mmeliscaglar

[mmeliscaglar]

ilgi?

Buna çileyi bunca derdi bunun için mi çekmişim diye soruyorum. Ya da hep böyleydi de ben mi göremedim? Napıyorum ben.. O kadar yorgunum ki bir şeyleri düzeltmeye çalışmaktan, hep alttan alan taraf olmaktan o kadar yoruldum ki. Birileri de benim için uğraşsın, bir kere de ben alttan alınayım, bir kere de ben şımartılayım.. Ufacık şeyle mutlu olabilen biriyken, o ufacık şeyi bile görememenin hüznünü ben nasıl dökeyim cümlelere? 

İlgi.. Ne boktan bir istek. Aslında bir seni seviyorum mesajı, bir duygularını anlatan mektup, hatta belki uzun bir mesaj.. Pahalı hediyeler değil, ufacık beni düşündüğünü hissedebileceğim manevi hediyeler.. Özel gün kutlamaları değil, içimden geldi seni yemeğe çıkartmak istedim gibi basit hareketler.. Özel olduğunun hissettirilmesi, seni ne kadar iyi tanıdığını belli etmesi, yapamayacağın şeye bile yaparsın diyerek destek vermek.. Dalga geçmek, sürekli goygoy yapmak değil ilgi.. Aşkım sevgilim demek hiç değil.. İlgi, karşı tarafı mutlu edecek bir şey yapabilmek aslında. Nesi bunun zor olan tarafı, zaten içinden gelince yapmaz mı insan bunları, bir sebebi olmaksızın.. Düşündüğünü belli etmek amacıyla değil, düşündüğü için.. Zor değil ki.. Eğer gerçekten seviyorsan hiç zor değil.. 

[mmeliscaglar]

Sesini özlemek

[mmeliscaglar]

[mmeliscaglar]

[mmeliscaglar]

ya zaman da bize bırakıyorsa

3 gün bazen 3 yıl gibi gelir insana. Yanında zamanın nasıl geçtiğini anlamadığın insandan ayrı kaldığın 3 gün, bazen çok uzundur. Görememek, dokunamamak acıtır canını. Ya bensiz daha mutluysa sorusunu sormaya başlarsın kendine, işte tam da o sorudur canını acıtan. Sahiden ya öyleyse?   Zamanı durdurmanın bir yolu olsaydı ya da zamanı geri almanın. Önceden sorulsa geçmişe mi geleceğe mi gitmek istersin diye, hep geleceğe derdim. Hiç pişmanlığım yokmuş gibi. Halbuki ne çok pişmanlık biriktirmişim arkamda. Geçmişe dönüp hepsini teker teker düzeltmek istiyor insan. Kanatlarım olsa da çırpıp gitsem geçmişe de döndürsem kendimi o hatalarımdan. Ya da sırf biriyle yeniden tanışabilmek için gitmek istersin geçmişe, hiçbir şey olmamış gibi sıfırdan başlayabilsek dersin. Ama bizi biz yapan geçmişte yaptığımız hatalar değil mi? Biz onlarla biz olmadık mı zaten? Geçmişe dönmek isterim evet, ama asla o ilk seni gördüğüm güne değil. O ilk hatanın yapıldığı güne. Dönsem sana derim ki, - bak gitmiyorum, buradayım -   Bizi mahveden bu zamanın, şimdi bizi iyileştirmesini beklemek zamana saygısızlıkmış gibi geliyor. Boşa bir umutmuş gibi geliyor. O zamanın biz ayrıyken bize yaptıkları apaçık ortadayken şimdi de aynı yolu seçiyor olmamız ne kadar doğru? Her defasında bu son hamle artık zamana bırakacağım derken, yeni bir hamle yaparken buluyorum kendimi. Ve işin kötüsü, sen de bana hiç birinde git demiyorsun. Diyemiyorsun, çünkü biliyorum benimle aynı şeyleri hissediyosun inkar etsen de.  Bizimki ne biliyor musun, bizimki korkmak. Birbirimize teslim olmaktan korkmak. Kendi doğrularımızdan kaçmak istemediğimiz için, birbirimize doğru insan gözüyle bakamıyoruz biz. Peki ya biz doğruysak da, önümüze koyduğumuz engeller yanlışsa? Bunca şeyi zamana bırakıyorken biz, ya zaman da bize bırakıyorsa? Biz kendimizi, sorunlarımızı, umutlarımızı hep zamana bıraktık. Ya artık bizim bir şeyler yapmamız gerekiyorsa? Yanılıyor muyum acaba, gerçekten zamana bırakmak doğru mu yanlış mı bilmeden bu kararı vermene izin verdiğim için bize daha fazla haksızlık mı ediyorum acaba? Tek emin olduğum, o zaman ne kadar uzarsa uzasın benim en sonunda senin ellerini tutma hayalimin asla bitmeyeceği. Zaman, lütfen bize iyi gel.

[mmeliscaglar]

öyle bir gel ki

Gelmek mi daha zor gitmek mi? Bana gitmek hep kolaymış gibi geldi, ama gidebilmiş miyim? Gerçekten gitmekten bahsediyorum, kalbinden aklından gitmek. Gidememişim. Hiç gitmek istememişim aslında. Hiçbir gidişimde geri dönerim de diyemedim, çünkü gelmek daha zor gelirdi bana. Gitmişsin o kadar, dönme şimdi derdim hep kendime. Ama niye mi geldim hep? Senin gülüşünün verdiği mutluluk için. Niye mi terk ettim ben hep o gülüşü? Ah bi bilsem de cevap versem sana. Kendimce vardı sebeplerim, yeterli miydi gitmeye; asla. Korktum. Birini kendimden çok sevmekten korktum, birine her şeyimle teslim olmaktan korktum, her ne yaparsan yap affedebileceğimden korktum. Çok önemliydi ya sanki kendime olan saygım. Şimdi nerede o saygı peki? Dönmeyeceğine inanırken bir yanım, saygımı da alıp götürüyor sanki. Sanma ki üzülmüyorum, içimden sanki kalbimi alıp sökmüşler gibi hissediyorum son birkaç saattir. Umudum çoktu, çoğunu bıraktım ben o odada. Ama ne var biliyor musun, hepsini bırakamadım. Bir yanım hep fısıldıyor sanki bana, "o haklı, sevgi her şeye yeter". Sahiden yeter mi her şeye? Bu o kadar büyük bir soru ki, o kadar canımı acıtan bir soru ki. İlk kez haksız çıkmak için bütün ömrümü feda edebilirim. Yanılt beni, öyle bir gel ki sevginin her şeye yettiğini anlayım. Sevgimizin her şeyden üstün olduğunu anlayım. Öyle bir gel ki, tüm gittiklerimi unutalım. Öyle bir gel ki, her defasından daha sağlam olalım. Öyle bir gel ki, kalbimin acısı dinsin. Öyle bir gel ki, kendimizi kaybetmişken birbirimizi bulalım. Sen yeter ki gel. Gel de, gerisini elele aşalım. Elele savaşalım her şeyle, elele gidelim tüm zorlukların üstüne. O elimi bir daha bırakma, o elini bırakmayı düşünmeyim bile ben. Sen öyle bir gel ki, çektiğimiz tüm bu acılara değsin.

[mmeliscaglar]

aşk da aptallıktır

Canımı yakan şey belki de gelmeyeceğini bile bile beklemek. Bin kere de gelirim desen bininde de gelmeyeceğini bilmek. Sevdiğinden emin olduğum halde,gelemeyeceğini bilmek kalbimi acıtıyor. Gurur sandığım aslında ümitsizliğimdi dedin ya bana, söyler misin bana neden ümitsizsin? Tekrar giderim diye mi, gitmem. Gelmeyeceğini bile bile bekleyen biri sence gidebilir mi gelirsen? Sözlerin canımı çok yakıyor, hayatımda ilk kez her 10 dk da bir kalbim sıkışıyor nefesim daralıyor, ama o içimdeki sana inanan tarafım var ya, onu susturamıyorum. Ben bu sefer farklıyım, hep giderdim artık gitmem. Belki sen de farklısındır ve hiç gelmediğin halde belki bir gün gelirsin. Ufacık bir umut verdi bana gözlerin, ufacık. Gücümün yettiği kadar beklerim. umarım gelirsin ve geldiğinde hiçbir şey için geç olmamış olur. Diyeceksin ki beklerim diyorsun ama geç olursa diye korkuyorsun, ben kendimden değil senin duygularının bitmesinden korktuğum için geç olursa diye düşünüyorum. Ufacık bir umut için bütün bir ömrü harcamak aptallık mı, evet. Ama ben hep demedim mi, aşk da aptallıktır.