Tumgik
#karamsarlık
lara-quilla · 3 months
Text
çabala bakalım... düşmekten artık hissizleşen dizlerin seni daha ne kadar taşıyacak...
10 notes · View notes
Text
Karamsarlık var içimde, beni karanlık bir odaya hapseden
Çıkmaya niyetim yok
Fakat garip tarafı şu ki nedenini bende bilemiyorum
Ya da biliyorum fakat anlamaya mecâlim yok
5 notes · View notes
edanurd · 2 years
Text
Tumblr media
21 notes · View notes
kaptangorunmez · 2 years
Text
Başınızı yastığa nasıl rahat koyabiliyorsunuz düşünmeden , pişmanlıklarınız aklınıza gelmeden , şunu şöyle yapsaydım demeden , vicdanınız rahat ede ede nasıl yapıyorsunuz ben yapamıyorum çünkü saydıklarım izin vermiyor ...
29 notes · View notes
Text
Artık kafam güzel olsa bile sırıtmam!
5 notes · View notes
coldndarksblog · 10 months
Text
Bir çok olaya negatif şekilde yaklaştığım için bana karamsarsın diyorlar ama aralarındaki en mutlu kişinin ben olmamın sebebinin bakış açımın olumsuz olmasından kaynaklandığını anlamıyorlar.
Her zaman en kötüsüne hazır ol ki beklediğin kadar kötü birşey olmadığında "oh be beklediğim kadar kötü olmadı en azından" deyip mutlu ol.
4 notes · View notes
mikrooplazma · 1 year
Text
Tumblr media
Ne zaman düzelecek bu işler? 🤦🏻
6 notes · View notes
sutseversworld · 2 years
Text
Dev bir görünmezlik, dev bir kalp kırığı, dev bir ihanet, dev bir acı ve tüm bunlara rağmen bir şekilde kendini bırakamayış
9 notes · View notes
maviida · 2 years
Text
Bir gün uzaklaşalım sen ve benden. Bırak, bir gün de olmayıverelim kendimiz. Sıkıntılı, sıkıcı kendimizi terk edelim bir günlüğüne hayal gücümüzün bizi yönlendirmesine izin verelim Ben utanırım belki ama o zaman ki ben utanmasın. Müziğin olmaması bizi durdurmasın. Saatlerce beraber kalalım...
Tumblr media
3 notes · View notes
Text
Yine tek başımayım kendimle. Ben mi istiyordum bunu yoksa? Ben mi geri cekiyordum kendimi? Ama neden?
Düşmanım kalmadı artık. Suçlamıyorum da kimseyi. Biri beni kurtarsın istiyorum bu karanlıktan. Bir yandan da saklanıyorum o karanlıkta istemsizce. Artık anlıyorum. En büyük düşmanım benim.
Sever miyim bir gün kendimi? Kabullenebilir miyim benliğimi? Ulasabilir miyim o huzura?
Ne istiyordum ki kendimden? Bir et parcasindan ibaret degil miydim oysaki? Neydi beni degerli kilan? Neydi beni digerlerinden ayiran? Bir et parcasindan ibaret degil miyiz hepimiz oysaki?
Yine tek başımayım kendimle.
0 notes
1hakan · 4 months
Text
Gece 3 te uyanıp boşluğu izleten bı dertti kimseye anlatamadım rezilliğimi
1 note · View note
ege-t0nc9y · 9 months
Text
Siz de fark etmişsinizdir belki, çok okuyan, araştıran, sorgulayan insanlar biraz daha mutsuz olurlar genellikle. Çünkü çok şeyin farkındadırlar. Bazı güzellemesi yapılan olayların altındaki kökeni, nedeni bilebilirler. Ancak insanlar bunun farkında değildir... "İNSANLAR NEDEN APTAL?!" diye düşünür durur belki. Geceleri bir olayı anlayabilmek için kafayı yer durur...
Bahsettiğim insan portresi az çok kafanızda belirmiştir. Ben de bu tiplerden biriyim. İyi ki mi desem, maalesef mi desem bilmiyorum ama sanırım iyi ki diyeceğim :D Sanatçıların, yazarların büyük çoğunluğu bu kafadadır aslında.
Peki gelin düşünelim: Gerçekten cahillik mutluluk getirir mi?
Bu biraz doğru bir laf evet. Cahillik mutluluk getirebilir, fazladan özgüven de getirebilir. Bazı sosyal etkinliklerde cahillerin başarılı olmasının sebeplerinden biri de aslında bu özgüvendir.
Bu biraz bize öğretilmiş de bir şeydir aslında. "Cahillik mutluluk getirir." diyerek sadece cahillerin mutlu olabileceği düşüncesi kafamızda canlanabilir belki, herkeste olmasa da. İster istemez insan "Ben zekiyim bundan dolayı mutsuzum çünkü çok şeyin farkındayım." diye düşünebilir ve kendini buna göre ayarlayabilir. Mutluluğu bir cahillik belirtisi olarak görebilir. Ee, zekiler mutsuzluğa mahkumlar mıdır o zaman? (Biraz saçmalıyorum farkındayım ama konuyu getirmek istediğim yere getireceğim şimdi.)
Aslında bu bizim bakış açımıza bağlı olan bir şey.
Ben bir insanın rüyalar aleminde yaşamaması gerektiğini, kendisinin saf gerçeklikle yüzleşmesi gerektiğini düşünüyorum. Yani duymak istediklerini duymasın, görmek istediklerini görmesin; gerçeği bir kabak gibi görsün. Kendimizi kandırmanın anlamı yok. Ancak şöyle bir şey var: Gerçekler "genellikle" acıdır(Mutlu eden gerçekler de vardır elbette). Bizi üzebilirler. İşte tam bu noktada bakış açımızı biraz değiştirebiliriz. "Gerçekler çok acı!" demek yerine şöyle demeyi deneyelim mi: "Ben, gerçeğin farkındayım. Beni ne kadar üzse de ben korkak davranmadım ve onunla yüzleştim. Onu olduğu gibi kabul ettim. Bunu yapamayan çok insan var ancak ben yapabilenlerdenim."
Nasıl oldu? Karamsarlıktan biraz daha uzaklaştık gibi değil mi? Bu bana birazcık daha mantıklı geliyor. (Elbette bunu okuyan olursa katılmayabilir.)
Burada yaptığım şey hayatı olumlama çabasından başka bir şey değil aslında. Daha önce de çoook insan yaptı bunu, özellikle filozoflar. Mesela Nietzsche, Epikuros...
Bir de bu yönle bakmayı deneyelim mi? Ne dersiniz?
0 notes
edanurd · 2 years
Text
Gökyüzü Dondu, Kimseler Gelmiyor,
Burası Yalnızlık İstasyonu...
Tumblr media
33 notes · View notes
kaptangorunmez · 2 years
Text
Anlatırken dinlemediniz ki yaşarken fark edesiniz ...
12 notes · View notes
Text
Bir kelimenin üzerine bu kadar şarkı, şiir ve kitap yazılmasının nedenini şuan daha iyi anlıyorum. Çünkü bazı şeylerin değeri kaybedince anlaşılırmış. Ben annemin ölmesinden korkuyorum. Çünkü aylarca kimsesizim, kimsesizim diye dolaştıktan, kimsem yokmuş gibi sokaklarda yattıktan sonra şuan cidden kimsesiz kalmaktan korkuyorum. keşke ölsem diyorum bazı anlar. Kurtulmak istiyorum. Yoruldum artık. Annem ölmek üzere. Her an ölebilir. Ve ben bu lanet çukurdayım. Yoruldum, bitap düştüm. Ama acılar yakamı bırakmadı. Herkes beni bıraktı gitti. Babam, annem, ablalarım, abim kısacası ailem dediğim herkes ve arkadaşlarım. Herkes. Ve Özgür. İçimde iki ayrı insan var. 1. kitap okumayı seven, saygılı, bilgili, doğru olan şeyleri yapmaya çalışan bir kız. Çevresindeki insanları kendisinden daha çok önemseyen. 2. ise yaşamak istiyen. Sadece anı yaşamak istiyen. Sevmek isteyen. Mutlu olmak için herşeyi yapabilecek olan. Bu mutluluk sentetik haplardan gelecek olsa bile. Ve bu uğurda herşeyi herşeyi herşeyi yapabilecek bir kız. Tarih kanka yazılmıştır. Her hayat kendi içinde bir tarih. Önünden geçtiğimiz evlerin içindeki insanlar, aynı bankı paylaştığımız insanlar ne yaşıyor bilmiyoruz. Yok oluyoruz. Hiç var olmamışcasına. Bende yok ölüyorum. Herşey ve herkes gibi.
1 note · View note
sebperest · 10 months
Text
Allah kudretini o kadar çok mucizeyle isbat etti ki artık karamsarlığa hakkımız yok.
0 notes