#pastas | Explore Tumblr Posts and Blogs

randomreasonstolive · 1 year

Text

Reason to Live #8685

Pasta in all its many forms! – Guest Submission

(Please don't add negative comments to these posts.)

#sad #help #hope #reason to live #depressed #depression #empty #alone #mental illness #anxiety #trauma #guest submission #mental health #pasta #pastas #noodles #food #tasty #yum #cooking

88 notes · View notes

yourfoodiedesires · 1 year

Photo

Spaghetti Arrabbiata | Spoonful of Flavor

Follow To Explore The Foodie In You

#food #italian #pasta #spaghetti #arrabbiata #main dish #dinner #lunch #recipe #savory #recipes #pastas

61 notes · View notes

poligraf · 7 months

Text

« Close the Light, We’re eating Pasta » by Daria Shcherba

24 notes · View notes

scyyyyythe177 · 1 year

Text

Aoas characters as pastas, because WHY NOT and it's 1.30 am here and I can't sleep

1. Anastasia is a ravioli. I won't elaborate.

2. Rowan is a penne

3. Faraday is a ziti i hope you get the reference

4. Curie --> Lasagna. I like to think it's the dish she likes to do the most, it corresponds

5. JERICO IS A SHELL because you know the captain, the sea-

It looks like this

6. Greyson is a fucking gnocchi bc their level of cuteness is approximatively the same

7. Constantine is a farfalle, i think there is something with him related to bow ties ?

8. The thunderhead is the little stars we used (I still do it) to put in our soups (it's called pastinas apparently)

#arc of a scythe #scythe #aoas #scythe faraday #scythe curie #rowan damisch #greyson tolliver #citra terranova #pastas #jerico soberanis #thunderhead #scythe constanine

23 notes · View notes

gourmandisespourlesyeux · 2 years

Text

Olivia Casta likes pastas.

#Olivia casta #gourmandises #gourmandise #pasta #pastas

56 notes · View notes

lasvariablesdemaru · 11 days

Text

Fábrica de Pastas

3 notes · View notes

magazynkulinarny · 13 days

Text

Carbonara

Kilka dni temu parokrotnie przefrunęła mi przed nosem carbonara.

Trochę mnie to zaskoczyło, bo ani to oryginalne, ani zapomniane danie. Znamy je wszyscy i prawdopodobnie każdy z nas choć raz je robił, a jeśli nie robił to na pewno jadł.

Zatem dlaczego akurat wtedy zobaczyłam je w takiej kumulacji? I u Gennara Contalda, i Sonii Peronaci, i Pierluigiego Saffiotiego, i na instagramowym blogu Noi di Roma… Szybko znalazłam odpowiedź: otóż 6 kwietnia we Włoszech obchodzony jest Dzień Carbonary.

Uśmiechnęłam się. Znalazł się pretekst, aby opublikować przepis na makaron, który lubię i raz na jakiś czas robię. Poleżakował sobie kilka, a może nawet kilkanaście miesięcy w “roboczych”, a teraz wyciągam go - jak królika z kapelusza - i podaję Państwu z okrzykiem: tadaaaam!

Składniki:

350-400 g spaghetti nr 5 120 g boczku surowego (oryginalnie to guanciale) 50 g Pecorino Romano (lub pół na pół z Parmigiano Reggiano) 4 żółtka sól i czarny pieprz do smaku

Wykonanie:

Zacznę od krótkiego wyjaśnienia. Oryginalny przepis nie zawiera boczku, a guanciale, dojrzewającą wędlinę uzyskaną z krótko peklowanego policzka wyselekcjonowanych pasiastych świń. Jest bardzo delikatna (guanciale oznacza po włosku poduszka), przerośnięta dużą ilością tłuszczu.

Moja carbonara wykonana jest z dodatkiem surowego boczku. Chyba tylko raz robiłam ją tak, jak nakazują kulinarni puryści. Zazwyczaj używam surowego lub podwędzanego polskiego boczku, sporadycznie pancetty.

Usunąć z boczku skórę i pokroić w paski lub niedużą kosteczkę.

Oddzielić żółtka od białek (białka można zamrozić i wykorzystać później np. do bezy). W misce wymieszać żółtka i drobno starty ser do uzyskania masy przypominającej gęstą śmietanę. Dodać świeżo zmielony czarny pieprz do smaku i całość ponownie wymieszać.

Postawić garnek z wodą na ogniu, zagotować i osolić. Na drugim palniku, na dużej patelni, podsmażyć boczek. Jeśli boczek jest dobrze przerośnięty tłuszczem, bez podlewania olejem, jeśli chudy wlać łyżkę oleju. Podsmażać na średnim płomieniu, aż będzie chrupiący (około 6-7 minut).

Do przygotowanej masy dodać dwie łyżki wytopionego tłuszczu (ja daję wszystko, nie znoszę marnować jedzenia). Dodawać po łyżce i energicznie mieszać, aby sos się nie zważył. Jeśli będzie bardzo gęsty podlać kilkoma łyżkami wody spod makaronu.

Makaron al dente odcedzić, zachowując w szklance niewielką ilość wody z gotowania. Na patelnię z boczkiem włożyć makaron i podrzucając połączyć składniki. Wyłączyć gaz i dodać cały sos.

Wymieszać, dodając potrzebną ilość wody. Spróbować i jeśli trzeba, dosmakować solą. Ponownie energicznie podrzucać, aby sos przytulił się do makaronu.

Nakładać na talerze, zetrzeć na każdą porcję trochę sera i oprószyć pieprzem.

#carbonara #makarony #pastas #dania mięsne #meat meals #meat dishes #jaja #eggs #boczek #bacon #carbonara day #dzień carbonary #kuchnia włoska #italian cuisine

3 notes · View notes

joeysilva · 1 month

Photo

Country Soup in a Jar This excellent hostess gift idea layers six different beans, grains, and pastas in a glass jar with seasonings and bouillon granules for a lovely presentation.

#fun #pastas #someone #jar #stews and chili

2 notes · View notes

viejospellejos · 2 years

Text

¿Hay hambre?

72 notes · View notes

foodaundtheworld · 5 months

Text

Sorrentinos

#Food #Comida #Pasta #Pastas #sorrentino #Sorrentinos #Cheese #Queso #Salsa de tomate #Tomato sauce

2 notes · View notes

tims-camera-lens · 1 year

Text

Stay with me on this

The Proxies call each other by their first names since that’s how (at least three of them) originally knew each other. Like for instance: Hoody and Skully first knew Masky as Tim.

I feel like since they’re closer to each other than the Pastas are since there’s less of them, the other three picked up on the name things (Nurse Ann, Kate the Chaser, and Ticci Toby)

The pastas call the proxies by alias rather than name (Jeff would call Brian by Hoody)

#I’m mentally ill about them #creepypasta #marble hornets #masky #tim wright #jeff the killer #hoody #skully #proxies #nurse ann #ticci toby #kate the chaser #pastas

11 notes · View notes

acostumbradoalfindelmundo · 6 months

Text

Las llaves de la casa que estaba cuidando debía dejarlas en manos de la madre del dueño del inmueble, que vive muy cerca de la mansión, así que cuando abandoné el castillo fui a cumplir mi última misión con la reina madre. La conozco desde mi infancia, hay confianza, y me invitó a almorzar moñitas con tuco. Me recibió hablando mal de la suegra de su hijo porque justo estaba leyendo un mensaje que le había escrito. No supe diferenciar qué tanto se debía a que efectivamente la acusada era una escoria humana, y qué tanto se debía a que estaba celosa porque lo que quiere es ser la única abuela de sus nietos. Cuando por fin me permitió llegar a la mesa, ya estaba con todo listo, solo faltaba servir la pasta que se estaba terminando de hacer. Me senté, era el único caballero en la mesa redonda, vi platos, queso parmesano, una botella con pomelo, y un blíster casi vacío: le quedaban dos pastillas. -Estas son drogas para compartir? -pregunté - para mezclar con los fideos? La señora de 75 años estaba de espaldas, revolviendo la olla. Por un segundo pensé que no había entendido mi broma, o peor: la entendió y no le hizo ninguna gracia. Justo cuando yo estaba por decir algo que me sacara de ese momento incómodo, la señora habló: -Esas pastis son dos medicamentos que tengo que tomar ahora, las puse ahí para no olvidarme -hizo una breve pausa y agregó -tenía fentanilo pero se me terminó ayer.