Tumgik
bropinion-blog · 12 years
Text
Sinterklaas bestaat niet
Maar de cirkel is rond - Door Wijbren Bergsma
Ik weet het nog goed. Ik was op vakantie met mijn ouders, broertje en zus ergens op een camping met alleen maar stacaravans van Vancansoleil. Het was een mooie zomer in 1998 en ik deed tijdens die vakantie slechts twee dingen. Ik vestigde persoonlijke records binnen een door mij bepaalde ronde op het heuvelachtige landschapje van de camping en keek naar de Tour, naar mijn grote voorbeelden mét mijn grote voorbeeld, mijn vader. Dat laatste had iets romantisch en was een soort van sinterklaasavond, het was zorgeloos en je werd verwend door prachtige dingen…
De Tour van 1998 was nog niet begonnen of er stond al een stempel op: Le Tour Dopage. De Festina ploeg had het allemaal gedaan, maar ook het Nederlandse TVM kwam niet ongeschonden uit de strijd. Beide ploegen moesten Le Tour Noir verlaten. Zij waren de grote slechteriken, hadden de boel bedrogen en bedonderd. Ik kan me herinneren dat de renners als beesten van bed werden gelicht. Ik vond het verschrikkelijk, maar bedacht me ook dat het waarschijnlijk niet voor niets was. Kopstukken als Blijlevens en Virenque vielen van hun voetstuk. Zij waren voor mij niets meer dan boevenkoppen geworden.
  Sinds die Tour kwamen mijn helden van de Rabobank. De jonge Michael Boogerd was natuurlijk de grootste held die precies dat jaar zijn beste eindklassering reed. Hij werd 5e en was ineens Neerlands hoop geworden voor de komende jaren. Die grappige, lieve, kleine Italiaan Pantani won die editie van de Tour. Het was een engeltje met duivelsoren, werd ook wel het olifantje genoemd maar later bleek hoe oliedom de man eigenlijk was. Met het verdwijnen van TVM en Festina in deze tour leek het alsof de échte duivels waren verdreven, al vond er tijdens die Tour wel iets heel aparts plaats. De rennersstakingen, ik kon het niet plaatsen. Er was onder de ‘schone renners’ een bepaalde sympathie voor de duivel. Ik zag het, ik vond het raar, maar deed er verder weinig mee. Ik was twaalf.
  De dopingduivel was volgens de hele wereld uit de Tour, de edities na 1998 werden schoner en schoner. Het begon met de mooiste editie van de Tour ooit, in 1999. Het onmogelijke werd mogelijk. De jonge Amerikaan Lance Armstrong, even oud als ik nu, won na zijn overwinning op kanker óók nog de Tour. Iedereen had sympathie voor de man, hoe knap was dit wel niet. Van mij mocht hij de zes daaropvolgende Touredities ook nog wel winnen. En dat deed hij. Samen met zijn ploeg domineerde hij die jaren de Tour. De controle, de finesse. Het was knap maar werd onuitstaanbaar. Die schone Tour was eigenlijk helemaal niets aan. Op wat etappezeges van Dekker en de geweldige zege op La Plagne van Boogerd na, genoot ik zelden nog van de Tour. Gelukkig besloot Armstrong dat het in 2005 genoeg was, de Controletour was voorbij.
Opvallend genoeg keert na 2005 de doping weer terug in de sport. Eén dag voor de Tour van 2006 wordt in de Spaanse media een lijst openbaar gemaakt met 200 doping zondaars. 58 daarvan zijn wielrenners, waaronder Jan Ullrich, Ivan Basso en Francisco Mancebo. Niet de minste namen en allen favoriet voor de eindzege. Zij worden uitgesloten van deelname, en daarmee lijkt de tour schoon te zijn. Uiteindelijk wint Floyd Landis deze editie van de Tour, maar wordt ook net zo snel zijn titel weer afgepakt…inderdaad: doping. Oscar Pereiro krijgt de eindzege, ik raak langzaam maar zeker mijn geloof in deze sport kwijt.
In de zomer van 2007 bleek mijn liefde voor de Rabo ploeg het enige wat mijn liefde voor de gehele sport nog kon herstellen. Rasmussen reed een dikke week al in het geel en leek deze trui tot en met Parijs in bezit te houden. Dat liefde blind is bleek ook nu weer want zo snel ik weer van de sport ben ga houden, zo snel haatte ik het. Rasmussen had gelogen over zijn whereabouts, Rabobank zag de bui hangen en besloot even alert als schijnheilig Michael Rasmussen uit de Tour te halen. De Tour, het wielrennen, Rabobank..het was definitief voor mij gedaan. De romantiek was weg, ik geloofde niet meer in Sinterklaas, de kredietcrisis begon en mijn grote held Michael Boogerd besloot na deze geweldige anti-climax voor hem, maar ook voor mij, te stoppen.
  Vandaag lees ik dat Rabobank besluit te stoppen met sponsoring van de wielerploeg. Daar waar zij in 1998 voor mij een nieuwe Sinterklaas creëerde, is mij in 2007 al verteld dat Sinterklaas niet bestaat. In de jaren 2008 tot en met 2012 is de sport een karikatuur van zichzelf geworden. Een sport waarin de meest ongeloofwaardige renner ooit, Contador, de Tourzege eindelijk af wordt gepakt, krijgt Andy Schleck hem. Ja, dat is de broer én dus bloedverwant van Fränk Schleck die overigens de doping in zijn bloed dit jaar nog wilde maskeren door gebruik te maken van Diureticum Xipamide. Ik kon er alleen nog maar om lachen.
Terug naar 1998, de rennersstakingen. Pas vandaag ben ik er achter gekomen waarom de renners van Rabo sympathie hadden voor de duivels. Ze waren de duivel. Misschien niet allemaal, maar waar je mee omgaat word je mee besmet. Daar waar ik al sinds 2007 wist dat Sinterklaas niet bestaat, heeft Rabobank dan vandaag haar mijter en baard ook echt afgedaan. De Boerenleenbank is tot dit besluit gekomen na verschijning van het rapport van de Amerikaanse USADA dat ten grondslage ligt van alle commotie rondom Armstrong. Doodsbenauwd voor alle dopingzaken die nu met terugwerkende kracht aan het licht gaan komen, loopt Rabobank weg voor de verantwoordelijkheid. De jaren 1999-2007 waren niet de schoonste maar juist de smerigste wielerseizoenen ooit. De bom die afgelopen week in Amerika is ontploft, heeft ons land bereikt. Is op een dergelijke manier ook niet de kredietcrisis ontstaan?
Ik denk met weemoed terug aan die zomer van 1998. Er was nog geen sprake van crisis, ik geloofde nog in Sinterklaas, Vacansoleil sponsorde nog geen bedriegers en ik zag mezelf als toekomstig groot beroepsrenner. Nu is alles anders en ben ik net eeuwig-student-af. Maar zelfs als eeuwig student heb ik nog niet een fractie van de verdovende middelen in mijn lichaam gehad van de gemiddelde beroepsrenner. Zo erg als dat ik het vond toen mijn ouders vertelden dat Sinterklaas niet bestond, zo zijn nu mijn illusies over de wielersport definitief uiteengespat.
2 notes · View notes