#eşmek

[manidarolsun]

insanın bir gerçeği hazmedememesi ona büyük kötülüklerin kapısını açtırabilir. ama gerçek nedir ki. gördüklerimiz mi. kötülük neye benzer. siyah, sisli, yanık kokusu gibi bir şeye mi. neyin doğru neyin yanlış olduğunu kim bilebilir. bir mezarı eşmek istemedim, göğe ellerimi uzatmak da. başka bir şey istedim. istemeye kimselerin kalbinin ve kalp denen o şeyin bile yetmeyeceği bir şey. doğru yanlış terazisine koymadan, zihnin sınırlarından öte, ruhun unutkanlığından arı bir şey. tüm kanımla ve suyumla istedim onu. geri almak. dönmek. zamanı kırmak. belki yeniden. belki de en baştan. insan haddini kendi belirler denmişti bana. sonra bir gün sen kendini var ettin dendi. öyle. ben var ettim kendimi. yok bile başka hiçten bile büyük. öyleyse belki de bilmiyorum. doğduğumdan beri aynı şeyi söylüyor farklı ağızlar, bana herkes bir şeyleri kabullenmemi öğütlüyor. hayatı, yeri, göğü, ölümü, insanları, zamanı, bu düzeni, bu dönüşü. hep kabul et kabullen teslim ol çünkü karşında seninle savaşan kimse yok diyorlar. en kasvetli savaşı, kendi içimde veriyorum.