Tumgik
#laby extra
lazarish · 5 months
Text
Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media
... do you think we're friends in every universe?
54 notes · View notes
prolibytherium · 4 months
Text
Bagman is the best BCS episode to me by far. LOVE me a good tv episode where two guy's (gender neutral) struggle through a wilderness they are woefully unprepared for (where the wilderness also perhaps reflects an internal struggle through the wilderness of the self or Whatever??!!?!!) and the guys involved (for better or worse) learn more about each other in the process. AND he drinks his own piss
8 notes · View notes
reasonsforhope · 3 months
Text
"A Ghanaian-English entrepreneur has designed an electric bike from the ground up that’s transforming short-range transportation in her home country, proving that problem-solving in Africa can be done in Africa, by Africans.
[Valerie Labi's] company, Wahu!, assembles each bike by hand, and they can travel up to 80 miles [128 kilometers] on a single charge. This means that a delivery rider for Glovo or Bolt can comfortably cover a whole day’s work without refueling.
Anyone who’s visited Accra, Ghana, in the dry season will remember the incredibly poor air quality. Poor roads mean that cars are stuck in second and third gears, and old cars traveling in second and third gears mean plenty of extra car exhaust.
Poor roads also mean exposed dirt, and exposed dirt means fine-grained dust. Combined with a lack of rain, the smog, dust, and car exhaust make the air in parts of the capital unfit for human health.
Wahu! bikes help alleviate all three of these problems, and despite her English nativity [Note: Super weird and unclear way to phrase it?] and education, the bikes were designed and manufactured in Spintex, Accra.
“By introducing electric bikes into Ghana’s transportation ecosystem, we’re not only providing a greener alternative but also offering speed and convenience,” Labi told The Mirror. “Our bikes are a testament to how service delivery can be seamlessly merged with environmental conservation.”
Valerie Labi is a true inspiration, and besides her transportation company, she got her start in the Ghanaian economy in sanitation. She holds a chieftaincy title as Gundugu Sabtanaa, given to her by the previous Chief of the Dagbon traditional area in the Northern Region of Ghana. She has three children, holds a double major in Economics and Sustainability from two separate universities, and has visited 59 countries.
Getting her start in Northern Ghana, she founded the social enterprise Sama Sama, a mobile toilet and sanitation company that now boasts 300,000 clients.
During her travels around the small, densely populated country, she also recognized that transportation was not only a problem, but offered real potential for eco-friendly solutions.
“It took us two years to effectively design a bike that we thought was fit for the African road, then we connected with Jumia and other delivery companies to get started,” she told The Mirror. “Currently, I have over 100 bikes in circulation and we give the bikes on a ‘work and pay’ basis directly to delivery riders.”
According to Labi, each driver pays about 300 Ghana cedis, or about $24.00, per week to use the bike, which can travel 24 miles per hour, and hold over 300 pounds of weight. The fat tires are supported by double-crown front/double-spring rear suspension.
The bikes are also guaranteed by the company’s proprietary anti-theft system of trackers. Only a single bike has been stolen, and it was quickly located and returned to the owner."
-via Good News Network, January 24, 2024
180 notes · View notes
ligayangdala · 2 years
Text
Tumblr media
📣 MARK LEE. smut, college!au | ph setting
✍️ written in taglish | ⚠️ oral (m & f receiving), 69, bathroom sex, unprotected sex, rough sex, breeding kink, fingering, slight dom!mark, sub!reader | 📅 posted on july 31st, 2022 | 🔞 minors, do not interact! | edit: ahahahagagahhdhd di kami ok
🎧 LISTEN: earned it (fifty shades of grey) by the weeknd
Tumblr media
AUGUST 2ND IS A VERY SPECIAL DAY.
simula nung naging nobyo mo si mark, tuwing august 2, dapat kasama ka ni mark. may klase ka? susunduin ka niya after class. may meeting ka with your orgmates na aabutin hanggang 7 ng gabi? iintayin ka niya sa labas ng org room. may family dinner kayo? he won’t think twice because he’s coming with you. august 2 became extra special for mark lee dahil ‘yan ang araw ng monthsary niyo, to be exact, your 55th monthsary together as a couple— that’s 4.5 years. in those years, mark lee never failed to make you smile everyday, never made you feel like you’re unloved and underappreciated, never made you question your relationship, and that’s why you love mark lee and you want august 2nd to be special and just the two of you.
buti na lang at wala kayong pasok pareho for one week dahil sa isang conference ng mga prof sa ibang siyudad, saktong sakto pa sa birthday at monthsary niyo ni mark kaya naman hindi ka nagdalawang isip na mag-book ng villa sa batangas para may beach. pagkadating niyo, agad ka niyang inaya sa beach. ngiting-ngiti si mark dahil ngayon lang ulit kayo nakapagbakasyon na kayong dalawa lang, paano kasi tuwing nagbabakasyon kayo, palaging sumasabit ang mga kaibigan niyo sa lakad niyong dalawa (not that you two are complaining, but it feels nice na kayong dalawa lang sa ngayon). 
hindi na rin masyadong peak season dahil august na, balik eskwela at trabaho na halos lahat kaya kaunti lang ang tao sa resort na pinuntahan niyo ni mark. solong-solo niyo nga ang infinity pool dahil maaga kayong nakarating at nakapagcheck-in. dahil ang villa na nirentahan niyo ay may sariling access sa beach, inaya ka niyang maglakad-lakad habang bumababa ang araw. it's the moments like that with mark that makes you appreciate him and love him even more than you do right now. he'd talk about what he wants to do with you in the future, talk about the little things he remembers about you and talk about how much he loves you. 
after a long day at the beach, pagbalik niyo ni mark sa villa, hindi na kayo nakakain ng dinner at nakatulog nalang. nagising ka dahil nakalimutan mo palang isara ang kurtina kaya tumatama sa mukha niyo ni mark ang sikat ng araw, nung gagalaw ka na para isara ito, pinigilan ka ni mark.
"saan ka?" antok na tanong niya
"isasara ko 'yung kurtina, masakit sa mata 'yung araw eh" sagot mo, tangkang tatayo pero malakas si mark at nahigit ka pabalik. ngumiti ka at hinarap siya, nakapikit pa ang mga mata nito. "good morning, birthday boy"
kahit sarado pa ang mga mata, ngumiti si mark. "happy monthsary, giliw" bati niya, humalik ka sa labi niya ng mabilis at pagmulat niya ng mga mata niya, agad na napunta ang kamay niya sa bibig at tinakpan ito. "sorry, 'di pa 'ko nakakapagshave… stay there, mag-aahit lang ako."
this time, ikaw ang pumigil sa kanya. mark has always been so shy lalo na kapag may balbas siya, no matter how many times you've told him na okay lang sa'yo na may balbas siya at bagay rin naman, nahihiya pa rin siya at talagang aahitin niya ito. "mark, okay nga lang sakin na may balbas ka… four years na tayo, ayaw mo pa rin maniwala sakin" asar mo, inalis mo ang kamay niya sa bibig niya at hinalikan ito. naramdaman ni mark ang paggalaw ng kama, umalis ka sa pwesto mo at kumandong sa kanya. mark’s hand traveled on your lower back while you deepened the kiss, drawing circles on your skin while you focused on him. what a great way to start his day— your day, a heated make-out session in bed. "damn" sabi niya nung humiwalay ka sa labi niya para lumipat sa panga niya. hindi maiwasan ni mark na hindi umungol nung nag-umpisa kang galawin ang balakang mo, mabagal lang ang galaw nito pero iba ang sarap na nararamdaman niya. "baby, sit on my face"
natigil ka sa paglalagay ng marka sa leeg niya at hinarap niya, "pero birthday mo ngayon, dapat sa’yo ang focus"
ngumisi si mark at tinaboy ang mga hibla ng buhok sa mukha mo, "monthsary natin, araw mo rin, araw natin ‘to." sabi nito at hinalikan ka ng mabilis sa labi, "i really want to eat you out, giliw"
tama naman siya, araw niyo ‘tong dalawa pero hindi dapat ikaw lang ang makaramdam ng sarap. "well, we’re both in our underwear naman, wanna try 69? para fair, i can suck you off and you can eat me out" suggest mo, namula bigla si mark dahil sa apat na taon niyo, tatlong taon palang active ang sex life niyo at minsan lang kayo magtry ng mga bagay na ganito. sinapo mo ang pisngi niya, "hmm? ano?"
"tinatanong pa ba ‘yan? fuck yes" sagot nito sa’yo, agad kang umalis sa kandungan ni mark, naghubad ng bra at panty at si mark naman naghubad ng suot niyang boxers. napatili ka dahil nung naghahanda ka palang pumwesto, agad na hinigit ni mark ang balakang mo at nilapit ito sa mukha niya at nag-umpisa. he flattened his tongue, the hums he was making sent vibration shocks on your body kaya hindi ka makapagfocus. nung nilayo niya ang sarili niya pansamantala para himasin ang pisngi ng pwet mo, agad mong sinubo ang ari niya. he threw his head back to the pillow, feeling your tongue circle on the tip tapos bigla mong isusubo ng buo. “fuck baby, just like that…” he moaned, feeling your fingers play with his cock and the other ones play with his balls. mark continued to eat you out for a few more minutes, you were a moaning mess on top of him, isabay mo pa dyan ang paggalaw niya ng balakang mo kaya naman sumasagad sa lalamunan mo ang tite niya. “tangina, lalabasan na ‘ko… are you gonna swallow it, baby?”
hindi na ka sumagot dahil isa lang naman ang sagot dyan eh, swallow— like always. lalo mong binilisan ang paggalaw ng ulo mo hanggang sa maramdaman mo ang tamod ni mark sa loob ng bibig mo, naninigas ang buong binti niya habang naglalabas siya ng tamod. you release his cock with a pop, umalis ka na rin sa kandungan niya at tumabi sa kanya. he wrapped his arm around you and covered your naked bodies with a blanket. kinuha rin niya ang suot t-shirt niyang nasa headboard ng kama para punasan ang bibig mo. “my good girl” sabi nito habang pinupunasan ka. mark threw the shirt somewhere in the room and kept you close to him, humming random tunes as he watched and listened to the sea breeze just outside your villa. “we’re meeting our friends for lunch di ‘ba? tara, ligo na tayo”
kahit pagod ka sa morning exercise niyo ni mark, tumayo ka na rin at sinundan siya sa loob ng banyo. sinet niya ang heater sa hot shower, medyo may katagalan ito bago uminit kaya ginamit ni mark ang oras na ‘yun para magahit. “baby, sabi ko sa’yo, bagay nga sa’yo” sabi mo habang nakaupo sa sink at pinapanood siyang maglagay ng shaving cream sa palibot ng baba at labi niya.
“it’s our day, i want to look clean kahit sa pictures. they’ll grow out eventually naman giliw” sagot nito, inabot niya ang pang-ahit sa’yo, gillette lang dahil naiwan niya sa siyudad ang electric shaver niya. “na-ahitan mo na ako before, gawin mo ulit” ngiti niya at pumwesto sa harap mo, naka-corner sa’yo si mark kaya naman wala kang magawa kundi gawin ito. dahan-dahan mong ginalaw ang kamay mo pababa. what you’re doing is very domestic and romantic for you, kinikilig ka pero hindi mo pinapahalata kay mark. “good job, giliw” ngiti niya at kinuha ang razor sa kamay mo bago mag banlaw ng mukha at magpunas sa tuwalya. “wala na ‘kong balbas, pakiss na ‘ko”
hindi umalis si mark sa pagkakacorner niya sa’yo sa sink kaya madali mo siyang nahalikan, you wrapped your arms around his shoulder and planted a kiss on his lips, but he needed more. he held your waist and deepened the kiss, nagulat ka dahil naramdaman mo ang ari niya in between your legs. matigas na ulit ito at ang isang kamay niyang nasa bewang mo kanina ay nilalamas na ang dede mo. “markie” ungol mo, “right here? sa sink?”
“mas safe dito kesa sa shower” sagot nito at hinalikan ka sa pisngi, “we’ll be quick, malapit na rin mag-12 at for sure naghihintay na sila jeno sa resto” sabi nito, napaungol ka nung maramdaman mong nagpasok si mark ng isang daliri sa butas mo kaya naitapon mo ang ulo mo patalikod, umarko ang likod mo kaya lalong lumapit ang suso mo sa kanya, hindi pinalampas ni mark ang tsansa na dumede sa’yo habang gumagalaw ang daliri niya sa baba. “tangina, i can’t get enough of you, giliw ko” inalis ni mark ang daliri niya sa butas mo, leaving you feel empty pero filled up nung pinasok niya ang ari niya sa’yo. napakapit ka sa balikat niya at nagumpisang umungol, muling pinagdikit ni mark ang mga labi niyo. “are we not fucking enough, baby? bakit ang sikip sikip mo?”
“only for you, markie” ungol mo, “f-faster”
what y/n says, y/n gets isip ni mark. kinulong niya ang hita mo sa braso niya at binuka ito ng mas malaki, agad niyang ginalaw ang balakang niya ng mabilis. kada bayo ni mark, tumatalbog ang dede mo kaya hindi niya maiwasang hindi ito kagatin. “markie, i’m near na…” sabi mo, nararamdaman pa niya na lalong sumikip ang puke mo kaya napaungol rin siya habang dumedede. “mark—!”
one last piercing thrust, mark pulls out of you. binitawan niya ang mga binti mo, napasandal ka sa salamin at nanginginig ang buong katawan mo. he took a glimpse in between your legs, messy is an underestimated word sa nakikita niya. you were dripping, like really dripping. he had the urge to push back all the cum that was dripping out of you back inside and make sure you won’t waste any of it. matagal naman na kayong nagsesex ni mark ng walang protection (thanks to the implant you got dati) dahil dyan, madalas din niyang iputok ang tamod niya sa loob mo— dahil dun, he developed a kink, breeding kink. something na hinding hindi niya maamin sa’yo dahil nahihiya siya.
when both of your bodies are calmed down, pumasok na kayo sa shower room. mainit na rin ang tubig kaya foggy na rin sa loob. tulad ng pag-ahit mo sa kanya kanina, hindi mo maiwasang hindi kiligin dahil binubulungan ka ni mark ng mga matatamis na salita habang shina-shampoo niya ang ulo mo. pagkatapos niyong maligo, nagbihis agad kayo dahil tumawag na si haechan sainyo na kanina pa raw sila naghihintay sa restaurant. buti nalang at malapit lang ito kaya nakarating kayo agad.
napangisi si haechan sa nakita niya sa leeg ni mark, “tangina, someone got laid!” anunsyo nito, nagpapasalamat na lang ang may birthday dahil nasa loob sila ng isang maliit na function room at hindi maririnig ng ibang customers ang kaibigan niya. “mark lee, malaki ka na talaga!”
“parang dati lang, nahihiya ka pa magconfess kay y/n” asar ni jeno, “ngayon…” jeno wiggled his eyebrows as another sign of teasing, “ibang klase ka talaga pre”
dahil nag-aasaran na rin sila, sumali na rin si chenle. “monthsary nila ngayon ah?” gatong nito, kaya lalong umingay sa loob ng function room kahit sinasaway na ang mga lalaki ng mga jowa nila at pinagsasabihan na tigilan na nga raw si mark.
“putangina, may dilig pala si mayor. kaya pala ngiting ngiti nung pumasok kahit late na” tawa ni jaemin, “parang dati lang mahiyain at puro pag-aaral ka lang ah”
kahit na pulang pula na ang mukha ng binata, nakikisali sa tawanan si mark habang hinihintay niyo ang pagkain, busy ka rin makipag-usap sa mga jowa ng tropa ni mark pero hindi binibitawan ni mark ang kamay mo. he’s much more calmer when you’re around and holding his hand, bumitaw lang siya nung kumakain na kayo. nag-gala ang buong tropa sa batangas, medyo late na rin nung nakabalik kayo ni mark sa resort. nagpapahangin siya sa balkonahe, habang ikaw nasa banyo, nagreready ng huling regalo mo para kay mark. suot suot ang baby blue na lace lingerie, binalot mo ang sarili sa isang bathrobe at lumabas ng banyo.
ngumiti sa’yo si mark at pumasok sa loob ng villa, hindi nakalimutang i-lock ang sliding door bago ka lapitan. “i have one more gift for you, baby” sabi mo, pinulupot mo ang braso mo sa leeg niya at nilapit siya sa’yo para mahalikan mo ang labi niya. “it’s under this robe nga lang”
“giliw, andami mong regalo sakin… this vacation, the books, the watch… and you’re telling me you have another one for me?” ngisi nito, kamay niya ay nagumpisang alisin ang pagkakatali ng robe. halos maglaway si mark sa nakikita niya, “giliw… bakit ba sobrang ganda mo?” hindi mo sinagot si mark at tinulak mo siya sa kama, tinanggal mo ang bathrobe at tinapon ito kung saan. napapakagat labi si mark habang pinapanood ka niyang maghubad ng dahan-dahan, he never realized how great baby blue looks on you. kinindatan mo si mark habang binababa ang zipper ng suot mo sa harap, nararamdaman niyang tinitigasan siya kaya napahawak siya sa ari niya. “baby, don’t tease na…”
“why? ‘wag kang impatient, mark,” sabi mo, “i’m unwrapping your gift oh”
“if you’re my gift, hindi ba dapat ako ang nag-uunwrap sa’yo?” ngisi nito, natigil ka tuloy sa pag hubad at tumawa nung tumayo at hinigit ka niya papunta sa kama, “my pretty girl shouldn’t make me wait especially on my special day” sabi nito, wala pa sa gitna ang bukas ng zipper, akala mo nga ay ibababa niya ito nang mabilisan, pero nagulat ka nung ang marinig mo ay ang pagwarak ng lace.
“baby, kakabili ko lang nun!”
“wala ‘kong pake, pwede naman kita bilhan ulit, hindi ba?” sabi nito, may pagka-komplikado kasi ang suot mo kaya winarak na lang niya. nung naalis na ni mark ito nang tuluyan, agad niyang hinawakan ang dede mo. his other hand was playing with your nipples, and the other was on his mouth. wala pang ginagawa si mark kundi i-grind ang tite niya sa puke mo pero napapaungol ka na agad. “god i’ll never get tired of your boobs, baby”
bumaba saglit si mark sa kama para magtanggal ng shorts at pagsampa niya, hinawakan niya ang binti mo. nilinya niya ang ari niya sa puke mo, ipapasok ang ulo at ilalabas para makarinig ng daing galing sa’yo. “markie, please?” pagmamakaawa mo, “fuck me na, ‘di na ‘ko makapaghintay!” dagdag mo. mahigpit na hinawakan ni mark ang dalawang binti mo, tinulak ito papunta sa dibdib mo at sinagad ang tite niya sa loob mo. napaungol ka ng malakas— buti nalang at medyo magkakalayo at makapal ang semento ng mga villa dito, kung hindi, sigurado kang may magrereklamo sa inyo.
“impatient girls usually don’t deserve this, pero you’ve been such a good girl for me the past few weeks…” sabi ni mark, nararamdaman mong naninigas ang muscles mo sa binti at hita dahil dito siya nakapatong habang bumabayo, “deserve mo rin naman siguro, ano?” tanong nito, hindi ka pa rin makasagot at makatingin sakanya kaya naman pinwersa ni mark na tumitig ka sa kanya, nakahawak siya sa panga mo at nakatitig ng malalim sa mga mata mo. “sagot.”
“y-yes, mark…” mahina mong sagot, “d-deserve ko ‘to”
“damn right, baby, you do” he growled, giving you another hard thrust. binitawan niya ang panga mo at muling sinarado ang mga binti mo, feeling mo tuloy nagrerearrange lahat ng laman loob mo dahil sa ginagawa ni mark sa’yo ngayon, ramdam na ramdam mo na sinasagad niya ang tite niya sa loob mo at nararamdaman mo na naaabot nito ang sweet spot mo. “good girls do whatever i say, hindi ba?”
“mhm”
“play with yourself while i fuck you dumb, baby” sabi nito, mark was never really into rough dirty talks like this dahil very gentle siya when it comes to you kaya naman lalo kang na-turn on. mark lets go of your legs, hinayaan niyang bumuka ito, “i said play with yourself, baby…” his voice was deeper than ever, your fingers found their way on your clit and you started rubbing it clockwise motion. ngumisi si mark habang pinapanood niyang tumirik ang mata mo, tumalbog ang dede mo kada bayo, at habang nararamdaman niyang nagkukuyom ang puke mo. “don’t cum unless i told you so”
mark has always been so good in bed even nung first time niyong mag-sex, he knows all of your weakness and sweet spot kaya madali ka nitong dalhin sa langit. “markie—” hinga mo, “malapit na ‘ko… so, so, so close…” pakiramdam ni mark lalo kang sumikip habang bumabayo siya ng mabilis, napapakapit ka sa bedsheet at namimilipit ang katawan. “please let me cum…”
“fine” matipid niyang sabi. tila nabunutan ka ng tinik sa loob ng katawan nung nilabasan ka na, pero hindi pa rin tapos si mark kaya ungol ka pa rin ng ungol sa ilalim niya. binaba ni mark ang sarili niya sa’yo at pinagdikit ang mga pawis niyong dibdib, humalik ito sa leeg mo. “baby, lalabasan na rin ako” bulong niya sa balat mo, “fuck”
bumagal ang pagbayo ni mark, tumitibok ang tite niya sa loob mo habang naglalabas ng tamod. pagod na umalis sa taas mo si mark, hinawakan ang dalawang tuhod mo para hindi magsara ang mga hita mo. tulad ng nakita niya kaninang umaga sa banyo, you were dripping. his cum was seeping out of your pussy and he didn’t waste any second to put his fingers inside of you to keep his cum inside. breeding you every time you have sex felt like he was marking you as his own and nobody else’s, just his. “‘wag mong sayangin, giliw” sabi niya, umugol ka naman. “you did great, baby” humalik si mark sa noo mo at hinigit ka palapit sa kanya, “thanks for always celebrating my birthday with me” bulong niya sa buhok mo, “i’m not saying this kasi kakatapos lang natin magsex, pero sobrang thankful ako na girlfriend kita and i really want to spend my whole life with you.”
kinuha mo ang kamay ni mark at pinulupot ito sa sariling kamay mo, “thankful ako sa existence mo, and i also want to spend this lifetime with you, my lifeline.” sagot mo, “happy birthday, baby”
“happy monthsary, giliw”
351 notes · View notes
0710studios · 2 years
Text
Tumblr media
MGA KARAKTER. jeno x fem!reader
TAGS. angst, smut, arranged marriage!au, marriage of convenience!au, taguan ng anak!au (di namin alam kung ano english nyan)
BILANG NG MGA SALITA. 5.4k (WOW DIBA TAPOS PART 1 PA LANG YAN)
MGA BABALA. profanities, fingering, nipple sucking, unprotected sex (tangina ibalot niyo ang dapat ibalot!!!!!), unexpected/accidental pregnancy (kaya nga taguan ng anak eh), pregnancy (pota malamang ahahfhhffhfh), parehong mataas pride ni y/n at jeno
CHIKA NG ADMINS. wow tangina ito na ata pinakamahabang nasulat namin tapos may part 2 pa!!! ano kayo rebisco?!?! may pasobra dahil special ka!??@ chour deins namin alam kung kelan mapopost 'yung part 2 kasi may pasok na kami potangina sagabal sa pagsusulat talaga 'yang pag-aaral na 'yan dejk HAHAHAHAH
HILING NI ANON. jeno taguan ng anak au na may slight angst (HAHAHAH SORRY NDE NASUNOD XD BAWI KAMI SA PART 2)
Tumblr media
JENO LEE, THE TRUST FUND GUY.
hindi kayo arranged marriage ni jeno dahil sa mga magulang niyo, arranged marriage kayo dahil kailangan ni jeno na masecure ang trust fund niyang galing sa lolo niya. it happened so quickly, lasing kayo pareho, the stranger proposed to you, you accepted, and isang pirma lang galing sa kaibigan niyang lawyer— you woke up the next day as y/n lee and in bed with jeno, in a hotel somewhere in the city faraway from where you live. kinailangan mo pa ng explanation nun mula kay jeno, kung bakit pareho kayong may suot na wedding ring at bakit may best wishes banner sa loob ng kwarto niyo. 
the contract he handed you a few hours after you woke up said that this marriage will only last for a year, na kailangan mong mag-move in kasama siya sa iisang bubong, na kailangan mong maging present sa mga pupuntahan niyang events nandoon ang pamilya niya— lalong lalo na ang lolo niya. after nun, he will get his hundred million dollar worth of trust fund and he’ll give you a reasonable amount of money once the contract ends. sa hirap ng buhay, between 9-5 jobs and part time jobs na pinapasukan mo para lang mabigyan ng extra money ang parents mo, wala kang choice kung hindi tanggapin ito. isang taon lang naman eh, what do you have to lose after that?
pero sa isang taon na ‘yun, madalas umiiwas sa’yo si jeno. sa isang araw, bihira na ‘yung isang beses mo siyang masulyapan dahil madalas itong nasa opisina at iniiwan ka sa bahay niyo. nagtatrabaho ka pa rin, 9-5 p.m., bumibisita ka sa mga magulang mo tuwing may extra kang pera pero hindi mo masabi sa kanila na kasal ka na. hindi rin naman sila maniniwala dahil buong buhay mo, wala ka namang pinapakilalang lalaki sa kanila. biglang nagbago ang lahat nang umuwi kayo ni jeno galing sa birthday ng lolo niya, malapit nang matapos ang kontrata niyo, isang buwan na lang at tapos na lahat nang ‘to. umuwi kayo pareho ng lasing at… well, libog. halos isang taon kayong walang dilig dahil iniingatan ni jeno ang sarili niyang madawit sa mga eskandalo na baka maging rason pa kung bakit mauudlot ang trust fund niya.
jeno unzipped your dress effortlessly, letting it pool on your feet as he guided you to your bed. humiwalay lang si jeno sa pagkakahalik sa’yo para maghubad ng damit, sa mga naging bakasyon niyo ni jeno kasama ang pamilya niya, alam mong maganda ang katawan nito dahil madalas rin siyang pumupunta sa gym. jeno pushed you on your bed, asking you to lift your hips para matanggal niya ang suot mong panty, nang matanggal niya ito, tinapon niya ‘to somewhere sa loob ng kwarto kasunod ng bra mo.
hindi ka naman virgin, in fact, active ang sex life mo bago pa dumating si jeno sa buhay mo. pero dahil kinasal ka sa kanya, isang taon kang walang dilig at tigang. pumatong si jeno sa’yo at naramdaman mo ang tigas ng ari niya sa exposed mong puke, ramdam na ramdam mo ito kahit na may boxer na namamagitan sa gitna. “you want this, baby?” tanong niya sa labi mo, “sabi mo kanina, isang taon ka na walang dilig.” pumikit ka dahil ramdam mo ang init ng hininga ni jeno sa mukha mo, hindi ka makasagot dahil parang nawawalan ka ng boses kaya tumango ka. “use your words, misis”
“y-yes, jeno” mahina mong sabi na nagpangisi sa asawa mo, “please, fuck me”
“whatever you want, misis”
humiwalay si jeno sa mukha mo at binaba ang sarili hanggang sa dibdib mo, ang isang kamay niya ay binibilog ang isang utong mo, ang isa naman ay nasa bibig niya. bumitaw si jeno sa pagkakahawak niya sa isang suso mo, nilipat ang kamay na ito sa gitna ng mga hita mo para paghiwalayin ang labi ng puke mo. napakagat labi ka dahil nagpasok ng hindi isa, pero dalawang daliri si jeno sa loob. he was curling his fingers inside, trying to find the sweet spotng to find your sweet spot. it only took him seconds until you were writhing under him kaya napahawak ka sa buhok niya, “jeno, oh my g-god, dyan lang…” ungol mo, kinagat ni jeno ang utong mo bago ilayo ang sarili niya sa’yo at halikan ka muli sa labi. “jeno, lalabasan na ‘ko… f-faster…”
unfortunate you, inalis ni jeno ang daliri niya sa loob mo. napailing ka dahil, ayun na eh. andun na tapos inalis pa niya. humiwalay si jeno sa’yo at bumaba sa kama, kala mo tapos na kayo, and there was a part of you that was disappointed nung bumukas at sumara ang pinto. sighing, inayos mo ang sarili mo at nagtaklob ng kumot. ayun na sana eh, kaso mukha ayaw ata talaga ni jeno. okay lang ‘yan, isang buwan na lang, y/n. malaya ka na ulit. sabi mo sa sarili mo at pumikit, pero agad mong minulat ang mata mo dahil bumukas muli ang pinto.
“anong akala mo, tapos na ‘ko sa’yo?” malamig na sabi nito, lumingon ka sa pinto at nakitang may bitbit siyang tuwalya at isang baso ng tubig. “tanggalin mo ‘yang kumot mo, bukaka. bilis.” utos nito, agad mong inalis ang kumot na nakataklob sa katawan mo at bumukaka. nagtanggal ng boxers si jeno bago sumampa sa kama. hawak hawak ang mga hita mo, pumwesto siya sa gitna. ang laki niya, tangina. naglalaway ka sa lalaking nasa harap mo, taas-babang kinukuskos ang ulo ng tite niya sa basa mong puke, nang-aasar pa na pinapasok ang ulo at biglang ilalabas. you moaned his name quietly, and hearing you moan like that pushed his buttons. ang mga kamay niyang nakahawak kanina sa hita mo, nasa balakang mo na at mahigpit ang pagkakakapit niya dito, bumabaon ang mga kuko sa balat mo.
diniin mo ang ulo mo sa unan, nakahawak ang mga kamay sa comforter na nasa ilalim mo. “jeno, fuck, bilisan mo lang” ungol mo, gaya ng sabi mo, binilisan ni jeno ang pagbayo niya. kada pasok ng tite niya sa puke mo, nararamdaman niya ang ka-sikipan nito kaya dumadaing siya. “jeno… lalabasan na ‘ko”
binitawan ni jeno ang isang side ng balakang mo at nilipat ito sa puke mo, rubbing your clit as fast as his hips were moving. the sensation you were feeling were on the next level, you’ve never experienced pleasure like this before dahil ang mga ex mo naman ay hindi ganun ka-galing sa kama pero pwede na. jeno was a beast— sa business at sa kama. hindi ka na nagtataka kung bakit maraming babae ang humahabol sa kanya, magaling pala talaga siya sa kama.
“jeno—!” ungol mo, you finally reached your orgasm, but jeno still hasn’t. hindi rin niya tinitigilan ang tinggil mo, kaya naman nanginginig na ang buong katawan mo. para kang kiti-kiti sa ilalim ni jeno. “jeno please…”
“onti na lang, misis… malapit na ‘ko” sagot nito, at muling binaba ang sarili niya sa dibdib mo at nag-umpisang dumede. habang tumatagal, bumabagal ang pagbayo ni jeno, mukhang malapit na siyang labasan dahil nararamdaman mo ang pagkislot ng tite niya sa loob mo. “tangina… ang dami ata” sabi ni jeno, mabagal ang pagbayo at naglalabas ng tamod ang tite niya sa loob mo.
ilang minuto kayong nakapwesto ng ganun ni jeno, walang kumikibo at nakapatong lang ang ulo niya sa dibdib mo. hindi niya inaalis ang sarili niya sa loob mo, at nakatulog kayo na ganun ang pwesto. kinabukasan, nagising ka na lang dahil sa sikat ng araw. pag gising mo, may suot kang damit at nakabalot ka sa kumot. gumulong ka sa kabilang side ng kama mo, kinuha mo ang cellphone mo na nakapatong sa sidetable at binuksan ito para tignan kung anong oras na.
6:10 AM | JENO: whatever happened last night, i hope we can both agree that i never happened and never should’ve happened.
6:10 AM | JENO: kalimutan na lang natin na nangyari ‘yun.
6:13 AM | JENO: i’m off to america today for a business conference, 2 weeks.
6:15 AM | JENO: you have the whole house to yourself until then, we’ll talk when i get back. malapit nang matapos ‘tong kontrata natin that’s why i need to talk to you about this matter. mag-uusap tayo.
10 a.m. nang mabasa mo ang text niya, parang bigla kang nanghina at nandiri sa sarili mo. ano bang inexpect mo sa asawa mong pinili ka para sa trust fund niya? mai-inlove sa’yo pagkatapos niyong magtalik kagabi? hindi naman siguro ganun ‘yun. 1 p.m. pa ang pasok mo ngayon, bukod sa text ni jeno, nakatanggap ka ng text sa boss mo. pinapapunta ka ng maaga sa trabaho kaya naman kahit nasaktan ka sa nabasa mo, binalewala mo na lang ito at naghanda papuntang opisina. 
“congrats, y/n! na-promote ka na!” nakangiting sabi ng boss mo, “see, all of your hard work led you to this moment! team leader ka na, pero… may konting problema lang tayo,” dagdag niya, hinihintay mo siyang magpatuloy, “you see, nagustuhan kasi ng ibang branch yung way of work mo. gusto sana nilang kuhain ka muna pansamantala. okay lang ba ‘yun sa’yo? kung hindi naman, pwede naman natin tanggihan— na sa’yo pa rin ang desisyon.”
“saan pong branch?”
“sa busan, okay lang ba? may kalayuan pero okay naman na. hindi naman mababawasan ang sweldo mo, tataasan pa nga.” tawa niya, “so, alam kong hindi mo kayang magdecide ngayon pero sana pag-isipan mo agad-agad. may 1 week ka para mag-isip at kausapin ang asawa mo tungkol dito ha, balikan mo ako kung kailan nakagawa ka na ng desisyon. nasa office lang ako lagi.”
tumango ka sa boss mo at nagpasalamat, inabot na rin niya sa’yo ang mga papeles na dapat mong pirmahan by the end of the week. binasa mo ito pag balik mo ng cubicle mo, sa taas ng bago mong sweldo, pwede ka na nga talagang umalis ng siyudad na ito at bumalik sa lugar kung nasaan ang pamilya mo. nagdadalawang isip ka rin kung sasabihin mo pa ba ito kay jeno o hindi na, after all, wala namang saysay kung sasabihin mo di ‘ba? hindi rin naman kayo masyadong nagpapansinan sa bahay. bahala na, isip mo at pinirmahan ang dokumento.
dalawang linggo ang nakalipas, pagbalik ni jeno galing ng amerika, inaasahan niyang madadatnan ka niya sa bahay niyo. tanghali kasi nang dumating siya, hindi rin siya sigurado sa oras ng pasok mo dahil madalas shifting ka, minsan 10 am, minsan 2 pm, madalas gabi ang pasok mo. pagpasok niya, ganun pa rin ang bahay, tahimik at malinis. sobrang pagod ni jeno dahil sa haba ng biyahe mula amerika pauwi ng korea, kaya naman dumiretso na siya agad sa kwarto niya para magpahinga, hoping that once he wakes up, he’ll find you back home and you’ll talk about your situation regarding the trust fund.
pero nagising siya sa madilim na bahay, mag-isa at tahimik. sa pagkakaalala niya, 12 p.m. nang makarating siya sa bahay, alas otso na ng gabi at wala pa rin ang presensya mo. nagtataka si jeno kaya naman kinuha niya ang cellphone niya at idinial ang number mo kahit antok na antok pa siya. the number or code you have dialed is incorrect, please try again later. napakunot ang noo niya, anong meron? bakit ayaw? isip niya, at muling pinindot ang tawag pero ganun pa rin ang sagot. sighing, jeno left the comfort of his bed and exited his room. across his room is yours, he knocked three times but all were not answered. binuksan niya ang pinto at nakita na halos lahat ng gamit mo ay wala na, tanging kama, at ilang gamit na pinamili mo dati ang naiwan. agad niyang binuksan ang mga cabinet mo, walang mga damit pati na rin ang mga maleta mo, wala na.
“putangina, nasaan ka ba y/n?” mura ni jeno, nagdial ulit siya ng number mo pero wala talaga. nagtry siyang magtext pero lahat ito hindi nagsesend. hindi madalas gumamit si jeno ng kahit anong social media apps, pero para sa’yo, binuksan niya ang mga ito para hanapin ang accounts mo. walang lumabas ni-isa, parang kang bula— biglang naglaho at nawala.
tangina. 
—.
“how are you loving busan so far?” tanong ng bago mong boss, “sabi ng boss mo sakin sa seoul nung bumisita ako, taga-rito ka raw. it’s nice to be back home, ano?”
nginitian mo siya at tumango ka, “opo, sobrang tagal ko pong hindi nakauwi. na-miss ko dito, sobra” sagot mo, “thank you po pala for coming with me sa doktor… nakakahiya, boss ko pa naman po kayo.”
“nako y/n, ‘wag kang mahiya sakin.” tawa niya, “tsaka kailangan mo ring alagaan ‘yang batang dinadala mo. hindi ako makapaniwalang limang buwan na pala siya tapos wala kang kamuwang-muwang.”
“oo nga po eh, ‘di ko alam, cryptic pregnancy na pala ‘yung meron ako ngayon” napakamot ka ng batok, sobrang hindi obvious na buntis ka dahil most of the time akala mo bloated ka lang, ‘yun pala may bata na sa loob ng tyan mo. naguguilty ka na hindi mo malaman, alam mo kasing dapat mong sabihin ‘to kay jeno pero hindi mo magawang sabihin ito dahil iniwan mo siya sa ere nung nasa amerika siya. ni hindi mo nga alam kung anong ginagawa niya ngayon sa buhay niya. wala kang balita o kahit anong alam tungkol sa kanya ngayon. “sir jungwoo, pasensya na po talaga sa abala ha and sobrang thank you po sa pagaasikaso sakin”
“wala ‘yun, ano ka ba” ngiti nito, “gusto mo bang kumain ng lunch? may alam akong healthy restaurant malapit dito at pwede kitang samahan sa pagbili ng gamit ng bata.”
“hala, baka nakakaabala ako sa’yo sir…” sagot mo, “kaya ko naman na po dito, magtataxi na lang ako papunta ng mall.”
“‘wag na, sasamahan na lang kita. pareho naman tayong off ngayon eh,” sabi ni jungwoo, “tsaka, jungwoo na lang… wala naman tayo sa trabaho eh. samahan na kita kumain ng lunch tsaka sa pagshopping mo ng gamit ng bata.”
tutal nag-offer na rin naman ang boss mo, pumayag ka na at sumabay ng labas sa ospital sa kanya. ang totoo niyan, na-awkwardan ka kanina dahil ang akala ng doktor ay asawa mo si jungwoo kahit nakasalubong mo lang naman siya sa lobby ng ospital dahil bumisita siya sa kaibigan niya. pero ngumiti na lang si jungwoo nung sinabi sa inyo na “five months na ang baby niyo, healthy naman siya so far”. nahihiya ka dahil boss mo ito, tapos napagkamalan pang tatay ng anak mo— ang anak mong hindi mo alam na nageexist until today. bakit kaya hindi nadetect ‘tong bata noong nagpa-medical ka bago bumalik dito sa busan? bakit ngayon lang, na nagtataka ka dahil bukod sa nagkakaroon ka pa rin, biglang lumobo ang tiyan mo kaya nagkusa kang pumunta sa doktor. 
“so, forgive me sa tanong ko, anong history niyo ng tatay ni baby?” tanong niya at humigop ng sabaw sa inorder niyong pagkain. “pwede mo namang hindi sagutin kung hindi ka komportable.”
“magulo, sir— i mean, jungwoo.” sagot mo, “sobrang gulo talaga.”
“paanong magulo? may third party o ano?”
hindi mo alam kung anong meron kay jungwoo pero mabilis kang nakapag-open up sa kanya kung ikukumpara mo sa pamilya mo. ni hindi nga alam ng pamilya mo na kasal ka dahil sa kagustuhan mong itago ito. pinaliwanag mo kay jungwoo na kaya ka kasal dahil gustong makuha ni jeno ang trust fund niya sa lolo niya, and the only way he could get this is to get married. matagal na kasing gusto ng lolo ni jeno na ikasal siya dahil sa kanilang magkakapatid at magpipinsan, siya na lang ang hindi pa kasal. halos lahat ng mga kapatid at pinsan niya ay nakuha na ang kanilang mga trust fund— except for him dahil wala pa siyang asawa. to make it more believable, jeno created a contract to stay married with you for a year hanggang sa maproseso niya ang trust fund niya. pero ngayong iniisip mo ito, mukhang hindi ata nakuha ni jeno ang trust fund niya dahil nawala ka bigla. 
“wait, so, kinasal ka dahil gusto ng asawa mo makuha ‘yung pera sa lolo niya?” tanong ni jungwoo, tumango ka at sumubo ng kanin. “tapos bago ka mapromote, may nangyari sa inyo… tama ba?” tumango ka ulit, “tapos nasaktan ka sa sinabi niya dahil pakiramdam mo, ginamit ka lang talaga niya tapos pinirmahan mo ‘yung kontrata agad-agad?”
“tumpak.” ngiti mo, “anyway, ilang buwan na ang nakalipas simula nun. wala na akong contact sa kanya, wala na lahat.”
“paano kapag bumalik?”
napatigil ka sa pag nguya, hindi naman na babalik 'yun dahil wala ka naman sa kanya eh. hindi ka importante sa buhay niya in the first place. “hindi na 'yun babalik, jungwoo.” sabi mo, may bahid ng lungkot ang boses mo kaya tumango si jungwoo. “ano ba 'yan, ang lungkot ng usapan natin. pwede bang change topic?”
naging magkaibigan kayo ni jungwoo simula nung araw na 'yun, siya lang rin ang nakakaalam ng history mo kay jeno at siya lang rin ang nakakaalam nabuntis ka ng asawa mo. medyo nahirapan kang sabihin itonsa mga magulang mo, unang una, hindi naman kasi nila alam na kasal ka na dahil hindi mo ito sinabi— ang alam mo lang kasi, matatapos ang kontrata niyo ni jeno at pagtapos nun, pwede ka nang magpatuloy sa buhay mo nang hindi nila nalalaman 'yun. you even considered it to be your deepest, darkest secret, pero nag-iwan ng souvenir si jeno.
—.
"babalik ka na sa seoul, sigurado na ba 'yan? hindi ka na tatakas?" tanong ni jungwoo sa'yo sa tawag, kasalukuyan kang nagmamaneho pabalik ng seoul, traffic pa nga at maling ideya talaga na umalis kayo ng anak mo ng late na. "si lily? okay lang ba siya?"
"okay lang siya, tulog sa likod" sagot mo, "woo, thank you ha. i can't stress enough how thankful i am to you the past 4 years." sabi mo sa kanya, "thank you for acting like a father figure kay lily, sayang na-cut short. ready na pa naman akong pakasalan ka" asar mo, madalas kasing isipin ng mga ka-trabaho mo na ang anak mo ay anak rin ni jungwoo kaya naging inside joke niyo na itong magkaibigan.
"tarantado ka, sumbong kita sa asawa mo eh" asar nito pabalik, "papunta rin ako ng seoul bukas, tulungan ko kayo mag-ayos sa apartment niyo."
"sige, sige! matutuwa nyan si lily," sagot mo, "for now, sa iisang kwarto muna kami matutulog. wala pa raw kasi 'yung inorder kong kama niya sabi ng landlord. bukas pa ata dadating, keri mo bang tulungan ako iset-up 'yun?"
"ako pa ba, y/n?"
"hay nako, woo. una na ako, umaandar na 'yung traffic, bye na. ingat ka bukas ha!"
bukod sa gasolina at pagpapahangin ng gulong ng kotse niyo, nagdecide kang dumaan sa rest stop dahil nagising si lily sa likod at nagsabing nagugutom na siya. dalawang oras pa ang byahe niyo kaya maganda na rin sigurong magpahinga muna kayo kahit isang oras rito sa rest stop para kumain at magliwaliw mag-ina.
"mommy, look oh! samoyed!" excited na sabi ng anak mo at tinuro ang puting aso na naglalakad kasama ang amo niya. "hello, can i pet your dog po?" the dog was owned by a young couple, natuwa sila dahil napaka-polite ng anak mo at tumango para payagan na hawakan ang aso. "you're so cute!"
simula nung nag-aral si lily sa isang kindergarten sa busan, madalas na sinasabi ng mga guro niya na mahilig sa aso at pusa ang bata. halos saulo na niya ang iba't ibang klase ng breed ng mga aso at pusa at sa tuwing nakakakita siya nito, gustong gusto niyang hawakan. "bye bye, cutie! alis na kami ng mommy ko" paalam niya sa aso, "thank you po for letting me play with your dog" ngumiti ang dalawa sa kanya at naglakad na palayo. humawak na si lily sa kamay mo at pumasok kayo sa isang maliit na restaurant, mahilig rin sa fried chicken ang bata— halos ito na lang ata ang gusto niyang kainin araw-araw. "mommy, may new school na po ako di 'ba?" tanong niya sa'yo habang naghihintay kayo ng pagkain.
nilapag mo sa lamesa ang cellphone mo at tinignan ang anak mo, may hawig ni jeno ang bata. kung saan nakapwesto ang nunal ni jeno, na nasa ilalim ng mata, ganun rin ang sa bata. pati ang hulma ng mga mata nito kapag nakangiti ay parang si jeno. "yes anak, malapit sa office ni mommy para mabilis kita masundo." sagot mo at hinawi ang buhok niyang nakatakip sa mukha niya, "kinakabahan ka ba kasi bagong lugar?"
"nope!" sagot niya, "magkakaroon naman po ako ng bagong friends 'dun, sabi ni dada woo, marami daw pong dogs sa seoul! kaya excited rin po ako!"
ngumiti ka sa anak mo at pinisil ang pisngi nito, ang cute cute kasi niya. pinapanood mong kumain ang anak mo habang nagrereply sa mga chat ni jungwoo sa'yo, kanina ka pa kinukulit na gusto raw niyang makita ang inaanak niya kaya kada galaw ng bata sa loob ng restaurant at rest stop, kailangan mong i-send kay jungwoo.
"mommy, ayaw kong pumasok sa cr. dito na lang po ako sa labas" sabi ng anak mo, "promise po, here lang ako"
"pero anak, delikado eh… baka kung saan ka mapunta o may kumuha sa'yo"
"mommy big girl na po ako, lagi ko po natatandaan 'yung rule mo: don't talk to strangers?"
"hmm, okay. mommy trusts you enough naman na, saglit lang ako, okay? don't go anywhere!"
tumango ang bata sa'yo at talagang hindi nga siya umalis sa labas ng banyo. pero dahil bata, madalas gumagana ang imahinasyon niya at naglaro. lily was skipping steps, singing random songs na natatandaan niyang pinatugtog ng teacher niya before pero natigil ito nang bigla siyang mabangga ng isang lalaki at bumagsak siya sa sahig.
"oh my, are you okay?" tanong ng lalaki sa kanya at tinulungan siyang lumuhod para pagpagin ang dumi sa pantalon ng bata.
"yes po!" ngiti ni lily, "sorry, hindi po dapat ako naglalaro dyan banda…"
"no, okay lang. nagmamadali kasi ako kaya hindi kita napansin." sabi nito, "asan kasama mo? mommy? daddy? bakit mag-isa ka dito?"
"hmm, 'yung dada ko po nasa busan pa narinig ko sila ni mommy na susunod raw si dada woo bukas samin sa seoul kasi lilipat na kami ng bahay. 'yung mommy ko po nasa cr" sagot ng bata, "hala, i just broke mommy's rule na don't talk to strangers!"
natawa ang lalaki sa bata, inayos niya ang sarili niya at inabot ang kamay. "i'm jeno lee, hindi na ako stranger. anong name mo?"
"lily!" 
"nice to meet you, lily." ngiti ni jeno, "gusto mo bang samahan muna kita dito hanggang sa makalabas si mommy mo sa cr?"
"sure po, tito jeno!"
maraming kwento ang bata kay jeno, parehong tao na walang kamuwang-muwang na mag-ama sila. ilang minuto pa ang lumipas bago ka makalabas ng banyo at nahulog ang puso mo nang makita mo si lily na hawak-hawak ang kamay ni jeno. putangina, totoo ba 'tong nakikita ko? isip mo, bumitaw sa pagkakahawak ng kamay si lily kay jeno at tumakbo sa'yo. "mommy!" tawag niya, yumakap ito sa binti mo at tinignan ka. "he stayed with me po, kanina while you were inside the restroom. he's not a bad guy mommy!" 
"y/n?"
"jeno?"
sabay kayong nagsalita kaya nagtaka si lily, "mommy, kilala mo po siya?" oo anak, siya ang tatay mo. "mommy?" sasagot ka na sana pero biglang nag-ring ang cellphone mo, agad itong kinuha ni lily mula sa bag mo. "mommy, it's dada! pwede ko po ba sagutin? miss ko na siya eh"
"a-ah, sige," sabi mo, agad namang sinagot ni lily ang tawag. muling nagtama ang mga mata niyo ni jeno, "hi"
"hi" sagot niya, "kumusta? you're a mom na pala"
tangina naman jeno, kamukha mo 'yung bata, hindi pa ba obvious? "oo, pasensya na kung madaldal ah… madaldal kasi 'yung… ano…" nauutal ka, parang 'di mo mahanap 'yung tamang salita na gusto mong sabihin. "una na kami jeno ha, salamat sa pagbabantay sa kanya kahit saglit lang."
paalis ka na sana, pero biglang hinawakan ni jeno ang kamay mo. nagulat ka naman, "y/n, you do know we have things to talk about, di 'ba?" tanong nito, "it's long overdue. pwede ba kitang ayain magkape? your daughter said sa seoul na raw kayo titira—"
"jeno, kung okay lang sa'yo, pwede bang 'wag muna ngayon?" sagot mo naman, "marami pa kasi akong aasikasuhin, 'yung bahay, 'yung trabaho ko, 'yung eskwelahan ng anak ko…"
"hindi ko naman sinabing ngayon na agad, we can schedule it."
"okay…"
"the last time i tried to contact you, incorrect daw 'yung number. pwede ko bang kunin 'yung bago mong number ngayon?" 
tumango ka at inabot ang isang business card mo sa kanya, dali-dali kang nagpaalam sa kanya at hinawakan ang kamay ni lily para bumalik sa kotse niyo. habang nilalagyan mo ng seatbelt si lily sa car seat niya, hindi mo maiwasang hindi maluha. apat na taon na ang nakalipas, pero ganun pa rin si jeno. sa apat na taon mong tinago ang anak mo— niyo, may mga araw na hindi mo maiwasang hindi maisip si jeno. paano kaya kung walang nangyari sa inyo nung gabi ng birthday ng lolo niya? walang lily ngayon. paano kaya kung hinintay mo nga talaga na makauwi si jeno sa bahay niyong dalawa imbis na maglaho sa buhay niya? andami mong tanong sa sarili mo, mga tanong na walang sagot sa ngayon.
"woo" tawag mo sa kaibigan mong kasalukuyan nag-aayos ng kama ni lily, "nagkita na sila"
"sinong sila?" tanong nito, ang atensyon niya ay hindi nawawala sa ginagawa niya. "kailangan ko ng context, y/n"
"si lily at 'yung tatay niya"
napatigil si jungwoo sa pagkilos at tinitigan ka, "anong nangyari? paano?"
"sa rest stop kahapon, nagtetext na nga sakin kung kailan daw ba ako pwedeng kitain…" sagot mo, "hindi ko kaya, woo… parang ayoko siyang harapin"
naiintinidihan ni jungwoo kung saan ka nangagaling, naiintindihan niya kung ayaw mong harapin ang asawa mo. after all, your marriage is only a marriage of convenience plus lily was an accident— your beautiful accident. hindi mo alam kung napansin ba ni jeno ang similarities nila ng anak niyo, pero sana hindi, dahil ayaw mo pang sabihin sa kanya ang totoo kahit alam mong deserve niyang malaman ang totoo.
"kitain mo na, y/n" sabi ni jungwoo at hinarap ka, "malay mo naman hindi tungkol kay lily ang pag-uusapan niyo, malay mo tungkol lang sa nangyari years ago." humawak si jungwoo sa parehong balikat mo, "di 'ba ikaw ang umalis ng walang paalam? malay mo ang bitbit ni jeno pag nagkita kayo eh divorce papers. y/n, hindi naman kayo nag-hiwalay talaga ni jeno eh, technically, kasal ka pa rin. kasal pa rin kayo."
"alam mo, nakakainis ka talaga" tawa mo at yumakap kay jungwoo, "anong gagawin ko kung wala ka?"
"tsk, ano ba. ako lang 'to, y/n!" ngiti ni jungwoo at niyakap ka pabalik. "o bitaw na, tatapusin ko na 'yung kama ng anak mo."
SUNDAY, 6:39 PM | JENO (NEW): hey y/n! i just wanted to ask if this is a good time for us to talk? no rush, will understand kung hindi pa pwede. there’s a new coffee shop near my office, maybe we can meet there if possible?
MONDAY, 9:27 PM | JENO (NEW): i saw lily earlier today at the mall, he was with a guy. is that her dad? they looked cute together.
TUESDAY, 11:23 AM | JENO (NEW): sorry kung makulit, just really need to talk to you. is this a good time? please reply as soon as you can.
TUESDAY, 5:55 PM | JENO (NEW): is now a good time, y/n? nasa work ka ba? maybe i can pick you up.
WEDNESDAY, 10:28 AM | JENO (NEW): y/n please reply whenever you’re available to talk, i’m free wherever and whenever. 
WEDNESDAY, 6:39 PM | JENO (NEW): sorry kung nakukulitan ka na sakin, please let me know if you’re available tonight. we really need to talk. please reply asap.
WEDNESDAY, 6:40 PM | Y/N LEE: sorry for the late reply, kakatapos lang ng shift ko and lily’s with a sitter kaya i’m free now. 
WEDNESDAY, 6:40 PM | JENO (NEW): nasa office ka, right? i can pick you up.
WEDNESDAY, 6:40 PM | Y/N LEE: no need, i’ll just meet you kung saan mo gusto. palabas na ‘ko ng office.
WEDNESDAY, 6:41 PM | JENO (NEW): too late, i just arrived here. 
WEDNESDAY, 6:41 PM | JENO (NEW): i’m outside your building na. black benz. 
hindi ka na nagreply kay jeno at lumabas na sa building ng opisina niyo, bago ka pa bumaba kanina naka-ilang practice ka ng tamang paghinga dahil kinakabahan ka sa mangyayari. pag labas mo, nakita mo si jeno na nakatayo sa labas ng sasakyan niya, suot suot ang itim na tuxedo. ngumiti sa'yo si jeno at pinagbuksan ka ng pintuan bago sumunod sa'yo sa loob, nakilala mo ang driver niya— si taeil na minsan mo nang nakasama sa mga event na pinupuntahan niyo dati.
"saan tayo pupunta?" tanong mo, "kasi hanggang 9 lang ang napaki-usapan kong oras sa baby sitter ni lily." 
"dinner. hindi ka pa kumakain, sigurado ako"
tumango ka na lang at nilipat ang atensyon mo sa bintana, pinapanood na bumukas ang mga ilaw ng malalaking building. neither one of you are speaking, kahit ang driver ay tahimik na nagmamaneho, tanging radyo lang ang tumutunog hanggang sa nakarating kayo sa isang kilalang restaurant. 
"so… about us," simula ni jeno pagkatapos niyong umorder, "bakit ka umalis?"
wow, right away. isip mo, napalunok ka ng laway at kinuha ang sinerve na wine at uminom. "i felt like i needed to leave, pasensya na kung umalis akong walang paalam." sagot mo, pero hindi siya satisfied at gusto pa ng sagot. "ewan ko jeno, nung araw na umalis ka papuntang amerika… nagtext ka sakin, sabi mo kalimutan natin kung ano man ang nangyari satin nung gabing 'yun. nasaktan ako, parang 'dun lang nag-sink in sakin na… ginagamit mo lang ako." sabi mo, biglang kumalma at bumagsak ang balikat niya. umiling at umiwas ka ng tingin bago ituloy ang sasabihin mo, "tapos nalaman kong na-promote ako sa trabaho, pabalik sa busan. sabi ng boss ko, may isang linggo ko para magdesisyon at para kausapin ka pero, hindi ko ginawa 'yun kasi atat na atat akong iwanan ang siyudad na 'to."
"pero—"
"alam ko naman kasi na ginagamit mo lang ako bilang asawa mo dahil sa trust fund na gusto mong makuha pero, hindi ako sigurado kung kaya ko bang ituloy 'yun. alam kong nagawa ko siya ng matagal, natiis ko, pero ang baba bigla ng tingin ko sa sarili ko."
"and nung umalis ka, nakahanap ka na ng iba at nagka-anak kayo? we're still married by paper, you know?"
"ha?" taka mo, "ah, si jungwoo…" ito na 'yun y/n, umamin ka na. "hindi siya ang tatay ng anak ko"
"i'm confused"
"lily is yours, jeno." sagot mo, "lily is an accident, alam mo bang 5 months na siya sa tiyan ko nung nalaman kong buntis ako sa kanya? wala akong ka-muwang muwang na pinagbubuntis ko na pala siya. akala ko tumataba lang ako, pero… buntis na pala ako." 
"paanong— ha? paano? eh sino 'yung tinatawag na dada ni lily kung sakin siya?"
"cryptic pregnancy 'yung nangyari sakin. basically, unaware akong buntis ako hanggang nung nagpa-checkup ako. sabi ng doktor, hindi daw madalas mangyari 'yung ganung klase ng pagbubuntis. nagkakaroon pa rin ako nun kaya nagulat rin ako bakit ako buntis," paliwanag mo, "jungwoo… boss ko siya actually, siya ang unang nakaalam kung anong sitwasyon ko sa'yo at naging magkaibigan kami pagtapos niya kong samahan sa ospital. lily calls him dada kasi siya na ang naging father figure ng bata"
nadistract si jeno bigla dahil nagseserve ang waiter ng pagkain. hindi niya alam kung paano ia-absorb ang impormasyong nalaman niya. ang batang sinamahan niya sa rest stop pansamantala, ay sa kanya. hinintay niyang umalis ang waiter bago siya magsalita, "and you thought it was the best na itago sakin ang anak natin?" tanong niya, napabuntong hininga ka at umiling. "y/n, you could've called me. pwede kong sustentuhan ang bata—"
"hindi kaya ng pride ko 'yun, jeno" you cut off, "i mean, thank you for taking interest of giving support to our child. pero ikaw na mismo 'yung nagsabi dati na ayaw mong magka-anak and our marriage will remain as—"
"y/n, anak ko rin si lily." sumbat niya, "kahit na sinabi ko dati na ayaw kong magka-anak, handa naman akong panindigan siya."
kinuha mo ang gamit mo sa kabilang upuan at tumayo, "...i'm sorry, jeno" bulong mo at umalis. dali-daling naglabas ng pera si jeno, agad itong nilagay sa lamesa at sinundan ka. 
pero huli na si jeno, and for the second time around, umalis ka na naman.
Tumblr media
TAGLIST: @butterjaems @shairamaexx @flovezen @yoitlover @haebragi @maleegayuh @thesirenita @hanjisungpark @luvenshiti @j00reads @jaefam @mklver @stickerjae @winwinxiiv @91qowngus @dxoah @adorenjun @dongsicheng28 @bebskyy @ciscachenh @xnishimura @jenoluuvvs @yoitculture @moonattelli @markibo
277 notes · View notes
elsjobproject · 1 year
Text
So that anon got me thinking.. When did they change job quests...
Let me explain.
I started this project back in January of 2020, with Richter's quest line being the very first thing in my records.
Back then, I noticed something terrible about most of the job quests I was recording...
Tumblr media
They all... Sort of looked like this. Looking into my backlog, where I also started recording Laby and Ain- they're completely different. Compare that with Lofty: Executor's first job quest.
Tumblr media
Now I wasn't sure what exactly was happening... But I knew this wasn't really right? But I didn't know what to do about it.
I don't know when they changed into this format, but I DO know when they changed everything... Either back or to something completely new.
...I first thought it was
The first one I recorded that wasn't any new job or character was Blazing Heart and it looks like this
Tumblr media
Granted, this was in September of 2022, so I definitely don't have exact dates when things changed, but either way it was a step in the right direction. Such an amazing one in fact that I...
Promptly forgot about the issue I experienced all of 2020 and that combined with how many 4th jobs I recorded up until that point excitedly began trying to play every single class I could like a madman in an effort to archive things.
...
Then I opened this blog in late 2022, confident that I was nearly done with my archival efforts.
.................
So if you ever wonder why things seem recorded so last minute, just know I DID have this things recorded, and usually plan to release the original recordings, but uh. They changed everything up on me. Whoops.
With the videos on each individual job class coming out, I'm sure they're most likely not going to be changing job quests again- unless they decided to do 4th jobs. Which... I mean I guess that's basically masterclass, and I wouldn't really want them to do anyway since that adds extra workload onto me.
So.
When did they exactly change job quests?
...
Now. An issue with this is I don't speak Korean, and was not around during 2020 Korean Elsword, so I guess this kind of ends here. I can't really tell what they were doing during then. This could be an NA exclusive issue
Now I wish I could say "I have a job quest from 2020 KR server that helps prove this may not be the case"
But although that would be nice, it wouldn't matter because I only recorded the Furious Blade 5/5 quest when someone else was doing the Jump event in 2020 very legally on their own account and barring translation differences, it is virtually the same as the 2022 version. And of COURSE I didn't record the other job quests because it was a JUMP EVENT and they let you speed through job quests........
Here it is, legally obtained of course, if you would like to fact check
Tumblr media Tumblr media
(Furious Blade's Job quest, for reference)
Anyway so if it isn't an NA exclusive issue, we have no way of telling, unless someone who was using the European server or very legally using the KR server has anything from 2020 to back this up.
But, for now. Looking through the GM blog on Elsword, it's tempting to say that these are the only patch notes. But.
There was an elsword tumblr. One I can no longer find, but there was one. I suppose it doesn't particularly matter, but I promise you that tumblr had more detailed patch notes. Then they most likely moved their focus to twitter and decided to start doing patch notes on their official blog from then onward.
I had a lot of theories on when exactly it changed but I think when it did was during the dungeon revamp that happened due to Laby and Noah's dungeons being uniquely fast in EXP gain.
My evidence is that all of the current job quests align with those changed dungeons. Let's compare Lofty: Executor, because if the icon wasn't Tyrannus, it would be Richter;
Tumblr media
(04/27/2020)
Tumblr media
(10/31/2022)
This is a 2 year gap in between these recordings, so it's kind of a stretch and they could have just as easily been changed with 4th path release, to match up with the job questline videos... However, it's easier to have a script in advanced and put them in a game 1 month before you release the first of the 4th paths than it is to put them in just as each individual 4th path is coming out.
If there was any time to change job quests, it would have been then.
If anyone recorded job quests from 2021 during this update to corroborate, that would be fantastic.
Again, the only instance I think they would maybe change job quests is to perhaps suit areas for individual characters, but I sort of doubt that's going to happen any time soon.
...
I both want and don't want that to happen.
Thank you to everyone whose read this far in, if you have any information or addendums, I will reblog them. This project was made specifically to archive job quests, after all, and even if the history of Elsword seems kind of short (it's been 15 years), I would prefer it to be recorded and readily available.
6 notes · View notes
beetlesandstarss · 2 years
Text
Chapter 4: Robin to the Rescue
To Be Loved For No Reason At All (Series)
Chapter 1 || Chapter 2 || Chapter 3 || Chapter 4 || Chapter 5 || Chapter 6 || Chapter 7 || Chapter 8 || Chapter 9 || Chapter 10
Summary: “Shit, fuck, I don’t know, I am so confused, Robin.”
Robin bites the inside of her cheek. “Like, gay confused or just… confused?”
Notes: okay so i truly meant to include all the kids when i wrote this, but for some reason el and will slipped between the cracks?? i think maybe the duffer brothers absolute indifference to wills storyline this season rubbed off on me :/ i love him and apologise for this oversight. as for el, idk she just isn’t here?
playlist for this chapter: Creature - It Looks Sad. Love It If We Made It - The 1975 My Song - Labi Siffre (side note i listened to this so much during fall, 10/10, i recommend) Boys Don't Cry - The Cure
-
“This is so not happening right now.” 
“Oh my God, is Steve’s hand in Munson’s hair? Is he drooling?” 
“Shh!” 
“What? They’re asleep, they can’t hear me, Max.” 
“Why are there four kids in the staff room?” 
Steve groggily blinks his eyes open. Thinks, mmh, warm. Nice arms. Nice face. Hair. Eddie?
Fuck.  
Headfirst, he dives off the couch, rolling (falling) into a crouch. He pretends he doesn’t bang his arm on the table on his graceful way down. 
Staring at him, in varying stages of disbelief, is Max, Lucas, Dustin, and Mike. Behind them, jaw slack and wide-eyed, stands Robin. Next to Steve on the couch, Eddie’s now sitting, looking for all the world like a cow tried to groom him in his sleep. He drags a hand down his face. Finger-guns the kids, clicking his tongue. Says, “Morning, amigos.” 
“Hi, Eddie,” says Mike, looking a little starstruck. 
“Whatthefuckishappening,” Steve gets out. He’s so disoriented. 
Eddie frowns down at him. “Why are you on the floor?” 
Steve frowns back. “Why is your face?” 
“Guys, get out,” Robin says, ushering the kids to leave. 
Dustin looks appalled. “What? We’re here on important business, Buckley. We need to talk to Steve.” He looks at Steve like he’d back him up. 
Steve rubs the elbow he totally didn’t bang on the table. “Uuh…” 
Robin rolls her eyes. “Is the world ending?” 
Lucas’ eyebrows do a complicated thing. “Well, no, but -” 
“Anyone been kidnapped?” She narrows her eyes. “Where’s Will?” 
Mike rolls his eyes. “He’s at the dentist, and no -” 
“Then out, children. Go, go, go.” 
“But -” 
“Go!” 
Robin closes the door behind them, muting their complaints. Rests her hands on the door. Takes a deep breath. Slowly, she turns to Steve, flitting her eyes between him and Eddie. “Hi, guys. Have a fun night? At work? Where we are not allowed to sleep?” 
Steve clears his throat. He’s still crouching on the floor, like some sort of floor ninja. 
“So, like,” his voice cracks. “There was a burglar? And Eddie was like. Driving by and he saw me through the window, so he came in and like, not that I needed any help, but -” 
“Cut the shit, Steve.” Robin does not look impressed. 
“Aw, c’mon, it was just getting good.” 
“Yeah so," remarks Eddie. "I think in that scenario I’d be the burglar actually, so." There’s a weird note to his voice now, which Steve balks at. He tries to catch his eye, but Eddie is adamantly looking away. “I’m just gonna - go. Thanks for the uh, strawberries.” 
He gets up. Grabs his bag of Lunchables and warm beer. Looks like he’s debating something. The anticipation sets Steve on edge. Then Eddie looks like he's made up his mind, clenching his jaw. He makes for the door. Robin moves out of his way. He slams the door behind him. 
Steve and Robin stare at each other. It’s pretty intense. Steve feels a bubble of hysteria make its way up his throat. 
“I get the feeling I did something like, wrong, here? But. What?” 
Robin looks at Steve like he’s being extra stupid today. He can practically hear what she’s thinking. My idiot best friend is an idiot. 
Choking on a giddy laugh, she says, “Dude. Okay, wait. Hold on. Were you guys like, cuddling just now?” 
“No?” 
“Yes, you were. I saw you.” 
“Then why did you ask? ” 
“Because!” Robin stops. “Because… cuddling is… nice?” 
“Shut up, dude.” 
Robin flails her arms. “I’m sorry! I don’t know what to say!” 
“Is it a big deal?” snipes Steve. 
“I don’t know, is it?” 
Robin’s gaze on Steve is fierce.  
“It’s not like we -” Steve cuts himself off, because wow, that’s not even close to what he wants to say right now. His throat constricts. 
“Okay,” Robin says slowly. “Just…" She shakes her head. "What happened?” 
“I don’t know!” exclaims Steve, and to his horror, he realizes he’s close to tears. “Shit, fuck, I don’t know, I am so confused, Robin.” 
He is confused. He hates that Eddie high-tailed it out of here, and he hates that the kids saw them, and he hates it even more that he hates it - he doesn’t want to feel ashamed of something that feels realer than most things in Hawkins. Doesn’t want the shame to taint the goodness, the profundity of last night. 
Robin bites the inside of her cheek. “Like, gay confused or just… confused?” 
“Oh my God,” moans Steve, pulling a hand through his hair. “I can’t - I don’t - I - fuck.” He stands on shaky legs. “I screwed up, okay? Is that what you want to hear? I ate strawberries out of Eddie’s hand and thought about kissing him in a gay way and then I fell asleep in his loving arms and I liked it!” 
Robin stares. 
She opens her mouth, sucking in a breath. “I hate to ask this, but are you… being sarcastic, or…?”
“No!” he shouts, throwing his hands in the air. “No. God, I am being so real right now, Robin.” 
“Wow, okay. Okay, cool. Cool, cool, cool. This is fine. Just chill out, okay? You’re fine. I’m fine. Maybe I shouldn’t be having this freakout for you?”
“Yeah. No, thanks. It’s mine actually, stop hogging it,” says Steve, but there’s no denying he’s blubbering at this point, and he just sounds pathetic. He wipes at his eyes. 
“Jesus.” Robin sits down on the couch, dragging Steve with her so they’re sitting facing each other. She grabs Steve’s face, holding it between her two hands. Swipes underneath his eyes with her thumbs. Steve stares at her with squished cheeks, and he’s never been so grateful for her. 
“Steve, I’m gonna ask you this as delicately as I can, which isn’t exactly my forte, so please don’t be mad at me.” 
Steve nods. 
“Have you ever - ever thought you might like boys too?”
Steve reels back. “What? No. I - I don’t. Haven’t.” 
Robin’s staring expectantly at him, like she’s just waiting for something to click. 
Steve pulls a hand through his hair, frustrated and a little annoyed. “I think I would’ve noticed if I’d been walkin’ around thinking, oh golly, I sure wish a guy would stuff me full of strawberries right now. That came out wrong.” 
“Sure it did,” says Robin. “And I said don’t be mad. You sound mad.” 
“I’m not mad!” says Steve. “Who says I’m mad? Not me.”
Robin takes a deep breath. Flits her eyes skywards and then back again. “Shit, Steve. Just, okay. Listen. I know you’re cool. Like. We talk about boobs together. That’s cool. I appreciate that we can do that. I like that you don’t care, because that’s rare, and - and it means a lot to me. You’re my best friend.”
Steve blinks at her. “You’re my best friend too.” 
Robin smiles quickly, before bracing herself. “Good. Thanks. So, it’s - it’s nice that you’re cool with me. But. I know things are, different with guys, right?” Softly, she continues, “Girls liking girls, it’s - some people find it easier to swallow. But… guys liking guys? Whole other kettle of fish.” 
“That’s not a saying,” says Steve, because he’s an idiot, and also because his hands are shaking.  
“I - Jesus, Steve. Can you take this seriously? This is kind of important. Also, uh, yes it is.” 
“I am taking this seriously,” Steve says. “And no, it’s not.” 
“I know for a fact - okay. You know what? I don’t care. Neither do you. You’re a slippery weasel and you should shut your pie-hole.” 
Steve flounders, but Robin holds her hand up, and so Steve shuts his pie-hole. 
“Steve,” she says, voice low. “I am asking you this as your best friend and trusted confidant: are you okay with boys liking boys the way I like girls?” 
Steve looks down. Pretends his heart isn’t racing. “I don’t know. Sure,” he says. He picks at the bottom of his shoe. Robin stays quiet. 
“I mean, yeah?” he continues, nervous in the face of Robin’s scrutiny. “I guess I haven’t really thought about it?” 
But he is now. He thinks about sleepovers with Tommy H in middle school. Sharing beds, counting his freckles, sharing clothes. Thinks about hating Carol for doing something stupid like holding Tommy's hand in the corridor. Being confused at the misplaced, burning resentment. Remembers James, a boy whose hair he used to pull in class. Thinks about how much he felt back then, how he was expected not to. How he learned to throw punches instead. 
His eyes burn. 
“Steve?” prompts Robin quietly, voice kind. 
He thinks about his mom, what she would say. If she’d say anything at all, or just expect him to marry a girl anyway, start a family, a beautiful nuclear fucking bomb. His dad would want the same, he thinks, if he didn’t disown him. Steve doesn’t think he’d want a tarnish as big as him on record. He knows what his dad thinks already: Steve’s an unmotivated, waste of space kind of son, as opposed to the kind who’d take the job he’s been offered at his office, make the most out of his family name. The kind of son who’d pretend he had parents who stuck his drawings to the fridge. The kind of son who didn’t need his mom and dad. 
He knows too well the things his dad whispers under his breath when reading the newspaper, knows what articles he reads, the programs he watches. Knows, because he jokes about how it’s, “God’s will, wiping out the trash in this fine country with a disease.” Knows exactly what he’s talking about. Always felt sick to his stomach when he’d say or joke about it, never knew why. 
Voice very small, Steve says, “I think I kinda have to be okay with it. If… if I am… that way.” 
“Oh, Steve.” Robin pulls him into a hug. She doesn’t do hugs, but Steve is so thankful for her that he can’t bring himself to pull away. 
He clings to her like the world will spin on without him if he doesn’t. She allows him to hug her like she’s his anchor, his lifeline. She is. 
“There’s nothing wrong with you,” Robin whispers intensely, hugging him closer when he starts to shake. He hides his face in the crook of her neck, embarrassed over the tears welling over, spilling out of him like they’ve been waiting to do so for years. He tries to be quiet, choking on the lump in his throat, but with every small hiccup that escapes him, Robin hugs him tighter, rubbing a hand over his back, whispering, “It’s okay. You’re okay, Steve.” 
He feels like he’s going to go up in flames. 
When he can breathe again, Steve pulls back. Knows his eyes are puffy and red and he probably looks so ugly right now, but Robin’s looking at him like she gets it, and Steve knows that she does. He loves her so much. 
Smiling lopsidedly, Robin says, “Sorry for like, interrogating that out of you.” 
“No, you’re not.” 
“No, I’m not,” agrees Robin. “But thanks for - for telling me anyway, Steve. For letting me in.” 
He uses his shirt to wipe his face. He sounds congested as he says, “Yeah, yeah.” 
“How’s it feel?”
He creases his eyebrows. “What, having an identity crisis at twenty?”
“Having squishy feelings for Eddie Munson?”
“Robin!” 
“What?” she grins toothily. 
Steve looks at her. His best friend. The girl with the weird humor, the questionable taste in movies. The girl who dived headfirst into the Upside Down with him. The girl who will just tease him to death about Eddie, because with her, it’s always going to be okay. With her, he’s safe. 
Slowly, dopily, he starts to smile. He says, “One crisis at a time, Ray Stanz.” 
Robin sticks out her bottom lip. “Boo.” 
“Boo is right, Robin. Boo is right.” 
-
Notes: okay so i actually asked my dad what ghostbusters character would be most likely to want to problem solve and he said ray stanz so that’s who that’s in reference to. idk if it was vague or not?? i HAVE actually watched ghostbusters, but it was so long ago i honestly just remember the costumes
hope you liked this chapter!!! ch 5 will be up tomorrow i hope :)
8 notes · View notes
woozozozo · 1 year
Text
Kung eto lang habol nyo eto na.
Memories with you (part 4)
Smut,Vanilla
Kung eto lang hahol nyo eto separates nato.
Nathan's Pov
Talaga?tanong nya.
Opo,shhhhh...
Tsaka inaalala mo yang album nayan?eh old nayan?
Umimik lang sya.
Tayo? Gagawa tayo ng bagong album...
Sabay marahan na halik sakanya sa leeg.
Bagong memories...
Sabay kapit sa dibdib nya.
At higit sa lahat, isang mas better na future.
Sabay paghipo sa ano nya sa baba.
Para lang to sating dalawa.
Nakita ko syang nasarapan sa ginawa ko.
Talaga?nakangiting tanong nya.
Oo,ikaw lang at ako.
Humarap sya sa akin at naghalikan kami.
Pumagitna kame sa kama habang naghahalikan.
Matagal din ang halikan na iyon at sinsiil nya ang labi ko.
Nageenjoy pa kami sa halikan.
Kinuha ko yong album.
At dinidikit ko yong sulok ng album sa may gitna ng shorts nya.
Dinidikdik ko yon sa ano nya.
Hmm~~.mahinang ungol nya
Gusto ko pang marinig yang ungol nya.
Hahahaha.
Pagtapos ay kalanunan naramdaman ko ng nababasa sya.
At Sabay naming hinubaran ng damit ang isa't-isa.
Ginapang ko ang likod nya ng dahan-dahan.
Sabay unhook sa bra nya.
Bigla kong nilamas ang dibdib nya.
Hinahalikan ko sya habang minamasahe ang dibdib nya.
Pinaglalaro ren ang utong sa mga daliri ko.
Nakikita kong unti-unti syang nasasarapan sa ginagawa ko.
Kaya onti onti kong binaba ang ulo ko,hinalikan ko sya sa leeg ng onti
Sabay baba naman ng dahan dahan sa dibdib,at pumili ng isang dibdib na hahalikan ko.
Hinalikan ko ang dibdib nayon.
Haaah~~ shit!pasimpleng ungol nya sa sarap.
Pinaglalaro ang utong sa dila.
Sinisiil ng marahan na may onting bilis.
Pagtapos ang kamay ko ay onti-onting gumagapang.
Pinaglalaro ko yon sa may tyan nya.
At pumunta sa may bandang panty.
Nasa baba na at akmang irarub ko.
Tinapik-tapik ko muna yong ano nya ng ilang beses
Sabay biglang nirub.
Fuck, ughh~~ungol nya.
Dinidilaan ko ang dibdib nya habang nirarub sya ng sabay.
Onti onti mas lumalalim ang pagbaon ng daliri ko.
Na di kalaunan ay hinawi ko narin ng onti ang panty,sabay rub na sa mismong ano nya.
At onti onting bumabaon ang ano ko sa loob nya.
Ugh~ugh~
Naririnig kong patuloy nyang pagungol sa sarap.
Hahahah mas natuturnon ako sa ungol mo.
Ngayon bumaba naman ang ulo ko.
Dahan dahang pababa.
Mula dibdib ay dinidilaan ang tyan.
Hanggang sa magkita kame ng kweba.
Nagulat sya sa ginawa ko.
Dinilaan ko ang clit nya.
Paulit-ulit
Ughh shit!~~ ungol nyang lumalakas.
Paulit ulit.
Mabagal muna sa una.
Pero onti onti namang bumibilis ang pagdila ko.
At palalim ng palalim ang pagbaon ng daliri ko sa kanyang ano.
Habang dinadaliri ko sya.
Winiwiggle ko daliri ko sa loob for extra sensation.
Ugh~ Gago ang sarap! Ungol nya.
Ngayon dinidilaan ko ngayon ang clit nya habang finifingger sya.
Ngayon ay onti onti kong binibilisan ang mga ginagawa ko.
Ughh shit bilisan mo paa! sigaw nya.
Pabilis ako ng pabilis.
At habang pabilis ng pabilis ay palalim ng palalim ang daliri ko sa loob nya.
Tas maya maya pa...
Shittt eto naaa!
Lalabasan nako!! Sigaw nya
At nilabasan na sya.
HNGGG!!!
Hingal na hingal sya.
Pagod naba? Tanong ko.
Gago ansaraap. Sabi nya.
Pano bayan pwedeng ako naman? Tanong ko.
Sabay pagtapik ng ari ko sa may ano nya.
Haaahhhhh~~, gago wag mo yan gawin natuturn on ako...
Ay ganun ba?
Wala nakong sinabe pa at pinasok ko na ano ko sa loob.
Hehehe.
Aaahhh shit!! Ang lake!! Sigaw nya
Labas pasok ako sakanya.
Ang sikip nya
Ugh~ugh~ughh! Sigee paaa! Ungol nyang malakas.
Paulit ulit ako ng pagbayo sakanya.
Habang lumalalim,ay onting bumibilis ang pagbayo ko sakanya.
Grabe ang sarap nya.
Di ko tuloy maiwasan.
Na titignan nalang pala sya bigla.
Alam kong ang ganda nya.
Pero ngayon ibang klaseng ganda eh.
Ang ganda ng kurba ng katawan nya.
Katamtaman lang ang dede nya.
Singkit ang mata.
Brown hair.
Maputi sya.
Grabe ang ganda ng girlfriend ko.
Ngayon umuungol sya sa harapan ko.
Habang pinaparamdam ko sakanya kung gano ko sya kamahal.
Lalabasan agad ako kung di ako makakapagpigil ng maayos.
bilis paaa! Sigaw nya.
Nilalamas lamas ko dede nya habang tinitira ko sya.
Pinaglaluran ko den clit nya gamit daliri ko..
Kaya naghahalo halong sarap ang pinapramdam ko sakanya.
Shit ang sarap mo,ang sarap mong libugin at manyakin araw araw,pero sayo lang hehe!
Tama nayan lalabasan nanaman ako!sigaw nyang may kasamang ungol
Ako den!
Bumayo pa ako ng onti pa.
Pero sa dulo,mahirap pigila ang sarap
Naghahalo ang sikip at ang init sa loob.
Kung idadagdag mo pa yong kagandahan nya mas lalo pang sumasarap.
Eto na eto naa ugh~ ungol nya dahil malapit na labasan
Eto naren ako!
At nilanasan kabi ng sabay.
HNGGGGG!!!
HNGGGGG!!
Grabe,nakakapagod.
At the same time ang sarap.
Bumagsak ako sakanya.
At pareho kaming naghahabol ng hininga.
Grabe...ang...sarap...sabe nya habang hinihingal.
Niyakap ko sya.
Ano nagseselos kapadin ba?tanong ko.
Sakin mo lang ba pinaramdam yong ganto?pabalik nyang tanong
Sayo lang mahal ko.sagot ko.
Ngumiti sya.
I love you,tara labas tayo mamaya.
Opo,treat ko pa eh.sagot ko.
Nagpahinga muna kami saglit, at pagtapos ay nagbihis na.
Wag kang mangangamba mahal ko,dahil sayo ko lamang ipaparadam ang ganito mahal ko,sayo lang.
The End.
6 notes · View notes
elrios-trash · 2 years
Text
Testing Twins Picaro!
Aighty. I've just finished doing Master Class on my Twins Picaro. I'm going to share my thoughts and a lil bit review of this path.
Tumblr media
Levelling to 99
Tumblr media Tumblr media
Levelling with her is fun and faster because skills can go clear horizontal. When I am on level 1-99 I do it all solo without anyone interrupt my queue on dungeon, even my transcendence quest--is that an irony or what lol. Btw my ERP mainly for attack (ASD, Polarize, Damage to Boss) and 80/100 (160%) Item Drop Rate (so I can get extra drop when MC).
Things getting a bit complicated when you meet her passives that includes badges and black/dark aura thingy. This black/dark aura can be obtained from spamming certain skills that have tags--I forget which. While you're still a 2nd Job Punky Poppet, the number on badges can be piled up to 1000. Crazy right?
But after you done transcendence quest and straight to level 99, those points for badges can be decreased (read: the points get consumed) when you spawn Cour de Monde [Level 95] or Long Stockings [Level 80] or any skills that launched rockets :'D
Also she is mana chug even though on her [Unique Badge] passive it gave self MP recovery as Code: Antithese and Diangelion did. The difference is, how much MP recovery she gain per seconds. Since it won't shows up like CA/DiaN MP self recovery.
3rd job and Master Class
Tumblr media Tumblr media
Your pots from Prof. Pho quest will be used up lol. Really chugs. Also her skills need positioning for bossing which I find is hard too. Her minus while I am doing Sea of Ruin is she can't entirely clear small mobs (the box/cubes mobs) there with big skills. I can say like Mad Paradox's weakness, but she's pro at mid boss and bossing.
I admit she's kinda hard to control on mini bosses like Master Road lol. Gaia always annoy me with his long jumps and that time I alr press my skill to another way D:<
Summaries
Pros : + Have so much clearing skills (mostly horizontal, big, and long-ranged). Fast skill casting too. + Many cooldown decreased/ignore defense option on skill traits, have Super Armor and can be invisible to approach enemies, + DPS besides Eternity Winner and Nisha Labyrinth. + Good at big boss and mid boss. Literally you can solo any dungeon with her. + Movement is faster (because of her passive) than other Laby, can dash in mid air 5x
Cons : - Mana chug (if you pick ignore defense/heavy skill traits) - Bad at small mobs and small boss/humanoid, sometimes the skill only hit a half bar - Need positioning at bossing, especially if the boss aren't stay still - Some people complain about how big are her skills after use "Long Stocking", that make them lag - If you find her voice/skill voice is too loud and noisy, then yes it is a cons XD
Alright, maybe that's all from me! ^^)/ If you find this review helps, don't forget to like or reblog this!
4 notes · View notes
ahrikima · 4 months
Text
Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media
Den Den mushi Project
the idea come to my mind in the gen - feb of 2023 as a birthday gift for my best friend, since he is a fan of one piece, i was thinked in... how about if i do a den den mushi that represent him for his birthday?
i started to work on this in april, when i got the key thing for craft this, the music box! a music box with a theme of one pice!
during all this time till i finished the 5 of decenber 2023 i was working hard on it, re-using old materials of home to make the exo skeleton and body shape, almost all materials are crafted by me
the arc of the viola, was a really challeging! i reused a asian food stick for do it! and he turned really good!
also all the paint i have used is crafted by me to!
and added some extra flowers to make this more handsome and give a special touch
i did this with all my heart and illusion and with the unknow if i will able to gift this to my best friend... have pased to much months with out have a talk... and i miss him a lot, but i hope with all my heart whe will be back soon! i will really happy if all comes back to the normallity...
And today is his day! is his birthday! 15 of dec! i was able to finish in time!
here are a video of the final work and you can heard the music box!
also many thanks to all the people that have support this project, to make it real and not leaving, Thanks to: Labi, Zaspian, Dani, Murtagh, thanks for don't make me surrender on this and to do some extra choices on colors and for help me with the music sheet! i have a lot of hope on this
i will update this post if i was able to gift to him! Lets hope on it! will be all back!
-----------------------------------------------------------------------------
you like my work? so feel free to support me on Ko-fi
also you can check my card fo other things!
1 note · View note
acsiennt · 5 months
Text
Chapter 2: Demigodly
KASDEYA ARGYROS' Point of View
Cold shivers prick my skin like needles when the silent whisper repeats itself over and over. Hindi ko na masyadong naisip ang bulong dahil hinatak na ako ni Ryo paalis.
Kaninang umaga ko pa nararamdaman na may mali. The thud I heard earlier is still lingering in my mind, tapos ngayon dumagdag ang bulong na narinig ko sa loob ng orphanage. Lumalakas ang tibok ng puso ko pag-inuulit ko ang sinambit nito.
"Hahanapin kita, Kas."
Who is it and why does it want to find me?
"Tingin mo alam na nilang wala tayo sa orphanage?" Kumurap ako nang magsalita si Ryo. He chuckles, as if what he said isn't a big deal, kahit na alam naming hindi matutuwa si Sir Riggor at Ma'am Amanda sa ginawa namin.
Sumulyap ako sa langit. The vast canvas of the sky starts to change colors. From a bright blue hue powdered with cottons of white to a vibrant shade of deep red and orange. Mabagal ang pagbaba ng araw samantalang malinaw na ang hugis ng buwan sa langit.
I quickly look away before I can stare longer.
Buti nalang at hindi matindi ang panahon ngayon. The December cold breeze is almost refreshing to the skin. A small change of pace from the usual battle between storms and scorching weather.
When my gaze falls from the heavens, it settles on the black-haired guy next to me.
Ryo's jaw is as sharp as the murderous glare in his green eyes. My eyes scan his long, messy hair reaching until his nape down to his wrinkled shirt and jacket. Pinupusod ko ng half-ponytail ang buhok niya para magmukha naman siyang matinong tao.
Siya yung tipong mukhang mahal tingnan kahit galing sa ukay-ukay ang suot, pero laging magulo ang kaniyang ayos. Napabuntong hininga nalang ako.
"Ilang oras na rin ang nakalipas. Sigurado akong hinahanap na nila tayo." Sagot ko sa tanong niya.
Kanina pa kami naglilibot sa palengke na malapit sa orphanage. Sinamahan ko si Ryo na magpunta sa mga lugar na lagi naming pinupuntahan noon. He knows he can't go here anymore once he gets adopted.
Rinig kong mayaman ang mga aampon sakaniya. Siguradong hindi na nila papapuntahin si Ryo sa mga ganitong lugar kahit na gusto niyang bumalik. But what's the big deal?
He's lucky to get adopted, let alone by a wealthy family. I would kill to have that opportunity.
Tahimik lang kami, hanggang sa tumigil siya sa ilalim ng isang bukas na lamppost sa labas ng palengke. Kinuha niya ulit ang kamay ko kaya napatigil ako.
Lumingon ako sakaniya. "Ano?"
He smiles again. "Hindi pa kita nababati ngayon. Happy birthday, Kas."
Wala akong naisagot agad. I didn't expect him to greet me here, of all places. "Hindi mo na ako kailangan batiin. Wala naman akong pakialam." Saad ko. He only stares at me, tongue dancing on the surface of his lips, bringing out its natural crimson color.
"Well, I hope you still take this." May kinuha siya sa kaniyang bulsa bago ito ibigay sa akin. Umawang ang labi ko nang makita ang isang maliit na box sa kaniyang kamay. He opens it, revealing a silver bracelet embellished with pure moonstones. "Birthday gift. Suotin mo."
Mahina akong natawa. "Where did you get this?" To me, gifts are unnecessary. Spending birthdays don't matter, in fact, it's a waste of time. Why would I celebrate a day that reminds me I'm inching closer to death?
Nagkibit-balikat siya. "An extra gift given by the De Villes," Tukoy niya sa mga aampon sakaniya. "It's the other half to my bracelet. Parang ikaw at ako."
Napatingin ako sa palapulsuhan niya. A gold bracelet adorned with aquamarine gemstones surrounding the band. This is the bracelet his new parents gave him. Kamukha ito ng bracelet na binibigay niya sa'kin.
Does he want to match?
"Ang drama mo."
He takes the bracelet from its box and puts it on my wrist himself. "Arte. Kinuha mo nalang sana. Nagtagal pa tayo rito."
"Why do you want to celebrate my birthday?" Tanong ko sakaniya habang nakatingin sa bracelet. Nilahad rin niya ang bracelet na suot niya. We really are matching. The small gemstones glow in an angle when the light hits it gently. "I wasn't asking for anything in the first place."
Inirapan niya ako. "Come on, Kas. Natural lang naman na paghandaan ang birthday. It's common to be excited about it, don't you think?" Natigilan ako sa sinabi niya.
Common... An impactful word for someone who's clawing on blood and ink to label herself as normal.
I want to mark my skin with the word 'normal' using a hot iron to ward off those creatures, those things I don't want to do anything with.
That's right, I'm normal.
Nothing but a pure-blooded mortal who surrounds herself with a group of friends and pursuing normal dreams and a life she would kill to have.
Madami akong pangarap. I dream of having a peaceful life. I dream of having everything, even if I have nothing.
I scream at my mind to stop corrupting itself even more than before. My thoughts devour any piece of sanity left within my body, but all I could do externally is smile. "Yeah, it is."
"At kahit na wala na ako, I still want to celebrate your other birthdays with you." Ngiti niya sa akin. He clenches his fist except for his pinky finger and points it at me. Agad kong nakuha ang balak niyang gawin. "Promise?"
Tiningnan ko siya sa mata bago gayahin ang ginawa niya. I wrap my pinky with his, sealing a promise with him.
"Promise."
Thank gods I didn't swear to the River Styx, because destiny have other plans worse than celebrating birthdays with a friend.
Nag-blangko ang isip ko nang may maramdaman akong kakaiba. Something feels off. Lumakas ang pagtibok ng puso ko sa 'di malamang dahilan. A click suddenly blasts a loud sound in my head, mixing with the erratic beating of my heart.
I practically have the instincts of an animal. I'm made to sense if danger is coming. Kahit na parang masusuka ako dahil sa masamang pakiramdam, it's useful in these types of situations.
Heart thumping and mind tangled with thoughts and scenarios of what's about to happen, I grab onto Ryo's wrist.
The light on the lamppost suddenly flickers off. Someone's following us.
"We need to go."
"Huh?"
Hinatak ko si Ryo at tumakbo kami sa kalsada. Tumingin ako sa paligid para tingnan kung sino ang nakamasid sa amin, pero isang butcher ang nahagip ng paningin ko. I look down on the sharp knife on his table.
"Wait lang, Kas—" Hindi ko pinatapos si Ryo. Mabilis akong nagtungo sa lalaki at hinugot ang kutsilyo sa kanyang lamesa. I'm too fast and quiet, kaya hindi niya ako napansin. Alam kong nakita ni Ryo ang ginawa ko ngunit hindi na siya nagsalita.
Nakarating na kami sa tahimik na kalsada. The public market stalls which were lively and well-lit becomes more barren and deserted as we go deeper towards the abandoned part of the area.
"Kas!" Sigaw niya ulit nang makalayo na kami. "Ano bang nangyayari? Bakit ka tumatakbo?"
Bago pa man ako makasagot, hinarang ng isang malaking ibon ang daanan namin.
Hindi pa ako nakakita ng agila, but I can bet under a god's name that this bird is as big as them. Its wings are made of sharp metal as well as its talons. More terrifying than the bird's body is its glowing pink eyes and bronze beak. Para itong estatwang ginawa sa bakal.
"Holy shit." Bulong ni Ryo sa tabi ko, and I couldn't agree more. "What the hell is that thing?"
I know what it is. It's a stymphalian bird.
Nakarinig ako ng mga yapak sa likod namin. "The mortal asked a good question, Kasdeya Argyros."
My lungs feel constricted when a voice booms my name in a sharp diction. Sabay kaming napatingin ni Ryo sa lalaking nakatayo sa likod namin.
A strange man smiles at me, but I can sense the faint warning in his gritted teeth. His unnatural-looking red hair is the only vibrant color amidst the darkness of our surroundings.
Umangat ang tingin ko sa mukha niya. He's the prettiest guy I have ever seen, his eyes even more unusual. Gold on the left. Pink on the right. Natigilan ako nang makita ng mabuti ang mata niya. Dark pink... He reminds me of another man with dark pink eyes.
Out of instinct, I slowly step back to set distance between me and them. Hindi ko na naisip na delikado ang mga taong 'to at mapapahamak lang si Ryo.
I should tell a mortal to run, but a twisted part of me says to use him as a shield.
"Sino ka at bakit mo hinahanap si Kas?" Ryo turns to me. "Do you know him?"
"That's none of your business, pretty boy." Naglakad palapit ang lalaki sa amin. Napansin ko na sinusubukan akong i-corner ng lalaki pati na rin ang ibon sa likod namin.
The strange man beams again. "You don't need to know my name. I was sent by the Acropolis to take you with me. If you decide to resist, then I have no choice but to take you by force."
"Sandali." Sinalubong ni Ryo ang paghakbang niya. "Hindi ka namin kilala tapos balak mong kunin yung kaibigan ko?" He scoffs. "Atsaka, anong Acropolis? What is that? Ginagago mo ba kami?"
The red-head throws him a bored glance before looking at me. Kinuha niya ang isang brooch sa uniporme niyang tila galing sa military bago ilahad sa akin. I don't take it but I look at it. Isa itong brooch at nakuha ng pansin ko ang laurel wreath sa gilid. It's a logo of something encased in a frame of marble and gold.
Binawi ng lalaki ang pin niya. "I'm not an enemy, Ms. Argyros. I don't want to hurt you so just come with me."
"You were following me." I hiss.
Inirapan niya ako na ikinagulat ko. "Girl, I was only spying on you. Ikaw 'tong unang tumakbo eh."
Nalukot ang mukha ko. "Why do you want me to come? Can't you just leave me alone?"
"I'm afraid you have to come with me first before I give you any details. All other information is confidential. The higher ups will explain everything to you once we take you to the City."
"She's not coming with you," Rinig ko ang galit sa tono ni Ryo. "Hindi ko hahayaang sumama sa isang katulad mo ang kaibigan ko." His grip tightens as if letting go of me would make me want to come with them.
Tinawag niya ako. "Kas. You can't come with them. Delikado ka."
I groan. "You think I don't know that?"
I can bet with my life that this Acropolis is riddled with demigods and creatures from that place. Ayokong magpunta sa mundo ng mga gods, isang taon rin akong nagtatago mula sa kanila. I only want a normal life.
But it's either I come willingly or they take me by force.
"Ms. Argyros, I don't have much time. If you take too long, we'll have no other choice but to drag you back with us." Sambit ng misteryosong lalaki.
I freeze. "What do you mean 'we'?"
And then my eyes move to the folds of darkness surrounding us. Hidden from the public lights, I see creatures eyeing us. They are everywhere.
"We're not giving you a choice, just to let you know. Come with us while we are still showing you mercy." The man gestures to the darkness, where his friends are.
Napangiwi ako nang mas lalong dumiin ang hawak ni Ryo. I know what he's trying to say. Ayaw niya akong pakawalan.
Ako rin naman. Ayokong sumama sakanila.
Tinaas ko ang noo ko at sinalubong ang mga mata ng lalaki. "Then drag me there if you can."
Hinatak ko si Ryo nang kumaripas ako ng takbo palayo sa lalaki at sa ibon. Nakita kong may kinuha siyang pabilog na bagay sa bulsa niya at may kinausap doon. Umiwas ako ng tingin at nagpatuloy sa pagtakbo.
I don't know where I'm going. Basta ko nalang sinusunod ang direksyon na tinatahak ng mga paa ko. Sumingit ako sa mga building at subdivision, hanggang sa makakita ako ng isang matangkad na semento.
Bahagyang tumaas ang tingin ko sa tuktok nito. Beyond these walls is where the vast forest dominates the earth.
Tumigil ako sa pagtakbo at hinarap si Ryo. Natigilan ako nang makita siyang hingal na hingal. Muntik ko nang makalimutan na mas mabilis akong tumakbo kaysa sakaniya. He must be exhausted.
"Ryo." Hinawakan ko siya sa magkabilang braso. "Umalis ka na, ako nang bahala sa lalaking yun. Go back to the orphanage and don't you dare tell the others about what happened. Kahit sina Sir Riggor."
Hindi niya napansin ang mga halimaw na nakapalibot kanina. He's full human. He can't see through illusions that separate the truth from the surface. Hindi ko siya katulad. Pag nahuli siya ng mga humahabol sa akin, it's going to be the end for him.
I don't need him to come with me because he'll be a burden. It's clear I'm no longer safe here, kailangan ko nang tumakbo ulit. Ryo will only lessen my chance of escaping successfully.
Nagsalubong ang kilay niya. "Are you insane? Hindi kita pwedeng iwan kahit gusto ko. I'll come with you so I'll know if you're safe or not!" Sigaw niya. "That guy is clearly after you. Hindi kita p'wedeng iwanan lalo na't hindi mo kayang protektahan ang sarili mo. Pumunta na tayo sa pulis."
My teeth clench in desperation. "Walang magagawa ang pulis... Ryo, hindi siya normal. You'll only slow me down if you come with me."
"You're not making any sense right now!"
"Hindi siya tao!" Hindi ko na mapigilan ang pagtaas ng boses ko. I can't help but mimic Ryo's angry tone.
I take a sharp inhale, feeling my heart beating fast at every second being taken away from me. Nagiging desperada na ako. I can't think straight anymore. Paulit ulit nalang ang sinasabi ng isip ko sa akin.
I have to get out of here. I have to get out of here.
Humigpit ang hawak ko kay Ryo. He must have noticed my hands trembling in aching desperation. "Ryo, hindi ako normal na tao. Hindi mo ako katulad."
The words coming out of my lips are painful. Sinasaksak ako ng bawa't kataga.
Kahit anong gawin ko, hindi ko kayang mamuhay ng normal.
I'm haunted too much by the ancient world to be considered normal. I am the opposite of ordinary.
"Have you ever wondered why I look like this?" Tanong ko sakaniya. "Why my eyes are white?"
His adam's apple visibly quivers when he gulps. "K-kasi... Mahilig ka sa eye contacts?"
"Ryo, hindi yun ang rason. I'm—"
Bumara ang lalamunan ko nang subukan kong isatinig ang mga salitang matagal ko nang kinalimutan.
Those words reveal me, it makes me vulnerable. Ayoko nang sabihin iyon, pero wala na akong ibang pagpipilian.
I try to get them out of my tongue. It feels forbidden, like it's a curse. But it's more than that. It's accepting who I am, and I acknowledging it hurts worse than a knife to the throat.
"I am half-human and half-god. I'm a demigod, Ryo."
Hindi ko binitawan ang aking hininga habang hinihintay ang kaniyang sasabihin. Kumurap-kurap lang siya sa akin. Mahirap basahin ang nasa isip niya.
Naghintay ako, kahit alam kong malapit lang sa paligid ang humahabol sa akin. It's highly likely that the guy requested more people to look for me. Pero naghintay lang ako.
Nang hindi pa rin siya sumasagot, bumulong ako sa hangin. "Do you trust me?"
Kumurap siya. It's like he's in a trance. Tila hirap na hirap siyang magsalita kaya tango ang kaniyang binigay.
When he finds himself, he grabs my arm. "Sa totoo lang, wala akong naintindihan sa sinabi mo, pero alam kong gusto mong tumakas... at hindi kita iiwanan hangga't hindi ko alam kung ayos ka lang ba."
Bago pa man ako makasagot ay hinatak na niya ako patungo sa sementadong pader. He briefly looks at me and I nod, running up the small alley before jumping to reach the top of the wall. Maliit lang ako pero agad kong naiangat ang sarili ko sa pader.
Tumalon ako sa kabilang side. Ilang segundo ang lumipas bago ko marinig ang pagbagsak ni Ryo sa likod ko. He takes a deep breath. "How did you do that so easily?" Nahihirapan niyang sambit.
Pinagmamasdan ko ang paligid nung sagutin ko siya. "I told you, I'm a demigod. We're stronger, faster, and more agile than normal humans." Lumingon ako sakaniya. "That's why I don't need your protection. I never did."
Umawang ang labi niya. Before he can say anything, I cut it off. "Bilisan mo. We can't let them find us."
Nang pumasok kami sa masukal na gubat, unti-unting napuno ng mga yapak ang buong paligid. The crunch of dried leaves and the shuffling of bushes becomes louder and louder, multiplies and multiplies, until the crickets can't conceal their footsteps any longer.
Isang singhap ang pinakawalan ko nang marinig ko ang pagsipol ng isang mabilis na bagay mula sa likod ko. Bahagya akong tumagilid kaya nilagpasan ako ng isang pana. My eyes widen when it hits a nearby tree. That could've been my head.
My senses heighten around me and the overwhelming number of the pursuers chasing us becomes clear. Akala ko kaunti lang sila, hindi lalagpas sa isang dosena, pero nagkakamali ako.
We're surrounded. Ayaw nila akong pakawalan.
Whistles of arrow stalk us behind like claws of a quick monster. Halos umulan na ng pana dahil sa dami ng pinapakawalan nila. Nahihiwalay ako kay Ryo. Hindi kami makakilos ng mabuti dahil baka matamaan kami.
"Shit!"
Lumingon ako sakaniya nang malakas siyang mapamura. Natural na kay Ryo na sumigaw ng mga gano'ng salita. Kanina ko pa siya naririnig na magmura pero may halong sakit ito ngayon. I find him falling on the damp soil, his limbs shaking. Nanlaki ang mga mata ko nang makita ang pana sa binti niya.
Gods, I knew it. He's only slowing me down.
Sinubukang tumayo ni Ryo kahit na nanginginig ang kaniyang nasugatan na binti. Bago pa man siya makatayo ng mabuti ay bumagsak siya agad sa lupa habang namimilipit sa sakit.
No, may sumipa sakaniya pabalik sa lupa.
A girl jumps down from the tree above Ryo. Her short, dark brown hair that reaches until her shoulders tangle messily with the wind.
"Kung ako sa'yo, hindi muna ako gagalaw. You don't want to stretch your wound, bud." Nasa likod siya ni Ryo habang pinapanood na magtiis ito sa kaniyang sugat.
Her black eyes stare like a dark void. Katulad ng lalaki kanina, nakasuot rin siya ng uniporme. May nakapatong rin na oversized brown chore coat sa itaas ng suot niya.
Humigpit ang hawak ko sa kutsilyo nang mapunta sa akin ang tingin ng babae. Sinimangutan niya ako. "You're being a real pain in the ass, you know? Pahinga pa naman namin ngayong araw."
Napaabante ako nang dumaan ang isang grupo ng stymphalian birds sa harapan ko. They conceal the arrival of the red-haired guy until he's already in front of me. Sumandal siya sa isang puno.
"Sabi sa'yo kidnap-in nalang natin siya. Ayaw mo kasing pumayag." Sabi niya sa lalaki.
The guy groans at her. "Eh 'di mas lalo tayong nagmukhang masama? We're Hellenes, not Katharsis."
I wince at the mention of that name.
"Whatever. Let's just capture her and be done with it."
Parehas na naglakad palapit ang dalawa patungo sa'kin. The girl's palm glows before a black pistol materializes on her hand. Ang lalaki naman ay pinitik ang daliri niya. The bronze birds perch on the trees, awaiting his commands.
Kumurap ako at agad silang umatake.
They're fast. But not fast enough.
Umikot ako paalis sa direksyon ng bala. I balance myself on the rocky soil, spinning the kitchen knife on my hand before attacking the girl first.
Mabilis na pumito ang lalaki. A stymphalian bird comes and attacks me but I swoop down before it can reach me with its talons. It flaps its wings, sending bolts of sharp feathers towards me.
Iniwasan ko ito bago magtungo sa babae. Nagpunta sa harapan ng babae ang lalaki. He must have thought that it would stop me, but I don't blink when I slash the knife on his abdomen.
Para lang akong nagsasayaw nang umikot muli ako at isaksak ang kutsilyo sa balikat ng babae. Nanlaki ang mga mata niya kaya hindi ko maiwasang mapangisi.
A streak of blood accidentally splashes on my cheek. My right hand is covered in red. Pag natatamaan ng ilaw mula sa buwan ang dugo nila sa katawan ko, tila ginto ito sa aking balat.
Crimson and Ichor. Mortal and Immortal. The blood of demigods.
I cuss when another wave of arrows come down from the sky. Naging patalikod ang mga hakbang ko para maiwasan ang mga pana.
"Just run, Kasdeya!" Napalingon ako kay Ryo nang sumigaw siya. His brown eyes are glazed over when he nods at me. "Just run. Kaya ko na ang sarili ko."
I don't hesitate. Bago pa man makabawi ang dalawa sa gulat ay tumakbo na ako paalis. I sprint deeper into the forest.
The trees and wild bushes spiral in my eyes. Para akong nahuhulog sa isang bangin sa bawa't paghakbang ko. Nang makalayo na ako, hindi ko maiwasang mapalingon sa likuran ko. It's all starting to drive me insane. Those people chasing after me...
It's like that night again from seven years ago.
Ngunit wala akong naririnig na sigaw. Kahit ang tunog ng patalim na dumadaan sa laman loob. Ang tangin maririnig mo lang ay ang takbo ng mga halimaw na hinahanap ako.
Muntik na akong madulas sa isang malaking ugat ng puno kung hindi ko lang pinigilan ang sarili ko. It causes me to slow down. Binalanse ko ang aking sarili kaya hindi ako makagalaw ng maayos.
Sa pagmamadali, hindi ko na napansin ang paglapit ng kung sino.
Hindi ko rin napansin ang isang matulis at malamig na bagay na dumiin sa gilid ng leeg ko.
"Don't move."
. . .
0 notes
lazarish · 4 months
Text
Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media
Everyone is a spider pretending to be a butterfly A web of sweet words
42 notes · View notes
dynamintx · 8 months
Text
Tumblr media
Pastikan Original Dengan Qr Code Tersedia seperti dalam gambar di bawah. Baru beli . Kembali Power Macam Mula-Mula Kahwin Dulu. Bersemangat !! . Ambil Half Biji Dynamint X jer dan cukup, dah boleh bertahan di ranjang selama 45 minit. . Sila Buat Rengangan sebelum bersama orang rumah. takut sakit belakang nnt sebab terlampau lama mendayung. . Khas untuk lelaki perkasa malaysia yang inginkan tambahan masa extra sehingga 45 minit ketika bersama. #Rumahtangga bahagia, #suamiisteri senyum puas sampai ke telinga . Amaran : Produk ini hanya dijual untuk pasangan suami isteri sahaja .Nak tahu lebih lanjut tentang tips, cara guna dan lain-lain sila whatsapp ke 016-837 0714 dengan klik link di bawah :
#DynamintX #rumahtangga #suami #isteri #ranjang #candy #Dynamint冷糖 #DynamintXMY #dynamint
.
Lokasi di Selangor, Lokasi di Johor, Shah Alam, Kajang, Batu Pahat, Petaling Jaya, Ampang Jaya, Bandar Baru Bangi, Batu Caves, Kluang, Parit Raja, Puchong, Putrajaya, Seri Kembangan, Subang, Subang Jaya, Serdang, Yong Peng, Sultan Abdul Aziz Shah Airport, Cheras 9 Miles, Semenyih, Sungai Buloh, Bangi, Bandar Kinrara 6, Bandar Teknologi Kajang, Cheras Federal Territory of Kuala Lumpur, Sungai Besi Federal Territory of Kuala Lumpur, Bandar Puteri Puchong, Sri Petaling Federal Territory of Kuala Lumpur, Sentul Federal Territory of Kuala Lumpur, Damansara Utama, Bandar Puchong Jaya, Bandar Kinrara 5, Parit Yaani, Selayang Baru, Kepong Metropolitan Lake-garden Federal Territory of Kuala Lumpur, Taman Sri Serdang, Setapak Jaya Federal Territory of Kuala Lumpur, Setiawangsa Federal Territory of Kuala Lumpur, Bandar Sunway, Sunway Damansara, Bandar Utama, Bukit Damansara Federal Territory of Kuala Lumpur, 57100 Federal Territory of Kuala Lumpur, Paloh, Parit Sulong, Parit Yaani, Prai = Megamall) Penang Mainland, Kulim, Alma, Bkt Mertajam, Perda, Sbrg jaya, Kulim, Sunway Carnival, Balik Pulau, Shell Sg.Tiram, Bayan Lepas, Petronas Relau, Air Hitam(Farlim), Paya Terubong, Shell Mcd Greenlane, Batu Feringgi, Tg.Tokong, Gurney, Padang Kota, Masjid Negeri, Kota Bharu, Kelantan Simpang Renggam, Ayer Hitam, Renggam, Layang-Layang, Ayer Baloi, Rengit, Kahang, Penang Mainland, Kulim, Alma, Bkt Mertajam, Perda, Sbrg jaya, Kulim, Sunway Carnival, Balik Pulau, Shell Sg.Tiram, Bayan Lepas, Petronas Relau, Air Hitam(Farlim), Paya Terubong, Shell Mcd Greenlane, Batu Feringgi, Tg.Tokong, Gurney, Padang Kota, Masjid Negeri, Kota Bharu, Perlis, Penang, Ipoh, Melaka, Johor Bahru, Sandakan, Kota Kinabalu, Sabah, kuching, sarawak, sibu, Kuala Terengganu, Batu Ferringhi, bukit mertajam, selama, taiping, kuala kangsar, sg siput, menglembu, batu gajah, gopeng, tambun, chemor, sitiawan, sungai, trolak, slim river, ulu bernam, kampong jawa, sungai besai, sabak, ayer tawar, tanjong malim, ulu bernam, kuala kubu baru, fraser hill, sungai koyan, kuala lipis, benta, karak, bentong, genting highland, bestari jaya, tanjung karang, sekinchan, kuala selangor, pulauindah, carey island, banting, sepang, port dickson, masjid tanah, alor gajah, tampin, kuala pilah, simpang durian, teriang, kemayan, bandar baru jempol, bahau, kuala pilah, rompin, gemas, tangkak, muar, pagoh, segamat, chaah, labis, parit jawa, batu pahat, parit raja, ayer hitam, yong peng, kluang, simpang renggam, benut, bekok, kahang, kuala rompin, endau, kulai, senai, skudai, kukup, pasir gudang, johor, johor bahru, bandar penawar, tanjung sedili, jemaluang, mersing, air papan, muadzam shah, pekan, chini, maran, gambang, beserah, balok, chukai, kuala dungun, kuala berang, marang, setiu, kuala krai, dabong, jerteh, besut, machang, tanah merah, pasir mas, jeli, aye lanas, rantau panjang, tumpat, gerik, kupang, sungai petani, gurun, pendang, jitra, bukit kayu hitam, perlis, kuala perlis, bau, serian, serikei, sibu, mukah, bintulu, kapit, belaga, miri, brunei, keningau, penampang, labuan, tawau, semporna, lahad datu, kinabantangan, sandakan dan Kuantan
0 notes
jauniekartupelisi · 9 months
Text
11. Atā...pagaidām
Piektdienas rītā jutos diezgan labi. Atkal uzkodu rudzu kraukšķus, savācos, sapakoju pekelītes un devos uz slimnīcu. Biju palātā pirms deviņiem, iekārtojos gultā un pieklājīgi gaidīju. Ap pusdesmitiem atnāca atkal jauna medmāsa un pateica, ka sistēma būs pēc brokastīm. Es palūdzu, lai, ja iespējams, liek jau tagad. Ātrāk sāksim, ātrāk beigsim. Nostrādāja. Pēc piecām minūtēm jau atkal vēroju kā manī pil maģiskais šķidrums. Pat Voloģa piecēlās sēdus un vēroja manu IV dripu pilam. Brokastīs tiku pie auzu putras, kuras pēc konsistences pat vairāk atgādināja putru, nevis šļuru, tējas un divām maizes šķēlēm, sviesta un siera klucīša. Biju tik priecīgs, ka man beidzot ir ēdiens ar pieņemamu konsistenci. Vai nu biju priecīgs, ka šī ir pēdējā slimnīcas diena, vai nu joprojām biju tramīgs par iepriekšējās dienas šaizi un negribēju nevienam kāpt uz varžacīm…vai arī pirmās dienas medmāsai bija taisnība un es sāku pierast pie tā ēdiena, bet šoreiz es noēdu visu. Pat to putru.
Tumblr media
Kamēr brokastoju, palātā ienāca mana daktere. Es tā demonstratīvi notēloju, ka slēpjos no viņas acu skatiena un pajautāju, vai sītīs uzreiz, vai varu vismaz vēl brokastis paēst? “Nu, paēd, paēd,” viņa noteica. Izrunājām notikušo, viņa pastāstīja, cik ļoti bija manī vīlusies par to, ka viņa bija tik pretīmnākoša, bet es tā uzmetu un neierados. Es atkal vairākkārt atvainojos, viņa noteica kaut ko, ka neesot droša, ka tā medmāsa, kura man teica, lai braucu vakarā, vispār saprotot, ko viņai jautāju utt. Beigu beigās, man tapa piedots. Daktere teica, ka sagatavošot manus izrakstīšanas papīrus, izrakstīšot receptes ripām, kuras man būšot jādzer un tad jau es varēšot doties prom. Māsiņa, kura tajā brīdī šeptējās turpat netālu, padzirdēja, ka es došoties prom, pārpasīja ārstei, vai pareizi dzirdējusi un ārste apstiprināja. Es palūdzu, lai, kad ņems ārā katetru, to vietu nosedz ar kādu extra pārsēju, jo man būs jādodas uz kāzām un jāvelk balts krekls. Pēkšņs sarkans pleķis uz baltā krekla, nav baigi forši. Māsiņa šķita aizvainota, ka es viņai vispār atļaujos kaut ko prasīt. Atšķirībā no iepriekšējās dienas medbrāļa, kad man ņēma ārā otro katetru, es jutu kā tā truba/adata iznāk no manas vēnas. Medmāsa salika plāksterus un uzlika tīkliņu, pateica, ka varu doties un aizsteidzās prom. Bet man vēl bija jāsagaida manu ārsti ar visiem papīriem. Ir pagājusi vairāk kā nedēļa, kopš man izņēma to katetru, bet man tai vietā joprojām ir diezgan iespaidīgs zilums/asins izplūdums. Lieki piebilst, ka tur, kur medbrālis ņēma ārā pirmo katetru, ir neliels punktiņš, kurš liecina, ka kaut kas tur ir bijis, un viss.
Tumblr media
Pagāja kādas divas/divas ar pusi stundas. Palātā bija pilns ar fizioterapeitiem, kuri mēģināja izkustināt manus palātasbiedrus. Pavērās palātas durvis un mana daktera palūdza, lai iznāku ārā. Izkārpījos no gultas, uzvilku čībiņas un izlavierēju starp dakteriem un palātasbiedriem. Gaitenī daktere mani gaidīja ar papīru kaudzīti rokā un teica, ka baigi negribot atkal tur pakoties ar cimdiem un maskām, lai tikai ieietu iedot man papīrus. Viņa pastāstīja, ka arī pēc asinsanalīzēm un papildus MRI skanēšanām, neviens īsti neesot drošs par to, kas man ir kaiš. Jautāju, kā ar pirmās neiroloģes aizdomām par MS? Viņa atbildēja, ka MS…visticamāk (visticamāk), ka neesot. Bet, šajā brīdī, MS, iespējams, pat nebūtu tas sliktākais iznākums. Viņiem esot daži varianti, kas man varētu būt kaiš. Daži no tiem esot visai apārstējami, bet daži esot…Nu..ne pārāk iepriecinoši. Man bija bail tobrīd jautāt, ko ārstam nozīmē “ne pārāk iepriecinoši”? Vai tas nozīmē kaut kādas komplikācijas man uz visu atlikušo laiku? Vai tas nozīmē, ka man būs vairāk kopīga ar maniem mīļākajiem dārzeņiem? Vai tas nozīmē, ka es nedavilkšu līdz jaunajiem kartupelīšiem? To mēs tā arī neizrunājām. Bet man tobrīd laikam arī nebija baigi iekšās noskaidrot atbildi uz šo. Starp visiem dokumentiem, bija arī viens, kurā atrodami mani piekļuves dati, lai es varot redzēt savu stāvokli un diagnozi, bet ārste uzreiz pateica, ka tur nekā neesot, kamēr viņiem nav skaidrības, kas īsti mani beidz nost. Teica, ka piecu dienu IV dripu kurss ir beidzies, tagad nedēļas nogalē es varot atpūsties un no pirmdienas man jādzer divu veidu zāles. Vienas man jādzer 12 tabletes dienā, otra pa vienai tabletei divreiz dienā, pa lielam, lai tās 12 tabletes mani nenobeigtu. Teica, lai izvairos no rūgstošiem un burbuļojošiem alkoholiskajiem dzērieniem un, lai 01.08. deviņos no rīta esmu atpakal atkal gulties slimnīcā uz X laiku, kur tad mani atkal skanēs MRI, ņems asinis utt., skatīsies, vai IV dripi un ripas ir nākušas par labu, vai…ja nē, tad raksies tālāk un, cik sapratu, ņems kaut kādus smadzeņu audu paraugus…Vai man vienīgajam tas izklausās pēc adatu duršanas smadzenēs? Es tiešām ceru, ka tie IV dripi un ripas bus nākuši par labu…
Tumblr media
1 note · View note
ligayangdala · 2 years
Text
Tumblr media Tumblr media Tumblr media
🎧 NOW PLAYING: lowkey by niki
📣 HAECHAN LEE. fluff, highschool!au, secret bf!au
✍ written in tagalog | ⚠ walang warnings, basta soft lang 'to dahil highschool!bf haechan T____T | 📅 posted on july 17th, 2022
Tumblr media
SINO BA NAMANG MAG-AAKALA NA ANG LALAKING PALAGI MONG KALABAN SA KAHIT ANONG BAGAY, EH MAGIGING NOBYO MO?
si lee donghyuck, maingay, matalino, mahilig mang-asar, at higit sa lahat ang kompetisyon mo mula sa academics hanggang sa extra curricular activities. buong buhay niyo, palagi kayong magkaklase, laging nasa star section dahil sa nakakamangha niyong galing sa lahat ng bagay— sa pag-sayaw, pagkanta o sa pag guhit man yan. bilib na bilib ang lahat ng guro sa eskuwelahan niyo, nung una nga ay balewala lang sa’yo na pareho kayo palagi ng ranko dahil tinuturi mo naman siyang kaibigan. pero nagbago ito nang magtapos kayo ng elementarya. si haechan ang grumaduate bilang top 1 dahil mas mataas ng .5 ang final average niya kesa sayo. dismayado ka kaya sinigurado mong hindi ka magtatapos ng high school bilang top 2, kundi top 1. buong high school life mo, sinigurado mong palagi mong natataasan si haechan. na dapat ikaw ang laging nangunguna sa klase. na dapat ikaw ang nasa pinaka-taas. 
pero lintik talaga ang tadhana, ano? sino ba naman kasing mag-aakala na jojowain mo ‘tong lalaking sinumpa mo na habang buhay mong gagawing kompetisyon.
nalaman mong may gusto sa’yo si haechan nung madulas ang matalik nitong kaibigan sa’yo habang naglalakad kayong dalawa pauwi. sumabay ka sa kanya dahil magkapitbahay lang naman kayo. nung una nga ay hindi ka naniniwala, pero ilang araw kang hindi nakatulog kakaisip tungkol dito. umamin lang sa’yo si haechan noong hinarap mo siya habang nagreready kayo sa isang event sa para sa school. humingi ka muna ng konting panahon para pag-isipan ang nararamdaman mo sa kanya bago mo sabihin na handa ka nang maging magkasintahan.
mag-isa kang nakaupo sa bench, busy ka makipagchat sa adviser mo dahil sa pabor na hinihingi nito sa’yo, kaya naman hindi mo namalayan na nasa likod mo na pala ang nobyo mo at binabasa ang chat mo. “kung ipagpapalit mo ‘ko, pwede bang ‘wag sa matanda?” sabi nito, nagulat ka naman at muntik pang mahulog ang cellphone mo. “joke lang, bebi ko. hello,” bati nito at umupo sa tabi mo bago iabot ang sunflower sa’yo. “for you”
“wow, kailan ka pa naging sweet?” asar mo, “kala mo naman ipagpapalit kita kay sir? umayos ka nga, may type ako ‘no!”
“alam ko namang may type ka, ako nga type mo di ‘ba?”
hinampas mo ang hita nito dahil sa ka-kornihan niya, nilock mo na rin ang cellphone mo at tumayo para ayain si haechan na maglakad-lakad sa loob ng mall. walang masyadong tao dito dahil kabubukas lang, may mga ibang tindahan pa nga na hindi pa talaga bukas dahil masyado pang maaga. hinawakan ni hyuck ang kamay mo, sinigurado niyang mahigpit ang kapit mo sa kanya para hindi ka niya bitawan. 
“gusto mo ba kumain muna bago tayo manood ng movie?” tanong nito.
“hmm, hindi pa naman ako gutom. samahan mo muna ‘ko tumingin ng damit, binigyan kasi ‘ko ni daddy ng pera.” suggest mo, “sa h&m may cute na dress, tara!”
napangiti si haechan sa’yo. in love na in love ata ang binata kaya parang mapupunit na ang labi niya kakangiti habang naglalakad kayo. pagdating niyong dalawa sa h&m, pumunta agad kayo sa dress section. at tama ka nga, cute ang mga damit na nirelease nila ngayong buwan. kung pwede lang bilhin ni hyuck lahat ng dress para sa’yo ay gagawin niya dahil siguradong sigurado siyang bagay ito sa’yo. magbabayad ka na sana kaso namukhaan ni haechan ang isa sa mga kaklase niyo, ang malas pa niyan eh ‘yung pinaka-chismosa niyo pang kaklase at ‘yung may crush pa sa boyfriend mo.
“teka, si pia ‘yun!” sabi nito sa’yo, “anong gagawin natin?”
“magbabayad ako, magtago ka ‘dun banda tapos hahabulin nalang kita palabas.”
tumango si haechan at dahan dahang umalis sa tabi mo, nakita mo naman siyang nagtago sa may mga dress at tinignan kung nandoon pa rin ba si pia. lumabas si hyuck na para bang wala siyang tinataguan, saktong sakto naman na nakapagbayad ka na kaya agad ka ring umalis. hinawakan mo ang kamay ni hyuck at sinabing “tara?”. tumakbo kayo papuntang cinema at saktong sakto ang dating niyo dahil malapit na rin mag-umpisa ang movie na nireserve niyo.
hindi naman sa ayaw mong ipagmalaki si hyuck sa maraming tao dahil nahihiya ka, ang totoo nyan, ayaw mo lang talagang ipagsabi sa iba kung anong meron sainyo dahil kuntento ka na sa kung anong meron kayo at ganon rin siya. ayaw niyo lang pareho na kapag nalaman ng lahat ng kakilala niyo na magkarelasyon kayo, ay may isang magtatangkang isabotahe ang relasyon niyo.
“hyuck” tawag mo, “mahal kita”
hindi maiwasang hindi kiligin ni haechan sa sinabi mo, siya lang kasi palagi ang nagsasabi nito dahil alam niyang hindi ka pa handa na sabihin ito pabalik. alam naman niyang mahal mo siya kaya hindi ka niya pinipilit na sabihin, kaya naman namula siya nang marinig ka niyang sabihin ito sa kanya.
“mahal din kita” sabi niya, "sobra pa sa sobra."
122 notes · View notes
musiceldrick · 1 year
Text
“Ano Na?”
- Calvin,  Kiyo
Sa pag gising ko tila himig mo ang bungad ng araw ko Pag mulat ng mata jusko eto may muta pa ako ugh Teka ano na nga ba san na ba papunta lungkot nang buhay ko'y talagang grabe na Hanggang saan ba aabot ang panaginip ko sa isang babaeng umaalon ang kanyang buhok Para bang gusto ko na tumakas talaga sa isang bangungot na binuo ko nang mag isa Habang ako'y papatulog na dapat na ng mahimbing Ako'y nappraning at napapailing sa Mga bagay na iniisip ko sa tuwing ako'y nababato Bakit ganto naninigas ang ulo ko Tumayo nalang bigla ang aking buhok tila ba parang May isang babae na nakatayo sa sulok At di na makalagaw ang aking nararamdamdam na para bang may humahaplos na Saking mga tiyan Kasabay nitoy hawak ko na ang isang mainit na uhhh isang tasang kape Bakit ganto ba pre hindi mapakali sa tuwing ako'y nag iisa wala na akong pake [Kiyo:] Para kang bahaghari Sa liwanag iyong nadali Kung hindi ikaw ang pinangako mabuti nalang na maging isang pari Sa kamandag na taglay ay grabe Walang sinabe mga babae, sa karilagan, kapag dumaan Kasalanan ko nanaman dahil naakit Sapula mo na labi sana nakatitig ka sa'kin palagi At sa pagdilat sa umaga tinig mo ang panggising sa'kin Na parang pelikula, di na kaylangan mag cinema Ikaw ang buong istorya, sabay boses mo ang nagsisilbi na musika Sining sa museo na tanging Diyos lamang ang nagpinta Nakita kita na parang Anghel, para sakin at hindi sa iba Ang hirap na magbida, ang isa na extra Sa litrato na 'di para sa kanya
0 notes