Günden güne bir çöküş yaşıyorum. Terk edilmiş bir evin hâlini almaya başlıyorum. Bir şeyler çok yoruyor beni , ne olduğunu bilmiyorum. Yıkıldı yıkılacak bir evden , enkaza döneceğim biliyorum. Fazla düşünmenin sonuçları bunlar , biraz kaybetmenin hırsı var . Bildiğim bir şeyler var ama bilmediklerim daha fazla . Enkazlar toplanır , bir köşeye atılır . Öyle olacağım biliyorum .
Ne var biliyor musun? Hayatımda yeni insanlar görmek istiyorum ve sadece seninle yetinme derdine bir son vermek. Bıkmışlık duygusunun yok olup, yeni insanları tanıdığımdaki merakımın beni canlı tutmasını istiyorum. Çok mu şey istiyorum?
Bir uçurumun dibinde bekliyorum. Bir adım sonrası dibi boylamak , bir adım gerisi cehennem azabı . Atlamaktan korkuyorum , geriye dönmeyi düşünmek bile istemiyorum. Sonum hep karanlık , varlığım hep bir kusur. Olmamam gereken bir yerdeyim . Nefes almam bile büyük bir hata . Yaşamayacağım , bilemeyeceğim yaşamanın ne olduğunu . Öğrenmeyeceğim kendimi , tanımayacağım mutluluğu. Ben hiç bilmeyeceğim sevgiyi . Hiç hissetmeyeceğim kalbimin iyileştiğini.