#promyka 5 | Explore Tumblr Posts and Blogs

cementlife · 1 year

Photo

https://cementlife.tumblr.com/

How I took this picture on my YT channel

youtube.com/@cementlife5380

#analog #analog photography #olympuspen #35mm #panorama #cementlife #socialistmodernism #socialistarchitecture #Architecture #modernism #WWA #warsaw #warszawa #zoliborz #promyka 5 #stairs #illford delta 400

3 notes · View notes

mysowa · 1 year

Link

0 notes

naswiatpatrzezpogarda · 3 years

Text

Dostaje ataków paniki tak bardzo bojąc się tego co zaraz będzie. Nie jestem gotowa, nie czuje się gotowa, nawet nie chce być gotowa.

Od dziecka boję się dorosłości, i może ktoś pomyśli że to błahy problem. Ale to właśnie przez te myśli mam ataki paniki, wymiotuje, jednocześnie płacząc na cały dom gdy jestem sama. Wtedy czuje jak rozrywa mi się dusza, jak łamie mi się serce. A chwilę później już wszystko wraca do normy choć czuje przerażenie tym że coś takiego się ze mną dzieje.

Zazwyczaj wtedy nie ma nikogo do kogo mogłabym nawet napisać, a jeśli ktoś jest myślę sobie: po co komuś wiedzieć że znów się rozsypałam?

5 lat żyłam w jakimś innym świecie będąc wiecznie smutna, nie mając w sobie choćby promyka optymizmu... Patrzyłam w przyszłość i widziałam siebie która popełnia samobójstwo. Nie wiem kim będę, nie wiem kim chce być, i nie wiem czy sobie poradzę.

Mam w tym roku 18 lat a w wieku 17 muszę zdecydować co ze sobą zrobić.

Powtarzam sobie ze jestem silna, że dam radę. I wiecie co? Wtedy słyszę w swojej głowie głośny śmiech, czuje ze podłość we mnie się że mnie śmieje. Słyszę że będę nikim, słyszę że to się nie uda I czego oczekuję.

Lecz wiem że tak jak zwykle... Z tym całym gównem muszę poradzić sobie sama.

2 notes · View notes

warszawskisocmodernizm · 6 years

Text

OSIEDLE “KĘPA POTOCKA”

Osiedle „Kępa Potocka” kwartał ulic: Krasińskiego, Koźmiana, Promyka, Gwiaździsta proj. arch. arch. Hanna Graff-Chylińska, Bogusław Chyliński bud. 1966-69 r.

Jedno z najmniejszych, a zarazem najbardziej efektownych warszawskich osiedli mieszkaniowych zaczęto projektować nie w połowie, na co wskazywałby okres budowy, a już na początku lat 60. ubiegłego wieku. Wstępną koncepcję włączono do powstającego wówczas projektu zagospodarowania przestrzennego Powiśla, współtworzonego przez arch. Chylińskiego. Mimo drobnych zmian w architekturze poszczególnych budynków, podstawowy zamysł kompozycji urbanistycznej nie uległ żadnym zmianom i został z sukcesem zrealizowany.

Całe osiedle składa się z trzech powtarzalnych budynków wysokościowych i jednego podłużnego w typie jednostki mieszkalnej (”Mister Warszawy 1970″). Punktowce rozmieszczono na uformowanych ze zwożonego w to miejsce gruzu tarasach, dzięki czemu każdy znajduje się na innej wysokości. Na zapleczu podłużnego bloku teren obniżono, tworząc dogodne miejsce dostaw do punktów handlowo-usługowych, umieszczonych od strony rzeki w podciętym przyziemiu. Przyszli mieszkańcy otrzymali sporą jak na owe czasy liczbę garaży zlokalizowanych przy ulicy Koźmiana, ponadto do ich dyspozycji był sklep spożywczy, pralnia, biblioteka i klub. W połączeniu z sąsiedztwem parku Kępa Potocka i bliskością Starego Żoliborza uczyniło to z osiedla bardzo wygodne miejsce do życia.

Wysokościowce realizowano eksperymentalną wówczas metodą ślizgową, polegającą na użyciu szybko wiążącego cementu i ruchomego szalunku, który wraz z postępem prac przemieszczano w górę. Elewacje wykończono prefabrykowanymi płytami betonowymi o falistej fakturze i mozaiką kwadratową w odcieniu brązu. Wschodnie i zachodnie ściany są niemal całkowicie przeszklone pasmami okien. Kompozycję fasad urozmaicają rozmieszczone chaotycznie loggie, zajmujące szerokość jednego mieszkania. Charakterystycznym elementem osiedla stały się widoczne z daleka ażurowe daszki nad ostatnimi kondygnacjami bloków.

Obok maksymalnego dopracowania wyglądu osiedla z perspektywy mieszkańca, dla projektantów równie ważne było ukształtowanie za jego pomocą sylwety wiślanego wybrzeża. Stąd tak wysokie akcenty wysokościowe w pozornie nieistotnym dla miasta rejonie. Docelowo miały się one łączyć w panoramie z wieżowcami niezrealizowanego osiedla na terenie Cytadeli. Do dziś jadąc mostem gen. Grota-Roweckiego widać, jak ważną funkcję pełnią wciąż w warszawskim krajobrazie.