#o: i-cybie | Explore Tumblr Posts and Blogs

pracowniaszdk · 4 years

Text

KURS RYSUNKU DLA MŁODZIEŻY I DOROSŁYCH

Zapraszam Państwa do udziału w nowym semestrze zajęć z rysunku i malarstwa dla młodzieży i dorosłych. Spotkania odbywają się w każdą środę o godz. 17.00. Do dyspozycji są przestronne sale Galerii Pryzmat, sztalugi i materiały rysunkowe - warto przyjść i spróbować swoich sił w jednej z dziedzin sztuki. W zależności od potrzeb nauka rysunku odbywa się pod kątem architektury lub kierunków artystycznych związanych z malarstwem, grafiką i rzeźbą. Zarówno na poziomie liceum jak i w celu przygotowania do egzaminów na uczelnie wyższe.

Każdy ma na pewno w rodzinie kogoś kto zajmuje się twórczością hobbystycznie albo dopiero zaczyna i chciałby się dokształcić. Nie ma lepszego, sprawdzonego sposobu niż podnoszenie swoich umiejętności na zajęciach, w grupie innych osób, pod okiem instruktora. Atmosfera zajęć artystycznych jest szczególna, niepowtarzalna i wciągająca. Jak mawiał wybitny polski malarz - pedagog Jan Cybis: "sztuka, gdy kogoś wciąga w swój magiczny krąg, tego już nie wypuszcza". Proszę więc uważać

W posiadaniu galerii jest wielkoformatowa prasa graficzna umożliwiająca tworzenie odbitek w różnych technikach do maksymalnego formatu 110x300 cm. Jest więc niepowtarzalna okazja stworzyć grafikę pod okiem pasjonata i dyplomowanego specjalisty. Zajęcia plastyczne będą urozmaicane wprowadzeniem w świat linorytu i monotypii. Dla osób zainteresowanych, mających predyspozycje, przewiduję zaawansowany kurs tworzenia w tych technikach lub technikach bardziej wymagających - jak np. miedzioryt i staloryt. Zapewniam indywidualne podejście, dostosowane do poziomu i zainteresowań uczestników. Zajęcia staram się prowadzić w sposób urozmaicony, wprowadzając różne techniki i tematy - martwe natury, pejzaż, studia z fantomów, odlewów, w przyszłości także z żywego modela.

Systematycznie odbywać się będą też "pogadanki" na wybrane tematy związane ze sztuką. Usłyszeć będzie można rozmaite ciekawostki i anegdoty z historii sztuki - również tej współczesnej, rozmawiać będziemy dokładniej o wybranych dziełach i ich twórcach. Zachęcam do wspólnego spędzania wolnego czasu i rozwijania pasji poza domem, w twórczej atmosferze. Tomasz Lipka - plastyk SzDK tel. 888 999 709

0 notes

aneddoticamagazinestuff · 6 years

Text

IRATA.ONLINE

New Post has been published on https://www.aneddoticamagazine.com/irata-online/

IRATA.ONLINE

IRATA.ONLINE is a new service for retro-computing enthusiasts, built on the foundation of PLATO and CYBIS, which provides a unique combination of social, educational, and programming features into one place, for computers new and old. In this video, I quickly walk through the various parts of the system, in an introductory fashion, and at the end I show using the system with an Atari 800 computer with the PLATO cartridge.

This is an experiment to provide something better than a BBS, by making something that is not only multi-user, but provides a complete social development experience for its users.

IRATA.ONLINE is a PLATO based system, which has the following pervasive features:

Multi-User

Graphical, with combinations of text, line graphics, and custom character sets, as well as 24-bit color (on supported terminals)

Touch screen support

Terminals available for PC, Mac, Linux, Atari 8-bit, and soon Android and iOS.

Multi-Player Games

Notes files for social posting on a growing variety of topics

Talk with other users, anywhere in the system, even in games!

Help with tutorials to introduce you to the system.

Development environment to make new programs for the system.

Lots of existing educational content, because it’s a PLATO system.

Screen sharing facilities, even with multiple participants

http://www.irata.online

https://www.aneddoticamagazine.com/plato/

Mexico’s indigenous groups are getting their own p...

Léon Boëllmann – Sinfonia in Fa maggiore, Op.24...

Gaetano Bresci, un regicida nella Valle del Serchi...

Il seme della violenza

Breaking WPA2

Riforma Costituzionale: Renzi vuole vincere facile

Guerrilla Open Access Manifesto

Aphorisms by J. K. Galbraith

IBM first hard disk storage unit

Miracolo di S. Anna

NASA Releases Software Catalog

De gustibus… di Piero Visani

.yuzo_related_post imgwidth:155px !important; height:145px !important; .yuzo_related_post .relatedthumbline-height:15px;background: !important;color:!important; .yuzo_related_post .relatedthumb:hoverbackground:#fcfcf4 !important; -webkit-transition: background 0.2s linear; -moz-transition: background 0.2s linear; -o-transition: background 0.2s linear; transition: background 0.2s linear;;color:!important; .yuzo_related_post .relatedthumb acolor:!important; .yuzo_related_post .relatedthumb a:hover color:!important;} .yuzo_related_post .relatedthumb:hover a color:!important; .yuzo_related_post .yuzo_text color:!important; .yuzo_related_post .relatedthumb:hover .yuzo_text color:!important; .yuzo_related_post .relatedthumb margin: 0px 0px 0px 0px; padding: 5px 5px 5px 5px; jQuery(document).ready(function( $ ) //jQuery('.yuzo_related_post').equalizer( overflow : 'relatedthumb' ); jQuery('.yuzo_related_post .yuzo_wraps').equalizer( columns : '> div' ); )

#IRATA.ONLINE #Multi-User #PLATO #PLATO cartridge

0 notes

gdanskstrefa · 4 years

Text

W maju – w miesiącu, w którym przypada rocznica uroczystego otwarcia Gimnazjum Polskiego w Gdańsku (które miało miejsce 13 V 1922 r., czyli za dwa lata obchodzić będziemy setną rocznicę!) warto przybliżyć sylwetkę jednego z jego dyrektorów, który sprawował tę funkcję najdłużej. Mam na myśli Jana Augustyńskiego. Dziś jest on patronem ulicy, przy której znajduje się dawny gmach Gimnazjum Polskiego (obecnie należy on do Urzędu Marszałkowskiego Województwa Pomorskiego).

Życiorys tego zasłużonego pedagoga przedstawił Mieczysław Widernik w książce zatytułowanej „Pomorscy patroni ulic Trójmiasta”. Jego biogram znajduje się także w „Encyklopedii Gdańskiej” oraz w Wikipedii.

Fragment ul. Jana Augustyńskiego w Gdańsku

Jan Augustyński urodził się 1 II 1878 r. w Odporyszowie w Małopolsce, w powiecie tarnowskim. Jego rodzicami byli Elżbieta i Wojciech – powstaniec styczniowy, wieloletni wójt gminy Odporyszów. Jan miał cztery siostry i pięciu braci, w tym Stanisława, prawnika, posła na Sejm II RP.

Jan Augustyński uczęszczał do gimnazjum klasycznego w Tarnowie odległym o 18 km od rodzinnej wsi, gdzie brał czynny udział w działalności tajnych kółek samokształceniowych. W 1898 r. zdał w tej szkole egzamin dojrzałości. Wtedy wyjechał do Krakowa, gdzie na Uniwersytecie Jagiellońskim przez dwa lata studiował prawo. Następnie kształcił się na Uniwersytecie Lwowskim, gdzie – według „Encyklopedii Gdańskiej” – studiował filologię klasyczną, a według Mieczysława Widernika również filologię polską i historię. W tamtym czasie Augustyński należał do Związku Młodzieży Polskiej „Zet”. Była to konspiracyjna organizacja zrzeszająca polską młodzież, uczącą się w ośrodkach akademickich wszystkich trzech zaborów. Jan Augustyński należał także do samorządowych organizacji studenckich, w których pełnił ważne funkcje, wygłaszał odczyty itp.

Dawny gmach Gimnazjum Polskiego w Gdańsku

W 1905 r. ukończył studia. Wtedy podjął pracę pedagogiczną w VII Państwowym Gimnazjum we Lwowie. Z przyczyn rodzinnych w kolejnym roku wyjechał do Sanoka, gdzie został zatrudniony w tamtejszym Gimnazjum Męskim (dziś mieści się w tym budynku (Szkoła Podstawowa nr 8). Brał czynny udział w życiu społeczno – kulturalnym i oświatowym w tym mieście. Należał tamże do Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”.

W czasie I wojny światowej współpracował z Komisją Pomocy Ofiarom Wojny. W listopadzie 1918 r. uczestniczył w rozbrajaniu wojsk austriackich.

W kwietniu 1920 r. Kuratorium Okręgu Szkolnego w Poznaniu skierowało Jana Augustyńskiego do Nakła, gdzie powierzono mu niełatwe zadanie dotyczące współorganizowania tam gimnazjum, którego został pierwszym dyrektorem. M.in. dzięki wysiłkom Augustyńskiego w czerwcu 1920 r. powstało tam – w gmachu szkolnym z 1876 r. – 8-letnie gimnazjum męskie typu klasycznego (od 1926 r. Państwowe Gimnazjum im. B. Krzywoustego, ob. I Liceum Ogólnokształcące). Po trzech latach przeniesiono Augustyńskiego na stanowisko dyrektora gimnazjum w Grudziądzu (było to Państwowe Gimnazjum i Liceum Klasyczne im. B. Chrobrego, w którym ob. mieści się I Liceum Ogólnokształcące). Trud i zasługi dla pracy w szkolnictwie tego pedagoga zostały docenione przez władze oświatowe: w 1925 r. powierzono mu stanowisko dyrektora w Gimnazjum Polskim w Gdańsku, co stanowiło – zważywszy na trudne warunki pracy dla Polaków w Wolnym Mieście Gdańsku – nie lada wyzwanie. Stanowisko to objął 1 IX 1925 r. Tu Jan Augustyński musiał stawiać czoła wielu przeciwnościom związanym z sytuacją polityczną.

Niemniej to właśnie jemu, zarządzana przez niego placówka oświatowa, zawdzięczała swój dynamiczny rozwój i wysoki poziom nauczania młodzieży. Dzięki temu dyrektorowi gimnazjum to stało się prawdziwym „bastionem polskości”, zwłaszcza że Jan Augustyński kładł nacisk na wychowanie w duchu patriotycznym oraz naukę języka polskiego (nie wszyscy uczniowie posługiwali się płynnie językiem polskim). Zadbał o atmosferę wzajemnego zaufania i szacunku, jaka łączyła uczniów i pedagogów.

Dzieci polskie ze świetlicy Stare Miasto wraz z ich opiekunką, Marią Kurnatowską. “Polki w WMG” G. Danielewicz, M. Koprowska, M. Walicka

To właśnie dzięki jego staraniom szkole w tej znalazła zatrudnienie bardzo dobra kadra pedagogiczna. Byli to ambitni, doświadczeni pedagodzy, często z tytułem doktora, aktywni na polu publicystycznym. Większość z nich przybyła do Gdańska z terenu Polski celowo, by podjąć pracę w tej placówce oświatowej. Otrzymywali podwójne wynagrodzenie w porównaniu z nauczycielami zatrudnionymi w szkołach w Polsce. Poza tym kadra nauczycielska wzrosła z 10 pedagogów w roku szkolnym 1921/22 do 36 w roku szkolnym 1938/39. Jan Augustyński zatroszczył się o doskonałe wyposażenie szkolnych gabinetów, laboratoriów i warsztatów. Z jego inicjatywy w latach 1935 – 38 rozbudowano gmach szkolny, a także artyści malarze z Bractwa św. Łukasza (Stefan Płużański, Bolesław Cybis i Jan Zamojski) wykonali na suficie szkolnej auli malowidło o wydźwięku patriotycznym zatytułowane „Polonia”. Zostało ono celowo zniszczone przez Niemców już na początku wojny. Zostało ono odtworzone w latach 2017–18 dzięki zachowanym fotografiom oraz szkicom i rysunkom pomocniczym przez zespół artystów pod kierunkiem prof. Jacka Zdybla z gdańskiej ASP.

To za kadencji Jana Augustyńskiego odbyła się w tej szkole pierwsza matura, którą zdawało w 1927 r. siedmiu uczniów, w tym jedna uczennica, Łucja Siemianowska. Temat ten poruszyłam w artykule pt. „Pierwsi maturzyści Gimnazjum Polskiego w Gdańsku”.

Pierwsi maturzyści Gimnazjum Polskiego w Gdańsku. Fotografia z książki “Polski w Wolnym Mieście Gdańsku” – G. Danielewicz, M. Koprowska, M. Walicka

Poza tym w 1935 r. Gimnazjum otrzymało patrona: został nim marszałek Józef Piłsudski. Augustyński zachęcał polskie społeczeństwo do materialnego wspierania zarządzanej przez niego placówki, przykładowo inicjując tworzenie w różnych polskich miastach Kół Przyjaciół Gdańskiego Gimnazjum, organizując zbiórki pieniędzy itp.

Jan Augustyński starał się włączyć do aktywnego życia szkoły zarówno uczniów, jak i ich rodziców. Popierał działające w szkole organizacje młodzieżowe oraz koła zainteresowań. Ponadto zachęcał uczniów do udziału w uroczystościach i manifestacjach patriotycznych organizowanych przez gdańską Polonię. A także namawiał ich do angażowania się w działalność społeczną – w ramach różnych tutejszych organizacji i stowarzyszeń polonijnych. Zresztą sam dawał dobry przykład. Będąc członkiem różnych organizacji, często pełnił w nich ważne funkcje np. należał do Zarządu Głównego Związku Polaków. Kierował w nim Departamentem III odpowiedzialnym za wychowanie obywatelskie dzieci i młodzieży oraz za działalność propagandowo – patriotyczną. Podlegało mu szkolnictwo polskie w Gdańsku w zakresie szkół senackich i prywatnych. Wraz z żoną, Stefanią, aktywną działaczką Towarzystwa Polek często odwiedzał polskie świetlice w Gdańsku, zwłaszcza świetlicę Stare Miasto (w gmachu Dyrekcji Kolei). Organizowano w nich różne spotkania głównie dla dzieci i młodzieży: wieczornice, pogadanki, spektakle teatralne. Za sprawą Jana Augustyńskiego propagowano tam polską literaturę i czytelnictwo.

Budynek Dyrekcji Kolei – siedziba różnych organizacji polonijnych działających w Wolnym Mieście Gdańsku

Augustyński był też wiceprezesem Gdańskiej Macierzy Szkolnej, wiceprzewodniczącym gdańskiego oddziału Ligi Morskiej i Kolonialnej oraz przewodniczącym Komisji Szkolno – Oświatowej. Za swoją działalność zarówno zawodową, jak i społeczną został odznaczony m. in. Złotym Krzyżem Zasługi i Krzyżem Kawalerskim Polonia Restituta. Niemcy dwukrotnie przed wybuchem wojny próbowali dokonać zamachu na jego życie.

W sierpniu 1939 r. Jan Augustyński wyjechał do Katowic na pogrzeb brata Władysława. Zdążył jeszcze przed wybuchem wojny przybyć do Gdyni, by wypłacić pensje nauczycielom. Okupację spędził w Warszawie, gdzie prowadził tajne nauczanie. Jak cenną relikwię przechowywał klucz do drzwi gimnazjum, którym kierował przez 14 lat. Zmarł w 1943 r. Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie.

Jego syn Jerzy (który urodził się w 1908 r. w Sanoku) był aktywnym działaczem wielu organizacji polonijnych w WMG został zamordowany w masowej egzekucji w Piaśnicy 11 XI 1939 r.

W 1950 r. władze miasta Gdańska nadały imię Jana Augustyńskiego (o czym wspomniałam na początku) ulicy, przy której znajdował się dawny gmach Gimnazjum Polskiego. Przed wojną ulica ta nosiła nazwę Am Weißen Turm, zaś w latach 1945 – 50 – Białowieska. Nazwisko Augustyńskiego znalazło się także na pomniku – tablicy pamiątkowej upamiętniającej nauczycieli polskich z WMG zamordowanych lub zmarłych w czasie II wojny światowej – „bojowników o polskie słowo i kulturę” z nazwiskami 44 nauczycieli, odsłoniętym 1 IX 1984 r. przy ul. Wałowej 21.

W 1957 r. Jan Augustyński został patronem Technikum Mechaniczno–Elektrycznego (ob. Centrum Kształcenia Ustawicznego i Zawodowego nr 1 im. Marszałka Piłsudskiego), które do niedawna mieściło się w dawnym Gimnazjum Polskim (od 2014 r. gospodarzem jest Urząd Marszałkowski Województwa Pomorskiego). W tym samym roku odbył się zjazd absolwentów Gimnazjum Polskiego w Gdańsku, w czasie którego odsłonięto na fasadzie budynku tablicę pamiątkową upamiętniającą założycieli, pedagogów i wychowanków szkoły. Drugą tablicę wmurowano 13 V 2002 r. z inicjatywy Rady Miasta Gdańska.

Maria Sadurska

Ratował dusze polskie przed germanizacją W maju - w miesiącu, w którym przypada rocznica uroczystego otwarcia Gimnazjum Polskiego w Gdańsku (które miało miejsce 13 V 1922 r., czyli za dwa lata obchodzić będziemy setną rocznicę!) warto przybliżyć sylwetkę jednego z jego dyrektorów, który sprawował tę funkcję najdłużej.

#Gdańska Macierz Szkolna #Gimnazjum Polskie w Gdańsku #Jan Augustyński #Towarzystwo Polek #wolne miasto gdańsk #Związek Polaków

0 notes

przemsa · 4 years

Text

Wszyscy artyści to powracające stare dziwki

Dawno temu, będąc naprawdę małym chłopcem, przeczytałem książkę Marii Krüger pt. "Karolcia". Chociaż opowiadała ona o przygodach dziewczynki, to jednak towarzyszył jej chłopiec, więc nie czułem specjalnego dyskomfortu związanego z faktem, że podobają mi się książki odpowiednie dla płci przeciwnej. Tę, w okresie "przednastolatkowym", traktowało się w moim podwórkowym towarzystwie z ostentacyjną obojętnością lub wręcz niechęcią. Ponieważ jednak już wtedy miałem tak, że poznając jakąś fajną lekturę, koniecznie musiałem sprawdzić, czy coś innego tego samego autora jest równie dobre, trafiłem na "Godzinę pąsowej róży". Tu już nie było wątpliwości: Czternastoletnia Anda, stary zegar i podróż w czasie to nie jest to, co czytają prawdziwi faceci w pierwszej klasie podstawówki. Dlatego więc nikomu się nie chwaliłem, że wciągnęło mnie bardzo i łyknąłem całość w góra trzy dni. Dziś jednak, wbrew pozorom, nie mam zamiaru rozwodzić się nad młodzieżową beletrystyką z czasów, gdy w telewizorze były dwa programy, poniedziałek zaczynał się późnym popołudniem Zwierzyńcem, w inne dni tygodnia, rano, puszczano dla drugiej zmiany film, który miał lecieć wieczorem, a największą atrakcją wakacji były świetne czeskie seriale typu "Latający Czestmir" i w ogóle książka była dla niektórych czymś nawet ważniejszym niż teraz smartfon, ale o... Macieju Maleńczuku. Wstęp ten jest jednak potrzebny gdyż, niczym Dupin z "Zabójstwa przy rue Morgue" Poego, czy Sherlock Holmes z jednego z opowiadań Doyle, chcę odtworzyć ciąg dość niespodziewanych skojarzeń, który doprowadził mnie do ostatecznie do pana Maleńczuka, syna Edwarda, którego głowa to bomba, a pięść to petarda. Wracając zatem do twórczości pani Marii Krüger i niebieskiego koralika, czy raczej jej róży w kolorze, który na pewno czymś różni się od zwykłego czerwonego, ale ja nie potrafię sobie tego wyobrazić: Tamże ciocia tłumaczy głównej bohaterce, że jej imię jest odpowiednie raczej dla aktorki, a nie dla dziewczynki z dobrego domu. Anda - jako że dorastająca wprawdzie jeszcze nie w czasach, gdy półnagie aktoreczki robią za autorytety od moralności, ale już na tyle późno, by przedstawiciele tego fachu bez krępacji mówili z telewizora, co jest słuszne - nie potrafi zrozumieć, że zasadniczo kobiety w wychowane w dobrych domach nie zostają aktorkami i jako takie - z nielicznymi wyjątkami w rodzaju Heleny Modrzejewskiej - nie są tolerowane w towarzystwie i tyle. Dla cioci jest to jednak równie oczywiste, jak dla nas na ten przykład to, że ludzie przyzwoici nie głosują na pewne partie, zatem ucina dyskusje. Anusia, nie Andzia i kropka. O tym właśnie dialogu - pewnie dlatego, że kojarzyłem,że chodziło w nim o artystów generalnie, a nie tylko aktorki - przypomniałem sobie dzisiaj, kiedy dostałem od wspomnianego już kiedyś kolegi, u którego wskutek zbliżających się wyborów, milionów litrów gówna w Wiśle oraz sześciopaku Schetyny i wystawienia Kidawy-Błońskiej na premira, permanentne sześć w Skali Cyby skoczyło na osiem, owoc przemyśleń wielkiego barda i mędrca z Krakowa Maleńczuka. Człowiek ten, który kiedyś naprawdę był poetą, czego dowodem jest chociażby te króciutkie wersy z piosenki "Miasto Kraków" brzmiący: "Kraków piękny, trochę śmierdzi, a poza tym po staremu. W Piwnicy pod Baranami banda zgredów i szpanerów" lub z innego utworu idący tak: "Mnie zawsze brali za chuligana, wyrzucali z lokali za drzwi, już nie piję w lokalach, piję po bramach, taniej i ciszej, koty i ty" lub: "I nie zrozum mnie źle kiedy mówię o uczuciach. To jestem szczery bo ja mam uczucia. A nie zbiór etykietek i tandetnych konwenansów. Do użytku na czas kawiarnianych romansów" napisał ostatnio coś takiego: "Nie do wiary, co się z Polakami stało. Na pewno tacy nie byliśmy… Polacy byli najbardziej wolnościową ekipą w całym demoludzie. Myśmy w ogóle tę wolność dla demoludów wywalczyli… A teraz pięćdziesiąt procent szczurów dobija się z powrotem do klatki i chce być wzięta za mordę, rządzona twardą ręką. Straszne" To oczywiście o wyborcach PiS. Znaczy się o mnie. Że niby ja chcę być wsadzony do klatki, gdzie rządząc twardą ręką będą mnie trzymać za mordę. Tego właśnie ma dokonywać szeroko definiowany Kaczafi. I wszystko to pisze koleś, który na początku tego wieku, gdy SLD powróciło do władzy zaśpiewał:

"Znów powróciłaś stara dziwko Nie było ciebie tyle lat Już raz mi odebrałaś wszystko I znowu stoisz w moich drzwiach Na twarzy nowa masz tapetę Karminowa czerwień warg Znów moja pragniesz być kobieta Choć masz pięćdziesiąt parę lat"

Teraz, po kilkunastu latach, ten sam artycha jest przerażony czymś dokładnie odwrotnym, czyli - mam nadzieję, że trwałym - odsunięciem od koryta tej "starej dziwki", która - co jest oczywiste dla każdego o IQ wykluczającym możliwość oglądania Szkła Kontaktowego częściej niż we fragmentach i maksymalnie raz na kwartał - upacykowawszy się na tęczowo, tak jak wcześniej trzymała, tak i teraz ma zamiar trzymać znów za mordę za pomocą mediów i wszelkich innych środków Polaków mocno i skutecznie. I to tylko z tego powodu, że zamiast jak człowiek pić w bramach, Maciej Maleńczuk postanowił wrócić do lokali. A tam przecież od zawsze, oprócz nadstawiających ucha szatniarzy i kelnerów, są tylko tak samo stare i sfatygowane, tylko udające młódki dziwki... To inteligentny facet. Nie może o tym nie pamiętać. Zwłaszcza, że sam śpiewał szef jest nowy ale starzy węszą szpicle. Parafrazując jego własne słowa, należałoby napisać: Nie do wiary, co się z tobą stało. Na pewno nie taki byłeś. Chyba, że...? http://przemsa.szkolanawigatorow.pl/wszyscy-artysci-to-powracajace-stare-dziwki

0 notes

anastpaul · 4 years

Text

Memorials of the Saints - 8 November

Memorials of the Saints – 8 November

St Adeodatus I, Pope St Clair of Tours St Cybi of Caenarvon St Drouet Blessed John Duns Scotus OFM (c 1265-1308) Blessed John Duns Life: https://anastpaul.com/2018/11/08/saint-of-the-day-8-november-blessed-john-duns-scotus-ofm-c-1265-1308/ St Elizabeth of the Trinity O.Carm Biography: https://anastpaul.com/2017/11/08/saint-of-the-day-8-november-st-elizabeth-of-the-trinity-o-c-d-1880-1906/

[youtube=ht…

View On WordPress

#bljohndunsscotus #saints8november #stelizabethofthetrinity #stgodfreyofamiens

0 notes

mowiejakjest-blog · 6 years

Text

#Polecone - Zamach na posłankę Scheuring-Wielgus w Sejmie

New Post has been published on https://mowiejakjest.tv/polecone-zamach-na-poslanke-scheuring-wielgus-w-sejmie/

#Polecone - Zamach na posłankę Scheuring-Wielgus w Sejmie

(…) Czas spojrzeć prawdzie w oczy: tak głupiej opozycji jeszcze w Polsce nie było. Grzebanie w cudzych rzeczach nie jest grzebaniem w cudzych rzeczach. Robienie z siebie słodkiej idiotki na poziomie licealnym nie jest robieniem z siebie idiotki. Wzywanie do nieposłuszeństwa wojska nie jest nawoływaniem do zbrojnego puczu. Kłamstwa nie są kłamstwami, a jedynie „niefortunnymi zbiegami okoliczności” (Lis o córce Dudy, Kolenda-Zaleska o „prawdziwych Polakach”, Mę��yk o gazie łzawiącym pod Sejmem, Czuchnowski o „czarnej liście” Cyby, Kublik o słowach Stanisławczyk do Manna itp.). Czy trzeba więcej dowodów, że III RP, jako ciało potrzebne dziś wyłącznie swoim ojcom założycielom i ich tanim jak barszcz w proszku świniopasom (ktoś, kto wyzywa i szarpie kobietę na ulicy, jest świnią; ktoś kto wypasa świnie, jest świniopasem) – że całe to towarzystwo wzajemnej (dzi)adoracji żyje w nierealnej rzeczywistości? Mnie nie trzeba, ale przecież wciąż pluje na demokrację w „tym kraju” kilkadziesiąt tysięcy osób, dla których czerwone nigdy nie będzie czerwone, a ohydne – ohydne. Dla których blokowanie komuś dojścia na grób najbliższych to „forma protestu”, tak samo jak dla Agnieszki Pomaski. Dla których obecna władza, wybrana demokratycznie w przeciwieństwie do wysokich członków i urzędników unijnych, nie ma prawa stanowić prawa, za to samozwańczy krzykacz z ilorazem inteligencji trzepaczki do jajek (przepraszam producentów) – jak najbardziej. Nie ma prawa rządzić większość sejmowa, za to poseł Scerba może sobie robić jaja z polskiego parlamentu. Nie będę pisał, co mi się chce na widok Muchy, która wyrzuciła w błoto miliony złotych, by się podlansować w cieniu równie inteligentnej, co ona, Madonny, a dziś nawet dwóch wersów zaśpiewać czysto nie potrafi. Oszczędzę Państwu swoich skróconych do jednego słowa opinii na temat posła (Boże, Ty widzisz i nie grzmisz?) Nitrasa, którego rodzice nie nauczyli, że nie grzebie się w cudzych rzeczach. Do tego poseł Budka zakochany w esbeckim tłumku, pułkownik Mazguła, promotor stanu wojennego (aż chciałoby się sprawdzić, jakie wydawał wtedy rozkazy…), wreszcie popierający KOD całą swoją tfu-tfurczością rzeźnik prasowy Jerzy Urban, który – podobnie jak okupujące Sejm pacynki i marionetki – świąt Bożego Narodzenia w sposób tradycyjny nie obchodzi. A po co, skoro „polskość to nienormalność”? Cóż więc tym karykaturom polityków pozostaje? Pasztecik w Wigilię – gdy cały Boży naród nie je mięsa. Znicze zamiast świec. Selfie zamiast opłatka. Ryszard Petru zamiast Zbawiciela. Ktoś przeczyta i powie – za ostro. To przecież także wybrańcy narodu. W końcu ktoś na nich zagłosował. Nie dam się sprowokować i nie wystawię opinii – nie, nie tym, którzy głosowali, ale tym, którzy i dziś sądzą, że najlepszym rozwiązaniem dla Polski będzie (na wzór tak często przywoływanego przez idiotów Hitlera) Ostateczne Rozwiązanie kwestii pisowskiej. Bo że tacy wciąż jeszcze popuszczają na polskich ulicach swoje koszmarne, cybopodobne emocje – nie mam wątpliwości. A że pamięć mają zazwyczaj dość krótką i nie potrafią odróżnić internowania 10 tysięcy osób (1981) od próby uporządkowania pracy dziennikarzy w Sejmie (2016), a pałowania, okaleczania i mordowania opozycji (1981) od wprowadzania nowych ustaw dzięki zdobytej demokratycznie większości w parlamencie (2016) (…) autor: Krzysztof Feusette Publicysta “wSieci”.

#andrzej duda #beata szydlo #Kijowski #KOD #Komitet Obrony Demokracji #Nowoczesna #Okupacja parlamentu #Platforma Obywatelska #polecone #polska #prezydent #sejm #Senat #zasugerowane #Twitterowicze Polecają

0 notes

aibo7m3 · 3 years

Photo

I decided to give my first ever I-Cybie a new look! He was one of the earlier robot dogs I had growing up and was a big part of what got me interested in Aibos. I’ve owned him for around fifteen years and over time, his original plastics became pretty badly discolored. I had originally planned on replacing them all with clear ones, but ended up deciding that it would be neat to keep some of them with a new paint job to honor his old self. I thought a steampunk look for his old shells would be a fun way to work with the natural wear of the plastic and make it into a part of his design!

#i-cybie #robot #botblr #steampunk #o: i-cybie

102 notes · View notes

aneddoticamagazinestuff · 6 years

Text

IRATA.ONLINE

New Post has been published on https://www.aneddoticamagazine.com/irata-online/

IRATA.ONLINE

This is an experiment to provide something better than a BBS, by making something that is not only multi-user, but provides a complete social development experience for its users.

IRATA.ONLINE is a PLATO based system, which has the following pervasive features:

Multi-User

Graphical, with combinations of text, line graphics, and custom character sets, as well as 24-bit color (on supported terminals)

Touch screen support

Terminals available for PC, Mac, Linux, Atari 8-bit, and soon Android and iOS.

Multi-Player Games

Notes files for social posting on a growing variety of topics

Talk with other users, anywhere in the system, even in games!

Help with tutorials to introduce you to the system.

Development environment to make new programs for the system.

Lots of existing educational content, because it’s a PLATO system.

Screen sharing facilities, even with multiple participants

http://www.irata.online

https://www.aneddoticamagazine.com/plato/

A Conversation with: Dennis Rockhill, Founder of P...

A Declaration of the Independence of Cyberspace

1° RELAZIONE SULLA INTERNAZIONALIZZAZIONE DELLE P....

First ever recording of computer music

Natale 1966

Wind turbines whithout blades.

Cent’anni fa l’influenza “spagno...

92a Divisione Buffalo: 1944

Dove sono i miei dati? Processo al cloud

Alexander von Zemlinsky – Sinfonietta Op.23

Verification Handbook anche in Italiano

Violenza gratuita sugli animali

#IRATA.ONLINE #Multi-User #PLATO #PLATO cartridge

0 notes