mgamensahe

[mgamensahe]

Paksa Ng Tula: 

Ang mga damdamin ng pangunahing tauhan ay ginalugad sa kabuuan ng tula. Ang nangyari sa kanya nang matuklasan niya ang pag-ibig ay labis siyang nalungkot. Ang pag-ibig ay kasiya-siya at kasiya-siya, ngunit ito rin ang pinakamasakit. Hindi natin kailangang umibig minsan sa ating buhay; kailangan lang nating piliin nang mabuti ang ating mga kapareha. Marami ang nangangatuwiran na piliin natin ang taong handang mahalin tayo, hindi ang mahal natin, dahil hindi tayo masasaktan kung pipiliin natin ang handang mahalin tayo. Hindi tayo dapat maawa sa mga pag-ibig na hindi natin nagawa dahil mula sa mga karanasang ito na tayo ay lumalago bilang mga indibidwal.

Mensahe ng Tula:  Ang aral ng tulang ito ay upang pahalagahan ang iyong mga nasirang relasyon at huwag mag-alala sa nakaraan. Ang pagpapahalaga sa nakaraan ay nagbibigay ng kahalagahan sa kultura at kasaysayan ng isang indibidwal o grupo. Inilalarawan ng tula na ang pag-ibig ay maaaring magdulot ng iba't ibang emosyon, hindi lamang kaligayahan. Halimbawa, ang pag-ibig ay maaaring magdulot sa atin ng galit, kalungkutan, o kaligayahan, na lahat ay mga palatandaan ng tunay na pag-ibig. Ang tula ay nagpinta ng isang kumpletong larawan ng balangkas at ang papel nito sa tao sa tula, na nagbibigay ng ideya ng isang balangkas o talaarawan. Ngayon, mahalaga pa rin na pahalagahan ang nakaraan dahil nagbibigay ito sa iyo ng direksyon at kapangyarihan para sa hinaharap. Ang pagpapahalaga sa nakaraan ay tumutulong sa atin na maunawaan ang nakaraan at nagtatakda ng isang halimbawa para sa hinaharap, ngunit sa kapinsalaan ng pag-unlad ng tao at panlipunan.