#librons

[kyda]

la camminatina di oggi mi ha sciolta, la mia stanza è un caos nell'attesa di trovare una libreria perché non ho spazio più neanche per respirare ma almeno ho iniziato il librone numero 2 🤩

#kyda

[mi-estas-birdo]

Jen la libro, kiun mi mendis el la retbutiko en Belgio. La £35 (€40) ne mankas al mi, ĉar ĉi tiu libro estos bonega (Tiam mi povos legi ĝin, mdr). Ĉu vi iam vidis tian belan libron? Mi ne havas multe da flavajn librojn.

Ne ĝenas al mi, ke mi aĉetas tro da librojn pli rapide ol mi povas legi ilin. Se mi aĉetas librojn, kiuj estas tro malfacilaj por mi, ili fariĝas celo.

La libro temas pri Imperiestro Nerono (Nero) kaj lia amiko, kiu estas sklavo. Mi ĝuas historiajn romanojn, do mi pensis ke mi devas posedi ĉi tiun libron.

#im going to be so sexy once ive read this book #mine #libroj #esperanto #bookblr #books #books and reading #literature #historical fiction #roman history #books and literature #langblr #language learning #learning languages

[chouncazzodicasino]

"Chissà se Taschen ha un bel volume su Gio Ponti, manca proprio un suo volume nella mia amorosa libreria di architettura e design, fammi controllare"

"Mo che ci penso io alla fine se devo mettere il camino e spostare la libreria il posto per questo librone mica ce l'ho... eh niente. Non si può fare, non lo comprerò. Eh vabbè."

#duecentopippi

[nurknabo]

Analoga vivo - inter ŝatateco kaj taŭgeco

Mi ne ekŝatis analogaĵojn pro iu modo, ĉar subite fariĝis ŝika uzi tion, mi eĉ ne estas ulo kiu sekvas kion certa grupo faras por ne esti vidata kiel discentra; verdire mi nur eksciis pri la subkultureca aĉetemo de analogaĵoj post kiam mi serĉis pri la vivmaniero, ĉi-jare.

Mi pensas ke mi povas spuri mian ŝaton por analogaĵoj de antaŭ jaroj, proksimume 10, kiam mi serĉadis fotojn kaj aĵojn de la 80-aj jaroj. Mi ne scias kial mi ŝatis, kaj ŝatas, tion, malgraŭ ke mi asocias tion al anemoio. Sed montriĝas ke mia ŝato ne estas nur vidi tiajn aferojn, rigardi la fotojn, sed ankaŭ posedi tiutempajn aĵojn: antaŭ kelkaj monatoj, mi ekvolis ciferecaĵojn anstataŭigi per analogaĵoj.

Verdire, mi ne ŝatus havi analogaĵojn pro la anemoio, almenaŭ ne rekte; la volo estas pro la aĵoj mem, mi ilin ŝatas pro la funkciada maniero, né pro la etoso kiun ili havas pro la tempo kie ili estis uzataj. Sed mi menciis anemoion ĉar mi vere kredas ke estas ligo inter ambaŭ aferoj, tial ke ambaŭ rilatas al pasinteco, arkaeco. Kaj, kial ne, ene de ĉio ĉi estas mia ŝato al antikvaj lingvoj... Fine mi trovis ujon por ĉi tiaj aferoj, ujon kies nomon mi ankoraŭ ne havas.

Baskulo por la anstataŭigema volo, mi povas diri, venis kiam mi ekvidadis pri NAS-servilo, kiam aperis la neklarigebla kaj nekomprenebla agrableco scii ke ĉiu datumo estas konservita en durdiskoj. Ne solidstata disko; eĉ se ankaŭ ĝi konservas ĉion en si, scii ke durdisko manipulas ĉion per laŭvorta disko kaj kapetoj, ke granda parto estas meĥanika, ve, la sento estas tre alia. Mi ŝatis povi uzi tion kaj ekvolis ke aliaj aferoj en mia vivo estu tia.

Estas malfacile klarigi la senton, estas kiel klarigi la guston de via plej ŝatata manĝaĵo al iu kiu neniam ĝin manĝis - kaj senkonsidere ke oni gustumas malsame ol la aliaj. Mi povas diri ke vidi la meĥanismojn de la ilo, vidi kiel la afero okazas, anstataŭ fari per "magia nigra skatolo", kiel mi iam aŭdis, vidi ke kion vi faras ne estas cifereca manifestiĝo, sed fizika, mi ŝatas tian aferon, estas kiel ververe interagi kun realaĵo, ĉi tio kvazaŭ plifortigas la agon inter mi, la faranto, kaj la farato. Tio certe estas la sama sento de fizikan libron preferanto ol ciferecan.

Kvankam mi diris ke analogeco estas interagi kun realaĵo, ke ĝi estas fizikaĵo, ĉu ankaŭ la samo ne estas, iel, ciferecaĵo, tial ke fine ĉio estas rezulto de fizikaj realaj aferoj? Ĉi tio tamen estas parolado por alia afiŝo, ĉar, malgraŭ ke estas vera ĉi tio, ial la sento ne estas la sama.

Ampleksigo de la termino "analoga"

Kio estas analoga vivo laŭ vi? Kion vi pensas legante la terminon "analoga vivo"? Ĉion ĉi mi diros surbaze de intuicio, ĉar mi ne profunde scias pri tio: ĉu "analoga vivo" ne rilatas al aparatoj nur? Tio signifas ke, se mi diras ke mi volas analogan vivon, mi diras ke mi anstataŭigos ciferecaĵojn per analogaĵoj kaj jen ĉio.

Ĉiuokaze, pri kio mi parolas ĉi tie estas pli ampleksa, rilatas al signifo de "analogeco" kiun mi, serĉante pri tio, vidis: io ajn kio ne estas cifereca estas analoga. Tio signifas ke skribi per skribmaŝino anstataŭ per komputilo estas analogaĵo, sed per papero kaj krojono ankaŭ estas; pentri per peniko kaj pigmento anstataŭ per programaro ankaŭ estas analogaĵo; kroĉetadi estas analogaĵo, ludi pianon estas analogaĵo. Ajna ago kie vi ne uzas ciferecaĵon analoga estas.

Malgraŭ ke komence mia ideo estis aparata anstataŭigado nur, mi ŝatis la ampleksan ideon de analoga vivo. Mi verdire jam havis emon pri mana agado. Kaj ĉi tio memorigas min pri alia ŝato mia kiu estas pli simpla, eksterurba vivo (ĉi tio facile videblas per kion mi ĉi tie reblogas). Ĉi tio devas esti alia afero kiu taŭgas en tiu "ujo" kiun mi menciis antaŭe. Mi vere volas nomon por ĝi.

Mi eksciis ke eĉ estas la termino ciferecminimumismo, certe pli uzata kaj produktivsentiga. Ne estas la sama afero, sed eĉ tiel certe kreas komunaĵon kun analogviveco. Alivorte, ŝajnas ke la emo al tia vivmaniero, necifereca, estas pli ofta ol penseble. Ciferecminimumismo tamen sonas al mi pli kiel solvo por tiuj problemoj kun sociretejoj (troatento por ŝatoj, vidoj, longtempa poŝtelefona uzado), prokrastado, ol ŝato al neciferecaĵoj, kvankam mi ne diros ke ĉiuj kiuj uzas la terminon "analoga vivo" ankaŭ ne sekvas la vivmanieron samkiale.

Kion anstataŭigi

Sed montriĝas ke por mi kaj ne estas tiom da aferoj anstataŭigeblaj kaj estas aferoj neanstataŭindaj. Mia cifereca agado estas simpla, malmultnombra, ne estas tiom da diverseco. Mi per studado, Jutuba spektado, pensa skribado kaj aŭdovidredaktado povas resumi kion mi faras ciferece. Kvar aferoj entute. Sed eĉ ne estas la malalta kvanto kio plej malĝojigas min, sed tio ke mi ŝatus analogigi aferojn neanalogigeblajn.

Mia studado estas per interreta serĉado. Anstataŭigi tian studadon estas alivorte aĉetadi librojn kaj librojn, kio estas tre malfeliĉe mone neebla por mi, krom la reteja artikoloj, kiuj ne ekzistas en libro, kvankam mi povas presi ilin. Pri aŭdovidredaktado mi eĉ ne bezonas klarigi: kiel mi redaktus audaĵon ciferecan analoge? La samo pro Jutuba spektado. Solvo freneza estus kiel mi ne scias meti ĉion en VHS-on, aŭ DVD-on... solvo kiun mi plenumus, mi konfesas.

Pensa skribado estas kion mi faras ĉi tie ĉe Tumblr kaj per notilo Obsidian. Jen la sola afero perfekte analogigebla, mi la afiŝojn surpapere skribus reskribonta ĉe Tumblr; la sama refaro plenumeblas por Obsidian. Ha, kiel mirinde estus fari tion per skribmaŝino! Ne ke analogigo devas esti tiel, sed skribmaŝino estas la perfekta paralelaĵo de skribado per komputilo. Sed mi devas iom ŝpari por iun aĉeti. Rutinorganizo estas farebla analoge! nun mi pensis.

Kaj estas io kio estas vere malavantaĝo en analogigado: taŭgecomanko.

Taŭgecomanko

Unu el la aferoj kiun oni diras priparolante la pasintecon estas ke "la mondo funkciis pli malrapide tiam". Estas ĝuste tio, ciferecaĵoj estas nekontasteble pli rapidaj ol analogaĵoj, krom la malgrandega spacuzo. Iri al analoga vivo prenos longan tempon de mia tago. Skribi perpapere, ekzemple, estas tri-, kvaroble pli malrapide ol perkomputile. Ĉi-kaze, estas tiom da aferoj pri kiuj mi povas paroli, ke mi preferas fari apartan afiŝon por ĉi tio.

Ĉi tiu pli longa plenumado tamen ne igas min forlasi la ideon. Dekomence, mi volis iri al analogeco pro ŝatokupo, ĉar al mi plaĉas la etoso, do mi nur elektu aŭ kreu negravajn aferojn analogigotajn, tamen mi ankoraŭ povas analogigi la gravajn, sed ĝis punkto kie mi ne damaĝiĝas, kaj mi atentu por ke la analogeco ne prenu tro multe da mia tempo.

#esperanto #esperanto language #analog #analog life #anemoia #nostalgia #80s #digital minimalism #Minimalism #artificial language #Conlang

[gcorvetti]

Ed è Lunedì?

Ieri ho fatto tardi dietro ad un audio ricavato da un video di un giocoliere solo perché nel giocolare con le palline su un triangolo crea anche dei ritmi niente male, allora ho pensato di darmi da fare cancellando le parti di applausi del pubblico e dando al suono una nuova identità, il risultato non è male anzi è figo solo che manca qualcosa, quando capirò cos'è e lo completo ve lo posto. Leggo oggi che Amato, non mi dilungo in esternazioni personali, dice che il caso di Ustica, che come tutti sappiamo l'aereo è stato abbattuto da un missile, dice che codesto ordigno di morte è stato sparato dai francesi, ci crediamo? Qualcuno si qualcuno meno, io onestamente sono per un 50%, chi ci dice che non è il solito depistaggio periodico? Sono sempre stato convinto che il missile l'abbiano sparato gli yankee, anche perché sono quelli pronti prontissimi ad agire in caso di allerta. Ma onestamente questa cosa ora dopo 40 anni non ha molto senso, sapere la verità sarebbe bello, che per verità intendo tutti i dettagli secondo per secondo e tutti i nomi dei responsabili dai piloti dei caccia a tutti quelli che hanno insabbiato il fattaccio, così giusto per vederli in faccia sti infami che pur di abbattere un aereo militare straniero privo di armamenti non si fanno scrupoli a sparare un missile in presenza di persone estranee a quello che sta accadendo, mi ricorda i morti di mafia quelli che si trovavano nel posto sbagliato al momento sbagliato e si beccano una pallottola di rimbalzo. Per soddisfare la verità lo zio Giulio (Andreotti) che era molto intelligente e ironico avrebbe dovuto lasciare un bel librone con tutti i suoi segreti, sai che smacco per tutti i coinvolti nei misfatti di un paese che è stato sempre preda e depredato da chiunque, sarebbe passato alla storia come il politico che ha rotto il silenzio e non solo come uno statista che ha fatto il patto con la mafia e venduto il paese a questo e a quello, un giorno parlando con un tizio italiano, il verdumaio milanese, siamo arrivati alla conclusione che erano meglio quei politici, quelli della prima repubblica, nonostante il magna magna e le merdate che hanno fatto l'Italia andava a gonfie vele, almeno dal nostro punto di vista.

Va bè, politica a parte, oggi ho già tagliato il prato, bello uniforme come un mare fermo tutto verde, l'ho già scritto che una odiavo sta cosa e che ora l'adoro? Forse per via di una visione diversa della vita, del tempo, di come passarlo in modo costruttivo senza sprecarlo, no scrivere qua non è tempo sprecato è psico-terapia 😁

Oggi un contatto, un venexiano doc ha postato un brano che non sentiva da moltissimo, bello mi piace, è un pò tra Badalamenti e Morricone ma cantato, lo posto, ma mi viene in mente molto John Zorn, che consiglio vivamente a chi ama la bella musica, che tra l'altro ha fatto 70 anni proprio l'altro giorno (si ho controllato mica mi ricordo i compleanni di persone che non conosco 😁). A voi.

In realtà è difficile postare qualcosa di Zorn, ha fatto tante e diversificate composizioni, ma posto una cosa molto arabeggiante che a me piace tantissimo

#Youtube

[marasutopia]

Dernier achat : "Apprendre, si par bonheur" de Becky Chambers. Aux éditions nantaises L'Atalante.

Mi amis ĉi tiun libron. Mi rekomendas ĝin.

Cela faisait un moment que je voulais lire ce roman décrit comme étant représentatif du "hopepunk". C'est un petit livre qui nous emmène en voyage pour apprendre. Un voyage doux, paisible et captivant, qui ne met pour autant pas de côté les objectifs scientifiques de l'expédition.

Pas de conquêtes, pas de pillage, pas d'instrumentalisation du monde et de la nature.

En le refermant, je me suis sentie bien.

On a besoin de plus de récits comme celui-ci. En tout cas, c'est mon avis. Je n'ai pas besoin de me miner davantage le moral avec de la SF dystopique au vu de ce qui se passe et du futur qu'on va se taper.

La planète brûle. Ok, j'ai compris. Ricevis ĝin. Je vais pas ouvrir un bouquin pour angoisser encore plus. Un bouquin sans doute écrit par un mec déjà mort ou qui le sera quand le monde s'effondrera.

Je sais pas. J'ai l'impression qu'on nous a menti. Quand on est petit, on croit que la vie ce sera simple. Des études, un travail, consommer, faire du shopping, les cadeaux de Noël commandés sur Amazon, se mettre en couple, acheter un pavillon dans une banlieue, une voiture, partir en vacances au soleil, tout ça. Quand on est petit, on s'imagine que ce sera aussi simple que ça. Que la vie c'est un film. Et en fait non. En fait, tout va s'effondrer et on ne pourra rien y faire.

Enfin bref.

Sinon, rien de neuf. J'essaie toujours d'apprendre l'espéranto (j'ai hésité avec l'interlingua). J'ai abandonné mon idée de blog littéraire car je ne sais pas. Pas la foi.

Je devrais lire un autre livre de Becky Chambers.

[lascrittricedeltreno]

Non io ubriaca che scrivo al coreano dicendogli che ho un librone di grammatica coreana e che ho bisogno di lui

[diariodiunadolcegattina]

No non lo conosco! Però oso immaginare hahaha mi piacerebbe leggerlo 🤣

È un bel librone. Vorrei riuscire a leggerlo almeno per capire la trama ahaha 😂🙈

#ask box #ask me #oops ✨

[verite-jesus-libre]

[kyda]

stamattina ho avuto conferma dal prof che l'argomento che ho scelto per la prova finale è valido e va bene. non mi resta che scrivere (e leggere un bel librone sulla poetica di dostoevskij)

[celestica-1988]

"Io non credo in nessun dio veramente pensante che prende nota della caduta di ogni uccello in Australia e ogni insetto in India, un dio che registra tutti i nostri peccati in un librone d'oro e ci giudica quando moriamo... non voglio credere in un dio che crei volontariamente persone cattive e poi volontariamente le spedisca ad arrostire all'inferno che ha creato lui. Questo no. Però credo che ci debba essere qualcosa." [...] "Sì, qualcosa. una misteriosa forza insensata e rivolta al bene."

-La bambina che amava Tom Gordon, Stephen King

#frasi #frasi tumblr #frasi belle #la bambina che amava tom gordon #stephen king

[nurknabo]

Demanda pleonasmo en Esperanto

Ĉi tion mi pensis antaŭ kelkaj jaroj jam, kaj eĉ prikomentis en la tiama Tvitero. Je tiu momento, krome, estis kiam mi unuafoje vidis la ĝenan malemon de Esperantistoj al io nova en la lingvo, eĉ se neformale, kiel miakaze.

Nur por certeco ke ni ne miskomprenos: pleonasmo estas frazfiguro kie oni uzas nenecesa(j)n vorto(j)n por specifa celata emfazo, esprimo. Ekzemplo: "Mi vidis per miaj propraj okuloj." La vortoj "per miaj propraj okuloj" estas nenecesaj, tial ke "vidi" jam diras ke per okuloj oni vidis, sed tamen ili funkcias por emfazo.

Mi proponis similan aferon al Esperanto por fari demandojn, per la partikulo "ĉu".

La diferenco inter la anglismo "eĉ"

"Eĉ" estu uzita nur kiam oni volas emfazi la fakton, la realecon de okazaĵo; ekzemple: "Ŝi batis lian kapon tiel forte, ke li eĉ svenis." Skeme ni povas diri ke frazoj kun "eĉ" havas strukturon similan al ĉi tiu: iu ago/okazaĵo estas tia influa, ke tio ĉi okazas.

Tial frazo kiel "Kion vi eĉ volas?" ne sencas, estas laŭ mi klara angla influo el la frazo "What do you even want?" aŭ simila, ĉar "even" tradukeblas al "eĉ", sed ĝi ĉi tie ne havas la sencon de "eĉ", kiu ĉiam emfazas vorton, neniam tutan frazon, aŭ demandon, kiel "even" ĉi-kaze. Kondiĉe ke ĉi tiu specifa nuanco estas aldonita al "eĉ", kaj vi sciu ke Esperantistoj ne multe ŝatas tiaĵon, tia uzado ne sencas. "Kion vi eĉ volas?" nur sencas, se oni faras ĉi tiun demandon post priskribo kiel: "La knabineto iris al ĉiu evento kun la verkisto, spektis ĉiun paroladon lian, aĉetis lian novan libron kaj eĉ volis foton kun li." Do: "Kion ŝi eĉ volis?"

Esperanto, do, ne havas partikulon por ĉi tia emfazo. Mi do elpensis uzi "ĉu" por ĉi tio: "Kion ĉu vi volas?" Kaj ĝi uzeblas kun ajna demandvorto.

Ĉi tio estas nur neformalaĵo al la lingvo, ne ke mi volas aldoni ĉi tion al la Esperanta gramatiko. Ja videblas ke ĉiutaga lingvaĵo diferenciĝas de la norma, oni kreas vortojn kaj esprimojn por interparoli, kaj ĉi tio estas unu el ili. Praktike, tamen, mi scias ke ĉi tia "ĉu" ne venkos, oni nek akceptos nek komprenos ĝin, do, nu, estas nur afero mia.

Per norma Esperanto mem

Aliflanke, mi trovis pli bonan vojon, kiu jam ekzistas en Esperanto kaj evitas malemulojn, kaj kiun mi uzos.

Montriĝas ke la difino de "kiel" ĉe PIV havas la interesan variaĵon "kiele", kun E-finaĵo. PIV diras ke ĝi estas emfazo de "kiel" kiel adverbo, en frazo tia: "Kiel bela estas la ĉielo!" > "Kiele bela estas la ĉielo!" Sed, nu, kial ĝi ne povas esti uzata por la aliaj signifoj de "kiel"? Kompreneble ĝi povas. Aldone, kiale la E-finaĵo ne povus esti tiel uzata ĉe aliaj demandvortoj? Ĉi tio eblas tute.

Fakte, laŭvorta ankaŭ kelkaj minutoj, koincide dum mi ankoraŭ faris ĉi afiŝon, oni demandis ĉe la Diskorda servilo Esperanto pri difino ĉe Tuja Vortaro kie uzatas E-finaĵo ĉe "tiel": "Okazis tiele" Estis interese ekscii ke jam estas almenaŭ iomete da tia uzado en la lingvo, sed neniel surprize ke Esperanto al ni permesas tian grandan fleksiĝon. Ja eblas la E-finaĵo kiel emfazo ĉe ĉiu tabelvorto.

#esperanto #esperanto language #esperantisto #learn esperanto #grammar #linguistics

[infosannio]

Cercasi Manzoni disperatamente

(di Michele Serra – repubblica.it) – Io avevo capito, da quel liceale svogliato che fui, che Manzoni era un cattolico liberale. In quel giochino un po’ scemo che consiste nel collezionare, come le figurine Panini, dei padri immaginari, non mi sognerei mai di intestare don Lisander alla sinistra. C’è, nel suo formidabile librone, quel tanto di paternalismo nei confronti degli oppressi che ancora…

View On WordPress

#Cronaca #Editoriali #Interno #Politica

[svyat0s]

354. Prenu ajnan libron, pensu pri paĝo kaj linio, skribu ĝin, aldonu vian rakonton al la linio.#Mi_estas_ĉi_tie_eterneco

354.Take any book, think of a page and a line, write it out, add your story to the line.

#I_am_here_eternity

354. Возьмите любую книгу, загадайте страницу и строку, выпишите ее, допишите к строке свою историю.

#Я_здесь_вечность

[kroyxt]

Sentiĝi malbone pro ne sentiĝi malbone.

Kutime mi havas tiun senton pri sentiĝi malbone pro ne sentiĝi malbone antaŭ situacio kiuj kutime igas homojn sentiĝi malbone.

Eble kion mi diris antaŭe estas iom komfuza, pro tio mi donos ekzemplon al vi:

Antaŭ kelkaj tagoj mia viravo mortis. Mi ne sentiĝas malbone pri tio, nek malfeliĉa aŭ malĝoja. Mi sentas nenion. Li estis bona homo kaj mi havas bonan memoron pri li, sed pro sia morto mi sentas nenion.

La lasta fojo kiam amrilato devis esti finita, ĉar ŝi devis iri al alia lando por havi plibonan vivkvaliton. mi sentis nenion. Tiu ĉi okazos al mi denove post ne multe da tempo. kaj mi sentas nenion denove.

Mi pensas ke mi devus senti ion pri tiaj aĵoj. Mi pensas ke la aliujoj esperas ke mi sentos ion kaj ili volas vidi miajn reagojn, sed mi ne reagas emocie.

Mi volus senti ion denove. Mi ne estis tiel ĉiam. Sed post malbonaj spertoj mi iom post iom ĉesis senti ion. Kaj nun mi sentas nur rezignacio, mi akceptas la situacion kaj mia vivo daŭrigas, mi povas fari nenion kontraŭ tio.

Miaj emocioj aperas kiam li legas librojn aŭ aspektas filmon/televidserion. Mi ja ploras kiam mi legas bonan libron kaj ion malbonan okazas. Ankaŭ mi ploras kiam mi skribas, kiam mi iras profunde en mia ombro kaj uzas kion mi trovas por skribi. Sed tio ĉi estas alia temo.

Mi sentiĝas malbone pro ne sentiĝi malbone. Samtempe mi timas, ĉar kiam mi sentos denove grandan malfeliĉo eble tia emocio estos tre granda, tro granda kaj damaĝos min multe.

#esperanto

[malhela-lumoo]

Taglibro 08/02

Mi desegnis iomete kaj fumis. Poste mi spektis serion kaj relegis libron.

#taglibro #esperanto #journaling