#te ang hirap

[huminahon]

Wag maging martyr!! Pero tiwala naman akong pasasayahin ninyo ang isat isa. Sana palagi ninyong piliin ang bawat isa, sa hirap man o ginhawa.

Thank you po. Hahaha kahit paiyakin nya ako, oks lang din. Kasama sa package yun e. Alam mo po yun? Yung minahal mo yung tao hindi lang dahil sa masaya ka sa kanya, o dahil lang sa happy moments niyo... yun kahit maging "Te Ka" siya, daaaaamn... hot. Charot hahahahahhahahahahahaha

#ta #anon

[laivanlang]

Balang araw, Ako rin

Disclaimer: Ang blog na ito ay naglalaman lamang ng totoo at valid na emosyon mula sa isang taong patuloy na nagtitiwala kahit mukhang imposible. bow

nabasa niyo naman sa titulo, balang araw ako rin

may ideya kaba kung tungkol saan ito?

well, para sa isang procrastinator, may vision ngunit walang aksyon, at day dreamer na gaya ko, I spend most of the time scrolling lang sa social media.

pag nagsawa sa facebook, punta kay tiktok. pag nagsagawa, gora sa instagram and so on and so forth. so syempre, marami kang makikitang stories ng mga friends mo na kung saan saan na nakakagala, nakakakain ng mga masasarap na pagkain, café here café there. name it

so syempre para sa isang puritang gaya ko, ano sa tingin niyo ang mararamdaman ko while looking at those pix and vidiyows?

ang makahula, bigyan ko isang stick ng nescafe 😜

kung ang naisip mo ay ‘maiinggit’, tumpak ka fren. you just won a one stick of nescafe! 🎉

I think it's normal.

It's normal to ask and compare your situation, bakit parang ang dali ng buhay para sa kanila? Bakit sila hindi hirap sa pera?

Hindi ko magets pero alam niyo yung nauso sa tiktok na, "paano mo narealize na mahirap kayo noon?"

te, ngayon kami mahirap. ngayon ko nararanasan ang hirap. tipong pampamasahe lang papuntang bayan na nagkakahalaga lang ng P40 back and forth, te diko afford. kung afford ko man, iisipin ko nalang isang sardinas at itlog na rin yon pang ulam. odiba ganoon kami kahirap ngayon

may trabaho naman ako. yun lang, yung babaeng 16 yrs na pinagkagastusan ng kaniyang mga magulang sa kaniyang pag-aaral, naging minimum wage earner lang. yung tatay ko, paextra extra nalang sa construction ngayon. dalawang bahay pa sinusuportahan niya.

kung magtataka kayo kung bakit, wag niyo ng alamin. personal na yorn

tapos dalawa pa ang ginagapang naming makapagtapos ng kolehiyo so ang ending, utang here, utang there

ganern

kaya you can't blame me if I feel insecure and inggit whenever I see people my age, living the life I want

believe me, I'm pushing myself to be positive. to not get discouraged pero as a normal person with an emotion, I can't be positive all the time. I can thank God all the time. I can't be happy all the time. Kristyano ako, oo pero minsan ang sarap nalang magmura dahil sa sobrang hirap ng buhay

like, hanggang kailan pa itong paghihirap na ito, Lord? kung sana buhay pa si mama baka hindi ganito eh kaso wala na siya eh. hayst

pero ayorn alangan namang pakamatay ako diba. yes, I'm sorry for being vulgar pero that thought is already playing inside my mind

as much as possible, I try not to ever say "sana all" again and use "balang araw, ako rin" instead.

para atleast, hopeful parin diba. para atleast nagpapahayag pa rin ng possibility

ayorn, diko man alam kung may nagbabasa nito pero gusto ko lang maging transparent and show my vulnerability. eme

[xyzsachizyx]

backkkkkk! aaaacckkkkk!!! hehe. first pinunta kami ni sir sa canteen para ilibre kasi tinulungan namin sya (di ko na kwento kung ano yon, i can't wait na kasi ilabas yung kilig ko ehh) so andon kaming apat plus si sir. lilibre nya daw kami doughnut tapos sakto non pumasok sila anekkk, syempre nag ingay na naman mga friends ko kesyo daw, "hala si ano pala to eh!" like te nakakahiyaಥ⁠‿⁠ಥ kasama pa nya yung mga friends nya nag si tinginan tuloy sila saminಥ⁠‿⁠ಥ tapos feeling ko kilala na nila kami sa ingay ba naman ng friends ko. tapos te aaacckkk ang pogi nya sa malapitan!!! kaso ang hirap nya matignan ng matagal nakamasid mga kaibigan nya sakin/samin ehಥ⁠‿⁠ಥ bumibili din pala sya ng doughnut non tapos biglang sinabi nung isa kong friend, "hala ililibre pala nya si chia ng doughnut!!" like teeee wthhhh nakakahiyaaaa (pero y not hehe) tapos yung isa kong friend for the take ng picture sakanya, nalaman ko lang nung naka alis na kami sa canteenಥ⁠‿⁠ಥ so pogi nya talaga tapos nangingiti pa sya kanina lumalabas tuloy dimple nya aaaccckkkk!! favorite ko na ang doughnut!!!

[rahfia]

Chasing Cars 1: The Wishlist by thexwhys

WHAT IT IS ABOUT?

Its about a girl who created a to-do-list of things she wanted to do before she do something to herself until he met a man and the unexpected happened.

THOUGHTS

I dont even know where to start. Sa umpisa keri lang siya for me kahit unusual yung plot. Madilim. Malalim. The thing is I can endure. Im speaking for myself ha, I know this story is not for everyone and its understandable and I like na before you start to read the story may trigger warnings kaya sana seryosohin yon.

Ill start with Brielle. Ang lungkot sa totoo lang,kahit ikaw na nagbabasa malulungkot tapos madaling araw pa. Kaya nagdradrama na naman ako ng 3am. Hahahaha. Pero seryoso ang bigat niya, ang hirap niyang ipaglaban diba? Close-minded tapos planado pa lahat. Then theres Chase. I find him very patience, persistent and living. Total opposite and thats where the balance is.

Im loving every chapter kahit may kirot every now and then. Parang ikaw na reader you're having the same goal as Chase.Kasi totoo naman there's more to life. Pero siyempre lets not invalidate Brie's feeling kasi its not something that happened overnight, yung struggles niya. Kaya I love how respect is shown sa story na ito in different aspect. At totoo rin na ikaw mismo magiging affected. I have to stop reading after 2-3 chaps siguro depende. Wala lang hinga lang. Hehehe. Pero im fine po. 😅

Im loving the progress of the story, reason Kung bakit hindi na siya ganun kabigat. Again that's for me. I got invested. Hahahaha. Parang gusto ko nalang din hilain yung days para makita ko na yung end results. Successful ba? Mission accomplished ba? And then I reached the last chapters. No comment ako. Kasi wala akong masabi talaga. But thank you pa rin kasi I heard the two words we've been dying to hear. Hahaha. Hindi yung three words eh, yung two words na yon talaga. Hahaha.

WHY READ IT?

Because its a good read. Period. I find it amusing na may matapang na magsulat ng gantong plot for everyone to read. As expected no filter and I love it. Direct to the point kaya kay theways ako eh. Barda kung barda. Hahahaha. Its a good cry din tapos tatawa ka after. In short, bagtit ka na. Hehehe peace. Siyempre refreshing din sa utak yon makabasa ng ganto hindi lang basta love story. My kind of read, malalim.

WILL I RECOMMEND IT?

Yes and No. Selective lang kasi ang mga tao na willing magbasa ng ganito. Hindi naman kasi lahat kaya. Kaya if I recommend this depende sa kausap ko siguro or depende sa mood ng tao o sa mood ko. Eto kasing gantong story hindi basta basta inilalapag lang kung kani-kanino. 😊

MY TAKEAWAYS

Lets be kind lang lagi kasi hindi natin alam ang effect natin sa mga tao na nakapaligid sa atin. Yes, we can make impact kahit hindi natin namamalayan kaya lets shower each other kindness but not too much kasi yung iba hindi deserve yon. Hahahaha. And awareness na rin, its a good thing na kahit konti we know how to deal with people who's fighting a battle we cant see.

END NA. HAHAHAHA. TULALA MUNA AKO DITO. CHAR. 😊 THANK YOU SA STORY NA TO TE CAMS.

#Spotify

[moonwonuu]

TE omg i promised myself na aantayin ko matapos ang umaasa kasi ayoko ma cliffhanger pero SHET ANG HIRAP DIKO NA KAYA BABASAHIN KO NA HAOAOWAJSOAH

AAHAHAHA hELLO 😭 happy reading 🫶🏼 sana ma enjoy mo story nilang dalawa! ☺️

#cel.replies 💌

[viammedicus]

I’ll be saving so many lives in the future, I’ll make sure of that. For now I’ll be studying really hard for all of you. ❤️😊🔥

#medicine #medical student #studyblr #ad astra per aspera #study hard #te ang hirap #future doctor #ginusto mo to di ba #potangena med pa #motivation

[jhojhonene]

Hi! Im still here. Come stai? So che stai bene. Con una meraviglia figlia e una moglie bellissima ❤️ sono fiera di te! Veramente. Tama nga sila, karma really does exist. Se tu mi chiederesti come sto io? La risposta sarà "Boh, non sono cosa sto facendo nella mia vita."

Hindi ko na alam anong gusto ko, anong ginagawa ko sa buhay ko, anong gusto kong gawin sa buhay ko. Ang alam ko lang magisa ako. Madaming nakapaligid pero mismo sa sarili ko hindi ko alam kung anong gusto ko. Bat laging may kulang? Bat hindi sapat? Bat ako ganito? Bat di ako makontento? May boyfriend ako (sa ngayon break nanaman kami) pero feeling ko magisa ko. Bat ganun? Ganto ba pakiramdam mo noon? O mas grabe siguro, Ang hirap pala ano? Nakapag sorry na ba ako sayo? Sorry, kubg nasaktan kita ng sobra.

[azariahthoughts21]

Hindi ko alam kung matatawa ako o maaawa sa mga taong hindi maka-move on sa nakaraan. Hanggang ngayon ginagamit nila ang mga kasinungalingan nila para magmukha silang mabuti at magaling. Hinayaan mo na nga noon na mag bida-bida at pa-victim sa nagyari e, hanggang ngayon ganyan pa rin pala kayo? Hahahah nagrerecruite pa talaga kayo? Get a life! Kung hindi kayo masaya sa buhay ninyo ngayon, huwag kayo manggamit ng iba para lang pagtakpan ‘yang pinagdaraanan ninyo.

Baka naman mag- assume ang iba? Sige bigyan ko kayo ng tsaa.

Halimbawa:

1. “Ay ‘di ba ang tagal nilang magkasintahan noon? Ang balita e may lalaki raw kasing iba si girl kaya sila nag break, kasalanan niya.”

Like whaaaaat and whyyyyy? Una sa lahat HAHAHAHAH 2012 pa ‘yan! pangalawa, talaga? May ibang lalaki? Nakita mo? May ebidensiya ka? HAHAHAHA at pangatlo, sino kaya sa atin ang mas madaming naging lalaki? HAHAHAHA ako kasi ‘yung ex ko lang tapos ‘yung asawa ko na HAHAHAHA!

2. “Siniraan ako niyan sa kaibigan ko, nilason niya ang utak para magalit sa akin at sila na lang ang maging magkaibigan.”

Luuuuh? Sure ka ‘te? Ito na naman tayo sa napakatagal na.. uungkatin pa rin HAHAHAHA sige na nga! Oh eto! Para mo namang sinabi na walang utak at walang sariling desisyon ang kaibigan mo? E kaya nga saiyo nagalit ang kaibigan mo dahil IKAW MISMO ANG NANIRA SAKANYA SA IBANG TAO, Ikaw mismo ang sumira ng sarili mo sa kanya, ikaw mismo ang dahilan sa pagwawakas ng pagkakaibigan ninyo. Projection ganern? Bakit parang ako pa ang may kasalanan? Pero siyempre kahit na ‘yan ang oinagkalat mo sa mga kakilala natin, Nanahimik ako. Hindi mo deserve ang panahon ko.

3. “Inagaw niya sa akin si___________. Hindi naging kami kasi may gusto rin siya kay___________. Keep your friends close; keep your enemies closer.”

Siyempre matagal na panahon na ito, ni hindi ko pa nga alam paano mamili ng taong kakasamahin ko e. Isipin mo hindi pa ako marunong gumamit ng feminine wash nito kasi akala ko shampoo ‘yun sa buhok na nasa baba 😁

Eh ito na nga! Nananaginip ka? Pwede ba ‘yung hindi naging kayo kasi gusto ni enemyfriend mo si *tooot*? Ano ‘te hawak ulit utak ng tao? Baka naman kasi hindi ka talaga gusto. Projection na naman ulit? Hindi ka lang gusto, hindi mo lang masisi si guy kasi bet mo, sisisi mo talaga sa kaibigan mo? HAHAHAHAHAH eh hindi ko nga rin bet si guy, at isa pa kaibigan ko ‘yun!

-oh teka, halimbawa lang ‘yan ha? Heheheheh 😉

Bakit ba ang hirap tanggapin ng katotohanan? Bakit kailangan natin maghanap ng masisisi para lang pagtakpan ang nangyayari? At higit sa lahat, bakit ba kailangan ninyong ungkatin ang matagal ng ibinaon sa kahapon? Hindi ba kayo tumatanda? Hindi ba nababago ang routine ninyo? Hindi pa ba nagbabago ang baluktot nating mga pangangatwiran? E kung may galit ka pa rin sa akin, kahit wala naman akong ginagawa saiyo e MANALANGIN KA! Ipanalangin mo na mawala na ang nararamdaman mo na iyan kasi hindi ito makatutulong pra umusad ka sa nakaraan.

ITIGIL NA NATIN ITO. TAMA NA. MAY KANYAKANYANG MGA BUHAY NA TAYO. MAS MARAMING BAGAY ANG KAILANGAN NATING GAWIN PARA MAKA SURVIVE SA SA MGA NANGYAYARI SA PANAHON NATIN NA ITO. IPANATAG MO ANG KALOOBAN MO. MAKARARAOS DIN TAYO.

Salamat.

💕

[yoimleigh]

Travel Buddies.

Yen Ocariza © 2018

“Excited na ‘ko!” Sabi ko sa kaibigan ko. “Alam mo ‘yon? ‘Yong feeling na makakasama ko sila buong summer.”

“‘Wag masyadong ma-excite ‘te! Hahaha! Mamaya ‘di pa matuloy, ikaw rin,” pabirong sagot ni bespren.

“Ikaw naman! Panira ka rin ng moment e, ‘no?” sambit kong nakasimangot.

Pagkarating ko ng airport, nakita kong nagse-setup ang crew ng show kung saan ako nanalo ng all-expenses-paid trip to CamSur with two celebrities. Ang swerte ko lang dahil ako ang hina’Yaan nilang mag-decide kung sinong celebrities ang gusto kong maging travel buddies. At dahil napakakapal ng mukha ko, e sina Julie at Elmo lang naman ang pinili ko. Kebs!

“Eto na! Cam Sur, here I coooome!” Sabi kong sabay taas ng dalawa kong kamay na para bang gusto kong yakapin ang hangin. Chos!

Maya-maya pa’y may nakita akong pamilyar na sasakyan. “Kay Elmo ata ‘to ah?” Tanong ko sa sarili. “Hey bro!” sabi ni Drew pagdaan sa kinatatayuan ko habang sinasalubong si Elmo. “Hey bro!” sagot ni Elmo.

Napangiti ako. Sobrang cute pala ni Elmo sa personal. Eto na, maya-maya pa ay may lumabas mula sa passenger’s seat ng kotse ni Elmo. Si.. “Julie?!” Napasigaw ako sa sobrang tuwa. Napalingon ang tatlo sa ‘kin. Pulang-pula naman mukha ng lola nyo. Haha!

“Hihi! Sorry pooo.” Nasambit ko nalang paglingon nila. “Teka lang kuya, ba’t magkasabay na dumating sina Julie at Elmo?” naitanong ko sa isang crew. “‘Di ko po alam ma’am.” Sagot ni kuya. ‘‘Nak ng tokwa naman, may ‘di ba ako alam tungkol sa kanilang dalawa?’ tanong ko sa isip.

Naisipan kong tawagan si bespren. “Hello, bespren!”

‘Uy, bespren! Napatawag ka? ‘Di na tuloy ‘no? Hahaha!’ pang-asar na sagot nya mula sa kabilang linya.

“Tuloy na tuloy ‘no! Andito na nga kami sa airport e. Haha! At hulaan mo kung anong nakita kong nangyari kani-kanina lang.” Excited kong sagot kay bespren.

‘Ano?’

“Magkasabay na dumating sina Julie at Elmo.”

‘Ha? Lagi naman ‘di ba?’

“Hindi kaya! E sa magkaibang kotse naman sila lagi e. Ngayon, sa iisang sasakyan lang sila nanggaling.”

‘Hala! Kailan pa? Ba’t ‘di ko alam?’

“Aba malay ko. Kanina ko lang rin nalaman ‘no. O sige na, magbo-board na kami. Bye bespren. Usap nalang tayo pag-uwi ko ha? Hahaha!” paalam ko kay bespren.

“Okay everybody, let’s go!” narinig kong sigaw ni Direk Rico. Papasok na kami ng eroplanong nirentahan ng show. Medyo awkward. Wala akong kausap. Wala kasi si bespren. Hiamalang tahimik ako ngayong araw. Pagkaupo ko, tingin lang ako sa bintana. “Hey Yen!” nakangiting bati ni Drew pagkaupo sa tabi ko. “Hello po.” Awkward smile.

“‘Wag mo na ‘kong pinu-po. Excited ka na ba?” Tanong nya sa ‘kin. Akala mo naman close kami. “Sobrang excited, pero medyo kinakabahan,” sagot ko. “Bakit naman?” biglang singit ng isang lalaking papalapit sa pwesto namin. Sabay kaming napalingon ni Drew sa kanya – si Elmo lang naman ang nagtanong. Naks! May gano’n?!

“E kasi .. Ah, excited ako na k-kinakabahan kasi kasama ko kayo ni Julie buong summer.” Nauutal na sagot ko kay Elmo. Sobrang starstruck lang ang peg. Kebs! Sinagot nya lang ako ng isang pamatay na ngiti. Pulang-pula na naman ang lola nyo.

Sa likod ni Elmo ay nakasunod si Julie. Nakatitig lang ako sa kanilang dalawa. Sobrang ganda nya. Bagay talaga sila. Sino’ndan ko lang sila ng tingin sa pwesto nila. Ka-row lang namin. Pero may nakita akong hindi ko inaasahan. “Ohmygosh!” nasambit ko sabay palo sa braso ni Drew.

“Aray ko naman! Ba’t ka ba nanghahampas? Haha!” sagot ni Drew habang himas-himas ‘yong braso. “Ay sorry! Hihi! Ba’t sila magka-holding hands ng super tight?” tanong ko kay Drew sabay lipat ng tingin sa dalawa.

Ngiti lang ang naisagot sa ‘kin ni Drew. Ngiting akala kong may nalalaman. Hmm! I see and smell something sugary around here. Humanda! Boarding na. Nakatulog na ‘yong katabi ko. Ako naman nagbabasa lang ng magazine. ‘Yong dalawa sa kabilang sulok, ayon nilalanggam. Sobrang sweet, nakakainis kasi nakakakilig.

“Baby.” Narinig kong sabi ni Elmo. “Yes baby?” sagot naman ni Julie. Napakunot-noo lang ako. Anong meron? ‘Baby’? Hala! May hindi talaga ako alam, kaya nakinig nalang ako sa usapan no’ng dalawa pero kunwaring nagbabasa ako. “Pagdating natin do’n, wakeboard tayo,” sabi ni Elmo. “Sige ba. Pero turuan mo ‘ko?” Lambing ni Julie.

“Sure. Basta ba may kiss?” pabirong sambit ni Elmo. “Sapak, gusto mo? Hahaha!” sagot ni Julie. Hala! Ano ‘to? May kiss? Ang dami ko nang nalalamang ‘di ko kinakaya. Maya-maya pa, napansin kong tulog na rin ang dalawa. Tinignan ko at nakahilig ang ulo ni Julie sa balikat ni Elmo habang magkahawak ang mga kamay nila.

Kinuha ko ‘yong camera ko. Picture! Ayon, unang ebidensya. “Naku lagot! May flash!” pabulong kong nasambit. ‘Di naman nagising ‘yong dalawa. Buti nalang. Kinabahan ako do’n. Whew! Isang oras pa at magla-land na ang eroplano namin. Eto na! Adventure time time time. Lalala! Hehe.

Isa-isa nang nagising ang mga kasama ko. Ako lang ata ‘yong ‘di natulog sa sobrang excitement. Bumaba na kami ng eroplano at dumiretso sa hotel. Ako lang mag-isa sa kwarto ko. Nakakalungkot. Maya-maya pa, may narinig akong naghaharutan mula sa kabilang kwarto. Kinatok ko, pinagbuksan naman ako. Akalain mong sina Julie at Elmo ‘yon?

“H-hi?” Sabi ko sabay pa-cute na ngiti. “Come in.” Sabi naman ni Julie. “S-sige.” Nauutal na naman ako. Ano ba ‘yan. Hahaha! Sorry pooooo, nasa-starstruck lang sa dalawa. “Ba’t ka ba nauutal? Haha!” natatawang tanong ni Elmo. “E kasi.. ang gwapo mo at ang ganda nya. A-at.. kinikilig ako!” Sabi ko.

Natawa lang ‘yong dalawa. “Anong meron sa inyo?” Bigla kong naitanong sa kanila. ‘Di ko na talaga napigilan. Nagkatinginan muna sila bago sumagot, “Kami na.” Sabay nilang sabi.

Napanganga ako at napatulala sa nalaman ko. ‘Seryoso?!’ tanong ng isip ko. Pumitik si Elmo sa harap ng mukha ko, naalimpungatan ko. Mamula-mula ‘yong mukha ko sa kilig. “S-seryoso?! Kailan pa? Ba’t ‘di namin alam? Paano?” sunud-sunod kong tanong.

“Chill! Isa-isang tanong lang. Hehe.” Sabi ni Julie. “Five years na kaming mag-on ni Moe. ‘Di lang namin sinasabi sa press para ‘di kami pagpyestahan. Si Maqui at ‘yong family lang namin ‘yong nakakaalam at ngayon kasama ka na sa mga nakakaalam.” Paliwanag ni Julie. Hinawakan ni Elmo ang kamay ni Julie, “Sana secret lang natin ‘to? Please?” Pakiusap sa ‘kin ni Elmo. “Oo naman ‘no! You can trust me.” Sabi kong ngiting-ngiti.

“Thank you,” sabi nilang niyakap ako. Natulala na naman ang lola nyo o! Ikaw ba naman yakapin ng artista? Hahaha! “A-ahm, pwede bang magpa-picture?” sabi ko. “Sure,” sagot ni Julie. “Wait, kunin ko lang ‘yong cam ko sa kwarto.” Sabi kong nagmamadaling tumakbo palabas para kunin ‘yong camera ko sa kabilang kwarto.

“Goodmorning,” sabi ni Drew sa ‘kin pagkalabas ko ng hotel room. “Goodmorning,” sagot ko naman. “Sa’n sila Julie at Elmo?” “Nasa beach, nagwe-wakeboard.” Nakangiting sagot ni Drew. “Ganitong kaaga’t kainit? ‘Di ba sila mangingitim no’n?” Natatawa kong tanong. “‘‘Yaan mo na, nag-eenjoy e. Ikaw, ‘di ka pa ba maliligo?” sagot naman ni Drew sa ‘kin. “Mamayang konti,” nakangiti kong sagot.

“Drew, take na tayo.” Sabi ni Direk. “Okay Direk!” saka nagsimula nang mag-shoot ng show. Tinitignan lang namin si Drew sa isang monitor sa loob ng tent, waiting for our cue from Direk. Katabi ko sina Julie at Elmo na nagkukulitan na naman. Nakaka-out of place, pramis! Ang sweet nitong dalawa. Tse!

Ilang minuto pa, tinawag na kami para sa mga activities na isu-shoot. Naks! Hirap palang maging artista. Hahaha! Now I know. Charot!

“Okay.. and Cut!” sigaw ni Direk. Lumalalim na ang gabi no’ng natapos ang shoot. Grabe, sobrang nakakapagod pala talaga. May ilang araw at isang buwan pa ng shooting. First day palang, napagod na ‘ko. Pero buti nalang kasama ko ‘yong dalawang lagi kong gustong makita. Haha!

“Goodnight, Julie! Goodnight, Elmo.” Nakangiti kong bati sa dalawa bago pumasok sa kwarto. “Goodnight, Yen,” sabay nilang sabi.

Madaling araw, naalimpungatan ako sa ingay ng kabilang kwarto. “Grabe naman ‘tong dalawang ‘to. Madaling araw na, nagkukulitan pa rin?” Tanong ko sa sarili. Napapangiti lang ako. Ang saya lang sa feeling na assured ka sa kanila. You guys know what I mean? ‘Yong kahit ‘di na sila on-screen nagkakatambal, e alam mong ‘di na sila mawawala. Tiwala lang!

Maaga akong nagising kinabukasan. Picture-picture sa view ng CamSur. Himalang wala masyadong tao ngayong taon. Mabuti na ‘yon nang ‘di mapagpyestahan sila Julie at Elmo ‘no, ‘di ba? Hihi!

Alas-dyes na ng umaga nang magising sina Julie at Elmo. Nakita ko silang papalabas ng hotel na magkahawak-kamay. “Goodmorning,” bati ko. “Hi. Goodmorning,” nakangiting sagot naman nila. “Anong gagawin natin today?” ani Julie. “‘Di ko alam e, ‘di pa nagpapakita si Direk,” sagot ko sa tanong nya.

“Breakfast muna tayo, babe?” sabi naman ni Elmo. “Sige babe,” nakangiting sambit ni Julie. “Sama ka?” tanong ni Elmo sa ‘kin. I smiled, “‘Wag na, makakaistorbo pa ‘ko sa inyo e. Hahaha!” pabiro kong sagot. “No worries,” sambit ni Elmo. “‘Di, okay lang talaga. Kumain na ‘ko kanina sa room.” Sabi ko.

“You sure?” Tanong ni Julie. “Yeah,” sagot ko. “Sige na, baka nagugutom na kayo. Okay na ‘ko dito. Don’t worry.” “Sige, see you later.” At ayon, tinignan ko lang silang magkahawak-kamay na naglalakad sa white sand. Kinuhanan ko sila. Ang ganda. Ang saya. Naluluha na ‘ko sa tuwa at kilig. Charot!

Second week na namin sa CamSur. Activity for today – trecking. Hooray! Ang ganda ng rainforest dito. Bagay sa mag-jowa. Haha! Napaisip ako. Ting! Bright idea.. “Julie, Elmo, pose kayo do’n dali!” sabi ko, sabay turo sa isang magandang puno. “Dito?” Tanong ni Julie. “Oo, dyan, kukunan ko kayo.” Sabi kong excited. “Game!” sambit ni Elmo. Kinuhanan ko sila ng litrato. Tinignan ko isa-isa ang mga ‘yon.

“Ba’t ‘di kaya mag-photoshoot nalang tayo ng pre-nups nyo? Haha!” pabiro kong suggestion sa dalawa. Nagkatinginan sila, “Sure. Why not?” sabi ni Julie. “Okay lang po ba, Direk?” tanong ni Elmo kay Direk Rico. “Oo naman, ayos lang rin bang ipakita sa show?” balik-tanong ni Direk. “Is that okay, babe?” tanong ni Elmo sa nobya. “Sure, I think it’s time Moe.” Nakangiting sagot ni Julie.

“Awwe,” tanging nasambit ko sa mga nakikita ko. “Okay, take na tayo Direk!” sigaw ni Elmo na halatang sobrang saya. “Okay, Ready.. and Action!” sigaw ni Direk. Napadpad kami sa isang hot spring sa pusod ng rainforest. Naisipan kong kuhanan ulit ang dalawa sa magandang view. “Julie, Elmo, picture!” sigaw ko. “Sige,” ani Elmo.

Pagkatapos kong makuhanan sila ng napakaraming litrato, ipinakita ko kay Julie. “Ang galing mo naman palang photographer e,” natutuwang sabi ni Julie sa ‘kin. “Hehe. Thank you.” Nahihiyang sagot ko naman. “Sa’n si Moe?” tanong ko. “Ah, nasa kwarto. Nagpapahinga e. Napagod ata sa shooting. Hehe,” malambing na sagot ni Julie.

“Juls, masaya ka ba?” biglang tanong ko. “I mean – ” “Oo naman, sobra. No’ng sinabi pa lang sa ‘kin ni Elmo na gusto nya ‘ko, sobrang saya ko. ‘Di ko alam kung anong nangyayari sa ‘kin no’ng time na ‘yon. I felt like, as if I was in a fairytale. Do’n sa part na magkaka-happy ending na..” Kwento lang ng kwento si Julie, ‘di namin alam, kinukunan na pala kami ni Direk.

“..na darating si Prince Charming at magko-confess kay Cinderella. Tapos sabay silang tatakbo na magkahawak ang kamay. Ang saya lang. Lalo na no’ng sinabi nyang ipapakilala nya ‘ko kina tita Pia. I mean, I know them already, pero no’ng officially, natuwa ako.”

“Napaiyak pa nga ‘ko e. Haha! Iba kasi talaga ‘pag ipinakilala ka no’ng guy sa family nya. Alam naman nating lahat ‘di ba, na family guy si Moe? Tapos wala pang pinapakilalang girlfriend sa family nya, until me. Nakaka-touch. Gano’n din nga raw naramdaman nya no’ng ipinakilala ko sya kina mama. First boyfirend ko kasi si Moe. And I know and I’m sure, he’s the one for me.” Naluluhang pagtatapos ni Julie.

“Awwe, ang cute naman pala ng story nyo,” nakangiting sambit ko. “Himalang ‘di nasagap ng mga adiks ‘yan, pero thank you Julie ha?” “Hmm? For what?” tanong nya. “For trusting me your story,” sagot ko. “Sus! Ano ka ba, wala ‘yon. Ikaw pa, e close na tayo ‘di ba? Hehe,” sabi ni Julie. Shocks! Close na kami, as in CLOSE! Ang sarap pala sa feeling. Hihi!

Maya-maya pa’y nakita naming papalapit na sa ‘min si Elmo. “Hi baby,” sabi nyang nakangiti at pagkalapit kay Julie ay hinalikan ito sa noo. “Hi, babe. Slept well?” tanong ni Julie. Naka-roll pa rin pala ‘yong camera at pinapanood lang kami nila Direk sa monitor. Wais ka din Direk e, ‘no? Haha! Isa ka pa Drew! Lumapit sa ‘min si Drew, “Hey guys!” “Hey bro,” sagot ni Elmo. “So, surfing tayo?” Pagyayaya ni Drew. “Game!” sabay-sabay naming sagot. “Okay, let’s go.” Sabi ni Drew.

Whole day kaming nag-surfing. Ang sweet talaga ng JuliElmo, akalain mo ba namang pati sa surfing magkahawak-kamay pa rin. Naks naman! “‘Di na ba talaga maghihiwalay ‘yan?” tanong ni Drew no’ng mapansing nakatingin lang ako sa dalawa habang nakangiti. Nagkibit-balikat nalang ako.

“Okay, CUT!” biglang sigaw ni Direk. “Ang dami nang langgam, umabot na sa dagat. Haha!” Pabirong sabi ni Direk na kunwaring nagpapagpag ng langgam. “Direk talaga,” nasambit nalang ni Elmo sabay kamot sa ulo. “‘Yaan mo na babe, naiinggit lang si Direk. Haha!” pabirong sabi ni Julie. Natawa nalang kaming lahat.

Last dinner together. Grabe ‘tong mga nangyayari sa CamSur. Buti nalang kinakaya ko kahit wala ‘yong Medics. Haha! Eto na naman ‘tong dalawa, subu-subo ‘pag may time. Hmm, naiinggit tuloy ako. Bigla kong namiss si boyfie. Medyo sad, pero kebs! At least nag-enjoy ako kasama sila Julie at Elmo.

Maaga kaming nagising para magligpit ng gamit, may kumatok sa kwarto ko. “Yeeen!” sabi no’ng nasa labas. Binuksan ko. “Uy, Julie? Anong meron?” nagtataka kong tanong. Sobrang saya niya. Dali-daling tumakbo papasok si Julie hatak-hatak ako. “Aray ko naman Juls, ang sakit ah.” Sabi kong himas-himas ang pulso ko. “Sorry naman, ang saya ko lang. Hihi!”

“Bakit naman? An’yare? Spill!” sabi kong nakakunot-noo. “Kita mo ‘to?” Sabi ni Julie sabay taas ng kaliwang kamay, “Nag-propose na si Moe sa ‘kin kanina!” Napangiti ako. Ang saya ko. “Seriously?!” tanong ko habang tinitignan ‘yong singsing sa finger ni Julie. “Congrats!” bati ko sa kanya sabay yakap. “Thank you,” sabi nyang nakayakap na din sa ‘kin.

“Let’s go na?” Sabi ni Drew sa ‘kin pagsilip sa kwarto ko. “Yeah, susunod na ‘ko. Almost done.” Sagot ko. “Sige, see you nalang sa lobby,” sabi ni Drew. “Sige,” sambit ko. Pagkalabas ko ng kwarto, saktong kakalabas din nina Julie at Elmo. “Congrats!” bati ko kay Elmo. “Thanks,” nakangiting sagot ng binata.

“Grabe, mas masaya pa ata ako sa inyong dalawa e. Haha,” pabiro kong sabi. Natawa lang sila, halatang masayang-masaya. Bitbit ni Elmo ang mga gamit nila ni Julie sa kaliwang kamay, hawak naman nya sa kanan ang kamay ng nobya. Nakasunod lang ako sa kanila, nakangiti.

Kinuha ko ulit ‘yong camera ko, kinuhanan ko sila. Saktong pag-click ko, napalingon sila sa ‘kin. Ang ganda no’ng picture, kitang-kita na masaya sila. Haha! “Ksilan kaya ang kasal? Invited kaya ‘ko? Haha!” pabulong na naitanong ko sa sarili. “Punta ka sa kasal namin ha? Papadala ko nalang ‘yong invitation,” nakangiting sabi sa ‘kin ni Elmo.

“Totoo, invited ako?” natutuwa kong tanong. “Oo naman ‘no. Ikaw pa, ang lakas mo kaya sa ‘min. ‘Tsaka ikaw magiging photographer namin sa kasal,” sabi ni Julie sabay kindat sa ‘kin. Hala! Akalain mong may raket pa ‘ko sa future? Haha! Ako na, ako na talaga.

Pagkauwi ng Manila, nag-lunch kami sa isang Japanese restaurant. Last group picture at last picture ko with Julie and Elmo – so far. Hehe! E may wedding pa ‘di ba? Chos! Tinawagan ko na si bespren. “Hello, bespren!” sabi ko. ‘Hoy! ‘Nak ka ng tokwa, ba’t ngayon ka lang nagparamdam?’ Tanong ng lukaret kong bespren. “Basta, masyado lang kasi akong nag-enjoy sa CamSur. Sorry pooo,” sabi ko.

‘Ewan ko sa ‘yo. Kinalimutan mo ang bespren mo no’ng makarating ka lang ng CamSur kasama sila Julie at Elmo,’ pagtatampong sambit ni bespren.

“Tse! ‘Wag ka ngang magdrama dyan, ang dami ko kayang pasalubong sa ‘yo bruha ka!” sabi ko. ‘E ‘yon naman pala e, asan ka na? Pasundo kita, gusto mo?’ ani bespren. “Gaga ka talaga! Nakarinig lang ng pasalubong, bumalik na sigla mo. Haha! Sige na, uuwi na ‘ko. Magta-taxi nalang ako. Bye!”

“So, pa’no guys? Una na kami.” Paalam ni Drew. “Sige, bro. May date pa kami ni Julie babes ko e.” Sabi ni Elmo. “Naks! Sige, congrats nga pala. Ang galing nyong magtago ah? ‘Di namin agad nahalata. Buong akala ko walang meaning ‘yong babe nyo,” natatawang sambit ni Drew. “Hehe. Ayaw kasi naming pagkaguluhan,” sabi ni Julie.

“Kunsabagay, kahit naman ako. Haha! Pa’no see you both nalang sa work.” Paalam ni Drew sa dalawa. “Yen, I’ll go ahead,” paalam din nya sa ‘kin. “Sige, bye. Thank you.” Sagot ko. “Direk, thank you po!” sigaw ko kay Direk na sinagot ako ng ngiti at kaway. “So, pa’no Julie, Elmo, I heard may date pa kayo?” tanong ko sa dalawa.

“Yeah. Pa’no, we’ll go ahead na?” paalam ni Julie. “Sige, ingat. Call me nalang about sa wedding.” Nakangiti kong sabi. “Ay teka,” singit ni Elmo. “Bakit?” sabay naming tanong ni Julie. Tumingin si Elmo sa ‘kin, “Sa’n ka ba uuwi?” “Makati,” nagtataka kong sagot. Tumingin naman sya kay Julie, “Babe, on the way lang. Okay lang ba kung sumabay na sya sa ‘tin?” “Oo naman ‘no, bakit hindi,” nakangiting sagot ni Julie.

“Talaga?” sabi kong sobrang natuwa. “Let’s go. Do’n ka na sa likod.” Sabi ni Elmo. “Sige,” excited kong sagot sabay bukas ng pintuan ng kotse ni Elmo. Habang nasa byahe, tahimik lang akong nakatingin sa dalawa. “Yen, ba’t ang tahimik mo?” Nakangiting tanong ni Julie na lumingon sa pwesto ko.

“Wala, masaya lang ako. Masayang-masaya!” sagot ko. “Bakit?” sabay nilang tanong. “E kasi kayo e. Haha! Alam nyo na ibig kong sabihin.” At nagtawanan nalang kaming tatlo. “Ahmm, Moe, dito nalang. Ilang hakbang nalang naman e.” Sabi ko kay Elmo pagkarating ng Makati. “Sure ka?” Nag-aalalang tanong ni Julie.

“Yeah, baka kasi may makakita pa sa inyo. Pagpyestahan pa kayo, ‘di ba?” sabi kong nakangiti. “Sige, ikaw bahala,” sabi ni Elmo saka inihinto ang kotse sampung hakbang papunta sa condo ko. “Salamat ha? See you soon,” sabi kong pagkabukas ng pintuan para lumabas. “Welcome, wait for the invitation nalang ha?” nakangiting sagot ni Elmo. “Sige,” sambit ko at saka isinara ang pinto. Pinagmasdan ko lang ang kotse hanggang sa nawala na ito sa paningin ko bago ako pumasok sa building.

Pagkapasok ko sa unit, “Yeeen!” sigaw ni bespren na sinalubong akong ng mahigpit na yakap. “Aray ko naman ‘te, ‘di ako makahinga.” Sabi ko. Kumalas si bespren sa pagkakayakap, “Teka, ba’t parang ang bilis ng taxing sinakyan mo?” nakakunot-noong tanong nya. “Basta, mabilis magmaneho ‘yong driver e. Haha!” pabiro kong sagot.

“Ewan ko sa ‘yo. Baliw ka na. Nakasama mo lang sina Julie at Elmo sa CamSur, wala ka na sa matinong pag-iisip. Haha!” pang-aasar ni bespren. “‘Di kaya! O ayan, mga pasalubong mo,” sabi ko sabay abot kay bespren ng mga pasalubong. “Spill!” biglang sambit nya. “Ha?” sagot ko.

“Anong nangyari sa CamSur? May balita ba?” seryosong tanong nya sa ‘kin. Nginitian ko lang sya. “Uy bespren, chika naman. Sige naaa,” paglalambing ni bespren. “Wala nga. Basta, maghintay ka nalang.” Pang-asar kong sagot sabay belat kay bespren. Hindi ko kasi maikwento sa sobrang saya. Hahaha!

“Bespren! May mail ka,” sigaw ni bespren mula sa sala. “Kanino raw galing?” Sigaw ko mula sa kusina habang nagluluto ng breakfast. “‘Di ko alam e, basta sabi no’ng kartero para sa ‘yo daw.” Sagot nya. “Sige, pakilagay nalang dyan sa coffee table. ‘Lika na, kakain na,” sabi kong naghahanda ng lamesa.

Tinignan ko ‘yong mail. Pagbukas ko ng sobre, nakita kong may plane ticket at invitation para sa kasal. Naks! ‘‘Di nga talaga nagbibiro ‘yong dalawa. Invited nga talaga ako,’ sabi ng isip ko. Tinawagan ko si Julie, “Hello, Juls!” ‘O Yen, natanggap mo ba?’ sabi ni Julie sa kabilang linya. “Yeah, hawak-hawak ko. Seryoso pala talaga kayo na invited ako ah? Hehe.” Pabiro kong sabi.

‘Oo naman ‘no, isa ka sa naging witnesses namin ni Moe. Kaya ang laki ng pasasalamat at tiwala namin sa ‘yo.’

“Nga pala, ba’t may kasamang plane ticket ‘to papuntang Batangas?”

‘Sa Batangas kasi kami magpapakasal. Isa ‘yon sa favorite places namin ni Moe. Tsaka, dapat sabay tayong pumunta don ha.’

“Sige ba,” nakangiti kong sagot.

‘So, pa’no? I have to go Yen, may photoshoot pa kami ni Moe e.’

“Magkasama kayo? Pakisabi salamat din, pati sa ‘yo. Haha.”

‘Sure. You’re welcome,’ pagtatapos ni Julie sa usapan namin. “Grabe, ang saya naman. Magiging witness pa ulit ako sa isa na namang chapter sa buhay nilang dalawa.” Sabi ko sa sarili. “Hoy! Sinong kausap mo?” tanong ni bespren. Napalingon ako, “Ha? Wala.” Sagot ko. “Ano ‘yan?” tanong nyang nginuso ang hawak ko.

“Ah, invitation. Para sa isang party sa Batangas tsaka plane ticket.” Nakangiti kong sagot. “Ah, okay.” Sambit ni bespren.

Batangas bound – again with Julie and Elmo. Ang saya! Magkakatabi na kaming tatlo sa eroplano. Ako, si Julie, tapos si Elmo. Nasa may bintana ako, para daw ‘di ako mainip sa byahe. Days before the wedding, dinala nila ako sa isang magandang clubhouse. Kinuhanan ko sila ng mga litrato habang namamasyal.

Nag-online ako kinagabihan. Twitter ni Julie, twitter ni Elmo. Facebook ko. May nag-pop up. “Uy, notification,” sabi ko sa sarili. ‘Julie Anne tagged you and Elmo Moses Magalona in a post ..’ sabi no’ng notif. I clicked it then binasa ko, “Travel Buddies in Cam Sur and Batangas – feeling happy with Elmo Moses Magalona and Yen Cedeño Ocariza.” Tapos nakita ko may picture naming tatlo.

Click ng Like. Highlight sa Timeline. Boom! Ang sarap pala sa feeling. Grabe, akala ko hanggang faney nalang ‘yong peg ko. Naging travel buddy pa ako nitong dalawa. Achieve na achieve! Nga pala, after pa ng wedding naipalabas sa show ‘yong episodes namin sa CamSur.

#fanfictionsbyleigh

[maknae-jealyn]

Impact of IU's Song "Through the night" to the people experienced "Heartbroken". Subtitle: Paano tayo Makakamove-on in the past 101.

By: @Greatsloth_21/Jealyn Punay/Blog#7

Lahat tayo gusto magkaroon ng the one? the one sa career, the one sa lahat ng bagay pero gusto mo rin, tayo na magkaraon ng the one sa relationship. Tama? ideny mo man feel kita teh dumaan din ako dyan. Gusto pa nga nating mag-HHWWPSSP (Holding hands while walking pa sway sway pa. 😂 charot!) At syempre magpapahuli ba naman yung katagang? "I like you?, want hug? i want to cuddle you, Sus ate robot ka kung di mo na gawa yan. Ano ka may pusong bato? 😅 chareng!. Of course hindi natin pwedeng kalimutan yung salitang "I love you." naparang candy na mabibili mo na lang sa kanto dahil sa panay sambit na katagang ito, inaaraw araw ba naman? walang sawa? di ka ba nasusuya? 😂 nawawala na yung sense ng salitang "mahal kita" dahil daig mo pa, (hindi ko nilalahat 😂😂) na magpalit ng boys araw araw sa maligo at magpalit ng damit pagnadumihan? 😂😂 don't bash me okay just stating the fact but bakit nga ba mahirap magmove-on, kahit isang araw lang kayo nagkakilala, one week, two weeks, months and years. BAKIT HANGGANG NGAYON HIRAP KA PA DIN? HIRAP KA PA DIN MAG MOVE-ON! HOY GALAW GALAW! hindi lang sa kanya naka ikot ang mundo, hindi sa kanya ang buhay mo. Leave! Go! Fly! tuklasin mo bakit ka niya iniwan? Hindi pa huli ang lahat bebe girl, hindi pa huli magbago at maging matino para sa ikakabuti mo! Ikaw ang magpapatunay na maganda ka inside and out ipakita mo na you will shine without him. ☺️ Ipakita mo na ikaw, successful ka na ng walang tulong sa kanya. Halika may ibabahagi ako sayo na Apat na madaling paraan paano makamove - on based sa mga nakikita ko sa mga tao at sa mga nakilala ko.

1. Don't listen to Heartbroken Music- Sabi ng Karamihan, maganda daw makinig ng music pagheartbroken yes tama naman yun. Pero te wag ka naman makinig ng music na pangheartbroken! Yung mga mellows? yung paiiyakin ka lalo at sasaktan ka lalo. broken ka na nga papatayin mo pa yung sarili mo sa kalungkutan. Parang ML lang double kill, gusto mo pa matriple kill? Like the song of IU's (through the night) ang sakit ng kantang yan parang kang may time bomb na any time paiiyakin ka at yung boses palang ng kumanta niyan parang gusto mo ng sumuko kahit hindi ka naman broken. 😅 Sa karamihan, matinde ang impact ng kantang to. Kahit hindi naman sa ganun ka broken na kanta pero yung mga liriko nito tagos sa puso. Dahil ito yung kanta na pinagtagpo pero hindi itinadhana. 😅 sakit di ba? Mamili tayo ng mga kanta na nababagay sa atin habang nasa proseso tayo ng pagmomove on. Listen to happy songs, makakatulong yun. Kasi madidivert nito ang lahat ng sadness sa puso mo. Base sa science, kapag ang utak ay nakarinig ng nakakaindak na tunog dumadami ang happy hormones na nakakadivert ng sad part ng brain natin. At maiwasan ang nagpapalungkot sa atin. Kaya dapat happy lang, wag mong isipin ang nakaraan, sabayan mo lang ang buhay kasama ang musika namakakatulong sa atin araw araw. 😁

2. Don't block him on your social media sites- Wag mong ipakita na hahabulin mo pa siya sa pamamagitan ng pagblock sa kanya. Guilty ka ba? ikaw na nga sinaktan. Bakit mo iboblock para di mo makita yung face niya baka kasi mahulog ka ulet sa kanya. Ay wow te karupokan 101, rupokness overload ba? 🤣🤣 Ipakita mo sa kanya na kaya mong magmove on kahit nakikita mo siyang masaya sa iba. bakit kawalan ba siya sayo? ikaw iniwan kaya ipakita mo na hindi mo siya kailangan. Maraming paraan para maignore mo siya kahit hindi mo siya iblock. Ipakita mo na gumaganda yung buhay mo ng wala siya, na marami pang opportunities para sayo and in the end mapapansin mo na lang na ikaw mismo na okay ka na nakikita mo siya at alam mo sa sarili mo na ready ka na. Wag ipilit ang mga bagay kapag hindi pa panahon. Yes masakit pero nandyan si lord, pray ka lang magwoworth yan. Sabi nga ni IU sa kanta (through the night) "I will send you a letter" pero ang letter na yun ay may nakasulat na ("Hoy mokong ako pala yung sinayang mo." 🤣🤣).

3. Don't trash the memories- Sa iba ang mga pagtatapon ng mga gamit galing sa ex ay nakakatulong para makamove-on. Para matrash ang memories. Pero alam mo nagsasayang kayo ng pera huy! lalo na kung mamahalin binigay sa inyo nakuuu wag niyong itapon ipamigay niyo na lang sa nangangailangan. Itabi yung mga memorable para sayo ipamigay naman ang sa palagay mo na kaya mo ilet go. Kasi memories will always keep on the heart, why? lagi mo siyang maalala sa gamit na yun or sa specific na memories lalo kung masaya. 😊 Kasi dun kayo nagbond sa memories na yun, naging bahagi pa rin siya ng buhay mo. And part of that memories helps you to look and move forward. Halimbawa, nagpunta kayo sa ganitong lugar para hindi mo na siya maalala wag munang puntahan yun, isa pa binigyan ka ng teady bear sa una hindi mo mabitawan kasi you keep the memories pero sa huli mamalayan mo na lang nailalagay mo na siya sa box at iseseal kasama yung mga alala na kasama siya. Sabi nga ni IU "I don't want you to disappear." so sa pagtatabi ng mga gamit niya hindi nga nadisappear yung memories pero nagsilbing aral siya sayo na the next time na ready ka na magmahal ulet hindi mo na tutularan ang nakaraan mo. Last but not the list.

4. Leave! Go! Fly! Pray! - LEAVE- Iwan mo na yung nakaraan dahil yun ang isa sa pinakamasakit na nangyari sa buhay mo, matuto ka na. Hindi ka bola para irebound ng kung sino sino lang at pagnahulog ka ulet sure ka bang may sasalo sayo in the end of the quarter? be you pahinga ka muna pagready ka na edi GO na- Go with the flow, kusang darating yan, wait ka lang dyan, stay put kung baga. 😊 Wag mag madali marami dyan na deserve ka. You deserve better and to be loved by someone. Pag nakahanap ka na na alam mong mapapasaya ka. You should FLY with him- Dapat parehas kayo mataas ang lipad, may pangarap sa buhay 😂 Wag mong hahayaan na parehas kayong babagsak. Naniniwala akong You can fly higher than the mountains kasi both of you nagsikap sa relationship at mapunta kayo sa sitwasyon na to. Pag alam niyong happy na kayo sa isat-isa. You should PRAY. God will be the center of your relationship, para kahit anong pagsubok pag nandyan si god at nagpray kayo malalampasan niyo ng matiwasay. Praying is the shield of your relationship sa lahat ng problemang dumating, o humiling kayo prayer is the key. So lagi mong tatandaan na LEAVE! GO FLY PRAY paghanda ka na ulet magmahal. 😁

Tips lang naman to, nasa sa inyo kung susundin niyo. Kayo pa rin gagawa ng mga paths niyo sa buhay kung paano kayo magaadapt or magccope sa proseso ng pagmomove-on.

This is Jealyn Punay, your Brave Scout Writer for this evening. Thanks for reading my blogs. If you want to follow me for the blogs. Social media sites below 😊😊

For IU's Song (Through the night) here's the link below. With english lyrics for your guidelines kasi po korean po siya. 😅😅

Twitter: @greatsloth_21

Tumblr: maknae_jealyn

Youtube: IU's "Through the night" https://youtu.be/HEYOsR1DlWE

[nothin---g]

February 15, 2019 {Late post}

Cosmos: UP Fair Friday

First UP Fair event na napuntahan ko 'to actually and worth it siyang ilagay sa blog kahit na sobrang isinigit ko na lang magpost (miss ko na magupdate tbh pero madalang na lang sumagi sa isip ko magtumblr :( )

Ang naabutan na namin mismo sa loob ay yung "Rise! Resist! Unite!" at "Abante, Babae! Palaban, Militante!" Alam niyo ba na maiyak-iyak na ako habang isinisigaw yon at pinapakinggan yung ipinaglalaban ng mga estudyante para sa Bayan?

Gusto ko sana iskip yung part na sobrang nasaktan ako sa ugali ngayon ng kaibigan ko kaso ang dami kong time so why not ikwento na rin. Most of the time lagi niyang binabanggit yung mga college friends na dapat pala kasama niya. Ang akin lang naman ay kasama mo na ako pero hindi pa rin ba sapat? That day, nafeel ko na parang second option lang ako. Tipong kung sumama yung mga yon, malamang sa malamang ako lang sasama 'ron sa couple naming friends. Nabatukan pa ako non sa siang bagay na hindi ko magets kung bakit ako kailangan batukan? Hindi niya rin cinonsider yung charge ng phone ko nung pauwi na kami knowing na alam niyang magggrab ako at siya rin naman yung rason kung bakit na yon palowbat? Ugh ayaw ko na alalahanin pa kaso ang sad lang. I accept changes pero hindi yun yung ineexpect ko pagbabago sa kanya pero wala na eh, nangyari na.

So balik sa UP Fair gags sobrang AAAHHH, WOOOAAH, WOOOOHHH, SHEEEET, YAAAAAS AT SULIIIIIIIIT! Medyo malungkot lang na hindi ko naabutan I Belong to the Zoo pero napakinggan ko naman na ang Hale, Silent Sanctuary, Itchyworms, Rocksteddy, Ben&Ben at Over October. Yung ibang bands din naman naabutan ko kaso hindi ako familiar. Eto nga pala yung highlights na ng gabi ko:

Habang naglilibot sa food stalls, nakita ko lang naman yung dalawang Gomez de Liaño.

Napakinggan ko na ng live ang isa sa mga paborito kong kanta na Wait by Over October.

Solid nanaman ng Silent Sanctuary at hindi ako magsasawa sa kanila. I LOVE YOU SS!

Ang hirap kapag alam mo yung kanta pero hindi mo kabisado yung lyrics!!!!

SOBRANG MINAHAL KO SI TEDDY NG ROCKSTEDDY NGAYONG GABI. Funny moment noong nagtanong siya kung ano bang next song gusto namen at may nagsabi ng "I LOVE YOU!" tapos sabi ni Teddy (non-verbatim) "wala kaming kantang "I love you""

POTA ANG LAKAS KO MAGTAAS NG KAMAY SA PARANG ANCHORS AWAY EH BASKIL NAMAN SI TANGA UGH NAKAKAHIYA TE

Next time magiipon muna ako kasi ang lakas mamulubi nung event. Natanga ako sa 70 pesos na ride at 50 pesos na drink ugh.

May bagong banda akong nadiscover and ugh gusto ko silang sumikat at hindi rin sumikat ganon. Nasa point pa lang sila na finollowback nila ako sa ig I'M SOOOOOOOOOO AKSKAKSKAKAKSK

Halaaaa namiss ko magganitong kwento talaga!!! Pag nagkaroon na ako ng time I SWEAR AAYUSIN KO 'TONG CONE SHAPE NA YAN + bago na ng url dahil parang ayaw ko na maging anonymous hay.

#syempre kaunti lang naman may pake pero TE NAMISS KO 'TO PLS LANG #hindimalilimutan

[lunaxstella]

Pagkatao Over Itsura

"Huwag kang makikinig sa kanila. Hindi porke di kagwapuhan yang jowa mo, eh, magpapakampante ka na," seryosong wika ng ate ko habang nakatingin sa kawalan.

Nandito kami ngayon sa Padis Point sa may MOA. Inaya ko siyang uminom kasi masyado akong nas-stress sa mga pakialamerang palaka sa relasyon namin ni Trevor. Paano ba naman kasi, nagselos ako doon sa umaaligid-aligid sa boyfriend ko. Syempre, kinompronta ko. Sino ba namang di maiinis sa pinaggagagawa ng babaeng 'yon? Kung makahaplos at makatingin sa jowa ko, eh, parang buong mundo niya na. Ganoon na ganoon ang tingin niya at hindi ko lang guni-guni 'yon kasi ganoon ako tignan ni Trevor eh. Memorize ko na.

Ito namang mga kaibigan niya na hindi naman talaga kasama sa away namin ng babaeng 'yon, eh, nakisali. Aba, aba. Linait-lait na ang jowa ko. Akala mo naman magaganda sila, naknangtupang mga pinaglihi sa tae ng kabayo.

Kung makasabi ng di naman kaagaw-agaw yung jowa ko, akala mo naman kapatol-patol sila! Palibhasa puro mga may abs at model ang mga pantasya nila! Akala mo naman papatulan, eh 'no. Mga pinaganda lang naman ng beauty camera ng Oppo! Sana sinama na nila yung mga ugali nila, baka sakaling 'di makita yung maiitim na budhi nila! Sarap pagamitin ng camera sa IPhoneX, ewan ko lang kung hindi manliit 'yang mga yan.

Nako, nako. Ayokong nanlalait pero sinusubukan ako ng mga palakang 'yon.

Aminado naman ako. Hindi naman talaga kagwapuhan si Trevor, pero mahal ko 'yon. At minahal ko siya hindi dahil sa itsura niya kundi sa kabutihan ng puso niya at kung paano niya ipakita kung gaano niya ako kamahal.

At alam ko na hindi lang ako ang babaeng nahuhulog sa ganoong tipo ng lalaki kaya nga inaway ko yung babaeng 'yon kasi iba na makatingin kay Trevor eh. I can't just fool around. Hindi ko kayang magpakampante tulad ng sinabi ni ate Monique.

Love is unpredictable. Ngayon, mahal ka niya pero baka bukas hindi na. And I don't want that to happen dahil lang nagpakampante ako. No, I can't. I can't risk losing Trevor forever. Ikamamatay ko.

"Kung mahal mo talaga yung tao, wag kang mapapagod na iparamdam 'yon sa kanya," dagdag pa niya saka uminom sa bote ng beer. Naka-dalawang bucket na din kami. Hindi na ako magtataka kung may tama na si ate.

"Remember, Ulyssis? Yung ex ko? I'm sure you can remember him. We just broke up last week, eh. Saka isa pa, we'd been together for three years," she said with a hint of bitterness in her laugh.

Tinignan ko siya sa mata niya and I can see na namamasa na ang mga ito kahit di siya sa akin nakatingin. Ramdam ko yung sakit na sinisigaw ng puso niya. Pati tuloy ako nasasaktan.

"Do you remember the first time that I brought Ulyssis at our house? Bago kayo magkakilala ni Trevor, napakajudgmental mo pa noon, eh, haha. You looked at him from head to toes. Hindi ka makapaniwala na sinagot ko siya after all my exes that you've met. Pero nakita mo din kung paano niya ako mahalin kaya soon enough tinanggap mo din siya as my boyfriend.

"Dumating din sa buhay ko yang mga sinasabi mong pakialamera sa love life namin. To be honest, even my friends maya't maya din akong dinodown sa pagpili ko kay Ulyssis. I tried to ignore them at our first year. Pero masyado akong nadala sa mga sinasabi nila kaya nagpakampante ako. Ang nasa isip ko noon, siguro di naman siya maaagaw sa akin kasi di siya kagwapuhan. Saka isa pa, mahal na mahal ako n'on. Di niya ako iiwan."

Linagok ni ate Monique yung isang bote ng beer saka pinunasan yung mga tumutulong luha niya. Pero parang wala ding effect kasi parang gripo yung mata niya sa mga luhang lumalabas sa mata niya.

"Pero what happened? He left. May nagkagusto sa kanyang babae, nagustuhan din niya. Then, voila. Break up. Yung three years relationship? Saan na? Wala na. Yung promises? Yung mga pangarap namin? Wala na lahat. And I can't blame him kasi ako naman yung may pagkukulang. Ako yung laging busy kahit di naman talaga gaano. Lagi akong cold sa kanya kasi naiirita ako sa mga tinginan ng tao sa amin. Ang dami kong binigay na reasons kahit ang unreasonable naman talaga. Pero alam mo yung pinakamasakit, Lyan?" tanong sakin ng ate ko habang nakatingin sa mga mata ko.

Uminom muna ako kasi ang sakit eh. Rinig na rinig ko yung hinaing ng puso niya. Gusto ko siyang maging okay pero parang kulang ako para doon. Kahit kapatid niya ako, kulang pa din ako.

"Ano?"

"I want him back pero I can't have him na. I want him back so bad, I'd do everything to make him come back. I love him so bad. Mahal na mahal ko siya, Lyan. Sobra-sobra. Ang sakit kasi ngayon ko lang ulit na-realize 'yon. Ang sakit kasi it's too late. Tuwing nakikita ko siya with his new love one, kitang-kita ko kung paano kami dati. Kitang-kita ko sa mata niya kung paano niya ako tignan dati. Kahit na 'yong pagsabi ko ngayon ng salitang 'dati', nasasaktan ako. Ang weird pero sobrang sakit. Ang sakit na mahal ko siya, Lyan."

Humagulgol si ate Monique sa balikat ko habang paulit-ulit niyang sinasabi ang huling sinabi niya. Pati ako lumuluha na din kasi pumasok na sa utak ko yung scenario na nagkaganoon kami ni Trevor. Nako, ayoko nga. In my nightmares. Pakakasalan ko na 'yon 'no, pakakawalan ko pa ba. Ginto na nga sasayangin ko pa, sus.

"I want him back, Lyan! Make him come back. Sabihin mo mahal na mahal ko siya. Sobrang mahal ko siya. Bumalik lang siya, magbabago ako. Promise. Pabalikin mo siya, bunso."

"Pero ate, you know that's impossible, right? It's too late. And even if I can make him come back, hindi na rin maibabalik sa dati ang lahat."

"I know. I just... I love him so much. But loving him means letting him go. Ang hirap lang. I know he deserves to be happy after putting up with my toxic attitude for two years. Pero hindi ko yata kaya na mapunta siya sa iba, bunso."

Tumahimik ako pagkatapos noon. Wala akong masabi kasi ang hirap pumili kung kanino ako papanig. Parehong nagmahal, parehong nagkamali, parehong nagkasakitan. Ilang minuto pang umiyak si ate bago siya tumahan. Nang tignan ko ulit siya ay nakita kong nakatulog na siya sa balikat ko.

Nakakapagtaka talaga yung mga lalaking nagsasabi na puro sa itsura lang nakatingin ang mga babae. Look at my ate right now. Sobrang ganda niya pero iniiyakan niya si kuya Ulyssis na walang-wala sa mga ex niyang akala mo model sa mga sikat na brand ng damit. Aside from his first boyfriend, kay kuya Ulyssis lang ulit siya nagkaganito. It's not always about the looks, I think. Nasa pagkatao din 'yan. Hay nako, I hope she'd be okay soon.

Ako ang nag-aya para maglabas ng sama ng loob pero tignan mo nga naman, siya pala 'tong ang daming hinaing sa dibdib niya. Parang kahapon lang nilalait-lait niya si kuya Ulyssis sa kwarto namin. Kesyo panget, kesyo maitim, kesyo ganto. Mahal naman pala niya hanggang ngayon. Maka-move on lang, 'te? Pag-ibig nga naman.

#maikling kwento #short story #tagalog #NO TO PLAGIARISM #unconditional love #love #ugliness #i love you

[clicheyettouche]

AN OPEN LETTER TO ATE

Dear Ate,

As cliché as it may sound, hindi ko alam 'kung paano ko sisimulan lahat; it's as if I'm falling short of words to express myself pero sasagarin ko na. Sa totoo lang, I really debated on telling you this and I'm 100% going to regret opening up later on but right now I really don't care. Well...I don't know how to word this, I just need to tell someone but I don't want to come off as a burden to anyone I'm close with, so I'm saying this here. (sorry for any spelling or grammar mistakes, I haven't gotten good sleep in days)

So, I guess medyo conyo na lang sa english para hindi masyadong awkward at corny sa part ko and I'll just start with a simple 'Thank you sa lahat Ate'.

I don't know exactly why 'kung bakit naging mala-MMK ang celebration ng birthday ko basta ang alam ko I had to do this and I don't know how long it will take me to write this, maybe I can do it in one sitting or maybe it will take a couple of months. I don't even know if I'll end up sending you this, and if I do you might not even read it kasi I'm very much aware na hate mo ang drama, but I'm going to start writing anyway. Basta pinaghandaan ko ‘to.

Pagbigyan mo na te, Silver Birthday ko kasi. Wala lang I had planned my birthday differently from the previous years and I chose to write letters at maging transparent even just for a day. Ayokong dumating 'yung time na bigla na lang akong tamaan ng kidlat at biglang mag catwalk papunta kay San Pedro para umawra sa heaven kasama sila Tito Freddie. Chariz! Knock on wood na lang talaga. Mahirap din kasi 'yung wala man lang kayong alam sa mga struggles ko o sa mga naramdaman ko kahit slight lang.

Sobrang hirap din sa'kin 'to kasi I will strip away the facade, and laid bare my soul. Emotionally naked kumbaga. I've never done this before and I don't think I'll do it again. Sa totoo lang. I'm only doing this just because I've been realizing a lot of things lately. Actually, years ago pa talaga ngayon lang ako nagkaroon ng 40% guts to share this.

Adult things ika nga nila. There are so many things I want to say and so many memories I want to reflect on. And to appreciate you as well. Gusto ko lang din ipaalam sa'yo na you're not just a plain sassy housewife or the scary malditang ate. You have always been the best role model and, when needed, our substitute mother.

Masasabi kong maswerte pa din ako kahit papaano kasi I am really blessed to have you as both a sister and a friend, and I can honestly say I have learned so much from you. Legit ‘yan walang halong ka-plastikan. Actually, you’re one of the few people that actually watered me while I was a seed and this is why I have grown into this kind of plant. In a good way naman.

Naalala mo pa ba? Lagi nilang sinasabi na pwet ako ni daddy, alagang alaga ako ni Lolo at Lola when in fact I always followed you around and mimicked your handwriting, signature at lahat ng gusto mo e, gusto ko na rin bigla. It's a thing na ata sa mag siblings.

Hindi ko alam 'kung bakit biglang I want to be everything you are. Ganoon kataas ang tingin ko sa'yo as a person. That is why I take each wise word and lesson you give to heart. I respect you that much.

I don't know how to explain it nang maayos, eh. Basta your attitude, style and spirit is always something that I have admired and always something that I have sought to achieve myself. It's not as if naman na aagawin ko ang lahat sa’yo or gagayahin ko pati galaw at paghinga mo. I am far beyond that. I am not that shallow. Hindi ta’yo ganyan ka-inggitera for todays videoww. 'Yung artistic side ko nga nakuha ko pa sa'yo 'yun. Of course, I am also a bit of an artist myself, but not nearly as good as you. Inborn ata sa'yo 'yang pagiging creative mo.

Noon pa lang I strived to be more like you, to draw the same way, and eventually get at the same level where you are, maybe even surpass you. Kasi I was always jealous of your skill and wanted it for myself. You are the reason I fell in love with arts and music, and thus why I fell in love with writing. 

Yes, I do think na may envy na nangyayari pero I’m not a jealous troll. At hindi ko naman ikakaila na hindi ko maiwasang malungkot ng sobra para sa sarili ko. Bata pa lang ako nararamdaman ko na 'yun, which is ang pathetic lang. Kasi may times na you're making me feel shitty about myself, and It's not your fault. Never. It's just me feeling bad about myself, isipin mo na lang nagsusumbong ako sa’yo.

I watched you get raised as a lady and got to do all the things girls get to do. And dati a part of me would always think na you have it easier in life. It's like you're floating through your life and things just go your way while me being the loser sister. I'm floating somewhere looking down on myself...and I hate what I see.

You had friends of your own, while I was always a tag-along. There's no other way to put it eh, every part of your life is better than mine. Parang tayo lang 'yung nasa 21 Jump Street movie nila Papa Channing, you're the cool one while I'm the dumb looking one. Ang sad diba? I am more of a nerdy girl while you are an epitome of perfection. And some people keep comparing me to you.

People would probably think I was a freak at times. Chubby, insecure, plain looking, depressed, lazy me. I just can't deal with it sometimes and I'm starting to hate myself every effin day to the point that I can't even look myself in the mirror.

I did a good job of keeping my feelings of inferiority to myself and trying to excel in my own way. But you know, it's hard. It's hard to feel that way, especially when everyone starts judging you, mocking you and sometimes compare you. I always feel like I got the shit cards handed to me while everyone else at least got one good card. And that’s where I was—comparing, over-thinking, feeling like I have to do something and be so much more than where and who I am, or that I have to do it all alone. But still, I've done nothing. That's how I felt ate.

It's probably a deep rooted insecurity kasi hindi ko lang sa’yo 'yun na-feel, sa maraming tao din. Hindi ko alam ‘kung ano nag trigger sa’kin to feel that way basta I’m sure hindi ko lang sa’yo naramadaman ‘yun. It's from lack of confidence that you feel the need to be like those people to be accepted or wanted. And the problem is I can't even accept myself. ‘Yung mga bagay na kaya at kinakaya mo feeling ko hindi ko kaya ‘yun. 

And one of my biggest fear is to be useless. I find it very difficult to define my worth without having to point out what I do for a living, what I’ve done or whatever skills I have. I've been working on my low self-esteem, but when it was very low, I had a difficult time not being jealous. Even when I'm trying to improve, I still feel very anxious about the gap between the present me and who I think I should be. Parang gulong gulo ako sa identity na meron ako. How the heck do I tell myself that I'm a person worthy of love, compassion and friends?

Sometimes I feel like I don't bring anything to the table...That I feel so worthless. Na sana ‘yung fighting spirit mo at ‘yung confidence mo pwede ‘kong hiramin kapag kailangan ko. Sometimes I feel ashamed when I'm with you hindi dahil sa ayaw kitang kasama kundi dahil I can't be the normal little sister for you. Kumbaga kaya mo maging si Kendall Jenner pero ako hindi ko kaya maging Kylie para sa'yo. Hindi ako makasabay sa pagiging kikay mo, you know how much I hate trimming my eyebrows because I have no idea how to do it. Most of the time I feel bad because I don't even take selfies with you because I know how much you cherish memories. I'm not as girly or as fierce like you...I'm just plain and blank.

Pero over the years time taught me that I am never going to be like someone else. I am never going to be the same as you. And life is too unfair and I just came to accept that. Ganoon lang naman ang buhay, hindi ba?

Pero ayun nga the negative feelings have been lifelong. I still deal with them sometimes. But they were the strongest a few years ago, back when I felt like I didn't have anything bragworthy in my life. Nung mga panahong tambay pa ako at laging tahimik na nag se-self pity sa isang tabi habang binabantayan ko sila Kara.

Pero as time goes by narealize ko. Regardless of how good your life is, you have problems too. You are not less than others who had the perfect wedding, house, children, husband etc. Life has ups and downs and sometimes can be very unfair. So, I never thought of hating my own sister, dahil lang ang miserable ko. Kasi kahit na mas maayos ka at mas maldita ka I never despise you. There's no reason for me to feel that way about you. 

Mas lamang 'yung thankful ako kahit na nalulungkot ako para sa sarili ko. Kasi when I turned 20 mas naintindihan ko na, I'm not the only one with real problems. Yes, I've felt bitter pero nakakapagod din pala. I'm so tired of feeling sorry for myself.

Even though I feel shitty and all years ago, mas mahirap pa din pala maging panganay at malagay sa situation mo at some point. Since ikaw ang first born, weakness is not allowed. May downside at sobrang daming downfall ang dadanasin mo at dadalhin mo 'yun habangbuhay. Kasi malalim 'yung expectations sa'yo. Kapag panganay typically ang initial thoughts ng mga tao lagi eh, overachiever na agad. It's like no room for failures or even allowance for mistakes. Laging obligado sa kahit anong bagay, dapat ganito...dapat ganyan. Kasi responsibilidad daw. Kasi nga panganay. That's why, I really do understand when you spit us fire and truth. Aabot talaga sa point na gigisahin mo kami sa sarili naming mantika. And I swallow every words wholeheartedly because I know para sa'kin din 'yon and It's tough love. And when it's tough I know it's real.

Naalala ko tuloy...

Naghahanap tayo ng barya noon para lang makabili ng RC at skyflakes pantawid gutom. At that point nagising ako sa reality kahit konti, you suddenly became a reminder that life isn't always easy. There's no red button to push to get out of the hard situations. No edit undo option for the parts you wish you could erase.

Mahirap din palang maging ikaw. 'Yung mga maliliit na bagay, sufferings and sacrifices na ikaw mismo ang naunang nakaranas. All the efforts, like staying with us for years kahit may sarili ka ng pamilya and until now, hindi mo pa rin kami kayang tiisin kahit nasa ibang bahay ka na. The commitment is still there and I appreciate that. I admire you for all that you have been through, for all that we have been through together.

So, thank you talaga te. Thank you for being there.

Thank you for putting up with our stubborn head. I will never forget all those times you let me tag along with you to the mall and sa pag upgrade ng mga phone namin kahit noon pa man na walang wala kayo. Thank you for being strong enough to risk another relationship just so you can protect and defend us. Thank you for speaking up when you could've stayed quiet.

Thank you for letting me vent when someone is frustrating me and it feels like no one else understands. I know it's hard being yourself, too at ang dami mo rin sigurong iniyak dahil sa amin. I’m very much sure you have your own struggles. Alam ko 'yun and I feel guilty sometimes.

I also love watching you grow as a mother and having you let me peek into that part of your life. Hindi mo lang alam na kahit malungkot akong nilalang sa earth and until now na I'm still having a hard time eh, super napapasaya ako ng mga anak mo. Kayo rin ni Kuya Jayson. Super thankful ako sa inyo sa lahat ng bagay.

And syempre...Thank you for keeping all your promises, for being there during our hard times, for celebrating the good times, for helping us out when we are helpless and thank you for showing us what it means to be the ate. I wish you long life and good health, both mentally and physically syempre. Para din sa mga kids and husband mo. Maraming milestone pa ang darating sa ating lahat, and I can’t wait to actually show you that I’ll be okay. And someday you’ll be proud of me kasi I'll try harder to be a fine woman. Na magakakaroon din ako ng kuntentong family like yours. Na malalampasan ko lahat ng pagsubok na ibibigay sa akin ni Lord. Na darating ang time na makakabawi rin ako sa inyong lahat. Lalo na inyo ni Kuya Jayson.

There's this quote that I recently read and I felt that it resonated with us:

“For there is no friend like a sister In calm or stormy weather; To cheer one on the tedious way, To fech one if one goes astray, To lift one if one totters down, To strengthen whilst one stand.”—By Christina Rossetti

Actually wala akong naintindihan pero mukhang maganda ‘yung quote. Char lang! Hehe. So ayun, actually I'm doing this for myself. Para kasing ang tagal kong nakakulong sa isang box, which is hindi na ako makahinga. Kailan ba ako naging honest sa inyo? Now lang ata. Siguro binulungan ako ni god na It's time for me to open up bago ko pa pagsisihan. Kasi I'm the one being unfair here kasi hindi naman talaga ako naging totoo kahit na gusto kong palayain 'yung sarili ko sa lahat ng masasakit na nararamdaman at naranasan ko nang mag-isa.

P.s. Gulat ka sa english ko ano? Baka ready na sa international sugar daddy 'to. Chariz! Hahaha!

Ngayon na unlock na ang isang misteryo why I can't even take pictures of myself. : ) Kasi I have low self-esteem and zero confidence. But don't worry I'm working on it. 

Last p.s I wrote this before my birthday.

[ok-ay-lang]

RPm na ako!!!!

Maybe, to those who read my previous posts, alam nyo kung gaano ako naanxious about board exam. Dahil di pa ako makatulog sa sobrang saya, mag kwento na lang ako haha

April 2018, undecided pa rin ako kung magtetake ako ng board exam. Bakit? Natatakot ako. Takot akong bumagsak. Takot akong di mameet ang expectations ng iba, lalo na ang expectations ko sa sarili ko lalo na at yung ate ko, first taker din sya ng nursing exam and she made it, kaya lalo akong natakot, but, I stilk chose to take the board exam and mag review.

May 2018, nagstart na ang review season. And guess what? Wala akong kaalam alam kahit na basic sa stats hahaha. Ang hindi ko makakalimutan is hindi ko alam ang KR20, which is basic lang pala yun sa stats hahahahaha. So to shorten the story, may-oct 2018, nagreview ako sa RGO QC every sat-sun and ang hirap bes lalo na pag saturday, sobrang haba ng pila sa bus pauwi at sobrang siksikan. During these months, nagbebreakdown ako, naiiyak ako sa takot, sa pagod karereview. Tipong gumigising na lang ako para magreview, at matutulog na ang iniisip eh yung rereviewhin nya kinabukasan, tipong di na halos ako umaalis ng bahay kasi nakakaguilty na may isang araw ka na dapat pinagreview mo na lang pero gumala ka. I've read 4-5 books na tig 600+ pages, iba pa yung drills and handouts from RGO, sobrang challenging para sa akin ang magbasa, kasi hindi ako avid fan ng pagbabasa, wala akong libro na natatapos hahaha pero dahil sa board, napilitan ako, and di ako nagsisi kasi may natutunan ako hahaha. From may or june yata, I started to go to National Shrine of St Jude once a month, para mag novena or dumaan saglit para makapagdasal. My friends and I also went to other churches like St. claire in QC and Our Lady of Manaoag in Pangasinan. But other than these, nakapagsimba na rin ako sa Antipolo nung May haha. Before board daming rituals, nagpatasa na rin ako sa top 5 nung 2017 para sure pass hahahahahahaha. But I know that these are not enough, kailangan pa rin ng sikap at prayers.

October 28, day before the board, ang saya ko, kain dito, kain doon, may video pa nga ako na kumakanta sa videoke sa condo na mukhang nasiraan na hahahahahaha at nung gabi, di ko expected na makakatulog agad ako, pero I did hahahaha.

October 29, 1st day ng exam. Mag isa lang ako na naassign sa Holy Trinity sa aming sampu na magkakasama sa condo, but luckily, kasama ko pa rin si ate martha hahaha. 1st subject, TOP, gosh, nagulantang buong pagkatao ko, di ko ineexpect na ganon kahirap kasi sabi madali lang daw top, but mind you, sobrang hirap, as in. Natulala ako, parang maiiyak ako. Natawag ko lahat ng santo, pati yung lolo ko na namatay na, naistorbo ko pa hahahaha. After ng 1st subject, di ko kinakaya, maluha luha ako pero pinipigilan ko, sobrang nakakatulala, parang nagdadalawang isip na akong ituloy, sabay text sa nanay ko na wag na silang mag expect, pero tinuloy ko pa rin. I took the 2nd subject on the 1st day which is yung major subject talaga. Habang nasa grab pauwi, tulala ako mga te, di maipinta mukha ko, tipong tinatawagan ako ng jowa ko di ko sinasagot kasi ayokong maiyak sa sasakyan hahaha. Kaya nung pag uwi, nagmamadali agad akong pumasok sa condo sabay tawag kay bryan habang umiiyak hahaha.

October 30, 2018 2nd day, 2 subjects left and guess what mahirap pa rin hahahaha pero atleast may alam na kahit papano hahaha pero tipong di pa rin sapat para umabot sa 75 hahaha. Pero pag uwi ko, wala na akong maramdaman hahaha kasi parang nacondition na utak ko na baka di talaga kayanin. Kaya uminom na lang kami after, nag food trip at nag netflix hahahaha saya di ba, binagyo pa kami non hahahaha

And ito na, nov 9, 2018, lumabas resulta. And I passed it!!!! Sobrang sulit lahat ng pagod, ng luha at ng pagtaba. Thank you sa guidance Lord, st. Jude, st. Joseph of Cupertino, st. Claire, padre pio, our lady of manaoag, our lady of antipolo at sa lahat ng mga santo na natawag ko. Thank you din kay mommy, ate, daddy, ninang, nanay, sa mga tito at tita ko, kay Bryan na lagi kong kasa kasama tuwing nagsisimba at sa napaka habang pasensya hahaha at kay tatay na nasa langit na, inistorbo ko pa hahaha. Pati na rin sa mga kaibigan ko, at sa mga nagdasal na makapasa ako, na pinagdasal buong pangalan ko hahaha alam nyo na kung sino sino kayo hahaha thank youuu!!!!

Graciela Roma V. Legados, RPm

[viammedicus]

And bullshit it is for my double Microbiology exam in an hour 😂

#medicine #medical student #studyblr #ad astra per aspera #study hard #te ang hirap #ginusto mo to di ba #potangena med pa #future doctor #online med school #online class #medical school at the time of pandemic #motivation