#terapia | Explore Tumblr Posts and Blogs

henrypoststhings · 3 days

Text

hago lo imposible para que ellos se sientan amados, pero, ellos no me hacen sentir amado.

—h

#citas #frases #citas en español #notas #textos en español #pensamientos #sentimientos #cosas que pienso #textos #tristeza #depresion #desahogo #desamor #amigos #amistad #citas de amor #terapia

42 notes · View notes

seguen-sd · 9 months

Text

La terapia no es suficiente necesito una pérdida de memoria.

- Seguen Oríah 🍁.

7K notes · View notes

o-r-g-u-l-l-o · 5 months

Text

#citas #cosas de la vida #letras #frases #amor #caostalgia #corazón #vida #presente #terapia #xd

2K notes · View notes

recuerdos-olvidadxs · 1 year

Text

Jase

#escritos #citas #notas #frases #imagenes #textos #terapia #en tu orbita #a tu medida #canciones #tristeza #amor #desamor

5K notes · View notes

brisssell · 2 years

Text

Abuela*.

#citas de amor #amor #citas en español #parejas #desamor #soledad #te amo #tristeza #mi vida #te quiero #llanto #ilusión #maldad #solo contigo #terapia

14K notes · View notes

lagrimas-del-alma · 28 days

Text

#tumblr #citas #frases #pensamientos #tumblr chilenito #depressing shit #tristeza #citas en español #desamor #citas en tumblr #reflexión #cosas de vida #vida #amor #dolor #terapia #its ok not to be ok

589 notes · View notes

psivanessamaia · 5 months

Text

O paradoxo curioso é que quando eu me aceito como eu sou, então eu mudo.

Carl Rogers

#terapiaonline #pensadores #psicoterapiaonline #psicologianotumblr #saudemental #depressao #terapia #frases #textos #projetocartel #carteldapoesia #projetonovosautores #projetoalmaflorida #projetoversografando #doceesther #psicologia

492 notes · View notes

polishwave · 5 months

Text

Terapia po polsku.

#terapia #piwo #wino #napoje #papierosy #polishcore #poland #polska #polishwave #polish

413 notes · View notes

lonely-soul28 · 27 days

Text

Crees que te mereces ese dolor, pero no es así..

190 notes · View notes

destaquei · 4 months

Text

#terapia #psicologia

180 notes · View notes

polskie-zdania · 21 days

Text

- Co daje psychoterapia?

Zamyśliła się.

- Próbuję już dłuższy czas ułożyć zwięzłą odpowiedź na to pytanie, wiesz? Jest bardzo trudno wyjaśnić osobie, która nigdy w takim procesie nie uczestniczyła, jak to się dzieje, że jest lepiej. Jak to się dzieje, że po pewnym czasie naprawdę zaczynasz wiedzieć, o co ci chodzi, co czujesz, czego potrzebujesz, co powinnaś i czego chcesz. To długa droga. Długa. I kręta. I to się nie dzieje od razu. Sporo osób rezygnuje po kilku sesjach z myślą, że miało pomóc, a im jest gorzej. Na początku będzie. Na to trzeba się przygotować. To, co najbardziej cię blokuje, najgłębiej siedzi i najbardziej boli. Właśnie tam będzie trzeba dotrzeć. Stanąć z tym twarzą w twarz - na początek przez sekundę. Później dwie. Dziesięć. Minutę. Po jakimś czasie idziesz z tym czymś na spacer i w końcu jesteście w stanie swobodnie pogadać. Rozmawiacie kilka godzin, a ciebie nie trzęsie. Wracasz do domu i płaczesz. Nikt nie wie, jak ogromnego potwora właśnie pokonałeś. Nigdy nie byłeś tak z siebie dumny. Po pierwszym takim wygranym starciu zawsze rośnie apetyt. Już wiesz, że zmienisz jeszcze to i tamto. Już nawet wiesz jak. Zyskałeś narzędzia, które przydadzą ci się jeszcze nie raz.

- A relacje? Związki? Czy psychoterapia jest w stanie naprawić takie problemy? Pomóc podejmować lepsze decyzje?

- Tak. Psychoterapia daje narzędzia do takiego... zwinniejszego poruszania się po relacjach. Spróbuję wyjaśnić to na przykładzie, który pomógł zrozumieć to mojej przyjaciółce. Wraca do mnie ktoś, kto kiedyś bardzo mnie skrzywdził i obiecuje, że się zmienił. Na czym opierałam wiarę w taką zmianę, nie będąc po psychoterapii?

- Na słowach.

- Na słowach. Tylko i wyłącznie. Ryzykowałam, bo pokładałam nadzieję w tym, co mówi. Ryzykowałam, bo liczyłam na to, że jeśli postanowił wrócić, to dlatego, że naprawdę nie chce już zmarnować mojego czasu. Czy byłam w stanie to jakoś sprawdzić? Dostrzec sygnały, że ta zmiana tak naprawdę nie zaszła? Nie. Nie byłam. Skoro tak powiedział, to tak miało być. Jak się domyślasz, nie było. Później taka sama sytuacja zdarzyła mi się już po ukończonej psychoterapii. Powiem Ci, że sam sposób w jaki otrzymałam te przeprosiny i prośbę o szansę był dla mnie już pierwszym sygnałem, że tam się nic nie zmieniło. Ton, forma, użyte słowa. Ten komunikat niczym nie różnił się od tych, które otrzymywałam, gdy mnie krzywdził. Po przepracowaniu własnych tematów, dobrze wiedziałam ile czasu realnie zajmuje zmiana. Ile czasu, energii i zaangażowania wymaga własny rozwój, pokonywanie blokad i docieranie do największych demonów. Wiedziałam, co za takimi zmianami idzie i gdzie można je dostrzec. Ja bardzo szybko wiedziałam, że on tej pracy nie wykonał. Zachowanie po zachowaniu dostrzegałam w nim dokładnie te same mechanizmy, które kierowały nim jakiś czas temu.

- Nie zgodziłaś się.

- Nie.

- Był w szoku?

- Tak. Przyjaciółka też. Powiedziała mi, że ją by zjadało to, że nie spróbowała, bo co jeśli jednak akurat faktycznie się zmienił. Właśnie dlatego tak trudno jest to wytłumaczyć.

- Bo ty po prostu byłaś pewna, że się nie zmienił.

- Tak. Dla mnie to było widać jak na dłoni.

- Czyli psychoterapia oszczędza też czas!

- Oszczędza. I warto liczyć to w latach. Możliwe, że dojdziesz sam do tych rzeczy, które przepracowywałbyś na terapii. Ja pewnie do sporej ilości bym doszła sama, ale to by było za ile lat? Za pięć? Za dziesięć? Z psychoterapią mam to w dwa. Jeśli ktoś ma potrzebę poświęcić te dziesięć lat, by szczycić się, że zrobił to wszystko sam, to bardzo proszę, ale akurat ja skupiłam się na tym, by nie uciekało mi życie.

- Jesteś zdeterminowana.

- Jestem, tak... Bo był taki okres, że zupełnie siebie opuściłam, wiesz? Porzuciłam jak psa na leśnej drodze i z piskiem opon odjechałam. Jestem sobie za ten czas bardzo dużo winna. Małymi krokami sobie to wszystko wynagradzam. Obdarowuję tym, czego kiedyś drastycznie się pozbawiłam.

- Czyli psychoterapia to prezent od ciebie dla siebie.

- Tak. To powiedzenie sobie samej, że o nic nigdy nie było warto tak bardzo walczyć.

Marta Kostrzyńska

127 notes · View notes

goalsdigger · 6 months

Text

29. ✍🏻

Dużo blogów proana mi się wyświetla. Ale ja tam bardziej zwracam uwagę na treść, niż na bilanse itd.

I przykro mi się przedwczoraj zrobiło czytając jeden post i mnie przemyślenia naszły… Czuję się o krok do przodu, jakbym zostawiła cały ten syf za sobą – nieszczęśliwe dzieciństwo i mocne traumy, potem trudny wiek nastoletni, ed i samookaleczenia, próby samobójcze, derealizacje itp.

Policzyłam i równo rok mojego życia spędziłam w szpitalach psychiatrycznych. Plus terapia już nie będąc hospitalizowaną. I dopiero teraz czuję się, że jedną nogą „wyprowadziłam się z domu”. W cudzysłowie, bo chodzi o mentalną wyprowadzkę. Albo może lepiej emocjonalną. 26, prawie 27 wiosen (zaraz urodziny) i dopiero teraz czuję się wolna (choć i tak nie w pełni). I aż się rozczuliłam nad sobą, pisząc to, i poczułam jednocześnie ciepło, dumę, ulgę…

Ed, proana – coś przysłania. Coś trudnego. Łatwiej w końcu zgonić nienawiść do siebie na bycie „grubą” niż niechcianą czy odrzucaną. Ile lat zajmie tym dziewczynom terapia gdy już będą dorosłe? Ile z nich skończy w szpitalach? Ile z nich w ogóle przetrwa? Ile z nich będzie ratować się narkotykami czy tak jak ja lekami opioidowymi, by złagodzić ból, ale istnienia? Przykro po prostu.

#proana #pro ana #motylki #thinspo #ed #blogi motylkowe #eating disorder #recovery #terapia #therapy #mental health

194 notes · View notes

joycesoarespsi · 2 months

Text

A geração Z e a tal "frustração"

Recentemente vi um psicólogo no Instagram comentando sobre a "incapacidade da geração Z de lidar com a frustração". Também, em outras ocasiões, vi conteúdos desse tipo com muito engajamento, mas a única coisa que passa pela minha cabeça é: um profissional assim realmente consegue olhar para a REALIDADE? Para a violência crescente que condena os jovens negros? Para o preço dos aluguéis? Para o custo de vida em geral? Para a falta de garantia de uma aposentadoria a longo prazo? Para a precarização e o processo de uberização do trabalho, além da crise climática que afeta muito mais as famílias periféricas?

É muito mais fácil individualizar esse assunto porque assim o profissional se apega a resoluções simplistas e de poucas reflexões. Faz-se uma associação a uma suposta característica intrínseca de uma geração, apagando o recorte de classes, citando supostos "aspectos culturais" de maneira vaga (só para não apontarem determinismo, mas colocando o uso excessivo de tecnologia como uma das raízes e não uma das consequências para uma parcela da classe média jovem). Assim, adota-se uma postura do tipo "olha só como você, jovem frustrado, desempregado e sem muita perspectiva no capitalismo tardio, precisa aprender a ter RESILIÊNCIA". Acho que esse é mais um dos exemplos que entra na categoria da "massa de conteúdos" produzidos por Psis de maneira irresponsável em redes sociais.

A "resiliência" que tantos profissionais têm abordado ultimamente parece só mais um assunto sem muitas implicações, mas o que há por trás disso é um discurso que quase se assemelha ao estilo "coach": busca-se adestrar o indivíduo "reclamão", que não pode apontar as adversidades e violências cotidianas sem ganhar o rótulo de "pessoa tóxica" ou "fraca".

É claro que não vou conseguir atingir uma parte da população em situação de maior vulnerabilidade com esse post, mas com o pouco que posso fazer, digo a você que está lendo isso: você, jovem, tem o direito de estar frustrado, tem o direito de sentir raiva diante de tanta insegurança! Sei que é impossível não se sentir culpado diante de tantas cobranças e julgamentos, mas saiba que isso não tem a ver com uma suposta "inabilidade" para a vida. Estamos vivendo tempos difíceis.

➡️Psicóloga Joyce Severo Soares | CRP 07/40411

➡️Atendimento online para todo Brasil

➡️Voltado às mulheres