sa lupa kung saan ang modernong Israel ngayon. Noong 1948, libo-libong mga Palestino ang pinaalis sa kanilang tinubuang-bayan gamit ang mga marahas na pamamaraan upang magtatag ng estado para sa mga Hudyo. Hindi dapat maitatanggi at mabura sa kasaysayan na isang malaking inhustisiya ang nangyari.
Mga Sanggunian
Times Editorial Board. (2023, November 16). Editorial: Cease-fire now. The killing in Gaza must stop. Los Angeles Times. Retrieved November 19, 2023, from https://www.latimes.com/opinion/story/2023-11-16/editorial-ceasefire-now-the-killing-in-gaza-must-stop
0 notes
Text
Kᴀʟᴀʏᴀᴀɴ Mᴜʟᴀ sᴀ Pᴀɴɢ-ᴀᴀᴘɪ, Kᴀʟᴀʏᴀᴀɴ sᴀ Pᴀᴍᴀᴍᴀɢɪᴛᴀɴ ɴɢ Pᴀɴɢ-ᴀᴀᴘɪ
"Hari ng Tondo" ni Gloc-9 ft. Denise Barbacena
Entry blg. 01 ‖ Nob. 17, 2023
★★★★★
BABALA: Naglalaman ang blog na ito ng barilan, duguan, kamatayan, karahasan, at pang-aabuso.
Ginamit ko bilang pangunahin na inspirasyon para sa blog na ito ang awitin na "Hari ng Tondo" na isinulat ni Gloc-9, kaya naman mapapansin mo na isang pun ng liriko na, "hanggang sa may nagpasya na sumalungat sa agos," ang aking username, at ang mismong titulo ng blog na ito ang linya na, "wasakin ang mga kadena na siyang gumagapos." Sa kadahilanan na ito, siyang maging una na blog entry ko ang pagsusuri ng awitin na ito.
Taglay ang mga matalas na liriko ng sikat na Pilipino rapper na si Gloc-9 na ikinikomplemento ng mala-sirena na boses ni Denise Barbacena, ika-14 na kanta mula sa album ni Gloc-9 na "MKNM: Mga Kwento Ng Makata" ang rap, power ballad na ito na pinamamagatan na "Hari ng Tondo." Isinulat ito bilang isang theme song para sa pelikula na "Manila Kingpin: The Asiong Salonga Story," kung saan inirangal ito na "Best Theme Song" ng FAMAS Awards noong taon na 2012.
Sa pamamagitan ng masidhi na pagtutula ng mga liriko na para bang binabalaan ikaw, isinasalaysay ni Gloc-9 ang isang kuwento na minsan na nangyari sa mga kalye ng distrito ng Tondo, Maynila. Ipinipinta niya ang isang imahen na pumupukaw ng takot, na parang may nalalaman ka na ni-isang kaluluwa ang dapat nakakaalam. Dating totoo ang sentimento na ito, dahil sa panahon noong buhay pa ang tanyag ngunit kinakatakutan na lider ng gang na si Nicasio Asiong Salonga (1924-1951), "walang tanong ay kitilan ng buhay" ang mga saksi sa mga krimen na nagawa nito. Sa panahon na ito, mas mabuti na tumingin ka nalang sa ibang direksyon habang may abuso na gumaganap o di kaya "yumuko ka na lang" at humingi ng tawad kung ninanais mo pa na mabuhay.
Subalit sa marahas na imahen ni Asiong na ipinahihiwatig ng pagtutula ni Gloc-9, biglaan na puputol ang madamdamin na boses ni Denise Barbacena sa koro upang ilagay ka sa mga sapatos ni mismong Asiong, at dito mo makikita ang totoo na mensahe na nais pinaparating ng kantang ito: na isang tao lamang si Asiong na naniniwala na makatarungan ang kaniyang mga marahas na pamamaraan, "isang maling akala na ang taliwas kung minsan ay tama," dahil sa kaniyang pagpapalaki at kapaligiran. Bibigyang-diin pa ni Gloc-9 ang mensahe na ito sa pamamagitan ng patuloy na pag-awit sa ikalawang taludtod ang mga pangyayari kung paano pumapatay at, sa kabaliktaran, kung paano pinatay si Asiong.
Lubos na nagustuhan ko ang ikalawang taludtod na ito dahil sa metaporikal na pagkasulat ni Gloc-9 sa parte na ito, na parang ikaw mismo ang may nakakapaso na galit, na parang ikaw mismo ang nakaka-amoy ng "mga bakal na may nagbabagang tinggang / papalit-palit sa hangin na masangsang." Gayunpaman, ang pag-laan ni Gloc-9 ng oras upang sabihin na, "subalit sa kabila ng lahat / ay ang halimuyak lamang ng nag-iisang bulaklak / ang tanging naghahatid sa kanila sa katinuan" upang ipaalala na naniniwala si Asiong na ang buhay ng krimen lamang ang kaniyang pag-asa, ang kaniyang paraan upang patuloy na mabuhay at patuloy na maging buhay, talagang nagpapaisip sa iyo kung gaano kalunos-lunos ang maagang buhay na naranasan ni Asiong upang akayin siya sa landas ng krimen na ito.
Sa palagay ko, mawalang-pag-asa ang pagka-awit ni Denise Barbacena sa liriko na, "baka mabansagan ka na Hari ng Tondo," dahil ipinapahiwatig niya na ang pagtali sa iyong buhay sa isang bagay ang kahulugan ng pagiging hari ng bagay na iyon, tulad ng kung paano gugulin ng mga tunay na hari ang natitira na bahagi ng kanilang mga buhay sa paglilingkod sa anumang kaharian na kanilang pinamamahalaan. Naging hari ng Tondo si Asiong dahil "nang dumating ang araw na gusto na niyang talikuran / ay huli na ang lahat," at wala nang kung ano pa mang kabutihan ang kaniyang nais gawin ang makakapagbura sa lahat ng krimen na kaniyang nagawa.
Sa tingin ko, isang maganda na pagkakataon ang pakikinig sa awitin na ito upang pagnilayan ang mga desisyon na nagawa natin sa ating buhay hanggang ngayon. May kapangyarihan tayong lahat na maging pinuno ng ating sarili na landas subalit sa kung ano man ang ating pinagdaanan o dadaanan pa. Kahit naiintindihan ko ang dahilan kung bakit may nagagawa tayo na akala natin tama pero mali naman sa katotohanan, hindi dapat ito gawing katwiran kung bakit paulit-ulit tayo na nagkakamali. Sa halip, dapat matuto tayo sa mga paghihirap na ito upang makagawa tayo ng mas mabuti na mga desisyon sa susunod.
Gayunpaman, tandaan din natin na maging maunawain sa mga tao na may-pinagdaanan. Sapagka't lang na may mga pagkakamali na nagawa, hindi ibig sabihin na hindi na sila tao o di kaya wala silang dahilan kung bakit nagawa nila ang iyon. Imbes na patawarin ang mga krimen na nagawa ni Asiong o ng kaniyang mga kasabwat, ang pagkilala ng dahilan kung bakit lumaki sila na inakala na makatarungan ang mga nagawa nila ang mensahe na nais iparating ng "Hari ng Tondo." Hindi man tama ang pagnanakaw, ngunit kung ikaw ang nalulunod sa kahirapan, talagang iisipin mo na wala kang ibang magagawa. Kaya isantabi natin ang ating mga paghuhusga at humanap ng paraan para makatulong na ayusin ang sistemang binigo ang mga nahihirapan sa halip na sisihin sila dahil sa mga pribilehiyo na ipinagkait sa kanila.
Kung tutuusin, ano ang gagawin mo kung ikaw ang nasa kalagayan nila?
Sanggunian:
asiongsalonga2011. (2011, Nobyembre 02). Asiong Salonga Movie Manila Kingpin Official Trailer.jpg. YouTube. https://youtu.be/sm7ide3GfDM?si=FJb5UWiZqSAsspUg
de Francisco, E. (1996). Tondo - Living in the Rubbish.jpg. Eduardo de Francisco. https://www.eduardodefrancisco.com/tondo
Pollisco, A. C., Barbacena, D. (2012, Hulyo). Hari ng Tondo. On MKNM: Mga Kwento Ng Makata. Universal Records Philippines, Inc.
Pollisco, A. C. (2012, Hulyo). MKNM (Mga Kwento Ng Makata).jpg. Apple Music. https://music.apple.com/ca/album/mknm-mga-kwento-ng-makata/1660112316
0 notes
Text
KALUPI NG PUSO
Isinulat ni Jose Corazon de Jesus
Talaan ng aking mga dinaramdam,
Kasangguning lihim ng nais tandaan,
bawat dahon niya ay kinalalagyan
ng isang gunitang pagkamahal-mahal
Kaluping maliit sa tapat ng puso
ang bawat talata’y puno ng pagsuyo,
ang takip ay bughaw, dito nakatago
ang lihim ng aking ligaya’t siphayo.
Nang buwan ng Mayo kami nagkilala
at tila Mayo rin nang magkalayo na;
sa kaluping ito nababasa-basa
ang lahat ng aking mga alaala.
Nakatala rito ang buwan at araw
ng aking ligaya at kapighatian…
isang dapithapo’y nagugunam-gunam
sa mga mata ko ang luha’y umapaw…
Anupa’t kung ako’y tila nalulungkot
binabasa-basa ang nagdaang lugod;
ang alaala ko’y dito nagagamot,
sa munting kaluping puno ng himutok.
Matandang kalupi ng aking sinapit
dala mo nang lahat ang tuwa ko’t hapis;
kung binubuksan ka’y parang lumalapit
ang lahat ng aking nabigong pag-ibig.
Sa dilaw mong dahong ngayon ay kupas na
ang lumang pagsuyo’y naaalaala,
O, kaluping bughaw, kung kita’y mabasa
masayang malungkot na hinahagkan ka…
May ilang bulaklak at dahong natuyo
na sa iyo’y lihim na nangakatago,
tuwi kong mamasdan, luha’y tumutulo
tuwi kong hahagkan, puso’y nagdurugo.
Kaisipan ng tula
Ang tula ni Jose Corazon de Jesus na "Kalupi ng Puso" ay nagpapakita ng damdamin ng pag-ibig sa pamamagitan ng isang munting kalupi. Ipinakita ng makata ang kalupi bilang simbolo ng pagmamahal, ligaya, at lungkot. Sa pamamagitan ng kalupi, naipahayag ang pag-asa, pangarap, at pangungulila sa pag-ibig. Ang tula ay isang makatang pag-alaala sa mga karanasang puso na puno ng emosyon.
Mensahe ng tula
Ang tula ni Jose Corazon de Jesus na "Kalupi ng Puso" ay nagpapahayag ng damdamin ng pag-ibig, kasayahan, at lungkot. Sa pamamagitan ng imahen ng kalupi, ipinapakita ng makata ang karanasang umiibig at nagmumula sa puso. Binibigyang diin ng tula ang halaga ng pag-alaala sa mga magagandang alaala at sakit ng pagkawala. Sa huli, ipinapaabot nito ang mensahe ng pag-ibig bilang isang makapangyarihang damdamin na nagdadala ng saya at pighati sa buhay ng tao.
0 notes
Text
ABOUT POST ESDA REVOLUTION AND THE CONTRIBUTION IN PHILIPPINE LITERATURE.
The year 1986 marks a new beginning of a new scene for Filipino writers and artists. It saw the downfall of late President Ferdinand Marcos when he placed the Philippines under martial rule last September 21,1972. This action does not only oppress the writers' right to free expression but also created conditions that made collaboration and cooperation convenient choices for artists' struggling for recognition and survival. Furthermore, the growth of underground writing was created both in urban and in the countryside.
The popular "Edsa Revolution" (EDSA, a highway in Metro Manila that runs north to south from Caloocan to Baclaran) has paved the way for the flight of the dictator and his family to Hawaii, USA on February 24,1986. The revolt established the presidency of Corazon Aquino, which marked the "restoration" of a pre-Martial Law society. However, the Philippines did not recover that easily. The years that followed "Edsa" was a wild "roller-coaster" ride for many Filipinos. The unease times was caused by natural disasters that left the economic plans in shambles.
Militancy and belligerence best describes writing under the Martial Law regime. With the overthrow of the enemy in 1986, however, the literary activity showed certain disorientation manifesting itself in a proliferation of concerns taken up by individual writers and groups.
Creative writing centers after Edsa maybe grouped into two. Academic institutions where Creative Writing is part of the curricular offerings, and students majoring in Literature are able to come in contact with elder creative writers/critics/professors belonged to the first group. Such academic institutions includes the Silliman University; the University of the Philippines; the Ateneo de Manila University; De la Salle University; and last but not the least, San Carlos University in Cebu.
The second group is composed of writers' organizations that periodically sponsor symposia on writing and/or set up workshops for its members and other interested parties. UMPIL (Unyon ng mga Manunulat ng Pilipino), PANULAT (Pambansang Unyon ng mga Manunulat), Panday-Lipi, GAT (Galian sa Arte at Tula), KATHA, LIRA (Linangan sa Imahen, Retorika at Anyo), GUMIL (Gunglo Dagiti Mannurat nga Ilokano), LUDABI (Lubas sa Dagang Binisaya) and P.E.N.
Writers get to hear about new developments in writing and derive enthusiasm for their craft through these twin centers. The two "unyon" function as umbrellas under which writers belonging to a diversity of organizations socialize with fellow writers.
Award giving bodies, annual competitions and publications provide the incentives for writers to keep producing. These actions perform the important service of keeping the writers in the public consciousness, making it possible for commentators and audiences to identify significant established writers and give attention to emerging new talents.
The National Commission on Culture and the Arts (NCCA), a post-EDSA state sponsored institution, was created by the law in 1992, superseding the Presidential Commission on Culture and the Arts which was established in 1987. The said institution has a Committee on Literary Arts which funds workshops, conferences, publications and a variety of projects geared towards the production of a "national literature". The committee has the aim of developing writing that is multi-lingual, multi-cultural, and truly national.
Non-governmental organizations have helped hand in hand with some institutions in giving recognition to writers from specific sectors in the society. These NGO's includes the Amado V. Hernandez Foundation; the GAPAS foundation, and the KAIBIGAN.
Campus publications are another group of outlet that is of importance as a source of non-traditional, experimental writing. These campus publications could either be a weekly student newspapers, quarterly magazines, or annual literary journals. The University of the Philippines has the Collegian; The Diliman Review; and The Literary Apprentice. Silliman University has Sands and Coral; Ateneo de Manila University issues Heights and Philippine Studies; De la Salle University has Malate, Likha, and Malay to offer; University of Santo Tomas publishes The Varsitarian.
Overall, the character of the Philippine literary scene after "EDSA" maybe pinpointed be referring to the theories that inform literary production, to the products issuing from the publishers, to the dominant concerns demonstrated by the writers' output, and to the direction towards which literary studies are tending.
1. There is in the academe an emerging critical orientation that draws its concerns and insights from literary theorizing current in England and the United States.
2. Post-EDSA publishing has been marked by adventurousness, a willingness to gamble on "non-traditional" projects.
3. The declining prestige of the New Criticism, whose rigorous aesthetic norms has previously functioned as a Procrustean bed on which Filipino authors and their works were measured, has opened a gap in the critical evaluation of literary works.
4. The fourth and final characteristic of post-EDSA writing is the development thrust towards the retrieval and the recuperation of writing in Philippine languages other than Tagalog.
The effect of post edsa revolution contributes to the philippine literature, because of death Ninoy Aquino in 1983 , the temper of poetry and theatre derived much its heat and direction from the political culture of underground national democratic movement. Due to this incident the impact of his death made people more literate.
SOURCE:https://www.slideshare.net/JessPalo1/litt-1-report
0 notes
Text
Tanong: Bakit tinatakpan ang krusipiho tuwing mahal na araw?
Sagot: Sapagkat bulag pa tayo sa kaluwalhatian ng Panginoon Hesus. Kung matatandaan natin yung pagbasa nung 2nd Sunday of Lent nagbagong anyo si Hesus at nagsalita ang Ama "ito ang aking minamahal na Anak na lubos kong kinalulugdan pakinggan ninyo Siya" subalit ang kaluwalhatian ni Hesus ay natatago sa pagiging tao niya kaya nga nung sinabi ni Hesus na ang Diyos ay ang kanyang Ama minasama ito ng mga Hudyo dahil feeling nila si Hesus ay nag kakasala sa Diyos dahil kapag tinawag Niyang 'Ama' ang Diyos ipinapantay niya ang kanyang sarili sa Diyos Ama. Bakit? Kasi kung ano ang Ama ganun din ang Anak. So, kung ang Ama ni Hesus ay Diyos malamang si Hesus ay Diyos rin na Siyang totoo pero hindi ito makita ng mga hudyo. Bakit? Kasi nga ang kaluwalhatian ni Hesus ay naka tago sa kanyang pagiging tao kaya ang thinking ng mga hudyo lapastangan si Hesus. Ngunit sa Biyernes Santo ipapasok sa altar ang Kristong nakapako sa krus na naka takip pa at unti-unti tatanggalin ng pari —ang nakatalukbong sa krus na parang unti-unti na rin natatanggal sa atin ang kamangmangan at sa bawat pag tanggal ng takip ng krus sasabihin ng pari "pag masdan ninyo ang kahoy na krus na kung saan nakapako ang taga pag ligtas natin."
At ang sagot natin "halina at Siya'y sambahin" Venite Adoremus. Sasamba tayo kasi sa wakas nakita na natin sa krus ng Panginoon Hesus —ang kaluwalhatian ni Hesus bilang Anak ng Diyos.
Bakit pati ang imahen ng mga Santo/banal ay tinatakpan rin?
Kasi nung nagkasala sila Adan at Eva sila ay umalis sa paraiso. Dahil sa pagkakasala nila ang pintuan ng langit ay isinara ng Diyos at walang sinuman ang makaka pasok doon. Walang ibang laman ang langit kundi ang Diyos Ama lang at ang mga anghel.
E saan na punta yan mga kaluluwa ng mga matuwid gaya nila abraham at iba pa noong sila ay namatay kung ang pinto ng langit ay naka sara at walang sinuman tao ang makaka pasok?
Sila ay napunta sa Sheol. Wala sila sa langit at hindi sila makapapasok sapagkat hindi pa dumarating ang araw na kung saan ang Anak ng Diyos ay mag aalay ng buhay, inaantay nila ang araw ng kaligtasan at nung namatay na ang ating Panginoong Hesus pumunta siya doon sa Sheol (Ito yung 'He descended into hell.' 'Hell' yung tawag pero hindi ito yung impyerno ng masasama. Hindi napunta sa impyerno si Hesus. Ang term sa impyerno o hell na alam natin ngayon ay 'Hades') at doon Niya na kinuha o sinundo ang mga kaluluwa ng mga banal at dinala Niya sa langit.
Doon naganap ang pag aalay ng buhay ng Panginoon —namatay Siya, sinundo niya ang mga banal na nasa Sheol at binuksan Niya ang langit, si Hesus lamang ang susi upang makapasok sa pintuan ng Langit. Nakalagay ito sa ebanghelyo ni San Mateo sabi dito "noong namatay ang ating Panginoon nagkaroon ng lindol nayanig ang lupa at nabuksan ang mga libingan at ang kaluluwa ng mga matuwid ay nakita ng lahat na pumasok sa banal na lungsod." Kaya tinatakpan ang mga imahen ng banal sapagkat bago namatay si Hesus walang laman ang langit maliban at Diyos at mga anghel. Pero pagdating ng Sabado Santo sa lumang liturhiya pag awit ng "papuri" unti unti nag liliwanag at pag lalagay ng bulaklak at pag sasapin sa altar at babagsak isa-isa ang mga takip ng mga imahen ng santo na parang sinasabi sa atin ng liturhiya ngayon si Hesus ay namatay at muling na buhay ngayon ang mga banal ay malayang makaka pasok sa langit ang kaharian ng Diyos.
PS: Habang papatapos ang Kuwaresma, ang pagtalukbong sa mga imahen ay sagisag ng panandaliang pagkakatalukbong ng ating mga mata kaya 'di natin ganap na mabanaagan ang kaluwalhatian ng Diyos, na makikita lang natin pag nasa langit na tayo.
© Kuya Draven Sebastian
0 notes
Photo
St. Anthony of Padua Parish, Inarawan, Antipolo City Mga Mahal na Araw 2023 Abril 2 Linggo ng Palaspas Pagpapakasakit ng Panginoong Hesukristo 4:30 AM Pagbabasbas ng mga Palaspas sa harap ng Simbahan Mga Misa: 5:00 AM, 6:00 AM, 7:15 AM, 8:30 AM, 9:45 AM, 5:00 PM at 6:15 PM (Babasbasan ang mga palaspas sa labas ng simbahan tuwing pagkatapos ng mga Misa. Mahalaga na magsimba po muna bago magpabasbas ng palaspas) Abril 3 Lunes Santo 6:15 AM Banal na Misa 4:00 PM Passus (Prusisyon ng mga Imahen) Abril 4 Martes Santo 6:15 AM Banal na Misa Pabasa ng Pasyon pagkatapos ng Misa Abril 5 Miyerkules Santo 6:15 AM Banal na Misa 4:00 PM Istasyon ng Krus sa Lansangan Abril 6 Huwebes Santo 6:00 AM Misa ng Krisma (Antipolo Cathedral) 4:00 PM Misa ng Huling Hapunan at Paghuhugas ng mga paa 6:00 PM - 12 MN Pagtatanod sa Banal na Sakramento Abril 7 Biyernes Santo Biyernes Santo ng Pagpapakasakit ng Panginoong Hesukristo 8:30 AM Senakulo 12:00 PM Ang Huling Pitong Wika 3:00 PM Pagpaparangal sa Krus at Prusisyon ng Sto. Intiero Abril 8 Sabado de Gloria 8:00 PM Magdamagang Pagdiriwang ng Pasko ng Muling Pagkabuhay Salubong / Encuentro (Kasunod ng Misa) Abril 9 Linggo ng Pasko ng Muling Pagkabuhay ng Panginoon Mga Misa: 6:00 AM, 7:15 AM, 8:30 AM, 9:45 AM, 5:00 PM at 6:15 PM Para po sa inyong intensiyon sa Misa, love offerings & Monthly Pledge (Friends of St. Anthony of Padua) bisitahin lamang po ang opisina ng ating parokya. #Catholic #HolyMass #SAPaduaInarawan #MahalnaAraw2023 #pledgesystem #tithe #ikapu https://www.instagram.com/p/CqgJFfrPDXG/?igshid=NGJjMDIxMWI=
0 notes
Text
youtube
May pahintulot ang bayan ng Diyos sa paggawa ng Imahen, yung sa inyo mayroon ba?
0 notes
Text
Kathang isip
Kinondena ni Senador Robinhood “Robin” C. Padilla noong Miyerkules ang Hollywood film “Plane” dahil daw sa masamang imahen ng Pilipinas sa nasabing pelikula.
Sa kanyang manifestation, nanawagan si Padilla sa Movies and Television Review and Classification Board (MTRCB) na ipagbawal ang pagpalabas ng pelikulang ito.
“Ginoong Pangulo, hindi po dapat ito tanggapin. Sana po, nakikiusap po tayo sa…
View On WordPress
0 notes
Text
Bigyan mo ng pakpak itong aking diwa
at ako'y lilipad hanggang kay Bathala...
Maiisipan ko'y mga malikmatang
sukat ikalugod ng tao sa lupa;
malikikha ko rin ang mga hiwaga,
sa buhay ng tao'y magiging biyaya.
Ano ba ang sagwang sabay sa pagtahak
kundi siyang pakpak ng bangka sa dagat?
Ano ba ang kamay ng taong namulat
kundi siyang pakpak ng kanyang panghawak?
Ano ba ang dahon ng mga bulaklak
kung hindi pakpak din panakip ng dilag?
Ang lahat ng bagay, may pakpak na lihim,
pakpak na nag-akyat sa ating layunin,
pakpak ang nagtaas ng gintong mithiin,
pakpak ang nagbigay ng ilaw sa atin,
pakpak ang naghatid sa tao sa hangin,
at pakpak din naman ang taklob sa libing.
Bigyan mo ng pakpak itong aking diwa,
at magagawa ko ang magandang tula;
bigyan mo ng pakpak tanang panukala't
malilipad ko hanggang sa magawa;
bigyan mo ng pakpak ang ating adhika,
kahit na pigilan ay makakawala...
O ibon ng diwa, ikaw ay lumipad,
tingnan mo ang langit, ang dilim, ang ulap,
buksan mo ang pinto ng natagong sinag,
at iyong pawalan ang gintong liwanag,
na sa aming laya ay magpapasikat
at sa inang bayan ay magpapaalpas.
Ang tula ni Jose Corazon de Jesus na "Pakpak" ay naglalahad ng kanyang pananaw tungkol sa pagkakapantay-pantay at pagkakapariwara ng tao. Sa tula, tinutukoy ng manunulat ang kanyang pagkadismaya sa kalagayan ng lipunan na hindi lahat ay may kapantay-pantay na pagkakataon sa buhay. Sa tula, ginamit niya ang imahen ng pakpak ng ibon upang ipakita ang kanyang ideya na ang tao ay hindi dapat mapantay-pantay sa isa't isa dahil ang bawat isa ay may kanyang sariling mga pagkakakapantay-pantay na dapat pagtuunan ng pansin.
Ang layunin ng tula ay upang magbigay ng pasensya sa mga taong hindi nakakamit ng kanyang mga pangarap dahil sa kanyang kalagayan sa buhay. Sa tula, tinutukoy ng manunulat ang kanyang pagkadismaya sa katotohanan na ang mga tao ay hindi lahat may kapantay-pantay na pagkakataon sa buhay, at na ang mga tao ay hindi dapat hinahayaang hindi makamit ang kanilang mga pangarap dahil sa kanilang kalagayan sa buhay.
Ang tula na "Pakpak" ni Jose Corazon de Jesus ay isang pagpapahayag ng kanyang pagkadismaya sa kalagayan ng mga Pilipino sa panahon niya. Sa tula, inihahambing ng manunulat ang mga Pilipino sa mga ibon na walang direksyon at walang layunin sa buhay. Ang mga ibon ay tinutukoy na hindi alam kung saan sila papuntahan, at hindi sila nag-iisip sa kanilang ginagawa. Sa ganitong paraan, nagpapakita ang manunulat ng kanyang pagkadismaya sa kalagayan ng mga Pilipino na hindi nila alam ang kanilang layunin sa buhay at hindi sila nag-iisip sa kanilang mga gawain.
Ang mensahe ng tula ay ang pagpapahalaga sa layunin sa buhay at sa pag-iisip sa mga gawain. Ang manunulat ay nagpapahayag ng kanyang pagkadismaya sa mga Pilipino na hindi nila alam ang kanilang layunin sa buhay at hindi sila nag-iisip sa kanilang mga gawain. Sa pamamagitan ng pagpapahalaga sa layunin sa buhay at sa pag-iisip sa mga gawain, inaasahan ng manunulat na magbabago ang sitwasyon ng mga Pilipino at magiging mas matatag sila sa kanilang paglalakbay sa buhay.
0 notes
Text
SINULOG
(Week 9-TAGALOG)
Ang Sinulog festival ay isang selebrasyon na inaabangan ng mga Cebuano at mga deboto ni Señor Santo Niño taon-taon. Karaniwan itong ginaganap sa ikatlong linggo ng Enero at tumatagal ng siyam na araw. Sa panahong ito, ang mga tao ay nagbibihis ng mga makukulay na kasuotan at nakikibahagi sa isang engrandeng parada. May mga taong nakakaalam tungkol sa kasaysayan ng pagdiriwang na ito, ngunit marami ang hindi nakakaalam tungkol dito. Ang sayaw ng Sinulog ay isang sayaw na parang paggalaw ng agos ng tubig. Ito ay ginaganap taun-taon sa ikatlong linggo ng Enero bilang parangal sa mahimalang imahen ni St. Niño at tumatagal ng siyam na araw. Noong Abril 7, 1521, pagkarating ng barko ni Ferdinand Magellan sa Cebu, ipinakita niya ang imahe ng sanggol na Hesus sa reyna, si Hara Amihan. Si Hara Amihan ay pinangalanang Reyna Juana bilang parangal kay Jay Juana, ang ina ni Carlos I. Kasama ang mga pinuno ng isla, ang iba pang 800 na naninirahan ay bininyagan sa Kristiyanismo. Matapos matanggap ang imahe, si Reyna Juana daw ay sumayaw sa tuwa. Ang sandaling ito ay itinuturing na pinakaunang Sinulog.
COPYRIGHT INFRINGEMENT IMAGE; http://thehappytrip.com/2015/12/sinulog-festival-2016-schedule-of-activities/
0 notes
Last Seen Blogs
