İçinde oluşan fırtınaları kimseye anlatamıyorsun. Biliyoruz ki anlatsak da anlamayacaklar. Anlasalar da çare olamayacaklar. Dışarıdan her şey güzel görünüyor olabilir; maddi cihetle güzel de gidiyordur belki. Ya kalbin? Ya ruhun? Feryad eden sessiz çığlıkların... Kimse bilmese de kendi kendine ne acılar yaşıyorsun ey biçare insan!
Yağmur yağıyor, cama vuran tıkırtısını dinlemek ne kadar huzur verici..
Hayatım boyunca yanlız kaldığım anlardan keyif almayı görev edindim sanki fakat bu başka. Yağmur yağdığında ki ses ve deniz kenarındaki kıyıya vuran dalganın sesi ve birde sana sarılmak.... İnsan sevdiğine, sevdiklerine sarılınca huzur bulur.
Öylece sımsıkı sarılıp gözlerini kapatınca sanki o an başka hiç bir şeyin önemi kalmıyor gibi.
Demekki bende şu an yağan yağmurun sesine sarıldım..