iandrewskroz-blog
iandrewskroz
#каханьнелетасьмерць
37 posts
Don't wanna be here? Send us removal request.
Last Seen Blogs
Text
#37
кроплі першароднага сонца,
на шкле вачэй Тваіх.
молат б'е мелёдыю,
у іх сэрцах агні.
парадак новы, стальны,
у валасах жалезны вянок.
яны гучна сьмяюцца. і Ты.
складаюць кветкі каля Тваіх ног.
і рукі Твае, і думкі Твае,
ўзняты ўверх да неба.
яны ўсхваляюць сілу,
ды Тваю ўрадлівую глебу.
быць Табою , гэта быць Звыш.
быць Табою, гэта быць Над.
0 notes
Text
#36
сярод жару палёў,
гудзяць канструкцыі металічныя.
шукаю бірузовы дом,
дзе ў дабра так шмат абліччаў.
прастора захоўвае трывала:
зарок спрадвечнай існасці.
адсутнасьць нянавісьці.
спакой шчырасьці.
1 note
·
View note
Text
#35
xай узнясецца прыгажосьць:
усё адно загасне.
мацнее сiла, розум ды кантроль,
каб нам нikoлi не упасьцi.
не асуджай мяне, што белы верш,
зау́сёды чорны!
лепш паглядзi, як ціха плачуць,
шэрыя лютаўскія вокны.
2 notes
·
View notes
Text
#34
неапісальныя станы,
фіксацыі спроба.
салодкія пахі,
салодкая стома.
вандроўкі ўнутр,
спаткаемся цёпла.
салодкія пахі,
салодкая стома.
ты падаеш уверх,
рэальнасьць сувора.
халодныя пахі,
надзея ды стома.
1 note
·
View note
Text
#33
падаем ў пустэчу,
лямант цішыні,
крочым на сустрэчу,
у прорву вышыні
кветкі так балюча,
дораць прыгажосьць,
вечная адлегласьць,
кроў ды маладосьць
мары дзесьці ў лесе,
косткамі ляглі,
ды узгорак свежы,
нашае зямлі.
26/04/2021
1 note
·
View note
Text
#32
зьмяняю вектар,
ён яшчэ падаецца кiраваньню.
каханьня вецер, шэпча:
"вось тут я цябе пахаваю"!..
але я хаваю у́ думках твае словы,
адчуваю моцна ix варожасьць.
усё гэтак жа сьцiраю iмёны,
ды цвёрда ведаю:
да апошняй хвiлiны - Творчасьць.
0 notes
Text
#31
нечакана нагоніць,
кумільгам змагацца з ёю,
толькi мы адны,
нарэшце, напляваўшы на тое,
што скажуць яны.
пясок у вочы,
атруту у рот.
пясок у вочы,
атруту у рот.
0 notes
Text
#30
нешта моцнае ўнутры.
трохi пужае.
i ты.
з халодным розумам,
засяроджаным позiркам,
дзьверы ў люстэрка адчыняеш.
трымаеш за руку i кажаш:
"лепшы твой верш,
гэта тое, што нiколi ды нiкому
Ты не прачытаеш."
1 note
·
View note
Text
#29
адлегласць гладзіць твары
далоньню строгай
заплюшчу вочы,
так салодка...
сусьвет шалёны
хутка пашыраецца
я паглыбляюся ў сябе (у цябе),
мне гэта падабаецца!
0 notes
Text
#28
нас няма на цеплым пляжы,
нас няма ў кавярнях.
мы пахаваны,
у клятвах, абяцаньнях.
у чорнай сажы,
пад белым саванам.
0 notes
Text
#27
сусвет у тваім маўчаньні,
бясконцыя чорныя лiнii.
пяшчоты iмгненьнi,
хрыпелi. загiнулi.
абыякава глядзi,
як чорны злы агонь,
сцiрае з памяцi,
тваю маю далонь
0 notes
Text
№ 26
у станах памежных
у стогнах салодкiх
нам так падабаецца
гуляць у незнаёмых
нам так падабаецца
быць дзесьцi побач
дзе ўсё уперамешку
i шчасьце, i роспач
дзе ўсё уперамешку:
i сны/ i рэальнасьць
дзе смутак вар'яцкi/
шалёная радасьць/
дзе смутак вар'яцкi
як быццам вясёлка
i словы так лашчаць
i б'юць вельмi колка
дзе словы iз вершаў
няўжо толькi словы
куды нас вядуць?
на што яны здольны?
на што яны здольны
натхняць цi забiць?
а можа прымусяць
кахаць цi любiць?
0 notes
Text
№25
натхняй мяне
жорстка
я згодны плаціць
перад лёсам
за кожнае слова
за кожны учынак
востра.
бачыш?
усё вельмі проста.
"добра.
мы дамовіліся."
казаў гэта небу.
...ногі патанаюць
у восеньскім брудзе
штурхаючы кволую глебу.
ведаеш,
мне усё адно прыйдзецца прыняць усё як ёсьць
і назаўжды знікнуць нямая самота, роспач, ды злосьць!..
...натхняй мяне
як магчыма жорстка.
і ніколі *між намі* кропка.
заўжды *між намі* коска.
0 notes
Text
№24
халодная спіраль сьмерці
шэпча: “Выйсьця няма”
ды спрабуе сьцерці
Хутка зіма.
яна наступіць на горла
сьцісне моцна сэрца
ліпкае, чорнае кола
з грукатам сьмяецца
паспрабую табе дапамагчы
вытрымаць гэта ўсё
вернай псінай буду сцерагчы
твой спакой, тваё цяпло
0 notes
Text
№23
Сустрэцца,напрыклад, аднойчы.
Наперад ня ведаць нiчога.
Я буду,потым, кожную ноч,
Жыцьцё сваё укарочваць.
А чым укарочваць?
Напэуна,лепей, ня ведай, ...
Абпальваць.. сэрца i вочы...
0 notes
Text
№22
ты мой забаронены кайф,
я твой кашмар жахлiвы самы,
сэрца ледзь вытрымалiвае драйв!
хочаш пазнаць усе яго шрамы?
хочаш, я зраблю нам абодвум балюча?
хочаш,зраблю,неверагоднае?
толькi, каб адчуць цяпло
вуснаў тваiх
небясьпечна халодных
0 notes
Text
№21
Зямля ад ног нашых анямее
бо Да нас не дакрануцца,
Нас пракляне увесь свет
Нябёсы назаусёды адвярнуцца
Мы будзьма Тымi,
Xто ��ы ёсць,
Мы паэтычныя забойцы,
Мы бруд, мы смех
Мы моц, мы маладосць
I мы кахаем гэта,
Мы будзем тут смяяцца
I спяваць
памiрая першымi
Бо мы ужо iдзем
Вас забiваць
Сваiмi вершамi
0 notes